คุณนุหนีตามคุณ.... ไปเลย
ทิ้งให้สารวัตอยู่คนเดียวตรอมใจไปเลย
มีไรก็ไปลุยคุณsalemon นะครับ คนนี้ล่ะยุให้คุณนุทิ้งสารวัตร
เช้านี้หลังจากหายเสียขวัญเพราะนอนหวาดผวาทั้งคืนก็เลยมาแอบมาโพสต่ออย่างกลัวๆ
ทำไมร้ายกันนักนี่
สมมุติว่าเป็นผมแลัวคนอ่านทุกคนเป็นแฟน เอ๊ย เพื่อนของแฟน มาเจอผมนัวเีนียกะใครในห้อง สงสัยคงถูกรุมกระืทืบตายเป็นผีเฝ้าห้องกันแน่ๆ ใช่ปะ
น่า นะ ฝนตกฟ้าร้อง หลังจากนั้นพระอาทิตย์ก็ฉายแสง ถ้าสองคนนี้ไม่งอนกัน มันก็ไม่ได้ง้อกันอ่ะสิ
งอนๆ ง้อๆ สนุกจะตาย แล้วอีกอย่าง น้องชายของอธิคมก็จะได้ฤกษ์โผล่เข้ามาพอดี ตัวแปรคนสำคัญของเรื่องเลยนะนั่น
มันเพิ่งเกินครึ่งเรื่องมาหน่อยเดียวเอง ยังมีต่ออีกคร้าบ
เอ แต่ว่ารู้สึกว่ามันยาวๆ เกินไปแล้วนะเรื่องนี่
วันนี้มาต่อบท 18 กันนะครับผม
ป.ล. ใครอยากจะเจี๋ยนผมก็เชิญเลยนะครับ ตัดออกไปบ้างหน่อยก็ดี หาซื้ออันเดอร์แวร์ยากชิบ
ความเดิมเมื่อตอนที่แล้ว----
ชายหนุ่มที่ดูเหมือนถนัดใช้คำสั่งจนชินไม่ปล่อยให้อนุภาพได้พูดอะไร ก่อนที่จะแยกกันเข้าห้องพัก อีกฝ่ายพูดว่า "ถ้าตื่นเช้าอยากใช้บริการสปาให้สบายใจก็เชิญได้นะครับ เวลาคนเราเครียดๆ ได้ทำทรีทเมนต์ ทำให้หายเครียดได้ ที่นี่สปาไม่เลว แต่กลางปีหน้าก็จะมีอีกแห่งที่ดีกว่านี้เยอะ ถ้าคุณอนุภาพมากระบี่อีกครั้ง ก็ชอเชิญ รับรองว่าต้องชอบ"
"ขอบคุณครับ" อนุภาพพึมพำเบาๆ พร้อมรับนามบัตรของชายหนุ่มที่ยื่นให้ ในใจพูดต่อว่า...คงไม่มากระบี่อีกแล้ว อย่างน้อยก็อีกหลายปีล่ะ...
ความของตอนที่โพสวันนี้---
ทันทีที่ถึงกรุงเทพฯ อนุภาพเก็บกระเป๋าอย่างรวดเร็ว ตัดสินใจ "หนี" ต่อ เพราะรู้ว่าอธิคมคงตามมาอีกในไม่ช้า หรือไม่ก็ให้ "สายสืบ" คอยเฝ้าเขาอยู่ นี่หากอธิคมสั่งให้สิงห์จับตัวเขาเอาไว้ได้ก็คงทำไปแล้ว
เขามีจุดหมายอยู่ที่เชียงใหม่ คราวนี้ต้องหนีไปให้ไกล เอาให้อธิคมเสียประสาทไปเลย เจ็บใจนัก
อนุภาพลากกระเป๋าเดินออกมาจากล๊อบบี้คอนโด สิงห์ รปภ. หนุ่มที่มาทำงานไม่เคยขาดรีบวิ่งเข้ามาหาบอกว่าจะช่วยยกกระเป๋า
"คุณนุ จะไปไหนครับ" สิงห์ทำหน้าเลิ่กลั่ก เพราะรู้ว่าอนุภาพเพิ่งไปกระบี่กับสารวัตรอธิคม แต่ชั่วข้ามคืนก็กลับบ้านมาคนเดียว หน้าตาไม่สู้ดี ลงจากแท็กซี่ตัวเปล่า เดินลิ่วเข้าคอนโด แล้วไม่ถึงชั่วโมงก็กลับออกมาพร้อมกระเป๋าเดินทาง ตรงไปยังแท็กซี่ที่จอดรออยู่
...หนีสารวัตรแหงๆ ทำเสียเรื่องอะไรอีกล่ะสารวัตรของเรา...
"ไปญี่ปุ่น" อนุภาพโกหก เพราะรู้ว่าไม่นาน คำตอบของเขาคงถึงหูอธิคม สิงห์กลายมาเป็นลูกน้องอธิคมไปเสียแล้วตั้งแต่เกิดเรื่องนิตินัย คราวนั้น อธิคมสั่งการให้สิงห์คอยเฝ้าและรายงานความเคลื่อนไหวของเขาทุกฝีก้าว
"ไปเที่ยวไหนครับ" สิงห์ถามทันที
"สิงห์ จะเอาไปบอกสารวัตรหรือยังไง" อนุภาพอดประชดไม่ได้ "ถ้าต้องรายงานหัวหน้า บอกเขาเลยว่า TG 621 จำได้ไม๊"
สิงห์ยิ้มแหยๆ บันทึกหมายเลขเที่ยวบินไว้ในสมองแล้วช่วยยกกระเป๋าขึ้นรถ
อนุภาพมีแผนการจะไปเชียงใหม่ แต่ต้องวางแผนวิธีการเดินทางให้ดี ไม่เช่นนั้น อธิคมคงตามตัวเข้าเจอได้โดยง่าย
อนุภาพสั่งให้แท็กซี่ไปส่งที่สถานีรถไฟหัวลำโพง เขาจะนั่งรถไฟไปช้าๆ ใช้เวลาคิด
...เชียงใหม่...จะไปทำอะไรที่เชียงใหม่...
--ไปเชียงใหม่ แล้วเลยไปแพร่ ไปดูที่ดินที่ซื้อเอาไว้ เผื่อว่า...
อนุภาพถอนหายใจ เอนตัวพิงกับเบาะรถ สายตาเหม่อมองออกไปข้างทาง ในใจนึกถึงอธิคม ธงรบ สมบัติและตั้มที่กระบี่
...ป่านนี้จะเป็นยังไงกันบ้าง...อธิคมล่ะ ป่านนี้คงหายซ่าไปแล้ว...
"สารวัตร ขอเวลาผมซักหน่อยเถอะ..." อนุภาพพึมพำแล้วหลับตาลง พยายามทำใจให้ว่างเปล่า
ธงรบหน้ามุ่ย มองอธิคมที่นั่งจมอยู่ในเก้าอี้โซฟาตัวใหญ่ที่ล๊อบบี้โรงแรม วันนี้เขากับ "คนแฟนหาย" ตะเวนแทบจะทุกซอกมุมของกระบี่แต่ก็หาอนุภาพไม่พบ ตอนนี้หมดปัญญา ไม่รู้จะไปตามหาที่ไหนต่อไปอีกแล้ว แต่อธิคมบีบคอให้เขาพาตะลอนๆ ไปทั่ว ควานหาตัวอนุภาพเหมือนเป็นอาชญากรคนสำคัญที่ต้องจับตัวให้ได้ภายในยี่สิบสี่ชั่วโมง
"ไอ้เสากระโดง ไอ้เพื่อนพาซวย เพราะความเจ้าชู้ของเอ็งจริงๆ แกต้องรับผิดชอบ" อธิคมทำหน้าจะกินเลือดกินเนื้อเพื่อนคู่หู แล้วก้มหน้าลงมองพื้น
...
ธงรบจำได้ว่าเมื่อกลับมาถึงโรงแรม เขาคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดู เห็นเบอร์เรียกเข้าที่ไม่ได้รับสายกว่ายี่สิบครั้ง อธิคมโทรหาเขาถี่ยิบ เมื่อเขาโทรกลับก็ถูกด่าจนหูชา แล้วทันทีที่พบหน้า เพื่อนเขาแทบจะกระโดดเข้ามาต่อย
"ใครจะไปรู้โว๊ยว่าพ่อคุณจะบุกถึงห้อง แกไปแก้ผ้ายั่วเขาทำไมล่ะ คนกำลังเมาก็ของขึ้นเป็นธรรมดา" ธงรบโวยวาย
อธิคมโกรธจัด วิ่งไล่เตะเขาไปรอบๆ ห้องนั่งเล่น ข้าวของพังระเนระนาด สมบัติกับตั้มงัวเงียเดินออกมาจากห้องนอน เห็นสภาพอธิคมแล้วจึงถามไถ่เรื่องราว พอรู้เรื่อง ชายหนุ่มรุ่นพี่จึงพยายามไกล่เกลี่ยคู่กรณีทั้งสองและปลอบอธิคมให้ใจเย็นๆ บอกให้ไปนอนโดยให้เหตุผลว่าเวลาตีสามครึ่ง ดึกขนาดนี้ ไม่รู้ว่าจะไปตามอนุภาพได้ที่ไหน
"ไปนอนได้ยังไง ธงรบ แกไปดูในห้องข้าซิ แล้วลากเอาเด็กแกไปนอนห้องแกซะ" อธิคมชี้มือไปยังห้องนอนตัวเองแล้วหันมาคร่ำครวญกับสมบัติ "พี่บั้ด ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ เด็กของธงรบมัน เมามาตามหาธงรบ พอเจอผมก็กระโดดเข้าปล้ำ จะขืนใจผมให้ได้"
"ยังกะเด็กแกไม่เคยปล้ำข้ายังงั้นล่ะ ตอนที่ข้าไปนอนบ้านแกแล้วแกยังไม่กลับ ข้าโดนไปตั้งหลายครั้ง" ธงรบแก้ตัว
"ไอ้..." อธิคมหันไปทำตาขวางก่อนที่สมบัติจะห้ามด้วยใบหน้ากึ่งสงสารกึ่งขำ
คืนที่ผ่านมา อธิคมไม่ได้นอน นายตำรวจหนุ่มไปเดินอยู่ริมหาดหน้าโรงแรมอยู่เป็นนานสองนานจนธงรบเดินไปตาม และรับปากว่าจะคุยกับอนุภาพให้ แต่ "เพื่อนพาซวย" ไม่วายพูดกวนอวัยวะเบื้องล่างของ "เพื่อนที่ซวยที่สุดในรอบปี"
"กรรมตามสนองแล้วมั๊งวะเพื่อน กรรมออเดิร์ฟชาตินี้ไง อย่างที่เคยพูดกันน่ะ จำได้ไม๊" พูดเสร็จธงรบก็รีบแว๊บหายไปจากรัศมีมือและเท้าของอธิคมเอื้อมทันที
...
"เฮ้มคม ลองโทรไปที่คอนโดคุณนุดูก่อนสิวะ เผื่อแฟนเอ็งจะหนีกลับกรุงเทพฯ ไปแล้ว" ธงรบแนะนำเสียงเบา ยื่นมือไปแตะไหล่อธิคม อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นช้าๆ แล้วยื่นโทรศัพท์ให้
"เอ็งโทรไปเลย ถ้าเจอ แกรีบพูดอธิบายให้คุณนุเข้าใจ"
"กดเบอร์สิวะ ข้าจะไปรู้เบอร์ได้ยังไง ไอ้นี่" ธงรบโวย
"เอ็งก็กดไล่หาดูชื่อสิ ไอ้ฉลาด" อธิคมเสียงเข้ม จงใจยียวนกวนเพื่อน "เห็นไหม มันยุ่งขนาดไหน ทีนี้ข้าจะง้อคุณนุยังไง นี่คงโกรธจนควันออกหู หายหน้าไปเฉยๆ ทั้งคืน จะไปหลับไปนอนที่ไหนก็ไม่รู้"
ธงรบถอนหายใจที่เห็นเพื่อนเป็นเอามาก ร่ำๆ จะโทรหาอาวุธขอให้ช่วย ด้วยหวังว่าอาวุธจะช่วยได้เหมือนครั้งก่อนที่เกิดการเข้าใจผิดเรื่องนิตินัย ตอนนั้นเขาก็ถูกอธิคมเข่นคอให้ช่วยตามหาอนุภาพทั้งๆ ที่เขาไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรง
"แบงค์เป็นเด็กแก แกต้องรับผิดชอบบ้าง" อธิคมปรักปรำเขา
"อะไรวะ" ธงรบได้แต่เกาหัวแกรกๆ แต่ก็ยอมช่วยเพื่อน คราวนั้นโชคเข้าข้างเป็นที่สุด เขาโทรหาอาวุธให้มาช่วยดูอธิคมเพราะเพื่อนทำท่าเหมือนจะฆ่าตัวตาย อาวุธเหมือนมีตาทิพย์ ไม่ถึงครึ่งวันก็โทรกลับมาบอกเขาว่าเจออนุภาพที่โรงแรมแห่งหนึ่ง เขาอดชมไม่ได้ว่า "มิน่า วุธถึงได้เลื่อนยศเป็นพันตำรวจโทก่อนใครเพื่อน"
ธงรบเดินกลับมาหาอธิคมที่นั่งกุมขมับอยู่ สะกิดเพื่อนค่อยๆ แล้วบอกข่าวร้ายที่ได้รับรายงานจาก รปภ. ของคอนโดแฟนเพื่อน
"คม มิชชั่น เกือบ อิมพอสสิเบิลแล้ววะ ที่คอนโดบอกว่าคุณนุลากกระเป๋าเดินทางใบเบ้อเริ่มเทิ่มออกไปเมื่อสายๆ บอกว่าไปญี่ปุ่น"
อธิคมเงยหน้าขึ้นมาทันใด ผุดลุกขึ้น กระชากโทรศัพท์ไปจากมือธงรบแล้วสั่งการเพื่อนพาซวยว่า "ไปเช็ครายชื่อสายการบินทุกสายที่ไปญี่ปุ่นวันนี้ แล้วได้ไฟล์ทมาด้วยหรือเปล่า"
"ได้สิวะ มือชั้นธงรบแล้ว มีหรือไม่ได้ ทีจี ทูมอร์โร่วโก 621 แต่ผิดคาด คราวนี้ทีจีเดินทางวันนี้ รปภ. บอกว่าแท็กซี่เพิ่งออกไปสนามบินหยกๆ" ธงรบเล่นลิ้น แล้วรีบตามอธิคมไปเพราะเพื่อนเขารีบเดินลิ่วไปที่ลิฟท์เพื่อกลับขึ้นไปบนห้องพัก
"พี่บั้ดอยู่เที่ยวต่อเถอะ ไหนๆ ก็มาเที่ยวแล้ว ผมกับธงรบจะจัดการต่อเอง" อธิคมบอกสมบัติ ขณะที่เดินออกจากห้องนอน ยกกระเป๋าขึ้นสะพาย
"ข้าด้วยหรือ" ธงรบเสียงอ่อย
"เอ็งละตัวดี" อธิคมหันไปทำตาเขียว "แต่ก่อนอื่นไปปลุกเด็กเอ็งให้กลับไปซะ"
"ไปแล้วครับ" ตั้มตอบ "ผมพาไปส่งข้างล่างเมื่อครู่ใหญ่นี้เอง"
"ตั้มเกือบเสียตัวไปอีกคน เด็กผู้กองธงรบนี่สุดๆ เลย" สมบัติยกมือขึ้นตีแขนธงรบแล้วถามเที่ยวบินของอนุภาพ ครั้นได้ยินคำตอบ สมบัติถอนหายใจเสียงดังแล้วบอกอธิคมว่าโดนอนุภาพหลอก
"TG 621 ไปฟิลิปปินส์จ๊ะสารวัตร ไม่ใช่เจแปน"
อธิคมทรุดตัวลงนั่งราวกับหมดแรง แล้วหันไปถามธงรบเสียงเข้มว่าได้รายชื่อคนเดินทางไปญี่ปุ่นหรือยัง
"ยังไม่ได้โทรเลยนะคุณอธิคม นี่เพิ่งวิ่งขึ้นมาบนห้อง ขอเวลาซักหน่อยสิวะ ข้าว่าให้ถึงกรุงเทพฯ กันก่อน ค่อยใช้อำนาจบาตรใหญ่ของการเป็นตำรวจติดตามแฟนของเอ็ง หารูปคุณนุยิ้มหวานชัดๆ มาซักรูป เดี๋ยวข้าจะตามจับให้" ธงรบพูดจริงจัง แต่ประโยคหลังราวกับประชดกลายๆ
"ยังจะมาประชดอีก" อธิคมถลึงตา "แกนี่กวนประสาทจริงๆ"
"สารวัตรใจเย็นๆ ก่อนนะฮะ" สมบัตินั่งลงข้างอธิคม เอื้อมมือไปบีบไหล่นายตำรวจหนุ่ม "ตอนนี้ยังไม่รู้ว่านุไปไหน โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอาไป กระเป๋าตังค์ก็อยู่ที่นี่ นุคงใช้เงินสด หรือก็บัตรเอเม็กซ์"
"ธงรบ แกให้หมวดโจ้ประสานกับเอเม็กซ์ หาจุดที่ใช้บริการ" อธิคมรีบสั่งธงรบ
"ครับท่าน" อีกฝ่ายพยักหน้า
"สารวัตร รู้จักนุดีใช่ไหม ถ้านุคิดอะไรได้ก็คงโทรกลับมา เขาอาจหนีไปตั้งหลักซักวันสองวัน ไม่แน่ นุอาจติดต่อบั้ด แล้วบั้ดจะช่วยคุยให้ ตอนนี้ ถึงสารวัตรจะสืบจนรู้ว่านุไปไหน แต่นุอาจจะยังไม่พร้อมที่จะคุย" สมบัติปลอบนายตำรวจมือปราบที่กำลังจะหมดสภาพ "ให้เวลาเขาซักหน่อย นุต้องเข้าใจสารวัตรแน่ๆ ผู้กองธงรบก็พร้อมรับผิด"
"อ้าวๆ" ธงรบแย้ง
"เอ๊ย ผู้กองธงรบก็ยืนยันความบริสุทธิ์ของสารวัตรได้" สมบัติพูดติดตลก หันไปยิ้มล้อเลียนธงรบ
อธิคมถอนหายใจ รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง แต่ยังหนักใจอยู่จึงอดไม่ได้ที่จะหันไปบ่นธงรบ
"เพราะแกแท้ๆ ไอ้ธง ไปบอกให้เขาขึ้นมาหาทำไม ข้านอนของข้าอยู่ดีๆ โดนปล้ำหน้าตาเฉย ซวยไม่รู้จะซวยยังไง"
"ข้าไม่ได้บอกให้เขาขึ้นมา" ธงรบแก้ตัว "แค่บอกว่าพักอยู่นี่ ไม่นึกว่าเขาจะพิศวาสข้าถึงขนาดขึ้นมาเผด็จศึก แล้วเขาก็บอกวา อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา แกก็เคยพูดตอนเราไปเมาด้วยกัน"
"หุบปาก เงียบ เดี๋ยวข้าต่อยเอ็งปากแตก"
"อ้าวก็ลองดูสิ ข้าก็มีมือเหมือนกันนะโว้ย" ธงรบท้า
เพื่อนรักพากันซวยทั้งสองดูท่าจะเริ่มทะเลาะกันอีก สมบัติจึงรีบห้ามแล้วบอกให้อธิคมเดินทางไปสนามบิน พลางกำชับธงรบไม่ให้พูดอะไรเป็นที่กวนใจเพื่อน
"จ้า" ธงรบรับคำเสียงอ่อน แต่นัยน์ตาวิบวับจนทำเอาสมบัติส่ายหัว ตั้มอดอมยิ้มไม่ได้ จนกระทั่งนายตำราจทั้งสองเดินออกจากห้องชุดไป ดาราหนุ่มจึงหันไปหาคนรักรุ่นพี่แล้วถามเสียงเบาว่า
"พี่บั้ดคิดว่าเขาจะไปต่อยกันกลางสนามบินไหมครับ"
"ไม่หรอก สองคนนี่เขารักกันจะตาย" สมบัติถอนหายใจ "ไม่งั้นจะพากันหาเรื่องใส่ตัวหรือ"
"เห็นทำท่าเหมือนจะฆ่ากัน" ตั้มพูด
"เฮ้อ นุไปอยู่ไหนนี่ สงสารสารวัตรอธิคมจริงๆ เลย" สมบัติรำพึงรำพัน
ความตอนจะต่อไป----
อนุภาพหันรีหันขวางเมื่อก้าวเท้าออกมายืนอยู่หน้าสถานีรถไฟเชียงใหม่ เขามาถึงตอนสายๆ รู้สึกอ่อนระโหยโรยแรงเพราะคืนที่ผ่านมาแทบไม่ได้นอน เพราะในใจสับสนว้าวุ่นจนไม่อาจข่มตาให้หลับได้
หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ - คดีรัก - (อ่าน 843419 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก