ไหนว่าเกลียดกัน ตอนจบ
ตอนจบ
ตอนนี้ทั้งบาสและเดี่ยวต่างก็เรียนจบกันหมดแล้ว
วันนี้งบาสและเดี่ยวได้มาเคาพหลุทศพแม่ของบาสและแม่ยายของเดี่ยว (อิอิ)
"แม่ครับบาสเรียนจบมหาลัยมีงานทำแล้....." บาสพูดไม่จบเดี่ยวก้ขัดจังหวะขึ้นมา
"มีแฟนดีดีด้วยครับคุณแม่ยาย อันนี้คือสิ่งสำคัญที่สุดครับ" เดี่ยวพูดอย่างไม่ละอายปากเล้ย
"บ้ามึงอ่ะ ....กุจะคุยกับแม่คุย...แม่ครับอย่าสนใจไอ้บ้านี่เลยครับแม่...." แล้วบาสก็หันไปคุยกับหลุมศพแม่ต่อ "แม่ครับ แม่ภูมใจในตัวบาสป่าวครับ บาสทำทุกอย่างได้ตามที่แม่หวังนะครับ " "แม่มึงก้ต้องภูมิใจในตัวมึงอยู่แล้ว ไม่น่าถามไรโง่ๆเลย เป็นแฟนกูได้ไงว่ะ โง่ชิหาเลย" เดี่ยวหันมาทำหน้าเบ้ใส่บาส
"ปากมึงนี่เพาะหมาไว้กี่ฟาร์มแล้วล่ะมึง ถึงได้กัดคนอื่นอยู่ได้ ...เงียบไปเลยนะมึง กุจะคุยกับแม่ของกูงานนี้มึงไม่เกี่ยว" บาสมองเดี่ยวตาเขียว แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไรมาหรอก ก็แค่หยอกล้อกันเล่นเทานั้น
"แม่มึง งั้นเหรอ ไม่เป็นไรกูคุยได้เหมือนกัน เพราะกูก็เป็น......."เดี่ยวย้อนกลับให้
"เป็นไรของมึงอ่ะ .....ยังไม่เลิกอีกเหรอมึง เดี๋ยวโดนดีแน่" บาสแกล้งขู่"ครับคุณภรรยาที่รัก " เดี่ยวตอบด้วยเสียงหงอยๆ
"มึงนี่มันจริงๆเลยน้า กูไม่รู้จะหาคำใดมาเปรียบกับมึงได้แล้วล่ะ " แล้วบาสก็เผลอยิ้มออกมาจนได้ อุตส่าห์เก๊กมาดมาตั้งนาน
"แม่ครับ ดูบาสสิครับ ว่าเดี่ยวใญ่เลยครับแม่ คงเพราะบาสเห็นว่าเดี่ยวรักเค้ามาก เลยไม่กล้าทำไรเค้าได้ เดี่ยวเลยต้องโดนบาสรังแกอยู่แบบนี้ประจำเลยครับ" เดี่ยวทำเสียงออดเสียงอ้อนพูดกับหลุมศพกับแม่ แต่ตานี่สิ กัลบจ้องที่หน้าบาสตลอด "
แบบนี้บาสก็เขินนะสิ เล่นมาบอกรักกันโดยไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ งั้นแกล้งด่าเดี่ยวไปล่ะกัน แก้เขิน
"ให้มันน้อยๆหน่อยมึง นี่แม่กูนะโว้ย ไม่ใช่แม่มึง "
"งั้นเหรอ แม่มึงก็แม่มึง แต่แม่ยายกูโว้ย ฮ่าๆๆๆ" เดี่ยวย้อนให้
จนบาสพูดไรไม่ออก ได้แต่ยืนมองหน้าเดี่ยวอย่างนั้น
"........" บาสเงียบ
"ถึงกับอึ้งแดกพูดไรไม่ออกเลยเหรอมึง ฮ่า...ๆๆๆ"
"......."บาสเงียบ
"เอ้ย พูดไรหน่อยดิว่ะ อย่าเงียบดิ..งั้นเอาเป็นว่ามึงแนะนำแม่มึงก็ได้ว่ากูเป็นใคร " เดี่ยวเสนอความคิด
"มึงนี่เงียบๆหน่อยสิว่ะ กูจะคุยกับแม่กู" บาสพูดไรไม่ถูก เพราะคำพูดของเดี่ยวแท้ๆเลย 'ยังไม่รู้อีกเหรอว่าทำให้คนเค้าเขินไปถึงไหนต่อไหนแล้ว' เดี่ยวคิดในใจ เลยทำเป็นตะคอกเดี่วแทน
แต่เดี่ยวก็รู้ว่าที่บาสตะคอกเพราะบาสกำลังเขินอยู่ เดี่ยวยังคิดเสมอเลยว่าไม่ว่าบาสจะทำไรมันก้ดูน่ารักน่ามองไปหมด เยวจึงได้แต่ยิ้มและยืนอยู่เฉยๆ ปล่อยให้บาสคุยกับแม่ของเค้า
"แม่ครับ แม่สาบยดีป่าวครับ บาสสบายดีนะครับแม่ แม่ไม่ต้องห่วงบาสนะครั บาสดูแลตัวเองได้ครับแม่ บาสรักแม่นะครับ"
"คุณแม่ยายครับ ไม่ต้องห่วงบาสนะครับ ผมจะดูแลบาสเด้วยชีวิตและหัวใจของผมเองครับ เพราะงั้นคุณแม่ยายสบายใจหายห่วงได้เลยครับ ถ้าใครมันกล้ารังแกบาสนะครับคุณแม่ยาย ผมจะจัดการส่งชีวิตมันไม่ให้ไปผุดไปเกิดเลยครับ ผมสัญญาครับคุณแม่ยาย"เดี่ยวพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แล้วพยายามเน้นคำว่า 'คุณแม่ยาย ' เพราะเดี่ยวต้องการให้บาสมีความมั่นใจในตัวเค้า เพราะเดี่ยวได้พยายามแสดงให้บาสเห็นแล้วว่า เดี่ยวได้สัญญากับแม่ของบาสแล้วว่าเดี่ยวจะรักและดูแลบาสเป็นอย่างดีด้วยหัวใจเค้าไปชั่วชีวิต
ส่วนบาสเองก็ได้แต่ยืนเขิน แก้มแดงอย่างกับกุ้งต้มแล้ว
แล้วบาสกับเดี่วก็กลับมาที่บ้านของบาสทันทีหลังจากกลับจากหลุมศพของแม่เมื่อกลับถึงบ้าน
"บาสครับ บาสรักเดี่ยวป่าวครับ" เดี่ยวอ้อน
"เป็นไข้ตัวร้อน รึว่าวันนี้มึงตากแดดมากไปหน่อย เลยประสาทกลับ มาพูด ครับ พูดผม กับ กู" บาสแซว
"ว่าไงล่ะครับบาส ยังไม่ตอบเดี่ยวเลย" เดี่ยวยังอ้อนต่อ
"ใครจะไปรักมึงลง นิสัยแย่ เอาแต่ใจ ปากก็ร้าย ชอบทำให้คนอืนเสียใจ ร้องไห้อยู่เรื่อยเลย แล้วอย่างนี้ใครจะไปรักคนอย่างมึงลง" บาสว่าให้ อย่างนั้น แต่ตาตอนนี้กำลังยิ้มอย่างมีความสุขอยู่
"ในสายตามึงกูนิสัยแย่ เลวขนาดนั้นเลยเหรอ ' เดี่ยวพูดด้วยเสียงอ่อยๆ
"เอ้ยเดี่ยว กูล้อเล่นมึงนะโว้ย อย่าคิดมาก กูขอโทษ" บาสรีบมาง้อและกอดเดี่ยวไว้ เพราะกลัวว่าเดี่ยวจะน้อยใจ
"แต่ตอนนี้เดี่ยวเปลี่ยนไปแล้วนะครับบาส เดี่ยวเปลี่ยนไปเพราะบาส เดี่ยวกลายเป็นแมวเชื่องของบาสไปแล้วนะครับ" เดี่ยวยิ้มตอบออกมา
"เอ้ย เดี่ยวมึงอย่าพูดแบบนี้กับกูเลย กูฟังแล้วมัจั๊กกะจี้หูว่ะ มันไม่คุ้นว่ะ มึงมาพูดแบบเดิมดีกว่าว่ะ"
"กูก็ว่างั้นล่ะ พูดแล้วมันรู้สึกเมื่อยปากไงไม่รู้ ไม่ชินเลย" เดี่ยวเออออตาม
"เออ แล้วมึงไม่คิดว่ากูเป็นของแปลกสำหรับมึงแล้วเหรอ"
"ทำไมพูดแบบนั้นล่ะมึง กูไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะโว้ย" เดี่ยวรีบแก้ตัว
"มึงลืมไปแล้วมั้งเดี่ยว ตอนแรกๆที่มึงกับกูเจอกัน แล้วมึงก็เคยบอกกูว่า กูเป็นของแปลกใหม่ น่าลองน่าค้นหาสำหรับมึงเท่านั้น มึงไม่เคยคิดที่จะจริงจังกับกูเลย มึงแค่อยากสนุกเท่านั้น และมึงก็เคยบอกกูว่า อย่าให้กูคิดอะไรมาเกินตัวไปเลย เพราะจะเจ็บป่าวๆ" บาสพูด
"กูเคยพูดแบบนั้นด้วยเหรอ กูไม่เห็นจำได้เลย" เดี่ยวตีหน้าซื่อ
"กูก็เลยตอบมึงกลับไปว่า ระวังอย่ามาหลงรักของแปลกอย่างกูเข้าสักวันล่ะ และแล้ววันนั้นก็มาถึงจนได้ อิอิอิ" บาสเยาะเย้ย
"ใช่ในที่สุดกูก็รักมึงเข้าจนได้" เดี่ยวหันไปมองหน้าบาสทันที
"ก็กูมีเสน่ห์ น่ารัก นิสัยดี มึงเลยอดใจไม่ให้รักกูไม่ไหวล่ะสิ" บาสได้ทีเลยยกยอตัวเอง
"ให้มันน้อยๆหน่อยมึง กูยอมเข้าหน่อย เอาใหญ่เลยนะมึง...เอ่อ...ว่าแต่ มึงยังโกรธกูอยู่รึป่าว ที่กูเคยว่ามึงต่างๆนานา....."
"ไม่หรอก กูอโหสิกรรมให้มึงไปตั้งนานแล้ว"
"กูมีไรจะบอกมึงนะ กูจะบอกตั้งนานแล้ว แต่กูไม่กล้าบอกว่ะ ไหนๆวันี้ก็พูดมาหมดแล้ว งั้นพูดวันนีเลยล่ะกัน"
"มีไรก็ว่ามาสิ" บาสตั้งใจฟัง
"จริงๆแล้วกูมีความรู้สึกแปลกๆกับมึง ตั้งแต่ที่กูจูบกับมึงครั้งแล้ว แต่แค่กูไม่กล้ายอมรับความจริงว่ากูมีความรู้สึกดีดีกับมึง หรือมีบางครั้งเหมือนกันว่าความมรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรกันแน่ ความรู้สึกที่ว่าเห็นมึงยืนคุยกับชายอื่น หรือใครก็ตามที่ไม่ใช่กู กูจะรู้สึกโมโห หงุดหงิด อยากไปดึงตัวมึงออกมา หรือเวลาที่มึงคุยหยอกล้อกับคนอื่น คนอื่นที่ได้มีโอกาสยืนข้างมึง แต่กูกลับไมมีโอกาสได้ทำอย่างนั้นมึงรู้ป่าวว่ากูก็รู้สึกปวดใจไม่ต่างไปจากมึงหรอก " เดี่ยวได้บอกออกไปแล้ว สบายใจขึ้น
"แบบนั้นจริงๆเหรอเดี่ยว " บาสถามออกไปอย่างงกับตัวเอง
"อืม ...แบบนั้นล่ะ .. กูไม่รู้ว่ากูต้องทำอะไรยังไงบ้าง กูก็เลยทำลงไปอย่างนั้น เพื่อให้มึงหันมาสนใจกูบ้าง กูรักมึงมาก อยากดูแล อยากอยู่ใกล้มึง แต่กูไม่รู้จริงๆว่า คนที่รักกัน เค้าต้องทำตัวกันยังไงบ้าง เค้าต้องดูแลเอาใจใส่กันมากแค่ไหน เค้าต้องพูดอะไรกันบ้าง กูไม่รู้จริงๆว่าเค้าต้องทำกันนยังไง"
เดี่ยวพูดไปก็เหมือนจะร้องไห้ เค้ารู้สึกผิดมากที่เคยทำรุนแรงกับบาสไว้เยอะ
"ไม่หรอกเดี่ยว เท่าที่ผ่านมามึงก็ทำหน้าที่ ของคนที่เค้ารักกัน ได้ดีมากแล้วนะ มึงทำให้กูยิ้มได้ในตอนที่กูร้องไห้ มึงจะคอยอยู่กับกูตอนที่กูโดดเดี่ยว มึงจะเป็นเหมือนหมอตอนที่กูไม่สบาย เป็นพ่อครัวตอนที่กูหิว และเป็นทุกๆอย่างที่กูรัก" บาสพูดมาถึงตอนนี้ก็เขินสิ
"แล้วมึงยังไม่บอกกูเลยว่ามึงรักกูเพราะอะไร กูถามมึงครั้งที่แล้ว มึงก็ยังไม่ยอมตอบ"
"เค้าเคยบอกว่ารักไม่ต้องมีเหตุผล ถ้ารักมีเหตุผลเมื่อไร แสดงว่าเรารักสิ่งนนั้น ไม่ใช่รักคนคนนั้น"
"งั้นมึงก็รักกูโดยไม่มีเหตุผลนะสิ " เดี่ยวยิ้ม
"ป่าว กูมีเหตุผลนะ"
"อ้าว งั้นมึงก็ไม่ได้รักกูจริงอ่ะดิ" เดี่ยวงอนอีกแล้ว
"มึงก็ฟังกูก่อนสิ ยังพูดไม่จบเลย"
"ว่ามา"
"ที่กูบอกว่ากูรักมึงเพราะมีเหตุผล ๆ ที่ว่าคือ ทุกอย่างที่รวมกันแล้วเป็นมึงนั่นแหละคือเหตุผลที่กูรักมึง ถึงมีคนอื่นที่มีคุณสมบัติเหมือนมึงทุกอย่าง กูก็ไม่สามารถรักได้ เพราะไรมึงรู้ป่าว"
"เพราะไรอ่ะ"
"เพราะคนๆนั้น ไม่ใช่มึงไง" ยิ้มสิครับทั้งคู่เลย
"รักนะครับบาส รักมาก"เดียวพูดขณะค่อยจับตัวบาสให้ชิดตัวเค้ามากขึ้น
"รักนะครับเดี่ยว รักมากกว่าด้วย" บาสพูดตอบ
"ไม่จริงเดี่ยวรักบาสมากกว่าที่บาสรักเดี่ยวครับ" เดี่ยวก็ไม่ยอมแพ้
"บาสรักเดี่ยวมากกว่า เชื่อสิ" บาสก็ไมยอม
"กูบอกแล้วไงว่ากูรักมึงมากกว่าที่มึงรักกู " เดี่ยวเริ่มกลับมาใช้คำสามัญประจำบ้านแล้ว
"กูก็บอกมึงเหมือนกันกูรักมึงมากกว่าที่มึงรักกู มึงเชื่อกูสิ " บาสก็ยังยืนยันในความรักของตัวเอง
"กูมากกว่า"เดี่ยว
"กูมากกว่า"บาส
"กู"เดี่ยว
"กู"บาส
"กู กู กู กู กู กู กู"เดี่ยว
"กู ๆๆๆๆๆๆๆๆ"บาส
“55555555555555555555”
แล้วพวกเค้าทั้งสองคนก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน โดยไม่ได้ตั้งใจ นี่ล่ะน๊าที่เค้าบอกว่าคนรักกันมักจะมีความรู้สึกตรงและเหมือนกัน
"งั้นเอาแบบนี้ล่ะ กูรักมึงด้วยหัวใจและชีวิตของกู"เดี่ยวบอก
"งั้นกูรักมึงด้วยชีวิตและหัวใจของกู"บาสบอก
( แล้วมันต่างกันตรงไหนว่ะ (คนเขียนเองครับ) งง)
"เดี่ยวรักบาสนะครับ"
"บาสก็รักเดี่ยวครับ"
เดี่ยวเริ่มต้นรุกเร้าบาสโดยไม่มีการลังเลใดๆทั้งสิ้น เพื่อปลุกอารมณ์ให้บาสจนเคลิบเคลิ้ม บาสครางเสียงกระเส่าเมื่อเดี่ยวใช้ทั้งมือและปากหยอกล้อน้องชายของเขา บาสบิดตัวเร่าๆ ด้วยความหฤหรรษ์ และแล้วช่วงเวลาสำคัญก็มาถึง เดี่ยวสบตากับบาสสุดที่รัก บาสส่งสายตาว่าเขาพร้อมทุกอย่างแล้ว บาสพลิกตัวนอนคว่ำหน้าลงกับหมอน และยกบั้นท้ายขึ้นรอรับเดี่ยว
“อ๊าส์.......อูยยยยย”
เสียงบาสร้องอุทาน เมื่อเดี่ยวแทรกตัวเข้าไปในร่างของเขา บาสนิ่วหน้า และห่อปากเพื่อระงับความเจ็บปวดจากการมีสิ่งแปลกปลอมรุกล้ำอาณาเขตเข้ามา มือของบาสกำผ้าปูที่นอนแน่น เดี่ยวเห็นหน้าเหยเกของคนรักแล้วก็รู้สึกสงสาร จึงก้มลงไปหาเขา จูบที่ซอกคอ และไล้ลิ้นไปทั่วใบหู เพื่อสร้างอารมณ์รักของบาสให้กลับมาใหม่ ลืมความเจ็บปวดไปเสีย
“ทนนิดหน่อยนะจ๊ะ คนดี แป๊บเดียวก็หายเจ็บแล้วนะ เดี่ยวจะทำเบาๆนะครับ ที่รักอย่าเกร็งนะ”
เดี่ยวกระซิบบอกบาสเป็นการปลอบประโลม บาสพยักหน้า พลางฝืนยิ้มให้ เหงื่อผุดพรายเต็มหน้าของเขา เมื่อร่างกายของทั้งสองคนหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน เดี่ยวก็หยุดนิดหนึ่งเพื่อให้บาสได้พัก จากนั้นก็เคลื่อนไหวร่างกายจากช้าๆ แล้วเร่งเป็นจังหวะเร็วขึ้น
“เราไปพร้อมๆกันเลยนะครับ”
เดี่ยวพูดกับเขาเสียงพร่า บาสพยักหน้า พลางร้องครวญครางเรียกชื่อเดี่ยวไม่ขาดปาก ในเวลาเพียงไม่นานนักเดี่ยวก็ทะลักทะลายความสุขใส่ตัวของบาส พร้อมๆกับที่บาสก็หลั่งไหลสายธารรักออกมาจนชุ่มที่นอน เดี่ยวล้มตัวลงไปบนร่างของหนุ่มคนรัก และโอบกอดเขาไว้แนบแน่น
“ที่รักจ๋า ใจผมจะขาดแล้ว.....โอววววว สุดยอดจริงๆ” บาสครางเสียงกระเส่า
เดี่ยวหัวเราะชอบใจและพลิกตัวลงนอนตะแคงมองหน้าเขา ก็เห็นบาสทำตาปรอยๆ แก้มแดงปลั่ง
“บาส...เป็นไงบ้าง”
“เจ็บจังเลย แต่ก็มีความสุขด้วย”
“บาสชอบไหม” เดี่ยวถาม
“................” บาสยิ้มแล้วพยักหน้าแทนคำตอบ
“บาสเป็นเมียที่หล่อและน่ารักที่สุดในโลกเลย”
“บ้า......ใครเป็นเมียนาย”
“ต่อไปนี้เราจะไม่พรากจากกันอีกนะที่รัก….สัญญา” เดี่ยวอ้อนเสียงหวาน
“สัญญา”
“………………….*-*-*-*…………………..”
จบบริบูรณ์
THE END
******************
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณสำหรับทุกเม้นนะขอรับ
แล้วขอบคุณทุกๆคนที่อุตส่าห์อยู่ด้วยกันตั้งแต่ต้นจนจบ
ขอบคุณคราบบบบ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
