ปล เนื้อหาส่วนนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื่อเรื่องหลักนะคะ
Chocolate
ความรัก เหมือนกับ Chocolate ตรงที่ บางที มันก็ไม่ได้หวาน เสมอไป
“Chocolate Love สวัสดีคร้าบ “ เสียงร่าเริงเอ่ยต้อนรับลูกค้าที่เข้ามาซื้อ ช็อคโกแลตในร้านอย่างกระตือรือร้น ทำเอาลูกค้าที่เข้ามาในร้านอมยิ้มกับท่าทางที่แสนร่าเริงนั่นอย่างนึกเอ็นดู
“เมฆ ไปพักได้แล้ว วันนี้ยืนมาทั้งวันแล้วนิ ดูอย่างไอ้ไม้สิวันๆไม่เห็นจะทำอะไรนอกจากกิน ยังพักเลย” ชายหนุ่มหน้าแก่ ??? เดินมาบอกน้องชาย ก่อนจะหันไปแขวะ คนรักของตัวเองที่ตอนนี้กำลังแอบจก เอ้ย แอบหยิบ ช็อคโกแลตในตู้โชว์ออกมากิน
“อะไรเล่า ผมก็แค่หิวเท่านั้นเอง นิดๆหน่อยๆไม่เป็นไรหรอกน่า”ร่างที่เริ่มอวบนิดๆของไม้เถียง
“นิดหน่อย?? พี่ว่าแค่ไอ้ที่กินเข้าไปก็แทบครึ่งร้านแล้ว”
“พี่ต้น!!!” ร่างเกือบอวบแหวลั่น พลางจ้องหน้าคนรักอย่างเอาเรื่อง ต่อให้เป็นพี่ต้นถ้าเป็นเรื่องอ้วน เขาก็ไม่ยอมนะขอบอก
“ฮ่าๆๆ พอเถอะๆ พี่ก็อย่าไปว่าไม้มันมากสิ กินแค่นิดๆหน่อยๆ เจ้าของร้านอย่างพี่คงไม่เจ๊งหรอก จริงไหม” ร่างเพรียวเอ่ยบอก กับพี่ชาย
คนสนิท
“เหอะ ก็เพราะมีเมฆให้ท้าย แบบนี้ไง ถึงได้อ้วนเอาๆ”
“นี่พี่ว่าผมอ้วนอีกแล้วนะ!! ” คนที่กำลังกินอยู่แหวอีกรอบก่อนจะพองแก้มเป็นเชิงเตือนว่า เค้าจะงอนแล้วนะ ต้นรีบวิ่งเข้าไปโอบคนรัก
ทันทีเพราะเขากลัวว่าแก้มป่องๆนั่นจะระเบิดซะก่อน
“โอ๋ๆ ใครว่านายอ้วนกัน ออกจะน่ารักน่าหยิก น่ากอด เนาะเมฆเนาะ”
“คร้าบ น้องไม้น่ะน่ากอดที่สุดอยู่แล้ว” คำชมจากพี่ชายทำเอาคนเริ่มอวบยิ้มตาหยี แก้มป่องๆเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพูขึ้นเรื่อยๆ ทำเอาอดอมยิ้มไปกับความน่ารักนั้นไม่ได้
หากเปลี่ยนเป็นช็อคโกแลต คู่นี้ก็คงเป็น sweet chocolate สินะ ก็เล่นหวานกันไม่แคร์สื่อได้ทุกวี่ทุกวัน แต่ความน่ารักของทั้งคู่มันก็ทำให้คนโสดอย่างเขายิ้มได้อยู่ดีนั่นแหล่ะ
“ถ้างั้น ผมกลับก่อนแล้วกันนะครับ ได้เวลาเลิกงานแล้ว” ร่างเพรียวเอ่ยบอกกับสองคนที่ยังสร้างโลกส่วนตัวกันอยู่
“อ้าว กลับแล้วเหรอ เอานี่ไปด้วยสิพี่ให้” ต้นบอกพลางยื่นกล่องที่เขาจำได้ดีว่ามันเป็นสินค้าในร้านมาให้
“ในโอกาสอะไรพี่” ร่างเพรียวเอ่ยถาม
“ก็พรุ่งนี้ ไม่ใช่สิอีกสามชั่วโมง จะเป็นวันวาเลนไทน์ไม่ใช่เหรอ พี่ก็ให้ล่วงหน้าไง สุขสันต์วาเลนไทน์นะ” บอกก่อนจะยกยิ้มกว้าง
“ขอบคุณนะพี่ แต่ผมเกรงใจน่ะ ของซื้อของขาย”
“เอาไปเถอะ ไม่รับนี่เสียมารยาทนะ รับไปๆ ผู้ใหญ่ให้ของอย่าขัด” ต้นบอกพลางยัด?? กล่องช็อคโกแลตให้ร่างเพรียว
เมฆ มองชอคโกแลตในมือก่อนจะยกยิ้มเศร้าถ้าเปรียบชีวิตเป็นเหมือนของหวาน เขาก็คงเป็น ชอคโกแลต นี่แหล่ะ เพราะถึงมันจะเป็นขนมหวานแต่ก็แอบแฝงความขมนิดๆไว้ข้างใน
“เฮ้อ” ร่างเพรียวถอนหายใจยาวการเป็นคนไม่มีคู่ในวันวาเลนไทน์ มันน่าเบื่อเหมือนกันนะ มองไปทางไหนก็เจอแต่คู่รัก กับบรรยากาศแห่งความรักเต็มไปหมด ถึงจะโสดมา 19 ปีแล้ว แต่ยังไงมันก็ไม่ชินสักกะที แต่เอาเถอะ อย่างน้อยปีนี้ เขาก็ได้ชอคโกแลตมากล่องนึงแล้วนี่นา
“หลีกหน่อยๆๆ” เสียงตะโกนโหวกเหวกดังขึ้นก่อนที่ใครคนนึงจะวิ่งเข้ามาชนร่างเพรียวอย่างจังทำให้กล่องในมือตกลงบนพื้นอย่างช่วยไม่ได้
ตุ๊บ
ร่างเพรียวอ้าปากค้างพลางมองกล่องชอคโกแลตที่หล่นลงบนพื้นก่อนที่เท้าของใครคนนึงจะเหยียบกล่องในสวยซะจนไม่เหลือชิ้นดี
“เอ่อ ผมขอโทษ ครับ” เสียงทุ้มเอ่ย ก่อนจะมองหน้าเจ้าของกล่องอย่างรู้สึกผิด
“มะ ไม่เป็น…..พี่ใหญ่!!!” ร่างเพรียวตะโกนลั่นทันทีที่เงยหน้าขึ้นมาเจอว่าคู่กรณีเป็นใคร
“เอ่อ คุณรู้จกผมด้วยเหรอครับ” ร่างสูงกว่าเอ่ยถาม อย่างแปลกใจ
“อ้อ พอดีว่าผม เรียนที่เดียวกับพี่น่ะครับ ก็พี่เป็นเดือนมหาลัยไม่ใช่เหรอ ใครๆเขาก็ต้องรู้จักกันทั้งนั้น จริงไหมครับ” ร่างเพรียวเอ่ยบอก
“งั้นเหรอครับ เอ่อ เอางี้ไหมเพื่อเป็นการขอโทษ เดี๋ยวพี่ซื้อชอคโกแลตกล่องใหม่ให้นะ ว่าแต่น้องชื่ออะไรเหรอครับ” ร่างสูงเอ่ยถาม
“เมฆาครับ เรียก เมฆ ก็ได้” ร่างเพรียวเอ่ยตอบ
“แต่พี่ไม่ต้องซื้อหรอก ช่างมันเถอะคับ”
“ได้ยังไงเล่า พี่ทำของเราเละซะขนาดนั้น เมฆจะเอาไปให้คนอื่นยังไง ให้พี่ซื้อให้เถอะไม่งั้นพี่คงไม่สบายใจ”
“ผมไม่ได้เอาไปให้ใครหรอกครับ กะจะกินเองน่ะ ครับ” ร่างเพรียวอธิบาย พลางยิ้มเขินก็นะ เขาก็ไม่ใช่เด็กๆแล้วไอ้การที่จะบอกใครต่อ
ใครว่าตัวเองยังโสดเนี่ยมันก็เขินนิดๆ แล้วยิ่งคนๆนี้ด้วยยิ่งแล้วใหญ่ ถ้าเป็นคุณจะทำยังไง ถ้าคนที่คุณแอบชอบมาตลอด 3 ปี ยืนอยู่ต่อหน้าแบบนี้ ใช่ เขา ชอบ พี่ใหญ่ ชอบมาตั้งแต่เจอครั้งแรกในวันปฐมนิเทศ รุ่นพี่ตัวสูงที่ดูยังไงก็โดดเด่นที่สุด คนนั้น ทำให้ตกหลุม รัก ทั้งๆที่ไม่เคยแม้แต่คุยกัน มันอาจจะฟังดูน้ำเน่าไปนิด ชวนอ้วกไปหน่อย แต่ นายเมฆาคนนี้ก็รัก รุ่นพี่ ชลธรไปแล้วจริงๆนะ
“งั้นยิ่งต้องไปซื้อ เพราะเดี๋ยวเมฆจะไม่ได้กิน ไปเถอะ” ร่างสูงสรุปเองเสร็จก่อนจะลากอีกคนให้ตามไปด้วยอย่างงงๆ
“ คิดอะไรอยู่” เสียงทุ้มดึงให้อีกคนออกจากภวังค์ ก่อนที่จะโอบร่างเพรียวไว้แน่นพลาง กดจูบลงบนแก้มฟอดใหญ่
“คิดถึงนะเนี่ย ไม่ได้เจอกันตั้งสามชั่วโมง”
“เว่อร์ไปแล้ว ครับ” ร่างเพรียวบอก
