ร้องไห้แต่เช้าเลย ไม่รู้ว่าจะสงสารใครดี
ถึงแม้ว่าคุณแม่พี่เอย์จะดื้อรั้น แต่เธอรักลูกไม่แพ้ใคร
แม้มันจะทำร้ายพี่เอย์ แต่ต้องยอมรับว่าเธอรักพี่เอย์มากจริงๆ
ถ้ายอมเปิดใจตั้งแต่เมื่อสี่ปีที่แล้วก็คงไม่เป็นอย่างนี้
ทั้งๆที่ลูกๆก็ยอมตามเงื่อนไข แต่แม่กับย่ากลับไม่ทำตามนั้น
ยิ่งแม่ของปิงแสนดีเท่าไร แม่พี่เอย์ก็ติดลบมากเท่านั้น
ทั้งสองคนอยู่ในสถานะเดียวกัน นั่นคือแม่ แต่สองคนกลับแตกต่าง
อาจเพราะแม่ปิงไม่ได้มีหน้าตาและสังคมที่ต้องแคร์
มีแค่ลูกและความสุขของลูกเป็นสำคัญ ซึ่งถือว่าปิงโชคดี
บ้านใหม่คงทำให้พี่เอย์เข้มแข็งและพิสูจน์ให้ใครต่อใครเห็น
และขอให้วันที่พี่เอย์รอคอยมาถึงในเร็ววัน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ดค่ะ โทษฐานทำให้ร้องไห้