:m2:เอาน่า รอดูไปก่อนละกันนะ
ตอนที่ 11 หลังจากทานโจ๊กเรียบร้อยแล้ว นายเบสก็แต่งตัวออกไปเรียน ชุดเดิมของมันน่ะแหละ ส่วนฉันก็ไม่ไปเรียน โดดจิ แต่สตอฯมันไปว่า ไม่มีเรียน ก็ฉันมันเพลีย ทำไงได้ สักพักใหญ่ ๆ เพื่อนสาวก็กลับมาถึง สภาพโทรมพอกัน ฮั่นแน่ มันไปค้างที่ไหนมากันแน่เนี่ย
“แหม โทรมเชียวนะพวกมรึง”
“ว่าแต่พวกกรู มรึงก็เหมือนกันแหละ ไม่ได้นอนเรอะไง” อิตั้มมองดูหน้าฉันใหญ่ แล้วมันก็มาสะดุดที่.....
“เฮ้ย อิจืด นี่มรึงอย่าบอกนะว่า เมื่อคืนนี้ มรึง.... มรึง”
“มรึงอะไรยะ เอ้า พูดมาสิ มัวแต่ซุบซิบกันอยู่นั่นแหละ” ฉันชักมีน้ำโห
“ก็ ที่คอมรึงน่ะ มีรอยจ้ำอยู่น่ะสิ แล้วมรึงจะให้พวกกรูคิดว่าไงล่ะ” :oอ้าว เชี่ยแล้วมั้ยล่ะ รอยจ้ำ ตอนไหนเนี่ย ลืมดูเลยฉัน ตายล่ะ งานนี้
“บ้าน่า รอยยุงกัดน่ะ ไม่มีอะไรหรอก” ฉันแกล้งทำเป็นเกา แบบว่า คัน แต่ว่า
“อ่อเหรอ ยุงกัดบ้านมรึงสิ รอยเบ่อเริ่มขนาดนี้ อย่ามาตอแ-ลดีกว่า” อิตั้มไม่ยอมแพ้เลยนะ อิเวน
“บอกมาเลยมรึง เมื่อคืนนี้มาใครมานอนยะ” อิอั้มหลี่ตามองมา
“เอ่อ..... เอ่อ.... อ่า....” ฉันจะพูดไงดีวะเนี่ย ทำไงดี ไม่อยากให้พวกนี้รู้เสียด้วยสิ
“อ้ะ หรือว่า จะเป็น.....” อิอั้ม นังดอก หรือว่ามันจะรู้แล้ว
“ใครยะ อย่าบอกนะว่า เป็น พี่ข้าง ๆ ห้องเราเนี่ย” เฮ่อ โล่งอกไปที
“อ้ายยยย จริงรึปล่าวอิจืด บอกมาเด๋วนี้นะมรึง” มันข่มขู่ฉาน
“เอ่อ จะบ้าเหรอ เพิ่งนรู้จักกันเองนะพวกมรึง” ฉันก็แหลต่อไป
“มันก็ไม่แน่หรอกนะยะ กรูเห็นมรึงคันเรอะเกิน” ดู้ ดูมันกัด ไม่ได้สงสารฉันเลยนะ
“อิบ้า ไม่ใช่ย่ะ ไม่ได้มีอะไรกับใครทั้งนั้นแหละ กรูแพ้ยุงกัด เข้าใจบ้างมั้ยเนี่ย” เอาวะ ได้ผลรึปล่าวก็ไม่รู้ งานนี้
“เออ ๆ ไม่บอกก็ไม่บอก อายล่ะสิมรึง มีอะไรกินมั่งเนี่ย” ก็อายน่ะสิยะ ถึงไม่กล้าบอก
“ร้านค้าเลยจ้ะ ไม่มีหรอกข้างบนเนี่ย”
“น่าเบื่อ เอ้ะ มรึงกินโจ๊กสองถ้วยเลยเหรอเนี่ย” โอ้โห อิตั้ม จะจับผิดไปถึงไหนคะเนี่ย
“เออ กรูหิวน่ะ มันไม่อิ่ม ไปอาบน้ำไป เด๋วลงไปนั่งเป็นเพื่อน” มันก็เชิดใส่ แล้วก็เดินเข้าไปอาบน้ำ ส่วนนังอั้มก็นั่งล้างเล็บของมันไป สวยกันจังสวยกันจริง
///////////////////////////
หลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็เริ่มมีเพื่อนที่มหาลัยเยอะขึ้น แต่มีผู้ชายคนหนึ่งในคณะเดียวกันนี่แหละ เป็นโรคเกลียดคนแบบฉันเข้าใส้ (เอาอีกแล้ว ไอ้พวกนี้ เจอทุกที
) เจอกันทีไร ฉันกับมันจะต้องด่ากันเสมอ ๆ ไอ้ฉันก็กลั้วกลัว ว่าจะไปชอบมัน เป็นงี้ทุกที แต่คนนี้ขอไว้ละกัน ไม่เอาดีกว่า
แล้วมีเรื่องตอนสอบวิชา Swimming ที่จะต้องขึ้นไปกระโดดน้ำที่ชั้นสองอ่ะ 5555 ฉันก็กลัวอ่ะดิ เรื่องอะไรจะขึ้นไปกระโดดล่ะ สูงจะตายไป ฉันก็เลยแอ๊บเดินไปเดินแถวนั้นล่ะ จนคนสุดท้ายขึ้นไปนะ มันชื่ออาร์ท (อีกแล้วคับท่าน เซ็ง) มันเป็นโรคกลัวความสูงมาก แต่ก็โดนอาจารย์บังคับให้กระโดด มันยืนขาสั่นพับ ๆ อยู่บนนั้นนานสองนาน พวกเราก็เชียร์กันเย้ว ๆ ข้างล่าง ฉันก็แอ๊บผสมโรงไปกับเค้าด้วย จนในที่สุดมันก็กลั้นใจกระโดดลงมา
ให้ตายสิ มันทำได้ เวรกรรม แล้วฉานล่ะ ตอนแรกนึกว่ามีคนลืม ที่ไหนได้ แมร่งหันมามองตูอีกนะ แถมโดนบังคับให้ขึ้นไปอีก ม่ายยยยยนะ ฉานกลัวอ้ะ ทำไงดีล่ะ ฉันก็เลยตัดสินใจ ขอไปโดดที่ชั้น 1 ละกัน ตอนนั้น อาจารย์แกคงจะเบื่อและมั้ง คงไม่ได้มองอยู่หรอก พอฉันขึ้นไปยืนบนนั้น ทำไมมันยังสูงอยู่ล่ะ ถ้าชั้นสองคงไม่ตายเหรอเนี่ย
ฉันกลั้นใจ เป็นไงเป็นกัน พอก้าวขาพ้นออกมา ตัวลอยละลิ่วลงน้ำในสระ แป๊บเดียวเองจริง ๆ แต่อีตรงแป๊บเดียวนี่แหละที่เสียวเข้าไส้เลยอ้ะ จะตายเสียให้ได้ ยังไงก็ไม่ยอมโดดอีกแล้ว งานนี้ สรุปว่า วิชาว่ายน้ำ ออกมาได้เกรด บีเจ้าค่า งงเลยอ้ะ ว่ายก็ห่วย โดดก็ไม่ได้ แต่ได้ บี (มีเทคนิคช่วย หุหุ) แล้วปีสองก็ต้องเรียนอีกจนได้ วิชาช่วยเหลือคนจมน้ำอะไรนี่แหละ เวรกรรม นึกว่าจะหนีพ้นละนะ ไม่ค่อยชอบเลย ให้ตายสิ ต้องมีโดนเนื้อต้องตัวกันด้วย อิอิ
////////////////////////////////
ฉันกับเจ๊หนึ่ง สองศรีพี่น้องดูโอ เราสนิทกันมาก มีหนังสืออะไร เจ๊แกก็หอบมาให้เสมอ มีวันนึงฉันอยากไปนอนห้องแก แกก็โอเค หุหุ จริง ๆ อยากไปดูว่ามีผู้ชายหน้าตาดี ๆ อยู่ด้วยป่ะ เท่านั้นเองแหละ
พอไปถึงห้อง พระเจ้าช่วย ห้องเล็กจังเลยอ้ะ แกอยู่ได้ไงหว่า หอนี้เป็นห้องน้ำรวม ไม่มีในตัว ผู้ชายส่วนใหญ่ก็นักศึกษา แล้วก็พวกทำงานนิดหน่อย ฉันกะว่าจะค้างคืนคุยเรื่องเรียนกับแกเสียหน่อย เฮ่อ แต่ดูไปแล้วไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่เลย สู้ห้องเราก็มะได้ รุ่นพี่จ๋า อิอิ
และแล้วก็มาถึงวันหนึ่งที่คาดไม่ถึงว่า สาว ๆ อย่างเราจะมีโอกาสอันงามเยี่ยงนี้ หุหุ ก็รุ่นพี่น่ะสิ แกเดินมาหาพวกฉันที่ห้อง ตอนเย็น ๆ ใกล้จะมืดแล้วล่ะ
“หวัดดีคับน้อง ๆ คืนนี้ว่างกันมั้ย” พี่อาร์ทเป็นนายหน้ามาเองเลย
“ว่างค่า มีอะไรรึปล่าวคะ” อิอั้มฤทธิ์แรงนะยะ นั่นมันของฉันนะหล่อน
“คืนนี้ วันเกิดเพื่อนพี่น่ะ จะพาไปเลี้ยงฉลองที่อาร์ซีเอ ไปมั้ย” ว้ายยยยยย จะเหลือเหรอคะคุณพี่
“จริงอ่ะ พวกเราก็กำลังจะไปพอดีเลย งั้นไปด้วยละกันค่ะ” หุหุ ฉันแย่งพวกมันตอบก่อน เชิด ๆ
“งั้นเจอกันนะ แต่งตัวเสร็จแล้วมาเรียกพี่ด้วยละกัน” พวกเราก็ตกลงไป พอพี่เดินกลับไปแล้ว พวกเราก็รีบอาบน้ำแต่งตัวกันให้เลิศไปเลย โฮ่ ๆ จะมีคนเลี้ยงทั้งที ไม่สวยได้ไง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
