Part….. ( II )
BEN ( LIVE )
K V Park กรุงเทพมหานคร 08.30
“สวัสดีครับ มาหาใครครับ” ผู้ชายหน้าหวาน ตาโต คิ้วเรียว ปากบาง ตัวเล็ก เอวก็เล็กเดินเข้ามาทักฉัน นี่ซินะ แฟนไอ้เคลวิน เรื่องภาษาผ่าน (ก็ได้ ) พูดจาฉะฉานได้เรื่อง
อืมๆ การมีมารยาทเรอะ ก็โอเค รู้จักพูดสวัสดีผู้ใหญ่ ยังดีกว่าพวกลูกพวกไฮโซที่จ้องจะจับไอ้เคล พวกนั้นไปมาแต่ละทีไม่เคยเห็นหัวเขาซักที
ความเมตตา เต็มร้อย เอาไปก่อน 45 เพราะเหลือเวลาอีกตั้งเยอะที่ฉันจะได้พิจารณาแฟนไอ้เคลมัน
ขอบอกไว้เลยนะ ว่ามาตรฐานฉันสูง ถ้าไม่ดีจริง ต่อให้น่ารักหยาดฟ้าฉันก็ตัดทิ้งไปได้เหมอืนกัน
มองรวมๆ ...ก็ ดูดี .... !! แต่ก็ยังตัดสินไม่ได้หรอกนะ อาจจะดีแค่หน้าตาก็ได้ คนที่หน้าตาดีแล้วนิสัยเลวก็มีถมเท ดูอย่างไอ้เคลมันซิ ไอ้หมอนี่หล่อแล้วชอบขัดคำสั่งปู่มัน เดี๋ยวนี้ชักเอาใหญ่ ถ้าเมียมันไม่โดนใจฉันขึ้นมาล่ะ ใครก็ขวางฉันไม่ได้ที่จะทำให้สองคนนี้เลิกกัน!!
“ฉันหลงทางน่ะ ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน”
เพียงฟ้าขมวดคิ้วแล้วมองไปที่คุณปู่ข้างหน้าอย่างสงสาร เขาเป็นคนประเภทที่ว่าอ่อนไหวในเรื่องคนแก่ง่าย เห็นที่ไหนไม่ได้ต้องเข้าไปทัก ถ้าเห็นคุณยายขายขนมอยู่ตรงข้างทางเขาก็จะเหมาซื้อหมดแล้วเอาขนมมาแจกคนสำนักงาน
“คุณปู่จะไปไหนเหรอครับ ให้ผมไปส่งไหม” ร่างบางถาม พรางนั่งลงที่พื้นสนามอย่างไม่ถือตัว มือบางเอื้อมมือไปเอาเอกสารให้กระเป๋าของตัวเองมาพัดวีให้คุณปู่ เพราะเห็นใบหน้าของท่านเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ
คงจะร้อนมาก ดูซิ ตัวเองหมดเลย แล้วนี่จะมาหาใครล่ะเนี่ย เป็นชาวต่างชาติซะด้วยซิ ใครเป็นลูกเป็นหลานเนี่ย ทำไมถึงไม่ได้เรื่องอย่างนี้ ไม่รู้จักดูแลให้ดีๆ
“ฉันมาหาหลาน มันบอกว่าทำงานอยู่ที่นี่” มือเหี่ยวย่นชี้เข้าไปทางประตูสำนักงานใหญ่ ดวงตาคมดุจเหยี่ยวแสร้งหรี่ลง เพื่ออำพรางตัวเองว่าตาฝ่าฟาง ทั้งที่ความจริงแล้วยังคงใช้งานได้ดีอยู่
“หลานคุณปู่ชื่ออะไรครับ เดี๋ยวผมจะพาเข้าไปเอง” เพียงฟ้าลุกขึ้นยืนแล้วก้มลงประคองปู่เบนให้ยืนขึ้น
“ฉันจำไม่ได้” ร่างบางหน้านิ่วขึ้นไปอีก จำชื่อหลานไม่ได้ แล้วอย่างนี้จะหาอย่างไรเนี่ย
“งั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจะหาทีแผนกเอง”
ทั้งสองประคองกันเข้าไปในบริษัท พนักงานต้อนรับเห็นปู่เบนเดินหมดแรงเข้ามาก็จะวิ่งเข้ามาช่วย แต่สายตาคมของผู้สูงอายุแอบส่งสายตาสั่งว่าให้หยุดนิ่งอยู่กับที่ซะก่อน ไม่งั้นได้ความแตกแน่ๆ
“คุณปู่ ไปนักพักที่ห้องผมดีกว่า เดี๋ยวผมจะหาขนมกับน้ำผลไม้มาให้ทาน” มือคนตัวบางพาผู้สูงอายุมานั่งที่โซฟาห้องตัวเองเสร็จแล้วก็รีบวิ่งไปห้องอาหารด้านข้างทันที
“ร็อบ ไปบอกพนักงานทุกคนว่าให้ทำทีไม่รู้จักฉัน” มือเหี่ยวย่นรีบกดโทรศัพท์ออกไปทันที เสียงแหบพร่ากรอกลงไปเมื่ออีกฝ่ายรับสาย
“แล้วอย่าลืมแผนที่วางไว้ อย่าทำพลาดเด็ดขาด ถ้าแกทำพลาดเตรียมตัวไปเลี้ยงเป็ดที่ฮาวายได้เลย” พูดเสร็จก็รีบกดวางแล้วซ่อนเครื่องมือสื่อสารทันที
“คุณปู่ทานก่อนนะครับ นี่เป็นขนมใส่ไส้ อันนี้ก็ลูกชุบ ส่วนอันนี้เรียกว่าเม็ดขนุนครับ” ปู่เบนมองปากบางช่างจำนรรจานั่นอย่างเพลินๆ เข้าใจขึ้นมานิดหนึ่งว่าทำไมไอ้เคลมันถึงหวงนักหวงหนา
“ฉันไม่ทานของหวาน”
ดวงหน้าหวานที่กำลังแย้มยิ้มหุบลงอย่างช้าๆ แต่ก็ไม่แสดงอาการออกมา มือบางเลยส่งแก้วน้ำมะพร้าวมาให้แทน
นี่ถ้าเป็นคนอื่น สาบานได้เลยว่าผมจะเอาจานขนมขวางหัวแน่นอน ไม่ให้มาอยู่เหนือหัวแน่ๆ
“งั้นคุณปู่รออยู่นี่ก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะไปเอาขนมปังมาให้กิน ขอโทษด้วยนะครับ”
แล้วคนตัวบางก็หายไปอีกรอบ ทิ้งให้คนแก่ได้นั่งยิ้มอมยิ้มอย่างเสียไม่ได้ ที่ได้แกล้งแฟนหลานชายเล็กๆน้อย
“ฉันล้อเล่นต่างหากล่ะไอ้เด็กโง่” แล้วมือเหี่ยวย่นตามกาลเวลาก็จิ้มขนมไทยเข้าปากอย่างสบายอารมณ์ โดยคราวนี้ไม่ได้ระวังตัวว่าเพียงฟ้านั้นได้เข้ามาอยู่ในห้องแล้ว
“ไหนคุณปู่บอกว่าไม่กินขนมหวานไงครับ”
“แค่กก!!!!!!!!!!!!” ปู่เบนถึงกับสำนักในความฉลาดของหลานสะใภ้ทันที คนตัวบางจึงรีบวิ่งเข้ามาลูบหลังให้อย่างห่วงใย
“ฉันอยากชิม หรือไม่ได้!!” แสร้งทำโมโหกลบเกลื่อน แต่ในใจเต้นโคมคราม เพราะกลัวว่าตัวเองนั้นจะทำแผนแตก
“อ๋อเหรอครับ งั้นเป็นไงบ้างครับ ขนมไทยอร่อยไหมครับ” มือบางวางจานขนมปังหน้ากระเทียมตามสูตรของอิตาลีลงบนโต๊ะ แล้วนั่งลงด้านล่างตรงพื้นห้องแทน ไม่ได้นั่งโซฟาข้างๆผู้สูงอายุ
“ก็เฉยๆ” ใครบอกล่ะ ความจริงมันอร่อยมากเลย แล้วยิ่งไอ้อันที่เป็นสีสันๆ หวานได้ใจเขาไปเลย แต่ถ้าให้ไอ้เคลมา มันต้องบอกว่าหน้าแฟนมันหวานกว่าแน่ ๆ
สายตาคมเข้มมองเพียงฟ้าอย่างชื่นชมแต่ปิดเอาไว้ เพราะเมื่อเพียงฟ้านั่งลงที่พื้นห้องโดยไม่ได้ขึ้นมานั่งที่โซฟาเดียวกับเขา คะแนนที่บวกลบอยู่ในใจก็พุ่งขึ้นทันที
ความมีมารยาท เต็มร้อย เอาไปเลย 99.98
“ผมชื่อเพียงฟ้า อริยาวัฒน์นะครับ แล้วคุณปู่ชื่ออะไรครับ”
“เบน โรเนอร์” นี่แฟนไอ้เคลมันไม่รู้จักเขาจริงๆเหรอเนี่ย ให้ตายเถอะไอ้หลานรักมันไม่บอกซักหน่อยเลยเหรอว่ามันมีปู่ อยากจะกลับไปตบกบาลมันจริงๆ
“แล้วคุณปู่ จำหน้าหลานได้หรือเปล่าครับ”
“จำไม่ได้ จำได้ว่ามันเป็นผู้ชาย หน้าตาขี้เร่”
“ฉันขอเรียกเธอว่าสกายได้ไหม เพราะเธอสดใสเหมือนท้องฟ้าดี” ถ้าจะให้มองด้วยตาเปล่า ต้องบอกได้เลยว่าผู้ชายคนนี้ที่อยู่ข้างหน้าเขานี่ เป็นคนที่มีเสน่ห์เหลือร้ายคนหนึ่ง อยู่ใกล้ๆแล้วมีความสุข สบายใจ ตาถึงเหมือนกันนี่หว่าไอ้เคล
“ได้ซิครับ คุณปู่อยากทานอะไรอีกไหมครับ” ร่างบางโทรไปบอกนิคให้ซื้ออาหารอิตาเลี่ยนมาด้วย ฝ่ายนิคนั้นรู้ดีว่าเพียงฟ้าจะซื้อมาให้ใคร
“ไม่ล่ะ แล้วเธอไม่ทำงานหรือไง มานั่งเฝ้าฉันอย่างนี้เจ้าของบริษัทเขาไม่ว่าหรือไง”
“ทำครับ แต่ผมกลัวว่าคุณปู่จะเหงาเพราะไม่มีเพื่อนคุย” เพียงฟ้าชวนปู่เบนคุยเรื่องโน่นเรื่องนี้ แต่สำหรับปู่เบนแล้วนึกชื่นชมคนๆนี้ไม่ได้ เพราะไม่ว่าเขาจะถามเรื่องอะไร คนตัวเล็กก็จะตอบอย่างฉะฉาน
โดยเฉพาะเรื่องธุรกิจ ที่เพียงฟ้าตอบคำถามเขาได้เป็นอย่างดี ไม่รู้ว่าไอ้เคลมันหาอย่างนี้มาจากไหน ครบไปทุกทาง อย่างนี้ซิที่จะมาเป็นหลานสะใภ้ฉัน ตอนพาออกงานจะได้ไม่ขายขี้หน้า
“คุณฟาร์ครับ อาหารที่ฝากผมซื้อได้แล้วครับ” ลูกน้องคนสนิทอย่างนิค เดินเข้ามาในห้องทำงานของเพียงฟ้าอย่างเกร็งๆ ถึงแม้จะนัดแนะกับท่านปู่เบนแล้ว แต่เขาก็อดที่จะเกร็งไม่ได้
“คุณนิคมาแล้วเหรอครับ คุณปู่ครับ นี่คือคุณนิคครับ เป็นเลขาของเจ้าของบริษัทนี้ครับ คุณนิคนี่คุณปู่เบน เขามาหาหลานน่ะ” ร่างบางแนะนำให้ทั้งสองรู้จักกัน ถ้าเพียงฟ้าสังเกตดี ๆ จะเห็นว่าสายตาของปู่เบนและนิคแอบสื่ออย่างรู้กันตั้งแต่เข้ามาแล้ว
“ตี๊ดดดดดดดดดด....ตี๊ดดดดดดดดดดด” เสียงโทรศัพท์ร่างบางดังมาจากกระเป๋าทำงาน คนตัวเล็กจึงขอตัวไปรับโทรศัพท์ด้านนอก โดยฝากให้นิคดูแลคุณปู่แทน
“ท่านครับ จะแกล้งคุณฟาร์ไปถึงไหนครับ ถ้าไอ้เคลมันรู้ผมว่าพวกเราต้องเละแน่” นิครีบพูดออกมาอย่างรีบๆ กลัวร่างบางเข้ามาได้ยิน
“ฉันแกล้งที่ไหนว่ะไอ้นิค ก็แค่เข้ามาทำความรู้จักเฉยๆ แล้วนี่ซื้ออะไรมาให้กิน”
“ของโปรดท่านแล้วก็อาหารเช้าคุณฟาร์น่ะครับ ไอ้เคลมันสั่งให้คุณฟาร์กินข้าวเช้าทุกวัน เพราะคุณฟาร์เธอไม่ค่อยชอบกินอาหารตรงเวลาน่ะครับ”
นี่ถ้าเพียงฟ้าเป็นหลานแท้ๆนะ เขาจะจับตีซะให้เข็ด มีอย่างที่ไหนละเลยอาหารเช้า ที่มื้ออาหารที่สำคัญที่สุดของวัน
“คุณนิคคะ ผู้ถือหุ้นรายย่อยรวมตัวเข้ามาประท้วงค่ะ ตอนนี้มารอยู่หน้าห้องท่านประธานแล้วค่ะ” หัวฝ่ายการเงินวิ่งเข้ามาในห้อง สบกับเพียงฟ้าที่เดินเข้ามาในห้องพอดี
ปู่เบนกับนิคมองสบตากันอย่างไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เพราะเรื่องนี้มันอยู่นอกแผน เขาจะยื่นมือเข้าไปจัดการไม่ได้ด้วยซิ เพราะมาให้นามของคุณปู่ผู้หลงลืม แม้กระทั่งชื่อของหลานตัวเองยังจำไม่ได้เลย
“คุณนิคครับ พาเข้ามาให้ห้องนี้เลยครับ เพราะห้องนี้มีโต๊ะรับรองแขกพอที่จะรับรองพวกเขาได้อยู่” เพียงฟ้าเดินเข้ามาบอกแล้วหันไปจัดการเอาเอกสารผู้ถือหุ้นทุกรายออกมาวางบนโต๊ะ เพราะเห็นช่วงนี้เคลวินบ่นว่าการเงินในสาขาแม็กซิโกฝืดๆ แล้วผู้ถือหุ้นที่ไทยก็เริ่มรุกขึ้นมาแข็งข้ออีกครั้ง เขาเลยกลับบ้านไปแล้วศึกษาเรื่องหุ้นทันที ไม่คิดว่าจะได้เอามาใช้ได้จริงๆ
“คุณฟาร์แน่ใจเหรอครับ ถ้าเราไม่แข็งพอ พวกนั้นก็ยิ่งเหิมเกริมนะครับ” นิคเตือนเล็กน้อยๆ เขานั้นมีอำนาจพอที่จัดการได้ แต่ปู่เบนที่ยืนอยู่ข้างๆ ตีหลังเอาไว้ซะก่อน เขาเลยเลือกที่จะอยู่เฉยๆ ดูร่างบางห่างๆว่าจะทำอะไรต่อไป
“แน่ใจซิครับ ........อีกอย่างถ้าไปกันหมดแล้วใครจะอยู่เป็นเพื่อนปู่เบนล่ะครับ”
นี่แฟนไอ้เคลห่วงเขามากกว่าเหรอเนี่ย เอาไปเลยคะแนนความห่วงใยคนแก่ 99.99
เมื่อคุณพาหัวหน้าการเงินพาเหล่าผู้ถือหุ้นที่มีอยู่ประมาณ 5 -6 คนเข้ามาให้ห้อง ร่างบางก็เดินออกไปรับแขกแล้วพาไปนั่งที่โต๊ะรับรองด้านใน โดยไม่วายประคองปู่เบนเดินเข้าไปด้วย
“เธอจะพาฉันเข้าไปทำไม เดี๋ยวพวกนั้นก็ว่าเอาหรอก” คุณปู่เบนถามด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ดีซะอีก จะได้รู้ว่าเมียไอ้เคลมันจะจัดการอย่างไร
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมก็บอกไปว่าคุณปู่เป็นที่ปรึกษาผมไง ไม่เห็นยากเลย คุณปู่นั่งฟังผมนะครับ” ร่างบางหันไปกระซิบกับผู้สูงอายุอย่างปู่เบ็นแล้ว หันหน้ากลับมารับแขกด้วยใบหน้าที่นิ่งและยิ้มเล็กน้อย ตามแบบฉบับที่เคลวินสอนไว้
‘ฟาร์ ถ้าวันไหนคุณได้เข้าประชุมแทนผม จำไว้ว่าอย่าไปใจดีในนั้น เพราะที่ตรงนั้นไม่มีมิตรแท้ซักคน ทุกคนหวังแต่ผลประโยชน์ส่วนตัวเท่านั้น’ นี่คือคำพูดของเคลวินที่ได้บอกเขาไว้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเคลวินถึงชอบทำหน้าโหดตอนเข้าประชุมรายเดือน และรายปี
การวางบุคลิกภาพของแฟนไอ้เคล จัดว่าใช้ได้ นิ่ง สงบ และเยือกเย็น พร้อมที่จะจัดการเหยื่อของตัวเองได้ทุกเมื่อ
“สวัสดีครับ ผมชื่อเพียงฟ้าครับ เป็นที่ปรึกษาของ K V Park” ร่างบางเดินไปนั่งหัวโต๊ะแล้วเริ่มแนะนำตัวทันที โดยไม่ลืมที่จะบอกว่าผู้สูงอายุที่นั่งอยู่ด้านขวานั้นเป็นปู่ของเขาเอง
“ผมต้องการพบท่านประธาน ไม่ได้อยากพบที่ปรึกษา” ผู้ถือหุ้นคนที่หนึ่งพูดออกมาทันที เมื่อร่างบางแนะนำตัวเสร็จ
“ตอนนี้คุณเคลวิน ไปดูแลสาขาที่แม็กซิโกครับ อำนาจทุกอย่างจึงขึ้นอยู่กับคุณเพียงฟ้าและผมเท่านั้น พวกคุณเข้ามาสำนักงานใหญ่วันนี้มีเรื่องอะไร พูดมาได้เลย”
“ผมอยากรู้ว่าทำไมราคาหุ้นในบริษัทของคุณมันถึงไม่กระเตื้องเลยซักนิด ขืนเป็นอย่างนี้พวกผมก็ต้องขาดทุนซิ”
“พวกคุณก็รู้ว่าตอนนี้เศรษฐกิจทั่วโลกกำลังตกต่ำ นั่นก็แสดงให้รู้ว่ามันต้องส่งผลกระทบถึงบริษัทเราแน่นอน แต่มันยังไม่มากเท่านั้นเอง”
“ยังไม่มากอย่างนั้นเหรอ ตัวเลขมันต่ำอย่างนี้คุณบอกว่ายังไม่มากอย่างนั้นเหรอ!!” ผู้ชายสูทน้ำเงินลุกขึ้นตบโต๊ะ และนั่นก็ทำให้ทุกคนตกใจไม่น้อย แต่สำหรับ นิค ปู่เบน และเพียงฟ้านั้นไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาเลย
นี่ถ้าไอ้หมอนี่มันไปประท้วงที่แม็กซิโกนะ ฉันจะจับมันไปโยนให้อ่าวให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย มีอย่างที่ไหน ตัวเองเป็นผู้ถือหุ้นรายย่อยแล้วกล้าเหิมเกริมกับผู้ถือหุ้นรายใหญ่
“กรุณาอยู่ในความสงบด้วยครับ คุณกำลังทำให้ผู้สูงอายุตกใจรู้หรือเปล่า” ร่างบางพูดเสียงเย็นแล้วส่งสายตาปรามๆไปให้เขาคนนั้น นิคที่นั่งมองอยู่ก็อดชื่นชมไม่ได้ ถ้าเป็นเขาไม่พ้นต้องมีเรื่องใช้กำลัง
“ผมจะบอกไว้ตรงนี้เลยนะครับ ว่าถึงแม้ตัวเลขมันจะตก แต่มันก็ไม่ได้ส่งผลเสียอะไรกับหุ้นตัวอื่นๆของเราเลย เคลวินที่มีหุ้นอยู่ในมือ 60 เปอร์เซ็นเขายังไม่เดือดร้อนเท่าพวกคุณเลย ถ้าจะเรียกร้องให้บริษัทดูแลเทคแคร์คนส่วนน้อยก็คงเป็นไปไม่ได้”
“หมายความว่าไง!!!” เกิดเสียงวิพรากวิจารณ์ขึ้นมาทันที แต่ร่างบางก็ไม่ได้ทำหน้าสื่ออารมณ์ออกมาแต่อย่างใด ยังคงทำหน้านิ่งดุจน้ำแข็งอยู่หัวโต๊ะอยู่
“บริษัทนี้มันไม่ได้เรื่อง ผมขอถอนหุ้นออก” ผู้ชายสูทดำลุกขึ้นพูด พร้อมทั้งชี้หน้าร่างบางอย่างขู่ นิคกะว่าจะลุกขึ้นจัดการซะหน่อย แต่เท้าของปู่เบนที่อยู่ด้านล่างก็เตะขาเขาเอาไว้ซะก่อน
“ถ้าคุณจะถอนออกผมคงจะห้ามไม่ได้ แต่คิดดูดีๆนะครับ เศรษฐกิจอย่างนี้ถ้าถอนหุ้นแล้วเอาไปขายทอดตลาดยิ่งจะมีแต่ขาดทุน”
“........................” ผู้ถือหุ้นทุกรายที่อยู่ในนั้นถึงกับนิ่งทันที ปู่เบนและนิคก็เช่นกัน ไม่คิดว่าร่างบางจะมีแผนหลอกล่อที่ดีอย่างนี้
“ถ้าคุณถอนออก ก็พร้อมที่จะมีคนเข้ามาลงทุนกับเราเยอะแยะ อย่าลืมว่า K V Park เป็นเจ้าของนิคมอุตสาหกรรม ไม่ใช่บริษัทเล็กที่ต้องมานั่งง้อผู้ลงทุน”
“แล้วคุณจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร” ผู้ถือหุ้นที่นั่งติดกับนิคถามขึ้นมาอย่างสงสัย
“รอดูราคามันไปก่อน ถ้าในตลาดหลักทรัพย์มีเงินหมุนมากเท่าไร นั่นก็แสดงให้เห็นว่ามีผู้ลงทุนเพิ่มขึ้นมากเท่านั้น และเมื่อถึงตอนนั้นหุ้นในองค์กรก็จะเพิ่มขึ้นมาทันที”
“ผมหวังว่าคุณจะไม่ทำให้เราผิดหวัง”
ในที่สุดการประชุมอันแสนวุ่นวายให้ความคิดของเพียงฟ้าก็จบลงอย่างสวยงาม ร่างบางส่งยิ้มให้กับทุกคนอย่างเป็นมิตร และนั่นก็ทำให้บรรยากาศดีขึ้นมาอีกครั้ง
“ด้านล่างมีห้องรับรองแขกอยู่ ถ้าอย่างไงขอเชิญเข้าไปลองชิมอาหารของเราก่อนนะครับ” ร่างบางเดินไปส่งเหล่ผู้ถือหุ้นด้านนอก เมื่อทุกคนเดินเข้าลิฟต์กันไปหมดแล้ว เพียงฟ้าก็เดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง
“ผมขอโทษนะครับคุณปู่ ที่ทำให้คุณปู่เข้ามาอยู่สถานการณ์อย่างนี้” ร่างบางเดินมานั่งที่เดิมแล้วกล่าวขอโทษอย่างน่ารัก
คะแนนความประพฤติ + ความฉลาด พุ่งขึ้นมาในสมองของปู่เบนทันที ผ่านแล้วการประเมินสกายของเขา
แฟนเคลวินทำให้เขาได้รู้ว่า คนไทยก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าคนต่างชาติเลย แล้วเรื่องรักร่วมเพศก็ไม่ได้เสียหายอะไรมากมายซักหน่อย เพียงแต่แฟนไอ้เคลมันท้องไม่ได้ก็เท่านั้นเอง
“เธอเก่งมากสกาย ไหนเธอจบสถาปัตไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงรู้เรื่องหุ้นล่ะ”
“คุณปู่รู้ได้อย่างไรครับว่าผมจบสถาปัต”
เอาแล้วไง เกิดมาฉลาดอะไรตอนนี้ล่ะแฟนไอ้เคล คุณปู่เบนถึงกับหน้าถอดสีทันที เมื่อตัวเองเผลอพูดข้อมูลที่รู้มาก่อน
“พอดีผมบอกคุณปู่เองครับคุณฟาร์” นิคพูดช่วยคนแก่อย่างรวดเร็ว และนั่นก็ทำให้ร่างบางคลายสงสัยขึ้นมาทันที
“คุณปู่พอจะนึกชื่อหลานออกไหมครับ ซักนิดก็ยังดี เพราะผมจะได้เกณฑ์คนไปหาทีละแผนก”
“ไม่ล่ะ ฉันไม่ต้องการพบแล้ว ถ้าอย่างไง วานให้เธอไปส่งฉันที่บ้านทีละ ฉันอยากนอนแล้ว”
“เดี๋ยวผมไปส่งท่าน เอ๊ย!! คุณปู่เองครับ”
ผลั่ก!!!!!!! รองเท้าหนังอย่างดีของปู่เบนเตะลงไปที่หน้าแข้งของนิคด้วยความแรง และนั่นก็ทำให้นิคสะดุ้งได้ไม่น้อย
“เป็นอะไรหรือเปล่าคุณนิค” ร่างบางเมื่อเห็นใบหน้าของนิคบิดเบี้ยวก็ถามขึ้นมาอย่างห่วงใย
“ไม่เป็นไรครับ งั้นเดี๋ยวผมไปทำงานต่อนะครับ” พูดเสร็จนิคก็รีบเดินออกจากห้องทันที ขืนอยู่นานเดี๋ยวโดนคุณปู่ทำร้ายร่างกายเอาอีก
“งั้นขอผมเก็บของก่อนนะครับ คุณปู่รอแปปหนึงนะครับ”
“เธอรู้จักเคลวินไหม”
มือที่กำลังจะเก็บของลงกระเป๋าชะงักลงทันที ใบหน้าหวานเงยขึ้นมามองผู้พูดอย่างสงสัย
“รู้จักครับ เขาเป็นเจ้าของบริษัทนี้” ร่างบางตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้อย่างน่าเอ็นดู
“แล้วรู้หรือเปล่าว่าเขามีคู่หมั้นแล้ว”
ตุ๊บ!!!!!!!!!!!!! คนตัวเล็กเผลอทำสมุดงานตกพื้นทันที
“อะ....เอ่อ ไม่ทราบครับ คือผมกับเขาก็ไม่ได้สนิทกันเท่าไร”
คะแนนแห่งความเข้มแข็ง ติดลบ!!!!!!!!!! แค่ฉันขู่ว่ามีคู่หมั้นแล้วก็หน้าซีดอย่างนั้นเหรอ แล้วอย่างนี้จะมายืนอยู่ข้างไอ้เคลมันได้อย่างไร พอมีเรื่องก็คงต้องวิ่งหนีแน่ๆ หรือว่าสกายมันจะไม่เหมาะกับไอ้เคล
เริ่มไม่แน่ใจในความเหมาะสมซะแล้วซิ หรือว่าต้องหาคู่หมั้นให้ไอ้เคลมันจริงๆ
“อย่างนั้นเหรอ แล้วถ้าฉันจะบอกว่า ฉันรู้ว่าพวกเธอสองคนเป็นอะไรกันล่ะ สกายเธอจะว่าอย่างไร”
ร่างบางหันหน้ากลับมามองคุณปู่อย่างชัดๆ ความไม่แน่ใจเริ่มมีขึ้นมาทีละนิด ว่าคุณปู่คนนี้แท้จริงแล้วเป็นใครกันแน่
“หยุดความสัมพันธ์ฉาบฉวยอย่างนี้หยุดเอาไว้ดีกว่า อย่าให้มันต้องบานปลายไปมากกว่าเดิม ลืมมันไปซะสกาย อย่างไงเคลวินก็ไม่เหมาะกับเธอหรอก”
“คุณปู่เป็นใครกันแน่!!!”
“ฉันก็บอกแล้วไงว่า ชื่อ เบน โรเนอร์ แต่ที่ลืมบอกไปว่าฉันเป็นปู่แท้ๆของ เคลวิน พิทยาพันภร์ เจ้านายเธอ”
“ปู่ของเคลวินอย่างนั้นเหรอ”
“ใช่!! แล้วที่ฉันมาครั้งนี้ก็เพื่อมาบอกเธอให้เลิกยุ่งกับเคลวินซะ อย่างไงเขาก็ต้องเข้าพิธีหมั้นกับคู่หมั้นที่ฉันหามาให้”
“.....................”
“สกาย เธอเป็นคนฉลาดฉันรู้ ความรักผิดเพศมันไม่ยั้งยืนหรอกนะ มันไม่ถูกต้องและเหมาะสม คนอย่างเธอน่ะหาผู้หญิงดีๆได้อีกเยอะ ลืมเคลวินไปซะ แล้วฉันจะให้เงินเธอไปตั้งตัวซักก้อน” ผู้สูงอายุพูดเสร็จก็ลุกขึ้นมายืนอยู่ข้างๆ เพียงฟ้า
“ผม............จะไม่ตัดสินใจเอง ถ้าคุณปู่อยากให้ผมเลิกยุ่งกับเคลวิน คุณปู่ต้องเอาเคลวินมายืนอยู่หน้าผมแล้วให้เขาพูดเองว่าเขาจะให้ผมเดินออกไปจากชีวิตผม” เพียงฟ้าพูดเสียงเด็ดเดี่ยว สายตาหวานแน่วแน่ ไม่มีวอกแวก
“เธอมันดื้อ!! คิดหรือไงว่าไอ้รักผิดเพศอย่างนี้มันจะน่าเอาไปยกย่องต่อสังคมได้ สกาย เธอมันก็เป็นได้แค่คู่ควงไอ้เคลมันเท่านั้น ฉันเตือนแล้วนะ”
พูดเสร็จ ปู่เบนก็เดินออกมาทันที แต่ร่างบางก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะเมื่อกี้ท่านบอกว่าจะกลับบ้านไม่ใช่เหรอแล้วให้เขาไปส่ง
“คุณปู่จะกลับกันใคร เดี๋ยวผมไปส่ง” ถึงในใจจะโมโห แต่ก็ยังอดเป็นห่วงคุณปู่ไม่ได้อยู่ดี
“ไม่เป็นไร ฉันอยากให้เธอนั่งทบทวนเรื่องความรักบ้าๆบอๆของเธอกับไอ้หลานไม่ได้เรื่องของฉัน ขอบคุณสำหรับขนมและทุกอย่าง”
แล้วผู้สูงอายุก็เดินออกไปจากห้องทันที ทิ้งให้ร่างบางมองตามอย่างเป็นห่วง
“เฮ้อ......นี่เคลมีคู่หมั้นแล้วอย่างนั้นเหรอ ทำไมไม่บอกกันก่อนล่ะ มาหลอกให้รักทำไม”
ริมฝีปากบางเพ้อออกมาอย่างแผ่วเบา ดวงตากลมหวานมองออกไปด้านนอกอย่างเลื่อนลอย หยดน้ำตาเม็ดโตค่อยๆไหลออกมาจากดวงตากลมโตอย่างช้าๆ
“เข้มแข็งไว้เพียงฟ้า รอให้เคลวินกลับมาแล้วค่อยถาม”
เมื่อหากำลังใจให้ตัวเองเรียบร้อย เพียงฟ้าก็ก้มหน้าทำงานของตัวเองอักครั้ง ถึงแม้สมาธิมันจะไม่มีก็ตามที
ขอโทษที่หายไปนาน พอดีงานที่โรงเรียนมันเยอะไปหน่อยน่ะ
ไหนจะเครียดเรื่องเรียนต่ออีก สมองมันก็เลยไม่แล่น คิดอะไรก็ไม่ค่อยออก เฮ้ออออออออออออ......
อย่าลืม กด+ กับ เม้น นะคะ
หัวข้อ: {มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต ] ตอนพิเศษ น้ำซอส+เดียร์ P.80 |10/พฤษภาคม/2555| (อ่าน 747580 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก