พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้น] ✖ รถไฟฟ้ามาหากูที ✖
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: alisary ที่ 29-07-2010 19:25:10
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
สวัสดีครับ วันนี้ลี่เอาเรื่องสั้นมาลงให้อ่านกันครับ
เนื้อเรื่องจะท่ายถอดจากมุมมองของคนสองคนครับ โดยจะใช้สีแบ่ง part ครับ
ผมชื่อ เจได เป็นนักศึกษาปีที่ 2 คณะนิเทศศาสตร์ ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งย่านใจกลางเมือง สูง 170 หนัก 47 ผมเป็นคนผิวขาว หน้าตาก็ถือว่าโอเคครับ พอไปวัดไปว่าได้ เคยมีแมวมองชวนผมไปประกวดดัชชี่ด้วย แต่ผมเป็นคนขี้อาย เลยไม่ได้ไปประกวด
ถึงผมจะหน้าตาดี การศึกษาดี ฐานะดีแค่ไหน แต่เชื่อไหมว่าตั้งแต่ผมเกิดมา ผมยังไม่เคยมีแฟนเลย ผมยอมรับว่าตัวเองเป็นเกย์ แต่ก็ไม่น่าจะหาแฟนยากขนาดนี้ ไอไก่มันบอกว่าผมอ่ะ เลือกมาก จริงๆผมไม่ได้เลือกมากน่ะครับ ผมก็แค่...พิถีพิถันในการเลือก ก็เท่านั้นเองอ่ะ
ส่วนไอไก่ มันเป็นเพื่อนสนิทของผมครับ มันตัวสูง คงประมาณ 180 ได้มั้ง หน้าตามันก็...เอ่อ ผมว่าดูที่นิสัยมันดีกว่า นิสัยมันดีกว่าหน้าตาเยอะ แต่ถึงมันจะหน้าตาเหี้ยยังไง มันก็ยังโชคดีที่มีแฟนกับคนอื่นเขาบ้าง ไม่เหมือนผม
"เจได เป็นอะไรไปอีกล่ะแก"
ไอไก่มันเดินมาโอบไหล่แล้วนั่งลงข้างๆ
"ดูทำหน้าเข้า ยังกับหมาใกล้ตาย"
ไอไก่เริ่มปากเสียแล้วครับ
"ชั้นเครียด!!!"
ผมหันไปแว๊ดแล้วทำหน้ามุ่ยใส่มัน
"แม่เจ้า อย่างแกมีอะไรต้องเครียดอีกหรอ หน้าตาดี การศึกษาดี ฐานะชาติตะกูลดี แถมพ่อแม่ยังยอมรับที่แกเป็นแบบนี้อีก มีอะไรที่ชีวิตแกยังขาดอีกว๊ะ"
ไอไก่ร่ายยาวออกมา มันก็จริงตามที่ไอไก่พูดนั่นแหละ ผมไม่เถียงมันหรอก
"แฟนไง ตัวการเดียวที่ทำให้ชั้นเพอร์เฟกไม่พออ่ะ เฮ้อ"
"เจได แกก็อยากเลือกมากนักสิว๊ะ"
เอาอีกแล้วไอไก่ มันหาว่าผมเลือกมากอีกแล้ว
"ไอไก่ แกจะไม่ให้ชั้นเลือกมากได้ยังไง แต่ละคนที่เข้ามาหาชั้นน่ะ บางคนก็เถื่อนแบบ...ชั้นคิดว่านักโทษแหกคุกมาซะอีก บางคนทำผมทรงเกาหลี...แต่พูดได้แต่ภาษาอีสานอ่ะ แล้วบางคนน่ะแก หล่ออย่างกะเทพบุตร...แต่งานอดิเรกชอบปั้นขี้มูกเล่นน่ะ แกจะให้ชั้นเลือกคนแบบนั้นมาเป็นแฟนได้ยังไง ฮือ...."
ผมระบายออกมาอย่างสุดกลั้น
"แม่จ้าว !!!"
ไอไก่สบถออกมาก่อนจะอ้าปากเหวอ อึ้งกับสิ่งที่ผมไม่เคยบอกมันมาก่อน ผมถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นแล้วใช้มือสะบัดตูด
"แล้วนั่นแกจะไปไหน"
ไอไก่แหงนหน้าขึ้นมาถามผม
"ชั้นจะกลับแล้ว เจอกันพรุ่งนี้น่ะ"
มันโบกมือมาให้ผม ผมก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันที ส่วนไอไก่ก็คงนั่งรอแฟนมันก่อนน่ะแหละ เฮ้อ จริงๆที่ผมรีบกลับ เพราะว่าผมทนอิจฉาไอไก่กับแฟนมันไม่ได้ต่างหากล่ะ
ผมเดินออกจากมหาวิทยาลัยไปต่อที่รถไฟฟ้าทันที และวันนี้ เหมือนพระเจ้าจงใจจะตอกย้ำกับความโสดของผม เพราะว่าบนรถไฟฟ้า ส่วนใหญ่จะมาเป็นคู่ๆกันทั้งนั้นเลย จับมือกันบ้างล่ะ ควงแขนกันบ้างล่ะ มันจะหวานเกินไปหรือปล่าว๊ะ หึ่ย ยิ่งดูก็ยิ่งเครียด
เมื่อถึงสถานีที่จุดหมายของผม ผมก็เดินออกมาอย่างเซ็งๆ
"ตุ๊บ!!"
ใครว๊ะแมร่งผลักผมออกมา ผมหันกลับไปเตรียมพร้อมจะด่ามันทันที
"อ้าว น้องเจได"
"พี่เบิ้ม"
"อ้าว น้องเจได"
"พี่เบิ้ม"
น้องเจไดดูหน้าตื่นๆหน่อยที่เจอผม ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหน้าแดง หน้ารักชิบหายเลย
"น้องเจไดกำลังจะกลับบ้านหรอครับ"
"อ่ะ เอ่อ ใช่ครับ แล้วพี่เบิ้มล่ะครับ"
น้องเจไดตอบผมหน้าแดง
"พี่ก็จะกลับบ้านเหมือนกัน"
ผมตอบน้องเจได ก่อนจะแจกยิ้มไปให้เซ็ทนึง
"เอ่อ เดี๋ยวเจไดขอตัวก่อนน่ะครับ"
"ครับ"
แล้วน้องเจไดก็เดินไปทันที เหลือผมที่ยืนยิ้มตรงนั้นอยู่คนเดียว
ผมชื่อ เบิ้ม นะครับ เป็นนักศึกษาปีที่ 3 คณะวิศวกรรมศาสตร์ ของมหาวิทยาลัยที่มีคะแนนแอดมิชชั่นสูงสุดของประเทศ ผมสูง 178 หนัก 60 ไม่อ้วนนะครับ กำลังพอดี เพราะว่าผมเล่นฟิตเนสประจำ ผมเป็นคนผิวสีแทน เพราะว่าพ่อผมเป็นคนใต้ เลยได้เชื้อพ่อมา หน้าตาก็ ถือว่าระดับเดือนคณะล่ะกัน แต่ผมไม่ได้เป็นเดือนน่ะ ผมไม่ค่อยชอบประกง ประกวดของแบบนี้เท่าไหร่
ชีวิตผมเหมือนจะเพรียบพร้อมไปหมดซะทุกอย่าง แต่ยังขาดอยู่อีกอย่างเดียว ก็แฟนไงละครับ หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ ผมไม่เกี่ยงหรอก ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือว่าผู้ชาย แต่ยังหาที่ถูกใจผมซักคนไม่ได้เลย ผมคบใครได้ไม่เกินเดือนหรอกครับ ก็ต้องมีอันเลิกกันไปหมดทุกราย เพื่อนๆมันเลยหาว่าผมเจ้าชู้ แต่จริงๆแล้วเปล่าเลย ก็มันไม่ถูกใจจะให้ทนคบไปได้ยังไงว๊ะ
จริงๆสเปคผมก็ไม่สูงเท่าไหร่น่ะ แค่หน้าตาดี ฐานะดี การศึกษาดี ชาติตระกูลดี ก็เท่านั้นเอง จริงๆมันก็มีเข้าข่ายหลายคนน่ะ น้องเจไดที่ผมเจอเมื่อกี้ก็เข้าข่ายแบล็กลิสต์ของผมด้วยเหมือนกัน แต่ผมไม่ค่อยอยากจีบน้องเขาเท่าไหร่ เพราะว่าผมรู้จักกับน้องเจไดตั้งแต่สมัยน้องเจไดเรียนมัธยมต้นแล้วล่ะ ถ้าผมไปจงไปจีบน้องเขาแล้วเกิดไม่ใช่ขึ้นมา พาลจะทำให้มองหน้าไม่ติดกันเปล่าๆ
ผมเดินจากสถานี BTS ไม่ไกลก็ถึงคอนโดของผม ผมกดลิฟท์ขึ้นมาแล้วเดินเข้าห้องทันที วันนี้อากาศร้อนเป็นบ้าเลย ขออาบน้ำก่อนแล้วกันเลย
"ครืด ครืด"
โทรศัพท์ผมสั่นขึ้น ผมเดินไปดูแล้วกดรับสายทันที
"ว่าไง ไอคิว"
ผมรับสายไอคิวอย่างเซ็งๆ
"มึงอยู่ไหนเนี๊ยะ"
ไอคิวไม่ตอบครับ แต่กลับถามผมกลับซะงั้น
"อยู่ห้อง มีอะไรเปล่าว๊ะ"
"พอดีพวกไอวีขวนไปแดกเหล้าอ่ะ มึงจะไปป่าว"
ผมพูดโดยไม่ต้องคิดเลย
"ไม่ไป แค่นี้แหละ กูจะอาบน้ำ"
ผมกดวางสายโดยไม่รอให้มันได้พูดอะไรต่อเลย ผมเข็ดแล้วละครับ ถ้าต้องไปกินเหล้ากับพวกไอวี เพราะว่าเวลาพวกมันเมาแล้วพวกมันชอบหาเรื่อง ผมไม่อยากซวยเหมือนคราวที่แล้วอีก
ส่วนไอคิว มันเป็นเพื่อนสนิทผมครับ รู้จักกันตั้งแต่ตอน ม.ปลาย เรียนด้วยกันมาจนถึงมหาลัยเลยแหละ คณะเดียวกันด้วย ไอคิวมันเป็นคนอ้วนครับ สูงประมาณ 175 แต่หนักเกือบๆ 90 แหน่ะ แต่นิสัยมันดีครับ แถมมันค่อนข้างฉลาดด้วย
เมื่ออาบน้ำเสร็จผมก็เดินมาเปิดคอม ทำกิจวัตรประจำวันของผมทันที นั่นก็คือ หาแฟนทางโลกไซเบอร์ครับ แรกๆผมก็ไม่ได้จริงจังอะไรมากมายหรอก แต่ตอนนี้รู้สึกว่าขาดไม่ได้แล้ว ทุกๆเย็นถ้าไม่ได้ไปไหน ก็ต้องมานั่งเฝ้าหน้าคอมทุกที
"ตึ่ง!!"
ทันทีที่ผมออนเอ็ม ก็มีหน้าต่างแอดดีดขึ้นมาทันที พอผมรับแอดคนๆนั้นเสร็จ ปรากฎว่าเขาออนอยู่ด้วยครับ ผมตั้งหัวเอ็มของผมว่า ตามหาหัวใจ เป็นไง เลี่ยนได้ใจไหมล่ะ
ตามหาหัวใจ says : ดีครับ
อยากมีคนรัก says : ดีคับ ชื่อไรหรอ
ดีครับด้วย สงสัยคนนี้เกย์ชัวร์ เขาถามผมว่าชื่ออะไรด้วย
ตามหาหัวใจ says : คิวครับ นายล่ะ
ปลอมชื่อไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวถ้าถูกใจค่อยว่ากันอีกที
อยากมีคนรัก says : เราชื่อ ไก่ น่ะ คิวอายุเท่าไหร่อ่ะ เรา 18
ตามหาหัวใจ says : ผม 20 แล้วครับ นี่แปลว่าไก่ยังเรียนอยู่อ่ะดิ๊
อยากมีคนรัก says : ครับพี่คิว ไก่เรียนอยู่คับ
ท่าทางเข้าท่าดีแฮะ รู้จักพี่ รู้จักน้อง
ตามหาหัวใจ says : แล้วเรียนที่ไหนล่ะคับ
อยากมีคนรัก says : ผมปี 2 คับ นิเทศ xxx คับ แล้วพี่คิวละ ??
อ้าว มหาลัยเดียวกับผมเลยเนี๊ยะ
ตามหาหัวใจ says : พี่เรียนวิดวะคับ xxx เหมือนกัน เหอเหอ
อยากมีคนรัก says : แหม บังเอิญจังเลยนะครับ มหาลัยเดียวกันเลย
วันนี้เอาไปแค่นี้ก่อนแล้วกันนะครับ แล้วเดี๋ยวจะมาต่อให้ใหม่
เสียดายที่โปรแกรม Photoshop มันเสีย ไม่งั้นคงตัดต่อภาพมาให้แล้วอ่ะครับ
ฝากเรื่องสั้นเรื่องแรกด้วยนะครับ
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
รับเรื่องใหม่น้องลี่
รออ่านน้องอ้อนนะ
+1
-
น่าติดตามครับผม รออ่านต่อนะครับ :pig4:
(http://images.myfri3nd.com/upload/2010-07-29/images/4c51730e15643.gif) (http://upload.myfri3nd.com/view/2010/07/29/4c51730e15643.gif)
-
น่าติดตามๆๆๆ
อิอิ
คุยกันทางเน็ตแบบนี้
...
:z1:
-
จบอย่างนี้ก็นั้งรอซิพี่น้อง
:call:
:call:
-
สนุกดี หึหึ
-
มาแบบนี้ นั่งรอแล้วกันนะครับ...
โลกไซเบอร์เลยแฮะ :กอด1:
-
น่าสนุกนะคู่นี้มาต่ออีกนะคะสู้ๆ
-
รอตอนต่อไปขอรับ :กอด1:
-
ฉลองเรื่องใหม่
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ต้อนรับๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~ :mc4: :mc4:
:L2:
-
มาต่อให้แล้วนะครับ ดีใจจัง เรื่องสั้นก็มีคนอ่านด้วย
ตามหาหัวใจ says : พี่เรียนวิดวะคับ xxx เหมือนกัน เหอเหอ
นี่มันวิทยาลัยเดียวกันกับผมเลยนี่ หูย ดีจังๆ
อยากมีคนรัก says : แหม บังเอิญจังเลยนะครับ มหาลัยเดียวกันเลย
ตามหาหัวใจ says : แล้วน้องไก่ นน สส เท่าไหร่หรอคับ
ผมเจไดนะครับ ไม่ใช่ไอไก่ แต่ตอนนี้กำลังคุยเอ็มอยู่ เลยบอกชื่อจริงๆไปไม่ได้ กลัวคนอื่นรู้แล้วอายเขาตายเลยครับ
อยากมีคนรัก says : ไก่ 170 47 คับ แล้วพี่คิวล่ะ
ผมตอบพี่คิวไปตามความจริง เพราะว่าถ้าคุยกันถูกคอ แล้วนัดเจอกันเนี๊ยะ ผมจะได้ไม่โดนหาว่าโกหกไงครับ ส่วนเรื่องชื่อ เดี๋ยวค่อยเฉลยทีหลังก็ได้ พี่เขาคงเข้าใจแหละ
ตามหาหัวใจ says : พี่ 178/60 คับ
โห หุ่นดีเป็นบ้าเลยอ่ะ
อยากมีคนรัก says : หุ่นดีจังเลยครับพี่คิว อยากหุ่นดีแบบพี่บ้างจัง
ตามหาหัวใจ says : อ่ะน่ะ แล้วน้องไก่แบบไหนครับ รุกหรือว่ารับ
ผมหัวเราะคิกๆกับตัวเอง ก็ผมไม่เคยมีแฟน ไม่เคยมีเซ็กนี่นา จะรู้ได้ยังไงว่าชอบแบบไหน แต่แบบผมนี่ คงต้องรับแหละ
อยากมีคนรัก says : ผมรับคับ พี่คิวอ่ะ ??
ตามหาหัวใจ says : ดีเลย พี่รุกนะครับ แหม หุ่นแบบไก่นี่ กำลังพอดีเลยครับ
อยากมีคนรัก says : พอดีอะไรคับ พี่คิว
ตามหาหัวใจ says : เปล่าครับ ^_^
แล้วผมกับพี่คิวก็คุยนู่นคุยนี่ไปเรื่อย จนกระทั่ง
ตามหาหัวใจ says : น้องไก่ครับ น้องไก่มีรูปหรือเปล่า
พี่คิวถามผมหลังจากที่เราคุยกันได้ซักพัก ผมจะทำยังไงดี จะเอารูปขึ้นดิสเพลย์ดีหรือเปล่า
อยากมีคนรัก says : ขอโทษนะคับ ไม่มีอ่ะ วันหลังได้ม๊า
ถ้าเกิดผมเอารูปขึ้นดิสเพลย์ล่ะก็ ผมกลัวพี่คิวจะรู้จักผมอ่ะครับ ผมเองก็มีคนรู้จักไม่น้อยเหมือนกัน เด็กนิเทศนี่นา
ตามหาหัวใจ says : อู๊ย ไม่ต้องขอโทษพี่หรอก เพราะพี่ก็ไม่มีเหมือนกัน กร๊าก
พี่คิวพิมพ์กลับมา ทำให้ผมใจชื้นขึ้นนิดนึง แล้วคืนนั้นเราก็คุยกันต่อจนเกือบ 5 ทุ่ม ผมเองก็ไม่รู้คุยอะไรไปเหมือนกัน สัพเพเหระทั้งนั้นแหละ รู้สึกว่าเวลามันผ่านไปเร็วมาก
อยากมีคนรัก says : พี่คิวครับ เดี๋ยวผมขอตัวไปนอนก่อนนะคับ พอดีพรุ่งนี้มีเรียนเช้าอ่ะคับ
ผมพิมพ์ไปแล้วปิดปากหาวป้องแมลงวันเข้าปาก
ตามหาหัวใจ says : อ้อ แล้วพี่จะได้คุยกับน้องไก่อีกหรือเปล่าอ่ะครับ
อยากมีคนรัก says : ผมก็ออนทุกวันน่ะ คงได้คุยกันแหละ
ตามหาหัวใจ says : งั้นฝันดีครับ
อยากมีคนรัก says : คับ เช่นกัน บายๆ
ผมปิดโปรแกรม msn แล้วปิดคอมพิวเตอร์ ก่อจะเดินไปหยิบนมมาเทใส่แก้ว แล้วดื่มอย่างช้าๆ
วันนี้โชคดีจัง ได้เจอพี่เบิ้มด้วย ผมแอบชอบพี่เบิ้มมานานแล้วแหละ ตั้งแต่ที่ผมเรียนอยู่ม.ต้นแล้ว แต่พอผมขึ้น ม.ปลาย ผมก็ย้ายไปเรียนที่อื่น เลยไม่ได้เจอกับพี่เบิ้มอีก มาเจอกันอีกทีก็ตอนอยู่มหาลัยแล้ว
เพื่อนผมสมัยม.ต้น ที่เป็นรุ่นน้องพี่เบิ้ม บอกว่าพี่เบิ้มเป็นคนเจ้าชู้ เปลี่ยนแฟนทุกเดือนเลย ผมก็พอรู้มาบ้างว่าพี่เบิ้มเป็นไบ แต่ผมก็ไม่คิดอะไรที่มันเป็นไม่ได้หรอก พี่เบิ้มคงเห็นผมเป็นแค่รุ่นน้องคนนึงเท่านั้นเอง
วันรุ่งขึ้น ผมไปมหาวิทยาลัยแต่เช้า แต่ยังไม่ถึงเวลาเรียน เลยเดินไปหาอะไรกินที่โรงอาหารก่อน
"สวัสดีครับพี่เจได"
ผมหันไปตามเสียงเรียก อ้อ รุ่นน้องที่คณะผมนั่นเอง
"ว่าไงอ้อน มาแต่เช้าเชียว"
"พอดีอ้อนมีเรียนเช้านะครับ"
น้องอ้อนตอบแล้วแจกยิ้มหวานมาให้ผม น่ารักจริงๆเลยเด็กคนนี้ เสียดายอยู่คนละเอกกับผม ไม่งั้นคงจะได้เจอกันบ่อยกว่านี้
"แล้วนี่เพื่อนๆหายไปไหนกันหมดล่ะ"
ผมถามน้องอ้อนแล้วก็นั่งลงข้างๆ แต่ไม่ทันที่น้องอ้อนจะตอบผม โทรศัพท์น้องอ้อนก็ดังขึ้น แหม ใช้รุ่นใหม่ซะด้วย ไอเพื่อนผมคนไหนแล้วที่เคยเม้าท์ว่าน้องอ้อนไม่ค่อยมีเงิน ผมว่าไม่ใช่แล้วมั้ง
"เหี้ยแมร่ง เออ อีปลวก กูรอมึงอยู่ เร็วๆเลยน่ะ อีสัส เออๆแค่นี้แหละ อีควาย"
แต่ละคำที่หลุดออกจากปากของน้องอ้อนนี่ เปิดสวนสัตว์ได้เลย แต่ก็ยังดีน่ะที่น้องเขาเอามือป้องเวลาคุยโทรศัพท์ ผมต่างหากล่ะที่สะเออะได้ยินเอง
"เอ่อ เมื่อกี้พี่เจไดถามอ้อนว่าอะไรนะครับ"
น้องอ้อนหันมาถามผมอีกครั้งหลังจากที่วางสายโทรศัพท์ไปแล้ว
"อ๋อ พี่ถามว่า เพื่อนๆเราหายไปไหนกันหมด เห็นทุกครั้งก็นั่งอยู่ด้วยกันเป็นกลุ่ม"
"มันยังไม่มาอะครับ อ้อนนัดมันตั้งแต่ 8 โมงแล้ว จะ 9 โมงแล้วยังไม่มาอีก เฮ้อ เดี๋ยวถ้ามาอ้อนจะด่าให้ไฟแล่บตูดเลยคอยดู"
โห น้องอ้อนครับ ที่ร่ายไปเมื่อกี้นี้ ยังไม่ด่าอีกหรอ
"งั้นเดี๋ยวพี่ขอตัวก่อนน่ะ ไว้เจอกัน"
"ครับ สวัสดีครับพี่"
น้องอ้อนยกมือมาไหว้ผม ผมรับไหว้แล้วเดินมาซื้ขนมปังที่ร้านเบเกอรี่ทันที
"ป้าครับ เอาขนมปังช็อคโกแลตสองชิ้นครับ"
ผมชี้ไปที่ขนมปังชิ้นโปรดของผม ป้าคนขายหยิบออกมา 2 ชิ้นแล้วใส่ถุง ผมคว้าเงินออกมาจ่ายแล้วหยิบขนมปังมา
"อุ๊ย"
ด้วยความซุ่มซ่ามหรือว่าความซวยของผมนี่แหละ ผมจึงชนเข้าให้กับคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง
วันนี้ผมก็มีเรียนเช้าเหมือนกัน โชคดีที่เมื่อคืนนอนไม่ดึงมาก เพราะหลังจากคุยกับน้องไก่แล้ว ผมก็นอนทันทีเลย
ผมเดินไปซื้อขนมปังที่โรงอาหาร อย่างน้อยก็ต้องหาอะไรรองท้องก่อนแล้วกัน ไม่งั้นเรียนไม่รู้เรื่องแน่ๆ และในขณะที่ผมกำลังง่วนอยู่กับการหยิบเงินออกมา
"อุ๊ย"
อยู่ๆก็มีใครไม่รู้มาเดินชนผมเข้าให้
"พี่เบิ้ม"
"น้องเจได"
น้องเจไดอีกแล้วครับ แต่คราวนี้น้องเขาเป็นคนชนผมเอง แถมขนมน้องเขายังหล่นลงพื้นด้วย
"เจไดขอโทษนะครับ เจไดซุ่มซ่ามเอง"
น้องเจไดขอโทษผมอย่างหน้าเสีย คงกลัวผมโกรธแน่ๆเลย
"ไม่เป็นไรครับ น้องเจไดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ดูซิ อดกินขนมเลย"
"เจไดไม่เป็นไรครับ ส่วนขนมเดี๋ยวเจไดซื้อใหม่ก็ได้"
เจไดพูดแล้วอวดลักยิ้มให้ผม โอ๊ย เห็นแล้วอยากจะจับกดซะตรงนี้เลย
"งั้น เดี๋ยวพี่เลี้ยงขนมเจไดดีกว่า"
ผมพยายามทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ พี่ชายที่แสนดีให้เจไดเห็น
"อุ๊ย ไม่เป็นไรครับ"
แต่เจไดกลับปฏิเสธผม
"เจไดรังเกียจพี่หรอครับ"
ผมตีหน้าเศร้างัดมารยาผู้ชายออกมาใช้ ใครที่เคยคิดว่าผู้ชายไร้มารยา คุณคิดผิดแล้วละครับ
"เปล่านะครับ คือ คือเจไดเกรงใจนะครับ"
โอ๊ย ทำไมน่ารักอย่างนี้ว๊ะ
"ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ เดี๋ยวพี่จ่ายเอง"
ผมพูดจบก็ฉวยโอกาสโอบไหล่เจไดไปร้านขนมทันที หน้าเจไดงี้แดงแปร๊ดเลย
เจไดเลือกขนมปังช็อคโกแลตมาชั้นนึงครับ ทั้งๆที่เมื่อกี้เจไดซื้อตั้ง 2 ชิ้นแหน่ะ
"ทำไมทานน้อยจังเลยครับ"
ผมหันไปถามเจได เจไดเองก็เข้าข่ายผอมอยู่ แต่ไม่รู้จะซ่อนรูปหรือเปล่า
"พอดีเจไดมีเรียนอ่ะครับ เดี๋ยวคงต้องขอตัวก่อน"
ผมพยักหน้าให้เจไดน้อยๆ แล้วเจไดก็วิ่งไปทันที ผมละอยากจะจีบเจไดซะให้รู้แล้วรู้รอดจังเลย ผมหยิบขนมแล้วเดินขึ้นไปเรียน
หลังจากที่เรียนเสร็จในวันนี้ ผมก็รีบกลับห้องทันทีครับ ไอคิวชวนไปไหนผมก็ไม่ไป อยากกลับไปคุยกับน้องไก่
ในขณะที่ผมกำลังอยู่บนรถไฟฟ้านั่นเอง สายตาของผมก็ไปสะดุดเข้ากับร่างของใครคนหนึ่ง
"น้องเจได"
ผมเรียกน้องเจไดที่ยืนเหม่ออยู่ เจไดสะดุ้งนิดหน่อยก่อนจะหันมาหาผม
"พี่เบิ้ม"
"เจอกันอีกแล้วนะครับ รู้สึกว่าวัน สองวันเนี๊ยะ พี่เจอเจไดถี่จังเลย"
เจไดไม่ได้พูดอะไร แต่กลับก้มหน้าเหมือนกับกำลังเขินผมอยู่ ผมขยับไปยืนให้ชิดกับเจได ทั้งๆที่อื่นก็ยังมีที่ว่างให้ยืน เจไดเองก็ไม่มีทีท่าว่าจะขยับหนีด้วย เราสองคนต่างเงียบกันทั้งคู่ ไม่มีใครพูดอะไร แขนของเราสองคนชนกันไปมา เมื่อเนื้อชนเนื้อ ท่อนเนื้อในกางเกงผมก็ลุกชันขึ้น
นี่ผมเป็นถึงขนาดนี้เชียวหรอเนี๊ยะ ขนาดว่าผมไม่ได้คิดอะไรเลย แค่แขนของผมกับเจไดถูกันไปมา ผมก็เกิดอารมณ์ขนาดนี้แล้ว
แต่เวลาบนรถไฟฟ้ามันช่างผ่านไปรวดเร็วยิ่งนัก ผมกับเจไดก็ถึงสถานีปลายทาง เจไดหันมายิ้มให้ผมก่อนจะเดินกลับคอนโด ส่วนผมก็ได้แต่อึ้งๆอยู่ ยังไม่ทันได้ยิ้มตอบเจไดก็ไปซะแล้ว
ผมเดินเข้าห้องแล้วเปิดคอมพิวเตอร์ออนเอ็มทันที แต่น้องไก่ยังไม่ออนเลย ผมเลยเข้าไปอาบน้ำ แล้วโทรสั่งข้าวขึ้นมากินก่อน และไม่ถึงครึ่งชั่วโมง น้องไก่ก็เข้าสู่ระบบ
ตามหาหัวใจ says : สวัสดีครับน้องไก่
อยากมีคนรัก says : ดีคับ พี่คิว
ตามหาหัวใจ says : ทำอะไรอยู่หรอ
อยากมีคนรัก says : ก็กำลังกินขนมนะครับ เพิ่งกลับจากมหาลัย พี่คิวอ่ะ
ตามหาหัวใจ says : พี่เพิ่งทานข้าวเสร็จนะครับ น้องไก่ทานข้าวหรือยังเอ่ย
อยากมีคนรัก says : ยังเลยคับ เดี๋ยวค่อยกินก็ได้ ไก่ยังไม่หิว
เออ ใช่สิ น้องไก่อยู่คณะเดียวกันกับเจไดนี่หว่า สองคนนี้ต้องรู้จักกันแน่นอน
ตามหาหัวใจ says : เอ่อ น้องไก่รู้จักน้องเจไดไหมคับ
ทันทีที่ผมพิมพ์คำถามนี้ไป ดูเหมือนน้องไก่จะเงียบหายไปเลย
ตามหาหัวใจ says : เงียบ...
อยากมีคนรัก says : รู้จักคับ ทำไมหรอ มีอะไรกับเจไดหรือเปล่า
ตามหาหัวใจ says : เปล่าครับ พอดีพี่เห็นว่าน้องเค้าน่ารักดี ว่าแต่น้องไก่เถอะ จะน่ารักเหมือนน้องเจไดหรือเปล่าน๊า
อยากมีคนรัก says : ไม่รู้ซิคับ คิกคิก
ถ้าน้องไก่น่ารักเหมือนน้องเจไดก็คงจะดีซิน่ะ
อยากมีคนรัก says : แล้วพี่คิวละคับ รู้จักพี่เบิ้มหรือเปล่า
น้องไก่ถามผมกลับ ผมถึงกับขมวดคิ้วทันที นี่น้องไก่รู้จักผมด้วยหรอ
ตามหาหัวใจ says : รู้จักสิครับ รู้จักดีเลยแหละ ทำไมหรอ
อยากมีคนรัก says : เปล่าหรอกคับ เห็นพี่เค้าหล่อดี เท่ห์ด้วย
พอน้องไก่ตอบแบบนี้ ผมงี้ยิ้มแก้มปริเลยครับ ถ้าน้องไก่รู้ว่าคิวเป็นคนเดียวกันกับผม น้องไก่จะทำหน้ายังไงน่ะ
ตามหาหัวใจ says : แล้วน้องไก่ชอบเบิ้มหรือเปล่าละครับ
ผมลองถามน้องไก่ดู อยากรู้เหมือนกันว่าน้องไก่จะตอบยังไง
อยากมีคนรัก says : ก็ ปลื้มๆพี่เค้าอยู่เหมือนกัน แต่เพื่อนๆในคณะบอกว่าพี่เค้าเจ้าชู้
เอาอีกแล้ว โดนอีกแล้วผม
ตามหาหัวใจ says : เปล่า เบิ้มไม่ได้เจ้าชู้ซะหน่อย แค่ข่าวลือเท่านั้นแหละ
ผมพยายามปกป้องชื่อเสียงที่มีอันน้อยนิดของผมอย่างถึงที่สุด
อยากมีคนรัก says : พี่ไม่ใช่เค้าแล้วพี่จะไปรู้อะไร
เหวอเลยครับ ตอนนี้ผมรับบทเป็นคิวนี่นา ผมว่าน้องไก่ดูท่าทางจะใช่ย่อยเหมือนกันแฮะ ชักอยากจะฟังเสียงแล้ว
ตามหาหัวใจ says : น้องไก่ครับ น้องไก่จะว่าอะไรไหม ถ้าพี่จะขอเบอร์โทรน้องไก่อ่ะ
อยากมีคนรัก says : แต่เราเพิ่งคุยกันเองนะคับ
ตามหาหัวใจ says : โธ่ แต่พี่คุยกับน้องไก่แล้วพี่รู้สึกถูกชะตานี่ครับ นะครับ น๊า....
อยากมีคนรัก says : ก็ได้ครับ 08x-xxxxxxxx
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเบอร์ของน้องไก่ ก่อนจะกดโทรออกทันที เพียงไม่นานก็มีคนรับสายครับ
"สวัสดีครับ"
ปลายสายพูดขึ้นเมื่อรับสาย
"สวัสดีครับ นี่พี่บะ พี่คิวเองนะครับ"
เกือบหลุดไปแล้วไหมล่ะ
"คับ ผมไก่เอง โทรมาไวจังเลยนะครับ"
น้องไก่พูดขึ้น แต่ผมว่าเสียงน้องไก่นี่มันคุ้นๆจังเลย เหมือนเคยได้ยินที่ไหน แต่นึกไม่ออก
"เอ่อ พี่รู้สึกคุ้นๆเสียงน้องไก่จังเลย แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก"
ผมพูดไปตามที่ผมรู้สึก
"ใช่ๆ ไก่ก็รู้สึกคุ้นเสียงพี่คิวมากๆเลย แปลกจังเลยน่ะ"
น้องไก่บอกความรู้สึกที่กำลังเกิดขึ้นแบบเดียวกันกับผม
"พี่ว่าไม่แปลกหรอก สงสัยเราคงเป็นเนื้อคู่ตั้งแต่ชาติปางก่อนนะครับ"
ผมได้ทีเลยปล่อยมุขไปดอกนึงครับ
สวัสดีครับ อีกตอนเดียวก็จะจบแล้ว ยังไงก็อย่าลืมเม้นให้ด้วยนะครับ
-
คู่กันจริงๆ มั่ง
เจอกันตลอด
น้องอ้อนมีแอบมาแจม
-
น้องอ้อนโดดมาแจมจากเรื่องโน้น
รออ่านตอนต่อไปจ๊ะ อิอิ
-
เอาละสิ หึหึ
ว่าแล้วก็ +1
-
อ่านแล้วแอบอายม้วน
(ชักจะบ้า)
:impress2:
รอๆๆ
-
แอบเขินพี่เบิ้มแทนน้องเจได.... :-[
ถ้ารู้ตัวจริงกันเมื่อไหร่ คงจะจีบกันหวานหยด อิอิ
-
จะจบแล้วเหรอ?
-
อิอิคู่นี้น่ารักจัง
-
อ้อนนี่กระล่อนจริงๆเนอะ แอบมาแจมเรื่องนี้ด้วย ^^ อิอิ~
อีกตอนเดียวก็จะจบแล้วเหรอ~~ เรื่องมัน..สั้น จริงๆแหะ :a11:
-
รถไฟฟ้าใกล้มาหาน้องเจไดกับพี่คิวแระล่ะ :z1:
มีน้องอ้อนด้วยยยยย...คิดถึงอ้อนนนนน :man1:
แต่มันรั่วได้ทุกเรื่องที่ไปแจมเลยจริงๆ 555+
ถ้ารู้ตัวจริงของอีกฝ่ายแล้วจะเป็นไงนะ รอให้น้องลี่มาต่อ :กอด1:
-
ใกล้จบแล้วหรอ
เร็วจังเลยอ่ะ
แต่ชอบเรื่องนี้น่ะ น่ารักดี
-
มาต่อเร็วๆเน้อ
จะรอนะ
สนุกมากๆเลย
ชอบเรื่องนี้จัง
-
ง่ะ
เจไดกับพี่เบิ้ม น่ารักมากมาย
อิอิ
:z1:
-
:pig4: เรื่องนี้สนุกดีค่ะ อยากรุ้จริงๆว่าเป็นคนที่ต่างคนก็ต่างปลื้ม พอเจอกันจริงๆแล้วจาเป็นไง :really2:
-
ลุ้นต่อไปสนุกดี อิอิ
-
มาต่อตอนสุดท้ายให้แล้วคับ
"พี่ว่าไม่แปลกหรอก สงสัยเราคงเป็นเนื้อคู่ตั้งแต่ชาติปางก่อนนะครับ"
พี่คิวได้ทีหยอดมุขมาเลยคับ
"พี่คิวนี่ปากหวานจังเลยนะครับ"
"รู้ได้ยังไงครับ ว่าพี่ปากหวาน น้องไก่ชิมปากพี่แล้วหรอ"
ผมได้เแต่เงียบด้วยความเขินอาย ก็จะไม่ให้อายได้ยังไงล่ะ ไม่เคยมีใครจีบผมแบบนี้มาก่อนเลย ที่เข้าในชีวิตผมส่วนใหญ่ แล้วได้มีโอกาสคุยกัน ก็จะถามแต่คำถามเดิมๆนั่นแหละครับ 'กินข้าวหรือยัง' หรือไม่ก็ 'ทำอะไรอยู่'
แล้วหลังจากนั้น ผมกับพี่คิวก็คุยกันต่อ และมันก็เป็นอย่างนี้อยู่ทุกวันประมาณ 2 อาทิตย์ จนผมรู้สึกว่าผมชอบพี่คิวขึ้นมาจริงๆแล้วแหละ เพราะถ้าวันไหนที่ผมไม่ได้คุยกับพี่คิว รู้สึกขาดอะไรไปซักอย่างเหมือนไม่ได้แปรงฟันในตอนเช้ายังไงอย่างนั้น
"ไก่ ชั้นถามอะไรแกอย่างดิ"
ผมพูดขึ้นตอนที่ผมกับไอไก่กำลังกินส้มตำอยู่ในโรงอาหารของคณะ
"หืม อะไรอ่ะ"
ไอไก่มันก็นังจิ้มบีบีไป แต่หูมันยังคงฟังผมอยู่ ไอไก่นี่มันเก่งอย่างนึงครับ สามารถทำอะไรหลายๆในเวลาเดียวกันโดยที่คนธรรมดาทำไม่ได้ อย่างเช่นตอนอยู่ม.ปลาย มันสามารถที่จะลอกการบ้านวิชาคณิต โดยที่ปากก็ท่องสูตรเคมีอยู่ หูมันก็ฟังเพลงญี่ปุ่น มือมันอีกข้างที่ว่าง สามารถที่จะหยิบขนมขึ้นมากินได้อย่างสบายอารมณ์ ผมละนับถือมันจริงๆ
"แกว่า เป็นไปได้ไหมว๊ะ ที่คนเราถ้าไม่เคยเห็นหน้ากันแล้วจะชอบกัน"
ไอไก่มันหยุดเคี้ยวขนม ถอดหูฟังแล้วเงยหน้าขึ้นมาหาผม ถ้ามันหยุดการกระทำทุกอย่างแล้วให้ความสนใจกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เรื่องที่มันสนใจต้องเป็นเรื่องใหญ่มากแน่ๆคับ
"มึงกำลังไปชอบใคร"
มันถามผมสีหน้าจริงจังขึ้นมา
"เปล่า ชั้นก็แค่..."
"อย่าตอแหล บอกแม่มาตามตรง"
ผมถอนหายใจก่อนจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้มันฟัง แต่ไม่ได้เล่าเรื่องที่ผมเอาชื่อมันมาอ้าง
"ชั้นว่าเรื่องแบบนี้แกต้องถามตัวเเกเองเว๊ย ชั้นเองก็ไม่รู้หรอกว่ามันจะเป็นไปได้หรือเปล่า เพราะชั้นไม่เคยหม้อกับคนที่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แต่จากอาการที่แกเล่ามา ชั้นว่าแกตกหลุมรักไอพี่คิวนั่นแล้วชัวร์"
พอไอไก่พูดจบปุ๊บ ผมรู้สึกเครียดขึ้นมาทันที นี่ผมตกหลุมรักอีกแล้วหรอเนี๊ยะ แล้วถ้าพี่คิวเขาไม่ได้คิดแบบเดียวกันกับผมล่ะ ผมจะทำยังไง
"อ้าว ทำไมแกทำหน้าอย่างนั้นล่ะ เจได"
ไอไก่มันถามผมเมื่อเห็นว่าผมมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก
"แกจะไม่ให้ชั้นหนักใจได้ยังไง ชั้นไปชอบคนที่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนน่ะเว๊ย"
ผมพูดด้วยน้ำเสียงหนักใจสุดฤทธิ์
"ชั้นไม่เห็นว่ามันจะน่าหนักใจตรงไหนเลย แกก็นัดเค้าออกมาดูตัว ถ้าแกชอบก็คบต่อ ไม่ชอบก็ทำใจ เห็นไหม ง่ายจะตาย"
ไอไก่พูดขึ้นด้วยท่าทางสบายๆ ก็จริงของมันแฮะ วันนี้เห็นทีผมต้องคุยกับพี่คิวให้รู้เรื่องแล้วล่ะ
เมื่อกลับถึงห้องปุ๊บ ผมก็จัดการอาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วโทรหาพี่คิวทันที
"สวัสดีคับพี่คิว"
"ครับ ว่าไงครับน้องไก่ อยู่ไหนครับเนี๊ยะ"
พี่คิวรับสายผมแล้วยิงคำถามมาทันที
"ตอนนี้ไก่อยู่ห้องครับ พี่คิวล่ะ"
"พี่กำลังจะกลับห้องนะครับ"
"อืม งั้นเดี๋ยวไว้ให้พี่คิวถึงห้องก่อน แล้วค่อยคุยกันก็ได้ครับ"
"เฮ๊ย ไม่เป็นไร คุยตอนนี้แหละ พี่กำลังคิดถึงน้องไก่อยู่พอดีเลย"
พี่คิวไม่วายหยอดผมอีกแล้ว
"น้องไก่ ทำไมเงียบไปละครับ"
พี่คิวเรียกสติผมขึ้นมา เมื่อเห็นว่าผมเงียบไป
"เอ่อ พี่คิวครับ ไก่ถามอะไรพี่คิวอย่างนึงสิ"
"ได้สิครับ หลายอย่างก็ได้"
ในเมื่อพี่คิวเปิดทางแล้ว ผมก็รวบรวมความกล้าแล้วถามพี่คิวออกไปทันที
"พี่คิวชอบไก่หรือเปล่าครับ"
หัวใจของผมเต้นแรงขึ้นมาทันทีที่ผมถามออกไป กลัวว่าคำตอบที่ได้มานั้นจะไม่เป็นไปอย่างที่ผมคิด
"เอ่อ ทำไมน้องไก่ถามพี่แบบนี้ละครับ"
ใจผมเต้นแรงขึ้นเมื่อสิ่งที่พี่คิวพูดมายังไม่ใช่คำตอบที่ตรงตามใจผม
"คือ ไก่แค่...แค่อยากรู้นะครับ ว่าไก่...คิดไปเองคนเดียวหรือเปล่า"
"คิดอะไรหรอครับ"
พี่คิวถามผมขึ้น นี่พี่คิวแกล้งไม่รู้หรือว่าไม่รู้จริงๆเนี๊ยะ
"ก็ที่ผมชอบพี่คิวไงครับ"
ผมตอบออกไปแบบไม่ได้คิดอะไร กว่าจะมารู้ตัวอีกทีว่าถูกพี่คิวหลอกให้พูด ก็สายไปแล้วละครับ
"ห๊าๆๆ ครับๆ น้องไก่ไม่ได้คิดไปเองคนเดียวหรอก พี่ก็...ก็ชอบน้องไก่เหมือนกัน"
ผมหยิบตุ๊กตาขึ้นมาแล้วฟาดไปที่ผนังห้องอย่างเขินอาย คนบ้า จะพูดอะไรทำไมไม่อ้อมค้อมก็ไม่รู้ ผมม้วนตัวไปมาด้วยความอาย
"น้องไก่ครับ ฟังพี่อยู่หรือเปล่า"
พี่คิวพูดขึ้นเป็นการเรียกสติของผมให้กลับมา
"อะ เอ่อ ฟังอยู่ครับ"
ผมตอบไปอย่างอึกอัก ตอนนี้รู้สึกว่าใบหน้าของผมกำลังร้อนผ่าว
"ฟังจริงหรือเปล่า ถ้าน้องไก่ฟังจริงๆ บอกพี่มาสิ ว่าเมื่อกี้พี่พูดว่าอะไร"
นี่พี่คิวคิดว่าเราไม่ได้ฟังพี่คิวอย่างนั้นหรอ
"พี่คิวบอกว่าพี่คิวก็ชอบไก่เหมือนกัน ไก่ได้ยินแหละหน่า"
และก็เป็นอีกครั้งที่ผมได้ยินเสียงหัวเราะจากปลายสาย นี่ผมถูกพี่คิวหลอกให้พูดอีกแล้วหรอเนี๊ยะ เมื่อผมเรียกสติตัวเองกลับมาได้ ผมก็เข้าเรื่องที่เตรียมจะพูดไว้ทันที
"แต่พี่คิวครับ เรายังไม่เคยเห็นหน้ากันเลยนี่ครับ"
"ห๊าๆๆ ไม่เห็นหน้า เราก็เห็นหน้าซะสิครับ"
พี่คิวพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี นี่พี่คิวไม่เครียดอะไรเลยหรอเนี๊ยะ
"พี่ว่าเอาอย่างนี้ดีกว่า พรุ่งนี้เราเจอกันที่คอฟฟี่ช็อปหน้ามหาลัย ดีไหมครับ"
พี่คิวยื่นข้อเสนอมาให้ ผมก็เห็นด้วย เพราะผมก็ไม่อยากในความรู้สึกที่เหมือนกับว่าตัวเองรักกับเงาของใครก็ไม่รู้
"โอเคครับ พรุ่งนี้เราเจอกัน"
หลังจากนั้น ผมกับพี่คิวก็คุยกันต่อในรื่องสัพเพเหระ ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมกับพี่คิวก็คุยกันอยู่ทุกวัน พี่คิวก็ยังคงหยอดผมเหมือนทุกวัน ผมเองก็ไม่เคยเบื่อที่จะม้วนตัวอายเลย
วันรุ่งขึ้น หลังจากที่ผมเรียนเสร็จแล้ว ผมก็โทรไปหาพี่คิวเพื่อบอกรายละเอียดว่าผมใส่เสื้อรุ่นสีชมพู ส่วนพี่คิวบอกว่า พี่คิวใส่เสื้อช็อปของคณะ
"ไอไก่ มึงไปเป็นกูหน่อยสิ น๊าๆๆๆ"
ผมหันไปอ้อนไอไก่ทันทีหลังจากที่วางสายของพี่คิว ก็ผมไม่กล้าไปคนเดียวหนิ
"โธ่ แกจะไปกลัวอะไร นี่แกจะไปเดทน่ะเว๊ย จะพาเพื่อนให้ไปเป็น กขค หรือไงว๊ะ"
ไอไก่พูดกับผมอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ เชอะ!! ขี้เกียจละสิมึง
"ไก่ ชั้นไม่ได้ไปเดทน่ะเว๊ย ชั้นไปให้เค้าดูตัวต่างหาก น๊าๆๆๆ ไปเป็นเพื่อนชั้นหน่อย"
ไอไก่ทำสีหน้าครุ่นคิดก่อนจะเอียงคอไปมา
"พิซซ่าชุดใหญ่กับหนังเรื่องนึง"
ผมบอกออกไปอย่างเซ็งๆ แต่ไอไก่ทำสีหน้าพึงพอใจขึ้นมา
"ไปกี่โมงดีล่ะ เดี๋ยวกูขอโบ๊ะแป้งก่อน"
เปลี่ยนขึ้นมาเชียวน่ะ พอเอาของมาล่อเนี๊ยะ
ผมกับไปไก่ไปที่ร้านก่อนเวลาประมาณ 15 นาที อย่างน้อยผมก็อาจจะได้เห็นพี่คิวก่อน ผมจองโต๊ะมุมในสุดของร้าน วันนี้คนค่อนข้างเยอะ ส่วนใหญ่ก็เป็นนิสิตมหา'ลัยผมทั้งนั้นแหละ
"ไก่ เดี๋ยวชั้นขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนแล้วกันน่ะ ปวดมากมาย"
"ตั้งนานแกไม่ปวด เสือกปวดเอาตอนที่นัดกับผู้ชาย ไปเร็วๆเลย"
ไอไก่หันไล่ผม ผมก็รีบเข้าห้องน้ำทันที
ผมกับไอคิวกำลังจะมุ่งหน้าไปที่ร้านคอฟฟี่ช็อปหน้ามหา'ลัย ร้อยวันพันปีเวลาไปเดทเนี๊ยะ ผมไม่เคยอายเลยน่ะ แต่ครั้งนี้ไม่รู้ทำไม รู้สึกเขินอาย ไม่กล้าไปคนเดียวยังไงก็ไม่รู้
เมื่อเข้ามาในร้านได้ ผมก็มองหาคนที่ใส่เสื้อรุ่นสีชมพูทันที แต่คนในร้านค่อนข้างเยอะ ผมเลยเดินไปนั่งโต๊ะที่ยังว่างอยู่ เดี๋ยวค่อยโทรหาน้องไก่ก็ได้
"อ้าวอีไก่"
เสียงของผู้หญิงดังขึ้น ผมหันไปตามเสียงนั้นเพราะว่ามีชื่อของคนที่ผมกำลังต้องการพบอยู่ เมื่อหันไปก็ต้องตกใจเพราะว่า คนที่ผู้หญิงคนนั้นเดินไปหาใส่เสื้อสีชมพู สกรีนชื่อคณะชัดเจน หน้าตาก็ไม่ได้น่ารักเหมือนที่ผมคิดไว้ แถมยังน่าจะสูงกว่าผมด้วย
"เฮ้ย ไอคิวเดี๋ยวมึงรอกูตรงนี้ก่อนน่ะเว๊ย"
ผมหันไปบอกไอคิวที่กำลังดูเมนูอยู่ มันก็พยักหน้ารับเหมือนไม่ค่อยจะสนใจผมเท่าไหร่ ไอนี่ห่วงแต่กินอย่างเดียว ถึงได้อ้วนแบบนี้ไงล่ะ
ผมเดินไปทางคนที่ชื่อไก่นั่งอยู่ ตอนนี้เขากำลังคุยอยู่กับเพื่อนผู้หญิงคนนั้นอย่างออกรส ผมเดินผ่านไปทำท่าเหมือนจะเข้าห้องน้ำ ซึ่งเขาเองก็ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจผมเลย ผมเองก็อยากจะพิสูจน์ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ว่าคนนี้ใช่น้องไก่ที่ผมคุยโทรศัพท์อยู่ทุกวันจริงๆหรือเปล่า
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรเข้าเบอร์ของน้องไก่ ผมก็มองไปยังคนที่นั่งอยู่ ระยะทางที่ผมยืนอยู่ตรงนี้ ทำให้ผมได้ยินเสียงเรียกเข้าจากเครื่องนั้นเบาๆ คนๆนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ผมเลยกดวางทันที
ผมบอกตรงๆว่าผมรับไม่ได้ ผมวาดฝันน้องไก่ไว้ซะสวยหรู แต่คนที่นั่งมันช่างจรงข้ามกับน้องไก่ในฝันของผมทุกประการ ผมเดินเข้าห้องน้ำเพื่อตั้งสติ
"โอ๊ย"
ผมมัวแต่ตกใจกับสิ่งที่ได้เห็น เลยไม่ทันได้ระมัดระวัง เดินชนใครก็ไม่รู้
"ขอโทษครับ ผมไม่...อ้าว น้องเจได"
"พี่เบิ้ม"
น้องเจไดดูเหมือนจะตกใจนิดๆที่เจอผม
"เอ่อ เดี๋ยวพี่ขอตัวก่อนนะครับ"
อารมณ์นี้ผมไม่มีกระจิตกระใจจะยืนหม้อน้องเจไดหรอกครับ ขอเข้าไปทำสมาธิในห้องน้ำก่อน ผมเดินเลี่ยงน้องเจไดเข้าไปในห้องน้ำ แล้วล้างหน้าล้างตาเรียกขวัญผมกลับมา ก่อนจะถอดเสื้อช็อปออกให้เหลือเพียงเสื้อยืดสีขาว ผมจะได้เรอดพ้นจากน้องไก่นั่นซะที
เมื่อกี้ตอนที่ผมเข้าห้องน้ำ ผมเจอพี่เบิ้มด้วย หน้าตาดูตื่นๆเหมือนเจอผียังไงอย่างนั้นแหละ
"เจได เมื่อกี้พี่คิวอะไรนั่น โทรมาหามึงด้วยน่ะ"
ไอไก่บอกผมก่อนแล้วยื่นโทรศัพท์มือถือมาให้ผม ผมหยิบขึ้นมาแล้วกดโทรออก แต่พี่คิวกดตัวสายผม ผมจึงโทรออกไปอีกครั้งแต่พี่คิวก็ปิดเครื่อง
ผมจึงลุกขึ้นยืนเพื่อมองหาคนที่ใส่เสื้อช็อปของวิศวะ แล้วสายตาของผมก็ไปสะดุดกับคนร่างอ้วนนั่น ถ้าผู้ชายคนนั้นใช่พี่คิว พี่คิวก็คงจะโกหกผมเรื่องส่วนสูงและน้ำหนัก ก็คนที่ผมเห็นนั่นน่ะ มันช้างในร่างคนนี่เอง
ผมเดินไปหลบมุมที่อยู่ใกล้ๆโต๊ะของผู้ชายคนนั้น หยิบโทรศัพท์เพื่อที่จะโทรหาพี่คิวอีกครั้ง
"คิว ไปเหอะ"
พี่เบิ้มเดินเข้ามาหาพี่คิว ซึ่งตอนนี้พี่เบิ้มเปลี่ยนเสื้อแล้ว เพราะที่ผมเจอในห้องน้ำเมื่อกี้นี้ ผมจำได้ว่าพี่เบิ้มใส่เสื้อช็อป แต่ตอนนี้พี่เบิ้มใส่เสื้อยืดสีขาว พี่เบิ้มคงกลัว 'น้องไก่' เข้าใจผิดคิดว่าพี่เบิ้มเป็นพี่คิวแน่ๆเลย และตอนนี้ในร้านในก็มีเพียงคนเดียวที่ใส่เสื้อช็อปก็คือหนุ่มร่างช้างคนนั้นนั่นเอง ผมเองก็จำได้ว่าพี่คิวเคยบอกว่าพี่คิวเป็นเพื่อนกับพี่เบิ้ม และพี่คิวก็รู้จักพี่เบิ้มดีด้วย
ทั้งสองคนพูดอะไรกันก็ไม่รู้ ผมพยายามที่จะเงี่ยหูฟังแต่ก็ไม่ได้ยิน นี่เทพบุตรในฝันของผม แท้จริงแล้วคือเจ้าชายช้างนั่นเองหรอ และไม่นานสองคนนั่นก็ออกจากร้านไป ผมจึงเดินกลับไปที่โต๊ะ
"หายไปไหนมาว๊ะมึง แล้วไหนพี่คิวของมึงล่ะ"
ไอไก่ถามผมพลางหยิบเครื่องดื่มสีสวยขึ้นมาดูด ผมส่ายหน้าช้าๆอย่างคนหมดหวัง
"เค้าไม่มาแล้วล่ะ เค้ามีธุระด่วนน่ะ"
ผมโกหกไอไก่ออกไป ผมไม่อยากให้มันมาสงสารผม ผมหยิบเงินจากกระเป๋ามาร้อยนึงแล้ววางไว้บนโต๊ะ
"ไก่ ชั้นไปก่อนน่ะ รู้สึกปวดหัว อ่ะนี่ เอาไปจ่ายค่าน้ำ"
แล้วผมก็เดินออกมาจากร้านทันที โดยไม่ได้หันไปตามเสียงเรียกของไอไก่
ชีวิตผมนี่มันอาภัพรักจริงๆ ชาตินี้ทั้งชาติผมคงไม่เจอรักแท้แล้วละมั้ง จริงๆผมเองก็ไม่ได้ฟิกส์เรื่องรูปร่างหน้าตาอะไรมากหรอก ถ้าพี่คิวไม่โกหกผมก่อน ผมก็คงไม่หวังแบบนี้หรอก
ผมเดินมาเรื่อยๆก็ถึงสถานีรถไฟฟ้าแล้ว จากตอนแรกที่วางแผนไว้ ว่าหลังจากเจอกับพี่คิว ผมอาจจะชวนพี่คิวไปดูหนังต่อซักเรื่องนึง แต่ตอนนี้ความฝันของผมมันสลายไปแล้ว เหมือนน้ำตามันจะไหลลงมาเลย
"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ น้องเจได"
ผมเงยหน้าขึ้นไปตามเสียง ตกใจเล็กน้อยที่คนข้างหน้าเป็นพี่เบิ้ม ผมมองไปข้างๆตัวพี่เขา ก็ไม่เจอกับพี่คิว
"เปล่าครับ เจไดรู้สึกปวดหัวนิดหน่อย"
ผมยิ้มเจื่อนๆไปให้พี่เบิ้ม พี่เขาก็พยักหน้ารับ แล้วเราก็เดินคุยกันไปเรื่อยๆเพราะเรากลับทางเดียวกัน ผมรู้สึกคุ้นเคยกับพี่เบิ้มยังไงก็ไม่รู้ เหมือนกับว่าเรารู้จักกันมากกว่าที่เป็นอยู่ ไม่ว่าจะเป็นน้ำเสียงหรือลักษณะการพูด
"น้องเจไดครับ พี่ขอเบอร์น้องเจได้ได้ไหมครับ"
จู่ๆพี่เบิ้มก็ขอเบอร์ผม
"ได้สิครับ"
พี่เบิ้มยื่นโทรศัพท์มาให้ผม ผมรับไว้แล้วกดเบอร์ของผมลงไป ก่อนจะยื่นกลับไปให้พี่เบิ้ม
"เดี๋ยวพี่กดโทรออกไปนะครับ"
พี่เบิ้มพูดแต่สายตายังคงจับจ้องอยู่กับผม ผมรู้สึกเขินขึ้นมาทันที ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเพื่อที่จะเมมเบอร์พี่เบิ้ม พี่เบิ้มก็ก้มลงไปเมมเบอร์ของผมเหมือนกัน
"น้องเจได!!!"
เสียงพี่เบิ้มฟังดูตกใจมาก ผมไม่ได้หันไปมองเพราะกำลังจะเมมเบอร์ของพี่เบิ้ม และทันทีที่ผมเห็นเบอร์ที่โชว์ขึ้น ผมก็
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
The end . . .จบบริบูรณ์
จบแล้วครับ สำหรับ 'รถไฟฟ้ามาหากูที!!' มีตอนพิเศษอยู่หน้า 3 นะครับ
ยังไงก็ขอบคุณที่คอยติดตามผลงานของลี่นะครับ โดยเฉพาะเรื่องสั้นเรื่องนี
ยังไงลี่ก็ฝากผลงานไว้ด้วยนะครับ อาจจะมีเรื่องสั้นมาลงอีก
-
เป็นเรื่องสั้นๆ ที่น่ารักมากค่ะ :L2:
-
น่ารักมากน้องลี่
แต่อยากให้มีต่ออีกนิด
มันค้างอ่ะ
-
จบได้ดีค่ะ ^^ เหมือนหนังสั้นเลย feelเดียวกัน~
-
เฮ้อในที่สุดก็รู้แล้ว แต่ใช้ชื่อคนอื่นก็แบบนี้แหละ
รอตอนพิเศษด้วยจ้า
-
:pig4:
-
สุดท้ายก็คนกันเอง :กอด1:
เรื่องสั้นนี่ก็สนุก แต่ให้สนุก เรื่องยาวมาต่อด้วยนะครับ หนูลี่
+1 เป็นค่าทวงเรื่อง :z2:
-
สนุกดีอ่ะเรื่องนี้
น่าจะเขียนเป็นเรื่องยาวน้า
ขอบคุณค่า
:L2:
-
จิ้มไปอ่านนะ..
