อ่านเรื่องนี้แล้ว ต้องถอนใจเฮือกออกมาด้วยความสงสารนายเอก
ทั้งๆ ที่ตนก็เป็นฝ่ายสูญเสียเช่นกัน แต่การแสดงออกกลับต่างจาก
พระเอก ใครกันแน่ที่เป็นผู้ใหญ่มากกว่ากัน วุฒิภาวะของขลุ่ย
กับคุณคนเดียวนี่สลับกันจริงๆ ทั้งๆ ที่พระเอกแก่กว่านายเอกตั้ง 2ปี
ไม่ค่อยการกระทำของพระเอก แม้จะบอกว่าเป็นการลงโทษ เป็นการเอาคืน
แต่ถามหน่อยว่าน้องขลุ่ยเป็นคนทำให้คุณแม่พระเอกทนรับความจริงไม่ได้
จนต้องวิ่งถลาออกนอกบ้านไปให้รถชนจนเสียชีวิตหรือก็เปล่า...
แต่ที่เอาคืนเพราะต้องการหาเรื่องแก้ตัวให้กับตัวเองเพราะชอบน้องขลุ่ยเกินกว่า
น้องชาย...รัก...แต่ลงไม้ลงมือ....รัก...แต่ทำให้คนที่ตัวรักต้องเจ็บปวดเจียนตาย
นี่หรือคือความรักของคุณคนเดียว แม้ใจจะเพียรปฏิเสธ แต่ลึกๆ ความสงสารมัน
ต้องมีสิ...อ่านจนจบก็ยังคงไม่เข้าใจกระบวนการทางความคิดของคุณคนเดียว
อยู่ดี แต่บอกว่าชอบคุณนมมากมาย 555+ น่ารักอ่ะ อบอุ่นดีด้วย คุณพ่อ
คุณคนเดียวก็เก๋กู๊ดมากมาย เอิ๊กๆ (ตกลงนี่ฉัน?)
เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่อ่านแล้วติด จนตามอ่านรวดเดียว (3วัน) จบค่ะ
ขอบคุณมากๆ สำหรับนิยายดีๆ ค่ะ เราจะซื้อ Boxset เก็บไว้ค่ะรับรอง