จิ้มกุ๊กกิ๊กอิๆ
อ่านตอนนี้แล้วหลายคนคงจะรู้สึกดีใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
อยากจะพูดประโยคๆหนึ่งจังที่บอกไว้ว่า โชคชะตามักเล่นตลกกับชีวิตคนเรานัก
พูดกี่ครั้งก็ยังเห็นจริงจังที่พูดเสมอ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามแม้แต่เรื่องราวของแชมป์
สิ่งต่างๆที่เกิดในตอนนี้ก็ไม่ต่างจากที่คาดเดาไว้ในครั้งก่อนมากนักที่ว่า
หลังจากนี้ไปอะไรๆก็คงจะดูเศร้าขึ้นไปเรื่อยๆ อาจจำเป็นต้องมีเหตุการณ์ หรือบุคคลที่สาม
เข้ามามีเอี่ยวด้วยเพื่อให้เรื่องราว รักเศร้าๆนี้จบลงเหตุการณ์ทุกอย่างมันดูลงตัวขึ้นกว่าในตอนก่อนหน้านี้มากนัก อะไรๆก็คงจะดีขึ้นกว่านี้ในตอนหน้า
พ่อและแม่ของจอน...
แต่สิ่งที่น่านำมาฉุกใจคิด คือ การที่แม่ของจอนถึงขนาดต้องมาตามแชมป์ด้วยตัวเองถึงที่บ้านนี่สิ
มันเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากว่า งั้นตลอดเวลาที่ผ่านตั้งแต่ทั้งแชมป์และจอนยุติความสัมพันธ์ลง
แม่ของจอนก็ยังคงรับรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงทั้งทางกาย และใจมาโดยตลอดและหนักใจ
คงได้เก็บงำความคิดไว้ไม่พูดอะไร ตามลักษณะปกติของคนญี่ปุ่นที่ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญมาก
ก็จะไม่นำมาพูดให้เปล่าประโยชน์ไป แตาเมื่อเรื่องราวชักดำเนินไปอย่างไม่เป็นไปตาม
กรอบที่ถูกวางไว้ให้จอน จอนเริ่มมีพฤติกรรมที่แปลกไปดูซึมเศร้าเบื่ออาหารสุขภาพทรุดลง
แถมมีภาวะเครียดที่จำเป็นต้องเข้าพบแพทย์เพื่อรับการรักษา
แม่ของจอนคงคิดว่าถึงเวลาแล้วละที่ต้องนำเรื่องนี้กลับมาพูดอีกครั้งโดยได้พูดคุยกับ
สามีของตน ก็คือ กร นั่นเอง การพูดคุยครั้งนี้จะเป็นเช่นไรเป็นเรื่องที่สำคัญมากๆ
ไม่อาจคาดเดาถึงสิ่งที่นำมาถกกันได้มากนักแต่โดยเจตนาหลักแล้วคงเกี่ยวกับ
สภาพจิตใจของจอน และหนทางเดียวที่จะลดภาวะความเครียดที่เกิดขึ้นได้คือ แชมป์
ดังนั้นทั้งคู่จึงได้ตกลงกันว่า ควรให้แชมป์ไปพบจอนในตอนนี้ ไม่ว่าจะด้วยในฐานะอะไรก็ตาม
สิ่งที่ต้องคิเอีก คือ ใครคือคนที่เกมาะที่จะไปคุยกับแชมป์ละ คำตอบของปัญหานี้
นั้นตอบได้ว่าต้องเป็นแม่ของจอนจะดีที่สุด เพราะผู้ที่พูดในทั้งคู่ยุติความสัมพันธ์
คือ กร กร จึงไม่ควรที่จะเข้ามาเป็นฝ่ายพูดเองเพราะมันเป็นเหมือนการลดทิฏฐิมากเกินไป
แต่การไปที่บ้านของแชมป์ครั้งนี้แม่ของจอนกลับพบอะไรบางอย่าง
ดูจากบทสนทนาที่เกิดขึ้นได้
“แม่อยากให้แชมป์ไปเจอใครบางคนหน่อย”
“จอนเหรอคับ คงไม่ล่ะคับ แม่เป็นคนอยากให้แชมป์ไม่เจอจอนไม่ใช่เหรอคับ
แชมป์ก็ทำให้แล้วไง”ผมพูดอย่างเคืองๆ พี่ฮัทดูหน้าเจื่อนๆ
“พี่กลับก่อนดีกว่า” พี่ฮัทบอกผม
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ไม่ใช่ความลับอะไรซักหน่อย” ผมรั้งมือพี่ฮัทไว้ แต่ใจผมเองมันกลับแกว่ง
“จอนเขาอาการไม่ดีเลยนะจ๊ะแชมป์”
ผมเริ่มหวั่นๆ ตาผมมองไปที่ดวงตาของคนข้างตัวที่เขากำลังก้มทอดมองไปแต่พื้น
“ขอโทษนะครับ ผมคงไปไม่ได้” ผมรู้ตัวว่าเสียมารยาทมากๆ แต่ผมกลับลุกกลับห้องไป
.....................มันเหมือนเป็นอะไรที่หมดหวังอย่างไรก็ไม่รู้ เมื่อแม่ของจอนได้ฟังคำพูดประชดโต้ตอบ
และเดินหนีจากไปของแชมป์ มันเหมือนโดนตบหน้ายังไงยังงั้น
ทางออกสุดท้ายของปัญหาเรื่องจอนดูจะหมดหวัง ความรู้สึกที่เกิดขึ้น คือ
เราเป็นคนผิดเองใช่ไหมที่ไม่ยอมรับและทำความเข้าใจในความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ตั้งแต่ต้น
และแม่ของจอนก็กลับไปด้วยความรู้สึกเช่นนี้...
แชมป์...
การกระทำที่แชมป์แสดงออกต่อแม่ของจอนมันควรแล้วหรอที่จะทำอย่างนี้...
มันดีแล้วไม่ใช่หรอที่เราจะได้หลุดออกจะจากจอนสักที...
เรามีพี่ฮัทอยู่ข้างกายของเราแล้วไง...
อ่านๆไปเราจะสังเกตเห็นว่า แชมป์แคร์พี่ฮัทอยู่มาก
“พี่กลับก่อนดีกว่า” พี่ฮัทบอกผม
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ไม่ใช่ความลับอะไรซักหน่อย” ผมรั้งมือพี่ฮัทไว้ แต่ใจผมเองมันกลับแกว่ง
“พี่ฮัท” ผมยังคงลังเล ผมไม่อยากให้พี่ชายคนนี้ของผมต้องเจ็บเหมือนกัน
“พี่ฮัทอยากให้ผมไปขนาดนั้นเลยเหรอครับ ทั้งๆที่รู้ว่าแชมป์อาจจะไม่ได้กลับมาอีก”อ่านดูแล้วจะรู้สึกว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ และอย่างที่เคยบอกความรู้สึกที่แชมป์มีให้พี่ฮัท
มากที่สุดมันก็ได้แค่ พี่ชายที่แสนดีคนนึง อย่างที่ตัวแชมป์เองก็รู้อยู่แก่ใจดีแต่ไม่อยากจะยอมรับ
แชมป์กำลังรู้สึกผิดต่อพี่ฮัทอย่างมากมายที่เหมือนกับเอาพี่ฮัทมาเป็นเกราะกำบังตัวเองจากจอน
ประเด็นนี้น่าคิดมากว่า แชมป์ทำไปโดยรู้ตัวรึเปล่าว่า
ที่ทำนะมันไม่ใช่เพราะว่ารักจอนมากจนเกินไปหรอกเหรอถึงได้ทำอย่างนี้
แล้วยิ่งมาเจอกับบทสนทนาที่คุยกับพี่ฮัทที่ว่า
“พี่ฮัทอยากให้ผมไปขนาดนั้นเลยเหรอครับ ทั้งๆที่รู้ว่าแชมป์อาจจะไม่ได้กลับมาอีก”
“แชมป์ คิดว่าพี่อยากเสียแชมป์ไปเหรอ แต่ที่เราอยู่กับพี่อยู่ทุกวันนี้
พี่ก็ทำให้เรามีความสุขไม่ได้ ในเมื่อใจของเรายังคงอยู่กับใครบางคนตลอดเวลา ”
“กลับไปหา หัวใจตัวเองให้ดีเถอะ แชมป์”
พี่ฮัทจับแขนผม พี่ฮัทคงเห็นสายตาที่อ่อนแสงลงของผม
ผมกำลังทำผิดกับพี่ฮัทอีกคนแล้วเหรอ ผมเองก็ไม่รู้ที่ผมทำอยู่เพื่ออะไร
“พี่จะรอที่บ้าน มีอะไรก็ไปหาพี่ได้นะ” สายตาของพี่ฮัทเองก็ไม่ได้ต่างจากผม
“แล้วอีกอย่าง พี่ยังไม่เคยตอบรับว่าเราเป็นแฟนกัน
พี่มาอยู่ตรงนี้เพื่ออยู่เป็นเพื่อนแชมป์ ไม่ต้องคิดมากล่ะ”
“พี่ฮัทครับ” น้ำตาผมเริ่มซึม
“อย่าทำเศร้าสิ พี่แค่ไม่คิดว่าเวลามันจะสั้นอย่างนี้เท่านั้นเอง”
“ขอโทษนะคับพี่ฮัท” ผมตัดสินใจสุดท้าย
“ไม่เป็นไร ไอหนู มีความสุขมากๆล่ะ” พี่ฮัทขยี้หัวผม ผมกอดพี่ฮัท
มันยิ่งเป็นการตอกน้ำไปอีกว่าขนาดพี่ฮัทยังดูออกเลยว่าใจเรายังอยู่ที่จอน
แล้วมันจะมีเหตุผลอะไรละที่จะรั้งเราให้ยืนอยู่ในตำแหน่งที่เหมือนจะสบาย
แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลยมันทุกข์ทรมานมากเพียงแต่ถูกแสดงออก
ออกมาเพื่องหลอกตัวเองและคนรอบข้างเท่านั้น...
เหตุผลสุดท้ายที่อาจจะรั้งเค้าไว้ได้ก็คือ พี่ฮัท แต่พี่ฮัทก็ยังปล่อยให้เราไป...
เราไม่เหลือเหตุผลอะไรอีกแล้วเราต้องทำตามที่หัวใจปรารถนามาตลอดสักที
แม้มันอาจจะเป็นเพียงแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเพราะเรายังเอาแน่กับการตัดสินใจต่างๆของ
พ่อและแม่จอนไม่ได้แต่ก็ขอทำตามใจตัวเองอีกสักครั้ง
ถึงจะทำให้พี่ฮัทต้องเสียใจ... ก็ตาม...
พี่ฮัท...
อ่านตอนนี้แล้วรู้เลยละว่าคนนี้แหละเจ้าชายตัวจริงชายผู้ที่ยอมรับความจริงได้
ตั้งแต่วันแรกที่แชมป์เข้ามาชวนทำนู้นทำนี่ และมาบอกว่าจะคบกับเค้า...
ซึ่งเค้าไม่เคยพูดปฏิเสธแชมป์เลย
แม้จะรู้ว่าตัวเองเป็นได้แค่คนที่คอยอยู่ข้างให้กำลังใจแชมป์เท่านั้น
จนวันนี้ที่แม่ของจอนมาหาแชมป์ถึงบ้าน...
มันคงถึงเวลาแล้สสินะ ที่รักสีเศร้าที่จะต้องมีคนยอมเสียสละเพิ่มขึ้นอีกคน
ทั้งที่ยอมรับว่าทำใจได้มานานแล้วและคิดว่าสักวันแชมป์ก็คงต้องกลับไปหาจอน
เพราะรู้ดีว่าใจแชมป์ไม่เคยอยู่ที่เค้าเลยมันจะต้องมาถึง
และเมื่อมันมาถึงเค้าก็พร้อมที่จะเสียสละ ในฐานะที่เค้ารักแชมป์มากคนนึงไงละ
เพื่อที่แชมป์จะได้มีความสุขจริงๆสักที ...
แม้ว่าจะไม่รู้ว่าในเวลาข้างหน้าจะเป็นเช่นไรแต่ตอนนี้คงทำได้แต่ปล่อยให้แชมป์ไปก็เท่านั้น
และนี่ละคือความรู้สึกที่นิวตีความออกมาได้จากในตัวของพี่ฮัท
ท้ายที่สุดเรื่องราวในตอนหน้าจะเป็นเช่นไรก็น่าคิดต่อนะว่า...
การที่แชมป์ยอมไปพบจอนแล้วเรื่องราวต่างๆมันจะดีขึ้นจริงหรือ...
อาการจอนอาจจะดีขึ้นเพราะแชมป์ก็เป็นได้แล้วหลังจากนั้นคนทั้งคู่จะอยู่ในฐานะอะไร
จอนพึ่งจะบอกคบกับเด็กรุ่นน้องคนนั้นไปไม่ใช่หรือ
แล้วพ่อแม่ของจอนจะจัดการเรื่องนี้ยังไงต่อไป เพราะดูเหมือนว่าคราวนี้จำเป็นต้อง
พูดคุยกันอย่างจริงจังอีกครั้งแล้วละว่าจะให้ทั้งคู่อยู่กันในฐานะอะไร
แถมเรื่องนี้ก็สมควรให้พ่อแม่ของแชมป์เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเพื่ออะไรๆจะได้ไม่ยืดเยื้อ
และกลับมาเป็นปัญหาอย่างนี้อีกไม่รู้จบ อย่าปล่อยให้มันคาราคาซังอย่างนี้อีกเลยพอเถอะ
แล้ว พรุ่งนี้ นิวจะรออ่านต่อไปอย่างลุ้นสุดตัว่าเรื่องจะเป็นยังไง
ขอบอกว่าจริงๆแอบคิดไว้แล้วละว่าจะเป็นยังไงแต่ยังไม่อยากเขียนลงมา
เพราะอยากจะลุ้นกับตัวเองไปในตัวด้วยว่าจะใช่ หรือ ไม่กันแน่อิๆ
นิว
===============================================
โอ๊ย อั๊ก อุ๊บ อ่าส์ อีกทีสิ แรงอีก อ่าส์ ซี๊ด เอาอีก 
แหมนิคชอบรุนแรงหรอเนี่ยได้เด่วจัดให้
แล้วต่อด้วยการ
:กอด1:ปลอบใจอิๆ
ปล.คราวหน้าอย่าเล่นมาทิ้งไว้หนึ่งประโยคอีกน๊ามันเสียวอะลมมันเย็น
^ ฟางจ๋า นี่ยาวแล้ว ต้องเทียบกับของนิว นั่นคงเป็นทวดของยาว 
นิว มั้งขอแต่งตั้งให้นิวเป็น THE ROMO Analyst เลยละกัน กดบวกหนึ่งให้แล้วนะ 
แต่กลับมาอีกที เหมือนกลายเป็นกระทู้ฉะความมันส์กันย่อมๆ
ผมว่าบางทีที่นิววิเคราะห์มีส่วนถูกไปมาก แต่นิสัยคนอีกคนหรือสองคน อาจจะดีจนน่าใจหาย
ว่าทำไมมันถึงมีคนเหล่านี้อยู่บนโลก ซึ่งมั้งไม่พบเจออออ 
จริงๆยังไม่อยากลงเลยง่ะ ลองอีกวันได้มั้ย ไม่อยากช็อคผู้อ่าน ก็ตอนหน้า ...คือว่า....เอ่อ....
ลงดีมั้ยน้า ...หรือพรุ่งนี้ดี
plot เด็กหญิงที่เคยรู้จักนี่ถ้ามี มั้งจะเอาเรื่องพี่แชมป์ไปลงทำหนังไทยขาย เน่าดี 
แต่ถ้าเป็นพี่ชายที่รู้จักกันมาก่อนนี่ พอไปไหว
คิดไม่ออก ลงดีมั้ย อยากให้ตึกตักกันมากกว่านี้หน่อย ขอคิดแปบ
:กอด1:นิวกะนิคกลับ
นิคครับ เฮียว่า นิคนี่อาการหนักขึ้นทุกวัน อาจต้องรับการบำบัด ใน SM Studio ซักพักนะ
น้อมรับฉายาที่ยกให้น๊าอิๆ เด่วกด +1 ให้อุตส่าห์ใจดีมาลงให้เพราะรู้ว่า เราจะรออ่านอะสิอิๆ
กอดมั้งด้วยความร๊ากกกกๆๆๆๆ
แล้วพรุ่งนี้อย่าลืมมาลงละ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
