Chapter 14 Daddy and Sons
“น้องฉัตร....ตัวเลอะไปหมดแล้วนะ มาอาบน้ำกันมาลูก”
“อาบให้เกล้าด้วย เกล้าจะอาบด้วย จาอาบกลับพ่อออออออ”
ทุกครั้งที่ผู้เป็นบิดา มีท่าทีว่าใส่ใจพี่คนโตมากกว่า คนน้องก็จะรีบเข้าไปแทรกทันที ด้วยจิตริษยา
“ฉัตร.....ตัวมันขี้ประจบพ่อ ไอ้หมาฉัตร”
“อื่อออออออ”
เวลาที่พ่อกับแม่เผลอ เกล้าจะเล่นรุนแรงกับฉัตรเสมอ เกล้าในตอนนั้นเข้าใจว่าเป็นความเกลียดชัง แต่เปล่าเลย ไอ้เด็กแก้มยุ้ย หัวโหนก ตัวขาวอย่างฉัตร มันน่าขยำขยี้ให้เละต่างหาก
เด็กชายทินกร ฉีดน้ำใส่เด็กชายฉัตรมงคลจนเปียกชุ่ม เอาสองมือน้อย ๆบีบทึ้งและดึงแก้ม ผลักจนหงายล้มก้นจ้ำเบ้า ก่อนจะขึ้นคร่อมแล้วถูไถด้วยจิตใต้สำนึก
“หยุดเดี๋ยวนะนะไอ้เกล้า มึงจะทำอะไรพี่น่ะ”
เกล้าไม่เข้าใจเลย.....ว่าทำไมพ่อถึงได้โกรธมากมายขนาดนี้
.
.
.
.
.
.
“หนุ่ม ๆ จ๊ะ แม่ไม่อยู่....อย่าลืมดูแลบ้านให้เรียบร้อยนะ....พ่อจ๋า....ดูแลเรื่องการกินด้วย ให้เกล้ากับฉัตรช่วย แล้วก็อย่าลืมดูดฝุ่น โดยเฉพาะห้องทำงานคุณน่ะ ฝุ่นหนาเป็นคืบแล้วมั้ง”
“เออน่ะ....รีบ ๆไปเถอะเธอ เราอยู่กันได้น่ะ บอกคุณแม่ของเธอด้วยนะ ว่าพวกเราเป็นห่วง”
ในตอนนั้น อยู่ ๆ ก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้แม่ของพวกเขาต้องกลับต่างจังหวัดกะทันหัน เนื่องจากคุณยายของเกล้าและฉัตรประสบอุบัติเหตุลื่นล้มในห้องน้ำ
บ้านทั้งหลังจึงเหลือเพียงแค่สามหนุ่มสามมุม ประกอบด้วยคุณพ่อยังหนุ่ม เกล้าผู้แสนเกเร และฉัตรเด็กเก็บกด
พ่อซึ่งเป็นหัวหน้าครอบครัว ดูเผิน ๆ ก็เป็นผู้ชายใจดี แสนอบอุ่น รักครอบครัว ชอบปลูกต้นไม้ ชอบออกกำลังกาย และชอบออกไปสังสรรค์กับเพื่อนกลุ่มใหญ่ซึ่งพิสมัยอะไรเหมือน ๆกัน อาทิตย์ละครั้ง เกล้าถอดแบบเกือบทุกอย่างมากจากพ่อ ผิวพรรณที่ไม่ขาวหรือดำจนเกินไป ทว่าเนียนเรียบอย่างคนที่สุขภาพดี ใบหน้าคมเข้ม คิ้วหนา จมูกเป็นสัน ริมฝีปากน่าจุมพิต พ่อของเกล้าในตอนนั้นอายุเพิ่งสี่สิบต้น ๆ แต่ก็ยังดูหนุ่มคนหนุ่มอายุยี่สิบปลาย ๆ
นั่นเพราะพ่อดูแลตัวเองดีเกินไป ใส่ใจตัวเองมากเกินผู้ชายปกติ และบางอย่างที่คนอื่นไม่รู้แต่เกล้ารู้.....
ความลับของพ่อ...
ไอ้คนวิปริต!!!!
.
.
.
.
.
.
.
“น้องฉัตรมากินข้าวเย็นลูก”
“ครับพ่อ”
ทุกคนนั่งกินมื้อเย็นกันอย่างเงียบเชียบ ไม่มีใครปริปากพูดอะไร นาน ๆทีได้กินอาหารขยะบ้างก็ไม่เลว แม่ของพวกเขาเป็นหญิงร่างอวบ ผู้ซึ่งเชื่อเสมอในเรื่องเสน่ห์ปลายจวักมัดใจสามี แม่เป็นผู้หญิงยิ้มง่าย มองโลกในแง่ดี เป็นคนง่าย ๆ และไม่เคยขัดใจพ่อ เว้นเสียแต่เรื่องห้องทำงาน ซึ่งหลังจากทะเลาะกันครั้งนั้น แม่ก็ไม่เข้าไปวุ่นวายอีก
เกล้าเกลียดผู้ชายคนนี้ นับวันยิ่งเกลียด ทั้งที่พ่อไม่เคยทำอะไรให้....เคยสิ!!!!....ถ้าคุณถาม....เกล้าจะตอบแบบนี้ พ่อสร้างปมในใจ สร้างบาดแผล และฝังเชื้อชั่วใส่หัวของเขา พ่อผู้ซึ่งดูเผิน ๆ แล้วดูปกติดีคนนี้ หากตัดรูปกายภายนอกที่แสนเพอร์เฟคเกินชายวัยเดียวกันออกไป พ่อก็เป็นแค่แฟมิลี่กายธรรมดา หาใช่พวกวิปริตผิดเพศอย่างที่ว่า ไม่มีอะไรบ่งชี้....
นั่นเพราะพ่อเล่นละครเนียนน่ะสิ
“อร่อยมั้ยลูก”
“ครับ”
“กินเยอะ ๆ แกก็ด้วยเกล้า เดี๋ยวพอแม่แกกลับมา แกก็ต้องกลับไปกินอาหารฝีมือแม่เหมือนเดิมแล้วนะ....หึหึ”
“พ่อไม่ชอบสินะ....อาหารฝีมือแม่น่ะ....ถึงว่า....พ่อถึงชอบไปกินข้าวนอกบ้าน”
“ไอ้เกล้า....!!!!”
ฉัตรมองคนทั้งสองอย่างหวาด ๆ แต่ถ้าให้เลือกแล้ว ฉัตรขออยู่ข้างพ่อดีกว่า แต่เจ้าตัวเล็กก็รู้อยู่แกใจ ว่าถ้าเลือกข้างผิด ชีวิตน้อย ๆในอุ้งมือน้องชายจะเป็นเช่นไร
"อิ่มแล้วเหรอลูก....น้องฉัตร"
“อิ่มแล้วครับ”
“เก็บจานไปล้างด้วยนะลูก”
“ครับ”
ตกดึกคืนนั้น ฉัตรนอนไม่หลับ....ไม่รู้ทำไม แต่มันเหมือนมีบางอย่างแปลก ๆ ฉัตรเหลือบมองเกล้าที่หลับเป็นตาย หูแว่วได้ยินเสียงจากชั้นล่าง เจ้าตัวเล็กจึงตัดสินใจแกะอ้อมแขนที่แสนอึดอัดนั้นออก
“อ้าวฉัตร....ยังไม่นอนเหรอลูก”
“ไม่ง่วงครับ”
“แล้วเจ้าเกล้าล่ะ”
“หลับไปแล้ว”
“หึ....มานั่งดูทีวีกลับพ่อสิน้องฉัตร”
ตั้งแต่ตกเป็นของเล่นของเกล้า ฉัตรก็ไม่ค่อยได้สนิทกับพ่อเหมือนอย่างแต่ก่อน กับแม่ก็ด้วย แต่ก็ไม่เห็นเกล้าว่าอะไร เวลาที่ฉัตรออกไปไหนกับแม่....
‘ตัวห้ามไปสนิทกับพ่อนะ....ห้ามยุ่งกับพ่อ.....ไม่งั้นโดนดีแน่’
‘ทำไมอ่ะเกล้า’
‘ห้ามถาม....ทำตามที่เค้าสั่งก็พอ....เพราะฉัตรเป็นของเค้าแล้ว เป็นเมียต้องเชื่อฟังผัว ห้ามยุ่งกับผู้ชายคนอื่น พ่อก็ด้วย ผู้หญิงก็ไม่ได้ ยกเว้นแม่ไว้คนนึง แต่ยังไงก็แล้วแต่ อยู่แต่กับเค้าน่ะดีที่สุด รู้เรื่องมั้ยไอ้ลูกหมา’
ฉัตรเข้าใจว่าเกล้าคงติดพ่อกระมัง เห็นตอนเด็ก ๆ เกล้ามักจะชอบตามพ่อไปนู่นไปนี่เสมอ ตอนที่ถูกพ่อตีเพราะแกล้งเขา เกล้าร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร คงเพราะเสียใจล่ะมั้ง ก็พ่อน่ะ....เหมือนเป็นพระเจ้าของเกล้าเชียวนะ
เพราะอย่างนี้ไง....ถ้ามีโอกาส....ฉัตรก็อยากจะคลุกคลีกับพ่อบ้าง
“ดื่มนมมั้ยน้องฉัตร....มีเหลืออยู่อีกเยอะแน่ะ”
“ก็ดีครับ....อ่า....พ่อจะดื่มด้วยมั้ย....เดี๋ยวฉัตรไปเอามาให้นะ”
“ไม่เป็นไรหรอกลูก เดี๋ยวพ่อไปหยิบมาให้เองดีกว่า....น้องฉัตรดูหนังไปเถอะ กำลังสนุกเลยไม่ใช่เหรอ?”
“ครับ”
ครู่เดียว....ชั่วอึดใจ พ่อกลับมาพร้อมนมอุ่น ๆ แก้วใหญ่ ฉัตรกระดกรวดเดียวจนหมด นมอุ่น ๆผสมน้ำผึ้ง ของโปรดของฉัตรมาตั้งแต่ไหนแต่ไร
“หิวสิท่า ตอนเย็นกินไปนิดเดียวเองไม่ใช่หรือ”
“ครับ”
“เอ....น้องฉัตรนี่น่ารักเหมือนใครนะ....แก้มนุ้มมมมนุ่ม....หึหึหึ”
พ่อกอดและหอมฉัตรเหมือนตอนที่ฉัตรเป็นเด็ก ๆ ฉัตรนั่งนิ่งให้พ่อซุกไซร้อย่างหมั่นเขี้ยว ตาก็เพลินกับหนังสงครามตรงหน้า ดูไปดูมาตาก็ชักปรือ....
ขาวจังเด็กดี.....หึหึ......ผิวเนียนยิ่งกว่าทุกคนที่เคยเจอเสียอีก.....
ร่างกายของฉัตรไม่ตอบสนองอะไรอีก....ฉัตรหลับลึก...ราวกับถูกดูดไปอีกมิติที่ไกลแสนไกล แต่ทว่าร่างกายยังคงรู้สึกแปลก ๆ เพียงแค่ขยับตัวไม่ได้เท่านั้น ความรู้สึกเสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูก ในความฝันนั้น ฉัตรถูกตรึงเอาไว้กับเตียงสีขาว ถูกลิ้นลึกลับชอนไชไปทั่วร่าง ซอกคอ หัวนม และต่ำลึกลงไป ลิ้นเปียก ๆที่แสนเย็นเฉียบ...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ฉัตร.....ตื่น!!!!!”
เช้าแล้ว....ฉัตรขึ้นมาอยู่ห้องตัวเองได้อย่างไรก็ไม่รู้ เสื้อผ้าของฉัตรไม่อยู่กับตัวเสียแล้ว เนื้อตัวก็เต็มไปด้วยรอยจ้ำ นี่เขาถูกเกล้าทำเรื่องน่าอายอีกแล้วสินะ ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย รู้แค่ว่าหลับสนิทและฝันร้ายมาก ๆก็เท่านั้นเองแหละ
แต่ทุกทีที่ถูกเกล้าแกล้ง จะรู้สึกเจ็บก้นนี่นา....น่าแปลกที่ไม่ยักกะรู้สึกอะไร แถมคลำ ๆ ไปก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น....สรุปว่าเมื่อคืนนี้ที่เขานั่งดูหนังกับพ่อ มันคือส่วนหนึ่งของความฝันหรือว่าอย่างไร.....
“ไปอาบน้ำไปฉัตร เนื้อตัวสกปรกชิบหาย”
“อื่อ”
เกล้าไปโกรธใครมาน่ะ ช่างเถอะ....เกล้าก็เป็นแบบนี้แหละ อารมณ์แปรปรวน ขึ้น ๆลง ๆ เป็นปกติ เมื่อคืนนี้คงไม่ได้ทำอย่างที่ใจอยากล่ะสิ ถึงได้หงุดหงิดแบบนั้น
ก็ไม่ได้อยู่กันตามลำพังนี่นา....ยังมีพ่ออยู่ทั้งคน...พ่ออาจจะมาเคาะประตูขัดจังหวะก็เป็นได้ ฉัตรคิด ก่อนจะเปิดน้ำเย็น ๆ ให้ไหลผ่านร่างกายจนรู้สึกสดชื่น....
ตรงนั้นของฉัตรแข็งโด่ เจ้าตัวเล็กเผลอสัมผัสไอ้หนูของตัวเอง ลูบไล้ด้วยความรู้สึกวาบหวิวแปลก ๆ อารมณ์ที่ยังคั่งค้างอยู่ ก่อนจะชักขึ้นลงเป็นจังหวะ ไม่นานนักน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งกระฉูดออกมา แล้วไหลลงท่อระบายน้ำไป.....
อืม....เรื่องปกติของเด็กหนุ่มวัยเขาน่ะ!!!!
.
.
.
.
.
“ทำอะไรกันน่ะ”
เสียงของเกล้าดังขึ้น ก่อนที่ไฟดวงใหญ่กลางห้องรับแขกจะถูกเปิดจนสว่าง ผู้เป็นพ่อผละออกจากร่างกายของฉัตร ผู้ซึ่งนอนไม่ได้สติ เกล้าแกล้งทำเป็นเฉไฉถามเรื่องอื่น แสร้งทำเป็นว่าไม่เห็น ทั้งที่ในใจนั้นเดือดจนแทบจะฆ่าคนตายได้
“ดูทีวีทำไมไม่เปิดไฟล่ะครับ เดี๋ยวก็เสียสายตาหรอกคุณพ่อ”
“กะ...แกยังไม่นอนอีกเหรอ”
“นอนไม่หลับน่ะครับ....อะ...อ้าว....นั่นฉัตรนี่นา....ไหงฉัตรถึงได้นอนนิ่งเหมือนสลบแบบนั้นล่ะครับ....”
“พี่แกเค้านอนไม่หลับน่ะสิ เลยลงมาดูทีวีกับพ่อ....ดูไปดูมาก็หลับไปเฉยเลย....คงดื่มนมอุ่นเข้าไปน่ะ”
“แล้วทำไมเสื้อแสงถึงได้เลิกขึ้นมาขนาดนั้นได้ล่ะครับ....ปกติฉัตรไม่ใช่คนนอนดิ้นนี่นา...นี่เผลอละเมอพันเสื้อตัวเองรึไงน่ะ”
“จะไปรู้เรอะ!!!!”
“แล้วทำไมตัวฉัตรถึงได้เปียกแบบนั้นล่ะครับพ่อ.....ดูสิ....เปียกอย่างกับถูกใครเลียจนชุ่มอย่างนั้นแหละ”
เกล้ายังคงเล่นลิ้นหน้าทะเล้น ส่วนพ่อของเขานั้นเดือดจัดจนเผลอตวาดเสียงดัง
ก็ดูท่าทางของมันสิ เกลียดเสียจริง กับไอ้ท่าทางที่เหมือนเก็บงำอะไรเอาไว้ ไม่รู้เมื่อไหร่....ที่รู้สึกชิงชังเด็กคนนี้อย่างบอกไม่ถูก
“แก!!!!.....มันจะมากไปแล้วนะไอ้เกล้า กูเป็นพ่อมึงนะ ทำไมมึงถึงได้พูดกับกูแบบนี้”
ผู้ชายคนนั้นชี้หน้าเกล้า ถึงตอนนี้....ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องแสดงละครอีกต่อไป....เกล้ายังคงโกรธอยู่นั่นแหละ แต่ก็รู้สึกตลกขบขันขึ้นมานิดหน่อย ที่ได้เห็นพ่อบังเกิดเกล้า แสดงอาการเต้นเร่าเป็นเจ้าเข้าแบบนั้น...
“กูจะพูดแบบนี้แล้วมึงจะทำไม รู้เอาไว้ด้วยนะ ว่าฉัตรน่ะเป็นของกู ไม่ใช่ของมึง”
“นี่มึง.....มึงกับน้องฉัตร!!!!”
“ใช่!!! ผมกับฉัตรเรามีความสัมพันธ์กันแล้ว อย่าทำหน้าช็อคแบบนั้นสิครับ เรื่องธรรมดาจะตาย สำหรับคนสมัยนี้ ทำไมครับ ตกใจมากเหรอ....ที่ลูกชายกลายเป็นพวกรักร่วมเพศน่ะ”
“มึงทำแบบนี้กับพี่มึงได้ไง มึงมันวิปริต....ไอ้เกล้า บาปกรรมจะติดตัวมึงไปตลอดชีวิต เรื่องนี้แม่มึงจะต้องรับรู้ รับรู้ความอัปปรีย์ที่มึงทำกับน้องฉัตร”
“แล้วมึงไม่เป็นเหรอ? ไอ้เกย์แก่วิปริต ชอบสินะ....พวกเด็กผู้ชายน่ะ โดยเฉพาะเด็กประถม นี่ถึงขั้นจะเขมือบลูกตัวเองเลยนะนั่น แบบนี้ไม่บาปเลยสินะครับ....คุณพ่อ”
“มึงอย่ามาใส่ร้ายกู...กูไม่ใช่...”
“เรื่องของพ่อผมจะเก็บเป็นความลับ แลกกันกับเรื่องของผมกับฉัตร ตอนนี้เรามันก็วัวสันหลังหวะกันทั้งคู่ ทำตัวตามปกติเถอะ อย่าทำให้แม่ต้องเสียใจเลยนะครับ”
“มึงพูดเรื่องอะไร ความลับอะไร”
“ชมรมของพ่อไง ผมเห็นหมดแล้วล่ะ รู้มานานแล้วด้วย งานอดิเรกที่บอกใครไม่ได้ของพ่อน่ะ...เวลาที่ทุกคนหลับกันหมด พ่อคงนั่งดูวิดีโอพวกนั้นในห้องทำงานสินะ ดูไปด้วย แล้วก็สาวว่าวไปด้วย ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
“มึง!!!!”
“ขอตัวฉัตรคืนนะครับ ขอเมียผมคืนนะครับคุณพ่อ รับรองว่าเรื่องนี้ฉัตรก็จะไม่รู้....เรื่องอัปปรีย์ของพ่อน่ะ”
เกล้าอุ้มเจ้าตัวเล็กที่หลับไม่ได้สติ หน้าของฉัตรนั้นมุ่ย คิ้วขมวด เหงื่อเต็มขมับอย่างคนที่ฝันร้าย เกล้ายักคิ้วข้างหนึ่งให้ผู้เป็นบิดา ก่อนจะพาร่างของฉัตรขึ้นไปบนห้อง ทิ้งให้พ่อของเขายืนกำหมัดแน่นอย่างทำอะไรไม่ได้
อีกไม่นาน.....อีกไม่นานเขากับฉัตรก็จะได้เป็นอิสระแล้ว....อีกไม่นานหรอก พวกเขาก็จะได้หนีไปไกลแสนไกล ไกลจากพ่อ ไกลจากบ้านบ้า ๆหลังนี้ สู่ชีวิตนิสิต
ฉัตรเป็นของเกล้า....ไม่ใช่ของพ่อ....แล้วเกล้าก็แสดงให้พ่อเห็นแล้ว ว่าเขาหมายความตามนั้นจริง ๆ
เห็นทีต้องระวังตัวมากกว่านี้
ห้ามแตะอาหารที่พ่อทำ
ห้ามให้ฉัตรเข้าใกล้พ่อโดยเด็ดขาด....ห้ามฉัตรอยู่ตามลำพังกับพ่อ ตัวเขาเองก็จะพยายามไม่อยู่ตามลำพังกับพ่อ
พ่อน่ากลัว.....น่ากลัวเหลือเกิน....แหม่....เกล้ากลัวพ่อตัวเองจัง
หรือจะฆ่าพ่อให้ตายไปเลยดีนะ จะได้เลิกกลัว ชอบมายุ่งกับของ ๆคนอื่นดีนัก!!!!
แต่ก่อนอื่นเกล้าคงต้องลงโทษฉัตร ที่แอบย่องลงมาหาพ่อเมื่อคืนก่อนเสียกระมัง
.
.
.
.
.
(end)
แล้วคุณพ่อจะได้รับบทเรียนอย่างสาสม ลูกไม้ลูกนี้นอกจากจะหล่นไม่ไกลต้นแล้ว ยังแซงหน้าพ่อบังเกิดเกล้าไปอีกหลายเกล้าทีเดียวเชียว
ไหน ๆเรื่องมันก็มาโทนนี้แล้ว ก็เอาให้สุด ตอนหน้าค่อยเข้าสู่โหมดปัจจุบัน
โพลล์
หัวข้อ: เมื่อผมหลงไหลในร่างกายของพี่ : เล่นกับฉัตร ตอนที่ 2 [27/8/60] (อ่าน 113695 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก