เนทมาต่อแล้วจ้า ใครลืมก็นะ ย้อนกลับไปอ่านเองเน้อ อิอิอิ ตอนที่เนท พี่เอ๋ ไผ่ ไปเที่ยวบ้านมีนอ่ะจ้ะ
****************************************************
4.พายุของหัวใจ (ต่อคับ)
อาหารมื้อนี้อร่อยมากคับ หรือเพราะพวกเราหิวกันมากกว่า?
พอค่ำๆ พวกผมอาบน้ำกันเสร็จก็มานั่งเล่นนอนเล่นอยู่ตรงห้องรับแขก มีนนอนหนุนตักผม พี่เอ๋ก็นอนหนุนตักไผ่ ดูทั้งสองคนจะมีความสุขซะเหลือเกิน ที่นี่มันเงียบมาก มืดเร็วจริงๆ จนผมกับไผ่รู้สึกง่วงนอนแล้วคับ พอดูทีวีจบเห็นไผ่หลับพิงอกพี่เอ๋ไปแล้ว พี่เอ๋จึงอุ้มไผ่ไปนอน ส่วนผมก็บอกมีนว่าจะนอนแล้ว มันง่วงมากๆ คงเพราะเดินทางมาเหนื่อยแถมยังไปเดินเล่นที่ชายทะเลอีก
“มีนไปนอนเถอะ เราง่วงแล้ว” ผมเขย่าตัวมันเบาๆ ดูมันยังหลับตานิ่ง
“ยังไม่ง่วงเลย”
“งั้นเราไปนอนก่อนนะ” ง่วงจริงๆ คับ ผมไม่รู้หรอก ว่ามันกำลังจะแกล้งผม
พอทำท่าจะลุกมันดันลุกขึ้น ดึงผมขึ้นแล้วรวบผมอุ้มขึ้นเฉยเลย ตกใจสิคับ!!!
“เล่นบ้าไรอะ.” ผมเกาะมันแน่น
“จะรีบนอนไปไหน” มันดันหันหน้ามายิ้มให้อีก
ไม่ทันที่ผมจะห้ามมันหรอกคับ มันปิดทีวีปิดไฟอย่างรวดเร็ว อุ้มผมเข้าห้องทันที แล้วผมเคยห้ามมันได้สักครั้งไหม ><;;;
ตอนเช้าผมตื่นมาด้วยอาการปวดเมื่อยไปหมด ส่วนไอ้คนข้างๆ กลับนอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข จะควานหาเสื้อมาใส่ก็ไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหน หยิบเสื้อมันมาใส่แล้วกันตัวมันใหญ่ดี แล้วเดินออกจากห้องไปเข้าห้องน้ำ แต่รู้สึกจะมีคนเข้าอยู่แล้ว คนข้างในจึงตะโกนออกมา ไผ่นั่นเอง ตื่นเช้ากว่าผมอีก ผมจึงลงทางบันไดระเบียงหลัง ลงมาเข้าห้องน้ำตรงห้องครัวก็ได้
เดินลงมาแทบจะวิ่งกลับขึ้นห้องทันที ป้ามีนมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ กำลังทำอาหารให้พวกผมทาน
“ตื่นแล้วเหรอลูก ยังเช้าอยู่เลย” ป้าหันมายิ้มให้ผม ผมสิยืนอายม้วนอยู่ตรงนั้น
“ครับ...จะมาเข้าห้องน้ำ”
“รอเข้าข้างบนดีกว่านะ ข้างล่างป้ายังไม่ได้ทำความสะอาด” ป้าพูดยิ้มๆ อีกครั้ง
“ครับ...” ผมก้มหน้ารับคำ หันหลังเตรียมจะเดินขึ้นบันได
“ปลุกหลานชายป้าด้วย คนนี้มันขี้เซาตื่นยาก” ป้าพูดแล้วหัวเราะอีกครั้ง ผมก็หันมายิ้มตอบแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งขึ้นข้างบนทันที อายคับ อายมากกกกก ป้าต้องรู้แน่ๆเลยว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น เพราะผมใส่เสื้อมีนตัวเดียวเดินลงมาข้างล่าง ><;;;
พอเดินขึ้นมาก็เห็นห้องน้ำว่างแล้ว ผมจึงเข้าไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย(หมายถึงล้างหน้าแปรงฟันนะคับ)
แล้วเดินเข้าห้องไปปลุกมันขึ้นมา กว่าจะตื่นได้ ต้องโดนมันแทะเล็มอีก เฮ้ออออ...!!
