หลังจากผมไปเที่ยวหัวหินกับนายนทแล้ว ผมก็ตรงกลับบเนเลยครับ เพราะมีวันหยุดไม่มาก ผมอยากอยู่กับแม่นานๆ เพราะคิดถึงมากครับ
ตอนนี้ผมกลับมาอยู่บ้านได้ 2-3 วันแล้วครับ ผมสังเกตว่าทำไมช่วงนี้แม่ไอบ่อย โดยเฉพาะตอนเช้า ผมเคยบอกให้แม่ไปหาหมอหลายคร้งแล้วครับ แต่แม่บอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวหายเอง และอีกอย่างไปหาหมอมันเปลืองเงินด้วย ผมสังเกตอาการของแม่มันก็ยังเป็นอยู่แบบนี้ ผมเลยโทรศัพท์ไปถามพี่เอกครับ ว่าอาการแบบนี้มันเป็นยังไงกันแน่ แต่พี่เก่งบอกว่าให้พาแม่ไปหาหมอดีกว่า เพราะมันเป็นได้หลายโรค ไปตรวจให้แน่ดีกว่า เช้านี้ผมเลยตั้งใจว่าจะพาแม่ไปโรงพยาบาล โดยที่ผมโทรไปลากับยายของนิวว่าแม่จะไม่ไปทำงาน และนิวอาสาให้เกมขับรถมารับแม่ผมไปโรงพยาบาลด้วย
"ก็อกๆๆๆ แม่ ตื่นยังครับ แม่ครับ ก็อกๆ " ผมยืนเรียกแม่หน้าห้องนอนประมาณ 5 นาที แม่ก็ไม่ยอมเปิดประตู ผมเลยเปิดประตูเข้าไปเอง พบว่าแม่นอนอยู่ และบนที่นอนมีเลือดอยู่ด้วย ผมวิ่งเข้าไปหาแม่
"แม่ แม่ เป็นอะไรครับ แม่ๆ "
"แม่ไม่เป็นอะไรมากลูก นอนพักเดี๋ยวก็หาย แอ็กกๆๆๆๆๆ"
"แม่เป็นอะไรครับ แม่ไปโรงพยาบาลกับเก่งนะ"
"อย่าเลย มันเปลือง เดี๋ยวแม่ก็หายแล้ว"
"แต่แม่ แม่ไอเป็นเลือดนะ"
"เดี๋ยวก็ดีขึ้นลูก"
"แม่เดี๋ยวเก่ง พาไปโรงพยาบาลนะครับ เดี๋ยวนิวมารับ"
"แอ็กๆๆๆๆๆ" ตอนนี้แม่เริ่มไอมากขึ้น มีเลือดออกมามาก และแม่ก็สลบไป
"นิว.... ช่วยด้วย.. แม่ไอเป็นเลือดแล้วสลบไปแล้ว ฮือๆๆๆ " เก่งโทรไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิท
"เก่งทำใจดีๆไว้นะ เดี๋ยวนิวไปถึงแล้ว"
"นิว รีบๆมานะ"
ผมอยู่หน้าห้องฉุกเฉินครับ ผมงงไปหมดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับแม่กันแน่ ตอนนี้ยายของนิวมานั่งกอดผมไว้ครับ ส่วนนิวก็นั่งจับมือให้กำลังใจผม แต่มันก็ไม่ทำให้ผมสบายใจขึ้นเลย ผมกลัวครับ กล้วที่จะสูญเสียแม่ไป ผมจากแม่ไปแค่สองเดือน ทำไมแม่ของผมเป็นอย่างนี้ ผมไม่อยากจะเชื่อจริงๆครับ
คุณหมอที่รักษาแม่เดินออกมาจากห้องฉุกเฉินแล้วครับ
"คุณหมอครับ แม่ผมเป็นยังไงบ้าง"
"คนไข้อาการไม่ค่อยดีเลยครับ ผมเสียใจด้วยนะครับ ผมอยากให้คุณทำใจไว้ คนไข้ป่วยเป็นมะเร็งปอดระยะสุดท้ายครับ ทางเราเคยบอกให้รักษาแล้ว แต่คนไข้ปฏิเสธการรักษา อาการเลยแย่ลงไปเรื่อยครับ ผมอยากใหญาติทำใจนะครับ"
"หมอครับ แล้วแม่ผมจะอยู่ได้อีกนานเท้าไหร่ครับ"
"ผมบอกไม่ได้ครับ ว่าจะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่ แพราะตอนนี้มะเร็งลามไปส่วนต่างๆของร่างกายแล้ว ผมอยากให้ญาติทำใจนะครับ"
"ฮือ.. มันไม่จริงใช่มั้ยครับ คุณหมอ โกหกผม แม่ผมยังดีๆอยู่เลย เมื่อสองเดือนก่อนแม่ยังไปส่งผมเลย ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ตอนนี้สติของผมมันหลุดไปแลวครับ แล้วหลังจากนั้นผมจำอะไรไม่ได้เลย
"เก่ง....ฟื้นแล้วหรอ"
"นิว เป็นไงบ้าง"
"เอ่อ...เก่งทำใจดีๆไว้นะ คุณหมอบอกว่านายฟื้นเมื่อไหร่ให้นายเข้าไปหาแม่นาย"
"อือ"
ณ ห้องฉุกเฉิน
"แม่ครับ เป็นยังไงบ้างครับ"
"เก่ง แม่ขอโทษนะลูกที่ต่อไปนี้แม่จะอยู่กับลูกได้แล้ว"
"แม่อย่าพูดอย่างนั้นสิครับ แม่ต้องอยู่กับเก่งอีกนานนะครับ..ฮือๆๆ"ล
"อย่าร้องเลยลูก ต่อไปถ้าแม่ไม่อยู่แล้ว เก่งต้องเข้มแข็งนะลูก"
"แม่อย่าพูดอย่างนั้นสิครับ ยังไงแม่ก็ต้องอยู่กับเก่งฮือออๆๆ"
"อย่าร้องไห้นะลูก เข้มแข็งนะลูก"
"ครับแม่"
"ถ้าไม่ไม่อยู่แล้ว เก่งต้องเข้มแข็งนะลูก"
"ครับแม่"
"คุณคะ... ฝากดูแลเก่งด้วยนะคะ ดิฉันไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปพึ่งใครอีกแล้ว ถ้าเขามาฝาคุณบอกเขากด้วยว่า ดิฉันอโหสิกับสิ่งที่เขาทำไว้กับดิฉันและก็ลูก" ตอนนี้แม่หันไปคุยกับยายนิว
"จะ ชั้นจะดูแลนิวเอง นิวก็เมือนกับหลานชั้นคนหนี่ง แล้วเรื่องที่ฝากไว้ชั้นรับปาก ตอนนี้แม่ศรีดูแลตัวเองก่อนนะ"
"ขอบคุณมากค่ะ คุณ ชาติหน้าถ้ามีจริงดิฉันขอมารับใช้คุณนะคะ ดิฉันจะไม่ลืมบุญคุณเลยคะ"
"แม่ อย่าพูดอีกเลย นอนเถอะครับ เดี๋ยวแม่หายค่อยคุยกันนะ"
"ให้แม่พูดเถอะเก่ง แม่ไม่รู้ว่าตื่นมาอีกครั้งแม่จะได้พูดมั้ย เก่งครับ สัญญากับแม่นะ ว่าจะเชื่อฟังคุณ ดูแลคุณแทนแม่ด้วยนะลูก คุณมีบุญคุณกับเรามากนะลูก"
"ครับแม่"
"เก่ง ถ้าแม่ไม่อยู่แล้ว แม่เก็บเงินไว้ก้อนหนึ่งใส่บัญชีของลูกแล้ว บ้านที่เราอยู่ก็ใส่ชื่อของลูกไว้แล้ว หลักฐานอยู่บนหัวเตียงนะลูก ที่สำคัญลูกอยากรู้อะไรเกี่ยวกับตัวของลูกแม่ได้ใส่ไว้บนหัวเตียงแล้วนะเก่ง .. เก่งสัญญากับแม่นะครับ ว่าจะเป็นเด็กดี โตขึ้นมาต้องเป็นคนดีนะลูก"
"เก่งสัญยาครับแม่ เก่งสัญญา ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"ลูกผู้ชายต้องเข้มแข็งนะลูก ไม่ว่าเก่งจะเป็นอะไรแม่รับได้ ขอให้ลูกมีความสุขกับสิ่งที่ลูกเลือกนะครับ"
"ครับแม่ ฮือๆๆๆ แม่อย่าพูดเลยครับ พักผ่อนนะครับ ฮือ แม่ครับเก่งรักแม่นะครับ"
"เก่งเป็นแก้วตาดวงใจของแม่นะลูก แม่รักเก่งที่สุดนะครับ เก่งครับมาให้แม่กอดหน่อย" ผมเข้าไปกอดแม่แล้วครับ
ยายของนิวถอดพระให้แม่ของผมกำมือเอาไว้ พร้อมทั้งเปิดบทสวดให้แม่ผมฟัง ในช่วงชีวิตสุดท้ายของชีวิต ส่วนผมก็กอดแม่กุมมือแม่เอาไว้ครับ และแม่ก็นำมือมาลูบศรีษะของผม
"หลับให้สบสยนะครับแม่"
"หลับให้สบายนะแม่ศรี ชั้นจะดูแลเก่งเอง"
"แม่ลาก่อนนะเก่ง ลาก่อนนะคะคุณ" หลังจากนั้นแม่ก็หลับไปและไม่ฟื้นมาคุยอีกเลย
"แม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮือ แม่ครับ ฮือออออออออ แม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "
ผมเข้าไปกอดแม่ไว้ ร้องไห้ฟูมฟายไม่ได้สติ ยายของนิวจึงเข้ามากอดผมและพูดปลอบใจผม
"เก่งลูก แม่ไปสงบแล้วนะ อย่าทำให้แม่เขากังวลนะลูก เก่งมาอยู่บยายนะลูก ยายจะดูแลเก่งเอง ไปล้างหน้าล้างตาก่อนนะครับ เดี๋ยวเราต้องจัดการเรื่องศพของแม่อีกนะ "
"ฮือ... ครับคุณยาย"
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
