หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[icyblue]

หมอดูเรยากันด้วยเหรอเนี่ย 

[naiyana]

เข้ามารอตอนต่อไปของคุณหมอทั้งสอง และขอส่งกำลังใจไปให้หมอติ๊บ
ที่ขณะนี้คงจะเรียนหนัก ยังไงก็สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอคะ

[naiyana]

  เข้ามารอ คุณหมอไม้คะ

[Kfc_Pizza]

 
 
 

[ไข่หอมคับ]

เข้ามารอด้วยอีกคน

หายไปไหนน้อ....

เป็นกำลังใจให้คุณหมอทั้งสองคน

[CheeTah]

คิดถึงคุณหมอทั้งสองคนนะคะ อิอิ

ตอนนี้ฝนตกบ่อยๆ อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคร่า

คุณหมอติ๊บอยุ่ที่นู้นนเป็นอย่าไงบ้างน้อออ

แฟนคลับคนนี้คิดถึงค้าฟฟฟผม

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.......กับเราสองคน

ตอนที่ 162

บทเริ่มต้นของคุณหมอคนใหม่







เช้าตรู่วันจันทร์ ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะเจ้าตัวเล็กปลุกผมให้พาไปส่งที่โรงพยาบาล
ผมตื่นแบบงัวเงียแกมขี้เกียจไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยก็ออกมาแต่งตัวหล่อเหลาให้สมกับการพาแฟนไปเปิดตัว  เอ้ย  พาเจ้าตัวเล็กไปรายงานตัวการเป็นแพทย์ใช้ทุน

วันนี้จากว่าที่คุณหมอตัวเล็กๆ กลายเป็นคุณหมอตัวจริงอย่างเต็มภาคภูมิ
ภายใต้เสื้อกาวน์สั้นคอกลมที่ปักชื่อโรงพยาบาล และคำนำน่าชื่อเป็น นพ.
ผมยิ้มให้กับเจ้าตัวเล็กด้วยความภาคภูมิใจในคนรักของผม เจ้าตัวคงจะเขินที่เห็นผมจ้องแล้วก็ยิ้มจึงโผเข้ามากอดแล้วซุกหน้าลงกับอกผมเพื่อเป็นการให้กำลังใจผมจึงก้มลงไปหอมหน้าผากเหม่งๆนั้นเบาๆหนึ่งที ก่อนพากันเดินลงไปยังรถและมุ่งหน้าสู่โรงพยาบาลรามาธิบดี

ก่อนแปดโมงเช้าเล็กน้อยผมกับเจ้าตัวเล็กก็มาถึงจุดรายงานตัวคุณหมอใหม่
ที่นี่เต็มไปด้วยอาตี๋อาหมวย ส่วนใหญ่ไม่ใช่คนหล่อคนสวย
แต่ต้องยอมรับว่าพวกเขาเหล่านี้ดูสะอาดน่าเชื่อถือและมีสง่าราศีกันทุกคน  
แต่ผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะผมว่าแฟนผมน่าเด็กที่สุดแล้ว
เพราะอาตี๋อาหมวยที่นี่ส่วนใหญ่อยู่ภายใต้แว่นตาหนาเตอะ แต่งตัวแบบผู้ใหญ่เกินวัย
จะมีก็แต่เจ้าตัวเล็กที่นอกจากจะตัวเล็กแล้วยังดูยิ้มแย้มแจ่มใสสมวัย เอ๊ะ หรือเพราะว่าความรักมันทำให้เราตาบอด

หลังจากส่งเจ้าตัวเล็กรายงานตัวแล้วก็พาดูที่ทาง  ตลอดจนสอนที่ทางกลับบ้าน แต่สุดท้ายก็ได้รับคำตอบว่านั่งรถเมล์กลับบ้านดีกว่าประหยัดดี ก็จริงของเขานะจากโรงพยาบาลรามา     กลับบ้านแถวสะพานควายรถเมล์เยอะแยะ เป็นไงละความงกของเจ้าตัวเล็กยังไม่เคยจางหาย

คืนนี้เรามีเลี้ยงฉลองให้กับคุณหมอคนใหม่
ราวสองทุ่มเศษๆ เจ้าม่อนและผมกำลังง่วนอยู่กับเกมส์เพลย์รุ่นใหม่ล่าสุดของเจ้าน้องชายตัวดี
พ่อยังคงเอร็ดอร่อยกับการเป็นผู้ชิมตรวจสอบมาตรฐานจากอาหารฝีมือภรรยาและลูกสะใภ้
แน่นอนแม่และติ๊บกำลังง่วนกับการทำอาหารแต่ติ๊บดูจะเป็นแกนหลักในการทำโชว์ฝีมือซะมากกว่า
ด้วยเหตุผลที่ว่าอยากทำให้พ่อกับแม่ลองชิมฝีมือ
เผื่อไม่อร่อยถูกใจยังไงจะได้ปรับปรุงฝีมือเพราะคงต้องทำหน้าที่พ่อครัวตัวน้อยไปอีกนานเท่าที่โอกาสและเวลาจะเอื่ออำนวยให้ได้โชว์ฝีมือ

กับข้าววันนี้มีต้มยำเห็ดรวมมิตร แกงจืดปลาหมึกยัดไส้ ยำสามกรอบ และไก่ทอดสูตรนครพนม
( เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่เพิ่งเคยได้ยินนี่แหละ  เคยได้ยินแต่ไก่ทอดหาดใหญ่ ) และขนมหวานวันนี้มีสละลอยแก้ว  
ลูกตาลลอยแก้ว  สตรอเบอร์รี่ลอยแก้ว ตามแต่ความพอใจของแต่ละคน  
อูยยย  กลับมาอยู่บ้านซักเดือนผมคงกลิ้งได้แน่นอน  เพราะจำได้ว่ากับข้าวมื้อนั้นผมเล่นวะเต็มคราบเลยทีเดียวเชียว
ส่วนนายม่อนก็ไม่แพ้ผมเท่าไหร่หรอก กินเยอะเหมือนกันและนั่นทำให้ผมสังเกตน้องชายตัวดีจากที่ผอมกะหร่องหนุ่มเซอร์ติสแตก มาตอนนี้มีกล้ามบึกบึนเป็นชายหนุ่มมาดเนี๊ยบกับเขาซะที  เห็นแบบนี้แล้วผมก็อดดีใจไม่ได้ว่าอย่างน้อยน้องชายคนเดียวของผมก็ดูแลตัวเองดูแลพ่อแม่ได้อย่างดี

นอกจากนายม่อนแล้วตอนนี้บ้านคงต้องต้อนรับสมาชิกใหม่อย่างเป็นทางการแล้วซินะ
เมื่อวานนี้พ่อกับแม่ให้ผมช่วยติ๊บจัดการเก็บข้าวของและตกแต่งของผมอย่างที่ติ๊บชอบ และตามใจโดยไม่ถามความเห็นผมซักคำ  เฮ้อ  ไม่ทันไร  หัวเน่าซะแล้วเรา

แต่ห้องผมแทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลยนอกจากรูปในกรอบรูปใบใหญ่ที่เป็นรูปจากหนังสือพิมพ์ที่เจ้าตัวเล็กเคยเป็นข่าวหน้าหนึ่งนั่นแหละ  เพราะเจ้าตัวเล็กไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงอะไรในห้องนี้แม้แต่อย่างเดียว บอกว่าจะได้เหมือนมีผมอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา  น่ารักซะจริงงง

หลังจากที่เจ้าตัวเล็กรายงานตัวเข้าเป็นแพทย์ใช้ทุนนี้ ผมตั้งใจจะให้เจ้าตัวเล็กพักอยู่กับที่บ้านอยู่แล้ว เจ้าตัวจึงไม่ต้องเข้าไปพักอยู่หอพักโรงพยาบาลเหมือนตอนที่เรียนเป็นนิสิตแพทย์  
          
ตอนเช้าในแต่ละวันผมมีหน้าที่ไปส่งคุณหมอมือใหม่เข้าเวรตอนหกโมงเช้าไปถึงที่ทำงานก็ประมาณหกโมงกว่าๆ
ถ้ามีเวลาเหลือมากพอเจ้าตัวก็จะทำอาหารเช้าง่ายๆให้ครอบครัวผมก่อนค่อยออกไปทำงานแต่ถ้าวันไหนไม่ทันเจ้าตัวเล็กก็ไปกินข้าวเช้าที่โรงอาหารของโรงพยาบาลซึ่งที่นี่กับข้าวถูกและอร่อยถูกใจเจ้าตัวเล็กทีเดียวแหละ จากนั้นหลังเลิกงานผมก็มีหน้าที่ไปรับในตอนเย็นๆของวัน ทั้งที่เจ้าตัวเล็กบอกว่านั่งรถเมล์กลับบ้านเองก็ได้ แต่ผมก็ไม่อยากให้เจ้าตัวเล็กเหนื่อยล้ากับการโหนรถเมล์กลับบ้าน เพราะร็ว่างานของหมอมันหนักและเหนื่อยขนาดไหน

แต่สิ่งที่ผมอดแปลกใจไม่ได้ คือไม่ว่าเจ้าตัวเล็กจะเหน็ดเหนื่อยจากภาระที่ต้องแบกรับในแต่ละวันมากแค่ไหน เมื่อก้าวเข้ามาในรถในตอนเลิกงานก็จะยิ้มอย่างมีความสุขให้ผมเห็นทุกครั้ง และจะมีความสุขมากขึ้นเมื่อได้กลับมาถึงบ้านแล้วลงไปทำกับข้าวอยู่ในครัว เจ้าตัวบอกผมว่ามันคือการระบายความเครียดออกไปจากหัวสมอง เป็นการทำให้ตัวเองมีความสุขจากการได้ทำอาหารและโดยอย่างยิ่งได้ทำอาหารให้คนที่เรารักทาน  เออ แบบนี้ก็มีด้วยแฮะ  เป็นผมกลับมาเหนื่อยๆจากงานแบบนั้นคงอาบน้ำเข้านอน  แต่ถ้าวันไหนที่แม่บอกว่าซื้อกับข้าวไว้สำหรัมื้อเย็นแล้วเจ้าตัวก็จะขยันเปลี่ยนสถานภาพจากคุณหมอในโรงพยาบาล  มาเป็นผู้ช่วยทันตแพทย์ให้แม่ผมเวลาทำคนไข้ ดูน่ารักไปอีกแบบเจ้าตัวบอกว่าเดี๋ยวติดใจเมื่อไหร่ไปเรียนทันตแพทย์แล้วผมจะหนาวเพราะจะมีคำนำหน้าชื่อเป็น นพ.ทพ. ยาวเหยียดเลยทีเดียว

นานๆทีผมจึงเห็นเจ้าตัวเล็กออดอ้อนให้พาไปเดินห้าง อย่าคิดว่าเป็นห้างหรูนะเพราะเจ้าตัวไม่เคยร้องขอ  ห้างที่อยากให้ผมพาไปคือห้างสรรพสินค้าบิ๊กซีใกล้บ้านเดินข้ามถนนไปก็เจอแล้วละ เจออะไรน่ะเหรอ  ร้านสเวนเซ่นในห้างไง  ว่างเมื่อไหร่เป็นลากแขนผมไปทุกทีเลยเชียว

วันนี้เป็นวันหยุดของเจ้าตัวเล็กในช่วงต้นสัปดาห์เพราะเจ้าตัวเล่นแลกเวรกับหมอคนอื่นๆโดยไม่ปฏิเสธคำขอร้องของหมอคนไหนเลย ก็เลยได้ขึ้นเวรควบกะไปซะหลายวัน แต่ก็ดีเหมือนกันน่ะที่ทำให้วันนี้เราได้อยู่ด้วยกันสองคนซักที
พ่อกับแม่ออกไปงานแต่งลูกสาวของเพื่อนพ่อที่จังหวัดสุพรรณบุรีตั้งแต่เช้ามืด ส่วนนายม่อนช่วงนี้ก็ไม่ค่อยกลับบ้านกลับช่องเพราะไปอยู่หอพักที่ใกล้กับที่เรียน หรือไปอยู๔ห้องแฟนที่ไหนซะก็ไม่รู้ เพราะหลังๆมานี้เห็นนายม่อนหน้าตายิ้มแย้มอิ่มเอิบและมีการพูดโทรศัพท์หวานๆอยู่เป็นวันๆ วันนี้จึงเหลือแต่เจ้าตัวเล็กที่ลงมาเตรียมอาหารเช้าให้ผมและเปิดคลินิคตั้งแต่เช้า อ้อ ลืมบอกไปช่วงที่ผมกลับมาพักรอไปเรียนต่อด๊อกเตอร์นี่แม่ก็โอนกิจการให้ผมไปโดยปริยายแม้ว่าแม่จะอยู่ที่คลินิคด้วยก็ตามแต่แม่ก็มักจะให้ผมเป็นคนดูแลคนไข้แทน อาจจะเป็นเพราะอายุที่มากขึ้นทำให้แม่ยืนทำคนไข้เป็นวันๆไม่ไหวเหมือนแต่ก่อนแล้วเท่านั้นเอง  หลังจากเปิดคลินิคหน้าบ้านแต่เช้าแล้วก็ยังไม่ถึงเวลาทำคนไข้หรอก ผมจึงมานั่งหน้าหล่อๆในครัวดูเจ้าตัวเล็กเตรียมอาหารเช้าให้ และวุ่นวายกับพ่อครัวซะมากกกว่าเพราะในขณะที่เจ้าตัวเล็กมีสมาธิกับการทำกับข้าวนั้น ผมก็จะแอบไปกอดจากทางด้านหลังปล้นจูบ ปล้นหอมอยู่บ่อยๆเพราะเจ้าตัวเล็กจะไม่ขัดขืนเวลาที่ผมกวนในตอนที่เขาทำกับข้าวเพราะจะเอาใจไปใส่ในหม้อจนไม่สนใจว่าผมจะทำอะไรกับร่างกายตัวเอง  แต่ถ้าหงุดหงิดมากๆตะหลิวก็เคาะเข้าที่หน้าผากของผมอยู่หลายทีเหมือนกันน่ะ เพราะฉะนั้นจะเข้าไปฉวยโฮกาสต้องดูท่าทีและจังหวะไม่งั้นได้หัวปูดหัวโนเป็นแน่
เช้านี้พ่อครัวคนเก่งของผมง่วนอยู่กับการทำข้าวผัดผักรวมสำหรับเราแค่สองคน จึงไม่ต้องวุ่นวายกับรายการอาหารมากอยู่กันสองคนก็กินตามมีตามเกิดตามแต่เจ้าตัวจะกรุณา แม้ผมจะพยายามแสดงฝีมือให้ได้รับชมแต่ก็ถูกปฏิเสธเสียทุกครั้งไป
หลังจากจัดการอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้วเจ้าตัวก็มานั่งอยู่หน้าจอทีวีในตอนเช้า ดูละครพื้นบ้านปลาบู่ทองที่เคยเล่าให้ผมฟังว่าเมื่อตอนสมัยเด็กเคยร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรเพราะสงสารนางเอื้อย  

และเมื่อมีคนไข้เข้ามาผมทำหน้าที่เป็นทันตแพทย์ ทั้งที่มีผู้ช่วยอยู่แล้วในคลินิคแต่เจ้าตัวเล็กก็อาสามาเป็นผู้ช่วยให้ผมอีกคน บอกว่าจะได้เรียนรู้การเป็นแพทย์ในสาขาอื่นๆบ้างๆ นอกจากนั้นยังทำหน้าที่เป็นพนักงานต้อนรับและแคชเชียร์เสร็จสรรพเรียบร้อยไปในตัว  

และเพิ่งมารู้เอาในตอนหลังไม่นานนี่เองว่าที่ทำห้าที่แคชเชียร์ไปด้วยจะได้รู้ว่าแต่ละวันได้เงินเท่าไหร่ จะได้หักจากผมไม่ให้เหลือใช้ในแต่ละวันมากเกินจำเป็น  อูยยย มาซะเนียนเชียว มันร้ายจริงๆ

หลังจากทำคนไข้เสร็จเรียบร้อยในค่ำวันนั้นแล้ว เจ้าตัวเล็กก็ออกปากชวนผมไปดูแสงสียามค่ำคืนบ้าง ผมเลยตัดสินใจพาเจ้าตัวเล็กขึ้นรถไฟฟ้าแล้วตระเวรเที่ยวตามจุดใหญ่ๆที่รถไฟฟ้าผ่านก่อนจะไปสิ้นสุดลงแถวๆสีลม  และแน่นอนว่าตลอดเวลาที่เดินพาเจ้าตัวเล็กดูผู้คนนั้น มือผมก็ไม่ได้ปล่อยว่างจากข้อมือเล็กๆนั้นแต่อย่างใด  ทั้งเพื่อความปลอดภัยและแสดงความเป็นเจ้าของไปในตัว  ฮา ฮา เนียนเหมือนกันนนน

เรากลับเข้าบ้านในเวลาหลังเที่ยงคืนซึ่งนั่นก็ดึกมากแล้วสำหรับคนที่ไม่ชอบเที่ยวกลางคืนอย่างผม แต่ทว่ามันกลับกลายเป็นปกติสำหรับคุณหมอที่ต้องขึ้นเวรดึกอยู่บ่อยๆ เมื่อมาถึงบ้านเจ้าตัวเล็กก็เข้าไปอาบน้ำอาบท่า ก่อนออกมาในชุดนอนเรียบร้อยผมซึ่งต้องทำงานหน้าคอมอีกนิดหน่อยก็ได้เวลาไปอาบน้ำอาบท่าตามมาติดๆ หลังจากที่ผมออกมาเจ้าตัวเล็กก็หลับปุ๋บไปแล้ว คงจะเหนื่อยจากการเดินช๊อปกระมัง

ตอนนี้เจ้าตัวเล็กหลับใหลอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่น ดวงหน้าขาวเนียนที่ผมชื่นชอบด้วยความเดียงสาตอนนี้มันยังไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่าเขาจะเปลี่ยนเป็นคุณหมอที่น่านับถือสำหรับคนไข้เท่าไหร่ก็ตาม แต่ยังเป็นเด็กน้อยที่น่ารักของผมไม่ต่างไปจากเดิมเลย ยิ่งเดี๋ยวนี้มีเปรี้ยวด้วยการตัดผมหน้าม้าเสียอีก ผมก้มลงหอมแก้มเนียนเบาๆ ก่อนจุมพิตเบาๆที่เปลือกตาเป็นเชิงกล่อมให้หลับฝันดี ก่อนยัดตัวลงในผ้าห่มใต้ผืนเดียวกัน

ผมหลับตาลงได้ชั่วครู่ก็รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของเจ้าตัวเล็ก  นั่นแน่จะแอบทำอะไรผมแน่ๆ คิดในใจก่อนแกล้งหลับตาต่อ เจ้าตัวเล็กเงยหน้ามาจูบเบาๆที่คางของผม เป็นสเตปแรก ใจผมเต้นโครมครามราวกับวัยหนุ่มที่คึกคะนองจากการถูกสัมผัสจากคนรักในตอนแรกรุ่น สเต็ปที่สองกำลังตามมาช้าจากจูบเบาที่คางต่อมาเจ้าตัวเล็กลากมือมาที่หน้าอกผม  แล้ว  แล้ว
 
….     แล้วเจ้าตัวเล็กก็ก้มลงกราบที่อกผม เหมือนที่ทำมาอยู่ทุกคืน   แล้วหันหลังนอนหลับให้ผมต่อไปตามเดิม  

เซ็งเลย  ลุ้นแทบตาย  

แต่เอาเหอะบางครั้งความสุขของการเป็นคนรักกันไม่ได้จบลงที่เซ็กส์เสมอไป  

แค่ได้นอนกอดกันมันก็มีความสุขแล้วละ  จริงมั้ยยย ( แต่ได้อย่างอื่นมากกว่ากอดจะดีกว่านี้น่ะติ๊บบบ )

[badcow]

เอ่อ เปลี่ยนภาคมาแล้ว หมอไม้ (สุดหล่อ??) ก็ยังหื่นเหมื๊อนเดิม 555+

[Kiss Koki]

ุ^
^
^....หื่นแต่ไม่กล้า จะมีประโยชน์มั้ย คิ๊กๆๆๆๆๆๆ (ล้อเล่นนะคะ 555...) ...

...อาหารน่าอร่อยเป็นที่สู้ดดดดดดดด...หมอไม้คะทำบุญด้วยอะไรอะ เค้าจะไปทำบ้าง ชีวิตที่เหลือ เผื่อเจอ....อย่างน้องหมอติ๊บอะ. ....ไปเที่ยวยามราตรีด้วยกันไม่ยอมปล่อยมือเลยน๊า น่ารักมากๆๆๆๆๆๆคะ...กอดแน่นๆๆๆ

[malula]

น้องหมอติ๊บน่ารักอีกแล้ว
เก่งทั้งงานในหน้าที่ งานครัว แถมช่วยงานหมอไม้ได้อีก

เห็นด้วยที่ว่าบางครั้งความรักมักทำให้เราตาบอด มองเห็นแต่ความน่ารักของแฟนตัวเอง (ซึ่งมันก็จริง)
ขืนไปมองเห็นคนอื่นว่าน่ารักกว่ามีสิทธิเจ็บตัวสิเนอะ

[darling]

หมอติ๊บน่ารักจริงๆ 

[jojobuffy]

มาแล้วๆๆๆๆๆๆ

ดีใจจังหายไปซะนานนนนเลย คิดถึงมากมายคะ

แค่นอนกอดก็พอใจแล้วเนอะ

[StillLoveThem]

....จากนิสิตแพทย์ กลายเป็นคุณหมอแล้ว ประจำอยู่ใกล้ๆบ้านพี่นี่เอง
....โชคดีของหมอติ๊บเหมือนกันนะที่ได้แฟนแบบหมอไม้บ้านก็ไม่ต้องเช่าข้าวก็ไม่ต้องซื้อ
....แถมมีครอบครัวที่น่ารัก อบอุ่น ทำให้หมอติ๊บอบอุ่นไปด้วย รูปนี้หมอติ๊บน่ารัก น่าหลงจริงๆเนอะ
....ส่วนมากจะเห็นแต่รูปหันข้างบ้าง เห็นแต่หูบ้าง ไรผมบ้าง เอารูปหมอไม้ตรงๆมาให้เบิ่งกันบ้างสิจ๊ะ อยากเห็นหน้าคนหล่อชัดๆ

[b27072010]

ลุ้มตามหมอไม้แทบแย่     แต่เอาเหอะบางครั้งความสุขของการเป็นคนรักกันไม่ได้จบลงที่เซ็กส์เสมอไป 

คำนี้หมอไม้พูดได้ถูกใจที่สุดเลย

[8X]

เย้ๆ หมอไม้มาแว๊ววว อย่าหายไปนานๆ นะคะ fc คิดถึง....หมอติ๊บ 555
อ๊ะล้อเล่งงง คิดถึงหมอไม้และหมอติ๊บหละค๊า

อ่านตอนล่าสุดแล้ว ทำให้คิดว่าหมอติ๊บโชคดีจังที่มีคนรักแบบหมอไม้
อีกทั้งครอบครัวหมอไม้ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่เลยค่ะ หมอติ๊บโชคดีจริงๆ นะ
 

[naiyana]

หมอไม้กับหมอติ๊บน่ารักจังเลย อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นใจ รู้สึกได้เลยว่าครอบครัว
ของคุณหมอไม้มีความอบอุ่นและมีความรักความห่วงใยซึ่งกันและกันพร้อมกับ
ยังแบ่งความรักให้กับคุณหมอติ๊บด้วย น่ารักมากๆ คะ (ตอนนี้ไม่ทราบว่าน้องชายของคุณหมอไม้
แต่งงานหรือยังคะ ถ้ายังขอสมัครเป็นน้องสะใภ้ได้ไหมคะ )
ขอบคุณนะคะหมอไม้ที่มาต่อเรื่องราวให้ได้อ่านกัน ยังงัยก็มาบ่อยๆนะคะ
จะติดตามอ่านตลอด เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ

[CheeTah]

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกอิ่มเอิบใจไปด้วยเลยอ่า 

คุณหมือทั้งสองคนน่ารักมากๆเลยค่ะ

คุณหมอติ๊บก้อยังเป็นคุณหมอติ๊บที่น่ารักเหมือนเดิม แถมเปรี้ยวนิดๆชอบอ่ะ

ไม่รุจะอธิบายยังไงต่อไปแล้ว ความรู้สึกดีดีจากการได้อ่านเรื่องของคุณหมอทั้งมันช่างประทับใจเค้าสุดๆเลยอ่า

เค้าไม่รุจะพิมพ์อะไรต่อไปแล้วเนี่ยยยย

ขอบคุนนะคะ 

[Kfc_Pizza]

 
อ่านแล้วรู้เลยว่าหมอไม้โคตรมีความสุขเลย
ขนาดเราแค่อ่านยังยิ้มและมีความสุขไปด้วย
อิดนะตัวเอง
ปล.ถ้าว่างก็มาต่อบ่อยนะ
 

[icyblue]

ภูมิใจแฟนตัวเองหน้าเด็กตลอดๆ เลยช่ายมั้ยค่ะ คุณหมอไม้ 


แต่จบท้ายนี่หวังอะไรอ่ะ ...........   หุหุ

[noy]

หมอติ๊บน่ารักอ่ะ



อ่านไปก็อมยิ้มไป หมอติ๊บทำหน้าที่ได้ดีหมดทุกอย่างเลย(โดยเฉพาะเรื่องเงินรอบครอบมาก )ขอบคุณมากนะค่ะหมอไม้ 

[winniethepooh]

หมอไม้มาแล้ว ดีใจจัง หายไปนาน เหงาไปพักใหญ่เลย
หมอติ๊บยังน่ารักเหมือนเดิมเลย อิอิ
รู้สึกอิจฉาคนทั้งคู่ ที่ต่างเข้ามาเติมเต็มให้กันและกัน เห็นแล้วมีความสุขจัง
เป็นความโชคดีที่หมอไม้ได้มาเจอหมอติ๊บที่คงมีไม่กี่คนหรอกที่จะคิดดี ทำดี กตัญญู ได้ขนาดนี้
แล้วก็เป็นความโชคดีของหมอติ๊บที่มาเจอหมอไม้ที่เข้ามาเติมความสุขและมอบสิ่งดีดีให้กับหมอติ๊บเสมอ
ขอให้รักกันแบบนี้ตลอดไปเลยนะคะ เป็นกำลังใจด้วย
ปล.คิดถึงนายแฮคเหมือนกันนะเนี้ย ป่านนี้ทำอารายอยู่น๊า อิอิ

[dr.mike]

เดี๋ยวมาต่อตอนต่อไปให้ได้หวานกันอีกเร็วๆนี้คับ

ว่าแต่น้องแฮกซ์มันได้งานใหม่นี่ ลืมงานเก่าเลยวุ้ย  ใครผ่านไปแถวอุบล

ลากมันมาทำหน้าที่ที  ได้ข่าวว่าลาพักตั้งแต่เกี่ยวข้าว  จนป่านนี้  เอ๊ะ  รึว่านามันหลายพันไร่ 

กลับมารายงานตัวด้วยเด้อ บักหำน้อย  ฮาๆ

[ไข่หอมคับ]

^
^
^
^
หวัดดีพี่หมอไม้  มารอตอนต่อไป

[KM_Gloom]

โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 
มาแสดงตัวอีกคนแล้วค่ะ หลังจากที่อ่านมา 5 วันตามมาจนทัน
188 หน้า ทุกตอน ทุกเม้นท์ ตามอ่านเก็บหม๊ดดดดด
จิ้มจึกๆ พี่หมอไม้ผ่านไปยังพี่หมอติ๊บนู่นนนนนนนน   

ชอบมุมมองต่างๆในการใช้ชีวิตของหมอติ๊บมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วก็ชอบความกลัว เอ้ย !! เกรงใจของหมอไม้ที่มีต่อหมอติ๊บ 5555

เป็นกำลังใจให้พี่ทั้งสองคนต่อไปนะคะและยังอยากจะอ่านเรื่องราวไปเรื่อยๆเลย 

[Non_stop]

 

น่ารักอ่ะ

รอตอนต่อไปน่ะค่ะ

 

[naiyana]

มารอตอนต่อไปด้วยคนคะ มาต่อเร็วๆ นะคะคุณหมอ

[dr.mike]

กำลังจะโพสตอนต่อไปแต่แรงใจร่อยหรอ

แวะมาขอกำลังใจสำหรับตอนต่อไปด้วยคับ   

[Sabaijai]

คุณหมออยากได้เท่าไหร่เอาไปเลยค่ะ เต็มเปี่ยม 

[8X]

แวะมาให้กำลังใจหมอไม้ด้วยคน รออ่านตอนต่อไปอยู่นะค่ะ
โพสเลย โพสเลย 

[www.maxdevil]

เป็นกำลังใจให้ครับ