หัวข้อ: ก็กูมานจนอ่า .............ตอนนี้รวยแล้วครับ

[ifwedo]

มาเป็นกำลังใจให้คนแต่งแตวละครจ้า

[jantaro]

ช่วงเวลาที่ผมต้องจากกับแม่มันมาถึงแล้วครับ
ตอนนี้ได้นำร่างที่ไร้วิญญาณของแม่เวียนรอบเมรุ สามรอบจากนั้น
ก็นำร่างของแม่ขึ้นสู่เมรุ เพื่อทำพิธีต่อ 
ตอนนี้ผมได้เข้าไปอำลาแม่เป็นครั้งสุดท้าย
จากที่เคยตั้งใจว่าจะไม่ร้องไห้ให้แม่เห็น แต่ในที่สุดมันกลั้นไม่ได้ครับเมื่อผมเห็นร่างไร้วิญญาณของแม่ ที่ดูเหมือนว่าแม่กำลังนอนอยู่ และใบหน้ามีรอยยิ้มให้กับผม
ผมเข้าไปกราบที่ปลายเท้าแม่
“แม่ครับ  ขอให้แม่ไปอยู่ในที่มีความสุขนะครับ ลาก่อนนะครับแม่
อย่าลืมมองลงมาดูเก่งบ้างนะครับ  เก่งจะคิดถึงแม่ตลอดนะครับ
เก่งจะเข้มแข็งนะครับแม่
เก่งรักแม่ครับ
ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
แม่ๆๆๆๆๆฮึ ฮือ  แม่ครับ  แม่ๆๆๆๆฮือ”
“เก่งลูก แม่เค้าไปสบายแล้ว ต่อไปนี้ยายจะดูแลเก่งเอง  ศรีชั้นจะดูแลเก่งให้นะ ไปสบายนะศรี”
“ฮือออ แม่ครับ  แม่ๆ” ตอนนี้ดูเหมือนว่าสติของก่งจะหลุดลอยไปแล้ว
เก่งลงไปนั่งที่พื้นและร้องไห้เรียกแม่ตลอด โดยมีเพื่อนๆ นั่งกุมมือให้กำลังใจ   ภาพนี้ทำให้คนที่พบห็นต่างก็น้ำตาซึมและสงสารหนุ่มน้อยน่ารักคนนี้
“ศรีครับ  กรเองนะ (คุณปรีชา)ผมจะดูแลลูกเองนะครับหลับให้สบายนะครับ”
“ฮือ  แม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
และแล้วร่างของแม่ศรี แม่ที่รักลูก ทำทุกอย่างเพื่อลูก ได้กลายเป็นเทาทุลีไปพร้อมกับกองเพลิงที่ลุกโชติช่วง  ส่วนลูกชายสุดที่รักนั่งดูควันไปจากปล่องควัน พร้อมกับกอดรูปมารดาสุดที่รักของเขาไว้แนบอกและได้หันไปคุยกับรูปภาพมารดาของเขา

“แม่ครับ  กลับบ้านไปอยู่กับเก่งนะครับ”
ตอนนี้หนุ่มน้อยผู้ที่สูญเสียมารดาของตัวเองได้นั่งรถของครอบครัวเพื่อนรัก เพื่อนำทางให้กับแม่ของเขากลับไปอยู่บ้านด้วยกัน
......................................................................

เช้าวันใหม่ เป็นวันที่เก่งต้องไปเก็บอัฐิของแม่ พร้อมกับครอบครัวของนิว  มด นัท อาท  น้าสาว  และคนบางคนที่เขาไม่อยากจะคุยด้วยนั่นก็คือ คุณปรีชา......คนที่บอกว่าเป็นพ่อของเขา
เก่งวางแผนไว้ว่าจะนำอัฐิแม่ไปขี้เถ้าไปลอยอังคาร  ส่วนกระดูกของแม่ส่วนนึงจะเก็บไปไว้ในโกฐเก็บไว้ที่บ้าน และอีกส่วนหนึ่งเขาจะนำมาห้อยคอ เพื่อที่จะทำให้แม่อยู่กับเขาตลอดเวลา
ถึงแม้ว่าจะมีเสียงเตือนคัดค้านบ้าง แต่เขาก็ยังคงจะทำ เพราะว่าเขาอยากอยู่กับแม่ตลอดเวลา และตั้งใจว่าจะไว้ทุกข์ให้แของเขา ร้อยวัน  นี่ถ้าไม่ติดว่าเขาต้องเรียนต่อเก่งจะบวชเพื่อเป็นการทดแทนพระคุณของแม่
...
เมื่อเสร็จธุระเรียบร้อยแล้ว
ทุกคนต่างก็มานั่งพักผ่อนที่บ้านของเก่ง
เพื่ออยู่เป็นเพื่อนและมาช่วยสะสางธุระ..................

“ขอบคุณทุกคนมากนะครับวันนี้ ถ้าผมไม่ได้ทุกคนช่วยผมก็ไม่รู้จะทำยังไงครับ”
“ไม่เป็นไรลูก ทุกคนยินดีช่วยเก่งนะจะ”
“ขอบพระคุณครับคุณยาย” เก่งก้มลงไปกราบที่ตักกับหญิงชราที่เป็นคนอุปการะครอบครัวของตนเองมาตลอด
“เก่งจะ น้าว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันนะจะ” น้าสาวพูดขึ้นมา
“เรื่องอะไรครับน้า ถ้าเรื่องเขคนนั้น ผมไม่อยากรับรู้”  เก่งรู้ดีว่าน้าสาวจะพูดอะไร จึงออกปากห้ามไว้ก่อน
“เก่งจะ  ยายอาจจะเป็นคนนอกสำหรับเรื่องนี้นะจะ แต่ว่ายายอยากจะให้เก่งฟังก่อน มิเช่นนั้นเก่งอาจจะเสียใจในภายหลังก็ได้นะ ยายว่าตอนนี้เก่งไปหยิบจดหมายที่แม่บอกไว้มาอ่านก่อนสิ แม่เขาสั่งเสียให้ยาย บอกเก่ง เมื่อแม่เขารู้ว่าตัวเองเป็นมะเร็ง”
“ครับ คุณยาย”
ผมเดินขึ้นไปบนห้อง เพื่อที่จะหยิบจดหมายและนำลงไปอ่านด้านล่าง
มีจดหมายอยู่ สอง ฉบับ  ฉบับแรกเป็นการสั่งเสียเกี่ยวกับเรื่องทรัพย์สิน คือ แม่เปิดบัญชีเป็นชื่อของผม และเปลี่ยนชื่อเจ้าของบ้านหลังนี้ให้กับผม ผมจึงหยิบสมุดบัญชีออกมาดู
บัญชีแรก  มีเงินห้าหมื่นบาท จากจดหมายบอกว่าเงินก้อนนี้เป็นเงินเก็บขณะที่ทำงานบ้านคุณยาย
แต่อีกบัญชีหนึ่งมีเงินอยู่  หนึ่งล้านบาท  แต่แม่ไม่ได้บอกว่าเงินในบัญชีนี้มาจากไหน
ผมจึงหยิบจดหมายฉบับที่สองขึ้นมาอ่าน
“ถึงเก่งลูกรัก ถ้าเก่งได้อ่านจดหมายฉบับนี้แสดงว่า  เก่งกับแม่คงไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะครับ
เก่งอย่าเสียใจนะครับ  ชีวิตคนมันก็เป็นอย่างนี้ละครับลูก ที่แม่ไม่ได้รักษาตัวเพราะว่าแม่อยากอยู่กับลูกนานๆ  ถ้าแม่รักษาแม่อาจจะไม่มีชีวิตอยู่แล้วก็ได้  แม่รักเก่งนะครับ
ลูกคงจะสงสัยใช่มั้ยครับว่า ทำไมเวลาลูกถามถึงพ่อแล้วแม่มักจะไม่ตอบ และแอบไปร้องไห้
ลูกอย่าไปโทษพ่อเขาเลยนะลูก เพราะไม่รู้ว่าจริงๆแล้วลูกยังมีชีวิตอยู่  จริงๆแล้วความผิดมันอยู่ที่แม่ทั้งหมด เอง ถ้าลูกมีโอกาสเจอพ่อของลูก พ่อของลูกชื่อว่า ปรีชา.........ชื่อเล่นชื่อว่า กร  พ่อเขาบอกว่าถ้าแม่มีลูกชายให้ตังชื่อว่าเก่ง เพราะจะได้ตัวอักษรเดียวกับชื่อเล่นกับพ่อเขา 
เมื่อก่อนแม่เป็นสาวโรงงานครับ ไปทำงานในโรงงานตัวจังหวัด พ่อของลูกเป็นเจ้าของโรงงานที่แม่ไปทำ  และแม่ก็รักกับพ่อจนเรามีอะไรกัน จนแม่ท้องเก่งนี่ละครับ  แต่คุณย่าของลูก ทราบเรื่องเข้าก็ไม่ยอม เพราะว่าย่าได้เตรียมคู่หมั้นไว้ให้พ่อแล้ว แต่พ่อขู่กับย่าว่าถ้าไม่ให้แต่งงานกับแม่จะหนีตามกันไป  .... ย่าของลูกเลยยอมให้แม่เข้าไปอยู่ในบ้าน  ดูเหมือนว่าแม่จะมีความสุขใช่มั้ยครับ? แต่ไม่ใช่อย่างนั้นเลยลูก  แม่ถูกใช้งานหนักทั้งๆที่ท้อง ถูกกลั่นแกล้งสารพัด  ย่าของลูกนำลูกสาวคนมีเงินมาแนะนำกับคนในบ้านว่าเป็นคู่หมั้นของพ่อ และ อีกไม่นานคุณพ่อของลูกต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่ทางบ้านจัดไว้ให้
แม่ไม่รู้จะทำยังไง คุณย่าเก่งมาบอกให้แม่เอาลูกออก และจะให้เงินมา หนึ่งล้านบาทเพื่อให้แม่ไปจากชีวิตลูกชายของท่าน  ตอนแรกแม่ก็ไม่ยอม แต่ท่านก็บอกว่าลูกชายท่านหมดรักแม่แล้ว เขาจึงไปแต่งงานใหม่  และแม่อยากกรักษาชีวิตลูกไว้ด้วย เพราะว่าหากแม่ยังอยู่ที่นั่นต่อ แม่ไม่รู้ว่าลูกของแม่จะคลอดออกมาได้หรือไม่ ด้วยความโกรธ แม่ตอบรับข้อตกลงของย่า และหนีออกจากบ้านในคืนวันที่พ่อแต่งงานและฝากจดหมายบอกให้พ่อรู้ว่า ตอนนี้แม่เอาลูกออกเพราะโกรธที่เขาไปแต่งงานใหม่ และกลัวพ่อจะมาตามหาลูก   
แม่มารู้ทีหลังว่าการแต่งงานของพ่อ เป็นการจัดฉากขึ้นมา แต่ด้วยความทิฐิแม่จึงไม่กลับไปที่นั่นอีกเลย เพราะต่อมาพ่อก็อยู่กินกับผู้หญิงคนนั้นและมีลูกชายออกมาให้พวกเขาเชยชมเหมือนกัน
เก่งครับ แม่ขอโทษที่ทำให้ลูกต้องมาลำบาก ทั้งๆที่ลูกมีพ่อที่ร่ำรวย แม่ไม่เคยใช้งอนก้อนที่ย่าของลูกให้ไว้ เพราะแม่ไม่อยากไปขอความช่วยเหลือใดๆทั้งสิ้นจากคนในครอบครัวนั้นอีก  แม่จึงนำเงินมาใส่ไว้เป็นชื่อของลูก เพราะว่ามันเป็นเงินของเก่งนะครับ   แม่ไม่อยู่แล้วแม่อยากให้เก่งใช้เพื่อเป็นทนการศึกษาและทุนสำหรับการตั้งตัวนะครับ 
เรื่องนี้มีเพื่อนของแม่สนิทของแม่ ชื่อว่า สาวตอนนี้เขาแต่งงานไปอยู่ออสเตรียแล้ว ถ้าเขากลับมาลูกก็ไปถามได้ เพราะเขารู้เรื่องของแม่ทุกเรื่อง  และคอยช่วยเหลือแม่มาตลอด  ถ้าลูกอยากเจอพ่อก็ไปถามน้าสาวเขา  แม่ไม่กีดกันนะครับถ้าเก่งจะไปหาพ่อ  จริงๆแม่ก็อยากให้ลูกมีพ่อกับเขา แต่ด้วยความทิฐิของแม่แม่จึงไม่อยากไปยุ่งด้วย   เก่งครับต่อไปนี้เก่งตัดสินใจเองนะครับ  ถ้าเจอพ่อก็อย่าโกรธพ่อนะลูก  ความผิดทั้งหมดแม่ขอรับเพียงผู้เดียวนะครับเก่ง
สุดท้ายนี้แม่ขอให้ลูกเข้มแข็ง ทำอะไรอย่างมีสติ อย่าใช้อารมณ์เหมือนกับแม่ นะครับ
ต่อไปนี้แม่อยู่กับลูกไม่ได้แล้ว ดูแลตัวเองนะครับ  คุณยายของนิวท่านเอ็นดูเก่งมากนะลูก อย่าลืมตอบแทนบุญคุณของท่านแทนแม่นะครับเก่ง  เข้มแข็งนะลูก อย่าร้องไห้
แม่ศรี  รักลูกเก่งครับ

[namtaan]

  ชีวิตเก่งทำไมถึงเศร้าอย่างนี้
ได้พ่อมาก้อเมื่อเสียแม่ไปแล้ว
สงสารเก่งจริงๆ

อ๋อมขยันอัพมากๆ จะสอบแล้วด้วย
ขอให้สอบผ่านได้เรียนต่อตามที่ต้องการนะจ๊ะ 

[ifwedo]

น่าสงสารมากกกกก

[kunkai]

o13ขยันโพสมั่กๆ
ขอบคุณค้าบ   ช๊อบชอบ
จารออ่านต่อนะค้าบ

[originalprincessaae]

 เศร้าใจ

[DEMON3132]

สงสารเก่งจัง สูญเสียคนที่รักมาก(แม่)ไปแต่กลับได้อีกคนหนึ่งที่ตัวเองไม่รู้จัก(พ่อ)มาแทน มันคงทดแทนกันไม่ได้
เข้าใจความรู้สึกเก่งค่ะว่าต้องสับสนมากแน่ ๆ ถึงแม่จะบอกว่าพ่อไม่ได้เป็นคนผิด แต่การที่จะมาเจอพ่อเอาตอนอายุ
18 ปี มันคงทำใจได้ยากมาก เป็นกำลังใจให้น้องอ๋อมในการสอบนะคะ ขอให้สอบได้อย่างที่หวังตั้งใจไว้ 

[IZE]

 

[jantaro]

“เก่ง...”
“ครับ คูณยาย”
“เก่งคงจะรู้ความจริงแล้วสินะ”
“ครับ”
“แม่ศรีฝากยายว้กับเก่งนะลูก แล้วแต่เก่งจะตัดสินใจว่าเก่งจะเอายังไง”
“ทำไม คุณยายพูดอย่างนั้นละครับ”
“ยายคิดว่า พ่อของเก่งอยากจะเอาเก่งไปดูแล  ยายรู้เรื่องในจดหมาย เพราะว่าแม่ของเก่าเล่าให้ยายฟัง แม่เขาไม่กล้าที่จะบอกด้วยตัวเองจะ”
“คับ ผมเข้าใจครับ แต่ว่าผมขออยู่ที่บ้านหลังนี้ต่อได้มั้ยครับ”
“อันนี้ขึ้นอยู่กับเก่งและพ่อของเก่งนะลูก ยายคงไม่มีสิทธิ์ห้าม”
“ครับ”

“เก่ง....จะ เก่งอยากรู้อะไรเพิ่มมั้ย” น้าสาวพูดขึ้น
“ครับน้า”
“แม่ของเก่งน่าสงสารมากนะลูก ต้องพยายามรักษาเก่งให้มีชวิตรอด เลยตัดสินใจออกจากบ้านหลังนั้น  น้าขอโทษนะเก่งที่น้าไม่กล้าหาญที่จะบอกพ่อของเก่งว่ายังมีลูกอีกคน ทั้งๆที่น้ามีโอกาสเจอพ่อของเก่งหลายครั้ง”
“ไม่เป็นไรครับ  มันเป็นความประสงค์ของแม่ครับน้าสาว”
“จะ”

“เก่ง.. ลูกพ่อ”
“คุณไม่ใช่พ่อของผมครับ  ผมไม่มีพ่อ ผมมีแม่คนเดียวเท่านั้น”
“เก่ง... ทำไมพูดอย่างนั้นละลูก”
“ทำไมคุณต้องไปแต่งงานใหม่ ทำไมคุณไม่ดูแบแม่ให้ดี ถ้าคุณไม่รักแม่แล้ว คุณมาทำให้แม่รักให้แม่ต้องท้อง ทำให้แม่ต้องถูกทำร้ายร่างกายและจิตใจจากแม่ของคุณ  ฮืออออ  คุณเป็นคนที่ทำให้แม่ต้องตาย พวกคุณมันเป็นฆาตกร”
“เก่ง  พ่อขอโทษ”
“อย่ามาขอโทษผมเลยครับ คนที่คุณจะต้องขอโทษคือแม่ของผม”
“เก่ง จะให้พ่อทำยังไงให้เก่งจะยกโทษให้พ่อ”
“ไม่ครับ  ไม่มีวัน คุณกลับไปเถอะครับ แม่คงยินดีที่ผมจะไม่ติดต่อคุณอีก”

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”

[jantaro]

“ตา .. กร กลับบ้านกับแม่เดี๋ยวนี้นะ”
“คุณแม่ครับ  มาที่นี่ได้ยังไงคับ”
“ยังมาถามอีก แกมาทำอะไรที่นี่ มายุ่งอะไรกับคนพวกนี้”
“กลับบ้านเดี๋ยวนี้ นี่คือคำสั่งขอแม่”
“ไม่ครับ ผมจะอยู่กับลูกของผม”
“ลูกแก  นี่ไงลูกแก  ตากาญจน์ไง”
“แม่ครับ ผมมีลูกอีกคนครับ  แม่จำศรีได้มั้ยครับ  นี่ครับเด็กคนนี้คือลูกของผมกับศรี”
“เด็กคนนั้นยังไม่ตายหรอกหรอ”
“อะไรนะครับ คุณแม่”
“เด็กคนนี้ยังไม่ตายจิรงๆหรอ  ไม่เด็กคนนี้ตายไปแล้ว ชั้นเป็นคน..........”
“คนอะไรครับ  คุณแม่ทำอะไรลูกผม”
“คุณเป็นเอายาขับเลือดมาให้ศรีกินใช่ม้ยคะ”
“แกรู้ได้ยังไง”
“เพราะดิฉันเป็นคนสลับยาเองไงคะ”  น้าสาวพูดขึ้น
“แก”
“คุณแม่   คุณแม่จะฆ่าลูกผมหรอครับ ไหนคุณแม่บอกว่าศรีหนีตามผู้ชายไป”
“ใช่นะสิ ชั้นจะฆ่ามารความสุขของแก ส่วนเมียแกชั้นเป็นคนจ้างให้มันออกไปจากชีวิตแก แต่ชั้นกลัวว่าสักวันมันอาจจะกลับมา ชั้นเลยจะเอาไปมารหัวขนนี่ออกไปไม่ให้มันมาขัดขวางความเจริญของแก”
“คุณแม่ทำยังไงได้ยังไงครับ”
“มันเป็นมารความสุขของแก  แกต้องก้าวหน้ามากกว่านี้ เข้าใจมั้ย จะให้แกมายุ่งกับผู้หญิงชั้นต่ำได้ยังไง”

ตอนนี้เก่งเริ่มทนไม่ไหวที่รับรู้อดีตของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นย่า ของตน  ด้วยความโมโห จึงตวาดออกไป
“ออกไปให้หมด”
“ ออกไหให้หมด”
“แกว่าอะไรนะ”  หญิงชราผู้เป็นย่าพูดขึ้น
“บอกให้ออกไปให้หมด ........ออกไปจากบ้านหลังนี้ไม่งั้นจะเรียกตำรวจ”
“แกกล้ามากนะที่ไล่ชั้นออกจากบ้าน  แกรู้มั้ยว่าชั้นป็นใคร”
“ฆาตกรไงครับ..... ออกไป  ....ไปให้พ้น”
“แก  ไอเด็กเวร แกกล้ามากนะที่ทำอย่างนี้”
“ผมทำอะไรไปครับ เมื่อก่อนคุณก็เคยทำอย่างนี้กับแม่ของผมไม่ใช่หรอครับ”
“แก...........................”
.................................................
“เก่งลูก ยายว่าค่อยๆคุยกันดีกว่านะจะ”
“คุณหญิงคะ ดิฉันว่าคุณหญิงใจเย็นก่อนนะคะ”
“ค่ะ  ดิฉันเชื่อคุณพี่คะ”
“คุณยายครับ”
“เก่ง  เชื่อยายนะลูก”
“ครับ”
“คุณแม่ครับ คุณแม่ทำยังงี้ทำไมครับ  คุณแม่จะฆ่าลูกของผมได้ลงหรอครับ”
“ทำไม  ชั้นมีทางเลือกมากแค่ไหน ชั้นลงทุน ชั้นวางอนาคตไว้กับแกมากเท่าไหร่  แกไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น  แล้วแกจะให้ชั้นเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”
“คุณแม่ครับ ต่อไปนี้ผมจะดูลูกของผมเอง ขอให้คุณแม่รักษาสุขภาพด้วยนะครับ ลาก่อนครับ
กาญจน์ ลูกมานี่สิ”
“ครับ”
“คนนี้ชื่อพี่เก่งนะครับ  เป็นพี่ชายของลูก”
“ครับ  สวัสดีครับพี่เก่ง”
“..................”
“เก่ง นี่น้องชายของลูกนะครับ ชื่อกาญจน์”
“กาญจน์ครับ  กาญจน์จะอยู่กับคุณย่าหร่ออยู่กับพ่อครับ”
“กาญจน์จะอยู่กับคุณพ่อกับพี่เก่งครับ”
“เก่งครับ  ให้น้องกับพ่อมาอยู่ด้วยคนนะครับ ให้พ่อมาดูแลลูกนะครับ พ่อขอโทษแทนคุณย่าด้วยที่คุณย่าทำอย่างนั้น  พ่อขอรับผิดไว้เพียงผู้เดียว  เก่งครับมาอยู่กับพ่อนะ เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะครับ”
“แล้วภรรยาใหม่ของคุณละ”
“พี่เก่งครับ  คุณแม่เสียชีวิตตอนคลอดผมครับ  ผมไม่เคยเจอหน้าคุณแม่เลยครับ  พี่เก่งยังดีที่ยังเคยอยู่กับคุณแม่มาสิบกว่าปี แต่ผมไม่เคยเห็น ไม่เคยได้รับความรักจากแม่เลย  คุณพ่อวันๆก็เอาแต่นั่งดูรูปผู้หญิงคนหนึ่งครับ ตอนแรกผมก็ไม่รู้ว่าเป็นใครนะครับ แต่มาวันนี้ผมรู้เลยว่าเธอคนนั้นคือแม่ของพี่เก่ง  ผมจำได้ว่าคุณพ่อนั่งดูรูป  ร้องไห้ และพูดขอโทษคนในรูปทุกวัน  ไม่รู้ว่าพ่อทำอย่างนั้นเพื่ออะไร  แต่วันนี้ผมรู้แล้วครับ พี่เก่งมาอยู่กับผมนะครับ ให้ผมกับคุณพ่อดูแลพี่เก่งนะครับ”
“ดี .... กร กาญจน์  แกกล้านักนะที่ทิ้งชั้น  ใช่สิตอนนี้ชั้นเป็นอีแก่ที่ไม่มีใครมาดูแล้ว  พวกแกคงปีกกล้าขาแข็งแล้ว  ได้แกจะเอาอย่างนั้นก็ได้  ต่อไปนี้ชั้นกับพวกแกขาดกัน ชั้นตายพวกแกก็ไม่ต้องมาเผาผี”
“ลาก่อนครบคุณแม่”
“ลาก่อนครับคุณย่า”
ตอนนี้หญิงชราได้เดินกลับออกจากบ้านด้วยสีหน้าที่โมโหเป็นอย่างมาก แต่ใครจะรู้ว่าภายในใจของเธอเจ็บปวดมากเท่าไรที่ลูกชายที่เธอรัก หลานชายที่เธอรักดุจแก้วตาดวงใจ อีกทั้งหลานชายอีกคนที่เธอเพิ่งรู้ว่ามีชีวิตอยู่ ทั้งๆที่เธอเคยได้เคยทำผิด เพราะแม่บ้านคนสนิทเป็นคนแนะนำให้กำจัดมารหัวขนของลูกชายเธอไป  แต่เธอไม่กล้าพอที่จะขอโทษคนเหล่านี้ เพราะเธอกลัวว่าเธอจะกลายเป็นผู้แพ้......................

.............................................................................
“นี่แหล..คุณหญิง...”ยายของนิวพูดขึ้น
“คุณยายรู้จักคุณหญิงยายหรอคะ”
“จะ เธอเป็นอย่างนี้ตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว”
“ครับ คุณเธอเป็นอย่างนี้ แต่ผมไม่รู้จริงๆว่าคุณแม่จะทำกับศรีได้”
“จะ  น้าเข้าใจ พ่อกร ต่อไปนี้ก็ดูแลหลายชายดีๆนะจะ”
“เก่ง ลูกให้พ่ออยู่ด้วยนะครับ พ่อไม่มีที่ไปแล้ว”
“นะครับ พี่เก่งให้กาญจน์อยู่นะครับ  กาญจน์จะทำทุกอย่างเลย  งานบ้าน  บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“เอ่อ................”
“เก่งลูกอย่าหาว่ายายก้าวก่ายเลยนะ  ให้พ่อเขาดูแลเก่งเถอะลูก”
“เอ่อ.. แต่ผมต้องไปเรียนนะครับ”  ตอนนี้เก่งเริ่มที่จะเปิดใจ และยอมรับพ่อและน้องชายของเขาแล้ว
“พี่เก่งครับ คือผมเรียนที่กรุงเทพ แล้วคุณพ่อก็ทำงานที่กรุงทพ ยังไงพี่เก่งมาอยู่กับพวกเรานะครับ”
“เอ่อ......”
“เก่งครับ  ไปอยู่กับคุณพ่อนะครับ  คุณอาครับ เดี๋ยวนัทจะดูแลเก่งให้อีกคนนะครับ”  นัทได้ทีจึงรีบพูดฝากฝังตนเอง เพื่อประโยชน์ในอนาคต
“เอ่อ  ก็ได้ครับ ผมจะไปอยู่กับคุณปรีชาและก็กาญจน์”
“เรียกพ่อสิลูก.........”
“เอ่อ........คุณพ่อ”
“เก่งลูกพ่อ”
ถ้าใครได้มาเห็นตอนนี้ คงจะรู้สึกปลาบปลื้มใจ ที่พ่อลูกปรับความเข้าใจกันได้ และนับจากวันนี้ไปเก่งจะเริ่มต้นกับคำว่าครอบครัวอีกครั้ง  ถึงแม้ว่าครอบครัวของเขาตอนนี้จะไม่มีแม่ก็ตาม  แต่แม่จะอยู่ในใจของเก่งตลอดไป   ต่อแต่นี้ไปเก่งจะอยู่กับปัจจุบัน และอนาคต  ส่วนอดีตเก่งจะเลือกเฉพาะในส่วนที่เป็นความทรงจำที่ดี  อะไรที่ไม่มีเขาจะพยายามลืม  ต่อจากนี้ไปชีวิตของเขาต้องเผชิญอะไรอีกมากมาย  เขาจะอดทนและสู้กับมันเพื่อแม่ของเขา แลตัวของเขาเอง

[IZE]

 

ดีกันแล้วสองพ่อลูก

[DEMON3132]

วิ่งเข้ามา  เป็นกำลังใจให้น้องอ๋อมอีกรอบ ขยันโพสต์จริง ๆ ค่ะ ขอบคุณมากเลย
หวังว่าเก่งคงจะได้พบกับความสุขจริง ๆ ซักที ยังถือว่าเก่งโชคดีได้พบกับคนดี ๆ รอบตัวเลย
ตั้งแต่นิว คุณยาย พ่อ น้องกาญจน์ แม่ผู้ล่วงลับ น้าสาว ดีกว่าคนอีกหลาย ๆ คนที่หาคนดีแทบไม่เจอ
จะรอติดตามตอนต่อไปนะ น้องอ๋อมคนขยัน .... 

[ARMTORY]

พ่อลูกเข้าใจกันแล้ว
สู้ต่อไปนะเก่ง

[clubza]

ย่าเก่วโหดเผด็จการ

[woradach]

ยายแก่จอมโหด เอานี่ไปกิน 

หนอยแน่จะฆ่าคนทั้งชีวิตเลยนะ ยังมีน่ามาโวยวาย ต้องตบสั่งสอน 

[jantaro]

ตอนนี้ผมได้มาอยู่บ้านที่กรุงเทพกับพ่อแล้วละครับ
ตอนแรกผมนึกว่าทางบ้านของพ่อจะตัดขาดพ่อสะอีก แต่ไม่ช่ายอย่างนั้นครับ เพราะว่าคูณปู่ ตอนที่เสียชีวิต ที่ได้ทำพนัยกรรมยกสมบัตให้ลูกและเมียเรียบร้อยแล้ว พ่อเลยมีมีมาเลี้ยงผมแลกายจน์ได้ อีกทั้งครอบครัวของแม่น้องกายจฯ ก็ยกสมบัติให้กาญจน์เนื่องจากากับยายของกาญจน์เสียชีวิตแล้ว  แม่ของการเป็นลูกคนเดียว กาญจน์จึงได้สมบัติมาอยู่กินสบายๆครับ   พ่อของผมก็เลยไม่ต้องทำงาน ท่านบอกว่าอยากชดเชยในส่วนที่ผมขาดไป สิบแปดปี  ตอนนี้ผมไม่จนแล้วนะครับ และก็มีความสุขมาก อีกด้วย แต่ผมไม่ได้ลืมแม่นะครับ ทุกวันผมจะพูดคุยกับแม่ผ่านเถ้ากระดูกของแม่มาเลี่ยมและห้อยคอเป็นประจำ 
ผมเข้ากับพ่อและกาญจน์ได้ดี พ่อเป็นผู้ชายที่อบอุ่นครับ แถมยังหน้าตาดีอีกด้วย สังเกตจากมีสาวน้อยสาวใหญ่ มาหาพ่อที่บ้านทุกวัน   
เนื่องจากผมต้องอยู่หอในวันจันทร์ถึงศุกร์ เพราะว่าบ้านของพ่ออยู่คนละฝั่งของมหาวิทยาลัยที่ผมเรียนอยู่ครับ   พ่อเลยอนุญาตให้ผมอยู่หอกับนิวต่อ  แต่ท่านไม่อยากให้อยู่หอเลยซื้อคอนโดให้ผมกับนิวอยู่ และซื้อรถให้ผมอีกหนึ่งคนเพื่อจะได้สะดวกเวลากลับบ้านมาหาท่าน วันเสาร์อาทิตย์   ส่วนนัทเขาก็ยังคงตามารับมาส่งผมอยู่ครับ แถมยังบังคับพ่อให้ซื้อคอนโดให้อีกเพื่อ  เขาบอกว่าจะได้มาอยู่ใกล้ๆกบพวกผม บอกว่าอยู่หอแล้วเหงาละครับ  ผมก็เลยแทบจะตัวติดกับมันเลยทีเดียว แต่โชคดีครับ  อาทกับมดก็ย้ายมาอยู่คอนโดด้วยกัน  เพราะว่าพ่อแม่เขาซื้อให้อยู่ เพิ่งตกแต่งเสร็จเลยย้ายมาอยู่ใกล้กับพวกผมเลยที่เดียว เห้อออและที่สำคัญคอนโดนี้เป็นคอนโดที่นายเกมอยู่กอ่นแล้ว  ทำให้พวกเราไปมาหาสู่กันทุกวันเลย ครับ  ทำให้มีความสุขจริงๆช่วงนี้  ....................................

ถ้าพูดถึงเรื่องความรักของผมหรอครับ  นัทก็ยังคงเสมอปลายกับผมอยู่ แต่ผมไม่ตอบตกลงเป็นแฟนเขาหรอกครับ  เพราะว่ามันติดเรื่องยุ่งๆหลายเรื่อง จนผมก็ลืมไปเลยทีเดียว  แต่ก็ดีครับเพราะผมก็ไม่อยากเอาห่วงมาผกคอตัวเอง  ก็เลยไม่รีบมากเท่าไหร่   ตอนนี้ก็รีบๆเรียนคับ  เพราะว่าอยากจบเร็วๆ  คืออยากจะไปช่วยงานยายของนิวเพื่อเป็นการตอบแทนพระคุณที่ท่านมีเมตตาละครับ 

วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายของผมแล้วครับ  ก็หมดไปอีกเทอมหนึ่งสำหรับนักศึกษาใหม่อย่างผม  เพื่อนๆ เลยวางแผนว่าคืนนี้จะไปเที่ยวผับ และไปเที่ยวบ้านนัทที่หอหินพร้อมกันทุกคน  เพราะครั้งที่แล้วไม่ได้ไปกัน  มารู้ทีหลังว่าจริงๆแล้วทุกคนสอบเสร็จแต่นัทวางแผนไปเที่ยวกับผมสองคน เลยล็อบบี้ไอเพื่อนๆตัวดีของผมนี่ละครับ...ว่าแล้วไปแต่งตัวดีกว่า

“เก่งครับ เสร็จยังครับ”
“เสร็จแล้ว”
“นัท เราอายุไม่ถึงจะเข้าได้หรอ”
“ได้สิครับ  มันเป็นกึ่งผับกึ่งร้านอาหารเราเขาได้อยู่แล้ว รู้จักกับเจ้าของ”
“อ่ออ  แล้วเพื่อนๆละ ไปไหนกันหมด”
“เขาไปรอที่ร้านอาหารแล้วครับเก่ง”
“งั้นไปกัน  เดี๋ยวเพื่อนๆจะรอ”
“ครับ”
ตอนนี้ผมอยู่บนรถของนัทครับ ไอเต่าดำ
“เก่งครับ”
“ว่าไง”
“เมื่อไหร่นัทจะไดคำตอบลครับ”
“คำตอบเรี่องอะไร”
“ก็เรื่องที่หัวหินไง  เก่งบอกว่าหายโกรธนัทแล้ว นัทก็เลยขอเก่งเป็นแฟน”
“เอ่อ.....”เอาไงดีว
“เก่งครับ เป็นแฟนนัทนะครับ”
“เอ่ออ...”
“นะครับ”
“ก็ได้”
“ไชโย เราเป็นแฟนกันแล้วนะครับ”
“อืม....”
“นัท สัญญากับเก่งนะ  ถ้ามีอะไรต้องบอกเก่งนะ อย่าเหมือนเมื่อก่อนอีก”
“ครับ นัทสัญญา”
“เก่งครับ  ตอนนี้นัทเป็นผู้ชายที่มีความสขที่สุดในโลกเลย”
“ทำไมอ่า”
“ก็แฟนนัทน่ารักไงครับ”แล้วมันก็เอามือมาจับมือผม ถมส่งสายตาหวานมาให้  ขนลุกเลยครับ
“นัท .. อย่าเว่อร์ได้ม้ย””จริงๆนะครับ”
“อืม”
“เก่งครับ...”
“ว่าไง”
“เก่งรักนัทมัก”
“.......................”
“นัทรักเก่งนะครับ  เก่งรักนัทมั้ยครับ”
“เออ”
“หมายความว่าไงครับ”
“ก็รักนัทไง  ถ้าพูดมากเดี๋ยวไม่เป็นแฟนเลย”

ผมกบนัทก็คุยกันไปเรื่อยๆ  เมื่อถึงร้านอาหารพบว่านอกจากเพื่อนๆแล้วยังมีน้องชายตัวดีของผมนั่งอยู่ข้างๆอาท พอผมกับนัทเดินมาถึงโต๊ะ ทุกคนก็หันมา แล้วหนมาหาผม หลังจากนั้นไปในร้านดับลง........และก็มีแสงเทียนสว่างออกมาจากด้านหลังร้าน  ................... พ่อครับ พ่อถือเค้กวันเกิดก้อนแรกในชีวิตของผมมา จากนั้นเพื่อนๆก็ร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้กับผม
“สุขสันต์วันเกิดนะลูก”
“ขอบคุณครับพ่อ”  ตอนนี้ผมกับพ่อกอดกันแล้วครับ
“เป่าเทียนก่อนนะลูก  อย่าลืมอธิษฐานด้วยนะลูก”
“ครับพ่อ”
ก่อนที่ผมจะเป่าเค้กผมของผมได้บอกกับแม่ว่า
“แม่ครับ  แม่มองผมอยู่มั้ย ตอนนี้ผมมีพ่อ มีน้อง มีเพื่อนๆ มาดูแลผมแล้วนะครับ  แม่ครับ ตอนนี้ผมมีคนที่ผมรักแล้วนะครับ  อยากให้แม่อวยพรให้ผมกับนัทรักกันนานๆนะครับแม่ ขอให้แม่มีความสุขมากๆนะครับ  ผมรักแม่นะครับ”
“ขออะไรละลูก..”
“ผมบอกให้แม่รู้ครับว่าวันนี้ผมมีความสุขมากๆครับพ่อ”
“พ่อขอให้ลูกของพ่อมีความสุขมากๆนะ”
“ขอบคุณครับ”
“อะนี่ของขวัญ”  ของขวัญที่พ่อให้เป็นเช็คเงินสดครับ  เพราะพ่อยังไม่รู้ว่าผมชอบอะไร เลยใหเอาเงินไปซื้อของ และท่ารู้ว่าผมจะไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เลยให้เงินไปใช้ครับ  แต่ท่านยังไม่รู้ว่า นัท เป็นเจ้าภาพครั้งนี้ อิอิ
“อา กร ครับ”
“ว่าไงเจ้านัท”
“อาครับ  ผมขออะไรอาไดมั้ยครับ”
“แกจะมาขออะไรอาในวันเกิดลูกของอาวะ”  เออนั่นสิ  มาขออะไรวะ ในวันเกิดของผม
“คือว่าผมของดูแลเก่งครับ คุณอา  ผมรักเก่งครับ”  เท่านั้นละครับ  ทั้งโต๊ะมองนัทกับผมจุดเดียวกันเลยละครับ
“นัท แน่ใจนะว่ารักลูกของอา”
“ผมมั่นใจครับอา”
“เก่งรักนัทมั้ยลูก”
“ครับ...”
“แสดงว่ารักใช่มั้ย”
“ครับ”
“นัท  อาเพิ่งได้เก่งกลับคืนมา  นัทรู้มั้ยว่าอารักลูกของอาคนนี้มากแค่ไหน  กว่าที่จะได้เขากลับคืนมาอีกครั้งมันลำบากนะ  อาไม่รังเกียจกับความรักประเภทนี้หรอก  นัทลองคิดดีๆว่ารักลูกอาจริงหรือเปล่า อาเชื่อว่า คุณอมรวดี และคุณอาคมก็คงรับเรื่องนี้ได้เหมือนกับอา  อาเคยคุยกับท่านในเรื่องนี้แล้ว   ท่านก็รับได้ ที่อาไปคุยเพราะว่าอาสังเกตพฤติกรรมของเราสองคน เลยนำเรื่องไปปรึกษาพ่อแม่ของเรา ท่านกไม่ว่าอะไร  นัทรู้ใช่มั้ยลูกว่าพ่อแม่ของนัทรักนัทแค่ไหน  ท่านจึงยอมให้นัทรักเก่งได้”
“ครับ อากร  ขอบคุณมากครับ”
“นัท... ถ้าทำให้ลูกอาเสียใจ นัทรู้ใชมัย ว่าจะเจออะไร...................”
“ครับอา”  คือพ่อของผมค่อนข้างที่จะมีอิทธิพลนิดหน่อยอ่าครับ เพราะว่าท่านเคยช่วยเหลือพวกข้าราชการ ตำรวจไว้มากอยู่
“อือ งั้นอาก็ยกเก่งให้เราดูแล”

“นัท  ถ้าแกทำร้ายจิตใจหนูเก่งบะก็ ชั้นเอาแกตายแน่”
“ใช่  พ่อก็เอาแกตายแน่”  อยู่ๆ ก็มีผู้ชายผู้หญิงสองคนเดินเข้ามาในร้าย ผู้หญิงคนนี้ผมจำได้ครับว่าคือแม่ของนัท เพราะว่าผมเคยเห็นภาพของท่าน และท่านก็เคยมาปรากฏตัวในความฝันของผม (จำได้มั้ยเอ่ย)
“พ่อแม่”  นัทพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตกใจ
“เรียกทำไมเสียงดัง ไม่กลัวพ่อแม่หูแตกหรอยะ”
“ขอโทษคุณกรด้วยนะคะ ที่ดิชั้นกับคุณอาคมมาช้า พอดีมีธุระสำคัญละคะ แต่ตอนนี้เรียบร้อยแล้ว”
“ไม่เป็นไรครับ”
“แม่กับพ่อมาได้ไงครับ”
“ขับรถมาไง”
“หนูเก่งใช่ม้ยลูก”
“ครับ”
“น่ารักจัง  มาให้แม่กอดหน่อย”
“เอ่อ.....”  แล้วผมก็เดินไปให้ท่ากอด
“นัทแม่รู้เรื่องของเราทั้งหมดแล้วนะ ที่แกทำไว้กับเก่ง”
“แม่รู้ได้ไงครับ”
“เอ่ออ... จากผมเองครับ” นายกาญจน์พูดขึ้น
“เก่งบอกกาญจน์หรอ”
“........................” ผมส่ายหน้าครับสงสัยกาญจน์รู้ได้ไง
“เอ่อ  ผมเล่าให้กาญจน์ฟังเองครับ”  อ่าววววว ไออาท  แกไปยุ่งอะไรกับน้องตรูวะ
“นี่นัท  แกไม่ต้องสงสัยนะว่าชั้นรู้ได้ไง  แต่ถ้าแกทำอีกละก็ เจอช้นแน่  ใครสั่งใครสอนแกให้ทำอย่างนั้นห๋า  นี่ถ้าหนูกาญจน์ไม่บอกแม่ แม่คงไม่รู้เลยว่าลูกชายตัวดีของแม่ ทำไมมันขี้ขลาดอย่างนี้  เหมือนพ่อมันไม่มีผิด”
“อ่าวคุณ  อย่ามาว่าผมสิ  ลูกมันทำของมันเองไม่เกี่ยวกับผมนะครับที่รัก”
“ถ้ามันไม่ได้คุณ แล้วมันได้ใครละคะคุณอาคม”
“อ้าว ซะงั้น  นัท แกนี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆว่ะ สู้พ่อก็ไม่ได้ ป่านี้ถ้าเป็นพ่อนะคงจะ....”
“จะอะไรคะคุณ”
“ป่าวครับ”
“หนูเก่งลูก”
“ครับคุณอา”
“ว้ายย อย่าเรียกอาเลยจะ เรียกแม่ดีกว่า”
“เอ่อ  ครับคุณแม่”
“น่ารักจัก มาให้แม่หอมหน่อย”
“ไม่ได้นะแม่ ผมหวง”
“นี่แม่แกนะ”
“ไม่ได้ครับ  เก่งมานี่” นัทมันลากผมให้ไปนั่งตักมันเลยครับ
“นี่ นัทเกรงใจคุณอากรเขาบ้างสิ”
“ขอโทษครับคุณพ่อ”
“พี่นัท มาเรียกพ่อผมว่าพ่อได้ไง  พ่อยังไม่อนุญาตเลย”  เจ้ากาญจน์พูดขึ้น 
“อ่าวก็เก่งยังเรียกพ่อกับแม่พี่ได้เลย ที่สำคัญทำไมจะเรียกพ่อว่าที่ภรรยาของพี่ว่าพ่อไม่ได้หะ (ตอนนี้ทุกคนในโต๊ะโห่ไอนัท เพราะว่าความกล้าหน้าด้านของมันครับ)เดี่ยวนายกาญจน์เราต้องมีเรื่องคุยกันอีกนะ” 
“พี่เก่งครับ  พี่นัทจะมาทำร้ายผม  พี่เก่งช่วยผมด้วยนะครับ”  ตอนนี้ผมเอามือไปปิดที่เอวนัทแล้วครับ  จ้อหาหน้าด้านเกินเหตุ กับมาขู่น้องสุดที่รักของผม
“โอ้ยย เก่งครับ มาหยิกนัททำไม”
“ทำไม หยิกไม่ได้หรือไง”
“ได้ครับที่รัก” เสียงโห่มาอีกรอบแล้วครับ
“นัท  ถ้าแกทำให้หนูเก่งเสียใจอีก ชั้นจะไม่จัดการแกเข้าใจมั้ย”
“หนูเก่งลูก  มีอะไรบอกแม่นะ แม่จัดการให้”
“ขอบคุณครับ  เดี่ยวผมจะฟ้องคุณแม่ถ้านัท ทำร้ายผม” ต้องประจบว่าที่แม่สามีก่อนครับ
“น่ารักจังเลย  ลูกสะใภ้ชั้น”
“คุณ  รักษาอาการหน่ย”
“ทำไมละคะคุณอาคม  ก็เรามีลูกสะใภ้น่ารักขนาดนี้”
“งั้นเก่งมาให้พ่อกอดหน่อยลูก”
“นี่คุณอาคมคะ”
“ครับ”
ทุกคนอมยิ้มกับความน่ารักของครอบครัวของนัท  ผมก็ดีใจครับที่วันเกิดของผมมีแต่สิ่งดีๆ ตอนนี้ทุกคนก็สังสรรค์กันไป  ผมเลยของแยกออกมาเดินลับลมนอกร้านซะหน่อย  ผมเดินมาเรื่อยๆ ดูท้องฟ้า  วันนี้พระจันทร์สวยมากครับ ทำให้ผมอดคิดถึงแม่ไม่ได้
“แม่ครับ  วันนี้เก่งมีความสุขมากที่สุดเลยครับ  อยากให้แม่มาอยู่ด้วยจัง”


“เก่ง”
“ครับพ่อ”
“มีความสุขมั้ยลูก”
“ครับ”
“คิดถึงแม่ละสิ”
“ครับพ่อ  พ่อครับ ขอบคุณมากนะครับ”
“เรื่องอะไรละ”
“ทุกๆเรื่องครับ”
“พ่อต่างหากที่ต้องขอบคุณลูก  ขอบคุณแม่ของลูกที่เลี้ยงดูลูกที่น่ารักอย่างนี้ให้พอ่”
“พ่อครับ”  ตอนนี้น้ำตาผมไหลมาแล้วครับ
“คนเก่งไม่ร้องนะลูก”
“ขอบคุณจริงๆครับ เรื่องนัท”
“อะไรที่ลูกมีความสุขพ่อก็ดีใจ”

“พ่อครับ  พี่เก่งครับ มายืนทำอะไรตรงนี้ กันครับ”
“มานินทาเราอยู่ไง เจ้ากาญจน์”
“โห  อารายอ่าครับ”
“มานี่สิ” ผมเรียกน้องครับ 

เราทั้งสามคน ยืนคุยกันด้วยความสุขครับ    ยืนกอดกันสามคนพ่อลูกอย่างมีความสุข 
และผมรู้ครับว่าแม่ก็สามารถรับรู้ได้ เพราะว่าแม่คงอยู่ในใจผมตลอดไปครับ

“พ่อครับ  เก่งครับ  เจ้ากาญจน์ ไปทานข้าวกันครับ”  เสียงคนรักของผมเรียกไปทานข้าวแล้วละครับ 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
+1 ให้เลยอัพไวมากๆอ่านแทบมะทันอ่านจนจะตาเหลือกแล้วนี่

[IZE]

มาได้ทันใจจิงๆเลย

ขยันจิงๆๆเลย

[ifwedo]

ตอนนี้เลิศศจังชอบบ

[Gussohigh]

อยากมีแบบนี้มั่งจัง

มีความสุขที่ซู๊ดดดดดดดดด

อิอิ

[•JaJuJing•]

มีความสุขกันดีจัง อิอิ

ครอบครัวนัทนี่รั่วได้ใจเหมือนกันนะเนี่ย

+1 ให้กับความขยัน

 

[patee]

หนูเก่งไม่จนแล้วนะจ๊ะ

ร่ำรวยความสุข ความรัก ฯลฯ

[jantaro]

หลังจากผมกลับมาจากการเที่ยวหัวหินแล้ว
ก้เปิดเทอมเลยครับ เพราะนี่เป็นการปิดเทอมเล็กเท่านั้นเอง เลยไปเที่ยวได้น้อย
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกครับ
ผมกับนัทเข้ามาในห้องเรียนด้วยกัน
แตตอนนี้เพื่อนๆหลายคนก็คงไม่แปลกใจแล้วละครับ  เพราะฝีมือของยายมด เพื่อนีกของผมนี่เอง
เที่ยวไปประกาศเหตุการณ์ณืความรักของผมให้เพื่อนๆรู้กันทั้งคณะ  ทำให้หลายๆคนตอนนี้เริ่มจัขตามองแล้วละครับ  เพราะว่านัท เขาได้เข้าประกวดเดือนองมหาวิทยาลัย  ถึงแม้ว่าจะไม่ต่ำแหน่ง เนืองจากกรรมการไม่ค่อยเห็นด้วยเพราะเรื่องที่นัททำไว้กับผม หลายเรื่องเลยทำให้เขาชวดตำแหน่งนี้ แต่เขาก็ได้เข้ารอบสุดท้ายนครับ  ตอนนี้เพื่อนๆหลายคนเริ่มเขามาทักทาย มาพูดคุยกับเรา  ก็สนุกดีครับ 
“สวัสดีเก่ง”
“หวัดดีหวาน  ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สบายดีมั้ย”  จำหวานได้มั้ยครับเพื่อนสนิทคนเก่าของมด
“แหม เก่งก็  เราก็ไม่ค่อยว่าจะ พอดีช่วงนี้เราต้องไปถ่ายแบบ ของ...... ละ”
“หวานเป็นนางแบบหรอ  ยินดีด้วย”
“แหม เก่งก็คนเราก็ต้องดันตังเองสิจิ  ใครจะมานั่งจมอยู่กับความจนละ” คือหวานขาดการติดต่อจากพวกผมไปละครับ หวานเลยไม่ค่อยรุ้เรื่องของผมมากเท่าไหร่
“อืม ยังไงเราก็ยินดีด้วยนะ”
“จะ  ถ้ายังไงมีเรื่องให้ช่วเหลือก็บอกเรานะ เรายินดีช่วย”
“ขอบใจมากหวาน”
“อืม เดี๋ยวเราลองไปถามพี่ที่กองก่ายดูนะว่า มีตำแหน่งอะไรให้นายทำบ้าง”
“เอ่ออ  คือว่าเราไม่รบกวนดีกว่า”
“แหม รบกวนอะไรจะ  ถือว่าเพื่อนช่วยเพื่อนไง”
“อืม  ขอบใจจริง”
“งั้นเดี๋ยวเราไปก่อนนะ พอดีต้องมีคิวถ่ายอีกอ่ะจะ”
“บะบาย”
“บายจ้า”

.....................................................
“เก่ง ยายหวานมาคุยอะไรกับนาย”
“เขาก็มาบอกว่าเป็นนางแบบ แล้วจะหางานให้เราทำ”
“แหม  เป็นแค่ตัวประกอบ ทำมาเป็นโม้”
“อืม ช่างเขาเถอะ”
“แล้วนี่มาเสนองานให้งานทำเลยหรอ”
“คนเขาหวังดีนะ เลยชวนเราไปทำงาน”
“แหมม....  นี่นายคิดจะทำงานอีกหรอ  เดี๋ยวนายนัทก็มาแหวกอกหรอก”
“คงไม่มั้ง  เราคงไม่ทำตอนนี้หรอก”
“จ้า .. ไปฟิวส์กันมั้ย  จะไปเดินดูเครื่องสำอางหน่อย  มันหมดแล้ว”
“เอาดิ  ใครปมั่ง”
“ก็มีชั้นกับนาย”
“อ่าวอาทละ”
“ไปหาเพื่อน”
“อืม”
“แล้วสุดที่รักของแกละยะ”
“นัทหรอ ไม่รู้ไปไหนเห็นบอกว่ามีธุระกับอาจารย์  เดี๋ยวค่อยให้ตามไป”
“หรอ...”
“อืม..ไปกันยัง”
“ป่ะ”
................................................................................
ห้างฟิวส์ โซนเซ็นทรัล
“เก่ง..นายว่าเอาสีนี้ดีมั้ย”
“คือ เราดูไม่เป็น”
“นี่ ช้นให้นายมาเป็นเพื่อน  มาเลือกนะ ไม่ใช่ให้มาเดินตาม”
“ก็คนมานเลือกไม่เป็นนิ”
“เออ  รู้แล้ว เลือกเองก็ได้”
“............................”


“เก่ง  มด  มากันสองคนหรอ”
“อ้าวหวาน มาได้ไง ไหนบอกว่าไปทำงานไง”
“อ่อ พอดีงานของเรางดจะ เพราะวันนี้ฝนตก ให้ไปถ่ายวันใหม่  นี่เราก็มาเดินกับเพื่อนนางแบบ ทางด้านโน้นไง” หวานชี้ให้ดูกลุ่มเพื่อนนางแบบของตน
“มดจะ  สีนี้คงไม่เหมาะกับเธอหรอกนะ ชั้นว่าสีนี้ดีกว่า”
“หรอ  แต่ชั้นว่าชั้นชอบสีนี้มากกว่านะ”
“แต่ชั้นว่าไม่นะ ซื้อไปเดี่ยวไม่ได้ใช้นะจะ”  หวานพูดขึ้น
“แหม..ใช้ได้สิ”
“ถ้าเป็นหวานนะ  ไม่ใช้หรอกยี่ห้อนี่  ไปดูของ.. .. ดีกว่า พอดีหวานแพ้ง่ายจะ”
“หรอ  แต่เราว่า.... แพงสะเปล่านะ  จริงๆคุณภาพก็งั้นๆ”
“หรอ....แต่หวานว่ามันเป็นรสนิยมมากว่านะจะ”
“แหม  เพิ่งรู้นะจะว่าตอนนี้หวานก็ใช้ของแบรนด์เนมเหมือนกัน”
“ก็คนเขาก็ต้องพัฒนาบ้างสิ  ไม่ได้จมและก็คบกับพวกจนๆ”ตอนนี้หวานมองมาที่เก่งและพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดๆ
“นี่ เธอว่าใครหวาน”  มดเริ่มอารมณ์ไม่ดี
“ก็ถ้าใครจะรับก็รับไปสิ”
“มันจะมากไปแล้วนะ”
“ชั้นพูดความจริง”
....................................................................................

“หวาน มด เราว่าใช้ยี่ห้อไหนก็ได้”
“แหม เก่ง นายจะไปรู้อะไรละจะ  เรื่องแบรนด์แพงๆ”
“หวาน  มันจะมากไปแล้วนะ  ทำไมเธอพูดอย่างนี้” มดพูดขึ้น
“ไม่เป็นไร มด เราว่ามดเลือกของก่อนเถอะ เดี๋ยวได้ไปอะไรกินกัน  นัทโทรมาบอกว่าเดี๋ยวตามมา”
“ได้ วันนี้เก่งเลี้ยงมดนะจะ”
“ต้ายๆๆๆๆยายมด  นี่เธอตกต่ำถึงต้องให้เก่งเลี้ยงข้างแล้วหรอ”
“หวาน คือเราขอโทษนะ  เราขอให้มดเลือกของนะ  หวานไปหาเพื่อนของหวานเถอะ”
“จะ  ชั้นก็ไม่อยากยืนคุยกับพวกโลโซหรอกย่ะ”

................................................................................................

“เก่งไม่น่าห้ามเราไว้เลย  ทำไมให้หวานพูดดูถูกละ”
“อย่าคิดมากสิ  หวานก็เพื่อนนะ”
“นี่ เก่งไม่รู้หรอที่หวานมาคบเรากับอาทตอนแรกเพราะอะไร”
“ก็พอรู้ๆบ้างนะ  แต่ก็เรื่องของเขานิ  ไปเลือกเครื่องสำองค์ดีกว่า”
“อย่างนี้ทุกทีเลย”
“เอาน่า”

“ขอโทษคะ  พี่เก่งใช่มั้ยคะ”  เด็กผู้หญิงคนหนึ่งจากกลุ่มของหวานเดินเข้ามาทักผม
“หนูเป็นเพื่อนของกาญจน์ ชื่อฝ้ายค่ะ  เคยเห็นพี่ที่บ้านตอนหนูไปทำรายงานที่บ้านกาญจน์”
“อ่อ... น้องฝ้ายเอง สวัสดีครับ”  ผมเริ่มจำๆๆได้ลางๆครับฝ้ายเป็นเพื่อนของน้องชายผม
“มาทำอะไรคะ”
“มาซื่อของเป็นเพื่อนเพื่อนครับ”
“ค่ะ ง้นหนูไปก่อนนะคะ”
“ครับ เจอกันครับ”

“เก่ง  แกไปคุยกับเพื่อนยัยหวานทำไม” มดถามด้วยความสงสัย
“เพื่อนกาญจน์ เคยมาที่บ้าน”
“อ่ออ ช้นได้ของแล้วไปกันเถอ”
“อืม  นัทก็มาถึงแล้ว”

...............................................................................................

[KIMKUNG]

^
^
^
^
^

เกลียดยัยหวาน 

โลโซ แล้วทำตัวเป้นไฮไซ   ชิ 

[namtaan]

โห  อ๋อมแน่นๆ เลย อัพได้ยาวจุใจหลายตอนมาก
ไปสอบมาเป็นไงบ้างเอ่ย

ตอนนี้เก่งมีความสุขขึ้นเยอะเลย
แต่ยายหวานเนี่ย สงสัยต่อไปต้องรู้จากฝ้ายว่าเก่งรวยขึ้นแน่ๆ แล้วจะเป็นยังไงกันนะ

อ่านนิยายเรื่องนี้แล้ว อยากให้สร้างเป็นละคร ยิ่งตอนคุณหญิงย่าร้ายเนี่ย โดนมาก

[chalamchon]

ซึ้งมากๆๆนะ

[IZE]

ตามๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ยายหวานมาแปลกๆๆ  มีเรื่องแน่ๆๆ

[ifwedo]

งี้จับตบเลย

[นางคุ้ม]

เดี๊ยนน้ำตาไหล
มีความสุขจังเลย 
เนื้อเรื่องต่อไปอย่าโหดร้ายนะคะสงสารคนอ่านด้วย
ขอเป็นเรื่อง โหดมันฮาก็แล้วกันงิงิง
แต่ชอบที่ดคือ โพลสไวได้ใจข่ะ  สวยแพ้ไวนะคะ
เรื่องไหนช้าเดี๊ยนก็สะบัดบ๊อบใส่ รำคาน

[DEMON3132]

  เป็นกำลังใจให้น้องอ๋อมนะคะ เศร้ามาเยอะแล้วขอแบบมีความสุขบ้างนะคะ
ไม่น่าเชื่อว่าหวานจะเป็นคนแบบนี้นะ สงสารเก่งจังที่โดนดูถูก มดเก็เป็นเพื่อนที่ดีสำหรับเก่งนะ
ชอบค่ะ จะรอตอนต่อไปนะคะน้องอ๋อม