เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว  (อ่าน 536688 ครั้ง)

ออฟไลน์ miya_pp

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 284
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
:L2: :pig4

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
55555 เจ้าเล่ห์เหมือนกันทั้งบ้านเลยสินะ o13
หุๆๆ ได้เรือนหอแล้วนิ รอวันแต่งเข้าใช่ม่ะ :-[


ออฟไลน์ Jthida

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3
ชีวิตดีแล้วนะติณณ์555555555555

ออฟไลน์ Shonteen

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2
นิยายเรื่องนี้ต้องจบตอนแก่เฒ่าชราภาพนะ........และฉากncต้องมาตอนเรียนจบแล้ว.

ออฟไลน์ ▶August5th◀

  • it was fate
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +184/-2
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุข
เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วสินะ อิอิ

ครอบครัวโปเต้น่ารักจริงๆ :)

ออฟไลน์ QXanth139

  • ♡동해 #Always13
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
น่ารักกันทั้งครอบครัว

ออฟไลน์ Fragrant

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 858
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-0

ออฟไลน์ sodawan1

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 363
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-1
เป็นครวบครัวที่น่ารกกกกกเนอะะ  :ling1:

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
เย้ๆๆๆ เห็นไหมว่าพี่ตาลใจดี เข้าใจอยู่แร้น
ที่ตกใจนี่มาจากเหตุผลอื่นนะคร้า 5555
ราบรื่นๆๆ ดีจุง ^0^

ออฟไลน์ poterdow

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 662
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-1
อิจฉาาาาาาาาา น่ารักอ่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ nicksrisat

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 948
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
เป็นครอบครัว ต ที่อบอุ่นแะรักกันมากๆ

ออฟไลน์ smilepengy

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
น่ารักทั้งคู่  :ling1:

ออฟไลน์ DESZCZ

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 362
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
โอ๊ยย น่ารักสุดๆ ชอบความรู้สึกแบบเรื่อยๆ ไม่หวือหวาแบบนี้จัง

ออฟไลน์ gayraygirl

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3013
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-3
โอ๊ยย อิจฉาไฟลุกตาพรึ่บๆ น่ารักน่าหยิกกันจริงๆ

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5445
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
น่ารักอ่ะ เรื่องนี้ไม่เหมาะกับดราม่าจริงๆ

ออฟไลน์ baseballPB

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
มันดีดีจริงๆเลยนะ ที่ครอบครัวรับเรื่องนี้ได้อ่ะ ฮือออออออออ อบอุ่นจัง  :katai2-1:

ออฟไลน์ Pawaree

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 432
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-2
    • FANPAGE
บทส่งท้าย









“ไปกินชาบูกันเถอะ อยากกินมากๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงของนิดาดังขึ้นหลังจากที่เราเรียนวิชาสุดท้ายของวันนี้เสร็จ




“เอาดิ อยากกินเหมือนกัน” หลุยส์ว่าขึ้นอย่างเห็นด้วย




“ชวนดินไปด้วยดิแลนด์” จีน่าหันไปบอกแลนด์




“อืม” แลนด์รับคำก่อนจะล้วงเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมา




และสุดท้ายพวกผมก็ไปร้านชาบูอย่างที่นิดาอยากไปครับ โดยที่เซย์และจินก็โทร.ชวนอลันกับดอมินิกมาด้วย และแลนด์ก็พาดินมาด้วยเช่นกัน จนกลายเป็นว่านักศึกษาสิบเอ็ดคนพากันมาถล่มร้านเขาเสียอย่างนั้น ลำบากพนักงานต้องมาช่วยกันต่อโต๊ะให้พวกผมอีก นิดานำพวกเรามายังร้านชาบูแถวมหาลัยครับ เป็นแบบบุฟเฟ่ ...แบบนี้ก็เข้าทางโปเต้น่ะสิ




“เฮ้ย ...นภัทร มาอยู่นี้เอง พี่ก็ตามหาซะทั่ว” พอพวกเรานั่งกันไปได้สักพัก ก็มีรุ่นพี่คนหนึ่งเดินเข้ามาทักโปเต้




“สวัสดีครับ” โปเต้ยกมือไหว้รุ่นพี่คนนั้น ก่อนที่พี่เขาจะแนะนำตัวว่าเป็นสายรหัสปีห้าของโปเต้




“ศุกร์นี้พี่จะจัดงานวันเกิดว่ะ ที่ผับ XXX และพี่ขอบังคับเลยว่านภัทรต้องไป เพราะนภัทรเป็นสายรหัสของพี่งานนี้ใครไม่ไป พี่โกรธยันชาติหน้าเลย”



“...ครับ พี่เต ...ผมไป” โปเต้หยุดคิดนิดนึง ก่อนจะพยักหน้าตอบตรงลงพี่เขาเสียงเรียบ



“ดีมากน้องรัก มันต้องอย่างนี้สิ” พี่เตว่าพลางตบบ่าโปเต้อย่างพอใจ



“ผมเอาแฟนไปด้วยได้มั้ย” โปเต้เอ่ยถามพี่เตครับ ไอ้คำว่าแฟนเนี่ย กล้าเรียกโดยไม่กระดากปากเลยนะ แต่จะว่าไป...โปเต้เขาก็กล้าเรียกผมว่าแฟนตั้งแต่แรกๆที่ตกลงคบกันแล้วนี่เนอะ อยากรู้เหมือนกันนะ ว่าตอนนั้นโปเต้คิดอะไรอยู่ และทำไมเขาถึงไม่อายที่จะเรียกผมว่าแฟน ทั้งที่เราก็ไม่น่าจะมีความรู้สึกรักกันเหมือนอย่างตอนนี้




“ได้ดิ ...น้องๆทุกคนก็มาได้เลยนะ พี่เลี้ยงเต็มที่” ว่าแล้วพี่เตก็หันมาชวนพวกผมที่ทำได้แค่นั่งฟังเฉยๆ




“ผมไปอยู่แล้วแหละ จะเอาให้พี่หมดตัวเลย” เซย์ว่าอย่างยิ้มๆ ดูท่าว่าจะสนิทกันพอสมควร




“ระดับพี่ เลี้ยงคนทั้งผับก็ยังได้ว่ะไอ้น้อง” พี่เตเอ่ยออกมาราวกลับมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ คาดว่าพี่เขาคงรวยและใจปล้ำพอสมควร




“ได้ๆ เดี๋ยวผมพาพวกปีสามไปทั้งคณะเลย”




“เฮ้ย ...เยอะไป” พี่เตว่าก่อนทำท่าจะตบหัวเซย์ แต่เซย์หลบได้ทันเสียก่อน




“ฮ่าๆๆๆ หน้าซีดเลยอ่ะดิ”




“เออ ขำเข้าไป พี่ไปก่อนดีกว่า ...อย่าลืมนะนภัทร งานเริ่มตอนสองทุ่ม ไปล่ะ” พี่เตหันมาย้ำกับโปเต้อีกครั้ง ก่อนที่พี่เตและเพื่อนอีกสองคนจะเดินออกจากร้านไป ดูท่าว่าพี่เขาก็คงจะมากินที่นี่เหมือนกัน




“ติณณ์...” อยู่ๆโปเต้ก็เรียกผม




“หืม?” ผมขานรับ แต่ตายังจ้องไปที่หม้อต้ม ที่ผมพึ่งใส่กุ้งลงไป ต้องจ้องเอาไว้ครับ นิดามันชอบแย่งผม




“ไปด้วยกันนะ”




“งานวันเกิดพี่คนเมื่อกี้น่ะเหรอ”




“อืม”




“ไปก็ได้” จะว่าไปแล้วผมไม่ค่อยได้ไปสถานที่แบบนี้เลยนะเนี่ย รู้สึกแปลกๆอยู่เหมือนกัน




“งั้นวันนี้พาไปซื้อเสื้อหน่อย”




“ก็ได้อยู่หรอก ..เฮ้ย!” ผมที่กำลังคุยกับโปเต้อยู่ ต้องเผลอร้องออกมา เมื่อกี้คลาดสายตาจากหม้อต้มไปแป๊บเดียว กุ้งที่ผมเล็งเอาไว้โดนนิดาแย่งไปซะงั้น นิสัยเสียจริงๆ




“สั่งใหม่ก็แล้วกันนะเพื่อนรัก” นิดาว่าก่อนจะคีบกุ้งเข้าปาก เหมือนต้องการจะเยาะเย้ยผม




“ไอ้เพื่อนเลว” ผมด่ามันนิดหน่อย ก่อนจะหันหน้าพนักงาน แต่ยังไม่ทันเรียก คนข้างๆผมก็คีบอะไรบางอย่างมาใส่ในจานของผม




กุ้ง...




“กินของผมก่อนก็ได้ ...เดี๋ยวผมสั่งให้ใหม่” โปเต้ว่า ก่อนจะหันไปเรียกพนักงานแล้วสั่งให้ผมใหม่




“อิจฉาคนมีแฟนจริงๆ” หลุยส์ร้องขึ้นมาเบาๆ จริงสิ ...มันเป็นคนเดียวที่ยังโสดนี่หว่า




“มึงก็รีบหาซะสิ” จีน่าที่นั่งอยู่ข้างๆมันหันไปบอก




“หาอยู่ แต่แม่งไม่เจอสักที” หลุยส์เอ่ยบอกราวกลับไม่ซีเรียสอะไร




“อ่าว แล้วคนที่มาส่งมึงเมื่อเช้านี่ไม่ใช่แฟนมึงเหรอวะ?” แต่แล้วแลนด์ก็ดันไปพูดกระตุ้นต่อมอยากรู้ของคนอื่นๆซะงั้น ว่าแต่...ใครกันวะ ที่มาส่งหลุยส์ จะว่าไป...ช่วงนี้มันไม่ค่อยขับรถมาเรียนเองเลยนี่หว่า




“มึงเห็น! เอ้ย! ไม่ใช่!...อันนั้นน่ะพี่เว้ย” หลุยส์หลุดปากบอกก่อนจะแก้ตัว




“พี่เหรอ...” ว่าแล้วทุกคนก็ต่างพากันมารุมหลุยส์คนเดียว จนมันแกล้งเมินทำเป็นไม่สนใจ ไม่ได้ยิน จนพวกผมเลิกที่จะถามมันครับ




“ดินกินกุ้งมั้ย เดี๋ยวแลนด์แกะให้” แลนด์หันไปเอ่ยถามดินที่นั่งอยู่ข้างๆซะเสียงหวานเลยครับ จะว่าไปแล้ว...เวลาผมกับโปเต้คุยกัน เคยคุยกันด้วยน้ำเสียงแบบนี้บ้างมั้ยเนี่ย ไม่เคยจะสังเกตเลยนะเนี่ย




“ขมวดคิ้ว” มาแต่เสียงยังไม่พอครับ มาพร้อมกับนิ้วที่จิ้มมาที่ตรงหว่างคิ้วของผมด้วย




“โปเต้ เราเคยพูดกันด้วยน้ำเสียงแบบนั้นกันมั้ย?” ผมเอ่ยถามออกไปตรงๆ




“น้ำเสียงแบบไหน?”




“แบบที่แลนด์พูดกับดินน่ะ” อันนี้ผมแค่สงสัยครับ ไม่ได้จะหาเรื่องอะไรหรอก




“น่าจะไม่ ...ทำไม อยากให้ผมพูดกับคุณแบบนั้นเหรอ” โปเต้ถามพลางยิ้มนิดๆ แววตาดูกำลังดีใจกึ่งล้อเลียน




“ไม่ใช่แบบนั้น” ผมปฏิเสธไปด้วยความเขินบวกอายนิดๆ ผมรู้เลยว่าตอนนี้ตัวเองต้องกำลังหน้าแดงแน่ๆ ผมล่ะหมั่นไส้โปเต้จริงๆ คอยดูเถอะ ผมจะหาเรื่องแกล้งให้เขาหน้าแดงบ้าง ...ชอบๆจริงเลย ที่จะแกล้งผมแบบนี้




“หึๆ” โปเต้หัวเราะนิดๆ ที่แกล้งผมให้หน้าแดงได้สำเร็จ




จะว่าไป...ถ้าโปเต้พูดกับผมด้วยน้ำเสียงแบบนั้น มันก็คงจะดีไม่น้อยเลยล่ะมั้ง




แต่ว่า...เท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ มันก็ดีอยู่แล้วน่ะนะ












“จะหล่อไปไหนเนี่ย” ผมเอ่ยถามออกมากึ่งประชดนิดๆ เมื่อโปเต้อาบน้ำแต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ตอนนี้ก็ใกล้จะสองทุ่มแล้วครับ แต่ว่าพวกผมก็คงจะไปเลตหน่อย เพราะผมยังไม่ได้แต่งตัวเลย




แต่ว่า...วันนี้โปเต้ดูแปลกตาไปเยอะเหมือนกัน ใส่เสื้อยืดคอวีสีแดง สวมทับด้วยเสื้อกันสีดำมีฮูท กางเกงยีนส์สีสีด และรองเท้าหนังคู่โปรดของเขา รู้สึกว่าเขาจะจัดเต็มมาก ไม่รู้จะใส่ไปโชว์ใคร




บอกได้คำเดียว่า หล่อ!




“ทำไมมองแบบนั้น?” โปเต้เอ่ยถาม




“จัดเต็มไปป่ะ” ผมเอ่ยถามออกไปตามตรง แล้วผมจะใส่อะไรไปดีวะเนี่ย ที่จะไม่ให้เดินคู่กับโปเต้แล้วตัวเองดูเหมือนคนใช้อ่ะ




“ก็ไปผับ ไม่ได้ไปตลาดที่จะได้ใส่กางเกงเจเจกับแตะหูหนีบนี่นา” โปเต้ว่าอย่างขำ ก่อนจะเดินไปที่หน้ากระจกเพื่อเซ็ทผม ...นี่ยังจะเซ็ทผมอีกหรอ!!!




“.....” ผมเบะปากนิดๆใส่เขาด้วยความหมั่นไส้ ก่อนที่ตัวผมเองจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า จะแต่งแบบไหนดีหว่า




คิดหนักเหมือนกัน เพราะผมไม่ค่อยแต่งตัวมากนัก ชอบแต่งแบบสบายๆมากกว่า




“เดี๋ยวผมเลือกให้” ว่าแล้วโปเต้ก็เดินมาอยู่ข้างๆผม แล้วเลือกเสื้อผ้าให้ ก็ดีเหมือนกัน ดูท่าว่าโปเต้เองก็แต่งตัวเก่ง และแต่งออกมาแล้วดูดี




“ใส่สีแดง จะได้เหมือนกัน” โปเต้หยิบเสื้อคอวีสีแดงของผมออกมาแล้วยื่นมาให้ผม มันเป็นเสื้อที่มีลายเดียวกันกับตัวที่โปเต้ใส่อยู่ มันไม่ใช่เสื้อคู่อะไรหรอก เพียงแค่ลายมันสวยดี โปเต้เลยซื้อ และก็ซื้อตัวที่เหมือนกันแต่ไซส์เล็กกว่ามาให้ผม




“.....” ผมรับมา และสวมใส่ทันทีอย่างไม่คัดค้านอะไร ยังดีนะที่ผมผิวขาวอ่ะ พอใส่เสื้อสีสดแบบนี้แล้วเหมือนมันจะช่วยขับผิวผมให้สว่างยื่งขึ้น




“เอากางเกงตัวนี้ก็แล้วกัน” โปเต้หยิบกางเกงยีนส์สีเข้มให้ผม




“.....” ผมก็รับมา แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินประโยคถัดมาของโปเต้




“ให้ผมเลือกกางเกงในให้มั้ย?”




“ใส่แล้วเหอะ!” ทะลึ่งจริงๆ




พอแต่งตัวเสร็จก็เดินมาดูตัวเองในกระจกที่อยู่ในห้องน้ำ อืม...มันก็ดูดีน่ะนะ หรือเป็นเพราะว่าผมหน้าตาดี???




“ติณณ์ ผมเซ็ทผมให้เอามั้ย?” โปเต้เดินมาถามผม ที่ยังคงดูความเรียบร้อยของตัวเองอยู่ในห้องน้ำ




“...เอาสิ” ผมเดินตามโปเต้ออกมา แล้วให้โปเต้จัดการเซ็ทผมให้




“เซ็ทผมเก่งนะเนี่ย ขอบคะ...” ผมมองกระจก ก่อนจะหันหน้าไปหาโปเต้ กำลังจะพูดขอบคุณเขาเสียหน่อย แต่ยังพูดไม่ทันจบประโยค โปเต้ก็ก้มหน้าลงมาแล้วจูบผมเสียก่อน




“จะขอบคุณ ก็ต้องขอบคุณแบบนี้สิ” โปเต้ว่าพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์




“ฉวยโอกาสตลอด” ผมว่าก่อนจะเอื้อมมือไปหยิกแก้มเขา




“ใส่เสื้อนี่ด้วย เผื่อข้างในมันหนาว” โปเต้เอื้อมมือไปหยิบเสื้อกันหนาวสีดำของผมมา แล้วยื่นให้ผมใส่




“.....” ผมรับมาโดยไม่พูดอะไร ก่อนที่เราสองคนจะสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้ง แล้วค่อยออกจากบ้านกัน ตอนออกมาก็โดนพี่ปาร์กับพี่ตาลแซวนิดหน่อย ก่อนพวกพี่ๆเขาจะเตือนว่าให้ขับรถกันระวังๆหน่อย ถ้าเมาก็ไปนอนกับเพื่อน หรือหาที่พักแถวนั้นเอาไปก่อนก็ได้




“รู้สึกไม่อยากพาติณณ์มาเลยแหะ” อยู่ๆโปเต้ก็พูดขึ้น เมื่อเราเดินพ้นประตูของผับแห่งนี้เข้ามา คนเริ่มเยอะแล้ว ส่วนหนึ่งอาจจะมาจากคนที่มาร่วมง่านวันเกิดของพี่เตก็เป็นได้ อีกอย่างเรามาเลตไปเกือบชั่วโมงแล้ว




แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจประโยคที่โปเต้พูดอยู่ดี




“ทำไมล่ะ” ผมเอ่ยถาม ตอนนี้ในผับแห่งนี้ยังเปิดเป็นเพลงเบาๆ ฟังสบายๆ อยู่ คนที่อยู่ในผับนี้จึงพากันนั่งอยู่ที่โต๊ะของตัวเองเสียมากกว่า




“ก็ติณณ์หล่อซะขนาดนี้ ก็ต้องมีคนอยากเข้าหาน่ะสิ” โปเต้ว่าก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือผม แล้วก่อนจะพาเดินไปหากลุ่มคนที่กำลังส่งเสียงเฮฮากันอยุ่ ณ ตอนนี้




“ถ้าอย่างนั้นผมก็ยิ่งต้องมาน่ะสิ” ผมเอ่ยบอกอย่างยิ้ม จนโปเต้หันมามองหน้าผมแบบทันที แถมยังขมวดคิ้วทำหน้าดุอีกต่างหาก




“.....”




“ก็หน้าอย่างโปเต้เนี่ย ถ้ามีใครมาคาบไปแล้วผมจะทำยังไง ก็ต้องตามมาเฝ้าสิ” ผมว่าก่อนจะใช้มือข้างที่ว่างหยิกแก้มเขา




“.....” โปเต้ยิ้มนิดๆ ก่อนจะกระชับมือผมให้แน่นขึ้น ก่อนที่เราทั้งคู่จะเดินไปหากลุ่มคนที่กำลังส่งเสียงดังและเจี๊ยวจ๊าวมากๆ




“โหยยยย...ใส่เสื้อคู่กันมาแบบนี้ เดินจับมือกันขนาดนี้ แสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่เลยนะ /ฮิ้ววววววววววววว” เสียงของเซย์ครับ เขาแซวทันทีที่พวกผมเดินไปถึง ก่อนจะตามมาด้วยเสียงเฮจากคนอื่นๆ ที่ทั้งรู้จักและไม่รู้จัก




“แน่นอน” โปเต้ตอบกลับไป ก่อนจะหาที่นั่งให้ผม โดยให้ผมไปนั่งกับดอมินิกที่คาดว่าคงเป็นจินที่พามา ส่วนตัวเองก็เดินไปหาพี่เต เจ้าของวันเกิด คาดว่าคงจะเอาของขวัญไปให้พี่เขาล่ะมั้ง




“กินอะไรมารึยัง?” ดอมินิกเอ่ยถามผม




“รองท้องมาแล้ว” ผมตอบ ก่อนที่เราทั้งคู่จะเงียบกัน และนั่งดูบรรยากาศรอบๆ หันไปมองโปเต้ก็เห็นว่ากำลังดื่มอยู่กับพวกพี่ๆเขาอยู่




จากเพลงเบาๆฟังสบาย ก็แปรเปลี่ยนเป็นท่วงทำนองที่หนักหน่วงและเร้าใจ เรียนให้นักท่องราตรีต่างออกมาโชว์สเต็ป ผู้คนเริ่มเยอะขึ้น จนใกล้จะเต็มแถบทุกโต๊ะของร้าน งานวันเกิดพี่เตไม่ได้เตรียมเค้กมาแจกทุกคน แต่แฟนพี่เขากลับเซอร์ไพรส์ด้วยการถือเค้กมาให้พี่เต จนเรียกเสียงแซวจากคนอื่นๆได้ แฟนพี่เขาน่ารักดีครับ สวยมากๆ ตัวเล็กนิดเดียว เห็นว่าเรียนอยู่คณะบัญชีและเคยเป็นดาวมหาลัยด้วย




“ไง ติณณ์ มาด้วยเหรอ ไม่เห็นบอกพี่บ้างเลย” แขกผู้ใหม่เดินเข้ามาทักผม แทนที่จะทักเจ้าของงาน และใครคนนั้นก็คือพี่เฟรมนั่นแหละครับ




“สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้พี่เฟรม




“แล้วแฟนติณณ์ล่ะ ทำไมมันปล่อยให้ติณณ์นั่งคนเดียว” พี่เฟรมเอ่ยถาม แต่...ผมนั่งคนเดียวซะที่ไหน ผมนั่งกับดอมินิกอยู่ต่างหาก




“กินเหล้าอยู่กับพวกรุ่นพี่ตรงนั้น” ผมบอกพี่เฟรมพลางเพยิดหน้าไปทางโปเต้ ที่กินเหล้าอยู่กับพวกพี่เคและยื่นคุยอะไรกันอยู่ก็ไม่รู้




“อ๋อ แล้ว...”




“พี่เฟรม ไหนจะเอาของขวัญมาให้พี่เตไง มาทำอะไรตรงนี้” ยังไม่ทันที่พี่เฟรมจะพูดอะไรต่อ ก็มีคนมาเรียกพี่เขา ซึ่งใครคนนั้นก็คือเฟียส ไม่รู้ว่าสองคนนี้เขาตกลงปลงใจกันหรือยัง แต่ก็เคยเห็นนะ ว่าเฟียสมารับพี่เฟรมกลับหอหลายครั้งอยู่เหมือนกัน อาจจะกำลังจีบกันอยู่ก็ได้ล่ะมั้ง




“มาทักทายน้องเฉยๆ” พี่เฟรมดีดตัวไปยื่นข้างๆเฟียสอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ทั้งคู่จะขอตัวไปหาเจ้าของงานกันครับ อะนะ...ดูท่าว่าทางพี่เฟรมเองก็คงจะมีใจให้เฟียสไม่น้อยเลยล่ะ ก็ขอให้ทั้งคู่คบกันไวๆก็แล้วกัน




ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มแล้วครับ เห็นเขาบอกว่าจะเป็นเวลาของวงดนตรีขึ้น แต่ผมเองก็ไม่ค่อยรู้สึกตื่นเต้นเท่าไหร่ เลยหยิบโทรศัพท์ออกมาเช็คนู้นเช็คนี้ไปเรื่อย ฆ่าเวลาเล่นก็เท่านั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่โปเต้จะกลับ ผมชักจะเริ่มง่วงหน่อยๆแล้ว เมื่อเช้าผู้ต้องตื่นเช้า เพราะมีเรียนตั้งแปดโมง




กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!




เสียงกรี๊ดของผู้คนที่อยู่ในผับดังมาก บวกกับที่มีเสียงผู้ชายร้องโห่ด้วย คาดว่าวงนี้ต้องมีใครสักคนที่หน้าตาดีมากๆจนทำให้ผู้หญิงกรี๊ดและผู้ชายโห่ได้ขนาดนี้ หรือไม่ก็ผู้ชายที่โห่อาจจะเป็นเพื่อนกับหนึ่งในพวกวงดนตรีก็เป็นได้




มีต่อจ้า
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-06-2015 16:33:22 โดย Pawaree »

ออฟไลน์ Pawaree

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 432
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-2
    • FANPAGE
“ติณณ์ ดูที่เวทีก่อน” ดอมินิกสะกิดเรียกผม




“หืม?” ผมเงยหน้าแล้วหันไปมองเขา แต่ดอมินิกเพยิดหน้าให้ผมมองไปอีกทาง




และเมื่อผมหันหน้าไปอีกทาง ก็พบว่ามันเป็นเวทีของทางผับที่เขาให้วงดนตรีขึ้นเล่น แต่ว่า...คนที่ยืนอยู่ในตำแหน่งนักร้อง...กลับเป็นคนที่ผมรู้จัก รู้จักดีซะด้วย!




...โปเต้!!!




ขึ้นไปทำอะไรวะ?




“สวัสดีครับ ผมชื่อนภัทร เอ่อ...ก่อนอื่นเลยต้องขอบอกว่าผมเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด หากผมพูดอะไรออกไปแล้วมันออกจะงงๆก็อย่าถือสาผมเลย” โปเต้เอ่ยบอกผ่านไมค์เสียงเรียบ ผมแอบได้ยินเสียงผู้หญิงกรี๊ดให้เขาด้วย




“ก่อนอื่นเลย วันนี้เป็นวันเกิดพี่เต พี่ชายของผม ยังไงก็สุขสันต์วันเกิดนะครับ มีความสุขมากๆ เรื่องเจ้าชู้ก็ลดลงบ้าง พี่ป่าน (แฟนพี่เต) จะได้สบายใจ” สิ้นคำพูดของโปเต้ ก็มีเสียงจากกลุ่มพวกพี่เตดังขึ้น ส่วนมากก็เป็นเพื่อนพี่เขาที่หัวเราะชอบใจราวกลับชอบคำพูดของโปเต้




“หึๆ ...ที่จริง ที่ผมขอพวกพี่ๆเขาขึ้นมาในวันนี้ มันมีเรื่องที่สำคัญกว่านั้น” พูดจบ โปเต้ก็หันไปทำมือโอเคทางข้างเวที สักพักก็มีรูปขึ้นที่จอโปรเจ็คเตอร์ขนาดใหญ่ที่อยู่เหนือหัวโปเต้ไปพร้อมกับทำนองดนตรีคลอๆเบาๆ มันเป็นรูปผู้ชายคนนึงที่ยืนหันหลัง และผู้ชายคนนั้น...ผมก็รู้จักเขาเป็นอย่างดี




เขาก็คือ...ตัวผมเอง




มันเป็นรูปผมสักตอนปีหนึ่ง น่าจะเป็นตอนรับน้อง เพราะสภาพผมแบบเละมาก




แล้วเขา...มีมันได้ยังไง ตอนนั้นผมและเขายังไม่ได้รู้จักกันเลยหนิ




“อย่าหาว่าผมเยอะเลยนะ ผมก็แค่อยากทำอะไรให้เขาบ้าง เพราะเขาทำเพื่อผมมาเยอะแล้ว ...แม้แต่ความรู้สึกที่ผมมีต่อเขา ผมก็ยังไม่เคยพูดออกจากปากเลยสักครั้งเดียว” โปเต้พูดก่อนจะเม้มปากแน่น ทุกคนในที่นี่ต่างพากันเงียบ ราวกลับตั้งใจฟังในสิ่งที่เขากำลังพูด




“เฮ้ย! ดอมินิก จะพาเราไปไหน” ผมร้องออกมา ในขณะที่กำลังตั้งใจดูโปเต้อยู่นั้น ดอมินิกก็ฉุดมือผมให้ลุกขึ้น แล้วลากให้ผมเดินตาม...จนมาถึงหน้าเวลา และเมื่อมาถึง...ทุกคนที่อยู่หน้าเวทีก็ถอยออกเป็นวง เพื่อให้ผมได้อยู่ตรงกลางวงกลมนั้น นี่มันเรื่องอะไรกัน ผมงงตั้งแต่โปเต้ขึ้นไปอยู่บนเวทีแล้วนะ




“.....” ผมได้แต่จ้องหน้าโปเต้ที่อยู่บนเวทีโดยพูดอะไร รู้เลยว่านี้ต้องเป็นแผนของเขาแน่ๆ ผมจึงกอดอกยืนมองเขานิ่งๆ อยากจะรู้ว่าเขาจะทำอะไร




“ผม...แอบชอบเขามาตั้งแต่ตอนปีหนึ่ง เจอเขาครั้งแรกตอนที่รับน้อง ...ตอนนั้นผมไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำ ว่าเผลอมองเขาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกที ก็คอยมองหาแต่เขา แอบตามถ่ายรูปเขา จนเคยคิดว่าตัวเองเป็นโรคจิตรึเปล่า...” โปเต้พูดไป แต่ตาของเขาจ้องมองมาที่ผม ภาพในจอก็เริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ราวกลับค่อยช่วยเล่าเรื่องราวไปในตัว



ผมพึ่งรู้เลยนะเนี่ย ...ว่าโปเต้เขา ...ชอบผมก่อน




“แล้วต่อมาวันนึง ...ฝันของผมก็ได้เป็นจริง วันที่ผมได้คบกับผู้ชายคนนี้ ...แม้ว่าการคบกันของเรานั้น มันเป็นการรักข้างเดียวและแผนการของผม แต่ว่า...ผลลัพธ์ที่ออกมาตอนนี้ มันก็ทำให้ผมคิดว่า ดีจริงๆ... ที่วันนั้นผมยอมข่มความอายเพื่อเสนอของแลกเปลี่ยนที่มันจะดูโกงผู้ชายคนนี้ไปเสียหน่อย ใจสั่นเหมือนกัน...กลัวว่าเขาจะไม่ตอบรับ”




“.....” ผมหัวเราะออกมาหน่อยๆด้วยความเขิน แน่นอนว่าผมจะต้องเขิน ก็ตอนนี้โปเต้ทำเหมือนราวกลับว่า กำลังสารภาพความในใจทั้งหมดกับผม โดยมีคนทั้งผับเป็นพยาน




“ติณณ์ครับ ...ผมรู้ว่าผมเอาแต่ใจ อาจจะชอบบังคับติณณ์ หึงติณณ์ หวงติณณ์มากไปหน่อย แต่ผมก็ไม่เคยอยากจะทำให้ติณณ์เสียใจ ผมรู้ว่าติณณ์ก็ทำให้ผมมามาก ติณณ์ยอมผมทุกอย่าง คอยช่วยเหลือผม คอยสอนผมในอะไรหลายๆอย่าง เป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่ ทั้งผู้ปกครอง และคนรักของผมในเวลาเดียวกัน ...ผมทำตัวหวานๆไม่เป็น ผมเป็นคนกระด่าง และออกจากแข็งกร้าว แต่คุณก็ยังยอมอยู่กับผม เพราะงั้นผมเลย...ผม...” อยู่ๆโปเต้ก็หยุดพูดไป กรอกตาไปมาราวกลับลังเลอะไรสักอย่าง




“.....” ผมยิ้มให้เขา ยิ้มเพื่อเป็นกำลังใจ ให้เขารู้ว่าผมยังฟังอยู่ และยังอยากฟังในสิ่งที่เขาอยากจะพูด




“ผมถามคนอื่นๆ ว่าผู้ชายโรแมนติก มันต้องทำอะไรบ้าง ซึ่งพวกนั้นก็เสนอความคิดที่ทั้งดีและไม่ดี แต่ส่วนมากจะเอียงไปทางไร้สาระมากกว่า ดังนั้นผมก็เลย...ผม ...ผมร้องเพลงไม่เก่ง และไม่รู้ว่ามันจะเป็นผู้ชายโรแมนติกให้ติณณ์ได้หรือเปล่า แต่...ช่วยรับฟังหน่อยนะครับ” แอบมีเสียงโฮ่เบาๆ เมื่อโปเต้พาดพิงถึงคนอื่น ซึ่งมันก็ดังมากจากพวกเซย์และกลุ่มรุ่นพี่ของโปเต้ทั้งนั้น




อินโทรเพลงค่อยดังขึ้น มันเป็นเพลงที่ผมรู้จัก เป็นเพลงที่มีความหายลึกซึ้ง เป็นเพลงที่...ผมชอบเปิดให้เขาฟังบ่อยๆ...




“...เธอคือทุกสิ่ง ในความจริงในความฝัน
คือทุกอย่างเหมือนใจต้องการ
เธอเป็นนิทาน ที่ฉันอ่าน ก่อนหลับตาและนอนฝัน...”




โปเต้ร้องเพลง...พลางยิ้มให้ผม




คนบ้า...ไหนว่าร้องเพลงไม่เป็นไง ...เพราะจะตาย




เสียงของเขาน่าฟังและมีเสน่ห์ ...สายตาหยาดเยิ้มและใบหน้าหวานของเขา มันทำให้ผมใจเต้นแรง...




“...เธอคือหัวใจ ไม่ว่าใครไม่อาจเทียมเทียบเท่าเธอ
ช่างโชคดีที่เจอ ได้ตกหลุมรักเธอ
ได้มีเธอ เคียงข้างกัน

คงจะมีเพียงเธอทำให้โลกนั้นหยุดหมุน เพียงเธอสบตาฉัน
คงจะมีเพียงเธอที่หยุดหัวใจของฉันไว้ตรงนี้ ตรงที่เธอ...”




“.....” ผมยิ้มให้เขา ผมพูดอะไรไม่ออกจริงๆ ผมไม่เคยคิดและไม่เคยหวังว่าโปเต้จะมาทำอะไรแบบนี้ให้เลย และสิ่งที่เขากำลังทำมันอยู่ตอนนี้มันก็...บอกตามตรงว่าเกินคาด




“...เธอเพียงคนเดียวและเพียงเธอที่ต้องการ
ฉันจะทำทุกๆ ทางด้วยวิญญาณและหัวใจ
นั่นคือฉันจะรักเธอไม่ว่าเป็นเมื่อไรสถานใด
ทั้งหัวใจฉันมีเธอเพียงคนเดียว...”




เสียงร้องเฮดังขึ้นเมื่อจนท่อนนั้น มันทำเอาเขินอายหนักกว่าเก่า ไอ้หน้าหวาน ไอ้เนียน ไอ้บ้า ...ชอบมาทำอะไรให้เขินอยู่นั่นแหละ




“...เธอคือรักจริง ฉันยอมทิ้งทุกๆ อย่างเพียงเพื่อเธอ
ดั่งฟ้าให้มาเจอ ให้เธอคู่กับฉัน
ให้เราได้เดินเคียงข้างกันนับจากนี้

คงจะมีเพียงเธอทำให้โลกนั้นหยุดหมุน เพียงเธอสบตาฉัน
คงจะมีเพียงเธอที่หยุดหัวใจของฉันไว้ตรงนี้ ตรงที่เธอ

เธอเพียงคนเดียวและเพียงเธอที่ต้องการ
ฉันจะทำทุกๆ ทางด้วยวิญญาณและหัวใจ
นั่นคือฉันจะรักเธอไม่ว่าเป็นเมื่อไรสถานใด
ทั้งหัวใจฉันมีเธอเพียง...”




โปเต้ร้องเพลงและจ้องมาที่ผมเพียงคนเดียว เพื่อสื่อความหมายให้ชัดยิ่งขึ้นว่า...เขาร้องเพลงนี้ให้ผม




แต่แล้วก็มีเสียงกรี๊ดดังขึ้น เมื่อนักร้องของวันนี้กลับกระโดดลงจากเวทีมา ...แล้วค่อยๆเดินมาหาผมอย่างช้าๆ ทั้งที่ปากก็ยังคงร้องเพลงอยู่




มือผมสั่น มันทั้งตื่นเต้น เขิน ประหม่า ดีใจ อะไรหลายๆอย่างมันตีกันมั่วไปหมด




ในที่สุด โปเต้ก็เดินมาหยุดตรงหน้าผม เขายิ้มให้ผมนิดนึง ก่อนจะเอื้อมมือมาจับแขนของผม แล้วดึงผมเข้าไปกอด หน้าของผมจมอยู่กับอกของเขา ผมกอดเขากลับแน่นมาก ผมดีใจนี่นา...ดีใจและตื้นตัน




“...จะทุกข์หรือยามที่เธอนั้นสุขใจ
ยามป่วยไข้หรือสุขกายสบายดี
ฉันอยู่ตรงนี้และจะมีเพียงเธอทุกวินาที
จะอยู่ใกล้ไม่ห่างไกล จะเคียงชิดไม่ห่างไป ไม่ไปไหน...”




ราวกับว่าโปเต้เขากำลังร้องอยู่ที่ข้างหูผม เพื่อบอกว่า...เขาอยากจะบอกกับผมด้วยประโยคนี้จริงๆ




ก่อนที่เขาจะผละออก แต่ยังไม่เดินหนีไปไหน เขาจ้องหน้าผม...แล้วก็...




“...เธอเพียงคนเดียวและเพียงเธอที่ต้องการ
ฉันจะทำทุกๆ ทางด้วยวิญญาณและหัวใจ
นั่นคือฉันจะรักเธอไม่ว่าเป็นเมื่อไรสถานใด
ทั้งหัวใจฉันมีเธอเพียง

เธอเพียงคนเดียวและเพียงเธอ เพียงเธอที่รอ
ฉันขอภาวนาต่อหน้าฟ้าอันแสนไกล
นั่นคือฉันจะรักเธอไม่ว่าเป็นเมื่อไรสถานใด
เกิดชาติไหนฉันมีเธอ มีเธอเพียง คนเดียว....”




มีเสียงกรี๊ดและเสียงเฮดังขึ้นทันทีที่โปเต้ร้องเพลงจบ แต่เหมือนทุกอย่างไม่ได้อยู่ในความสนใจของผมเลย สายตาผมจ้องมองแค่เพียงคนตรงหน้า




“ติณณ...ผมรักคุณ รักคุณคนเดียว รักคุณมาตั้งนานแล้ว ...แล้วคุณ ...จะรักผู้ชายเอาแต่ใจคนนี้ได้มั้ย?”




“.....” ผมหลุดหัวเราะออกมาด้วยความเขิน เมื่อเขาเล่นบอกรักผมทั้งที่ไมค์ยังจ่อปากเขาอยู่ แบบนั้นคนอื่นๆเขาก็ได้ยินกันหมดน่ะสิ




“.....” โปเต้ยิ้มให้ผม เป็นยิ้มที่อบอุ่น จนผมอยากจะเห็นแก่ตัวให้โปเต้ยิ้มให้ผมแค่คนเดียว




“...ผมรักนาย รักที่สุด” ผมเอ่ยบอก เสียงลอดผ่านไมค์ไปนิดนึง แต่ผมไม่ได้สนใจ ผมไม่จำเป็นต้องอายที่จะบอกให้ใครต่อใครรับรู้ว่าผมรักใคร




โปเต้ยิ้มกว้างมากที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น ก่อนจะก้มลงมา แล้วประกบที่ริมฝีปากผมอย่างรวดเร็ว และผมก็เต็มใจที่จะรับ




แค่ผู้ชายคนนี้ แค่มีเขาอยู่เคียงข้าง เท่านั้นมันก็เพียงพอแล้ว




อยู่ด้วยกันนานๆนะ




ทำให้เผลอใจ ‘รัก’ ไปขนาดนี้แล้ว ก็ต้องรับผิดชอบด้วยนะรู้มั้ย




ผมรักนาย...ไอ้หน้าหวาน






.
.
.
.
.
.
.
คู่เลิฟมาดนิ่ง นภัทร<3ติวาลิน
9 มิถุนายน เวลา 23:17 น.

เจ๊นี่อยากจะเป็นลม คู่นิ่งเขาบอกรักกันค่าาาาาา เจ๊นี่อยากจะเป็นลมสักสิบแปดตลบ
ถามว่าตอนนี้เจ๊อยู่ที่ไหน บอกเลยว่าอยู่ในอากาศ เพราะเจ๊ฟินจนตัวลอยเลยค่ะ
ขอยาดมให้เจ๊ด่วน กรี๊ดจนตาลายแล้วค่าาาา

ปล.ได้ข่าวว่าหนุ่มหล่อมีชื่อเป็นดินแดน เพื่อนสุดสนิทของหนุ่มติวาลิน
จะแอบมีข่าวกิ๊กกั๊กกับหนุ่มน้อยน่ารัก เจ๊นี่แทบจะปีนรั้วบ้านเข้าไปถามเลยจ้ะ
ใครที่อยากจะรู้เรื่องราวของสองคนนี้ อินบล็อกมาถามได้นะคะ หรือใครที่รู้
เกี่ยวกับข่าวนี้ ก็ช่วยบอกเจ๊ที เจ๊ว็อทมากค่าาาาาาา




The end

*****************************************************************************
จบแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

ไม่ได้ล้อเล่น แต่มันจบจริงๆจ้า ขอบคุณที่ติดตามกันมานะครับ ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์เลย

ขอบคุณมากๆจริงๆ รักคนอ่านทุกๆคนนะครับ

ยังไงก็ฝากติดตามผมงานอื่นของผมด้วยนะครับ


FANPAGE
Twitter
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก'
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว
ถ้ามันเรียกว่ารัก...อืม รักก็ได้
รักนี้...ต้องลอง
(เรื่องใหม่)





ทิ้งท้ายอีกนิด ผมเปิดนิยายเรื่องใหม่อีกหนึ่งเรื่อง คือ รักนี้...ต้องลอง ฝากติดตามด้วยนะครับ




อีกนิดนึง...หลังจากนี้ แต่ไม่รู้ว่านานมั้ย แต่...ใครที่อยากจะติดตามคู่อื่นๆ จาก เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว

สามารถติดตามกันได้ โดยผมจะใช้ชื่อเรื่องว่า [ซีรี่ย์ เผลอใจ 'รัก' หมดใจ] เมื่อวันใดหากท่านเห็นชื่อนี้ นั่นหมายความว่าเรื่องราวของคู่อื่นกำลังมานะครับ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-06-2015 00:46:15 โดย Pawaree »

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
 :o8:  หวานซึ้งน้ำตาซึมสุดๆ โปเต้คือดีงาม โรแมนติกจัง ทุกคนที่นั่นต้องอิจฉาติณณ์มากๆแน่

จบแล้วเหรอ ฮือ  :hao5: 
จะติดตามเรื่องอื่นๆค่ะ ว่าแต่ขอตอนพิเศษด้วยนะคะ  :L1: 

ปล. เรายังเจอคำผิดอยู่หลายจุดนะคะ ตกหล่นบ้าง ลองทวนอีกทีนะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-06-2015 16:16:03 โดย ❣☾月亮☽❣ »

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
หวานแย่งซีนเจ้าของวันเกิดหมด

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ kaokorn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 903
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-2
จบซะแล้ว ชอบฮะ เรื่องนี้หวานๆกันทุกคู่เลย
ขอบคุณนะฮะที่แต่งเรื่องสนุกๆให้ได้อ่าน  :L2:

ออฟไลน์ ▶August5th◀

  • it was fate
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +184/-2
เป็นตอนจบที่แฮปปี้สุดๆ หวานมากครับ

สนุกๆ มากๆ เรื่องนี้ :)

ออฟไลน์ tempo_oil

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-1
หวานมากกกก สรุปงานวันเกิดพี่เต
กลายเป็นเวทีบอกรักของคู่มาดนิ่งซะงั้น

น่ารัก หวานมากเลยโปเต้ นายนั้นแหละผู้ชายโรแมนติก

ติดตามมาหลายเดือน จบซะแล้ว

ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆค่ะ :L1: :pig4:

ออฟไลน์ black sakura

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-8
โอ๊ยยยยยใจละลายแทนติณเลย
มาร้องเพลงนี้โอ๊ยยยยฟินมาก
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆและ
ก็น่ารักเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ
แล้วก็ขอบคุณคนเขียนมากๆคร้าา :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ patchamai28

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 331
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
บอกรักกันหวานมาก  ซึ้งมาก  :pig4: :กอด1:
จบแล้วรู้สึกใจหาย  ยังไงก็ขอตอนพิเศษด้วยน้า
 

ออฟไลน์ gookgik

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1966
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +341/-6
:o8: สรุปไม่ใช่งานวันเกิดพี่เต แต่เป็นงานบอกรักของโปเต้ กะติณณ์ ชิมิ

จบได้โรแมนติกมาก    :pig4: ที่แต่งนิยายสนุกๆ ให้ได้อ่านค่ะ  รออ่านผลงานเรื่องต่อไป

ออฟไลน์ Jibbubu

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
ใครบอกโปเต้ไม่โรแมนติกแล้วนี้อะไร ใครก็ได้ตอบเค้าหน่อยซิ
ทำไมมันหวานและฟินเวอร์ขนาดนี้เนี่ย

ออฟไลน์ HISY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-3
หวานส่งท้าย :-[
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

ออฟไลน์ Jthida

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3
แฮปปี้เอ็นดิ้งง

ออฟไลน์ bpyt

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1319
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-2
กรี๊ดดดด~ นภัทรหวานป๊ายยยยย~ แอบอิจฉาติณณ์

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด