บทที่ 5
“ พะ..พี่..พี่เวย์ จะ จะทำอะไร นะ...” แม้แต่เสียงที่ออกมายังสั่นตะกุกตะกัก แถมหัวใจยังเต้นแรงอีกด้วยซ้ำ และประโยคที่ออกมาจากปากของอีกฝ่าย ทำให้ม่านถึงกับตาตา อ้าปากค้างไปเลยทีเดียว
“ หึ...ก็ทำเรื่องที่เรา...ทำค้างกันเอาไว้ตอนอยู่ในรถนะสิ ” เอ่ยขึ้นโดยที่ริมฝีปากตนห่างจากริมฝีปากอีกฝ่ายเพียงนิดเดียวเท่านั้น
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
ตอนนี้ม่านเองก็กำลังนั่งอยู่บนเตียงของพี่เวย์ ซึ่งมีผ้าห่มผืนใหญ่พันกายเอาไว้อย่างแน่นหนา ส่วนพี่เวย์เองตอนนี้ก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพกาย ที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเท่านั้น แต่เพียงแค่นั้นมันก็สามารถทำให้ม่าน เกิดอาการเขินขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก พี่เวย์เองก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบชุดมาใส่ต่อหน้าต่อตาม่านทั้งอย่างนั้นเลย แล้วพอใส่เสร็จพี่เวย์เองก็เดินมาดึงผ้าห่มออกจากตัวของม่านไปวางไว้ข้างเตียง ม่านเองก็พยายามขืนแต่สู้แรงไม่ไหวผ้าห่มจึงติดมือของพี่เวย์ออกไป
“ พะ..พี่เวย์ ” ม่านเอ่ยออกมาเสียงอ่อย
“ หึ...ไม่รู้จะกลัวอะไรนักหนา ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วนี่ยังมาเตะผ่าหมากฉันอีก ” พี่เวย์ว่าออกมาอย่างอารมณ์เสีย เพราะเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นเอง
“ พะ..พี่..พี่เวย์ จะ จะทำอะไร นะ...” แม้แต่เสียงที่ออกมายังสั่นตะกุกตะกัก แถมหัวใจยังเต้นแรงอีกด้วยซ้ำ และประโยคที่ออกมาจากปากของอีกฝ่าย ทำให้ม่านถึงกับตาตา อ้าปากค้างไปเลยทีเดียว
“ หึ...ก็ทำเรื่องที่เรา...ทำค้างกันเอาไว้ตอนอยู่ในรถนะสิ ” เอ่ยขึ้นโดยที่ริมฝีปากตนห่างจากริมฝีปากอีกฝ่ายเพียงนิดเดียวเท่านั้น
และเพราะม่านเองตกใจมาก และนึกไม่ถึงว่าพี่เวย์จะทำแบบนี้ พาลทำให้นึกถึงละครที่เคยดูอยู่แทบจะทุกเรื่อง ที่พอนางเอกจะโดนปล้ำนางเอกก็มักจะใช้ลูกไม้แบบเดียวกันตลอด คิดได้แบบนั้นม่านเองจึงรวบรวมแรงฮึด ผลักอีกฝ่ายออกห่างแล้วหลังจากนั้น ก็ยกขาขึ้นอย่างแรงโดยเล็งเป้าไว้อย่างแม่นยำ และผลมันก็ออกมาเป็นแบบนี้
“ โอ๊ยยยยย ไอ้ ไอ้เด็กบ้า ทำอะไรของแก ” พี่เวย์เองพอโดนเข้าไปแบบนั้นก็ทำให้เสียหลัก ม่านเองจึงใช้โอกาสนั้นผลักพี่เวย์ลงไปนอนกับพื้นห้อง พี่เวย์เองก็นอนคุดคู้อยู่กับพื้นเพราะยังไม่หายจุกดีนัก ม่านเองพอเห็นแบบนั้นก็คิดว่าตัวเองคงทำแรงไปจึงจะลงมาดูพี่เวย์หน่อย แต่พี่เวย์เอง กลับลุกขึ้นมานั่งจ้องหน้าม่านแทน ทำให้ม่านไม่กล้าจะขยับตัว ได้แต่เอ่ยขอโทษอีกฝ่าย
“ เอ่อ...พี่เวย์ ผมขอโทษครับ ” เพียงแค่นั้นพี่เวย์ก็ลุกขึ้นหันไปคว้าผ้าเช็ดตัวมาพาดไหล่ไว้ แล้วเอ่ยบอกกับม่านสียงเข้ม
“ ฉันเหนียวตัว จะไปอาบน้ำ แต่นายห้ามออกไปจากห้องนี้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้น....” ว่าพียงเท่านั้นก็หันมายิ้มให้ม่าน ซึ่งม่านเองพอเห็นแบบนั้นก็ไม่กล้าที่แม้แต่จะขยับตัวออกไปไหนเลย
“ ครับ ”
ตอนนี้ทั้งคู่ก็มานั่งอยู่ห้องนั่งเล่นชั้นล่างแล้ว เพราะม่ายเองก็คิดว่าถ้าหากเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นแบบที่อยู่ข้างบนอีก เขาก็คงจะมีหนทางรอดมากกว่าแน่ ม่านเองนั่งอยู่ที่โซฟาอีกด้านหนึ่งซึ่งตรงข้ามกับของพี่เวย์โดยมีโต๊ะกั้นตรงกลางไว้อยู่
“ วันนั้นเกิดอะไรขึ้น ” พี่เวย์ถามออกมา
“ ฮะ.....วันนั้น วันไหนครับ ”
“ วันที่พวกนายไปจัดงานเลี้ยงส่งพัตนะ วันนั้นนั่นแหละ ”
“ ก็.....ไมมีอะไรนี่ครับ พี่เวย์ถามทำไมครับ ”
“ มันจะไม่มีอะไรได้ยังไง....ก็วันนั้นน้องฉันมันวิ่งไปหาฉันที่คอนโดตั้งแต่เช้า แล้วจะเมามาอีก แล้วจากนั้นยัง....” พี่เวย์เองก็หยุดพูดเพียงแค่นั้นแล้วสูดลมหายใจพยายามระงับอารมณ์เอาไว้อยู่ ซึ่งม่านเองก็ดูจะตกใจเหมือนกัน ที่อยู่ๆ พี่เวย์ก็ตะคอกออกมาแบบนี้
“.......................”
“ .....................”
“ ยังอะไรต่อครับ....” ม่านเองก็เป็นฝ่ายถามกลับออกไป
“ น้องฉันมันก็มานอนป่วยอยู่ที่ห้องฉันนะสิ...พอฉันเช็ดตัวให้รู้ไหม? ”
“......................”
“ ตามตัวน้องฉันมันก็มีแต่รอยช้ำแดงๆ เต็มไปหมด ”
“ ....................”
“ ฉันเองก็คิดว่ามันคงแพ้แอลกอฮอล์ แต่วันนี้ฉันไม่แน่ใจแล้วละ....ดังนั้นนายบอกฉันมาว่าวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้น ”
“ ผมไม่รู้ครับ พวกเราก็กินเหล้ากันจนดึก หลังจากนั้นแม่ไอ้พัตก็มาไล่ให้ไปนอน พวกเราก็เดินไปนอนบนห้องข้างบนนั่นแหละครับ ”
“ นอน...”
“ ครับ ”
“ แล้วน้องฉันนอนกับใคร ”
“ เอ่อ....ไม่รู้ครับตอนนั้นเมามาก ”
“....................”
“ แล้วพี่ถามทำไมอะ มันเกี่ยวอะไรกับที่เนย์มันป่วยหรือเปล่าครับ ”
“ อยากจะรู้ไหม...ว่าหมอบอกว่าน้องฉันป่วยเป็นอะไร ”
“.....................” ม่านเองก็พยักหน้า
“ หมอบอกว่า.....”
“....................”
“ น้องฉันกำลัง..........”
“...................”
“....ท้อง........”
“.....................................................................”
“.....................................................................”
“ พะ..พี่เวย์ อย่ามาล้อเล่นน่า ไอ้เนย์มันจะท้องได้ไง ก็ในเมื่อมันเป็นผู้ชาย แล้วมันก็ยังไม่มีแฟนเลยนะ ”
“ ฉันไม่ได้ล้อเล่น ”
“......................”
“.....................”
“ ไม่จริงน่า ”
“ ตอนนี้ ท้องได้ สองเดือนแล้ว ”
“.....................”
“ ฉะนั้น นายบอกมาได้หรือยัง ว่าวันนั้นน้องฉันนอนกับใคร ”
“....................”
“ จะบอกฉันมาดีๆ หรือว่านายจะต้องให้ฉัน...................”
“ หา..ไม่ไม่ คือผมก็ไม่รู้แต่..แต่วันนั้นตอนเช้า...”
“ ตอนเช้าทำไม ”
“ คือ...ผมเห็นเนย์วิ่งออกไปนอกบ้าน แล้วก็....”
“ แล้วก็อะไร รีบๆ บอกมาสิ ”
“ ผมเห็น...เห็นพัตวิ่งตามออกไป.....”
“.......................”
“......................”
“ หึ ไอ้เหี้ยพัตอย่างนั้นเหรอ ที่มันทำน้องกู.....ท้อง ”
ตอนนี้ผมกลับมาถึงบ้านแล้วครับ นี่ก็เย็นมากแล้วเห็นไฟในบ้านเปิดอยู่ ก็แสดงว่าพี่เวย์คงมารออยู่ก่อนแล้ว พอเดินเข้าไปถึงห้องนั่งเล่นก้เห็นไอ้ม่านมันนั่งอยู่บนโซฟา แล้วตัวตรงข้ามกันก็มีพี่เวย์นั่งอยู่ แต่ทำไมดูเหมือนว่าบรรยากาศมันครึ้มๆ อย่างไงไม่รู้
“ พี่เวย์...ทำไม่ไม่รอเนย์ตื่นก่อนละ ” มาถึงก็นั่งลงข้างๆ แล้วก็เกาะแขนพี่แกไว้เอนหัวซบไหล่อีกที พี่แกกลับนั่งนิ่งไม่พุดไม่จานี่สิ พี่แกเป็นอะไร
“ พี่เวย์ เป็นไรไปอะ ”
“ หือ เปล่าๆ พี่ไม่ได้เป็นไร แค่เพลียๆ นะ ”
และพวกเราก็มานั่งเล่น นั่งคุยกันอยู่สักพักพวกเพื่อนๆ ก็พากันขอตัวกลับบ้านเพราะเริ่มมืดแล้ว
แล้วหลังจากนั้นแม่ก็ไล่ให้ผมขึ้นไปนอนพักผ่อน โดยบอกว่า
“ พรุ่งนี้ต้องไปหาหมอแต่เช้า รีบๆ นอนตอนตื่นขึ้นมาจะได้สดชื่น ” ผมละอยากเถียงออกไปจริงๆละว่า แค่ได้ยินคำว่าหมอ ผมก็เพลียแล้ว
หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็นอนหลับเป็นตายเลยละครับ พอรู้ตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่แม่เดินมาปลุกนี่หละ
“ เนย์...ตื่นได้แล้วลูก ไป ไปอาบน้ำอาบท่า แล้วลงมาทานข้าวทานยา ก่อนไปหาหมอนะลูก ”
ลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจทีสองทีแล้วเดินเข้าไปห้องน้ำ แล้วทำตามที่แม่บอก
แต่งเนื้อแต่งตัวเสร็จแล้วก็วิ่งลงบันไดมาหาแม่ที่โต๊ะทานข้าว
“ ระวังหน่อยสิเนย์....อย่าวิ่งลงบันไดมาแบบนั้นสิ มันอันตรายนะรู้ไหม ” ยังไม่ทันไรแม่ก็หันมาบ่นให้ผมแล้ว
“ ทำอะไรไม่เคยระวังเลย จนเกิดเรื่องเกิดราวนี่แหละ ” พี่เมย์ยังหันมาว่าผมอีกคน ผมก็เดินหน้ามุ่ยไปนั่งลงข้างๆ พี่เวย์นั่นแหละ
“ สมควรโดนแล้วละเรานะ ” พี่เวย์ยังมาว่าให้อีก ว่าแล้วก็หันไปหาพี่วัฒน์ รายนี้พอเห็นเข้าก็ถึงกับส่ายหน้าเลยทีเดียว
“ โหยอะไรอะ ทำไมวันนี้ไท่ทีใครสนใจเนย์เลย ฮึ่ย ” นั่นนะสิ ทุกทีก็ไม่เห็นจะว่าอะไรกันขขนาดนี้นี่
“ อยากจะงอนก็งอนไป ฉันไม่ง้อนะ แม่เองก็ด้วยอย่าสปอยมันบ่อยเลย เดี๋ยวมันเคยตัว ” พี่เมย์นะพี่เมย์ หันไปห้ามแม่อีกอย่างกับว่ารู้แนะว่าผมจะไปอ้อนแม่ อ้อนพี่เวย์ก็ได้
“ หยุดเลย....รีบๆ กินเข้าไป แล้วจะได้ไปโรงพยาบาล เดี๋ยวรถติด ” อะไรอะพี่เวย์ก็เอาอีกคน
กับข้าวมื้อนี้นับว่าเป็นมื้อที่เงียบที่สุดเลยก็ว่าได้ เพราะหลังจากนั้นแล้วก็ไม่มีใครพูดอะไรอีกเลย นอกจากแม่กับพี่วัฒน์ที่คอยตักนั่น ตักนี่มาใส่จานของผมอยู่ตลอด
ตอนที่จะขึ้นรถไปหาหมอนี่สิผมทั้งโดนลากโดนดึง จนสุดท้ายพี่เวย์จับผมอุ้มไปยัดไว้ในรถเลย ผมนั่งอยู่เบาะหลังมีแม่นั่งข้างซ้าย พี่เมย์นั่งข้างขวา ส่วนพี่เวย์นั่งด้านหน้าคู่กับพี่วัฒน์ วันนี้พี่วัฒน์เป็นคนขับเพราะพี่แกเป็นคนขับรถระวัง ดังนั้นจึงไม่ต้องกลัวเรื่องอุบัติเหตุ
มาจนถึงโรงพยาบาลแล้ว ผมเองก็ไม่อยากลงไปนักหรอกแต่พี่เวย์นี่สิ ไม่รู้วันนี้เป็นอะไร พอผมขัดนิดขัดหน่อยก็หันมาทำตาถลึงใส่แล้ว แต่ก่อนก็ไม่เห็นเป็นแบบนี้นี่ ดีหน่อยที่พี่วัฒน์เอาหนากากมาให้ไม่งั้นผมก็คงวิ่งไปอ้วกตั้งนานแล้วละ มาถึงห้องตรวจผมก็งงเล็กน้อยนะ ทำไมต้องมาตรวจที่นี่กับหมอที่ทำคลอดด้วยละ
“ แม่ แม่พามาถูกหรือเปล่า ทำไมพามาที่นี่ละ ” ตอนนี้ผมถูกพยาบาลจับนอนบนเตียงแล้วละครับ สักพักหนึ่งคุณหมอก็พากันเดินเข้ามา แต่ไม่รู้จะเดินมาทำอะไรนักหนาเกือบสิบคน แถมแต่ละคนก็เป็นนายแพทย์ใหญ่ๆ ทั้งนั้น
แล้วหลังจากนั้นผมก็โดนตรวจตรงนั้น ตรวจตรงนี้ จิ้มตรงนั้น จิ้มตรงนี้ แถมยังเอาเข็มมาเจาะเอาเลือดผมไปอีก แล้วนี่ผมป่วยเป็นอะไรไปละ ทำไมทุกคนต่างดูเหมือนผมกำลังจะตายอย่างนั้นแหละ
ตอนนี้หมอเองก็หันไปคุยกับแม่และพวกพี่ๆ แล้ว และก็มีหมอบางส่วนที่เข้ามาดูอาการผม แถมยังบอกอีกว่าจะพาผมไปเอกซเรย์อีก นี่จะทำอะไรกับผมกันแน่ ผมเหนื่อยแล้วนะ
“ เดี๋ยวให้คนไข้พักผ่อนก่อนนะครับ แล้วหลังจากนั้นจะมีเจ้าหน้าที่พาไปห้องเอกซเรย์อีกที ” หมอพูดแค่นั้นแล้วเชิญแม่ออกไปพบอีกห้องหนึ่ง ซึ่งพี่เมย์กับพี่วัฒน์ก็ตามไปด้วย ทีนี้ก็เหลือแต่พี่เวย์เท่านั้นที่อยู่กับผมในตอนนี้
“ พี่เวย์ ”
“...................”
“ พี่เวย์...พี่เวย์ ”
“ มีอะไร หมอบอกไม่ได้ยินหรือไง ว่าให้พักผ่อนนะ ” แล้วทำไมต้องพูดเสียงแข็งใส่ด้วยเล่า
“ ก็แล้วเนย์เป็นอะไรอะ ทำไมมีหมอมาตรวจเนย์ตั้งเยอะตั้งแยะด้วย พี่เวย์...บอกเนย์หน่อยสิ เนย์อยากรู้ ”
“ หึ..อีกเดี๋ยวเราก็จะรู้แล้วละ....ว่าแต่เราเถอะ เตรียมตอบคำถามให้ดีๆ ก็แล้วกัน ” อะไร ตอบคำถามอะไร งง งงมากๆเลย
ยังไม่ได้ถามอะไรต่ออีกก็มีบุรุษพยาบาลเอารถเข็นมาแล้วให้ผมไปนั่ง แล้วทำไมผมต้องนั่งไปด้วยละ ขาผมก็ไม่ได้หักสักหน่อย แต่พี่เวย์นี่สิ ดันส่งสายตาขู่แกมบังคับมาให้เลยจำต้องนั่งลงไป พอไปถึง ก็เอาชุดอะไรสักอย่างมาให้ใส่แล้วให้ผมนอนลงไปบนเตียงแล้วมีเครื่องอะไรก็ไม่รู้ อยู่ข้างบน แป๊บเดียวก็ออกมาแล้ว และพวกไอ้ม่าน ไอ้แวน พะแพง เองก็ตามมาถึง และรออยู่ที่ห้องพักแล้ว
พูดคุยกันสักพักหนึ่ง ขบวนหมอก็เดินเข้ามาในห้องและพร้อมกับเอาซองอะไรไม่รู้มาเปิดอ่านให้ฟัง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ทำเอาผมตกใจเป็นอย่างมาก
“ ผลการตรวจออกมาแล้วนะครับ ซึ่งกว่า 85 % ชี้ชัดแล้วว่า.......”
“.........................................................” ทุกคนต่างก็เงียบเพื่อฟังผลอยู่
“ คุณ เนติพัฒน์ ............ กำลังตั้งครรภ์ได้ 2 เดือนแล้วครับ ”
“.........................................................................”
นี่อะไรนะ หมอบอกว่าผม ตั้งครรภ์ ซึ่งนั่นก็หมายความว่า ผมท้อง อย่างนั้นเหรอ?
“ อะไรนะคุณหมอ.......อย่ามาล้อผมเล่นแบบนี้นะ มันไม่จริงใช่มั้ยแม่ พี่เมย์ พี่เวย์ พี่วัฒน์ ไอ้ม่าน แวน พะแพง......มันไม่จริงใช่.....ไหม ” แล้วทำไมทุกคนกลับไม่แสดงสีหน้าอะไรที่ตื่นตกใจเลยละ หรือว่าพวกเขารู้อยู่แล้ว
“ นี่ อย่าบอกนะว่า...ทุกคนรู้กันหมดแล้ว ” แล้วก็ไม่มีใครตอบอะไรผมเลย
“ ใจเย็นๆ นะครับ ”
“ เย็นอะไรเล่า.....ถ้ารู้ว่าตัวเองท้องใครจะไปใจเย็นได้ แถม.....แถมผมยังเป็นผู้ชายนะ...ผมจะท้องได้ไง ” ใช่แล้วละ ผมเป็นผู้ชายนะผมจะท้องได้ไง
“ หมอนั่นแหละตรวจผิด...ผู้ชายไม่มีมดลูกนะ แล้วจะท้องได้ไง....หมออย่ามามั่วนะ ”
“ ใช่ครับผู้ชายท้องไม่ได้ เพราะไม่มีมดลูก....แต่คุณ......มีมดลูกนะครับ ”
ผมอ้าปากค้างไม่แพ้เพื่อนๆ ผม อะไรนะนี่หมอบอกว่า ผมมีมดลูกงั้นเหรอ มันเป็นไปได้ยังไงกัน
“ บ้าเหรอ...ผมจะไปมีมดลูกได้ไง ”
“ นั่นสิครับ...เพื่อนผมมีมดลูกได้ไง ขนาดผมยังไม่มีเลย ” ไอ้ม่านมันพูด อย่างกับว่ามันเคยมาตรวจอย่างนั้นแหละ
“ มีได้สิครับ...ถ้าหากเกิดกรณีนี้ขึ้น................” แล้วนั่นก็เป็นการเปิดเผยความลับบางอย่างที่ผมไม่เคยรับรู้มาเลยตลอด 16 ปี และอาจจะตลอดชีวิตเลยก็ได้ หากว่าไม่มีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น
ผมท้อง--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
ตอนที่แล้วก็ค้าง
มาตอนนี้ก็ค้างอีก
แต่เราก็รู้แล้วว่า เนย์ท้อง หุหุ
แต่ท้องได้ไงเอาไว้ตอนหน้าจะมาบอกละกัน ตอนนี้ขอตัวไปหาอะไรกินก่อน เจอกันตอนหน้าเด้อพี่น้อง
หัวข้อ: ม่าม๊าฮับ...ปะป๊าอยู่ไหน ? ** จบแล้ว ** บทพิเศษ หน้า 60 [01/01/2556] (อ่าน 748599 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก