30
“ โห้ ไม่ได้เห็นน้ำใส่ชุดนักเรียนตั้งนาน ใส่แล้วหล่อเชียว” กระหล่ำแซวเมื่อเห็นน้ำใส่ชุดนักเรียนเพื่อไปสอบตรงเข้ามหาลัย น้ำยิ้มเขินไม่ชินเมื่อได้รับคำชมแบบนี้
“ ขอบคุณครับ” น้ำว่านั่งลง มองข้าวต้มกุ้งใส่หมูสับและไข่ ที่ดูเหมือนจะล้นชาม
“ พี่แก้วเขาจัดหนักมาให้จะได้มีกำลังสอบ” กระหล่ำบอก พร้อมๆกับที่นมก้านพูเดินออกมา
“ คุณเหนือละน้ำ?” หญิงสูงวัยถาม น้ำยังไม่ได้ได้ตอบเหนือก็เดินมานั่งลงข้างๆน้ำ
“ นมขอข้าวต้มให้เหนือด้วย” ชายหนุ่มว่า กระหล่ำได้คิดแต่ในใจว่า คุณเหนือดีขึ้นเยอะตั้งแต่น้ำกลับมา ไม่ปั้นหน้าเครียด คิ้วขมวดให้อกสั่นขวัญแขวนเล่น
“ คุณเหนือตื่นแต่เช้าจะไปส่งน้ำหรือคะ?” นมก้านพูถาม เพราะวันนี้ชายหนุ่มไม่มีเรียนย่อมจะตื่นสายกว่านี้ไม่ใช่ 6 โมงครึ่ง
“ …………………..” ชายหนุ่มพยักหน้าเป็นคำตอบแล้วใช้หางตามองน้ำแวบหนึ่ง คำว่า รัก ที่ได้ยินนั้นทำให้มีความสุขได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“ น้ำกินเยอะๆนะ” นมก้านพูว่ามองน้ำที่กำลังกินอย่างเอ็นดู
“ครับ” น้ำว่าข้าวเต็มกระพุ้งแก้ว เหนือเห็นแล้วก็อดที่จะเอามือไปจับเล่นไม่ได้ น้ำรีบปัดมือชายหนุ่มออกด้วยความตกใจระคนเคอะเขิน
“ อะไร?” เหนือว่า เหมือนโดนขัดใจ แต่ก็ยังไม่อารมณ์เสีย
“……” น้ำไม่ตอบ รู้แต่ว่าเขาไม่กล้ามองนมก้านพู หรือพี่กระหล่ำเลย แล้วหน้ามันร้อนวูบขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
คุณเหนือชอบแกล้งให้เขาอายอยู่เรื่อย
น้ำเหมือนจะต่อว่าเหนืออยู่ในใจ
“นม ร้อนๆ” เหนือว่าหลังจากตักข้าวต้มกินไปนิดเดียว
“ ก็ต้องร้อนสิคะ พี่แก้วเพิ่งตักใส่ชามให้เมื่อกี้” นมก้านพูว่าเชิงตำหนิเดินมาชายหนุ่ม
“ ร้อนขนาดนี้เหนือกินไม่ได้หรอก” ชายหนุ่มว่าแต่ก็ดูไม่จริงจังเท่าไร เพราะซ่อนอุบายแผนอยู่ในใจ
“ เดี่ยวนมคนให้เย็นให้ค่ะ” นมก้านพูบอก เหนือรีบตอบในทันที
“ ไม่ต้อง!”
“ หรือคุณนหนือจะคนเองคะ?” หญิงสูงวัยถามสงสัย แต่ก็เห็นสายตาเหนือมองไปยังน้ำ จึงได้ส่ายหน้าในความไม่รู้จักโตของเหนือ
“ น้ำเป่าให้หน่อยดิ” เหนือบอกแกมสั่ง
“ คุณเหนือให้น้ำกินปเถอะค่ะ เดี๋ยวไปสอบไม่ทัน ข้าวต้มถ้าคุณเหนืออยากให้เป่าให้ นมเป่าให้ก็ได้”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับนม น้ำยังพอมีเวลาครับ” น้ำบอก เหนือแอบอมยิ้มทั้งที่ปั้นหน้าตาย นมก้านพูส่ายหน้าอ่อนใจ
“…………………………………….”
เหนือเมื่อเห็นว่ายังพอมีเวลา เลยทำตัวเป็นเจ้าถิ่นที่ดีพาน้ำขับวนรอบๆมหาลัย
“ ร้านนี้ ไม่ค่อยอร่อยเท่าไร แต่ก็เหมาะที่มาจะกินเป็นมือเที่ยงเพราะทำค่อยข้างเร็ว หรือไม่ก็โทรมาสั่งก่อน” เหนือบอก
“ ครับ” น้ำมองไปยังร้านที่ว่าทำตากตึกแถวสองคูหา หน้าร้านเป็นกระจกใส มีกระถางไม้ประดับประดับเป็นทางเดิน ตรงประตูมีไม้สีขาวห้อยไว้ ‘Closed’
“ เออร้านนั้น อร่อยดี ฉันมากินบ่อยๆ บรรยากาศก็ดี เอาไว้ฉันพามากินก็ได้” เหนือว่าชี้ไปยังบ้านหลังคาแหลมกระทัดรัดให้ความรู้สึกเหมือนเป็นร้านกาแฟ
“ ครับ” น้ำพยักหน้า แล้วหยิบสมุดโน๊ตเล็กๆที่จดสรุปเนื้อหาวิชาสอบเอาไว้ขึ้นมาอ่าน เหนือหันไปมองก่อนที่จะถาม
“ พร้อมไหม?”
“ ครับ” น้ำพยักหน้า
“ กลัวไหม?” เหนือถามอีก
“ กลัว? เอ่อครับ น้ำไม่รู้ว่าข้อสอบจะเป็นแบบไหน ไม่รู้จะทำได้หรือเปล่า?” น้ำว่าสีหน้าวิตกเมื่อคิดว่าในข้อสอบจะถามอะไร?
“ ไม่เป็นไรหรอกน่า ข้อสอบมันไม่ออกเกินในหนังสือหรอก” เหนือว่าเลี้ยวรถเข้ามามาหาลัย
“ …..”
“ สอบตึกนี้ใช่ไหม?”
“ครับ” น้ำบอกมองออกไปนอกรถเห็นนักเรียนคนอื่นเดินเข้าตึกเป็นกลุ่มใหญ่ พอเหนือจอดรถน้ำก็เตรียมเปิดประตูพร้อมกล่าวขอบคุณ
“ ขอบคุณนะครับที่มาส่งน้ำ”
“ เดี๋ยว” เหนือว่าจับมือไว้
“ครับ!?”
“ ตั้งใจสอบ……แก จะได้เรียนที่เดียวกับฉัน”
“ น้ำจะพยายามครับ”
“ เหรอ” เหนือพูดพร้อมๆหอมแก้มน้ำไม่ให้อีกฝ่ายทันรู้ตัว
“ คุณเหนือ!?” น้ำเอามือจับแก้มตกจ้องอีกฝ่าย เหนือยักไหล่แล้วยักยิ้มทำไม่รู้ไม่ชี้
“ จะจ้องฉันอีกนานไหม?หรืออยากให้ไปหาห้องสอบ” เหนือถามเก๊กเสียงดุ
“ ไม่เป็นไรครับ
!? !?” น้ำรีบเปิดประตูวิ่งเข้าไปในตึก เหนือหัวเราะในลำคอก้มหน้ามองน้ำวิ่งไป
“ จะทำตื่นเต้นไปเพื่อ?” เหนือว่าหัวเราะอยู่คนเดียว ทั้งที่น้ำเพิ่งไปเมื่อกี้ แต่เขาก็อยากเห็นหน้าน้ำอีกแล้ว อาการแบบนี้ท่าจะบ้า
“…………….” กัสมองฟอร์ที่นอนบนเตียงสภาพเมาค้าง แล้วหดหู่ใจ ตลอดทั้งสัปดาห์ฟอร์มาคลุกอยู่คอนโดกัสไม่ยอมกลับบ้าน แม้คุณช่อแก้วจะโทรมาตามหลายครั้ง
รักน้ำมากขนาดนี้เลยเหรอ? แต่ก็ไม่ยอมทำอะไร เรารู้ว่านายไม่เลวพอที่จะทำตามแผนเรา แล้วนายก็มาทำตัวหมดอาลัยตายยากต่อหน้าเราแบบนี้ เราจะทนนิ่งเฉยแน่ไปได้ยังไง!
นายไม่กล้า
แต่เรากล้า ! นายไม่อยากเป็นคนเลว เราเลวเองก็ได้ แล้วนายจะมาขอบคุณเรา
กัสมองนาฬิกาเที่ยงกว่าๆ จึงเข้าไปปลุกฟอร์
“ ฟอร์ตื่น จะนอนให้ตายไปข้างหรือไง!?” กัสเขย่าเต็มแรงจนฟอร์ปรือตาตื่น
“กัส?”
“ เอ่อ เราเอง ตื่นขึ้นมากินข้าวกินปลาได้แล้ว เมื่อคืนก็กินแต่เหล้า ต่อไปคงไม่พ้นเป็นพิษเหล้าเรื่อรัง!?”
“ …………….” ฟอร์พูดกึมกัมเสียงเบา
‘แค่นี้ไม่ตายหรอก’ บ่ายสามโมงครึ่ง น้ำหมดเวลาสอบ เด็กหนุ่มจะโทรบอกเหนือตามที่ได้รับปากมา แต่ก็โดนขัดจังหวะเพราะเสียงเรียก
“
น้ำ น้ำ !? ” น้ำหันซ้ายหันขวาหาต้นเสียง เพราะนักเรียนคนอื่นที่กำลังออกจากห้องสอบจำนวนมาก จนเห็นกัสกำลังวิ่งมาหา
“ คุณกัสมาได้ไงครับ
? ”
“ คิดว่าจะไม่เจอน้ำซะแล้ว” กัสบอกท่าทางร้อนรน
“ มี อะไรหรือครับ?”
“ ฟอร์….” กัสว่าก่อนที่เงียบไปเพื่อให้อีกฝ่ายกังวลใจ
“ คุณฟอร์ทำไมครับ
!? ” น้ำรู้สึกเป็นห่วงฟอร์ขึ้นมาทันที
“ ก็จากวันนั้น ฟอร์ก็…
ฟอร์ก็”
“คุณฟอร์ทำไมครับ!?” ยิ่งกัสไม่ยอมบอกน้ำก็ยิ่งกังวล
“ ฉันอยากให้น้ำไปเห็นกับตา มาเถอะแล้วฉันจะเล่าให้ฟังในรถ” กัสว่าดึงแขนแขนให้ตามเขาไปยังรถ น้ำไม่รีรอตามกัสไปด้วยความเป็นห่วงฟอร์ โดยลืมเรื่องโทรหาเหนือไปสนิท
ในรถกัสเล่าเรื่องฟอร์ทำตัวสำมะเลเทเมาให้น้ำฟัง
“……”
“ รู้ใช่ไหมว่าเพราะใคร?”
“ เพราะคุณฟอร์คิดมากเรื่องคุณเหนือหรือครับ?”
“
ไม่ใช่! คิดเรื่องน้ำต่างหาก”
“ เรื่องน้ำ?”
“ น้ำรู้ใช่ไหมว่าฟอร์รักน้ำ”
“
รักน้ำ”
“ อย่าบอกว่าไม่รู้” กัสทำหน้าเหมือนโลกจะตายให้ได้
“ ไม่ใช่หรอกครับ คุณกัสคงเข้าใจผิด คุณฟอร์แค่สงสารน้ำ”
“
สงสารบ้า! อะไร จะทำขนาดนี้ เคยคิดบ้างไหม คำว่าสงสารมันน้อยไป! แล้วตอนนี้ยิ่งทำตัวหมดอาลัยตายยากขนาดนี้ยังไม่เข้าอีกเหรอ!?”
“ แต่
แต่….” น้ำบอกไม่ถูกว่าเขารู้สึกอะไรมากที่สุด หากว่าสิ่งที่ได้ฟังเป็นความจริง จะว่าดีใจก็ใช่!? จะว่ากังวลก็ใช่!? ตกใจก็ใช่!? สับสนจนรู้สึกง่วง……………….. และรู้สึกคอแห้ง…… ง่วง
“ เอางี้พอเจอฟอร์แล้วค่อยถามให้รู้เรื่องกันไปเลย น้ำเองก็รักฟอร์ไม่ใช่หรือไง!?”
“
มะไม่ ไม่ใช่ ครับ” น้ำว่าพยายามฝืนเปลือกตาที่จะหลับลงมาให้ได้
“
คุ คุณ…นะน้ำ…” น้ำหันหน้ามองอีกฝ่ายที่กำลังขับรถโดยไม่ได้สนใจเขา ก่อนที่สติจะล่องลอยหายไป
“น้ำ น้ำ” กัสเรียกเมื่อน้ำนิ่งและเงียบไป
“……………………………….ขอโทษนะน้ำ”
กัสพาน้ำมายังโรงแรมที่ได้จองไว้ แล้วโทรหาฟอร์
“ ฮัลโหลฟอร์ ตอนนี้น้ำอยู่เรา”
“ กัส
!? ” ฟอร์เข้าใจในทันทีว่ากัสกำลังทำอะไร
“ โรงแรมJ ห้อง 000 นายจะไม่มาก็ได้ แต่อย่าไว้ใจเรามากก็แล้วกัน” กัสบอกทั้งขู่แล้วตัดสายฟอร์ทิ้ง แม้ฟอร์จะโทรกลับก็ไม่ยอมรับ
“
กัส นายทำบ้าอะไรของนาย!? ” ฟอร์ทั้งโมโหทั้งเป็นห่วงน้ำ ชายหนุ่มรีบบึ่งไปโรงแรมที่ว่าในทันที
กัสมองน้ำที่นอนสลบสไหลบนเตียง ก่อนที่จะลงมือถอดเสื้อผ้าน้ำไม่เหลือแม้แต่กางเกงใน
กริ้งๆ
เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายน้ำดังขึ้น กัสค้นจนเจอโทรศัพท์ที่ดังอย่างต่อเนื่อง
‘เหนือ’
กัสปล่อยให้โทรศัพท์ดังจนเงียบไปก่อนที่จะปิดเครื่อง
“……………………… . .”
เหนือโทรหาน้ำอีกครั้ง
“ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณา…….” เหนือแปลกใจที่เมื่อกี้ยังโทรติด แต่ตอนนี้ทำไมโทรไม่ติด จะว่าไม่มีสัญญาณก็ไม่ใช่ แบต-หมดก็ไม่ใช่ เพราะเมื่อคืนเขาเห็นน้ำชาร์สเครื่องไปแล้ว นอกเสียจากว่าปิดเครื่อง?
จะปิดเครื่องทำไม ..? หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้ำ!?
เหนือโทรหาน้ำอีกครั้ง และอีกครั้ง เสียงสัญญาณยังคงเหมือนเดิม
“ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ …….” เหนือนึกถึงอาทิตย์ที่แล้วที่น้ำเป็นลม คิดว่าน้ำอาจะเป็นลมอีกก็ได้ เพราะน้ำเองก็อ่านหนังสือจนดึกติดต่อกันหลายคืน
เหนือที่รออยู่หน้ามหาลัยรอให้น้ำโทรให้ไปรับ เปลี่ยนเป็นขับรถไปยังตึกที่น้ำสอบ เหนือจำห้องสอบที่น้ำบอกเมื่อเช้าได้ รีบขึ้นไปดู แต่ห้องว่าง แม้แต่ผู้คุมสอบก็เก็บข้อสอบไปหมดแล้ว
“ ……………
……….น้ำ!? ” เหนือวิ่งเข้าห้องน้ำชายคิดว่าเผื่อน้ำเป็นลมในห้องแล้วไม่มีใครเห็น ในห้องน้ำว่างเปล่าแม้เหนือจะเปิดดูทุกห้องก็ตาม
หรือว่าน้ำจะกลับไปแล้ว แต่ทำไมติดต่อไม่ได้ ไม่ใช่ว่าน้ำจงใจปิดเครื่องหนีเขาหรอกนะ
หนี!?
หรือว่า น้ำหนีไปแล้ว
บ้าน่า!?
อย่าคิดอะไรบ้าๆได้ไหม!? เหนือบอกตัวเอง ว่าหากจะหนีเขาไปคงไม่รอมาทำวันนี้หรอก มีโอกาสไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไร
ฟอร์มาถึงโรงแรมJ ตรงดิ่งไปยังห้อง000 ทันที เคาะประตูเพียงหนึ่งครั้ง กัสก็เปิดประตูออกมา ฟอร์พุ่งเข้ามาในห้อง เห็นน้ำนอนอยู่เตียงรีบเข้าไปหา
“ น้ำ
น้ำ!? ”
“ อย่าเพิ่งเรียกเลย” กัสว่า ฟอร์หันกลับมาหากัสก่อนที่จะกระชากคอเสื้อกัสด้วยความโกรธ
“
ทำแบบนี้ทำไม!? ”
“ เราอยากช่วย”
“
แต่ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้”
“ แล้วมีวิธีอื่นหรือไง!? เราไม่เห็นว่าฟอร์ทำอะไร ถ้าไม่ทำอะไรก็ตัดใจเซ่!? แต่ตัดใจไม่ได้ใช่ไหมละ?” กัสว่าแม้จะไม่ได้ดูถูก แต่คนฟังกลับรู้สึก
“ แต่แบบนี้…” ฟอร์คลายมือจากคอเสื้อกัส
“ นี่เป็นโอกาส เราทำทุกอย่างของเราเอง ฟอร์แค่โดนมัดมือชก แค่ไม่มีทางเลือก”
“ ไม่กัส เราจะพาน้ำกลับบ้าน”
“ แล้วนายจะบอกเหนือว่ายังไง? คิดว่าเหนือจะเชื่อเรอะ เหนือเขาเชื่อใจนายเรอะ?” กัสพูดจี้ปมที่กำเป็นเป็นอยู่ตอนนี้
“ ยังไงก็ตามแต่ เรา…”
“ ฟอร์
!? ” กัสว่าจับไหล่ฟอร์เอาไว้
“ อีกนิดเดียวเท่านั้น นิดเดียวทุกอย่างจะเปลี่ยนไป น้ำจะเป็นอิสระ ตอนนี้เรากำลังช่วยน้ำ มองน้ำสิ ฟอร์รักน้ำไม่ใช่หรือไง อยากให้น้ำกลับไปหาเหนืออีกใช่ไหม? อยากเห็นน้ำเจ็บอีกใช่ไหม? สักวันเหนือต้องทำกับน้ำอีกหรอบเดิมแน่”
“ น้ำอาจจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราเลย…”
“
น้ำก็ไม่ได้รักเหนือเหมือนกัน! ” กัสบอกมั่นใจ
“……………………….” ฟอร์พยายามาเหตุผล ไตร่ตรอง ว่าเขาไม่ควรทำในสิ่งที่กัสบอก แต่ความจริงแล้ว นอกเหนือสิ่งอื่นๆคือความรู้สึกของตัวเองเขา มันมากล้นเกินผิดชอบชั่วดี เขารักน้ำ และไม่ต้องการให้น้ำอยู่กับเหนือนั่นคือความจริง หลังจากนี้น้ำคงจะโกรธจะเกลียดเขาบ้างแต่เมื่อรับรู้ความในใจเขาแล้ว น้ำก็คงยกโทษให้ และน้ำไม่ต้องทนอยู่กับเหนืออีกแล้ว
“……….” กัสเห็นท่าทีฟอร์ก็รู้ว่าฟอร์ตัดสินใจที่จะดำเนินการตามแผนเขา จึงโทรหาเหนือตามแผนขั้นต่อไป
เหนือนึกว่าคนที่โทรมาเป็นน้ำ แม้จะรู้สึกผิดหวัง แต่ก็คิดว่าอาจจะเกี่ยวข้องกับน้ำก็ได้
“ ฮัลโหลครับ ? ”
“ ฮัลโหล เหนือ นี่เรากัส”
‘กัส’ เพื่อนฟอร์และเป็นคนให้ที่พักให้น้ำซ่อนตัว!? แล้วโทรมาหาเขาทำไม!?
“ นายมีอะไร?” เหนือถาม เสียงไม่ใคร่จะเป็นมิตร
“ เราแค่โทรมาถาม ว่าอยากจะรู้หรือเปล่าว่าตอนนี้น้ำอยู่ที่ไหน?” กัสถามยียวน
“ …………………….” น้ำ!?
“ ถึงไม่อยากรู้เราก็จะบอกแล้วกันว่า ตอนนี้น้ำอยู่กับฟอร์ในห้องสองต่อสองมาสักพักแล้วละ”
อยู่กับฟอร์!?
“ ต้องการอะไร!?” เหนือว่า ด้วยความระแวงเป็นทุนเดิมเชื่อไปแล้วครึ่งหนึ่งว่าตอนนี้น้ำอยู่กับฟอร์จริงๆ
“ ต้องการความสะใจ ฟอร์ให้เราจองห้องให้ทั้งที่รู้ว่าเรารู้สึกยังไง ทั้งๆที่เรารักฟอร์ ทำแบบนี้ไม่คิดว่าเกินไปหรือไง เลยอยากจะเอาคืนบ้าง ดูสินะทำหน้ายังไง”
“ ทำแบบนี้ไม่กลัวฟอร์โกรธหรือไง?” เหนือหยั่งเชิง
“ ก็คงจะโกรธ แต่สะใจ”
“………………………………” เพราะแบบนี้ใช่ไหม? เขาถึงโทรหาน้ำไม่ติด เพราะตอนนี้น้ำอยู่กับฟอร์!?
เหนือกำมือแน่นจนสั่น
อย่าเพิ่งเชื่อ ถ้ายังไม่ได้เห็นกับตา เพราะน้ำบอกว่ารักเขา ไม่ได้รักฟอร์
เชื่อใจ
ต้องเชื่อใจ
กัสเป็นเพื่อนฟอร์อาจจะโทรมาเพื่อให้เขาไขว้เขวก็เป็นได้
“ ไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าว่างและอยากมาดูให้เห็นกับตาที่โรงแรมJ ห้อง000 เราจะรอที่ลอบบี้ ใน 30 นาทีนี้” กัสว่าแล้วตัดสายไปเฉยๆ
ตู๊ดๆ ๆๆ
“………………………………..” เหนือไตร่ตรองแต่ก็ยังไม่เชื่อกัส 100 เปอร์เซ็นต์ จึงโทรหาน้ำอีกครั้ง
“ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ …….” โรงแรมJ อยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไร เขาจะไปดูก็ไม่เสียหาย จะได้รู้ดำรู้แดงกันไปว่า กัสโกหก น้ำมีเหตุผลบางอย่างทำให้ติดต่อไม่ได้ และตอนนี้คงกำลังกลับบ้าน?
………….น้ำรักเขา
กัสยิ้มเมื่อเห็นเหนือมาได้รวดเร็วกว่าที่คิด
“ นึกว่าจะไม่ซะแล้ว” กัสว่า
“…………………………….” เหนือไม่ตอบ กัสเลยนำทางไปยังที่น้ำอยู่ในทันที
หน้าประตูห้อง เหนือและกัสยืนนิ่งอยู่
“ จะให้เราเข้าไปด้วยไหม?” กัสถาม เหนือหันมามองกัสอีกครั้งก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป แม้สีหน้าชายหนุ่มจะไม่แสดงความรู้สึกใดๆ แต่หัวใจกลับสั่นไหว
น้ำรักเขา
“……………………………” แต่สิ่งที่เห็น!?
น้ำนอนตาพริ้มในผ้าห่มกับฟอร์!?
“ เหนือ?” ฟอร์ว่า ทำทีตกใจที่อยู่ก็เห็นเหนือเดินเข้ามา
“ ………………………………” เหนือยังคงจ้องน้ำที่ยังไม่ตื่น และเขาก็ไม่พูดอะไรไม่ออกทั้งนั้น
!? น้ำรักเขา
………………………………………………….ไหนบอกว่าไม่มีอะไรกัน!?
โกหก
โกหกทั้งเพ
สนุกนักหรือไง ที่เห็นเขาเป็นโง่ คงจะกกกอดกันแล้วหัวเราะอย่างสนุกสนานใช่ไหม!?
“……………………………” เหนือมองฟอร์แววแข็งกร้าว
นายก็เหมือนกัน กล้าหักหลังเราขนาดนี้!?
“ นี่สินะที่ปฏิเสธมาตลอด” เหนือพูดดูถูก ไม่ผิดจากที่คิดไว้จริงๆ
“………………………………”
ท่าทีเหนือแตกต่างที่ฟอร์คิดไว้ นิ่งกว่าที่คิด
“ ต่อไปนี้ พวกนายไม่ต้องตีหน้าซื่อทำเป็นไม่รู้แล้วละ อย่างทำอะไรกัน
เชิญ! ตามสบาย” เหนือว่ายักยิ้ม รู้สึกหัวใจมันชาจนไม่มีความรู้สึก
ไม่มีความรู้สึกใดๆเลย
บอกว่ารักทำไม?
ท้ายที่สุดก็มีแต่เขาวิ่งเต้นอยู่คนเดียว พยายามที่จะรั้ง..ไว้ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดๆ โดนบอกอะไรก็เชื่อ
ไอ้โง่ เป็นไงละโดนสวมเขาแล้วตาสว่างไหม?!
ตื่นสักที
น้ำไม่ได้รักมรึง?!
“……………………..เรากับน้ำรักกัน” ฟอร์บอก
“ เชิญ?! อยากจะไปรักที่ไหนก็เชิญ เรายกให้” เหนือว่าหันกลับไปมองน้ำที่กำลังงัวเงี่ยลุกขึ้น
“ …………………………”
ในความเงียบงัน กลับเหมือนมีบางอย่างที่รอเวลาประทุ แม้จะไม่พูดแต่เหนือกับฟอร์กลับจับจ้องกันละกันไม่วางตา
“…?!….” น้ำมองฟอร์ที่ใส่เพียงกางเกงตัวเดียว และเหนือ ด้วยฤทธิ์ยาสลบที่ยังหลงเหลืออยู่ น้ำต้องลำเรียงความคิดว่าเหนือกับฟอร์มาอยู่ที่ได้ยังไง?
แล้วคุณกัสที่ยืนห่างออกไป?
คุณกัส…กำลังพาเขาไปหาคุณฟอร์ แล้วคุณเหนือมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
“………………….” เหนือหันกลับไปหาน้ำ
คุณเหนือ?! น้ำมองไปรอบๆ ที่นี่ยังก็ไม่ใช่ที่เขารู้จัก แล้วเขามาอยู่ที่ได้ยังไง น้ำสำรวจตัวเอง เขาไม่ได้ใส่อะไรเลยแม้แต่กางเกงใน แล้วยัง?!
“ คุณเหนือ คุณฟอร์?!” น้ำว่าไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
“ น้ำ” ฟอร์ว่าเข้าไปหาน้ำที่ยังนั่งอยู่บนเตียง
“ คุณฟอร์ มันเกิดอะไรขึ้นครับ? แล้วน้ำ?!” น้ำยังคงรู้สึกปวดหัว และสับสนว่าตัวเองมอยู่ที่นี่ได้ยังไง
“ แล้ว น้ำ…” น้ำกุมขมับที่ปวดตุบๆ
“แกอยากไปไหนทำอะไรกับใครก็ไป…. ไม่ว่าจะอะไรก็เชิญ!? และจะเป็นการดีที่ฉันจะไม่ต้องทนแกอีก …. ถ้าแกหายไปฉันจะไม่สนใจหรือตามหาให้เสียเวลาสบายใจได้” เหนือพูดด้วยเสียงที่ปกติ แต่พื้นที่ยืนเหมือนจะปริแตกและยังสั่นสะเทือน
“ คุณเหนือหมายความว่ายังไงครับ?
!? ”
“ ฉันกับแกไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก …
…ไม่มี” เหนือว่าคำพูดสุดท้านแผ่วเบา ชายหนุ่มมองใบหน้าน้ำเป็นครั้งสุดท้าย แล้วเดินออกไปด้วยขาที่หนักอึ้งสาหัส โดยมีกัสวิ่งตามออกไป
นี่มันเรื่องอะไรกัน?!
“ คุณฟอร์ นี่มันเกิดอะไรขึ้นครับ?!” น้ำถาม
ไม่เข้าใจจริงๆว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“…………………………….” สถานการณ์แบบนี้!? หรือว่า …………….คุณเหนือคิดว่าเขาว่าเขากับคุณฟอร์มีอะไรกัน!?
น้ำลุกขึ้นทั้งที่เปลือยโป้แล้วคว้าเสื้อกางเกงจะใส่และรีบตามเหนือออกไปอธิบาย
“น้ำ!?” ฟอร์เรียกดึงเสื้อและกางเกงออกไปจากมือน้ำ
“คุณฟอร์ครับ ตอนนี้คุณเหนือเข้าใจเราสองคนผิด ถ้าไม่รีบอธิบายให้คุณเหนือเข้าใจละก็..”
“
น้ำ!? ” ฟอร์พูดเหมือนตะคอก จนอีกฝ่ายชะงักจ้องหน้าเขา
“คุณฟอร์ ?”
“
ถ้าเหนือเข้าใจผิดแล้วไง!? ” ฟอร์ว่า เห็นน้ำเป็นห่วงความรู้สึกเหนือกว่าที่เขาคิดไว้ เหมือนกับว่าที่เขาคิดมันไม่ใช่
แค่เขาที่คิดไปเอง
แล้วแบบนี้ สิ่งที่เขาได้คืออะไร มีแต่เสีย
โกรธตัวเองที่ทำแบบนี้
“……………………”
“
เหนือเข้าใจผิดแล้วไงน้ำ!? ไม่ดีหรือไง น้ำก็ไม่ได้รักเหนือไม่ใช่หรือไง!? ” ฟอร์กำมือแขนน้ำแน่นไม่ยอมให้อีกฝ่ายไปไหนทั้งนั้น
“
คุณฟอร์? ” ริมฝีน้ำสั่น ไม่เคยเห็นฟอร์เป็นแบบนี้ คุณฟอร์เป็นคนที่ไม่รู้จัก
“
นี่น้ำไม่เข้าใจหรือไง ว่าทำไมเหนือมาเห็นน้ำกับฉันในสถาพนี้ ….เพราะมันเป็นการจัดฉาก เข้าใจไหม!? และฉันเองฉันเป็นคิด เป็นคนจัดฉากทั้งหมด”
“ ……
……คุณฟอร์กำลังล้อน้ำเล่นใช่ไหมครับ? ” น้ำว่าส่ายหน้า รู้สึกว่ากลัวฟอร์ขึ้นมา ทั้งที่ไม่เคยรู้สึก
“ หน้าฉันเหมือนล้อเล่นหรือน้ำ เหมือนเรอะน้ำ!?”
“………………..” น้ำส่ายหน้าเดินถอยหลัง บิดแขนให้ฟอร์ปล่อย นอกจากฟอร์จะไม่ยอมปล่อยยังเดินตามน้ำตามก้าวต่อก้าว
“ ………………………………”ฟอร์ก้มหน้าลงมาจนปลายจมูกเกือบจนกับอีกฝ่ายหากน้ำไม่หันหน้าหลบ แต่น้ำก็ยังสัมผัสได้ลมหายใจอุ่นที่รดแก้มตัวเองอยู่
“ รู้ไหมน้ำว่าทำไมฉันทำแบบนี้?”
“…………………” น้ำเงียบหัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
-------==-------
มีท่านน้อง ถามว่าไม่อยากลงแล้วเหรอ? ทำไมถึงคิดไปเยี่ยงนั้น
ความจริงก็คือ เก็บไว้เฉยๆ ไม่กล้าลง T^T
...ละไว้ในฐานที่เข้าใจว่าทำไมเน้อ
หัวข้อ: บ่วงหัวใจให้รัก41-43(จบ)....................................หน้า55 (อ่าน 373326 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก