คำเตือน :ใครมาแอบอ่านนิยายของเค้าแล้วไม่แสดงตัว ขอให้อ่านนิยายไม่รู้เรื่อง...5555+
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไหนว่าเกลียดกัน 16
บทที่ 16
ช่วงนี้บาสและต้อมสนิทสนมกันมากขึ้น เพราะต้อมคอยช่วยเหลือบาสในเรื่องการทำงานพิเศษ จนเดี่ยวสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน พอเดี่ยวถามว่ามีเรื่องไรกันรึป่าว บาสก็ตอบแค่ว่าไม่มีไรหรอก คุยกันแบบรุ่นพี่รุ่นน้องเฉยๆ เดี่ยวก็พยายามไม่คิดอะไร จนกระทั่งวันนี้
"บาสวันนี้นายไปธุระกับเราหน่อยได้ป่าว" เดี่ยวถามออกไป ขณะไปเรียนพร้อมกัน
"วันนี้เหรอ? เอ่อ...คงไม่ได้หรอก เรา....มี... มีทำราบงานกับเพื่อนอ่ะ เราขอโทษนะ ที่ไปด้วยๆไม่ได้" บาสตอบ
"ไม่เป็นไรหรอก เราเข้าใจ" เดี่ยวตอบอย่างรู้คำตอบอยู่ก่อนแล้วว่ายังไงบาสก็ต้องปฏิเสธ
"งั้นเราไปเรียนก่อนนะ"
"อืม งั้นเจอกันที่หอพักนะ" แล้วทั้งคู่ต่างก็แยกย้ายไปเรียน
เย็นวันนั้นเดี่ยวไปทำธุระให้กับครอบครัวที่โรงแรมแห่งหนึ่ง
เมื่อเค้ากำลังจะกลับออกไปจากโรงแรม สายตาของเค้าก็เห็นคนสองคนกำลังเดินเข้ามาในโรงแรมด้วยกัน จับมือถือแขนกันอย่างสนิทสนม
เดี่ยวไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ว่าหนึ่งในคนนั้นจะเป็นบาส สุดที่รักของเค้า กับต้อม คนที่บาสอ้างมาตลอดว่า เป็นแค่ร่นพี่
เดี่ยวช็อคกับภาพที่เห็นมาก เค้าทำไรไม่ถูก คิดไรไม่ออก เดินมาถึงที่รถได้อย่างไร ก็ไม่รู้สึกตัว
และเดี่ยวก็โกรธมากหลังจากที่ หายช็อค "มึงทำอย่างนี้กับกูได้ยังไงบาส"
บาสมาโรงแรมกับต้อม เพราะมาติดต่อเรื่องงาน กับลูกค้า พวกเค้าเมาติดต่อเรืองการเป็น presenter ให้ชุดกีฬากับบริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งนัดมาคุยกันโรงแรมนี้ โดยมีต้อมมาเป็นเพื่อน บาสตื่นเต้นมาก ต้อมเลยจับมือของบาสเพื่อเป็นการให้กำลังใจ แต่กลับทำให้ใครคนหนึ่งเข้าใจผิดกันไปใหญ่โต
"บาสไม่ต้องตื่นเต้นนะครับ ทำตัวตามสบายนะ"ต้อมพูดให้กำลังใจ
"ครับพี่ต้อม ผมจะพยายาม"
และแล้วผลของการเจรจาก็สรุปว่า บริษัทรับบาสมาเป็น presenter ให้กับโฆษณาชุดนี้
แล้วทั้งคู่ก็เดินออกมาจากโรงแรมด้วยรอยยิ้มอันมีความสุข
"บาสขอบคุณพี่ต้อมมากเลยนะครับ ที่ช่วยบาสมาตลลอด หากไม่มีต้อม บาสคงลำบากกว่านี้ครับ"
"ไม่เป็นไรหรอกบาส เรามันพี่น้องกันอยู่แล้ว"
"ครับพี่ชายที่แสนดีของผม " แล้วบาสก็สวมกอดกับต้อมเพื่อเป็นการขอบคุณ
ภาพทุกภาพอยู่ในสายตาของเดี่ยวตลอด นั่นยิ่งทำให้เดี่ยวเข้าใจบาสผิดไปกันใหญ่
"งั้นบาสกลับก่อนนะครับ จะรีบเอาข่าวดีนี้ไปบอกเดี่ยว ไปล่ะครับ "
"โชคดีนะครับบาส"แล้วทั้งคู่ต่างก็แยกย้ายกันไป
เมื่อต้อมออกไปแล้ว บาสก็เตรียมตัวจะเรียกแท๊กซี่ เพื่อไปบอกข่าวดีนี้กับเดี่ยว แต่ก็มีเสียงนึงดังขึ้นมา บาสหันกลับไปมอง ก็เห็นเห็นสายตาของเดี่ยวกำลังจ้องมองมาทางเค้าอย่างโกรธแค้น
"หวานกันจริงๆเลยนะ ไม่สนใจเลยว่ามันจะกลางวัน ทำไรอายฟ้าอายดินบ้างสิ วันนี้ไปทำรายงานถึงที่ไหนล่ะ "เสียงของเดี่ยวดังขึ้นอย่างดุดัน
"นายพูดไรของนายอ่ะเดี่ยว" บาสตกใจกับอาการของเดี่ยว เดี่ยวคงกำลังเข้าใจไรผิดอยู่แน่ๆ
"นี่คือเหตุผลที่นายไม่มีเวลาให้เราเลยใช่ไหม นี่คือเหตุผลว่าทำไมช่วงนี้กลับดึกทุกคืน เสาร์-อาทิตย์ก็ไม่ว่าง มันเป็นแบบนี้เองนะเหรอ ห๊า" เดี่ยวตะคอก
"นายกำลังพูดเรื่องไรอ่ะเดี่ยว เรางงหมดแล้ว"
"มีความสุขกันจริงนะ จนลืมไปเลยเหรอ ว่ากูกำลังคุยเรื่องไรกับมึงอยู่ มึงไม่ต้องมาปฏิเสธกูเห็นหมดทุอย่างแล้วที่มึงทำกับไอ้พี่ต้อมของมึงตั้งแต่เข้าไปในโรงแรมจนหระทั่งออกมา" เดี่ยวพูดเยาะ
"มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะเดี่ยว นายกำลังเข้าใจเราผิด ฟังเราอธิบายก่อนสิ เรามาที่เพราะมาทำ...."
"ไม่ต้องพูดไรทั้งนั้น ขึ้นรถเดี๋ยวนี้เลย " บาสยืนลังเลอยู่ เลยโดนเดี่ยวผลักเข้าไปในรถ
ตอนนี้เดี่ยวกำลังโกรธมาก เค้าขับรถเร็วมาก ไม่นานก็มาถึงหอพัก
เดี่ยวกำลังฉุดกระชากบาสให้ออกมาจากรถ โดยไม่สนว่าบาสจะเจ็บมากไหม
"เดี่ยวฟังเราอธิบายก่อนได้ป่าว" บาสขอร้อง
ร่างสูงของคนรักที่บาสมอบหัวใจให้ กำงังฉุดกระชากข้อมือของบาสอย่างรุนแรง จนความเจ็บแผ่ไปถึงหัวใจ ถึงตอนนี้ บาสไม่กล้าพูดคิดค้านใดๆ เพราะกลัวว่าจะเป็นการแก้ตัว ยิ่งจะทำให้ อะไรๆแย่ยิ่งกว่าเดิมอีก แล้วเดี่ยวก็ผลักบาสเข้าห้องไป จนหลังไปกระแทกกับโซฟา ความเจ็บใดๆในตอนนั้น ก็ไม่เท่ากับความเจ็บ จากรอยจูบที่รุนแรงและหนักหน่วง ของเดี่ยวที่หวังจะลงโทษบาส บาสร้องไห้สะอื้นออกมา
เดี่ยวเองก็ตกใจมากที่บาสร้องไห้ เลยรีบถอนริมฝีปากออกมา แต่ก็ยังทำเป็นเสียงแข็งอยู่
"มึงคิดจะทำไรของมึงกันแน่ มึงคบทั้งกูทั้งไอ้ต้อมนั่น มึงคิดจะหลอกกูปั่นหัวกูไปถึงไหน มึงคงเห็นว่ากูโง่มากสินะ"
"กูไม่ได้ทำไรเลย และกูกับพี่ต้อมก็ไม่ได้เป็นอย่างที่มึงคิดด้วย มึงกำลังเข้าใจกูผิด มึงคิดมากไปเอง กูแค่ไปทำธุระกับพี่เค้าที่โรงแรมนั่นพอดี มันก็แค่นั้น มันไม่ได้มีไรมากกว่านั้นจริงๆ มึงเชื่อกูหน่อยได้มั๊ย" เสียงในตอนท้ายของบาสแผ่วลง
"ก็กูเห็นกับตาของกูเอง มึงจะยังมาโกหกกูอีกเหรอไง สนิทกันซะขนากนั้น จับมือถือแขน ก่อนจากกันยังกอดกันอีก นี่หรือว่ะที่เค้าเรียกว่าพี่น้องกัน พี่น้องกันเค้าทำกับแบบนี้รึไง"เดี่ยวไม่เชื่อที่บาสบอก
"มึงกำลังเข้าใจกูผิด" บาสยังพยายามอธิบานต่อ
"โธ่เว้ย ! มึงเลิกโกหกกูสักทีเหอะ กูเชื่ออย่างที่กูเห็น" เดี่ยวตะคอกใส่บาส เสียงตะคอกของเดี่ยวดังขึ้น พร้อมกับมือที่เงื้อจะฟาดลงบนใบหน้าของบาส
คงหลบไม่พ้นแน่ๆๆ บาสได้แต่หลับตากัดฟัน เตรียมรับความเจ็บปวดจากฝ่ามือของคนที่เค้ารักที่สุด
แต่ผิดคาด บาสกลับสัมผัสถึง ไออุ่นจากมือของเดี่ยวอย่างแผ่วเบา บาสลืมตาขึ้น ก็พบกับดวงตาที่แสนปวดร้าวของที่เดี่ยวกำลังปริ่มหยาดน้ำตา
"บาสครับ บาสไม่รักเดี่ยวแล้วหรือครับ ถึงทำร้ายกันแบบนี้ กูทั้งหวงทั้งหึงทั้งรักมึงเหลือเกิน ใจคอมึงจะให้กูเสียใจจนตายไปเลยหรือไง มึงถึงจะพอใจ"เสียงเว้าวอนของเดี่ยว ทำให้บาสสำนึกผิด เพราตัวเคาเองที่ผิด เค้าไม่บอมบอกไรแก่เดี่ยวเลย มันก็ไม่ผิดหรอก หากเดี่ยวจะเข้าใจเค้าผิด เค้าไม่โกรธเดี่ยวเลยแม้แตนิดเดี่ยว กลับเกลียดตัวเองที่ทำให้เดี่ยวต้องเสียใจขนาดนี้
เค้าน่าจะบอกเดี่ยวตั้งแต่ต้น ถ้าบอก เรื่องทั้งหมดคงไม่เป็นแบบนี้
"เดี่ยวกำลังเข้าใจเราผิด เรายังรักนายนะ และยิ่งรักมากขึ้นทุกวัน นายคนเดียวที่อยู่ในใจเราเสมอมาและจะตลอดไปด้วย"บาสจับมือของเดี่ยวมาวางที่อกด้านซ้ายตรงหัวใจของตัวเอง ซึ่งเต็มไปด้วยความรักที่เค้ามีต่อคนตรงหน้า
"นี่ไงเดี่ยว นายอยู่ในนี้ไง นายสัมผสมันได้ใช่ป่าว"
"จริงเหรอที่มึงพูดอ่ะ แล้วไอ้พี่ต้อมของมึงอ่ะ" เดี่ยวยังไม่มั่นใจ
"พี่ต้อมเค้าก็แค่พี่ชายของเราเท่านั้น พี่ต้อมเค้าเป็นคนดีมากเลย คอยดูแลบาสตลอด ตั้งแต่สมัยเรียนประถม เราอยู่ด้วยกันมาตลอด เราเลยรักและเคารพพี่ต้อมาก นายก็น่าจะไปทำความรู้จักกับพี่เค้าไว้นะ จะได้สนิทกันไว้ไง" บาสไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ ตัวเองกำลังจุดดวงไฟขึ้นมาอีกครั้งนึงโดยการชมเชยและบอกว่ารักต้อมต่อหน้าของเดี่ยว
"อย่างนั้นเหรอ" เดี่ยวพูดออกมาอย่างเสียงเย็น แต่บาสก็ไม่สังเกต เลยพูดต่อไป
"ช่าย พี่ต้อมเค้าน่ารักมากเลยนะ ใครได้เป็นแฟนของพี่ต้อม คงโชคดีมากเลยล่ะคงเป็นที่อิจฉาของใครต่อใคร หน้าตาก็ดี นิสัยก็ยิ่งดีใหญ่ นายว่าป่าวเดี่ยว
"บาสยิ้มตลอดขณะที่พูดถึงต้อม แต่บาสเองคิดกับต้อมแค่พี่ชายแค่นั้นจริงๆ เพราะเค้ารักคนที่อยู่ตรงหน้าเค้าที่สุดเลย
"งั้นเหรอ " เดี่ยวพูดคำนี้อีกแล้ว แต่เสียงกลับเรียบจนน่ากลัว
"ใช่แล้ว นายก็ลองไปทำความรู้จักกับพี่ต้อมดูสิ เผื่อนายจะชอบหลงเสน่ห์ของพี่ต้อมเหมือนเราด้วย" บาสพูดไปยิ้มไป
ตอนนี้ตาของเดี่ยวแดงก่ำ หน้าก็เต็มไปด้วยความโกรธ
"ถ้ามึงรักไอ้พี่ต้อมของมึงมากขนาดนั้น ก็ไปอยู่กบมันเลยสิ ก็มันดีซะทุกอย่างขนาดนั้น จะมาทนอยู่กับคนเลวๆแบบกูทำไมอ่ะ"แล้วเดี่ยวก็ผลักบาสไปชนกับโซฟาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้บาสถึงกับหัวแตกเลย ตอนนี้บาสโกรธจนทนไม่ไหวแล้ว ก็เค้าอธิบายให้ฟังทุกอย่างแล้ว แต่ทำไมไม่เชื่อกันบ้างล่ะ รักกันก็ต้องเชื่อกันสิ
"มึงมันแย่ที่สุด ไม่เคยเข้าใจคนอื่นเลย เอาแต่ใจตัวเอง ไม่เคยห่วงความรู้สึกของคนอื่น"บาส ด่าออกไป
"กูมันเลวมากใช่ไหม กูมันสู้ไอ้พี่ต้อมคนดีของไม่ได้สักอย่างใช่ไหม " เดี่ยวยิ้มออกมา แต่ดวงตากลับแข็งกร้าว
"ใช่มึงมันเลว เห็นแก่ตัว ไม่เคยรับฟังใคร กูไม่น่ามาเสียเวลากับคนอย่างมึงเลย กูมันโง่เองที่มารักคนอย่างมึง"บาสพูดออกไปด้วยความโกรธแล้วเค้าก็ร้องไห้ออกมา เอามือมาปิดหน้าเอาไว้
ตอนนี้เองที่เดี่ยวเริ่มได้สติ
เมื่อเห็นบาสร้องไห้ เดี่ยวก็เริ่มมีสติกลับคืนมา แล้วพยายามเข้าไปดูแลบาส เมื่อเดี่ยวเข้าไปไกล้ๆ ก็พบว่าข้อมือของบาสแดงเป็นจ้ำๆ เพราะโดนเค้าบีบและกระชาก ที่หัวก็โน เพราะโดนเค้าผลักไปชนโซฟา
"ขอโทษนะ... ขอดูหน่อสิ ว่าเป็นไรมากป่าว...ไหนกูบอกว่าขอดูหน่อย "เดี่ยวก็ล้มตัวลงนั่งกับพื้นตามบาส พยายามดึงมือของบาสมาดูใกล้ๆ แต่
"ไม่ต้องมายุ่งกับกู ...กูจะเป็นยังไงมันก็เรื่องของกู ไม่เกี่ยวกับมึง กูเกลียดมึง มึงเกลียดกู เราไม่มีไรต้องมาเกี่ยวข้องกันอีก " บาสสะบัดมือออกจากเดี่ยว
"กูบอกว่าเอามือมึงมาดูหน่อย ว่าง่ายๆหน่อยไม่ได้รึไง " เดี่ยวจับมือบาสอีกครั้ง
"ก็กูบอกว่าอย่าเสือกไง อย่ามายุ่งกับกูอีก มึงจะไปไหนก็ไปเลยมึงไปหาน้องพลอยสุดที่รักของมึงก็ไปเลยไป ไปให้พ้นหน้ากูเดี๋ยวนี้"บาสตวาดออกไป
"เอ่อ กูมันเลว กูมันไม่ดี ทำไรก็ผิดไปหมด ไม่เหมือนไอ้พี่ต้อมคนดีของมึง จะได้ดีไปทุกอย่าง รักมันมากใช่ไหม อยากอยู่กับมันมากใช่ไหม คนอื่นมึงกลับชอบ แต่พอกูเป็นห่วงมึงกลับรังเกียจ" เดี่ยวพูดอย่างโกรธแค้น
"เอ่อ..แล้วมึงจะทำไม พี่ต้อมเค้าดีกว่ามึง หลายหมื่นหลายล้านเท่า ไม่เลวเหมือนมึงหรอก พี่ต้อมเค้าไม่เคยทำให้กูเจ็บไม่เคยทำให้กูร้องไห้ ไม่เหมือนมึง"บาสพูดอย่างเย้ยหยันและประชด 'เดี่ยวทำไมมึงถึงดูถูกน้ำใจกูขนาดนี้ มึงคิดว่ากูจะใจง่ายรักใครได้อีกเหรอไงนอกจากมึงคนเดียว
""'
"มันดีกว่ากูใช่ไหม รักมันมากใช่ไหม ถ้ามึงคิดว่ากูเลว กูก็จะเลวให้เหมือนที่มึงว่า ให้สุดๆไปเลย "แล้วเดี่ยวก็ทั้งลากทั้งดึงบาสไปที่เตียงนอน
"มานี่เลยมึง เดี๋ยวกูจะทำหน้าที่แทนไอ้พี่ต้อมของมึงให้ชั่วคราวก่อน ฮึ เกลียดกูนักใช่ไหม " เดี่ยวพูดอย่างบ้าคลั่ง
"ปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะ กูเจ็บ กูบอกว่าให้มึงปล่อยกูไง อย่านะมึง อย่าทำไรบ้าๆนะเดี่ยว" ตอนนี้บาสกำลังกลัวเดี่ยวมาก เดี่ยวไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน
"มึงกลัวกูเหรอ กลัวทำไมล่ะ ปากดีไม่ใช่เหรอมึง เก่งนักไม่ใช่เหรอ งั้นก็เรียกไอ้พี่ต้อมของมึงมาช่วยดิ ไม่ต้องกลัวหรอก กูไม่ทำมึงเจ็บหรอก ฮ่าๆๆๆ" เดี่ยวพูดเยาะเย้ย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
