หัวข้อ: [ พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ... ป๊ะป๋าสุดเฮี๊ยว ] หนังสือมาแล้วนะ ได้กันหรือยัง ?

[Dee^daY]

ฉันจะเอา ปกรณ์..
ใครแย่งมีตบ (ฉันทำจริง)

[wisa]

 

[changnoy]

ฉันจะเอา ปกรณ์..
ใครแย่งมีตบ (ฉันทำจริง)

แย่งของอ๊อฟซะงั้น เหอะๆ

[pimkihae]

คิดถึงน้องเจเจจังเลย

[keerin]

อ๊อฟฮามากกก
เศร้าก็เศร้าแบบฮาๆ 
ตกลงหาเหยื่อใหม่ได้แล้วอ่าดิ อิอิ
ลืมคุณเวย์เราไปแล้วเหรอ 
อยากให้คู่กันจัง มันคงแปลกดี ๕๕๕๕๕๕๕๕


ปล.คิดถึงเจเจ ค๊าบบบ 

[สุขาพาเพลิน]

หมดพาร์ทตอนพิเศษของอ๊อฟแล้ว แบบนี้จะมีสิทธิ์เห็นเรื่องของอ๊อฟล้วนๆบ้างรึเปล้าน้า..........

[changnoy]

หมดพาร์ทตอนพิเศษของอ๊อฟแล้ว แบบนี้จะมีสิทธิ์เห็นเรื่องของอ๊อฟล้วนๆบ้างรึเปล้าน้า..........

กำลังเคลียร์กับไรเตอร์เรื่องลิขสิทธิ์อยู๋ครับ
ฮ่าๆๆ พูดเหมือนมีชื่อเสียงใหญ่โต

[Wins_Sha]

อืมมมมมม
อ่านอยู่เราก็เข้าใจว่าอ๊อฟกระโดดตึกจริงๆซะอีก
ที่ไหนได้แค่ฝันไปปป
แต่ก็ดีแล้วล่ะที่เป็นแค่ฝัน
ไม่งั้นคงไม่ได้เจอกับ"ปกรณ์"หนุ่มปริศนาที่เพิ่มเข้ามา

อ้ายยยยยยย

คิดว่าอ๊อฟจาคู่กับคุณเวย์ซะอีก
แต่ถ้าคู่กับปกรณ์ก็ดีเหมือนกัน

ฮาฮา
ออกแนวหลายใจ

[filmybutter]

พี่อ๊อฟนี่เสน่ห์แรงจริงๆ

[june555]

 

มาต่อไวๆ น๊า คิดถึงเจเจ ม๊ากๆๆๆๆ
 

[RAKDEK_KA]

โถ............งเล่ยซะเสียวเลยอ๊อฟ 
แต่ก็มีลุ้นอยู่นะเนี่ย 


เอ..ว่าแต่คุณเท่ห์นี่คุยอะไรกะคุณเวย์นิ อยากรู้จัง

[changnoy]

คืนนี้ไรเตอร์ไม่น่าจะได้มาลงนะ
เหอะๆ เห็นสภาพเพิ่งตื่น
ถ้าไงก็ไม่ชัวร์ คอยกันต่อไปนะครับ

[kboom]

สู้ ๆ นะครับ

[mango]

Thank you,
miss JJ, when's JJ comimg back?

[pimkihae]

เข้ามาปูเสื่อรอน้องเจเจค่ะ^^

[premkoe]

แอบสงสารอ๊อฟ เล็กๆ น่าจะไดคู่กับคุณเวย์

[TEe RuKk]

 

[changnoy]

ย่องมาแล้วก็ย่องไป
ไรเตอร์ก็ยังไม่มา
สงสารแฟนคลับ
หุหุ

[kaporzung]

นานไปหน่อยน้าาาา ^ ^

[Natavishi]

กว่า จะกลับมาอ่าน ทันน่ะ
ยาย โคตร ...
 