-
ชอบมาก ๆ เลยค่ะ
ถ้าเป็นเรื่องยาวท่าทางจะสนุกเหมือนกันนะ
-
น่ารักจัง
มีตอนพิเศษมั๊ยนี่
+1
-
น่าจะมีตอนพิเศษนะ อิอิ
-
อืมม...ก็เป็นอะไรที่น่ารักอ่ะ
-
น่ารักอ่ะน้องลี่ แอร๊ยยยย นี่ถ้าเป็นพี่คงเขินจนพูดไม่ออกแน่ๆอะ :o8:
ว้อนท์ตอนพิเศษหลังจากเป็นแฟนกันแล้วได้ป่าว นะน้า :impress2:
+1 ขอบคุณค่ะน้องลี่ กอดแน่นๆทีนึง :กอด1:
-
สวัสดีครับรีดเดอร์ทุกคน
ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นเลยนะครับ
สำหรับเรื่องตอนพิเศษนั้น ลี่ไม่ได้แต่งไว้จริงๆ เพราะตอนแรกอยากให้จบเหมือนซีรี่ส์ฝรั่งอ่ะ
อยากให้ได้อารมณ์ประมาณนั้น แต่ว่าถ้ารีดเดอร์ว็อนท์จริงๆ
ลี่ก้จัดไปอย่าให้เสีย ยังไงก็ติดตามต่อไปนะครับ จะเอามาลงให้แน่นอน
ปล.ถามผู้รู้ครับ เมื่อเช้าลี่ดูยอดโพสของลี่ มัน170 แต่ทำไมเมื่อกี้มัน 169 อ่ะ มันลดได้ด้วยหรอครับ
ปลล.ต้องให้ยอดโพสถึงเท่าไหร่ครับ ลี่ถึงสามารถกดบวกให้คนอื่นได้ ห๊าๆๆ อยากจะกดเต็มแก่แล้ว
กอดพี่เบียร์ กอดพี่ๆเพื่อนๆทุกคนครับ
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ จบเเล้วน่ารักดี จะมีตอนพิเศษให้ใช่ไม๊ค่ะ อยากรุ้เรื่องราวต่อจากนี้ เคยได้ยินมาว่าจะกดบวกได้ เมนท์ต้องตั้งเเต่ 250 ขึ้นไปนะ ไม่ชัวร์อะ ต้องถามผู้รู้ อีกที
-
หูย
จบแล้ว
จบแบบหนังหรั่ง
><
กะให้คนอ่านจิ้นต่อชิมิ
:impress2:
ถ้ามีตอนพิเศษก็จะรอจ้า
-
ดีใจคุณลี่บอกว่าจะมีตอนพิเศษ จะเข้ามาตามอ่านนะคะ สู้ๆค่ะ
-
เดินตบเท้าเข้ามารอตอนพิเศษด้วยคน 555+
ถ้าจำไม่ผิด จะ 250 นะค่ะ
-
อ่านจบแล้ว เป็นคนที่ชั่งเหลือเกินคู่นี้แต่สุดก็ได้คู่จนได้
ไรท์เตอร์จ้าน้องอ้อนที่โพล่มาเนี้ยใช้อ้อนจากรูมเมทรึป่าวจ๋ะ
-
รอตอนพิเศษจ๊ะ แต่งเสร็จไวๆนะ
-
ดีใจจ้ะ บอกจะมีตอนพิเศษ จะรอนะจ๊ะน้องลี่
-
มารอเจไดกับพี่เบิ้มต่อ
:z1:
-
มาช่วยกันอ้อนค่ะ
จะได้อ่านตอนพิเศษไวๆ
-
เมื่อไหร่จะเอาตอนพิเศษมาให้อ่ะค่ะ
คิดถึงๆ
-
เรื่องน่ารักมากมาย พี่เบิ้มกับน้องเจได จบได้ดีมาก....
อิอิ
แต่ว่าอยากอ่านตอนพิเศษ ไรเตอร์ใจดี มาต่อเร็วๆนะจ้ะ
-
น่ารักจัง...
น่าจะน่ารักกว่านี้ถ้ามีตอนพิเศษ... อิอิ...
ปล. ขอมันหน้าด้านๆแบบนี้หละ.. หุหุหุ...
-
น่ารักกอ่ะ
-
โพสครบ 250 แต้ม ก็จะกดบวกได้นะ
จบด้วนๆแบบระทึกขวัญซะด้วย อิอิ
รอตอนพิเศษหวานๆ
-
มานอนรอ
-
:impress2: รอตอนพิเศษ อิอิ
-
:call: :call: :call:
-
จัดดอกไม้มาเป็นกำลังใจให้น้องลี่ จะได้คลอดตอนพิเศษออกมาเร็วๆ อิอิ
:L2: :L2: :L2:
-
รอ ร๊อ รอ
ตอนพิเศษ
-
ตอนพิเศษ อยู่ไหนหว่า..
-
ปู๊น ปู๊น ตอนพิเศษมาแล้วครับ
เฮ้อ...จะมีใครเชื่อไหมเนี๊ยะ ว่าคาสโนว่าตัวพ่ออย่างผม จะต้องมานั่งกลุ้มเรื่อง เอ่อ...เรื่องเซ็กส์
นี่ก็จะสองเดือนแล้วที่ผมคบกับน้องเจได แต่เชื่อไหม...ผมยังไม่ได้มีอะไรกับน้องเจไดเลย อย่างมากก็แค่หอมแก้มอ่ะ ผมบอกตรงๆว่า...ผมเบื่อที่จะมีเซ็กส์กับมือตัวเองเต็มทนแล้ว
ไม่ใช่ว่าน้องเจไดไม่ยอมนะครับ แต่ทุกครั้งที่ผมจะเริ่ม น้องเจไดก็ทำหน้าเหมือนจะร้องให้ซะทุกที ผมเองก็ไม่อยากจะฝืนใจน้อง ถ้าน้องไม่เต็มใจหรือว่ายังไม่พร้อม ผมก็จะก็ไม่ทำ
แต่บางครั้งก็ไม่ไหวนะครับ จะให้เราคิดแบบนั้นทุกครั้งไปก็ไม่ใช่ คนเรารักกันก็ต้องมีอะไรกันเป็นเรื่องธรรมดา ผมก็ไม่ใช่ผู้ชายที่แสนดีอะไรนักหนาหรอก แอบคิดในใจอยู่เหมือนกันว่า ถ้าน้องเจไดไม่ยอม ผมก็
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมจะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
จะข่มขืนแมร่งเลย ห๊าๆๆๆ
ผมให้เจไดย้ายมาอยู่ด้วยกันที่คอนโดของผมแล้วละครับ เพราะมันกว้างกว่า (แถมยังแพงกว่าด้วย) แรกๆเจไดก็ไม่ยอมนะครับ แต่เจไดทนลูกตื้อของผมไม่ไหวเลยต้องย้ายมา
"พี่เบิ้ม เจไดกลับมาแล้วครับ"
เสียงของน้องเจไดปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์ วันนี้ผมไม่มีเรียนช่วงบ่าย เลยกลับมานอนเล่นที่ห้องก่อน
เจไดเดินเข้ามาในห้องถอดถุงเท้าใส่ตะกร้า แล้วเดินมาหาผมที่โต๊ะคอม
"ฟ่อด"
เจไดหอมแก้มผมแล้วนั่งลงบนตัก ผมกอดเจไดไว้หลวมๆ
"ว่าไงครับ เหนื่อยไหม"
เจไดส่ายหน้าแทนคำตอบแล้วใช้มือโอบรอบคอผม
"หิวหรือยัง หืม"
เจไดพยักหน้า สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์
"ลุกหน่อย เดี๋ยวพี่เบิ้มไปเอาพุดดิ้งมาให้ทานนะครับ"
ผมเดินเข้าไปเอาพุดดิ้งที่ซื้อมาตุนไว้ เรื่องอาหารการกินผมต้องดูแลหมดเลยครับ เพราะว่าน้องเขาไม่ค่อยใส่ใจกับการกินเท่าไหร่ เจไดเป็นพวกมีก็กิน ไม่มีก็ไม่ต้องกิน อย่างเวลาอยู่ที่มหาลัย เจไดชอบกินขนมปังกับนม จนบางครั้งผมต้องไปลากเจไดมานั่งกินข้าวด้วย ไม่งั้นก็ไม่ยอมกินอะไร ตอนนี้ก็ผอมแห้งเหลือแต่กระดูกอยู่แล้ว
ผมหยอบเอาพุดดิ้งไปวางไว้บนโต๊ะในห้องนอน ส่วนเจไดก็กำลังเริงร่ากับการเล่นเฟสบุ๊คอยู่
"เจได มากินขนมก่อน เดี๋ยวค่อยไปเล่น"
"พี่เบิ้มเอามาป้อนให้เจไดหน่อยสิ"
ดูสิครับ...ดู ขนาดจะกินยังขี้เกียจเลย ไม่ไหวจริงๆเด็กคนนี้
เจไดเป็นคนค่อนข้างเอาแต่ใจครับ พอไม่ได้ดั่งใจก็งอน ไม่ยอมกินข้าว ผมก็เลยต้องยอมทุกครั้งไป จนตอนนี้เริ่มเสียคนแล้ว
"เจไดมากินให้เสร็จก่อนแล้วค่อยเล่น ไม่งั้นพี่เบิ้มจะไปปิดคอมจริงๆด้วย"
เจไดทำหน้ามุ่ยก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะ แต่ก็ยังไม่วานให้ผมป้อนให้
"ครืด ครืด"
โทรศัพท์ผมสั่นอยู่ที่หัวเตียง เจไดเอื้อมไปหยิบแล้วดูที่หน้าจอว่าใครโทรมา ก่อนจะยื่นมาให้ผม
"เป๊ก"
เจไดบอกผมแล้วยิ้มให้น้อยๆ 'เป๊ก' เป็นเด็กคณะบริหารครับ แต่มาติดพันกับผม ผมก็ปฎิเสธไปแล้วเพราะผมมีเจไดอยู่แล้ว แต่ดูเหมือนเป๊กจะไม่ยอมรามือง่ายๆ อีกอย่างเป๊กก็เป็นลูกของเพื่อนแม่ผมซะด้วย ผมจะไล่ตรงๆก็น่าเกลียด
"รับสิครับ"
เจไดเอ่ยปากบอกผมเมื่อเห็นว่าผมมีสีหน้าลำบากใจ จะไม่ให้ลำบากใจได้ยังไง ถ้าผมไม่รับ เป๊กก็โทรมาอยู่นั่นแหละ หรือถ้าผมปิดเครื่อง เป๊กก็จะโทรเข้าเครื่องเพื่อนๆผมกันให้วุ่น ไอคิวโดนประจำเลยครับ
เจไดเองก็แปลกคน เหมือนจะสนับสนุนให้ผมมีชู้เลย ยิ่งน้องเป๊กน่ะ ขี้ยั่วจะตาย แต่ก็ยังกล้าให้ผมรับโทรศัพท์น้องเป๊กอีก จนผมเริ่มไม่แน่ใจแล้ว ว่าเจไดชอบผมจริงหรือเปล่าเนี๊ยะ
"ตอนนี้รู้สึกเซ็งจังเลย คนที่ชื่อ เป๊ก โทรหาพี่เบิ้มอีกแล้ว ผมเองก็ไม่รู้จะทำยังไง ถ้าผมไม่ให้พี่เบิ้มรับ ก็กลัวจะดูเป็นคนใจร้ายเกินไปเพราะพี่เบิ้มบอกว่า เป๊กเป็นลูกของเพื่อนแม่พี่เบิ้ม
และที่ผมให้พี่เบิ้มรับโทรศัพท์ของคนที่โทรมาหาพี่เบิ้มนั้่น ก็เพราะว่าผมไว้ใจพี่เบิ้ม
"สวัสดีครับ น้องเป๊ก ตอนนี้พี่ยุ่งๆอยู่นะครับ ไม่ว่างครับ อ๋อ ก็อยู่ครับ อยู่ข้างๆ ก็ไม่ได้ว่าอะไรหนิ เจไดไม่ใช่คนแบบนั้นครับ พี่ขอวางสายก่อนน่ะ พี่ต้องทำงาน"
ถ้าให้เดา คนที่ชื่อว่าเป๊ก คงจะถามถึงผมแน่ๆเลย ตอนนี้พี่เบิ้มก็วางสายไปมันแล้วครับ
"เจไดครับ เจไดให้พี่รับสายคนอื่นแบบนี้ เจไดไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอ"
พี่เป๊กถามผมทันทีหลังจากที่วางสายจากเจได
"ไม่รู้สิครับ เจไดรู้แต่ว่า เจไดไว้ใจพี่เบิ้ม อีกอย่างเจไดเองก็นั่งอยู่ข้างๆนี่เอง"
ผมเดินไปนั่งคร่อมบนตักพี่เบิ้มแล้วโอบรอบคอพี่เบิ้มทันที พี่เบิ้มยิ้มให้ผมก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มผม
นี่ก็สองเดือนแล้วที่ผมคบกับพี่เบิ้ม แต่ผมกับพี่เบิ้มยังไม่ได้มีอะไรกันเลยน่ะ ผมบอกตามตรง...ว่าผมกลัวเจ็บ ก็ไอไก่น่ะสิ มันมาคุยให้ฟังว่าเจ็บเจียนตายเลยแหละ แถมมีเลือดออกมาด้วย ขนาดฟังยังขนลุกเลย แล้วถ้าทำจริงๆจะขนาดไหนเนี๊ยะ
ผมก็เห็นใจพี่เบิ้มน่ะครับ หลายครั้งเหมือนกันที่พี่เบิ้มทำท่าเหมือนจะเริ่มจูบผม ผมเองก็คล้อยตาม แต่สมองก็กลับไปคิดถึงเรื่องที่ไอไก่เล่าให้ฟัง พาลทำให้กลัวไปซะทุกครั้งเลย จนบางครั้งก็อดสงสารพี่เบิ้มไม่ได้ พี่เบิ้มคงอึดอัดน่าดูเลย เวลาผมใช้ห้องน้ำหลังจากพี่เบิ้มทีไร ผมก็จะเห็นคราบน้ำรักของพี่เบิ้มทุกที
กลุ้มใจจะตายแล้ว เมื่อไหร่ผมจะกล้าเหมือนคนอื่นๆบ้างเนี๊ยะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
วันนี้ผมไม่มีเรียนครับ แต่ว่าต้องเอางานมาส่งที่ตึกคณะ พี่เบิ้มเลยโทรนัดให้ผมไปกินข้าวด้วยกันในตอนเที่ยง
หลักจากที่ผมเอางานไปส่งเรียบร้อยแล้ว ผมก็เดินเข้าไปหาพี่เบิ้มที่โรงอาหารของวิศวะ กวาดสายตาแป๊บเดียวก็เจอกับพี่เบิ้ม แต่ว่าข้างๆพี่เบิ้มนั่นมีใครอีกคนนั่งอยู่ด้วย
ผมจะเจอคนๆนี้บ่อยมากเวลาที่ผมมาหาพี่เบิ้มที่คณะ คนนั้นก็คือ 'เป๊ก' นั่นเอง ภาพที่เห็นคือเป๊กกำลังป้อนขนมให้พี่เบิ้ม พี่เบิ้มก็นั่งทำงานอยู่ สีหน้าไม่แสดงออกว่าพอใจหรือว่าไม่พอใจที่มีเป๊กนั่งอยู่ข้างๆ
ผมเดินเข้าไปหาพี่เบิ้มทันที กว่าจะได้พี่เบิ้มมาไม่ใช่ง่ายๆ ผมไม่ยอมใครหรือว่าหมาตัวไหนคาบไปแดกทั้งนั้นแหละ
"พี่เบิ้ม คิดถึงจังเลยครับ"
ผมเดินไปนั่งตรงข้ามกับพี่เบิ้ม แล้วหยอดประโยคหวานๆไปให้ ก่อนจะหันไปยิ้มให้เป๊กที่นั่งอยู่ข้างๆ
"ส่งงานแล้วหรอ หิวหรือยังล่ะ"
พี่เบิ้มถามผม สีหน้ายิ้มแย้ม ผิดกับเมื่อกี้ที่นั่งหน้าตายสีหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆเลย
"หิวแล้วครับ"
ผมตอบพี่เบิ้มแต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่เป๊กที่นั่งหน้าหนาไม่ยอมลุกไปไหน
"จะกินอะไรดี"
"อยากกินผัดไทอ่ะ ไปซื้อให้หน่อยดิ"
ผมอ้อนพี่เบิ้ม แล้วก็ได้ผล พี่เบิ้มเก็บงานเข้ากระเป๋าแล้วลุกขึ้น พอลับหลังเป๊ก พี่เบิ้มก็ยักไหล่อย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะเดินไปซื้อผัดไทให้ผม
"หนิ!! เมื่อวาน แกใช่ไหมที่เป็นคนไม่ให้พี่เบิ้มออกมาหาชั้น"
เป๊กถามผมด้วยสีหน้าไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ ทั้งๆที่ผมไม่เคยแสดงท่าทางอะไรแบบนั้นกับเขาเลย
"เปล่าหนิ พี่เบิ้มเค้าไม่ว่าง เค้าทำงานน่ะ"
ผมตอบกลับแล้วยิ้มให้ พยายามผูกมิตรเข้าไว้ อะไรๆจะได้ง่าย
"ตอแหล!! คิดจะกกพี่เบิ้มไว้คนเดียวใช่ไหม อย่าคิดน่ะ ว่าชั้นรู้ไม่ทันความคิดของแก"
ผมได้แต่นั่งเงียบ ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น ถ้าเขาอยากจะบ้าก็ปล่อยให้เขาบ้าคนเดียวเถอะ อย่าให้ผมต้องบ้าตามเลย เพราะถ้าผมบ้าขึ้นมาจริงๆ คนที่เดือดร้อนคือเป๊ก ไม่ใช่ผม
"ตีหน้าซื่อให้ตลอดน่ะมึง ระวังตัวไว้ให้ดีก็แล้วกัน"
เป๊กคาดโทษผมไว้ก่อนจะสะบัดบ๊อบใส่ผมแล้วเดินออกไปจากโรงอาหารทันที
ไม่นานพี่เบิ้มก็เดินถือผัดไทมาให้ ดูพี่เบิ้มจะแปลกใจเล็กน้อยที่ไม่เห็นเป๊กนั่งอยู่ด้วย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร คงเพราะเป๊กไม่ได้สำคัญขนาดนั้นละมั้ง
หลังจากที่ทานผัดไทกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว พี่เบิ้มก็เข้าเรียนต่อในตอนบ่าย ส่วนผมก็ไปนั่งในสวนใกล้ๆตึกคณะ เพราะว่ารอกลับพร้อมพี่เบิ้มเลย
ตอนนี้ในสวนมีกลุ่มของน้องอ้อนนั่งอยู่ ท่าทางจะคุยกันสนุกปากเลย
"สวัสดีครับพี่เจได"
กลุ่มของน้องอ้อนยกมือไหว้ผม ผมรับไหว้แล้วเดินไปนั่งด้วย
"ไม่มีเรียนกันหรอ"
ผมถามขึ้นหลังจากหย่อนก้นนั่งข้างๆน้องเมย์
"ไม่มีครับ แล้วพี่เจไดล่ะ"
น้องอ้อนตอบก่อนจะถามผมกลับ
"ไม่มีจ๊ะ พอดีพี่แวะมาส่งงานหน่ะ"
"อ้อ คิดว่ามาหาพี่เบิ้มซะอีก"
น้องอ้อนแซวผม ผมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือเขกกะโหลกน้องอ้อนไปทีนึง
"เจ๊บน๊า เฮ้ยๆ นั่นมันไอเป๊กนี่หว่า มันมาทำไมว๊ะ"
ทันทีที่ผมได้ยินคนชื่อเป๊ก ผมก็หันไปมองทันที ตอนนี้เป๊กกำลังเดินมาทางที่ผมนั่งอยู่ เป๊กไม่ได้มาคนเดียวแต่มากับเพื่อนประมาณ 3 คน ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร หันกลับไปหาน้องอ้อน
"รู้จัก เป๊ก ด้วยหรออ้อน"
ผมค่อนข้างแปลกใจ เพราะว่านอกจากจะเรียนต่างคณะแล้ว เป๊กกับอ้อนก็เรียนอยู่ปีหนึ่งด้วยกันทั้งคู่ ไม่น่าจะรูจักกันง่ายๆ นอกจากจะอยู่หอเดียวกันหรือไม่ก็รู้จักกันมาก่อน
"รู้จักสิพี่ รู้จักดีเลยแหละ"
แล้วเป๊กก็เดินมาหาผมจริงๆด้วย ไม่รู้ว่ามาหาผมหรือว่ามาหาน้องอ้อน แต่ดูจากสีหน้าแล้ว ผมเริ่มสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่เข้ามาแล้วครับ
"อีเจได มึงเลิกยุ่งกับพี่เบิ้มซะ ไม่งั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน"
เป๊กพูดขึ้นสีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ
"อีเป๊ก มึงอย่ามาพูดปีนเกลียวกับรุ่นพี่กูแบบนี้น่ะ"
น้องอ้อนพูดปกป้องผมทันที ผมรักน้องอ้อนที่สุดเลย
"มึงหุบปากไปเลยอีอ้อน"
เป๊กหันไปตวาดใส่น้องอ้อน น้องอ้อนจะลุกขึ้นจะสู้ แต่ผมห้ามไว้
"ไม่เป็นไรอ้อน เป๊กมีอะไรก็ว่ามาตรงๆเลย"
ผมลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับเป๊ก ความสูงเราไล่เลี่ยกัน แต่เป๊กน่าจะตัวหนากว่าผม
"ก็อย่างที่กูบอก เลิกยุ่งกับพี่เบิ้มซะ"
ไอเด็กเป๊กยังคงพูดแบบเดิม คือให้ผมเลิกยุ่งกับพี่เบิ้ม
"แล้วถ้าไม่เลิกล่ะ"
ผมพูดขึ้นด้วยสีหน้ากวนๆ ตอนนี้คนเริ่มมองกันแล้ว เพราะเสียงเริ่มดังแล้ว
"มึงโดนกูยำแน่"
"หึหึ"
ผมหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะถีบเข้าให้ตรงกลางอกของไอเป๊ก จนมันล้มเซไปตรงสนามหญ้า ผมไม่รอช้า ตามเข้าไปกระทืบหน้ามันทันที ไอเป๊กก็ได้แต่เอามือป้องหัวมันไว้ ส่วนผมก็ใส่ตีนไปไม่ยั้งเหมือนกัน จากนั้นผมก็ขึ้นคร่อมมันทั้งชกทั้งตบไอเป๊กอย่างมันส์มือ
"ห๊าๆ สะใจกูจริง"
ผมสบถออกมาทั้งๆที่มือก็ยังคงต่อยไปเป๊กอย่างไม่ลดละ
"เฮ้ยๆ ถ้าพวกมึงเข้ามา..เจอกูแน่ กูแค้นมานานแล้วอีเหี้ยเป๊กเนี๊ยะ ชอบปล่อยข่าวว่ากูถือหลุยส์(วิตตอง)ปลอม"
น้องอ้อนสกัดเพื่อนๆของไอเป๊กที่จะเข้ามาช่วย ดูเหมือนเพื่อนๆมันจะเกรงน้องอ้อนอยู่เหมือนกัน
ส่วนผมจิกหัวไอเป๊กขึ้นมา ตอนนี้คิ้วไอเป๊กแตก เลือดออกด้วย แต่ผมไม่สน ผมจับหัวมันแล้วโขกกับพื้นหญ้าอย่างแรง ถ้าพื้นเป็นสีเมนต์คงจะมันส์กว่านี้ จะเอาให้เลือดหัวมันออกเลย
"มึงจำไว้น่ะ พี่เบิ้มอ่ะ...ผัวกู ถ้ามึงยังไม่เลิกยุ่งล่ะก็ มึงเจอหนักกว่านี้แน่"
ผมพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะตบหน้ามันไปสองฉาด แล้วลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าหน้าผมตัวเองให้เรียบร้อย ผมบอกแล้ว อย่าให้ผมบ้า ไม่งั้นคนที่เดือดร้อนก็คือไอเป๊ก ไม่ใช่ผม
น้องอ้อนเดินเข้าไปหาไอเป๊กที่นอนอยู่กับพื้น แล้วจิกไอผมเป๊กขึ้นมา
"ถ้ามึงยังไม่เลิกแย่งผัวพี่เค้า แล้วยังไม่เลิกปล่อยข่าวกูล่ะก็ กูเอามึงตายแน่ ถุย"
แล้วน้องอ้อนก็ลุกขึ้น หันมายิ้มใสซื่อให้ผม ส่วนไอเป๊กเพื่อนมันก็พยุงออกไป ไทมุงก็แตกกระจายทันที
"พี่เป๊กนี่สุดยอดไปเลย เห็นตัวบางๆ ไม่คิดว่าจะแรงเยอะขนาดนี้"
น้องมด เพื่อนในกลุ่มน้องอ้อนชม ผมก็ได้แต่ยิ้มไปให้แล้วก็นั่งคุยต่อกับพวกน้องอ้อน จึงทำให้รู้ว่า ที่น้องอ้อนไม่ถูกกับเป๊ก เพราะว่าคนที่เป๊กชอบนั้น มาจีบน้องอ้อน เป๊กไม่พอใจเลยปล่อยข่าวให้น้องอ้อนเสียๆหายๆ แต่น้องอ้อนบอกว่า ปล่อยข่าวไหนก็ไม่เจ็บใจเท่ากับข่าวที่ว่า 'น้องอ้อนไม่มีปัญญาซื้อหลุยส์ วิตตองของแท้' ทั้งๆที่หลุยส์ที่อ้อนถืออยู่นั้น ผมดูก็รู้ว่าของแท้
[ลิงค์คลิปจำลองเหตุการณ์บู๊ของเจไดข้างล่างเลยครับ/ไรท์เตอร์]
http://video.sanook.com/เด็กพัทยาตบกัน-392467-player.html (ftp://http://video.sanook.com/เด็กพัทยาตบกัน-392467-player.html)
-
หลังจากที่ผมเรียนเสร็จ ผมก็เดินไปหาน้องเจไดที่สวนข้างๆคณะนิเทศทันที
"โหเบิ้ม เสน่ห์แรงน่ะมึง ถึงขนาดมีศึกชิงนายเลยเว๊ย"
เพื่อนผมที่เรียนถาปัตย์แซวผม ผมก็งงๆเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร
"แฟนมึงนี่ดุชิบหาย เล่นกิ๊กจนหน้าแหกเลย"
พวกในกลุ่มนั้นยังแซวไม่หยุด จนผมเริ่มงงไปหมดแล้ว ใครทำใครหน้าแหก
"เฮ้ย เดี๋ยวๆ พวกมึงพูดเรื่องอะไรกัน กูงงๆหว่ะ"
พวกมันมองหน้ากันอย่างงงๆ ก่อนจะเล่าให้ผมฟังว่าเจไดกับเป๊กมีเรื่องกัน จนถึงขั้นเป๊กเลือดตกยางออกเลย ฟังไม่ทันจบผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเจไดทันที แต่ไม่สามารถติดต่อได้ ผมเลยต้องรีบไปที่สวนข้างๆตึกนิเทศ
เมื่อไปถึงเห็นเจไดนั่งคุยอยู่กับน้องๆ
"เจได กลับ"
ผมพูดเสียงเรียบไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกไปทั้งนั้น น้องๆที่นั่งอยู่แต่ละคนสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คงกลัวว่าผมจะโกรธเจไดล่ะสิ ผมไม่โกรธเจไดหรอก แต่แค่ไม่อยากให้มีเรื่องเท่านั้นเอง ผมเป็นห่วงเจได ไม่อยากให้เจไดเป็นอะไร
"เจได ตอนที่พี่เรียนอยู่เจไดมีเรื่องกับเป๊กใช่ไหม"
ผมถามขึ้นในขณะที่เรากำลังเดินอยู่ ผมก็รู้อะไรไม่มากหรอกไม่ทันได้ฟังให้จบ เพราะมัวแต่เป็นห่วงเจได แต่พอได้เห็นว่านั่งคุยกับรุ่นน้องซะออกรสขนาดนั้น คงไม่เป็นอะไรแล้วแหละ
"ครับ"
เจไดตอบรับน้ำเสียงปกติ สีหน้านิ่งเฉย
"แล้วไปมีเรื่องกันได้ยังไง เห็นเพื่อนพี่บอกว่าเป๊กถึงขั้นเลือดตกยางออกเลยหรอ"
"ก็เป๊กมาหาเรื่องเจไดก่อนหนิครับ เป๊กให้เจไดเลิกยุ่งกับพี่เบิ้ม เจไดยอมไม่ได้หรอก"
เจไดพูดน้ำเสียงอ้อนๆ แถมยังจับมือผมด้วย คงกลัวผมโกรธล่ะสิ ผมไม่โกรธเลย แต่กลับยิ้มออกมาด้วยซ้ำที่เจไดไม่ยอมเลิกยุ่งกับผมง่ายๆแบบนั้น
"ถึงเจไดจะเลิกยุ่งกับพี่จริงๆ พี่ก็ไม่ยอมเลิกยุ่งกับเจไดหรอก"
ผมพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะพาเจไดไปขึ้นรถไฟฟ้าเพื่อกลับห้อง
"แล้วนี่ถ้าเป๊กเอาเรื่องขึ้นมา เจไดจะทำยังไงเนี๊ยะ"
ผมถามเจไดตอนที่เรากำลังอยู่บนรถไฟฟ้า
"ก็ไม่ยังไง เจไดก็จะไปฟ้องลุง ให้มันรู้ไปสิว่ายศนายพลจะทำอะไรไม่ได้"
เจไดพูดขึ้นด้วยท่าทางสบายๆ ผมพอจะรู้อยู่ว่าลุงของเจไดท่านเป็นนายพล ส่วนอีกคนก็เป็นส.ส. ส่วนพ่อตาผมเป็นนักธุรกิจครับ
"เจไดอยากรู้จังเลย ว่าพี่เบิ้มมีอะไรดี เป๊กถึงได้มาหาเรื่องเจไดขนาดนี้"
เจไดถามผมก่อนจะแบะปากใส่ ผมไม่ตอบเจไดแต่ดันน้องชายของผมที่เริ่มแข็งตัวขึ้นใส่สะโพกของเจได เจไดหันมามองผมอย่างอายๆ แต่ไม่ได้เบี่ยงตัวหนี วันนี้เป็นไงก็เป็นกัน ผมจะเอาเจไดมาทำเมียให้ได้
พอถึงห้องปุ๊บ ผมก็จับเจไดขึ้นมาจูบทันที แรกๆเจไดก็ขัดขืนผมบ้าง แต่พอผ่านไปได้แปบเดียว มือของเจไดที่ขัดขืนผมนั้น กลับกลายเป็นโอบรอบคอผมขั้นมาทันที ผมควานลิ้นเข้าไปชิมความหวานจากปากของเจไดอย่างดูดดื่ม ก่อนจะผละออกอย่างรู้สึกเสียดาย
ผมไม่รอช้า อุ้มเจไดเข้าห้องแล้ววางลงบนเตียงอย่างเบามือ
"เจไดครับ พี่รักเจไดน่ะครับ"
ผมพูดกับเจไดเบาๆ ก่อนจะขึ้นไปคร่อมเจไดไว้แล้วหอมแก้มเจไดหนักๆสองที
"เจไดก็รักพี่เบิ้มครับ"
เจไดพูดขึ้นอย่างอายๆ ผมไม่รอช้าซุกไซ้เจไดทันที ผมกดจมูกหนักๆเข้าให้ที่แก้ม ก่อนจะค่อยลากจมูกไปยังซอกคอแล้วใช้ปากดูดดุนขบกัดเบาๆเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
ผมค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของเจได โดยที่ปากก็ยังตามฝังร่องรอยเอาไว้ ผมเปิดเสื้อเจไดออกก็เจอกับยอดอกสีแดงเข้มที่ชูชัน จนผมอดใจไม่ไหวต้องก้มลงไปลิ้มรส
"อื้อ อ่าห์ ฮ่า"
เจไดหลุดเสียงครางออกมา เสียงนั้นยั่วอารารมณ์ผมจนกระเจิงไปหมดเลย ผมขบกัดเบาๆที่ยอดอกก่อนจะลากลิ้นไปตรงกลางแล้วฝังรอยเอาไว้อย่างหมั่นเขี้ยว
ผมลากลิ้นลงมาถึงสะดือของเจได แล้วเงยหน้าไปมองเจ้าตัว ที่กำลังหลับตาข่มอารมณ์ตัวเองไว้ ผมใช้ลิ้นฉกเข้าไปในสะดืนของเจได เจ้าตัวสะดุ้งเล็กน้อยแล้วดันหัวผมออก
ผมปลดกางเกงของเจไดออกก็เจอกับกางเกงในสีขาวตัวจิ๋วที่ปกปิดส่วนแข็งขันของเจไดเอาไว้ ผิวเจไดขาวเนียนไปทั่วทั้งตัว ผมกดจมูกลกับแก่นกายในเนื้อผ้าของเจไดเบาๆ ก่อนจะงับเบาๆจนเจไดต้องบิดตัวไปมา
"อื้อ พี่เบิ้ม อื้ม"
ผมไม่รีรอลุกขึ้นปลดพัณธนาการของตัวเองจนเหลือแต่บรีฟ ส่วนเจไดผมก็จับถอดออกหมดทุกอย่างไม่เว้นแม้แต่กางเกงใน ส่วนเจ้าตัวนั้นก็ได้แต่เอาตุ๊กตาหมีมาปิดหน้าเพราะความอาย
เมื่อผมกับเจไดเปลือยเปล่ากันทั้งคู่แล้ว ผมก็ก้มลงไปหยอกล้อกับแก่นกายของเจได ที่บัดนี้เริ่มแข็งตัวขึ้นอีกครั้ง ผมค่อยๆรูดส่วนหนังที่หุ้มไว้อย่างเบามือ
"อ๊า พี่เบิ่ม"
เจไดร้องออกมาพยายามเบี่ยงตัวหนี แต่ผมจับล็อกขาไว้ จนไม่สามารถขยับได้ แก่นกายของเจไดขาวสวยเหมือนของเด็กเลย ผมคาดว่าคงยังไม่มีใครได้แตะต้องมันเป็นแน่
ผมค่อยๆครอบปากลงบนแก่นกายของเจได ห่อริมฝีปากไว้แล้วรูดแก่นกายเบาๆ เจไดดิ้นพล่านไปมาด้วยความเสียว แถมยังหลุดเสียงหวานออกมา เล่นเอาแก่นกายของผมแข็งขึ้นจนปวดไปหมด
ผมค่อยๆลากลิ้นผ่านพวกไข่ของเจได ก่อนจะใช้มือแหวกแก้มก้นออก แล้วลากลิ้นเพื่อสัมผัสกับช่องทางสีแดงนั้น
"อ๊า อย่าๆ ไม่เอา ซี๊ด อย่า อ่าห์"
ผมม้วนลิ้นแล้วฉกเข้าไปในช่องทางสีแดงนั้น เจไดดิ้นไปมาผลักหัวผมออก แต่ผมไม่ย่อท้อ กลับก้มลงไปหยอกล้อกับช่อทางนั้นถี่ขึ้น ยิ่งผมทำเรัวแค่ไหน เสียงหวานๆของเจไดก็หลุดออกมาดังแค่นั้น
เมื่อเห็นว่าแกล้งเจไดจนหนำใจแล้ว ผมก็ลุกขึ้นคร่อมเจไดอีกครั้ง
"เจไดครับ ใช้ปากให้พี่หน่อยสิ"
ผมอ้อนวอนเจไดให้ใช้ปากให้ผม
"แต่...แต่เจไดทำไม่เป็นนี่ครับ"
เจไดบอกผมอย่างอายๆ แล้วซุกเข้ากับแผงอกของผม
"เดี๋ยวพี่สอนให้ น่ะครับ...น๊า"
ผมอ้อนเจไดเสียงหวาน และดูเหมือนจะได้ผลด้วย เพราะเจไดก้มลงไปหาแก่นกายของผม แล้วจับมันรูดเล่นอย่างเบามือ
เพียงแค่ลิ้นเจไดสัมผัสกับส่วนหัว ผมก็แทบคลั่ง แต่ก็ยังไม่เสียวเท่ากับตอนที่เจไดลากลิ้นไปมารอบๆ เล่นเอาผมแทบคุมตัวเองไม่ไหว เพราะลิ้นของเจไดนุ่มมาก
เจไดครอบปากลงช้าๆ เพราะยังเป็นมือใหม่อยู่ เจไดเลยไม่ได้เก็บฟันจนมันครูดกับน้องชายผม แต่นั่นกลับสร้างความเสียวให้ผมยิ่งขึ้น เจไดใช้ปากกับน้องชายของผม จนผมเริ่มทนไม่ไหว
ผมพลิกตัวให้เจไดอยู่ข้างล่างแล้วเอื้อมไปหยิบเควายในลิ้นชักที่โต๊ะทันที เจไดดูเหมือนจะตกใจเล็กน้อย จนผมต้องจูบเบาๆที่หน้าผากเพื่อปลอบประโลม
"พี่เบิ้มขอน่ะครับ"
เจไดพยักหน้าอย่างอายๆ ผมบีบเควายแล้วทาที่ช่องทางของเจไดก่อนจะค่อยๆสอดนิ้วเข้าไป ผมสอดเข้าไปเพียงนิดเดียวเจไดก็ร้องออกมาทันที
"เจ็บๆ พี่เบิ้ม เจไดเจ็บ"
"ผ่อนคลายนะครับ อย่าเกร็ง พี่จะทำเบาๆ"
เจไดพยักหน้า ผมค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปต่อ ช่องทางของเจไดรัดนิ้วของผมแน่น นี่ขนาดนิ้วเดียวยังแน่นฟิตขนาดนี้ แล้วถ้าเป็นน้องชายของผม มันจะแน่นขนาดไหน
เมื่อสอดเข้าไปจนสุดนิ้ว ผมก็แช่เอาไว้เพื่อให้เจไดผ่อนคลาย ก่อนจะหมุนนิ้วในช่องทางของเจได
"อ่าห์ ซี๊ด พี่เบิ้ม อื้ม"
เจไดร้องออกมา ผมหยุดการเคลื่นไหวแล้วเงยหน้าไปมองเจได
"บอกพี่ก่อน ว่าเจไดรู้สึกยังไง"
ผมค้างไว้แล้วเงยหน้าไปถามเจได
"เสียว...ครับ อื้อ อ่าห์ ซี๊ด"
ผมแกล้งหมุนนิ้วจนเจไดบิดตัวไปมา เมื่อเจไดเริ่มคุ้นชินแล้ว ผมไม่รอช้าเพิ่มจากนิ้วเดียวเป็นสองนิ้วทันที ก่อนจะเปลี่ยนเป็นน้องชายของผม
ผมหยิบถุงยางมาใส่ให้กับน้องชายผมแล้วบีบเควายมาทาทั้งของผมและช่องทางของเจได ผมเอาขาของเจไดมาพาดไว้ที่บ่าของผม แล้วยิ้มให้เจไดก่อนจะค่อยๆดันแก่นกายเข้าไป
"อ๊าก !! เจ็บ พี่เบิ้ม เจไดเจ็บ"
เจไดร้องออกมาหน้าตาตื่นทันทีที่ผมแทรกเข้าไป มันผ่านเข้าไปได้แค่ส่วนหัวเท่านั้น ผมต้องแช่ไว้ให้เจไดคุ้นชิ้นก่อน
"ไม่เกร็งน่ะครับ เจได อ้าว ไม่ร้องนะครับ อย่าร้องให้สิ โอ๋ๆๆ พี่เบิ้มไม่ทำแล้วครับ พี่เบิ้มหยุดแล้ว"
ได้เรื่องแล้วไหมล่ะ เจไดร้องให้ออกมาแล้ว ผมว่าเจไดยอมแค่นี้ก็มากพอแล้ว ไว้ทำต่อวันหลังก็ได้
"ฮึก ไม่ต้องหยุด ฮึก หรอกครับ อื้ม เจไดทนได้ ฮึก"
ผมรู้สึกสงสารเจไดขึ้นมาทันที เจไดทนเพื่อผมได้ขนาดนี้เชียวหรอ ผมถอนหายใจก่อนะจะดันเข้าไปทีเดียวจนสุดลำ
"อ๊าก!! ฮือ ฮึก ฮือ เจ็บ ฮึก"
ผมไม่อยากให้เจไดเจ็บอยู่แบบนั้นเลยต้องดันเข้าไปทีเดียว แล้วหยุดแช่เอาไว้
"ไม่ร้องนะครับ ไม่เจ็บแล้ว หายใจลึกๆน่ะ ผ่อนคลาย"
เจไดพยักหน้าแล้วทำตามที่ผมบอก จนผมเห็นเจไดดีขึ้นแล้ว จึงค่อยๆขยับแก่นกายของผมเบาๆ ผมมองไปที่แก่นกายของตัวเองเห็นเลือดติดออกมาด้วย รู้สึกชื้นใจขึ้นมายังไงก็ไม่รู้ แม้จะรู้อยู่แล้วว่าผมเป็นคนแรกของเจไดก็ตาม แต่การที่ได้เห็นกับตาตัวเองแบบนี้ กลับตอกย้ำความมั่นใจของผมยิ่งขึ้น ผมเพิ่มความเร็วขึ้นเมื่อเห็นว่าเจไดเริ่มมีอารมณ์คล้อยตามแล้ว
"ซี๊ด อ่าห์ เจไดน่ารักไปหมดทั้วตัวเลย ซี๊ด รู้ไหม"
ผมถามเจไกเบาๆ ก่อนจะกระแทกเข้าไปในช่องของเจไดอย่างไม่ยั้ง เจไดจิกแขนลงบนไหล่ของผมแน่น น้องชายเจไดก็ตั้งชันขึ้นถูไปมากับหน้าท้องของผมเบาๆ
ผมผ่อนแรงลงแล้วจับเจไดให้นั่งคร่อมบนตัวผม เจไดพยายามหลบสายตาผมที่มองไป
"เจไดครับ ลองขยับสิ"
ทันทีที่ผมสั่ง เจไดก็เริ่มขยับสะโพกขึ้นลงเบาๆ และขยับเเรงขึ้นเมื่อผมจับเจไดมาจูบอย่างดูดดื่ม
"อ่าห์ พี่เบิ้ม เจไดไม่ไหวแล้ว ซี๊ด"
"พี่ก็ใกล้แล้วครับ ซ๊๊ด"
ผมไม่รอช้าจับสะโพกเจไดแล้วกระแทกเข้าไปเต็มแรง เจไดเองก็แอ่นสะโพกรับการกระแทก
"อ๊า อื้อ ซี๊ด ไม่ไหวแล้ว พี่เบิ้ม อ่าห์ ซี๊ด อ๊า"
เจไดสกัดกลั้นอารมณ์ไว้ไม่ไหว ปล่อยน้ำรักออกมาเลอะหน้าท้องผมไปหมดเลย เจไดคงจะเสียวมาก เพราะน้ำแตกออกมาโดยที่ผมไม่ได้แตะต้องน้องชายเจไดแม้แต่นิดเดียวเลย
ผมยังคงโหมแรงกระแทกใส่เจไดไม่ยั้ง ยิ่งตอนที่เจไดถึงจุดหมายนั้น ช่องทางของเจไดบีบรัดแก่นกายของผมแน่เหลือกเกิน จนผมเองก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
"พี่ไม่ไหวแล้ว ซี๊ด อ่าห์ เยส อ่าห์ ซี๊ด อื้ม"
ผมล้มตัวลงไปทับเจไดแล้วขยับไปนอนข้างๆ ก่อนจะรั้งตัวเจไดมากอดไว้หลวมๆ ทั้งๆที่ตัวของเราเต็มไปด้วยน้ำรัก เจไดตกใจมากที่เห็นเลือดติดมาด้วยตอนที่ผมถอดแก่นกายออกมา เราสองคนเข้าไปชำระร่างกายก่อนที่ผมจะเปลี่ยนบรรยากาศเล่นจำจี้กับเจไดในห้องน้ำอีกรอบ
ผมให้เจไดทานยาพาราไปสองเม็ด เพราะกลัวจะเป็นไข้ ผมล้มตัวไปนอนกอดเจไดข้างๆ คิดไปเพลินๆว่า ปิดเทอมที่จะถึงนี้ ผมจะให้พ่อกับแม่ของผมไปขอเจไดให้กับผม
"วันนี้ผมอารมณ์เสียแต่เช้าเลย ก็ไอพี่เบิ้มน่ะสิ ทำรอยคิสมาร์คเต็มไปหมดเลย แล้วแบบนี้ผมจะไปมองหน้าใครเขาได้ล่ะ
ตั้งแต่ออกจากห้องมาผมก็ยังไม่คุยกับพี่เบิ้มอีก พี่เบิ้มก็เดินตามไปเรื่อยๆ ผมหยุดซื้อขนมปังที่โรงอาหารของคณะ
"เจได เดี๋ยวพี่ขึ้นเรียนก่อนนะครับ ไว้ตอนเที่ยงพี่โทรหา หายงอนน่ะ"
แล้วพี่เบิ้มก็ก้มลงมาหอมแก้มผมต่อหน้าคุณป้าที่ขายขนมปัง จนผมหันไปจะต่อว่า พี่เบิ้มก็วิ่งไปแล้ว ผมได้แต่ก้มหน้าด้วยความอาย ไม่กล้าสบตาคุณป้านี่แล้ว
ผมถือขนมปังแล้วเดินไปหาโต๊ะ ก็เจอกับกลุ่มน้องอ้อน เลยเดินเข้าไปทักทายหน่อย
"สวัสดีครับพี่เจได"
น้องอ้อนและเพื่อนๆไหว้ผม ก่อนจะก้มลงไปมองที่คอ ซึ่งมีรอยคิสมาร์คไว้เต็มไปหมด ผมเองก็มัวแต่เขินพี่เบิ้มจนลืมเรื่องคิสมาร์คไปเลย
"ห๊าๆๆ พวกมึงจ่ายมาเลย คนละห้าร้อย เอามาซะดีๆ"
น้องอ้อนหันไปทวงเงินกับเพื่อนๆ หลังจากที่เห็นคิสมาร์คบนคอของผม
"โด่...จิ๊"
น้องเมย์สบถออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ จนผมเริ่มงงและสงสัยไปหมดแล้ว
"นี่ๆ พวกน้องๆมีอะไรหันหรอ"
ผมถามอย่างสงสัย ก็พวกน้องๆแสดงอาหารแบบนี้พอเห็นหน้าผมนี่นา
"ก็พวกเราพนันกันไว้ว่าพี่เจไดกับพี่เบิ้มกุกกิ๊กกันหรือยัง ไอสามตัวนี้มันบอกว่าพี่เจไดยังไม่กุ๊กกิ๊กกับพี่เบิ้มแน่นอน ส่วนผมคาดเดาจากสถานการณ์เมื่อวานแล้ว คิอว่าพี่เจไดไม่รอดแน่ๆ แล้วก็เป้นอย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย รอยเต็มไปหมดเลย พวกมึงจ่ายมาเลย...คนละ 500"
ผมได้แต่อึ้งกับคำพูดของอ้อน และเมื่อสติกลับมา
"อ๊าก!!! พวกเด็กเวร เอาเรื่องแบบนี้ของชั้นมาพนันได้ยังไง ฮือๆ"
จบตอนพิเศษครับ ห๊าๆๆ
ไม่รู้ถูกใจรีดเดอร์หรือเปล่า เพราะมีน้องอ้อนมาแจมด้วยอีกแล้ว
ไม่รู้คลิปดูได้หรือเปล่า ถ้าดูไม่ได้ลองเข้าเว็บ sanook หาวิดีโอที่ชื่อว่า 'คลิปเด็กพัทยาตบกัน' รับรองความมันส์ครับ
รีดเดอร์ทุกคนอย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ช่วงนี้ฝนตก เดี๋ยวจะไม่สบายเอา
-
จบน่ารักดีค่ะชอบๆ มีฉากบู้สนุกดีสมน้ำหน้าเป๊ก ริอาจจะแย่งของ ๆ ชาวบ้านโดนซะเลย
-
ขอบคุณมากค่าสำหรับตอนพิเศษ
เจได้บู๊ได้เลิศมาก อิอิ
-
ลูกสาวกำนัน..มากๆ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านตอนแรก
น่ารักดีครับ เดี๋ยวมาอ่านต่อครับ
^_____^
-
เจไดน่ารักจัง
ชักอยากอ่านเป็นเรื่องยาว วะฮะฮ่า :laugh:
-
555 เจไดเริ่ดๆ
-
เริ่ดมากจ๊ะ น้องเจได
-
อ่านที่เดียวจบเลยสนุกมากๆ
น้องเจไดเก่งที่สู๊ดดดดดดดด
กด+1 ให้จ้า
-
555+ เสร็จพี่เบิ้มแย้ววววว :o8:
-
ชอบครับ คอยมาต่อตอนพิเศษด้วยนะครับ ขอบคุณ
-
:pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:mc4: เสร็จจนได้เจได
กร๊ากกกก
ชอบๆๆๆน่ารักมากๆๆเลยครับ
น้องเจไดกับพี่เบิ้ม
หึหึ
มารออ่านต่อ สนุกชอบๆๆไม่ค่อยเครียดเท่าไหร่
-
เจได
สุดยอด
ตบแหลก
555
ยังมาบอกอีกน่าจะพื้นซีเมน
(เดี๋ยว เป๊กตายพอดี)
-
รู้สึกชื้นใจขึ้นมายังไงก็ไม่รู้ แม่จะรู้งาสผมเป็นคนแรกของเจไดก็ตาม
อ่านๆมาแล้วสุดกึก
แต่เจไดแรงได้ใจมากมาย :beat: :beat:
ในที่สุด กรั๊กๆๆๆๆ :impress2: :man1:
-
ตอนพิเศษ ติดเรทไปนิดนะครับ
:o8:
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่า
:L2:
-
เล่นกะใคร ไม่เล่น มาเล่นกะเจได สุดท้ายก็หน้าแหก หายซ่าไปเลย
แต่กลับมาเสียท่า ( หรือเต็มใจก็ไม่รู้ ) หนุ่มวิศวะ :pighaun:
+1 ให้กับตอนพิเศษ นะครับ หนูลี่
-
อืม... เป็นนางเอกสมัยใหม่ด้วย...
ตบก่อนได้เปรียบ... อิอิ...
-
ในที่สุด พี่เบิ้ม กับน้องเจได ก็ ...... สำเร็จ อิอิ
รักกันมากๆนะ
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะจ๊ะ :L2:
-
เจไดเริ่ดมาก
มีอีกไหมอ่ะ ตอนพิเศษ
-
แปะไว้ก่อนสักวันอาทิตย์เย็น ๆ จะตามมาอ่านนะลี่ 555
ตอนนี้ขอปั่นของตัวเองก่อน
-
น่ารักดีอ่ะ
-
นายเอกเรื่องนี้ แรงได้ใจ
555 เล่นซะ เละเลยมั้งนั้น
-
เริ่ด...
-
น่ารักมากตอนพิเศษ
ขออีกตอนได้มั๊ย
น้องอ้อนเหมือนจะร้ายขึ้น
+1
-
ตอนพิเศษแบบนี้พี่ชอบบบบบ 555+
มีออ้อนแอนด์เดอะแก๊งมาแจมด้วยไง คริๆ แต่เป็นตัวแสบเหมือนเดิมเลยน้าา น้องอ้อนเนี่ย :กอด1:
ขอบคุณจ้าน้องลี่ จะมีอีกมั้ยนี่ หุหุ
-
:z13: คุณครูสาววาย 555 หลังจากที่ไม่ได้จิ้มมานาน กร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาก
สนุกดีค่ะลี่ หวาน ๆ ขม ๆ กำลังดี ยิ่งไอ้หื่น ๆ ปิดท้าย ยิ่งชอบมาก 555
-
ขอบบบบบตอนพิเศษแบบนี้จัง :oo1: :oo1: ในที่สุดเบิ้มได้กดน้องเจได้สากที
เฮ้อ ลุ้นอยู่ตั้งนานนนนนนน :m31: :m31: :m31:
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:impress2: กรี๊ดดดดดดด ของเค้าแรงจริง
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ ตอนจบ น่ารักมากเลยอะ 55+++
-
น่ารักดีค่ะ ชอบๆ :o8:
-
สนุก ดี ครับ
น่า รัก ๆ
อิ อิ
-
เจไดสุดยอดดด!
-
มาสั้นๆ แต่ก้อทำเอาใจสั่นไปตามๆกันเลย
-
น่ารักมากเลยค่ะ... :pig4:
-
ฮ่าๆ น่ารักจริงๆ
-
เร่าร้อนจังเล้ย .. คู่นี้
-
คู่นี้เขาร้อนแรงจังเนอะ :m25:
เจไดน่ารักอ่ะ
ขอตอนพิเศษอีกได้ไหมคะ
-
อ๊าย ยยย
น่ารักอ่า ชอบๆๆๆๆๆ
สมนะหน้านังเป็ก ชิ ><
น้องอ้อนออกแนวแรงนะค่ะ ฮ่าๆ ๆๆๆ
เจไดน่ารัก ขอตอนพิเศษอีกได้มั้ย ยย อิอิ
-
เจได สุดยอด
งานนี้ไม่มีใครกล้าแย่งพี่เบิ้มแน่ๆ
-
สนุกจัง
หวานกันจังนะ
-
หนุกจัง
ส่วนตอนพิเศษ เอิ่มมม.....วิงเวียน หน้ามืด เพราะขาดเลือดอย่างแรง
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆนี้ค่ะ
-
เจได น่ารักมากมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
555555555
อ่านะ
จะรีบจบทำไมเนี่ย กะลังสนุกเลยอ่า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าการโกหกเป็นสิ่งไม่ดีนะค๊า เกือบจะไม่ได้รู้จักกันเลยเห็นมะ
เหอ เหอ
-
ตามกลิ่น โฆษณามาจากสายเลือดแห่งรักครับ o18
ยังไม่ได้อ่านไรเลย (ขอพระเอกโหดๆๆนะครับ ) :m25:
-
เรื่องราวน่ารักจังเลยครับ ชอบตอนภาคหลักตอนจบอ่ะครับ มันจี๊ดมาก ขอบคุณมากๆ ครับ
-
ฮามากค๊ะา าา .. โดยเฉพาะตอนพิเศษน้องอ้อน น ^^ :mc4: :mc4: :mc4:
-
พี่ลี่ตามเรื่องผมตลอดเลย
ผมมาอุดหนุนพี่ลี้บ้างงละกาน
เรื่องนี้ของพี่ลี่น่ารักมากๆ เลย
ชอบๆๆ เอาตอนพิเศษมาอีกนะคับ
:impress2:
-
เย้ :mc4: อ่านจบแล้ว
คู่นี้น่ารักจัง o13
ถึงจะไม่ยาวมากแต่ก็สนุกมากคับ :pig4:
-
น้องเจไดน่ารักกกกก
^^
-
น่ารักดี
แฟนคนแรกรอมาตั้งหลายปี เฟลมาก็หลายคน เลยไม่ยอมเสียให้ใคร :z1:
-
น่ารักดีค่ะ เป็นแรงใจให้นะคะ
-
เจได..น่ารักอ่ะค่ะ :-[
ตอนพิเศษก็สุดๆ ไปเลย :impress2:
สนุกมากมายรุยค่ะ o13 o13
:bye2: :bye2:
-
เรื่องสั้นได้ใจมากกก
แต่ก็ชอบค่ะ เรื่องน่ารักดี o13
-
ขอบคุรค้าบบบ ,,
:mc4: :mc4: :mc4:
-
อร๊ายยยยยยยยย
น่ารักจังเลยน้องเจไดกับพี่เบิ้ม ><~~~
แอบฮาเล็กน้อยตอนที่นัดเจอกันแล้วแบบ..
เข้าใจผิดกันอ่ะ 5555555+
แต่น้องเจไดแอบแรงนะเนี้ย
เล่นซะเป๊กน่วมเลย อิอิ
พี่เบิ้มก็แรงดี ทำรอยไว้ซะเต็มเลยอ่ะ :haun4:
-
ตอนพิเศษนี่น่ารักกว่าตอนหลักอีกนะครับ ^^
-
55555555 :z1:
ชอบค่ะ
-
:m20: :L1:
-
รอดูช่วงเสียตัวครังแรก
อิอิ
-
เจไดน่ารักมาก
บทจะโหดก็โหดซะน่ากลัวเลย
ถูกใจตอนพิเศษจริงๆ เอิ้กๆๆ
ขอบคุณมาก
-
อ่านรอบสองแล่ะครับ สนุกดีนะ แอบขำพฤติกรรมของแต่ละฝ่ายมันช่างเข้ากันได้ดีจริงๆ :man1:
-
เด้กพัทยาตบกันแบบง่ายมากอะ
คนดูทำท่าเหมือนมันธรรมดามากอะ ราวๆตบกันทุกวัน =[]=
เริ่มรู้สึกดีที่ตัวเองอยู่กรุงเทพ บ่จ้ายพัทยา :m20:
-
น่ารักมากมายครับผม ชอบจัง
อยากรู้จัง เมื่อไรจะมีรถไฟฟ้ามาจ่อบ้าง อิอิ
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ ครับผม
-
:กอด1:
-
นายเอกมันต้อง
ร้ายแบบนี้ o13
-
เจได นายได้ใจเรามาก
-
อ๊าาา น่ารักจังเลยอ่า :impress2:
หากันเเละกันทั้งคู่ สุดท้ายคนที่ใช่ก็เป็นคนใกล้ตัวนี่เอง
ตอนพิเศษน่ารักมากๆๆๆค่า พี่เบิ้มจะได้เลิกใช้มือซักที 5555
-
ชอบจังเหมือนจะแร้งงง
-
:L2: ชอบค่ะ
-
สุดยอด o13
เดินหาตั้งนานไม่เจอ บทจะเจอก็เจอซะงั้น :o8:
-
สนุกมากเลยค่ะ
เห็นเจไดเงียบๆ แลดูติ๋มๆอย่างนี้ บทจะแรงเธอก็แรงใช่ย่อยเหมือนกันนะเนี่ย
-
อั้ยย่ะ เกย์ตบกัลเปนอะไรที่มันส์ จริงๆ
รับประกันโดยอินดี้!!!
-
ขอบคุณค่ะ สนุกมาก ^^
-
โถ~...เป๊กหาเรื่องผิดคนเสียแล้ว :laugh: พูดยังไม่ทันจบประโยคเลย เข็ดนะคะ! :m20: น้องเจไดนี่แซ่บจริงๆ จ้า...
-
:pig4: เรื่องนี้สนุกดีค่ะ แอบฮาตรงที่พวกแสบเอาเรื่องอย่างว่ามาพนันกันนี่สิ
-
น่ารัก สนุกดีครับ น้องเจไดหึงโหดมากครับ
ขอบคุณครับ
-
เจไดหนูเด็ดมากจ้า เอาใจพี่ไปเต็มๆ
-
เห็นใสใสไม่ได้แอ๊บนะค่ะ
แค่ไม่เปิดเผยตัวตนทั้งหมดแค่นั้นเอง
-
เจไดตี่สุดยอดมากเคะในอุดมคติ ส่วนพี่เบิ้มหื่นจริงจัง
-
เลือดพุ่งกันเลยทีเดียววววว :pighaun: :pighaun: :m25: :m25:
-
ถึงภาษาจะแปลงๆไปหน่อยแต่ก็สนุกดีค่ะ :mew1: