เชื่อซะเถอะนะมั้งเพราะ นิวเรียนเช้าทุกวันเลยว่างเล่นแค่บ่ายๆอะนะอิๆ
ส่วนเรื่องในตอนนี้ทุกอย่างดูจะชัดเจนแล้วละในเรื่องของความรู้สึกของแชมป์ตอนนี้
แชมป์...
แชมป์พยายามที่จะกันตัวเองให้ออกห่างจากจอนอย่างค่อนข้างชัดเจน
รวมถึงเรื่องที่แชมป์ยอมคบกับพี่ฮัทก็ด้วย
แชมป์ยอมคบเพื่ออะไรคงไม่ต้องบอกหรอกนะแต่ถ้าจะให้ก็ได้
จะบอกว่าเพื่อเป็นการเริ่มต้นใหม่หรอเหอะๆ
บอกได้เลยทันทีว่านั่นคือหลอกตัวเองมันเป็นแค่หาการหาใครสักคนมาเป็นกำแพงกั้น
ไว้ระหว่างเยื่อใยที่ยังมีให้จอน กับความรู้สึกที่ต้องการหักห้ามใจจากจอน
ซึ่งใครคนนั้นที่แชมป์เห็นสมควรก็คือพี่ฮัท จะด้วยเหตุผลอะไรก็บอกได้ยาก
อาจเป็นเพราะ แชมป์เคยบอกจอนไว้เมื่อครั้งหนึ่งว่า พี่ฮัท คือรักแรกของแชมป์
การที่มาคบกับพี่ฮัทมันเลยเหมือนเป็นกำแพงอย่างดีที่จะมากั้นทั้งคู่ออกจากกัน
ที่บอกว่าความรู้สึกของแชมป์มันชัดมันชัดตรงที่ว่า
แชมป์ยังคงแคร์จอนอยู่มากจากการที่ไม่บอกไปตั้งแต่ทีแรกที่คบกับพี่ฮัทให้จอนรู้
แต่เลือกที่จะรอเวลาที่ทั้งคู่พอที่จะคงความสัมพันธ์ที่ห่างกันออกมาแต่ยังอยู่ใน
ฐานะของความเป็นเพื่อน มันเป็นข้อนึงที่น่านำไปคิดนะ
“งั้น มึงอย่าเพิ่งพูดเรื่องพี่ฮัทก่อนล่ะ ไว้ไงกูค่อยบอก” ผมพูดกันไว้
“เออกูรู้น่า เรื่องมึง มึงเป็นคนบอกเองละกัน”ส่วนอีกจุดที่น่าสนใจ คือ พอแชมป์รู้ว่าจอนต้องเข้ารับการรักษาอาการเครียด
แชมป์กลับเลือกที่จะนั่งดูหนังเรื่องนึง
แต่พอหันกลับไปดูหนัง มันกลับทำให้ผมลืมเรื่องอื่นไปได้อันนี้ก็แล้วแต่จะมองนะแต่ นิวขอมองว่ามันเป็นการดีที่แชมป์จะไม่ไปเยี่ยมจอน
เพราะการที่ไปเยี่ยมมันเหมือนเป็นการตอกย้ำกันทั้งสองฝ่ายให้เจ็บขึ้นไปอีก
ดูท่าแล้วจอนก็คงพอจะรู้มาบ้างแหละว่าแชมป์คบกับพี่ฮัทอยู่ไม่งั้นคงไม่เป็นขนาดนี้
พอมาถึงตรงนี้จุดที่น่ามองคือ
จอน...
กล้าพูดได้เต็มคำเลยว่าจอนคงเจ็บปวดจนสุดทนทั้งจากเรื่องหลายๆเรื่อง
- เรื่องที่ตัวเองประชดแชมป์ด้วยการจูบกับเด็กหนุ่มคนนั้น
- เรื่องที่รับรู้ความจริงถึงการทำตัวที่เปลี่ยนไปของแชมป์ที่เอาแต่เที่ยวเสเพลว่าหลอกตา
- เรื่องล่าสุดเลยก็คือ แชมป์คบกับพี่ฮัท
ความทุกข์ของจอนคงทำให้คิดมากจนอาจนอนไม่หลับพอเป็นมากๆเข้าก็ป่วย
เป็นโรคเครียด คำว่าเครียดในที่นี้มองได้หลายแบบ
ความเครียดที่มีผลโยงใยไปถึงเรื่องของการตัดสินใจต่างๆ
ความเครียดที่ทำให้ออกอาการเซื่องซึมคล้ายกับซึมเศร้า
ไม่ว่าจะเป็นแบบใดการที่ต้องเข้าพบแพทย์แสดงว่าอาการคงหนักถึงจุดๆหนึ่ง
อาจจะดูว่าเหมือนจอนน่าสงสาร การกระทำของแชมป์ดูจะใจร้าย
แต่ในมุมมองของนิวแล้ว สิ่งที่แชมป์ทำมันดูเป็นอะไรที่สมควรแล้วละสำหรับ
ความพยายามที่จะทำตัวให้เป็นปกติให้ความสัมพันธ์ของจอนกับตนเองเป็นแค่เพื่อน
คนที่ทำร้ายจอน ก็คือ ตัวจอนเองที่ยอมรับความจริงในเรื่องนี้ไม่ได้
อาจจะเพราะความฝังใจในรักซึ่งก็คงเป็นรักแรกของจอนด้วยหละมันเลยติดตรึงนาน
ถึงขนาดที่แม้จะหางกันแต่ก็ยังไม่อาจฝืนใจตัดความสัมพันธ์ให้กลับมาเป็นแค่เพื่อนได้
ดังนั้นการที่ผลออกมาเป็นเช่นนี้ก็ดูจะเป็นเรื่องปกติ
ถ้าถามว่าเรื่องนี้ใครเป็นคนผิด ขอบอกเลยว่าไม่มีใครผิดหรอก
หลายคนอาจจะพยายามมองว่าเป็นเพราะพ่อแม่ของจอนไม่ยอมรับสะทีที่ลูกตัวเอง
กลายเป็นแบบนี้ แต่ของบอกเลยว่าไม่ใช่หรอกนะ
เรื่องของความรักมันไม่มีถูกผิดหรอก แม้แต่รูปร่างเรายังมองไม่เห็นเลย
ว่ามันมีสภาพเป็นเช่นไร มันไม่ใช่ข้อสอบที่จะบอกได้ว่าอย่างนี้ถูกอย่างนี้ผิด
วิธีการที่ถูกสามารถหาได้จากหลายวิธีอะไรอย่างงั้น
เราจึงควรรับรู้ไว้ว่ามันเป็นเรื่องของความรู้สึกล้วนๆ
ที่พ่อแม่ของจอนทำอย่างนี้ก็เพราะความรักที่มีต่อลูก
ที่ตัวแชมป์ก็ทำเพราะรักจอนเช่นกัน การที่จะให้จอนเลือกระหว่างตัวเองกับ พ่อแม่
แค่นี้ก็บอกได้แล้วว่ามันควรจะเป็นอย่างไร แชมป์จึงยอมเสียสละความรักของตัวเอง
เพื่อที่จอนจะได้ไม่ต้องมาทำร้ายความรู้สึกของพ่อแม่
ที่ตัวจอนก็อย่างที่รู้ๆกันอยู่ในฐานะที่เป็นคนกลางในการเลือก
และลูกชายคนเดียวของครอบครัวที่มีกิจการใหญ่โต
แล้วมันเป็นเรื่องยากที่จะเลือกทางใดทางหนึ่ง
ให้ชัดเจนลงไปเลย ดังนั้น การที่แชมป์ยอมเสียสละตัวเองก็ดูจะเป็นการช่วยจอนอยู่ด้วย
จากที่เขียนมาก็พอจะตีความเพิ่มเติมได้ว่าที่ผ่านมาทั้งหมดจนยังไม่ได้ทำอะไรเพื่อความรัก
เลยแม้แต่น้อย มีแต่การอยู่ในกรอบที่ถูกวางเอาไว้
เวลาไม่พอใจในการกระทำของอีกฝ่ายก็ประชดกลับ
พออีกฝ่ายเลือกที่จะคบคนที่เป็นรักแรกในความคิดของจอนแล้วมันเหมือนเป็นอะไร
ที่ทำให้จอนต้องคิดและคิดมองให้ออกถึงปัญหาสำคัญซึ่งก็คือตัวจอนเอง
คิดจนเครียดเพราะหาทางออกไม่ได้ เพราะทางเลือกที่มีนั้นมันดูจะตายตัวเหลือเกิน
มันเลยส่งผลให้เกิดสิ่งต่างๆที่กำลังเกิดขึ้นในขณะนี้
แทค...
มองมุมของแทคถือว่าเป็นคนนอกก็ว่าได้เพราะในเรื่องราวทั้งหมดแทคดูจะไม่เกี่ยวเท่าไร
หากแต่ในความจริงแทคก็มีส่วนสำคัญและน่าชื่นชมมากเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่
มอสี่ที่รู้ตัวว่ารักแชมป์ แทคดูน่าจะเป็นคนที่น่าสงสารที่สุดแล้วในเรื่อง
แม้ทุกคนจะรู้ว่าแทคคบอยู่กับแป้งก็ตามแต่มันก็เหมือนกับการพยายามลองดูว่าจะไปรอดไหม
แต่ก็ยอมเป็นกาวใจให้ จอนกับแชมป์ มาโดยตลอดตั้งแต่มัธยมจนปัจจุบัน
เนื่องจากคนทั้งสองนั้นต่างก็เป็นเพื่อนสนิทด้วยกันทั้งคู่
ดูจากในตอนที่แชมป์ทำตัวแย่ๆ แทคก็จะคอยมาคุยกับแชมป์อยู่เสมอ
ในขณะเดียวกันก็รับฟังความคิดและความรู้สึกต่างๆที่จอนเป็น
ทำให้ ณ ขณะนี้ แทคเหมือนเป็นคนกลางที่สุดระหว่างคนสามคน
ยิ่งชัดเจนที่สุดกับประโยคที่แทคพูด
“ไม่เห็นเป็นไร กูอยากให้พวกมึงเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม” แทคมันพูดแทคยังคงความพยายามที่จะรักษาความัมพันธ์ของคนทั้งคู่ไว้
จนมาในตอนนี้ที่รับรู้ว่าจอนป่วยแล้วมาบอกแชมป์แต่กลับได้คำพูดแบบนี้ตอบกลับมา
“ไว้ไปเยี่ยมมันหน่อยละกัน” ผมชวน
“มึงไม่เป็นไรนะ” แทคถาม
“กูโอ ไม่เป็นไรแล้ว ชัวร์” ผมพูด
“งั้นเลิกเรียนแล้วไปละกัน” แทคพูด
“ แทค กูว่ากูไม่ไปดีกว่า” อยู่ๆผมก็เปลี่ยนใจขึ้นมาซะเฉยๆ
“ไมอ่ะ” แทคถาม
“ไปดูหนังดีกว่า กูไม่รู้จะไปหามันทำไม แล้วอีกอย่างกูกลัวพี่ฮัทจะเข้าใจผิด”
“มึงว่าอะไรนะ” แทคย้ำ
“ก็อย่างที่พูด” ผมบอก
“มึงเห็นว่าดูหนังสำคัญกว่าไอจอนเหรอ” แทคมันถาม
“กูแค่ไม่รู้จะไปทำไม” ผมบอกตามความรู้สึก
“แชมป์ มึงคิดอะไรอยู่”
“กูก็คิดอย่างที่พูด กูกำลังมีความสุข เดี๋ยวเจอมันกูจะเศร้าเปล่าๆ”
“มึงเป็นเชี่ยไรอีก” แทคมันถามผม
“มึงจะพูดอะไรก็พูดมา กูจะดูหนัง” ไอแทคมันจะชกผมซึ่งผมก็รู้อยู่แล้ว เลยหลบหมัดมันทัน
“จะต่อยกูมึงต้องฝึกใหม่ว่ะ” ผมล้อเลียนมัน
“มึงเป็นไรของมึง แชมป์ มึงเปลี่ยนไป เหมือนคนละคนกับที่กูรู้จัก” แทคมันพูดตาเริ่มแดง
“กูก็ว่างั้น แต่อย่างนี้กูมีความสุขกว่า” ผมพูดไม่แยแส
ผมเห็นน้ำตาที่เอ่อแทบล้นออกจากตามันความรู้สึกของแทคในตอนนี้ คือ ผิดหวังในตัวแชมป์อย่างมาก
จะมากยังไงคงไม่ต้องบอกแล้วละ แต่มันก็คือในมุมมองของแทคอะนะ
พี่ฮัท...
ตัวเค้าก็คงพอจะรู้บ้างแหละว่าการที่แชมป์ตัดสินใจคบด้วยน่าจะมีเหตุผลอะไรบางอย่าง
แต่คงไม่อยากจะถามซะมากกว่าเพราะในความรู้สึกแล้วมันเหมือนกับว่ากำลังสมหวัง
ที่แชมป์เหมือนจะยอมเปิดใจยอมรับในตัวเค้ามากขึ้น
หากยังมีสิ่งนึงที่ครางแครงใจอยู่ อาจบอกว่าเป็นความไม่สบายใจก็ได้ คือ จอน
เพราะแม้จะรู้ว่าแชมป์เลิกกับจอนแล้วแต่ก็ยังรู้บ้างละว่าแชมป์ยังแคร์จอนอยู่
เพราะ แชมป์เปิดใจให้มากขึ้นก็ย่อมเล่าเรื่องราวให้ฟังด้วยเช่นกัน ดูจากบทสนทนานี้สิ
“ก็ดีแล้วนี่ แชมป์ทำถูกแล้วล่ะ” เสียงของพี่ชายที่ชักจะเขยิบฐานะเข้าทุกวัน
“พี่ฮัทไม่โกรธเหรอคับ” ผมถาม
“ก็ออกจะแอบหวงบ้างนิดหน่อย แต่แชมป์ก็คือแชมป์”
“ยังไง ว่าแชมป์ก็คือแชมป์” ผมชักตงิด
“จอนเป็นเพื่อนซี้เรานะ ใครจะบอกให้เลิกคบก็คงไม่ได้” มือที่ลูบหัวผม
“แต่ถ้ามันเป็นความต้องการของพี่ ผม...” ผมคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ถึงพูดอะไรออกไปอย่างนั้น ถ้าพี่เขาให้เลิกผมจะเลิกได้จริงๆเหรอ
“งั้นเลิกคบได้มั้ย” ผมช็อค หน้าเหมือนจะหดไม่คิดว่าพี่ฮัทจะตอบอย่างนั้น
“พี่ ล้อเล่นหน่า แค่เห็นหน้าเราพี่ก็รู้แล้ว ไอหนูของพี่ยังไงมันก็เป็นอย่างนี้อยู่วันยังค่ำ เลือกที่แชมป์สบายใจเถอะ พี่ไว้ใจแชมป์นะ” คำพูดที่ทำเอาปราการน้ำแข็งที่ปริเตรียมจะแตกมันล้มครืนลงทันทีแต่พอมาเจอเจอกับบทสนทนาต่อไปสิ่งเหล่านั้นก็เหมือนจะถูกบดบังเอาไว้ให้จนหมด
“ผมว่า ที่พี่ฮัทบอก ผมทำให้ได้นะ” ผมหลุดคำพูดออกไป ทั้งที่ใจยังรู้สึกไม่พร้อม
“เรื่องอะไร” พี่ฮัทถาม หน้างง
“ก็ ถ้าเราจะคบเป็นแฟนกัน” ผมพูด ตาที่ยังมองตาพี่ฮัทอยู่ ไม่มีคำตอบ
มีเพียงรอยประทับบนหน้าผากที่ให้รับรู้ถึงความอบอุ่นที่ยังคงมีเสมอในตัวคนคนนี้ นี่ละคือการมองในมุมของฮัท
หลังจากนี้ไปอะไรๆก็คงจะดูเศร้าขึ้นไปเรื่อยๆ อาจจำเป็นต้องมีเหตุการณ์ หรือบุคคลที่สาม
เข้ามามีเอี่ยวด้วยเพื่อให้เรื่องราว รักเศร้าๆนี้จบลง
แต่อยากจะบอกทิ้งไว้ว่า ทางออกต่างๆมาจากตัวแปรสำคัญของเรื่องนี้ คือ ตัวจอน
แล้วตอนนี้นิวก็คงทำได้แค่รอมั้งมาลงต่อให้อ่านเท่านั้น
อิๆ กอดมั้งก่อนไปน๊า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