“ไม่นิ ก็พี่คิดถึงเมฆจริงๆ วันนี้เป็นวันอะไรจำได้หรือเปล่า” ร่างสูงเอ่ยถาม
“อืม วันพฤหัสครับ”
“ ไม่ต้องมาแกล้งลืม ไหนบอกให้พี่ชื่นใจหน่อยสิว่าวันนี้วันอะไร” ร่างสูงบอกก่อนที่คนฉวยโอกาสจะกดจมูกลงบนแก้มใสอีกฟอด
“อื้อ ไม่เอาหรอก ใครจะไปพูดกันเล่า” ร่างเพรียวที่หน้าเริ่มขึ้นสี บอกก่อนจะก้มหน้าเพื่อซ่อนความอาย ใครมันจะไปพูดกันเล่าว่าวันนี้เป็น
วันครบรอบ 1 ปีที่เขากับพี่ใหญ่คบกัน เพราะวาเลนไทน์เมื่อปีที่แล้ว พี่ใหญ่ดันเหยียบชอคโกแลตที่พี่ต้นให้ จนเละเลยต้องไปซื้อใหม่ ใครจะไปคิดว่า จากแค่ชอคโกแลตกล่องเดียวจะทำให้ คนสองคนกลายเป็นแฟนกันได้คิดแล้วมันก็น่าแปลกนะ ว่าไหม
“เขินเหรอ เด็กน้อย หืม” ร่างสูงเอ่ยล้อ
“พี่อ่ะ ไม่พูดด้วยแล้ว” ร่างเพรียวแหวลั่น ก่อนจะสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนแกร่ง
“โอ๋ๆๆ เขินก็ไม่เป็นไร ไม่พูดก็ได้ เพราะถึงยังไง หรือไม่ว่าผ่านไปนานแค่ไหน นายชลธรคนนี้ก็รักเมฆา เหมือนเดิม รู้ไหมครับ” ร่างสูง
เอ่ยบอก ก่อนจะกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นอย่างหวงแหน ก็กว่าจะได้มากอดเนี่ย มันไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ ต้องพยายามตั้งเท่าไหร่ ในเมื่อได้มาแล้วไม่มีทางที่จะปล่อยให้หลุดมือไปหรอก
ของแถม
Rrrrrrrrrrrrrr
“ฮัลโหลว่าไงมึง” เสียงทุ้มเอ่ยทักคนในสาย
“กูทำตามแผน แล้วนะ” คนในสายตอบกลับมา
“อืม ขอบใจมากว่ะ ถ้างานนี้สำร็จกูจะไม่ลืมมึงเลย”
“เหอะ ให้มันจริงเถอะ กูกลัวจะถีบหัวกูส่งนะสิ ไอ้เงิง”
“เอาน่า มึงก็ช่วยเพื่อนแค่นี้ ทำคิดเล็กคิดน้อย ไปได้” ร่างสูงเอ่ย ก่อนจะมองเห็นแล้วว่าใครบางคนกำลังเดินมา
“อืม แคนนี้ก่อนนะ “ต้น” เป้าหมายเดินมาโน่นแล้ว”
ร่างสูงบอกเพื่อนก่อนจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์ หากว่าคุณคิดว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นเรื่องบังอิญละก็ คุณน่ะคิดผิดถนัดเลยล่ะ คงไม่มีชีวิตใครจะนิยายได้เท่านี้หรอก เพราะความจริงน่ะเรื่องทั้งหมดมันคือความ “ตั้งใจ” ก็นะ อุส่าห์แอบชอบมาตั้งสามปี ถ้าเข้าไปจีบแบบ ธรรมดา มันก็ไม่ใช่ คุณชายชลธร นะสิ พวกคุณว่าจริงไหม
..........................END...................................
ป่วงมากนิยาย ไรเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
โพลล์
หัวข้อ: ซีรีย์ เล่ห์/ร้อย/รัก By Pita : ร้อยบ่วง ห้วงรัก (จบ) + แจ้งข่าว P1 17/4/14 (อ่าน 347583 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก