บุพเพวายร้าย
พิเศษ(จุม-ตอนย้อน)
“ครับแม่” ผมว่าเดินตามหลังแม่ไปหน้าประตูบ้าน เพราะต้องไปปิดประตู(รั้ว)แม่จะได้ออกไปทำงานเลย
“ แล้วก็ เรื่องรายงานมีอะไรไม่เข้าใจก็ถามพี่เขา” แม่บอกขณะที่ผมเดินไปส่งแม่ถึงรถแล้วยื่นถุงผ้าสีขาวใส่ข้าวกล่องแม่ทำเองไว้เพื่อกินตอนเที่ยง แม่บอกว่าทำเองประหยัดและมั่นใจได้ว่า สะอาดปลอดภัย ถึงบางทีแม่จะซื้อกินแต่ก็เป็นเจ้าที่ไว้ใจได้
“ครับ” ผมตอบ แต่ไม่คิดจะถามพี่วุฒิอย่างที่บอกแม่ วันนี้พี่วุฒิจะมาหาผมแต่ไม่รู้ว่ากี่โมงคงสายๆหรือไม่ก็บ่าย พี่วุฒิบอกกับแม่ว่าจะมาทำรายงานและผมเองก็ต้องทำเหมือนกัน และยังจะช่วยสอนผมอีก
เหลือเวลาอีกไม่ถึงเดือนก็จะสอบปลายภาค อาจารย์หลายๆท่านเลยให้ทำรายงานเพื่อทบทวนสิ่งที่เรียนมาตลอดทั้งเทอม ผมยังเหลือรายงายอีก 2 เล่ม คือฟิสิกส์ และเคมีซึ่งเป็นรายงานเขียนห้ามพิมพ์โดยเด็ดขาด เพื่อป้องกันการ Copy ส่ง
ผมมองรถแม่ที่แล่นออกพอจะหันหน้าเข้าบ้านรถบีเอ็มสีดำก็วิ่งเข้ามาหาเหมือนตั้งใจจะชน ผมรีบเดินถอยหลังและในทันทีรถจอดอยู่หน้าผมพร้อมเสียงเบรกเสียงดังเอี้ยด!?
‘พี่วุฒิ’
พี่วุฒิมาเช้ากว่าที่คิดไว้เพราะตอนนี้เพิ่ง 7 โมงเช้า
“…………….” ผมมองพี่วุฒิที่เปิดประตูรถออกมาพร้อมกับมือที่ถือกระเป๋านักเรียน(หนังสีดำ)
พี่วุฒิใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนๆลายตารางเล็กๆ กับกางเกงยีนต์ขาเล็กๆ กับเข็มขัดสีดำ แต่เสื้อผ้ายับยู่ยี่ เส้นผมก็ชี้ไปทางโน่นทางนี้ เหมือนคนที่เพิ่งนอนตื่น พี่วุฒิคงไปที่ไหนมาตั้งแต่เมื่อคืนและก็มาที่บ้านผมต่อ
“ เอาไป”
“…………!?………” พี่วุฒิโยนกระเป๋าให้ผม ผมยื่นแขนรับแทบไม่ทัน !? กว่าที่ผมจะจับได้กระเป๋าก็จะถึงพื้นแล้ว
ปัง!
พี่เขาปิดประตูรถเสียงดังและเดินเข้าประตู(รั้ว)ราวกับว่าไม่มีผมยืนอยู่ตรงนี้ ผมเดินตามพี่วุฒิเข้าไปในบ้าน
“…………………”
“ หิวข้าว” พี่วุฒิพูดแล้วหันมาหาผมที่เดินอยู่ด้านหลัง
“ ในครัวมีกับข้าวครับ” ผมบอก พี่วุฒิเดินเข้าไปในครัว ผมเอากระเป๋าพี่วุฒิวางไว้โชฟาด้านนอกและวิ่งตามพี่วุฒิเข้าไปในครัว พี่เขานั่งเก้าอี้กำลังรอผม
“ ผมแกะไว้ไว้รอพี่แล้วครับ” ผมบอก เพราะคิดว่าถ้าพี่วุฒิมาเร็วและยังไม่กินข้าวมา คงจะกินที่นี่และไม่ยอมแกะกุ้งกินเองแน่นอน
“ อะไร?” พี่วุฒิถาม ผมวางจานข้าวที่เพิ่งตักเสร็จไว้ตรงหน้าพี่วุฒิ แล้วผมก็นั่งลงตรงข้าม
“ แม่ทำกุ้งต้มน้ำปลาครับ” ผมบอกยกฝาชีขึ้น เห็นกุ้งตัวโตๆที่ผมแกะแล้วในจาน ข้างๆเป็นถ้วยน้ำจิ้มที่ผมช่วยแม่โครกตั้งแต่มื้อเช้า
“…………………” พี่วุฒิเงียบ
“ พี่ไม่ชอบหรือครับ?”
“…………………”พี่วุฒิก็ยังเงียบอยู่ ผมเลยไม่รู้ว่าพี่เขาชอบไม่ชอบแต่ผมชอบ ผมมองพี่วุฒิเห็นพี่เขายังนิ่งๆอยู่เลยตักกุ้งต้มน้ำปลาใส่จานข้าวพี่วุฒิ
“…………………” พี่วุฒิจ้องหน้าผม
“…………………” ผมก้มหน้าลงกินข้าวในจาน พอถูกมองแล้วเหมือนตัวเองกำลังทำผิด
พรวด!? พี่วุฒิลุกขึ้น ผมเงยหน้ามอง
เคล้ง!?!! พี่วุฒิยกจานข้าวขึ้นก่อนที่จะปล่อยมันลงพื้น
“ พี่ครับ?!” ผมตกใจ(ยืนขึ้น)
“ มรึงจะให้กรูกินกุ้งเนี่ยนะ!” พี่วุฒิว่า
“ ทำไมครับ?”
“ ทำไมน่ะ เหรอ!?” จ้องหน้าผมเอาเป็นเอาตาย
“เพราะกรูไม่ชอบ!” พี่วุฒิว่าเดินมาหา ผมเดินถอย พี่วุฒิจับต้นแขนผมเต็มแรง
“ พี่ไม่ชอบกุ้งต้มน้ำปลาเหรอครับ?” ผมถาม
“ ไม่ชอบ!” “ งั้น งั้นผมทอดไข่ให้ไหมครับ?” ถามลิ้นเหมือนจะพันกันเสียให้ได้ ผมรู้สึกเจ็บต้นแขนที่พี่เขากำแน่นมากขึ้นอีก
“ ทอดไข่
ครั้งที่แล้วมรึงก็เอาไข่ทอดให้กรูกิน มรึงจะให้กรูเป็นไข่ก่อนใช่ไหม?! ถึงจำอย่างอื่นให้กรุกิน” ผมส่ายหน้าเร็วๆตอบว่าไม่ใช่
ที่ผมชอบทำอาหารประเภทไข่เพราะมันทำง่ายและใช้เวลาไม่มาก
“ แล้วจะให้กรูกินอะไร?” พี่วุฒิถาม
“ ในตู้มีคะน้า ผมจะทำหมูผัดคะน้า” ผมบอก
“ รีบไปทำ” พี่วุฒิปล่อยมือก่อนที่จะนั่งลง ผมรีบไปเปิดตู้เย็นเอาคะน้ากับเนื้อหมูที่หั่นเป็นชิ้นๆไว้สำหรับทำแต่ละครั้ง มา1 ชิ้น
ผมไม่คิดจะเก็บเศษจาน ข้าว ที่แตกกระจายบนพื้น เพราะคิดว่าเดี๋ยวค่อยเก็บทีหลัง ยังไงตอนนี้ทำกับข้าวให้พี่วุฒิก่อน
พี่วุฒิคงจะหิวมาก ถึงได้โมโหขนาดนี้
“ ถ้ามรึงช้า กรูจะเล่นมรึง” พี่วุฒิว่า แต่ผมไม่ได้หันไปมองเพราะกำลังตั้งใจล้างคะน้า
ผมหั่นหมูเป็นชิ้นๆและหั่นคะน้าที่ล้างเรียบร้อยแล้ว พร้อมตั้งกระทะบนเตา …
“ เสร็จแล้วครับ” ผมบอกวางจานหมูผัดคะน้าร้อนๆตรงหน้าพี่วุฒิ
“ ข้าวล่ะ?” พี่วุฒิว่า ผมรีบตักข้าวมาให้พี่วุฒิ
“ …………………”
แล้วพี่วุฒิก็กินข้าวที่ผมเอามาให้โดยพูดอะไร ผมเผลอมองพี่วุฒิอยู่อย่างงั้น…
“ จะมองกรูอีกนานไหม!??” พี่วุฒิว่ามองผมด้วยหางตา ผมรีบก้มลง
“ …………………”
พี่วุฒิไม่ชอบกินกุ้งต้มน้ำปลา
.
.
.
ผมถือกระเป๋าพี่วุฒิเดินขึ้นบันได ส่วนพี่วุฒิขึ้นมาห้องผมนานแล้ว แต่ผมเก็บจานที่แตกอยู่ในครัว
แกร๊ก!?
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้อง พี่วุฒินอนบนเตียงหันมามอง แต่ไม่พูดอะไร
วางกระเป๋าพี่วุฒิไว้บนโต๊ะเขียนหนังสือ จากนั้นก็เปิดหนังสือเคมีของผมว่าจะจดทีเหลือจากที่ทำเมื่อคืน(ทำไป1 ใน3 แล้วครับ)
“ ทำอะไร?” พี่วุฒิถาม
“ รายงานเคมีครับ” ผมตอบหันหน้าไปด้วย พี่วุฒิกระเด้งตัวลุกขึ้นมา
“ ดูในกระเป๋ากรู” พี่วุฒิบอก ผมเปิดกระเป๋าพี่วุฒิ มีหนังสือยู่เล่มหนึ่งและสมุดอีก2 เล่ม
“ ………………?…”
“ กรูต้องจดเคมีทำรายงานเหมือนกัน มรึงทำให้กรูด้วย” พี่วุฒิว่า
“ แต่ลายมือผมกับพี่ไม่เหมือนกันนะครับ” ผมบอกพี่วุฒิ
“ อาจารย์เขาไม่มาดูหรอกว่าลายมือใคร แค่ส่งๆไปก็จบ กรูว่ามรึงไม่อยากทำมากกว่า”พี่วุฒิพูดจ้องหน้าผมเขม็ง
“…………………”
“ หรือว่าจะไม่ทำ!?”
“ ทำครับ ทำ” ผมว่า พอผมทำเคมีของผมเสร็จแล้วจะทำของพี่วุฒิต่อ หลังจากเสร็จแล้วค่อยทำฟิสิกส์ของผม
ทั้งเสาร์และอาทิตย์ผมต้องทำรายงานนี้อย่างเดียว ไม่งั้นไม่เสร็จแน่
“ …………………” ผมลงมือทำเคมีของผมจะได้เสร็จ
“ มรึงอยากลองดีใช่ไหม!?” ผมหันไป ผมอยากลองดีอะไร ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย
“……………?……”
“ ทำไมถึงไม่ทำรายงานกรู” พี่วุฒิว่า ลุกขึ้น ผมทำปากกาตกพื้นรีบก้มลงเก็บ เพราะเงยหน้าขึ้นมา พี่วุฒิก็เดินมาถึงเก้าอี้แล้ว!?
“ ผมทำวิชานี้เสร็จก็จะทำของพี่วุฒิต่อ”
“ เมื่อไร?” พี่วุฒิถาม เอามือค้ำโต๊ะ ก้มลงเล็กน้อย
“ ไม่ถึงเย็นก็เสร็จครับ” ผมบอก ย่อตัวลงเมื่อพี่วุฒิก้มลงมา
“ ต้อง- ทำ - ตอน- นี้ ” พี่วุฒิพูดช้าๆ ผมพยักหน้าว่าจะทำของพี่วุฒิก่อน
“ครับ”
“ ก็ดี” พี่วุฒิเดินกลับไป พร้อมๆกับเสียงโทรศัพท์พี่เขาดัง
“ ฮัลโหล แบงค์” พี่วุฒิพูด ผมหันหน้ากลับมา เก็บหนังสือเคมีตัวเองแล้วเอาหนังสือชีวะฯพี่วุฒิแล้วเปิดดูที่พี่เขาพัยมุมไว้ พี่วุฒิใช้ปากกาขีดเส้นไว้แล้วด้วย คงจะให้ผมเขียนตามนั้น
“ อยู่บ้านมัน ….”(เสียงพี่วุฒิพูดโทรศัพท์กับพี่แบงค์ ผมไม่ได้หันไป)
“ เป็นห่วงมันจริง เดี๋ยวกรูเบื่อ ยกให้เอาไหม?”
“ เออ กรูรู้น่าว่ากำลังทำอะไร”
“ มันไม่ตายหรอก”
“ ที่ไหน?”
“ก็ดี กรูก็เบื่อๆอยู่พอดี”
“ เย็นๆเจอกัน”
“ ……………!?……” ผมเริ่มเขียนได้ไม่ถึง3บรรทัด พี่วุฒิก็เดินมาหาผมอีก
“ …………………อะไรครับ?” ผมถาม
“ เดี๋ยวค่อยทำรายงาน” พี่วุฒิว่าเอามือจับหน้าผม ซึ่งผมรู้ได้ทันที ว่าจากนี้คืออะไร
“ ………………พี่…ผมต้องทำรายงาน” ผมบอก
“ แล้วไง” พี่วุฒิว่า จับต้นแขนผมให้ยืนขึ้น
“ เดี๋ยว ไม่ เสร็จ” ผมเสียงอ้อมแอ้ม
“ เรื่องของมรึง! แต่วันจันทร์กรูต้องมีรายงานส่ง” พี่วุฒิพูดขณะที่หน้าเริ่มก้มลงที่คอของผม มือก็ลูบหลังผม และต่ำลงเรื่อยๆ
“………………………….” หัวใจผมเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“ จะถอดได้หรือยัง?!” น้ำเสียงพี่วุฒิเริ่มหงุดหงิด คิ้วก็ขมวดเข้าหากัน
“ …………………”
“ หรือว่าอยากเจ็บตัวก่อน” พี่วุฒิถาม ผมมองหน้าพี่วุฒิแล้วตอบ
“ ไม่ครับ”
“ เล่นตัวจริง!” พี่วุฒิดึงมือผมให้เดินตาม พอถึงเตียงก็ผลักผมลง ผมแทบจะตกเตียง
“ ลองมรึงขยับหนีกรู กรูจะทำให้มรึงไม่ได้ทำรายงานแน่!” พี่วุฒิขู่และคงจะทำจริงๆ ผมนอนนิ่งๆสายตามองเพดาน
พอพี่วุฒิในสิ่งที่ต้องการแล้ว… ผมต้องรีบทำรายงานให้เสร็จ คืนนี้นอนดึกหน่อยก็ไม่เป็นไร
.
.
.
.
พี่วุฒิลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำ ผมยังนอนอยู่
“ …………………” ถ้าถูกคนที่ตัวเองรักกอดจะรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก บันบันบอกผมอย่างงั้น แต่ผมไม่รู้สึกแบบนั้นเลย นั่นไม่ใช่ว่าบันบันโกหก แต่เพราะพี่วุฒิไม่ได้รักผม พี่วุฒิเกลียดผม
แค้นผม แต่ผมก็ยังรักพี่วุฒิอยู่ดี ทั้งที่ไม่อยากรักแล้ว
สิ่งที่พี่เขาทำกับผมล้วนบอกว่า พี่เขาเห็นผมเป็นตัวระบายทุกสิ่งทุกอย่าง
พูดดีๆกับผมบ้าง แค่นี้ผมก็ไม่ได้รับ
“ …………………” น้ำตาผมเอ่อล้นขึ้นมาอีก ผมเอามือเช็ดไว้ก่อนที่ผมจะไหลผ่านหางตาออกมา เพราะมันไม่มีอะไรดีขึ้น น้ำตาไม่ได้ช่วยแต่บางครั้ง… บางครั้งก็ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น
ผมเอาแขนยันตัวลุกขึ้น แล้วดึงเสื้อยืดที่ถูกร่นขึ้นไปให้ลงมา แล้วก็ดึงกางเกงขาสั้นที่อยู่ข้อเท้าใส่ก่อนที่จะลุกขึ้นยืน
รู้สึกเหมือนจะมีอะไรไหลออกมาจากส่วนหลัง ผมหันไปมองประตูห้องน้ำที่ปิดอยู่ก่อนที่จะออกจากห้องว่าจะไปห้องน้ำข้างล่าง
ปวดเมื่อยทั้งตัว เวลาเดินขาผมสั่นเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถูกทำแบบนี้ … วันก่อนก็..ก่อนหน้านั้น ทุกๆครั้ง….เมื่อกี้ผมคิดว่าทำอะไรให้พี่วุฒิโกรธถึงได้….
…ทำกับผมเหมือนกับผมไม่รู้สึกอะไรเลย ร่างกายผม……
พอเดินถึงห้องน้ำ ผมเปลี่ยนใจเดินไปหน้าบ้านไม่รู้ว่ากี่โมงแล้ว ด้านนอกท่าทางแดดคงจะร้อนมาก มองคลื่นบางเบาในแสงแดด เพิ่งมารู้ว่าตัวเองกำลังเหม่อก็อยากจะเดินไปอยู่กางแดดบ้าง
“ …………………”
ผมเดินไปกลางแดด มันร้อนจริงๆอย่างที่คิด ผมหวังว่าแดดมันจะช่วยได้บ้าง คิดโง่ๆแบบนั้นเพราะผมคิดอะไรไม่ออก
ไม่รู้เมื่อไร…ที่เป็นคนอย่างงี้ เป็นคนที่ไม่มีเหตุและผล
“ ทำอะไร?!” ผมหันไปทันที!? พี่วุฒิยืนอยู่ตรงกรอบประตู(บ้าน)พอดี
“ เปล่าครับ” ผมบอกพร้อมส่ายหน้า
“ แล้วไปยืนตากแดดทำไม?!”
“ …………………” ผมก็ไม่รู้
“ กลับเข้ามา !” พี่วุฒิสั่ง แต่ผมยังยืนนิ่งไม่รู้ว่าทำไมถึงยังไม่ทำตามที่พี่วุฒิสั่ง ทั้งๆที่รู้ว่าพี่วุฒิต้องโกรธแน่
“ บอกให้กลับเข้ามา?!” พี่วุฒิตะโกนเสียงดัง ผมสะดุ้ง!
“ …………………” ผมควรจะกลับเข้าไปแต่ขาก้าวไม่ออก ยิ่งมองหน้าพี่วุฒิตัวผมก็ขยับไม่ได้
“ กรูรู้แล้วว่า…มรึงอยากเจ็บตัว” ผมส่ายหน้าเร็วๆตอบว่าไม่ได้อยากเจ็บตัว พี่วุฒิเดินมาหาผม ซึ่งพี่วุฒิมักจะทำเมื่อทนรอให้ผมไปหาไม่ไหว และมักจะบวกกับความหงุดหงิดจนถึงขั้นโมโห
หมับ?! พี่วุฒิจับมือผม………..(เจ็บ)
“ พี่ครับ ผมขอโทษ ขอโทษ” ผมรีบออกตัวไว้ก่อน ถึงจะไม่รู้ว่าผมทำอะไรให้พี่วุฒิโกรธก็ตาม แต่ผมรู้ว่าต้องยอมรับไว้ก่อน เพราะยังไงผมก็ผิดอยู่ดี
“ แล้วทำไมกรูเรียกแล้วมรึงไม่กลับเข้าไป?!” ผมไม่รู้
“ หรือว่าเรียกร้องความสนใจ?!” พูดพร้อมมองผมตั้งหัวจรดเท้า ราวกับตีค่าราคา
“ ไม่ใช่ครับ?!
ไม่ใช่”(ส่ายหน้า)
“ กรูก็ว่างั้น เพราะมรึงเรียกร้องไปก็เปล่าประโยชน์”
ผมรู้อยู่แล้ว อย่าย้ำผมนักเลย
“กลับเข้าบ้าน?!” พี่วุฒิสั่ง เดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับผม ก่อนที่จะปล่อยแขนผมแล้วนั่งลงโชฟาหน้าโทรทัศน์
ผมยืนนิ่งอยู่ครู่ใหญ่ๆ เห็นว่าพี่วุฒิไม่น่าจะมีอะไรกับผมแล้ว ผมก็ขึ้นมาบนห้อง เอาผ้าเช็ดตัวในตู้แล้วเดินเข้าห้องน้ำ
ผมถอดเสื้อ(ยืดสีเขียว)กับกางเกง เปิดฝักบัวให้น้ำโดนตัว…………………ผมก็ร้องไห้
* * *
‘วันจันทร์เอารายงานมาให้กรูที่ห้อง’
พี่วุฒิสั่งก่อนจะกลับเมื่อวันเสาร์ ตอนนี้หลังจากเข้าแถวแล้ว ผมก็กำลังไปหาพี่วุฒิที่ห้องเรียน
เดินขึ้นไปอาคาร3 พวกมอ6เห็นมอ5อย่างผมไป มีบางคนที่พากันมองอย่างสงสัย ผมกำลังขึ้นบันไดเพื่อจะไปชั้น3
“ จุม?” ผมเงยหน้ามอง พี่แบงค์กับพี่ชนะ
“ ครับ” พี่แบงค์มองรายงานที่มือผม
“ มาทำอะไร?” พี่แบงค์ถาม
“ เอารายงานมาให้พี่วุฒิครับ”
“ไหนดูหน่อย” พี่ชนะว่าดึงรายงายจากมือผมไปแล้วเปิดผ่านๆ
“ ไม่ใช่ลายมือไอ้วุฒิ” พูดพร้อมหันไปสบตากับพี่แบงค์
“ มันให้จุมทำให้เหรอ?” พี่แบงค์ถาม (พี่ชนะคุยกับคนที่เดินผ่านขึ้นไป สองสามคำก่อนที่จะหันกลับมา)
“…………………”
“ แบงค์ มรึงจะถามทำไม รู้อยู่แล้ว” พี่ชนะว่า เอารายงายเคาะหัวพี่แบงค์เบาๆ
“ งั้น ฝากพี่เอาไปให้” พี่แบงค์ว่า
“ พี่วุฒิบอกว่าให้ผมเอาไปให้” ผมบอก
“ ไม่ต้องไปหรอก ตอนนี้ไอ้วุฒิมันกำลังหงุดหงิด จุมขึ้นไปมีหวัง…” พี่ชนะว่าทำท่าบีบคอตัวเอง
“ แต่ ว่า…”
“ ไม่ต้องห่วง พี่รับผิดชอบเอง จุมกลับห้องเถอะ เดี๋ยวไม่ทันโฮมรูม” พี่แบงค์บอก
“ แต่ว่า….” ผมลังเล ที่ว่ารับผิดชอบ หมายถึงอะไร พี่วุฒิจะไม่ทำร้ายผมใช่ไหม?
“ เออน่า จุม พี่จะบอกไอ้วุฒิเองว่า ไอ้แบงค์มันบังคับจุมให้เอารายงานให้มัน จุมไม่โดนระเบิดแน่นอน” พี่ชนะบอกก่อนที่จะเดินตามนักเรียนหญิง2คนขึ้นไป
“ ขอบคุณครับ” ผมบอก รู้สึกของคุณพี่แบงค์กับพี่ชนะมาก
“ ไม่ต้องเกรงใจ มีอะไรก็บอกพี่ได้”
“ เฮ้แบงค์เสร็จยัง? นางยักย์เข้าห้องแล้ว” พี่ชนะวิ่งลงมาบอก มือข้างที่ไม่ถือรายงายพี่วุฒิถือนม 1กล่อง
“ เออจุม” พี่แบงค์ว่า แล้วหันไปหาพี่ชนะ
“ไรแบงค์?”
“ เดี๋ยวให้คืน” พี่แบงค์บอกพี่ชนะแล้วเอากล่องนมจากมือพี่ชนะ
“ อะไรของมรึงเนี่ย มะลิเพิ่งให้มา มรึงก็จะมาแย่งไปซ่ะงั้น อยากกินก็ไปซื้อดิ”
“ หรือจะไม่ให้” พี่แบงค์ว่าจ้องหน้าพี่ชนะ
“ ก็เอาไปดิ ใครว่าอะไร” พี่ชนะพูดเสียงอ่อนลง ส่วนพี่แบงค์หันมาหาผม
“ พี่ให้” พี่แบงค์ว่ายื่นกล่องนมให้ผม
“…………………” ผมมองหน้าพี่แบงค์ก่อนที่จะหันไปมองพี่ชนะที่กำลังพยักหน้าให้ผมรับนมจากพี่แบงค์
“ เอาไปเถอะไม่ต้องเกรงใจ” พี่แบงค์บอก
“ ไม่เป็นไรครับ พี่กินเถอะ”
“ เรานั่นแหละกิน ดูสิตาคล้ำยังหมีแพนด้า คงจดรายงานทั้งคืนใช่ไหม” พี่แบงค์ว่า ซึ่งนั่นก็จริง เมื่อคืนผมทำรายงานฟิสิกส์ของตัวเองทั้งคืน เพิ่งจะได้นอนตอนตี3นี่เอง
“ หมีแพนด้า หมีแพนด้า หมีหมี…”พี่ชนะร้อง พร้อมโยกตัวไปด้วย ผมตลกพี่เขาจนยิ้มออกมา
“ อย่ามาหัวเราะพี่นะ เพลงนี้เขาดังจะตาย อย่าบอกว่าไม่รู้จัก” พี่ชนะพูดไม่ร้องเพลงแล้วแต่ยังโยกตัวไปมาอยู่
“รู้จักครับ แต่ร้องไม่ได้”ผมบอก
ตึก ตึก เสียงฝีเท้าคนลงวิ่งขึ้นบันได
“ ห่า กรูขึ้นลงบันไดเป็น100รอบ พวกมรึงยังยืนอยู่ที่เดิม” น่าจะเป็นเพื่อนพี่แบงค์พี่ชนะว่าขณะวิ่งผ่านพวกผมไป
“ จุมรีบกลับเถอะ อย่างที่บอกเดี๋ยวไม่ทันโฮมรูม แล้วนี่เอาไป” พี่แบงค์ว่ายัดกล่องนมใส่มือผม
ผมก้มลงกล่องนมในมือ ก่อนที่จะขอบคุณพี่เขาอีกครั้ง แต่ไม่ทันที่ผมจะกลับ พี่วุฒิก็เดินลงมา
“ ไปไหนวุฒิ?”(พี่ชนะ)
“ ว่าจะไปเอารายงาน” พี่วุฒิตอบมองมาที่ผม
“ นี่ใช่ป่าว?” พี่ชนะว่ายื่นรายงานให้พี่วุฒิ
“ อืม เล่มนี้แหละ นึกว่ายังไม่เสร็จ จะได้มีเรื่องสนุกให้ทำ” พี่วุฒิพูด ผมหลบตาพี่เขา
“ วุฒิ มรึงไม่น่าใช้น้องเขาทำเลย น้องเขาก็คงมีรายงานให้ทำเหมือนกัน มรึงก็รู้ว่าช่วงนี้เป็นแบบนี้”
“ มันฟ้องมรึงรึไง!?”
“ จุมไม่ได้บอกอะไรกรู”
“ เฮ้ยเพื่อน ใจเย็นๆกันก่อน ไหนๆรายงานก็เสร็จแล้ว อย่าไปพูดถึงมันอีกเลย” พี่ชนะว่า
“ จุมกลับเถอะ”(พี่แบงค์)
“…………………” ผมยังยืนนิ่ง เพราะพี่วุฒิยังไม่ได้บอก
“ กลับไปดิ ยืน
เซ่ออยู่ได้!” พี่วุฒิว่า ผมรีบลงบันไดมาทันที
ผมวิ่งลงอาคารมา เดินผ่านสวนย่อมอาคารวิทย์จะกลับห้อง
ติ้ดๆ
เสียงบอกข้อความเข้า
‘เที่ยงมาหาด้วย’ ข้อความจากพี่วุฒิ
“…………………”
พี่แบงค์บอกว่าพี่แบงค์รับผิดชอบเอง พี่วุฒิไม่ได้โกรธผมใช่ไหมครับ?
* * *
เอาตอนนี้ไปก่อนเน้อ พี่ชนะเดี๋ยวลงวันมะรืน 
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4663274 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก