อ่านเรื่องนี้ วันเดียวตั้งแต่ต้นยันจบ เช้ายันมืดเลยค่ะ 55555555555555555555555
อ่านตามๆที่เค้าแนะนำมาให้ห้องแนะนำนิยาย จนได้คนพบว่า
ตั้งแต่ตอน1 ถึง บทส่งท้ายนี่ไม่หุบยิ้มซักกะตอนเลย กร๊ากกกกกก
ทำไมโปเต้เป็นผู้ชายที่น่าหลงใหลขนาดเนนนนน้ (นี่เรียกโปเต้คงไม่โดนเตะใช่ปะ ถถถถถถถ)
คือน่ารักอะ ไม่รู้จะพูดยังไง แต่ชอบมาก ๆ แบบ มว้ากกกกก ตั้งแต่ตอนหนึ่ง ก็ยิ้มนิดๆ
พอตอนจะจบนี่ปากฉีกจนถึงหูแล้วจริงๆ 55555555555 อ่านแล้วเขินได้ทุกตอนเลย
ถึงแม้ว่าเนื้อเรื่องมันจะไม่ได้มีอะไรมาก เหมือนอ่านไดอารี่คนรักกันธรรมดาๆ แต่ว่าในทุกๆตอนมันแบบ
อร้ากกก น่ารักจุงเบยย ความธรรมดา ไม่มีแก่นสาร มีแต่ความเขินที่เป็นตัวนำพา 55555555
นี่ก็เป็นความชอบของเรา เราชอบน้าาา อิอิ ไม่ค่อยมีอะไรให้เครียดดี อ่านได้สบายๆเลย :3
ความจริงแล้วชอบติณณ์ด้วยนะคะ ชอบชื่อจริงติณณ์ด้วย นัลลั่คค อิอิ
แต่ในความรู้สึกเรามีตะหงิดๆนิดนึงคือ เวลาที่ติณณ์เรียกตัวเอง ผม แล้วเรียกโปเต้ว่า นาย
มันดูแปลกๆ แบบ ผมกับนาย ดูไม่ใช่คำที่เรียกคู่กันเท่าไหร่ อาจจะมั่วๆไปเอง ถถถถถถถ
ชอบเวลาที่โปเต้เรียกติณณ์ว่าคุณ มันทั้งดูน่ารักและก็ให้เกียรติดีค่ะ คึ
ขอบคุณที่แต่งนิยายน่ารักๆแบบนี้ให้อ่านนะคะ
ปล. อยากอ่านคู่จิน กับคู่ของเซย์จุงกะเบยย -,.- ชอบเซย์กับอลัน ฮาร์ดคอร์ดี ตล๊กก 5555555
ขอเพิ่มนิดนึงงง แอบเสียดายว่า เอออ๊ น้องติณณ์นี่ไม่โดนทำอะไรเลยหรอคะ คึคึคึ
โปเต้อดทนเก่งมั่ก!! แต่ไอตอนที่บอกว่า เจ็บก้นๆ ที่เดินตกบันไดอะไรนี่
คือไม่ได้มีเหตุการณ์แอบแฝงเน้อออ คึคึ