ชอบครับ

[p_phai]

คิดถึง เจเจ แล้วอะ
เมื่อไหร่จะกลับ

[june555]

เจเจ หายไปไหนนะ มาร๊อ  รอ  ไรต์เตอร์จ้าาาาา

[changnoy]

ไรเตอร์ตกหลุมอากาศตายแล้วว
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[lungkhao]

โอ้โห ... ไม่น่าเชื่อปรากฎการ์อ๊อฟฟี่ฟีเวอร์ ... จนไรเตอร์อยากแยกเรื่องไปเขียนอีกเรื่องเลย (แต่เรื่องนี้ก็ยังแอบอู้  )
ยังไงซะสัญญาว่าเราจะได้เจออ๊อฟอีกแน่นอน ... แต่ไม่รู้ว่าตอนไหน
ตอนนี้ไปลุ่นคู่พระนาง เอ๊ย พระนาย เอ๊ยยย  ถูกแล้ว !!!
อิอิ มุกไม่ขำ ... เล่นเรื่อยๆ ค่ามาช้า หวังว่าคงให้อภัย



ตอนที่ 34

ผมกลับมาจากสวนพร้อมกับคุณเท่ห์ และคุณเวย์ เพราะอ๊อฟต้องการเดินอ่อย เอ๊ย เดินเล่นต่อ ผมสังเกตอาการสองคนนี้ก็แปลกๆไปเหมือนกัน แต่ก็ยังไม่กล้าถามอะไรตอนนี้  รู้สึกบรรยากาศอึมครึมเหลือเกิน  หวังว่าคงไม่มีเรื่องอะไรเกี่ยวกับผมนะ




“เอ่อ ... กินน้ำอะไรกันก่อนมั๊ยครับ” ว่าไปลงมานั่งห้องแอร์แล้ว แต่อากาศยังร้อนอยู่เลย

“เอาน้ำใบบัวบกให้พี่หน่อย พี่อยากกินแก้ช้ำ” คุณเวย์พูดมาผมไม่กล้าจะทำอะไรเลยครับ ... สองคนนี้เค้าตกลงเรื่องผมกันแล้วเหรอเนี่ย คุณเท่ห์นะคุณเท่ห์ เห็นว่าจะให้ผมเป็นคนคุยเองไง


“ชั้นเปล่านะ ... ชั้นยังไม่ได้พูดอะไรเลย ถามมันดูสิ” คุณเท่ห์ร้อนตัวขึ้นมาทันทีเลยครับ แค่ผมจ้องตาแค่นี้ ทำร้อนตัว แปลว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ

“ถึงไอ้เท่ห์มันไม่พูดอะไร พี่ก็พอจะดูออกบ้างละครับน้องเต้” คุณเวย์พูดไป นั่งเศร้าไป ... นี่คุณเวย์เป็นถึงขนาดนี้เลยเหรอนี่

“แต่ยังไงซะ ... พี่ก็จะสู้ต่อไป พี่จะจีบน้องเต้ให้ติดให้ได้ ... ถึงจะมีคู่แข่งเพิ่มขึ้นก็ตาม”

 “เฮ้อออออออ” พร้อมๆกันเลยครับ ทั้งเสียงผม แล้วก็เสียงคุณเท่ห์  นี่คุณเวย์ยังจะอยากจีบผมอีกเหรอ

“ไม่ต้องมาฮงมาเฮ้อ ... ยังไงพี่ก็จีบน้องเต้ก่อน พี่ไม่ยอมไอ้พ่อลูกติดคนนี้หรอก” ไปๆมาๆ เหมือนผมจะผิดซะงั้นที่ไม่ชอบคนที่จีบผมก่อน

“ไอ้เท่ห์ ถึงมึงจะมีตัวช่วยเยอะ ไม่ว่าจะเจเจ น้องอ๊อฟ แต่มึงคอยดูกูแล้วกัน กู .. กู ...กูจะ ปัดโถ่เว๊ยยย” คุณเวย์เป็นอะไรของเค้าเนี่ย คิดแผนไม่ออกละสิ

“ไอ้เวย์ ... ยังไงซะ กูว่ามึงเลิกเอาเวลาคิดเรื่องนี้ ว่าจะจัดการกูยังไง ... เอาเวลาไปทำใจดีกว่า เพราะกูว่าไม่พ้นคืนนี้หรอก  อะไรหลายๆอย่างมันอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้ ... ใครจะไปรู้” น่านนนน ดูสิครับ คุณเท่ห์อดคุณเวย์ใหญ่ หันมาทำหน้ากรุ่มกริ่มกับผมด้วย อะไรกันนะ ... คืนนี้ ... ฝันไปเถอะ

“มึงหยุดเลยนะไอ้เท่ห์ .. ถ้ามึงทำอะไรน้องเต้ กูเอาเรื่องมึงแน่ มึงอย่าคิดว่าอยู่บ้านเดียวกัน แล้วจะทำอะไรแบบนี้นะ ... น้องเต้อย่าพลาดเสียท่ามันนะครับ” คุณเวย์ลุกขึ้นยืนชี้หน้าห้ามคุณเท่ห์เลยครับ แล้วหันมาพูดกับผมหน้าจริงจังซะด้วย

“มึงคิดว่ากูกลัวมึงเหรอไอ้เวย์ ... ยังไงซะ...ก็ไม่พ้นคืนนี้แน่ๆ ใช่มั๊ยจ๊ะที่รัก” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับก็ลุกขึ้นมากอดเอวผมไว้ ... มือไวจริงๆ

“นี่แหนะ อะไรของคุณ ... อย่ามาลามปาม เอามืออกไป” ผมเอามือตีแขนคุณเท่ห์ไปครับ ... ว่าไปก็อายคุณเวย์

“อะไรกันอ่าตัวเอง ... ตอนกลางวันเรายัง..”

“หยุดๆๆ หยุดเลยนะคุณเท่ห์” จะพูดอะไรไม่รู้หรอกครับ แต่ต้องเอามือปิดปากไว้ก่อน ก็เมื่อตอนกลางวันมันมีเรื่องดีๆ ที่ไหนละ

“อะไร ไอ้เท่ห์ มึงทำไรน้องเต้กู” คุณเวย์เริ่มดิ้นพร่านแล้วครับ นี่ถ้าเป็นเด็ก คงลงไปดิ้นกับพื้นแล้ว ยิ่งอยู่ไป ผมคิดว่า สองคนนี้จะนิสัยเด็กกว่าเจเจแล้วนะครับ

“เอ้ เอาอือออก เอาอือออก” คุณเท่ห์พูดผ่านฝ่ามือผมที่เอาอุดปากอยู่ครับ ผมฟังแรกๆก็ไม่รู้เรื่อง แต่คงให้เอามือออก

“เฮ้ออ เกือบตายแล้วไง” แหม เว่อร์ซะ

“เรื่องไรกูจะบอกมึงไอ้เวย์ ว่ากูทำไร ... อีกอย่างกูขอได้มั๊ย น้องเต้กูนี่ ... ฟังแล้วมันปะแล่มๆ ไม่เจริญหูกูเลย เพราะมันกำลังจะกลายเป็นของกู” โอ๊ยยย ผมจะบ้าตายกับผู้ใหญ่ตัวเท่าควายสองคนนี้เถียงกันเหมือนเด็กจะแย่งของเล่น ... เอ๊ะ แอบว่าตัวเองเป็นของเล่น

“ทำไม มึงจะทำไม ยังไงกูก็จะเรียก น้องเต้กู น้องเต้กู ใช่มั๊ยครับน้องเต้”

“ไม่ใช่ครับบบบ”  ผมอยากจะบ้ากับสองคนนี้จริงๆ

“เวววว สมน้ำหน้า  นายเต้ไม่ใช่ของมึง นายเป็นของชั้นใช่มั๊ย” ดูๆ ทำเข้า ทำหน้าเยาะเย้ยคุณเวย์ได้น่ากระโดดถีบมาก

“อันนี้ก็ไม่ใช่เหมือนกัน พวกคุณสองคนเลิกไร้สาระกันซักทีเถอะครับ ... เถียงกันอย่างกับเด็ก น่าเบื่อจริงๆ” หงุดหงิดครับ เข้าห้องไปสงบอารมณ์ดีกว่า อยู่ด้วยแล้วประสาทจะกิน

“แป๋ววว ไอ้ขี้ตู๋” เสียงคุณเวย์ครับ

“มึงก็เหมือนกันนั่นแหละ” เฮ้ออ ... ยังไม่หยุดกันอีก






เข้ามาในห้อง ก็ทำให้ผมต้องคิดมากเรื่องที่เพิ่งเจอมาเมื่อตะกี้ครับ ... ว่าไปแล้วผมก็รู้ทั้งรู้ว่าผมมีใจให้กับคุณเท่ห์มากกว่าคุณเวย์ แต่ผมจะบอกคุณเวย์ยังไงดีละ แต่ทั้งๆที่คุณเวย์ก็พอจะรู้อะไรมาบ้าง แล้วยังพูดแบบสู้ไม่ถอยอีก แล้วเราจะทำอย่างไรดีละเนี่ย





“นั่งคิดอะไรอยู่เหรอยะ ใจลอยเชียว” เป็นไอ้อ๊อฟครับ ที่กลับมาจากสวนของคอนโด มาหน้ายิ้มมาเชียว

“อืม ... ไม่ต้องบอกชั้นหรอก ชั้นพอรู้ เพราะดูสถานการณ์ข้างนอก มันคุกรุ่นจนชั้นต้องถอยทัพมานี่” ตกลงผมไม่ต้องตอบคำถามมันใช่มั๊ยครับ ... ว่าว่าไปมันก็แม่หมอคนนึง เรื่องแบบนี้ไม่ต้องถึงปากผมหรอก

“เฮ้อออ กูทำตัวไม่ถูกแล้ววะ ...” ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้มเหมือนกัน รู้อย่างงี้อย่ารีบตัดสินใจเลือกใครดีกว่า

“ไม่เห็นจะยากเลยมึง ... มึงก็เลือกปฎิบัติกับคนที่มึงรักอย่างคนรัก และก็เลือกปฎิบัติอย่างคนที่ไม่คิดอะไร อย่างเพื่อน อย่างพี่ชาย ถ้ามึงบริสุทธิ์ใจ ... เชื่อชั้นว่าทั้งสองจะทำตัวถูก ... แต่ถ้าหล่อนยังปฎิบัติให้ทั้งสองเท่าๆกัน มันก็จะเป็นแบบนี้ต่อไป คนที่รักก็ไม่ได้รัก คนที่ไม่ได้รักก็ไม่ได้ตัด เฮ้ออ” มันพูดพร้อมถอนหายใจออกมา จะว่าไปอ๊อฟมันก็พูดถูก







เลือกปฎิบัติกับคนรักอย่างคนรัก .... แล้วเค้าปฎิบัตกันยังไงละ ขอถอนหายใจด้วย







“เฮ้ออออออ”










“เออ ... แล้วมึงทำไมกลับมายิ้มแย้มแจ่มใสเชียวละ ตอนกูออกมาจากสวน มึงยังเศร้าๆอยู่เลย” ยัยนี่ปรับอารมณ์เก่งครับ วันนึงมีครบสามร้อยหกสิบอารมณ์ ... ผมตามมันไม่ทันจริงๆ

“ไม่บอก ความลับของซุปเปอร์สตาร์ ฮ่าๆๆ” เอากับมันสิครับ พูดไปยิ้มไปหัวเราะไป ตาก็มองแต่มือถือที่ถืออยู่ ถ้าให้ผมทาย คงไปหลงหนุ่มไหนมาแน่ๆ






คืนนั้นอ๊อฟกับผมก็โชว์ฝีมืออาหารค่ำกันอีกรอบ ก็นั่งทานข้าวกันสี่คนเหมือนเดิม พอทานมื้อค่ำกันเสร็จคุณเวย์ก็ขอตัวกลับ แต่ก่อนจะได้กลับก็ไม่วายกัดไปกัดมากับคุณเท่ห์ เฮ้ออ ... เหนื่อยจริงๆกับผู้ใหญ่ น่าจะรักเด็กไปเนอะ ผมนี่


“แล้วมึงจะเอาไงเรื่องคุณเวย์” ผมถามอ๊อฟขึ้นในขณะกำลังช่วยกันล้างจาน

“เอาไงละ เค้าไม่เอาชั้น ชั้นจะไปเอาเค้าได้ไง” มันย้อนได้ตลอดจริงๆครับ

“กูหมายถึง มึงจะจีบเค้าเปล่า หรืออะไรยังไง” ต้องถามแบบนี้ใช่เปล่าครับ

“ไม่ละ ตอนนี้ชั้นกับเค้าเป็นเพื่อน เป็นพี่เป็นน้องกันนั่นแหละดีแล้ว เค้ายังมีความรู้สึกดีๆให้มึงอยู่ เค้ายังไม่พร้อมหันมามองชั้นหรอก ... แต่ถ้าอนาคต ก็ค่อยว่ากันอีกที” มันพูดไปยิ้มไป ทั้งที่น่าจะเป็นเรื่องเศร้า ... แต่กลับไม่ค่อยเศร้าแฮะ



“อีกอย่าง วันนี้มีหนุ่มหล่อมาจีบชั้นด้วย คริๆ” น่านนน ... ว่าแล้วไง ว่าต้องมีอะไร

“ใครวะ ... มึงนี่เสน่ห์แรงไม่มีตกจริงๆ กูว่าแล้วว่าทำไมมึงอารมณ์ดีจริงอะไรจริง” ยิ้มได้แม้คุยกันเรื่องเศร้าๆ

“ยังไม่ได้คุยอะไรมาก แลกเบอร์กันไปแล้ว เค้าน่ารักดี เห็นว่ามาทำธุระคอนโดนี้ แต่ไม่รู้อยู่แถวไหน” มันเล่าไป ก็เอาจานคว่ำในที่คว่ำจาน

“ชั้นว่าเค้าคงเป็นเนื้อคู่ชั้น ว๊ายย เขินจังเลย” เป็นเอามากอีกคน รอบๆตัวผมไม่ค่อยมีคนปกติแฮะ ... หรือว่าผมก็ผิดปกติกับเค้าด้วย

“อ๊อฟ อ๊อฟ อ๊อฟครับ มาหาเท่ห์หน่อยสิครับ” เสียงคุณเท่ห์ดังมากจากมุมดูทีวีครับ เรียกเพราะซะจนผดปกติ

“ครับคุณเท่ห์ อ๊อฟไปหาแล้วครับ” ยัยนี่ก็ทันทีทันใดครับ หันมาทำหน้าเยาะเย้ยผมก่อนที่จะวิ่งไปหาอีก ..









เอ๊ะ ... สองคนนั้นจะคุยอะไรกัน ... แอบมีความลับเรอะ









“คุยอะไรกันเหรอครับ” ผมจัดการล้างจานอะไรเสร็จ ก็ออกมาดูสองคนนั้นที่เหมือนจะมีลับลมคมในอะไร

“คุยเรื่องคืนนี้ โอ๊ยย เปล่าๆๆ ไม่มีอะไร” คุณเท่ห์พูดมาไม่เข้าใจเลยครัย แล้วเสียงเอ๊ย นั่นอีก โดนอ๊อฟทำอะไรเข้าให้ละ

“อะไรของคุณเหรอคุณเท่ห์ มึงด้วยอ๊อฟ มีความลับอะไรกัน” ผมเริ่มอยู่ไม่ติดแล้วครับ สองคนนี้คงเล่นอะไรตลกๆแน่ๆ ซึ่งวินาทีนี้ ผมไม่ตลกด้วยแล้ว

“อะไรของมึงครับคุณเต้ ... ผมยังไม่ทำอะไรเลย ถามคุณเท่ห์ดูสิครับ ใช่ไหมครับคุณเท่ห์” นี่ขนาดไม่ได้ทำอะไร วาจาท่าทางของมึงโคตรเปลี่ยนเลยนะนังอ๊อฟ
“จะเชื่อได้มั๊ยนี่” ผมชักไม่เชื่อใจแล้วสิครับ

“เชื่อได้สิ ... ชั้นกับอ๊อฟยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ นายก็คิดไปนั่น” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับเดินมาใกล้ๆผม

“จะทำอะไรนะ” คุณเท่ห์ทำท่าเหมือนจะมากอดผมครับ มือไม้ไวเหลือเกินนะเดี๋ยวนี้

“ป๊าว ... ไม่ได้จะทำไรซะหน่อย” ดีนะครับที่ผมพูดดักไว้ก่อน เอามือขึ้นเสยผมเชียว หล่อซะ



“เฮ้ออ ... ชั้นง่วงนอนแล้ว ไปอาบน้ำ คุยโทรศัพท์นอนแล้วนะ” จู๋ๆ ไอ้อ๊อฟก็หาวขึ้นมา แล้วมาแกล้งจะไปอาบน้ำอีก มันต้องมีอะไรสินะ

“เดี๋ยวมึง ... เอ๊ยย ไอ้อ๊อฟ” ไม่ทันแล้วครับ วิ่งเข้าห้องไปแล้ว มันต้องมีอะไรแน่ๆ

“อิอิ อยู่กันสองคนแล้ว ทำอะไรดีน้า....” นั่นไงครับ เริ่มออกมาแล้วทีละนิด

“ทำอะไรของคุณละ ผมจะไปอาบน้ำ นอนแล้วเหมือนกัน” ผมคิดว่าอยู่สองคนกับคุณเท่ห์นานกว่านี้ต้องไม่ปลอดภัยแน่

“จะรีบไปไหนละ ... กลัวอะไรชั้นเหรอ” เร็วอย่างที่ผมพูดไว้จริงๆครับ คุณเท่ห์ดึงมือผมไว้แล้วดึงเช้าประชิดตัวเค้า เอามือมากอดเอวอีก ... อะไรกันเนี่ย

“คุณเท่ห์จะทำอะไรนะ ... อย่ามาทำทะลึ่งกับผมแบบนี้นะ”  ผมพูดไปพยายามแกะมือคุณเท่ห์ออก โอ๊ย เหนียวอย่างกับมือตุ๊กแก

“แหม ... อยู่กับชั้นไม่ได้หรือไง ไม่รักชั้นแล้วเหรอ หือ ...” เหอะๆๆ ... เจอประโยคนี้เล่นเอาอึ้งเลย เป็นอะไรของเค้าอีกเนี่ย




“ไอ้รักมันก็รักครับ ... แต่ปล่อยมือได้แล้ว”  ต้องพูดดีๆครับ เค้าบอกว่าต้องเอาน้ำเย็นเข้าลูบ ... ตอนนี้จะร้อนไปถึงไหนแล้วนะ

“อะ ชั้นปล่อยก็ได้ นายอย่าหนีนะ” เห็นมั๊ยครับ ต้องพูดดีๆด้วย ปล่อยแล้วครับ


“อิอิ” ผมหันไปยิ้มให้ก่อนวิ่งเข้าห้องของตัวเองไป สมน้ำหน้าคุณเท่ห์จริงๆ .....









แต่....











“อิอิ” คุณเท่ห์วิ่งมาถึงประตูห้องผม แล้วก็ทำท่าเลียนแบบผมครับ






ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะว่า














“ไอ้อ๊อฟฟฟฟฟฟฟฟ เปิดประตู จะล็อกทำพ่อมึงเหรอ” มันล็อกประตูห้องผมครับ แล้วผมจะเข้าห้องยังไงละนี่

“ไม่ต้องเรียกหรอก ป่านนี้อ๊อฟหลับแล้ว” รู้ดีจริงๆนะ หรือว่า ...

“คุณเตรี๊ยมกับไอ้อ๊อฟใช่มั๊ยคุณเท่ห์ ใช่มั๊ยคุณเท่ห์”  ต้องใช่แน่ๆ ต้องเป็นแผนของสองคนนี้แน่ๆ

“ตงเตรี๊ยมอะไรของนาย ชั้นไม่รู้เรื่อง อ๊อฟคงคิดว่านายจะนอนกับชั้นมั้ง” ดูครับดู ดูที่โกหกหน้าตาย หมั่นไส้นัก

“ตลก ใครจะไปนอนกับคุณไม่ทราบ อ๊อฟ เปิดประตู ไม่เปิดกูพังเข้าไปนะเว๊ย” เอาสิ ... ผมพังจริงๆนะ





“อ๊อฟกูพังไปจริงๆนะ หนึ่ง ....”











ไร้เสียงตอบกลับ ..










“สองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”















มันต้องเปิดสิ













“ซั้มมมมมมมมมม    กูจะพังแล้วนะ”












อะไรวะเนี่ย ...










“เฮ้อออ ... กูไปนอนที่อื่นก็ได้ ... มึงอย่าออกมานะ มึงจำไว้หักหลังกู ... กูพามึงมาอยู่ที่นี่ แต่มึงกลับทำกับกูแบบนี้ มึงจำไว้ๆๆ” ออกแนวประชดแล้วครับ ... ไม่ไหวแล้ว

“ไป ไปนอนกับชั้น” คุณเท่ห์เห็นผมแบบนี้ก็เอาแขนมากอดคอผมแล้วเตรียมลากผมไปในห้องเค้า

“ฝันไปเถอะ ... ผมจะนอนห้องเจเจ” ผมพูดปุ๊บก็วิ่งไปเพื่อจะปิดประตูห้องเจเจ อย่างน้อยก็น่าจะรอดไปอีกคืน























“อ๊ากกกกกกกกกกก ใครล็อกห้อง” ให้ตายสิ ร้อยวันพันปีไม่คิดจะล็อกห้อง ทำไมวันนี้กลับล็อกซะงั้น ผมมองกลับไปที่คุณเท่ห์ตาขวางเลยครับ

“คุณจะเล่นอะไรของคุณ” สุดจะสนุกแล้ว ...

“ชั้นเปล่านะ ... ห้องมันล็อกเหรอ ว้า... แย่จัง สงสัยเจเจล็อกไว้ก่อนไป คงเอากุญแจไปด้วย เด็กตัวแค่นี้หวงห้องเป็นด้วย แย่จังเนอะ เนอะๆ” สุดยอดจริงๆครับผู้ชายคนนี้ ... สุดยอดความแหลจริงๆ ไปได้เรื่อย เลื้อยได้โล่

“ไม่ตลกเลยคุณเท่ห์ ... อย่าคิดว่าทำแบบนี้แล้วผมจะไปนอนกับคุณนะคืนนี้” ว่าแล้วผมก็เดินไปนั่งที่โซฟา กดรีโมทนั่งดูซีรีส์เกาหลี





















“จะไม่นอนอีกเหรอ ซีรีส์จบแล้วนะ” เอากับเค้าสิครับ นี่มานั่งดูซีรีส์เป็นเพื่อนผมจนจบไปแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววจะไปนอน จะรอผมไปนอนด้วยจริงเหรอเนี่ย

“จะดูเกมส์โชว์ต่อ ... ถ้าง่วงก็ไปนอนเลยไป” ยังไงซะ ถ้าเราเข้าไปนอนกับเค้าตอนที่เค้าหลับแล้ว ก็ยังปลอดภัยกว่านี้ หรือไม่ก็นอนนมันที่โซฟานี่แหละ คืนเดียวไม่ตายหรอก



























“เกมส์โชว์จบแล้ว ไปๆๆ ไปนอนกัน” บ๊ระเจ้า ... นี่จะเฝ้าไปถึงไหนเนี่ย

“อืออ ... ผมจะดูเค้าถ่ายบอล” ยังไงซะผมก็ไม่ยอมง่ายๆหรอก

“อย่ามาตลก ร้อยวันพันปีนายเชียร์บอลกับเค้าที่ไหน” คุณเท่ห์พูดหน้าขึม พร้อมกับหยิบรีโมทกดปิด

“เอ๊ยยย อะไรของคุณ” อย่ามาเล่นมุกว่าทีวีของคุณอีกนะ ... คราวนี้ผมไม่ยอมจริงด้วย

“ชั้นรอไม่ไหวแล้วนะ ถ้าไม่เข้าไปในห้องกับชั้น ชั้นจะจัดการมันซะตรงนี้เลย” ดูครับทำหน้าเค้า ... รู้นะว่าขู่









“ชั้นไม่ได้ขู่นะ ชั้นทำจริงๆ”








ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอดังเฮือกเลยครับ ...









“ชั้นไม่ทำอะไรนายหรอกนา” จะเชื่อได้มั๊ยเนี่ย









“จะเดินไปดีๆ หรือให้ชั้นอุ้ม” อะไรของเค้าวะเนี่ย ...










ไปก็ได้เว๊ยย....






“ดีมาก อย่างงี้สิถึงจะได้น่ารักหน่อย”







“แหนะ พูดอะไรได้ยินนะ” ผมหันหน้าไปคุยกับเค้า แล้วหันหลังกลับมาเดินเข้าห้องไป










พูดอะไรก็ไม่รู้...เขินนะเว๊ย ... อิอิ

........................................................





ยังไม่จบ ... ติดตามกันต่อ ... วันนี้ของีบ ...
ช่วงนี้มีเหตุหลายอย่างทำให้ไม่ค่อยได้แต่ง

รักจริง อย่าทิ้งกัน ...
ไรเตอร์จะหมายมั่น ... เขียนมันเพื่อทุกคน   

[benxine]

รักไรเตอร์ คร๊าบบ

 

รอตอนศึกวันชิงข้าวเหนียว ถั่วดำ คิคิ

[PEENAT1972]

โถๆๆๆๆๆ พ่อคุณพ่อมหาจำเริญ อีป้าแก่ๆไม่ทิ้งไปไหนหรอกค่ะ เพราะรักจริงด้วยคน 555

คนใจน้อยบ้างก็ว่าหัวล้าน อีไรท์เตอร์ หัวล้านหรือเปล่าละค่ะ กร้ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[wan]

บทจะเจ้าเลห์ ก็ทำได้ซะ แถมมีกองหนุนอีก จะรอดไหมน้า น้องเต้ 
+1 เป็นกำลังใจให้ ไม่ทิ้งกันหรอก 

[som]

คุณเท่ห์  สุดยอด
คุณเท่ห์  สุดยอดความลื่น
คุณเท่ห์  สุดยอดความด้าน
คุณเท่ห์  สุดยอดความเอาแต่ใจ
พี่อ๊อฟ    สุดยอด
พี่อ๊อฟ    สุดยอดความมั่นใจ
พี่อีอฟ    สุดยอดความเป็นตัวของตัวเอง
พีเต้       โดนกระทำข้างเดียว  5555 เสร็จแน่คืนนี้พี่เต้   คุณเทห์เตรียมอุปกรณ์พร้อมซะอย่างนั้น  55
คิดถึงเจเจ

[shogun chai]

ม่ายทิ้งกันอยู่แล้ว ชิมิ ห้ามทิ้งกันด้วยนะ ต้องมีแรงเขียนต่อด้วยแหระ 

[roseen]

แล้วจะรอวันพร่งนี้มาต่อด้วยละ