มาต่อแล้ว ดีใจฝุด ๆ
สู้ ๆ นะคะ คนเขียน เชียร์ เป็นกำลังใจให้เสร็จไว ๆ นะคะ แล้วจะได้มาต่อน้องเพี้ยน ฮาๆ สู้ ๆ ค่ะ
***************************************
โดนแทงเลย เข้าใจว่าตอนที่นั่งอยู่บนรถหลังจากรู้ว่าน้องโดนแทงป๋าแกคงคิดอยู่หน้าแกเลยนิ่งเกิน...
ตอนตี๋พูดนี่แบบ เดาเลยว่าพี่พ่ายอาจจะเข่าอ่อน พอตี๋เฉลยๆ จริงๆ ก็... จ้า เข่าอ่อน
เป็นห่วงละสิ
ไร้พ่ายใจอ่อนลงเยอะเลยนะคะ ตอนให้อุ้มนี่คือน่ารัก ตามสไตล์นางจริง ๆ
ก็ดีแล้วที่พาเพี้ยนไปภูเก็ต (ใช่ภูเก็ตนะ)
ชอบนะตอนที่กอดกันริมทะเล แต่ตรงนี้ค่อนข้างแปลก ๆ ในปาก
คืออ่านไปแล้วรู้สึกว่าน้ำลายเหนียวเลย มันสงสารน้องแปลก ๆ ถถถถถ อินจัด
พูดเท่าไหร่ไร้พ่ายก็ไม่ตอบรับ ต้องเข้าใจป๋าหน่อยนะเพี้ยน คงมีเหตุผลอะไรนั่นแหละ
(ช่วยปกป้องป๋านิดนึง)
ที่ขอเลิก ขอกลับไปเป็นเหมือนเก่าเพราะคิดว่าจะคุมไม่ได้หรอ ? หรือยังไง
สรุปที่คิดไว้ตอนที่แล้วให้น้องไม่เอาใคร กลายเป็นว่าจะโดนทิ้งเสียอย่างนั้น
แต่ก็นะ ยังมีกัน ๆ ไว้ไม่ให้ฆ่าตัวตายนี่แหละ ป๋าก็กลัวใช่ไหมว่าน้องอาจจะฆ่าตัวตายก็ได้
สุดท้ายให้ค่อย ๆ ห่างกันไป จริง ๆ แล้วก็รู้สึก ยังเป็นห่วง คิดว่าคงมีแผนการณ์อะไรดีๆ อยู่ในหัวแกนั่นแหละ
ขอให้สำเร็จไว ๆ แล้วกัน เดี๋ยวน้องจะช้ำใจตายเสียก่อน เย็นชาชะมัด
รอวันที่ทุกอย่างคลี่คลายเนอะ
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ ยังไงก็ขอให้ทำงานเสร็จไวๆ นะคะ จะได้มาต่อไวๆ หุหุ
รอติดตามชมตอนต่อไป