ผมกับไผ่ลงมารอ เตรียมทานอาหารเช้าข้างล่าง ก็นั่งคุยกับป้ามีนกันคับ
ป้ามีนเล่าเรื่องบ้านหลังนี้ให้ผมกับไผ่ฟัง แกเล่าว่า บ้านนี้สร้างขึ้นบนที่ดินเปล่าของคุณตามีน ด้วยเงินเก็บของแม่และป้าของมีน ค่อยๆ สร้างไปเรื่อยๆ ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงไปตลอด จนมีนเกิดแม่ของมีนไม่อยากย้ายไปไหนก็อยู่ที่นี่ต่อ แม่ของมีนเป็นคนรอบครอบมาก บ้านหลังนี้แกเขียนยกให้ตั้งแต่มีนเด็กๆ และให้ป้าเป็นคนดูแล พอแม่มีนเสีย พ่อของมีนไม่อยากจะอยู่จึงย้ายออกไปอยู่ในบ้านพักทหาร ตอนแรกมีนก็ย้ายตามไปด้วย แต่พอพ่อแต่งงานใหม่ มีนจึงได้โอกาสเข้ามาเรียนในกรุงเทพ .....( ที่ผมเคยเล่าให้ฟังแล้วนะคับ ถ้าจำไม่ได้ก็ย้อนกลับไปอ่านที่กระทู้แรกนะคับ)
ตอนมีนมาเรียน เงินเก็บของแม่กับเงินที่ทางราชการจ่ายให้มีน ก็พอจะให้มีนอยู่สบายจนเรียนจบ แต่มีนไม่เอายกให้ป้าหมด แถมจะยกบ้านหลังนี้ให้ด้วย แต่ป้ามีนไม่มีลูก ทั้งรักและสงสารมีนมาก จึงคอยดูแลบ้านนี้ให้แทน เงินของแม่มีนก็เอามาปรับแต่งบ้านไปเรื่อยๆ ตามเวลาของมัน
ป้ามีนเป็นคนขยันมาก แกจะทำอาหารขายตามงานเทศกาลต่างๆ ทั่วจังหวัด (บอกให้ก็ได้คับ ป้ามีนทำน้ำพริกขาย อร่อยมากๆ ^^ ) ป้ามีนไม่เคยเอาเงินหลานมาใช้ ถ้าจะใช้ต้องจำเป็นจริงๆ ผมก็เข้าใจแล้วคับทำไมพวกญาติมีนคนอื่นๆ ถึงอยากได้สมบัติของมีนกันจริง จริงๆ ที่ดินของบ้านมีน เขาก็แบ่งกันอย่างชัดเจนแล้ว แต่คนเราพอมันมีความต้องการ ก็ไม่รู้จักพอสักที
ผมกับไผ่และป้ามีน นั่งรอคุณชายทั้งสองตรงโต๊ะอาหารข้างล่าง ซึ่งเป็นลานกว้างๆ มีโต๊ะอาหารและพัดลมติดข้างฝา ให้บรรยากาศบ้านต่างจังหวัดมากๆ คับ ส่วนในห้องครัวก็มีตู้เย็นตู้ใหญ่ๆ เครื่องซักผ้าตรงข้างห้องน้ำ และครัวเล็กๆ ที่ก่อปูนปูกระเบื้องขึ้นมา
อยากบอกว่า น่าอยู่มากๆ คับ ทั้งหมดนี้ก็ได้ป้ามีนเป็นคนดูแล และตอนนี้ผมก็ดีใจมากคับที่ผมกลายเป็นส่วนหนึ่งของบ้านหลังนี้ ^^
พอมีนกับพี่เอ๋ลงมา พวกเราก็จัดการกับอาหารมื้อเช้า คือข้าวต้มหมูแสนอร่อย ผมกับไผ่กินนิดเดียวก็อิ่มแล้ว แต่คุณชายทั้งสองกินแบบไม่ยั้งเลยคับ อิ่มไปตามๆ กัน ป้ามีนยิ้มแก้มปริเลย แฮะแฮะ...
หลังจากนั้นพวกผมก็เตรียมตัวจะไปเล่นน้ำเต็มที่ ป้ามีนบอกว่า ตอนเย็นจะมาทำอาหารทะเลให้กิน ขากลับให้พวกผมแวะซื้อพวกของทะเลแถวๆนั้นกลับมาด้วย
พอถึงทะเลพวกผมก็รีบเดินลงไปตรงเต็นท์ผ้าใบที่เขากางให้เช่ากัน ผมกับไผ่ไม่สนใจใครแล้วล่ะคับ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็วิ่งลงไปทันที ผมเห็นมีนกับพี่เอ๋ยิ้มแล้วส่ายหน้าให้พวกผม คงคิดว่าพาเด็กประถมมาเที่ยวแน่ๆ ผมก็สนุกนะคับได้เล่นน้ำ แต่ไผ่นี่สิคับ อาการหนักกว่าผม ลากผมไปนู้นมานี่ตลอด เล่นจนแดดแรง ผมก็บอกให้ไผ่พักก่อน ผมจะหมดแรงอยู่แล้ว กว่าไผ่จะหยุดเล่นได้ ต้องให้พี่เอ๋มาลากขึ้นไป
วันนั้นที่ไปกันไม่ใช่วันหยุดนะคับ คนไม่ค่อยเยอะ ก็มีพวกแม่ค้ามาเรียกๆ ให้ซื้อของ ทั้งไก่ย่าง ส้มต้ม ขนม น้ำ สารพัด จะไม่ซื้อสักอย่างมันก็น่าเกลียด พี่เอ๋กับมีนจึงซื้อน้ำกับขนมนิดหน่อยมาตั้งไว้ ผมกับไผ่กินแต่น้ำคับ เหนื่อยจนไม่หิว ถ้ากินเข้าไปอีกคงจุก เอาไว้กลับไปกินอาหารฝีมือป้ามีนดีกว่า
พอหายเหนื่อยก็ลงไปเล่นอีกคับ เหมือนเดิมไผ่เป็นคนลากผมไปเล่น คราวนี้มีเช่าห่วงยางด้วยคับ เช่าห่วงใหญ่ๆ แล้วก็ลาก ลากลงน้ำไป ขอย้ำว่าลากนะคับ ผมเห็นมีนกับพี่เอ๋หัวเราะกันใหญ่ ชิ! มาขำแฟนตัวเอง.....
พอลงน้ำก็ลอดตัวเข้าไปในห่วงยาง แล้วก็ดันตัวเองขึ้นไปอยู่บนห่วงยาง กว่าจะทำได้ เหนื่อยมากๆ ><
ก็ลอยตัวอยู่แถวๆ นั้นล่ะครับ พอมันจะออกไปไกลๆ ก็ช่วยกันดันๆ ลากๆ กันกลับมา สนุกไปอีกแบบ
เล่นกันพักนึง ก็เห็นพี่เอ๋เดินลงมาหาพวกผมแล้ว ว่ายน้ำมาลากผมกับไผ่ให้เข้ามาใกล้ๆ หาด พี่เอ๋คงจะห่วงไผ่มากๆ เพราะไผ่ถ้าชอบอะไร อยากเล่นอะไร จะไม่ค่อยดูตัวเองว่าทำได้หรือเปล่า ก็เข้าใจที่พี่เอ๋เป็นห่วง
ส่วนมีนเหรอคับ ผมมองขึ้นไปก็เห็นมันนอนอยู่บนเตียงผ้าใบ ไม่รู้หลับรึเปล่า มันใส่แว่นกันแดด ก็เล่นกันพักใหญ่ๆ พี่เอ๋ก็บอกให้ขึ้นได้แล้ว
“ขึ้นได้แล้วครับ” คงเห็นผมกับไผ่เล่นกันตัวจะเปื่อยแล้วมั้งคับ
“เดี๋ยวได้ไหม” เสียงไผ่มันอ้อนๆ พี่เอ๋
“ไม่ได้ๆ เดี๋ยวต้องไปซื้อของอีกนะ...” พี่เอ๋ทำเสียงดุๆ
“พอก่อนเหอะ เราเหนื่อยแล้ว” ตัวผมไม่ไหวแล้วคับ เหนื่อยจริงๆ เดี๋ยวต้องเดินไปหาห้องอาบน้ำอีก
แล้วพี่เอ๋ก็ลากไผ่กับผมที่นั่งอยู่บนห่วงยางเข้าไปทางฝั่ง ไผ่มันก็อิดออดของมันไปล่ะคับ พอขึ้นไปถึง มีนก็ลงมาช่วยลากห่วงยางไปคืน แล้วพวกผมก็เดินไปหาห้องน้ำอาบน้ำ ผมไม่ชอบอาบน้ำนานๆ เพราะไม่ใช่บ้านผม ก็บอกให้ไผ่แค่ล้างๆ แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า ตอนอาบน้ำพวกผมก็มีคนมาคุมหน้าห้องอาบน้ำคับ ... จริงๆ มีนมันทำท่าจะเข้ามาอาบให้ผม... แต่ไม่เอาคับ กลัวจะไม่ได้อาบ ไล่มันให้รอหน้าห้อง __ __’’’
...
หัวข้อ: อย่าคิดว่าจะรัก...ได้ง่ายๆ....โดยคุณเนท (อ่าน 340691 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก