หัวข้อ: [เรื่องสั้น] เปลี่ยนไป(หรือเปล่า) แก้ตอนจบ 21-07-16 จบแล้ว ย้ายได้เลยครับ

[IsDeer]

ยังงี้ต้องเอาเรื่อง ไปโดนมอมอิท่าไหน
ลุยมันเลย หนับหนุน พาเอไปตรวจเลือดด้วยนะ ไม่แน่ว่านังนั่นปลอดภัยมั้ย
กะจับเอรึเปล่าเนี่ย ถึงขนาดมอมแสดงว่าน่าจะพยายามให้รับผิดชอบ

[norita_boyV2]

...

[BeeRY]

แหม อย่างนี้ต้องเชียร์น้องหนิงให้แหย่อาเอเยอะๆ

[hibarihao]

 

[bulldog17]

น้องหนิงสู้ๆ

ป่วนเอให้หัวปั่นเลย

#ทีมน้องหนิง

[cher7343]

 

[B52]

อ่านรวดเดียวจบเลย ลุ้นจนว่าจะจบแบบไหน

[IsDeer]

เชียร์น้องหนิง สู้ๆ 

[punchnaja]

ยังค้างๆนิดหน่อยกับตอนที่แล้ว แบบเรื่องจบ รมไม่จบ555

[fuku]

เราว่าถ้าจะเขียนเป็นเรื่องสั้น จุดที่เฉลยว่าเกิดอะไรขึ้นทำให้พฤติกรรมของเอเปลี่ยนไป
เป็นจุดหักมุมของเรื่องสั้นที่โอเคเลย
แต่หลังจากนั้นมันกุด จากความรู้สึกพีคที่รู้มันกลายเป็นความกลวงว่างเปล่า
ปฏิกิริยาหลังจากรู้ที่หนึ่งแสดงออกคือ "อ๋อ เหรอ"
เฮ่ย มันพิลึกมาก มันค้างๆคาๆ แบบจะให้คนอ่านรู้สึกไงต่อฟระ?
เอาใจช่วย? สมน้ำหน้า? มันไร้ที่ไป จะบอกว่าจบมันก็ไม่ใช่
ตอนพิเศษยิ่งพิลึกใหญ่ ใส่ตัวละครเพิ่มมา(หลาน) ซึ่งดึงเอาความสนใจไป
ตกลงเอนี่มันตัวประกอบ?

ยังไงล่ะ ตัวละครทั้งคู่ไม่ได้รับผลของเรื่องราวที่เกิดขึ้นเลย
เราไม่ได้หมายความว่า เอต้องได้รับการแก้แค้นคืน หรือหนึ่งต้องทำอะไร
แต่ตัวละครต้องมีพัฒนาการ อะไรที่แตกต่างจากเดิมเพราะเรื่องที่เกิดขึ้น


ขอติงไว้เท่านี้ค่ะ เราไม่ใช่นักอ่านที่มีทฤษฎีวิจารณ์อะไรอาจทำให้เจ้าของเรื่องไม่ค่อยเข้าใจ ต้องขอโทษไว้ล่วงหน้านะคะ

[mukmaoY]

555 มันก็จริงนะ เรารู้สึกกลวงๆ
พอมาอ่านตอนนี้แล้วมันยังไม่ฟินอ่ะ

[monetacaffeine]

อึนๆนิดนึง .. ก็คิดเหมือนหลายๆคอมเม้นท์แหละค่ะ
คือเราว่านะ ถ้าจะจบแบบนี้จบ bad end ไปเลยดีกว่า 5555555 คือมันยังจะดูสมเหตุสมผลแล้วก็สอดคล้องกับอารมณ์มากกว่า
เหมือนหนึ่งยอมง่ายมาก แล้วเอก็กลับมาหื่นภายในเสี้ยววิ คือแบบ เอ้ย ปรับอารมณ์ตามไม่ทันเลยทีเดียว -O- ..
หรืออย่างน้อยที่เดาไว้ก็ตั้งใจจะทำเซอร์ไพร์สครบรอบอะไรก็ว่าไปอ่ะค่ะ อันนี้มันแบบ โดนมอม นอกกาย รักนะ จบปิ้งแฮปปี้
เลยมึนๆนิดหน่อยค่ะ

ยังไงก็ขอบคุณนะคะ ตอนหน่วงๆสนุกดี แบบคอยให้ลุ้นดีค่ะ

[norita_boyV2]

.....

[norita_boyV2]

...

[hibarihao]

น่ารักกันจิง

[BeeRY]

ถือซะว่าโดนฟ้าดินลงโทษนะเอนะ

[nokkaling]

555555  เด็กแสบ 

[wan_sugi]

เริ่มมาแบบดราม่า แล้วตัดเข้าหวานแบบงงๆ จบด้วยความรู้สึกรำคาญ (เกลียด) เด็กแก่แดด

[AMINOKOONG]

เราว่าถ้าจะเขียนเป็นเรื่องสั้น จุดที่เฉลยว่าเกิดอะไรขึ้นทำให้พฤติกรรมของเอเปลี่ยนไป
เป็นจุดหักมุมของเรื่องสั้นที่โอเคเลย
แต่หลังจากนั้นมันกุด จากความรู้สึกพีคที่รู้มันกลายเป็นความกลวงว่างเปล่า
ปฏิกิริยาหลังจากรู้ที่หนึ่งแสดงออกคือ "อ๋อ เหรอ"
เฮ่ย มันพิลึกมาก มันค้างๆคาๆ แบบจะให้คนอ่านรู้สึกไงต่อฟระ?
เอาใจช่วย? สมน้ำหน้า? มันไร้ที่ไป จะบอกว่าจบมันก็ไม่ใช่
ตอนพิเศษยิ่งพิลึกใหญ่ ใส่ตัวละครเพิ่มมา(หลาน) ซึ่งดึงเอาความสนใจไป
ตกลงเอนี่มันตัวประกอบ?

ยังไงล่ะ ตัวละครทั้งคู่ไม่ได้รับผลของเรื่องราวที่เกิดขึ้นเลย
เราไม่ได้หมายความว่า เอต้องได้รับการแก้แค้นคืน หรือหนึ่งต้องทำอะไร
แต่ตัวละครต้องมีพัฒนาการ อะไรที่แตกต่างจากเดิมเพราะเรื่องที่เกิดขึ้น


ขอติงไว้เท่านี้ค่ะ เราไม่ใช่นักอ่านที่มีทฤษฎีวิจารณ์อะไรอาจทำให้เจ้าของเรื่องไม่ค่อยเข้าใจ ต้องขอโทษไว้ล่วงหน้านะคะ

v
v
v
เห็นด้วยกับเม้นท์นะครับ คือมันไม่มีบทสรุปอะไรเลยแล้วมาตอนพิเศษแทนที่จะขยายความจากเรื่องหลัก
กลับมาเพิ่มในจุดอื่นทั้งๆที่มันยังไม่เคลียร์ แลัวยัยผู้หญิงที่วางยานี่คือนางไม่ได้รับกรรมเลย?
คือปูเรื่องมาดีนะครับแต่จบไม่สุดไม่เก็ท คือมันเหมือนจะสมบูรณ์แต่มาพังเพราะตอนจบกับตอนพิเศษนี่แหละ
เหมือนร้องเพลงไม่จบ คือร้องมาถึงท่อนพรีฮุคแล้วตัดจบ แทนที่จะร้องท่อนฮุคต่อที่มันพีคที่สุดของเพลง
เหมือนกำลังจะกระโดดบันจี้จั้มพ์แต่พอปีนขึ้นไปถึงยอดหอแล้วดันเดินกลับลงมาแทนที่จะโดดให้เสียวตื่นเต้น
นี่คืออารมณ์ความรู้สึกหลังอ่านจบน่ะครับ

ปล.ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนแต่งสู้นะๆครับ เพราะภาษาสำนวนการเขียนเราถือว่าโอเคเลยทีเดียว
เพียงแค่ยังขาดจุดพีคและบทสรุปของเรื่องเท่านั้นเอง ค่อยๆปรับค่อยๆแต่งเดี๋ยวก็สมบูรณ์เองแหละครับ
ยังไงเราจะรออ่านเรื่องต่อๆไปนะครับ

[mukmaoY]

โอยเกลียดเด็กแบบนี้มาก

[Chichi Yuki]

เอาจริงๆ คือเราไม่ชอบน้องหนิง เด็กนิสัยแบบนี้นี่เป็นเราเราจะไม่รักเลย แก่แดดแก่ลม ไม่เคารพผู้หลักผู้ใหญ่ หน้าไหว้หลังหลอก พูดจาไม่มีสมมาคาราวะ เอาแต่ใจ เป็นลูกเป็นหลานเราจะจับตีจริงๆ โตขึ้นต้องเป็นเด็กนิสัยไม่ดีแน่ๆ เลย
อ่านตอนแรกๆ นี่เราสนุกนะคะคนเขียน แต่พอมีเด็กคนนี้เข้ามาเราหมดอารมณ์เลยค่ะ

[rogerr]

555 น่ารักดีครับ ขอบคุณคนแต่ง

[IsDeer]

  โดนดีจนได้นะเอ
ว่าแต่ไม่มีฉากไปเคลียร์กับน้องนีที่มามอมเหรอ

[zuu_zaa]

 

[KKKwanGGG]

หนึ่งกับเอ น่ารักมาก ๆ ครับ แต่หลานนี่ไม่น่ารักอย่างแรง

ขอบคุณครับ

[norita_boyV2]

แก้ไข ตอนจบ
21-07-16






ผมค่อยๆ เปิดประตูเข้าไปพบเพียงความมืด แต่ก็สังเกตเห็นว่ามีรองเท้าของเค้าอยู่ที่ชั้น แสดงว่ากลับมาแล้ว แต่คงหลับไปแล้ว ผมยังไม่ได้เปิดไฟ เดินเรื่อยมาจนถึงส่วนที่เป็นห้องนั่งเล่น ผมเริ่มได้กลิ่น จางๆ ของบางอย่างที่คุ้นเคย กลิ่นของแอลกอฮอล์นั่นเองและพอเปิดไฟ ผมก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเค้านั่งอยู่ที่โซฟา พร้อมด้วยเหล้าราคาค่อนข้างแพงที่พร่องไปเกือบหมดแล้ว

“ทำไมอยู่มืดๆ แบบนี้”ผมส่งเสียงถามออกไปแต่ยังไม่ได้เดินไปหาเค้า ตัวเค้าเองก็ไม่ได้หันมามองผม

“ไปไหนมา”เค้าถามเสียงเย็นเหมือนจะไม่พอใจ นี่เค้าเป็นฝ่ายที่ควรจะไม่พอใจผมอย่างนั้นหรือ

“ไปกับไอ้เฟียสต์มา”ผมกระแทกเสียงตอบไปด้วยอารมณ์ฉุนๆ เพราะผมแค่ไปกับเพื่อน แล้วเค้าละวันนี้ไปไหนมาไม่เห็นจะบอกผมบ้างเลย ความรู้สึกน้อยใจเริ่มก่อตัวขึ้นทันที

“ทำไมกลับดึกนักล่ะ”เค้ายังคงเอ่ยเสียงเรียบ ผมยกข้อมือดูนาฬิกา นี่ก็จะตีสามอยู่แล้ว

“พอดีไปดื่มนิดหน่อย”ผมตอบเสียงอ่อนลงนึกถึงคำพูดไอ้เฟียสต์ว่าให้คุยกันดีๆ อีกอย่างที่ไอ้เฟียสต์มันบอกไว้ว่าเออาจจะมีเรื่องไม่สบายใจอยู่ก็ได้ ยิ่งเห็นว่าเค้านั่งกินเหล้าแบบนี้คงจะต้องมีเรื่องกลุ้มใจจริงๆ นั่นแหละผมจึงเดินไปนั่งลงข้างๆเค้า

“หนึ่งยังรักเราอยู่ไหม”เค้าเอ่ยขึ้นหลังจากผมนั่งลงได้สักพัก ทำไมผมจะไม่รักเค้ากันล่ะผมเองต่างหากที่อยากจะถามเค้าว่า เค้ายังรักผมอยู่ไหม เบื่อผมหรือเปล่าที่ต้องคอยเป็นห่วงและดูแลคนอย่างผม และแทนคำตอบผมสวมกอดเข้าที่เค้า แต่ปฏิกิริยาของเค้าทำเอาผมชะงัก เค้าไม่ได้กอดผมตอบแต่ขืนตัวออกเสียด้วยซ้ำ กลิ่นเหล้าและกลิ่นบุหรี่จางๆ ค่อยๆ ขยับออกห่างจากผม น้ำตาผมเริ่มปริ่มๆ อยากจะร้องเสียให้ได้ นี่เค้ากำลังจะบอกเลิกผมหรือเปล่า

“แล้วหนึ่งทำแบบนี้กับเราได้ยังไง”เค้าตะคอกใส่ผมเสียงดังพร้อมกับผลักผมออกอย่างแรงผมจนผมตกใจ นี่ผมไปทำอะไรให้เค้างั้นเหรอ

“เอใจเย็นๆ มันเกิดอะไรขึ้น เราทำอะไรผิดบอกเรามา เรรักเอนะ”ผมพยายามพูดอย่างใจเย็น แต่ดูอีกฝ่ายจะมองมาที่ผมอย่างรังเกียจ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเค้ามองผมด้วยสายตาแบบนี้

“รักเหรอ หนึ่งรักเรา เราก็รักหนึ่ง เคยรักมากด้วย มากจนชีวิตนี้คงรักใครไม่ได้เท่านี้ แต่ตอนนี้มันทั้งรักทั้งเกลียด หนึ่งทำแบบนี้กับเราได้ยังไง บอกเรามาสิว่าทำได้ยังไง ทำได้ยังไง”เค้าเข้ามาเขย่าตัวผมถาม ก่อนจะผลักผมออกอีกครั้ง แล้วเค้าก็เอาแต่ร้องไห้ เหมือนคนเสียสติ

“เอ ใจเย็นๆ เราทำอะไรบอกเรามา ถ้าเราทำอะไรผิดเราขอโทษ แค่เออย่าเป็นแบบนี้เลย”ผมพยายามตั้งสติ ไม่อยากอารมณ์ร้อนไปบวกกับเค้าตอนนี้ เพราะถ้ายิ่งเค้าร้อนแล้วผมไปร้อนใส่อีก คงจะยิ่งคุยกันไม่รู้เรื่อง

“ใจเย็นงั้นเหรอ เราเย็นมาตั้งแต่เมื่อวาน วันนี้อีกทั้งวัน พยายามคิดว่าทำไมเรื่องแบบนี้มันถึงมาเกิดกับเรา เรารักหนึ่งตั้งแต่คบกันมาเราไม่เคยไปมองหรือสนใจคนอื่น ไม่เคยนอกใจไปมีอะไรกับคนอื่น แต่หนึ่งกลับตอบแทนเราด้วยการไปมั่วกับใครจนเอาเชื้อมาติดเราแบบนี้”หมายความว่ายังไง ติดเชื้อ เชื้ออะไร HIV งั้นเหรอ เอติดเชื้องั้นเหรอ มันจะเป็นไปได้ยังไง ยิ่งถ้าเค้าบอกว่าเค้าเองไม่เคยไปยุ่งกับใครหรือนอกใจผม เพราะก่อนเราสองคนจะมาใช้ชีวิตร่วมกันแบบนี้ เราทั้งสองได้ไปตรวจเชื้อด้วยกันและต่างคนต่างไม่มีเชื้อ และผมเองก็ไม่เคยไปยุ่งกับใครเช่นกัน

“เอฟังเรานะ เรื่องนี้มันอาจมีอะไรผิดพลาด เราสาบานเลยว่าเราเองก็ไม่เคยไปยุ่งกับใครเหมือนกัน”ผมพยายามอธิบาย

“หนึ่งอย่ามาโกหกเราเลย ถ้าเราไม่ได้ติดจากหนึ่งแล้วเราจะไปได้รับเชื้อมาจากไหน”แล้วนี่เค้ารู้ได้ยังไงว่าเค้ามีเชื้อ

“เราไม่ได้โกหกนะเอ ตั้งแต่คบกันมาเอเห็นเราเป็นคนยังไง คิดว่าเราจะไปยุ่งกับคนอื่นเหรอ”น้ำเสียงผมเริ่มเปลี่ยนไป เพราะเหมือนเค้าปักใจเหลือเกินว่า ผมนอกใจเค้าจนเอาเชื้อมาให้เค้าแบบนี้ แล้วถ้าเค้ามีเชื้อจริงๆ ตัวผมละ ตั้งแต่ตรวจเลือดมาแล้วเราก็ไม่เคยใช้ถุงยางกันอีกเลย

เค้านิ่งลงไปนิดหน่อย แต่ก็ดูยังไม่ค่อยเชื่อว่าผมไม่ใช่คนที่ทำให้เค้ามีเชื้อ เค้าเริ่มเล่าว่าหลายวันก่อนเพิ่งรับจดหมายแจ้งจากทางศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ ถึงผลเลือดที่เค้าไปบริจาคไว้เมื่อเดือนก่อน ว่าผลเลือดเค้าไม่ปกติ และมีการนัดให้เค้าเข้าไปที่ศูนย์โลหิต ซึ่งทีแรกเค้าคิดว่าไม่มีอะไรมากเลย ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับผม

แต่เมื่อไปที่ศูนย์โลหิตตามนัดเค้ากลับได้รับรู้ว่าเลือดของเค้ามีเชื้อ HIV แต่เมื่อซักประวัติแล้วความเสี่ยงเดียวที่เค้าน่าจะได้รับเชื้อ มันคือผม เค้าถึงได้ปักใจเชื่อว่าผมต้องเป็นฝ่ายนอกใจเค้าอย่างแน่นอน

“แล้วเอได้ตรวจซ้ำหรือยัง”แม้ผมจะไม่ค่อยรู้รายะเอียดขั้นตอน และไม่ได้จะดูถูกการทำงานของเจ้าหน้าที่ว่าผิดพลาด แต่เรื่องแบบนี้มันก็ควรต้องยืนยันอีกรอบหรือเปล่า แต่สิ่งที่เค้าตอบผมกลับมา คือเค้าปฏิเสธการตรวจซ้ำตามที่เจ้าหน้าที่บอก จริงๆ เค้าก็ทราบเรื่องนี้มาตั้งแต่เมื่อวาน เพียงความคิดของเค้ามันต่อสู้กันอยู่ในใจ เค้าถึงเพิ่งจะมาระเบิดใส่ผมในตอนนี้ เค้าบอกว่าเค้าก็ไม่อยากจะคิดว่าผมเป็นคนนอกใจ แต่เมื่อมองไม่เห็นทางอื่น ความคิดนี้มันเลยชนะ

“เอฟังเรานะ เอต้องเชื่อใจเรา เราไม่เคยนอกใจเอ ไม่เคยไปมีอะไรกับใคร มันอาจจะมีอะไรผิดพลาด เราไปตรวจซ้ำด้วยกันอีกรอบนะ”ผมเข้าไปบอกเค้าทั้งน้ำตา อยากให้เค้ามั่นใจในตัวผมสักนิด ปกติเค้าใจเย็นและมีเหตุผลกว่านี้มาก แต่ทำไมครั้งนี้มันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ ผมได้แต่หวังว่ามันคงมีอะไรผิดพลาดจริงๆ กับเรื่องราวในครั้งนี้ ผมจะไม่กล่าวโทษ เจ้าหน้าที่ที่ทำผิดพลาดครั้งนี้เลย ถ้ามันคือเรื่องผิดพลาดจริงๆ

“หนึ่งพูดจริงใช่ไหม”เค้าเริ่มมีท่าทีอ่อนลง

“จริงสิ มันต้องมีอะไรผิดพลาด”ผมบอกออกไปอย่างหนักแน่น แม้ในใจผมจะมีหวั่นๆ บ้างเล็กน้อยเพราะถ้าเกิดว่าพอไปตรวจแล้วเราทั้งคู่มีเชื้อขึ้นมาจริงๆ ละ แต่ถ้าเราทั้งคู่ต่างยืนยันแบบนี้ว่าไม่เคยไปยุ่งกับใครเลย ผมก็ยังมองไม่เห็นปัจจัยเสี่ยงอื่นๆ ที่จะทำให้เราทั้งคู่มีเชื้อเลย

“เราขอโทษ”หลังจากที่เค้าอารมณ์เย็นลง และได้พูดคุยทำความเข้าใจกันมากขึ้น ทำให้เค้าเอ่ยขอโทษผมออกมาที่เค้าคิดว่าผมเป็นคนนำเชื้อมาติดเค้า เค้าให้เหตุผลว่าจริงๆ การติดเชื้อเค้าก็กังวล แต่สิ่งที่ทำให้เค้าขาดสติ และเสียใจที่สุดคือเค้าคิดว่าผมนอกใจเค้า เรานั่งคุยกันจนถึงเช้า เพราะต่างคนก็ต่างหลับไม่ลงแล้ว หลายๆ เรื่องที่อีกฝ่ายอาจหลงลืมไป เราต่างนำมาเล่าแลกเปลี่ยนกันฟัง และเราตกลงกันว่าจะไปตรวจเลือดพร้อมกันในตอนเช้า



“พร้อมไหม”ผมถามพร้อมบีบมือเค้าแน่น ตอนนี้เราสองคนมาอยู่หน้าคลินิคนิรนามเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เมื่อเค้าพยักหน้าว่าพร้อมแล้ว เราทั้งคู่ก็ตรงไปลงทะเบียนเพื่อรับการตรวจทันที ใช้เวลาเพียงไม่นานเราทั้งสองก็ถูกเชิญเข้าไปในห้องให้คำปรึกษา เจ้าหน้าที่สอบถามถึงเหตุผลที่เราสองคนมาตรวจเลือดในวันนี้ รวมทั้งสอบถามข้อมูลอื่นๆ ที่อาจเป็นปัจจัยเสี่ยงต่อการติดเชื้อ และให้คำแนะนะพวกเราอีกเล็กน้อย จากนั้นเราทั้งคู่ก็ไปเจาะเลือด และสุดท้าย เราต้องรออีกประมาณ 1 ชม.เพื่อรอผลการตรวจ

“กลัวไหม”ผมเอ่ยถามเพื่อทำลายความเงียบ เพราะตอนนี้ทั้งผมและเค้าคงกังวลไม่ต่างกัน บรรยากาศมันเลยดูอึมครึมไปหมด แต่ยอมรับเลยว่าก่อนมาถึงที่นี่ผมเองไม่ได้เผื่อใจไว้เลย ว่าตัวเองจะมีเชื้อ ผมมั่นใจว่าผลของเค้าในครั้งแรกนั้นผิดพลาด แต่ถ้าเกิดผลออกมาว่าเราทั้งคู่มีเชื้อ ผมยังไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงต่อไป

เมื่อถึงเวลาฟังผล เราทั้งคู่ถูกเชิญเข้าไปในห้องเจ้าหน้าที่ให้คำปรึกษาคนเดิมที่เราเจอตั้งแต่แรก ผมจับมือเค้าแน่น แม้จะมั่นใจว่าเราทั้งคู่จะไม่มีเชื้อ แต่บรรยากาศที่นี่มันก็ทำให้อดที่จะหวั่นใจไม่ได้ ผมสัมผัสได้ว่ามือของอีกฝ่ายเองก็เย็นเฉียบ

ผมค่อยๆ เปิดซองสีน้ำตาลตรงหน้า เจ้าหน้าอธิบายเรื่องการอ่านผลไปด้วย แต่ผมเคยมาตรวจแล้ว เลยไม่ได้สนใจฟังเท่าไหร่ ผมค่อยๆ เลื่อนกระดาษที่อยู่ในซองออกมาอย่างตื่นเต้น และในที่สุดสิ่งที่ผมเห็นมันก็ทำให้ผมยิ้มออกมา เพราะผลตรวจของผมออกมาเหมือนครั้งก่อน คือไม่มีเชื้อ และแน่นอนว่าอีกคนก็น่าจะมีผลเช่นเดียวกับผม เราหันหน้ายิ้มให้กันก่อนที่เค้าจะโผเข้ามาสวมกอดที่ผม

“อันนี้ผลไม่ผิดพลาดแล้วใช่ไหมครับ”เค้าหันไปถามอย่างตื่นเต้น

“ผลที่ทางเราแจ้ง ตอนนี้เป็นผล EIA แต่เดี๋ยวเราจะมีตรวจ NAT เพิ่มเติม”เจ้าหน้าที่อธิบายเพิ่มเติมถึงการตรวจทั้งสองแบบให้พวกเราฟังว่าหมายความว่าอย่างไร รวมทั้งให้คำแนะนำถึงวิธีการใช้ชีวิตเพื่อลดโอกาสเสี่ยง หรือให้เรามีผลเลือดเป็นลบไปตลอด

“ส่วนเรื่องผลจากการบริจาคเลือดทางเราจะประสานให้อีกทีนะคะ”ทั้งผมและเอไม่ได้ติดใจเรื่องผลที่ผิดพลาดนั้นมากนัก แค่ได้รู้ว่าเราสองคนไม่มีเชื้อแค่นี้ก็ดีใจมากแล้ว แต่ทางเจ้าหน้าก็ยืนยันว่าจะแจ้งรายละเอียดให้เราทราบอีกทีเพราะ ถือเป็นเรื่องที่ต้องดูแล ไม่ให้เกิดการผิดพลาดซ้ำอีก เพราะผลกระทบที่ตามมาในครั้งต่อๆ ไป อาจจะกลายเป็นเรื่องรุนแรงก็เป็นได้

เราทิ้งเบอร์โทรไว้รับผล NAT ก่อนจะกลับออกมาจากคลินิคนิรนามและตรงกลับคอนโดทันที ตอนนี้เราทั้งคู่ที่ไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืนต่างอ่อนเพลียด้วยกันทั้งคู่ ถึงคอนโดก็โดดขึ้นเตียงด้วยกันทั้งคู่

“ขอโทษ”เค้าสวมกอดผมจากทางด้านหลัง พร้อมกับกระชับวงแขนนั้นเพื่อดึงผมเข้าไปแนบกับแผงอกของเค้า

“ขอโทษที่ไม่เชื่อใจ ขอโทษที่คิดว่าหนึ่งนอกใจเรา”เค้าซุกหน้ามาที่ซอกคอผมก่อนจะพูดต่อ

“ขอโทษที่พูดไม่ดี ขอโทษที่อารมณ์เสียใส่”ผมอมยิ้มให้กับคำขอโทษนั้น และอมยิ้มขำให้กับตัวเอง เค้ากังวลที่คิดว่าผมนอกใจจนไปมีเชื้อมาติดเค้า ส่วนผมก็เป็นกังวลว่าเค้ากำลังจะเปลี่ยนไป

“เรารักหนึ่งนะ”เค้ากระซิบเบาๆ ที่ข้างหูผม

“ต่อไปนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราต้องมาเปิดใจคุยกันด้วยเหตุผล ตกลงไหม”ผมบอกออกไป เค้าตอบตกลงกับผมก่อนที่เราทั้งคู่จะปิดเปลือกตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อน รอยยิ้มยังคงค้างอยู่บนใบหน้าผม เพราะอ้อมกอดที่ผมได้รับตอนนี้มันยังเหมือนเดิม เค้ายังรักผม และความรักของเราสองคนยังไม่ได้แปรเปลี่ยนไป ผมค่อยๆ ผ่อนลมหายใจ จนในที่สุดก็เข้าสู่ห้วงของการหลับไหล ไปพร้อมๆ กับเค้า








THE END

วันนี้ว่างๆ มีโอกาสได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้แล้วอยากแก้ตอนจบใหม่

ก็ไม่รู้ดีกว่าเดิม หรือแย่กว่าเดิม ยังไงกะลองอ่านกันดูนะคร๊าบบบบ


ปล.แอบฝากเรื่องใหม่ที่กำลังลงอยู่ 2 เรื่องนะครับ

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54094.0
ผิดที่ใคร : เรื่องราวของเพื่อนสองคนที่บังเอิญมามีความสัมพันธ์กัน เลยคาดว่าจะเกิดเรื่องราวยุ่งยากตามมา


คำตอบที่ว่างเปล่า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54742.0

เรื่องนี้ตั้งใจจะให้เป็นแนวย้อนอดีตกับปัจจุบัน ยังไงฝากให้ลองไปติดตามกันนะครับ

[arij-iris]

มีเรื่องอะไรควรเปิดอกคุยกันดีกว่าจะได้ไม่มีปัญหาให้เข้าใจผิดกัน

[azure]

อ่านแรกๆเครียดมากเลย ดีใจที่จบแบบมีความสุขนะคะ

[twinmonkey0311]

 

[unicorncolour]

กลั้นหายใจอ่านเลย นึงว่าจบแบบแบดเอน....อ่านจบผ่อนลมหายใจเลย