- 2 -
“ไอ้ลุง...” จู่ๆ กำลังจะก้าวออกประตูห้องนอน จอมดันหันหลังกลับมาเรียกผมที่เดินตามหลังติดๆ ชะงักกึกซะงั้น
“ครับ..” ผมก็ขานตอบเสียงนุ่ม ใสซื่อกลับไปทันที
“ในบ้านมีหมอนที่ยัดนุ่นนิ่มๆ ไหม..ไม่ต้องใบใหญ่..เอาพอประมาณ” งงสิครับผม..ถามหาหมอนยัดนุ่น
ใบพอประมาณไปทำไม
“ไม่แน่ใจ..แต่คิดว่าคงมี..ไว้ตอนทานข้าวจะถามคนใช้ให้..แล้วจอมจะเอาไปทำไมครับ..ซื้อเอาใหม่ก็ได้นี่”
ผมตอบไป
“จะเอาขึ้นเครื่องด้วย..ไม่ต้องซื้อใหม่หรอก..ใช้ครั้งเดียวเอง” เมียผมตอบกลับมาหน้าเฉยได้อีก
“
เอาขึ้นเครื่อง...เอาขึ้นไปทำไม...บินชั่วโมงเดียวก็ถึงแล้วเชียงใหม่..ใช่จะได้หลับยาวซะเมื่อไหร่”
ผมบอกน้องไปครับ
“ใครบอกว่ากูจะเอาไปหนุนหัวหลับ...กูจะไว้รองตูด...เหี้ยเอ้ย..ปวดบรรลัยจะให้นั่งเบาะหนังแข็งๆ
ทรมานเป็นชั่วโมงหรือไง”
พระเจ้า!..เหตุผลของเมียสุดที่รัก..เล่นเอาผมขำพรืดกลั้นหัวเราะไม่ไหวแล้วครับท่าน
“พรืดดด!..ฮ่าๆๆๆๆ...ฮ่าๆๆๆ. 
..” หัวเราะจนน้ำตาเล็ด..คิดได้เนอะ..เอาหมอนรองตูดบนเครื่องบิน...ไม่เจ็บจริงไม่กล้าทำนะนั่น..ยิ่งหนังหน้าบางๆ..
คงเจ็บจนเกินอายแล้วมั้ง..ถึงได้กล้า..
“ขำทำครวย..ใครทำกูเป็นแบบนี้เล่า..หยุดขำเลยไอ้บ้า...ลองโดนมั้งเหอะจะรู้สึก..แม่งยังกะนั่งกะทะทองแดง..
เจ็บชิบหาย” หยุดไม่ได้แล้วครับท่าน..ผมลงไปชักดิ้นชักงอกับพื้นเป็นที่เรียบร้อยไปแล้ว...ก็ฟังเมียนักเลงผมพูดแต่ละคำ..
ไม่ขำก็เส้นลึกเกินขุดแล้วครับ...โอยยยย...ขอหัวเราะก่อนไม่ไหว...จะทำให้รักไปถึงไหนครับ..
จอม...แค่นี้พี่ก็ไปไหนไม่รอดแล้ว....ฮ่าาาาๆๆๆๆ...กร๊ากกกกๆๆๆ
เราสองคนลงมานั่งโต๊ะทานข้าว...แต่เมียผมสิครับคงทรมานน่าดู..โต๊ะไม้สักทองแกะสลักทั้งชุด..
หากปกติโต๊ะทานข้าวชุดนี้คงให้ความรู้สึกปานราชานั่งห้องเสวย..แต่ตอนนี้เมียผมทำหน้ายังกะนั่งลงกะทะทองแดง
เหมือนเจ้าตัวพูด..ไอ้ผมทั้งขำทั้งสงสาร..เลยสั่งให้คนใช้ไปเอาเบาะรองนั่งนุ่มๆ มาวางทับเก้าอี้ให้เมียหล่อผมอีกชั้น..
ถือเป็นการเอาใจใส่ดูแลตูดเมียอย่างดีเลยนะเนี่ยะ...
เมียดันอายสายตาแม่ผัว...ส่ายหัวพรืดดด..จะไม่ยอมให้รองนั่งซะงั้น.แต่ผมก็ทำตาดุ..พร้อมพูดสำทับไปว่า..
“จะยอมทรมานนั่งบิดไปเอียงมาทานข้าวไปด้วยหรือครับ..เดี๋ยวแม่ก็ถามขึ้นมาหรอก..สู้นั่งให้สบายกินข้าวอร่อยๆ..
แม่จะได้ไม่ต้องสงสัย” พอให้เหตุผล...ถึงยินยอมทำตาม ยังไม่วายทิ้งทวนสวนผมกลับมาอีกว่า
“นั่งให้เหมือนกันดิลุง...นั่งคนเดียวก็โดนมองอะดิ..อีกอย่างแม่จะได้ไม่ต้องสงสัย...เกิดท่านถามขึ้นมา
จะได้บอก..เราเล่นกันแรงตกเตียงเจ็บก้นทั้งคู่...”
น้าน!..โน้มน้าวให้ผมมุสาซะงั้น..คิดได้เนอะ..ดีที่นายแม่
ยังไม่ลงมา..อีกสักแป๊ปก็คงมา คนรับใช้กำลังไปตาม
“อะไรกัน..จะให้พี่โกหกแม่ตัวเองหรือไง..บาปนะนั่น..ไม่เอาหรอก..แต่พี่จะยอมนั่งเป็นเพื่อน...ถ้าแม่ถาม
จอมตอบเองแล้วกัน..พี่เป็นลูกที่ดีถือคติไม่โกหกผู้ให้กำเนิด” ผมกวนกลับ...ทำหน้าตาจริงจัง..จนมันคงอดหมั่นไส้ไม่ได้...
เหวใส่ผมแบบไม่สบอารมณ์ซะงั้น
“
ชิ..ไม่เคยโกหกแม่..อย่าให้รู้นะว่าเคยทำ..จะเล่นไม่เลี้ยงเลยคอยดู..เอ่อก็ได้...ถ้าเกิดแม่ถาม
จอมเป็นคนตอบ..ถ้าท่านไม่ถามอย่าเสือกพูดละ.” เจ้าแผนการ..วางแผนเก่งซะด้วย...ช่างแนบเนียนและรัดกุมเหลือเกิน..
รู้จักนายแม่น้อยไปเสียแล้ว..เอาสิ..มาดูกันว่านายแม่จะทักว่าไง..ผมอยากดูหนังหน้าจอมแสบว่าจะเป็นยังไง...ฮ่าๆๆๆๆ...
ไม่ได้อยู่ในที่ส่วนตัวสองคน..ไม่ขึ้นกูกับผมด้วยแหละ...รักษาหน้าสามีและมารยาทตัวเองจริงๆ..แทนตัวว่าจอมซะงั้น...
น่ารักชิบ...
และไม่ต้องรอนาน...ทั้งผมทั้งมันเราเอาเบาะมารองนั่งทั้งคู่..นึกแล้วทำเหมือนเด็กตลกชะมัด..ช่างกล้าคิดเนอะ...
คงไม่ทันนึกสิว่ามันสะดุดตายิ่งกว่า...หนำซ้ำเก้าอี้นายแม่ก็ไม่มีที่รองนั่ง..รวมทั้งตัวที่เหลืออีก..ประมาทเกินไปเสียแล้วไอ้หนู
นายแม่เดินเข้ามาถึงพร้อมส่งยิ้มให้เราทั้งคู่ เราทักทายสวัสดีท่านไปเหมือนปกติที่เจอหน้าครั้งแรก
ในทุกวันจนชิน แอบเห็นท่านเหลือบมองเบาะที่ก้นพวกผมนั่งทับอยู่แล้วอมยิ้มนิดๆ..พอนั่งเก้าอี้ประจำเรียบร้อย
ท่านก็พูดขึ้นมาทันทีว่า
“นึกไง..ถึงเอาเบาะมารองนั่ง” น้าน!...เห็นหรือยังซื้อหวยไม่ถูกก็ให้รู้ไป..นิสัยแม่ผม..
อยู่ด้วยกันมากว่าสามสิบสองปี..ทำไมผมจะไม่รู้ ผมเลยเงียบ..ดูสิเมียจอมแสบจะมีลูกออกยังไง..ได้แต่ส่งสายตาไปให้
เป็นสัญญาณ..ก็ตอบสิครับ..
“คือ..เมื่อคืน..เมื่อคืน...เราเล่นกันแรงไปหน่อย..เลยเจ็บตูดวันนี้เลยนั่งไม่ถนัดอ่าครับ” พูดจบก้มหน้าหงุด..
หูแดงก่ำ..ไหนจะบอกว่าตกเตียงไงละ..คงกลัวบาปตามที่ผมขู่ไว้..เลี่ยงตอบอ้อมๆ ซะงั้น...ดำดินได้จอมนักเลงของผม
คงไม่อยู่ให้เห็นตัวแล้วมั้งครับตอนนี้ แต่แม่ผมสิ..พอได้ฟังคำตอบแบบนั้น
“พรวด!..แค่กๆๆๆๆ.. 
.” สำลักน้ำที่กำลังยกจิบทันทีเป็นที่เรียบร้อย..ก่อนจะหน้าแดงหูแดงไปด้วย..ส่งผลให้ไอ้คนต้นเรื่องอายม้วนต้วนหนักเข้าไปใหญ่..
เพราะคำตอบล่อแหลมของเจ้าตัวมันเอง..คงคิดได้แล้วมั้ง..ว่านายแม่สรุปคำตอบเอาเองว่ายังไง....ไอ้ผมอมยิ้มกลั้นขำ
จนแก้มแทบระเบิด.
..โอ้ย!..ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา...ผมหัวเราะไปเท่าไหรแล้วนะ...ขำจนน้ำตาเล็ดไปมากแค่ไหน...
หัวใจพองคับอกจนแทบระเบิดไปกี่ครั้ง...การมีคนที่เรารักและเค้าเป็นคนที่ทำให้เรายิ้มได้ไม่หุบ...มันมีความสุขปานนี้เชียวหรือ
ผมมีความสุขมากมาย..และเชื่อว่านับจากนี้..จอมใจนักเลง...เมียของผม..คงทำให้ผมยิ้ม..
และหัวเราะมีความสุขได้ทุกวันเป็นแน่...
มาต่อตอนใหม่ให้แล้วนะค่ะ....
คนอ่านมีความสุข..คนเขียนก็มีความสุขเช่นกันค่ะ
รบกวนคนที่จะกดบวกให้เป็ด...กดให้ที่หน้าแรกของตอนนะค่ะ
อย่ากดที่หน้า 2 เพราะมันไม่รวมคะแนนเป็นอะค่ะ ไม่ได้ร้องขอคะแนนนะ
แค่อยากเช็คเรทติ้งดูว่าคนอ่านชอบตอนไหน...อารมณ์แบบไหนของตัวละคร
จะได้เอาไปปรับปรุงเรื่องต่อๆ ไป..และตอนต่อไปด้วยไง...
ออกความคิดเห็นบ้างก็ดีเนอะ...คนเราช่วยกันคนละไม้ละมือ..ชาติไทยเจริญ..เกี่ยวไหมเนี่ยะ
Luk.
หัวข้อ: @@โดยLuk{จอมใจนักเลง} พี่บอมย์จอมกะล่อน VS จอมภาคย์เทพบุตรหยิ่งยโส (อ่าน 761826 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก