ขอบคุณที่ยังมีคนให้กำลังใจผมโพสอยู่นะครับ
*****************************************************************************
ยังไงก็คงตามไม่ทันผมกลับเข้ามานั่งในห้องมองไปรอบ ห้อง ก็ห้องผู้ชายอะนะ รกรุงรังเป็นที่สุด ผ้าที่ไม่ได้ซักจานข้าวที่ยังไม่ได้ล้าง ขอทำตัวเป็นแฟนที่ดีหน่อยเถอะ เริ่มต้นจากล้างจานก่อนแล้วกัน จากนั้นก็ซักผ้า(เยอะจังปีไหนซักทีหรือไง) ล้างห้องน้ำ เช็ดห้อง รีดผ้า เหนื่อยสุด ๆ กว่าจะเสร็จใช้เวลาไป กว่า 3ชั่วโมง แม็กยังไม่มาเลยเป็นห่วงจังโทรไปหาดีกว่า ตู๊ด ๆ ๆ ๆ ไม่รับ นอนดีกว่า กรี๊ง ๆ ๆ เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น แม็กโทรมาละสงสัยเมื่อกี้ไม่ว่าง
“มึงมารับกูหน่อย” จะให้กูเอารถที่ไหนไปรับมึงเอากูมาทิ้งไว้ที่นี้
“ที่ไหน”
“โรงบาล.......”
“หา.......โรงพยาบาล”
“แม็กเป็นอะไร”
“มึงไม่ต้องถาม มาไวไว” แล้วกูจะไปหารถที่ไหนไปวะ ผมเดินออกจากหอแม็กมาถึงถนนใหญ่กว่าจะได้รถก็นานพอสมควร อีกไม่นานนักผมก็มาถึงโรงพยาบาล ผมรีบตรงดิ่งไปที่แผนกฉุกเฉินแม็กยืนอยู่หน้าห้อง พร้อมกับเพื่อน ๆ
“แม็กเป็นอะไร” ผมยิงคำถาม ไปแต่จากการประมินคงไปตีกันอีกละสิ หน้าตาดูไม่ได้เลย มีแต่รอยฟกช้ำดำเขียว แต่ก็ไม่เป็นอะไรมากนี้แล้วมาโรงพยาบาลกันทำไม
“กูไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่ไอ้หนึ่งนะสิมันโดนไม้ตีหัวแตก กูเลยพามันมาโรงพยาบาลนี้แหละ กูหลบทันเก่งไหม มึงไม่ต้องเป็นห่วงกูหรอก” เออ ขอให้หลบได้ทุกครั้งเถอะพ่อคุณ ทำมาเป็นเก่ง แล้วให้กูมาทำไมเนี๊ยะ ตกอกตกใจหมด แล้วใครว่าเป็นห่วง เข้าข้างตัวเอง
“ไม่เป็นไรแล้วแล้วให้มาทำไม”
“จ่ายตัง”
“อือ พวกกูไม่มีตังแล้ว เดี๋ยวไอ้หนึ่งออกมามึงจ่ายไปก่อนนะ” อะไรเห็นกูเป็นเอทีเอ็มรึยังไง หนึ่งออกมาแล้วก็พาไปจ่ายตังรับยาผมนี้แหละสรุปแล้วตอนนี้กูเป็นผู้ปกครองพวกมึงใช่ไหม หลังจากเสร็จกิจธุระ(ของคนอื่น)แม็กก็พาผมกลับหอ
“แม็ก ทำไมต้องชอบไปมีเรื่องด้วย”
“กูไม่ได้ชอบ แต่พวกมันมาหาเรื่อง”
“ใครบอก”
“ก็พวกไอ้หนึ่งบอกงัย”
“พวกมันบอกก็เชื่ออย่างนั้นเหรอ”
“อ้าวมึงนี้ก็เพื่อนกู กูก็ต้องเชื่อสิวะ”
“แล้วถ้าขออะไรหรือบอกอะไรแม็กจะเชื่อเราไหม”
“ก็ต้องดูก่อน ว่ามึงจะทำให้กูเชื่อได้ขนาดไหน”
“ได้อย่าลืมละซักวันเราจะขอแม็ก”
“มึงจะขออะไรกู”
“ยังไม่บอกตอนนี้หรอก ไปอาบน้ำก่อนไป” ผมไล่แม็กไปอาบน้ำ
“นี้มึงทำอะไรห้องกู” อ้าวบาบอดรึงัย ก็ทำความสะอาดห้องไง
“ก็เก็บกวาดเช็ดถูไงจะได้สะอาด ๆ “ แม็กหันมามองผมด้วยสาตาอันเยือกเย็น กูผิดอีก
“ทีหลังมึงไม่ต้องทำก็ได้เดี๋ยวจะเหนื่อย” จากสายตาอันเยือกเย็นกลายเป็นสายตาที่อบอุ่น แล้วแม็กก็เดินเข้าไปอาบน้ำ ผมนั่งรออยู่ที่เตียงจนแม็กอาบน้ำเสร็จ
“อ้าวมึงยังไม่นอนเหรอ”
“ยัง รอนอนพร้อมแม็ก”
“อยากให้กูเอาละสิ” ได้ยินคำนี้ผมละน่าแดงขึ้นมาทันที
“ลามก ใครจะไปคิด” ผมลุกขึ้นเดินไปดึงแขนแม็กให้มานั่งข้าง ๆ เตียง ผมเช็ดผมให้แม็กจนแห้งไปหากางเกงมาใส่ให้
“มึงอย่าดีกับกูมากเกินนะ”
“ทำไมแม็กไม่ชอบเหรอ”
“เดี๋ยวกูเหลิง” แม็กมองหน้าจากนั้นก็ก้มมาจูบปาก วันนี้ช่างนุ่มนวลเหลือเกินช่างต่างจากวันนั้น ลิ้นของแม็กกวาดไปทั่วลิ้นของผม มันช่างหวานและดูดดื่มที่สุด ผมเลื่อนตัวลงมาเพื่อสัมผัสกับKของแม็กลีลาชิวหาพาเพลินของผมก็บรรเลง
ไปเรื่อย ๆ จนแม็กแตกเข้ามาในปากผม จริง ๆ แล้วผมเร่งให้แม็กเสร็จเร็ว ๆ กลัวแม็กขอข้างหลังยังไม่อยากให้ช่วงล่างพังรอไปก่อนนะแม็ก ผมนอนหลับในอ้อมกอดของแม็กจนเช้าตื่นมา หายไปอีกละ มันจะนอนกับกูจนกูตื่นซักวันมีไหมเนี๊ยะ แล้วกูจะกลับยังไงดีเนี๊ยะก่อนที่ผมจะโวยวายไปมากกว่านั้นประตูห้องก็ถูกเปิดออก แม็กมาแล้ว
“แม็กไปไหนมา”
“ไปซื้อน้ำเต้าหู้มาให้มึงกินไง กินก่อนแล้วมึงค่อยกลับ “
“อือ” จะว่าไปแม็กก็น่ารักนะ แม็กพามาส่งทีคอนโด ผมขึ้นไปทำธุระส่วนตัวแล้ว มาเรียนเจอไอ้วัดกันคุยกันไปตามประสาหลังจากเรียนเสร็จวันนี้แม็กไปไหนนะไม่โทรมา แล้วก็ไม่เจอที่โรงอาหารสงสัยมีธุระช่างเถอะกลับคอนโดดีกว่า ตื่นเช้ามาอีกวันคิดถึงแม็กจัง แล้ววันนี้ก็ผ่านไปยังไม่เจอแม็กและอีกวัน 3 วันเข้าไปแล้วที่ไม่เจอแม็กโทรก็ไม่โทรมา ชักยังไงอยู่นะ ******