บทส่งท้าย
ในช่วงหลังคลอดสองสามวันแรก ไอสึกิถูกสั่งให้นอนพักอยู่ในโรงพยาบาล ระหว่างนั้นก็มีพ่อแม่และเพื่อน ๆ ของไอสึกิหลายคนแวะเวียนมาเยี่ยม มาดูหน้าหลานกันไม่ขาด
รวมทั้ง... คนของบ้านใหญ่ตระกูลทากาฮาชิด้วย พวกเขาเลือกมาในเวลาที่อากิโตะไม่อยู่ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากเมื่อโคสึเกะยืนคุมเชิงอยู่ไม่ห่าง พร้อมทั้งชิโอริที่ปรายหางตามองพวกเขาอยู่ด้วย จะแตะหลานที่พวกเขายินดีรับเข้าตระกูลจนเนื้อเต้นก็ไม่ได้แม้แต่ปลายนิ้วจนจำต้องล่าถอยกลับไปอย่างคับอกคับใจ
แต่จะให้เสี่ยงมีปัญหากับบ้านยามาโมโตะทั้งที่พวกเขายังมีชนักติดหลังจากเรื่องคราวก่อนนั่นก็ดูจะโง่เกินไปสักหน่อย
และที่น่าตกใจกว่าการมาเยือนของบ้านทากาฮาชิคือการที่มิซึชิโนะ นาโอมิมาเยี่ยมเขาพร้อมกับลูกพี่ลูกน้องนอกตระกูลของอากิโตะ... และเธอกำลังตั้งท้อง แต่ดูจากสภาพที่บอบช้ำแล้ว ชีวิตของเธอคงไม่ดีเท่าไหร่นัก เมื่อเค้นถามจากคนที่น่าจะรู้มากที่สุดก็ได้รับคำตอบเพียงแค่ว่า ซาซากิ ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของคนรักนั้นเป็นอัลฟ่า และโกรธแค้นที่นาโอมิทำร้ายเขากับหลานที่ตอนนั้นยังไม่ลืมตาดูโลก เลยลงมือจัดการทุกอย่างตามใจตนเอง
ไอสึกิมองคนที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ด้วยสายตาจับผิด แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อเจ้าตัวยังคงดูไม่สะทกสะท้านอะไร
ข่าวที่คู่แต่งงานของประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ของประเทศให้กำเนิดทารกฝาแฝดที่เป็นอัลฟ่าทั้งคู่ออกมานั้นกระจายออกไปทั่ว สร้างความฮือฮาให้กับผู้เสพข่าวหลายคนนัก ด้วยอัตราที่จะเกิดฝาแฝดนั้นมีน้อยอยู่แล้ว ยิ่งเป็นอัลฟ่าทั้งสองคนด้วยแบบนี้ ทำให้เด็กทั้งสองถูกจับตามองเป็นอย่างยิ่ง
นาโอกิและคาสึกิต่างเป็นขวัญใจของคนทั้งบ้านยามาโมโตะ ซึ่งแวะเวียนมาหาเจ้าตัวน้อยกันอยู่ไม่ขาด แม้ว่าอากิโตะจะพาไอสึกิกับลูกมาอยู่บ้านใหม่แล้วก็ตาม
ใช่ อากิโตะตัดสินใจซื้อบ้านของเขาขึ้นมาใหม่โดยไม่บอกไอสึกิ เขาจะอาศัยอยู่บ้านของเพื่อนสนิทไปตลอดไม่ได้ และลูกของเขาต้องการที่วิ่งเล่น เพราะอย่างนั้นคอนโดนั้นก็คงได้เวลาปล่อยให้คนเช่าไป
ถึงจะพูดว่าบ้านใหม่... แต่รั้วก็อยู่ติดกับบ้านใหญ่ของยามาโมโตะ ทำให้การเดินทางไปมาหาสู่ระหว่างกันไม่ได้ลำบากอะไรเลยสักนิด
ทารกน้อยทั้งสองติดพ่อแม่ของตนเองอย่างหนัก ทั้งยังหวงทั้งคู่มากอีกด้วย
“เฮ้อ เด็ก ๆ น่ารักจังเลยน้า”ชิโอริยื่นนิ้วไปจิ้มแก้มนุ่มของหลานตัวน้อยอย่างมีความสุข “ฉันไปยกเลิกทริปมอสโกดีกว่า”
“เอาเลยคุณ เราจะได้มาเลี้ยงหลานกันทุกวันไปเลย”โคสึเกะสนับสนุนเต็มที่ เพราะกระเลี้ยงหลานสองคนพร้อมกันนั้น ถ้าด้วยแรงคนเดียวอาจจะทำให้เด็กคนนึงงอนเอาได้
แต่ถ้ามีคนเดียวน่ะเหรอ...
เขาก็พร้อมจะถีบส่งภรรยาไปเที่ยวเหมือนกัน
ของเล่นที่ทั้งสมวัยและไม่สมวัยถูกซื้อมากองไว้เต็มห้องนอนเด็ก ทั้งจากครอบครัวและจากเพื่อนฝูงที่พากันส่งของมาไม่ขาด
“โถ่ พ่อ แม่ ถ้าอยากมีหลานก็ให้ผมแต่งกันคิริวไว ๆ สิครับ”ฮาคุหาช่องโอดครวญขึ้นทันทีที่ได้จังหวะ “ที่นี้พ่อกับแม่อยากเลี้ยงหลานกี่คนก็บอกได้เลย คิริวให้ได้อยู่แล้ว”
“เอ๊ะ ฮาคุ ฉันไม่ใช่แม่หมูนะ!”ขวดน้ำที่เหลือน้ำอยู่ไม่มากถูกปาใส่หัวคนที่จ้องจะทำลูกอย่างแม่นยำ “แล้วที่อยู่กันนี่มันต่างจากไม่แต่งตรงไหนกันเนี่ย”
“เอ... คิริวมีอะไรกับคุณฮาคุไปแล้วเหรอครับ”ไอสึกิที่เดินถือขวดนมเข้ามาถามขึ้นอย่างสงสัย แต่ใบหน้านั้นเปื้อนยิ้ม “ตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับเนี่ย”
“เอ่อ... ก็หลังจากที่ฉันถามไอไอครั้งโน้นแหละ...”ใบหน้าใสขึ้นสีแดงเรื่อ แล้วค้อนใส่เพื่อนวงโต “อย่ามองแบบนั้นสิ ฉันไม่ได้อายุน้อยขนาดที่จะใสซื่ออยู่ได้นี่...”
“อ้าว เฮ้ย ไอ้ลูกงี่เง่า นี่แกกินคิริวก่อนถึงเวลาได้ไงวะ”โคสึเกะฟาดมือเข้าไปที่หัวของลูกชายเต็มรัก
“โอ้ย พ่อ!”
“แอ๊ แอ๊”เสียงร้องของเด็กทำให้ทุกคนที่กำลังหัวเราะกลิ้งหันไปมองฝาแฝดเป็นตาเดียว “แอ๊ แอ๊ อิ อิ”
“โอ้ยย ลูกใครน่ารักใจละลาย”คุณนายยามาโมโตะทรุดลงไปกองกับพื้นข้างเปลเด็กน้อย “เดี๋ยวป้าจะซื้อของเล่นมาให้อีกนะลูก”
“พูดถึง... ไอสึกิ”คิริวทำท่าเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาหันไปหาเพื่อนที่กำลังอุ้มลูกขึ้นมาดื่มนมโดยมีอากิโตะช่วยอยู่ข้าง ๆ “ไอสึกิให้จี้สลักชื่อเด็ก ๆ เป็นของขวัญชิ้นแรก และอากิโตะล่ะ ให้อะไรเด็ก ๆ เหรอ”
คราวนี้ทุกคนหันไปมองคู่สามีภรรยาที่คนนึงยืนยิ้มแหย อีกคนมีแววตาเปล่งประกายระยับอย่างแปลกตา...
“พอร์ตหุ้นน่ะ”
“...”
ก็... สมเป็นนักธุรกิจดีนะ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ในที่สุดก็จบแล้วค้าา จบจริงๆละ ฮ่าๆ เป็นยังไงกันบ้างคะ ^^ รอบนี้เราลงไม่ขาดตอนเลยย ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาถึงตอนนี้นะคะ เย้
https://www.mx7.com/view2/zM5k7StfInDyVeB8 (ลงรูปไม่ได้ ฮ่าๆ)
แพลนที่เหลือจะเป็นตามนี้เลยค้า ตอนนี้เขียนสลับกันระหว่าง call it love กับ my prince of destiny นะคะ เอาไว้จะจบแล้วค่อยมาลงเนอะ จะได้ไม่ขาดตอน แหะ ๆ (อยากอ่านเรื่องไหนก่อนกันคะ ^^)
แล้วพบกันใหม่เรื่องหน้าน้าาา