หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[naiyana]

หมอไม้หายไปไหนคะ เข้ามารอและมาส่งกำลังใจ
ให้หมอไม้หมอติ๊บนะคะ มาต่อตอนต่อไปเร็วๆ นะคะ
 

[X@gas]

ลุงคิงคองท่ากลับมาจาก  ออสซี่แล้ว  อย่าลืมของฝากนาาา  เค้าอยากได้ๆๆ   แต่ของฝากที่ต้องการมากที่สุด  คือ 
พี่หมอติ๊บ  อันนี้ต้องการมากกว่า  ของ  ลุงคิงคองซะอีก  แต่ลุงก็ห้ามลืมรูปถ่ายคู่เอสอุตส่าขอแระ  ท่าลืมคอยดู  จะเสกหนังควายเข้า
ท้องคอยดูหล่ะกัน  แง่มๆๆๆ

[Kiss Koki]

 :กอด1:คิดถึง....คิดถึง และ คิดถึง คุณหมอทั้งสองค๊า....โปรดทราบ

[dr.mike]

รับทราบความคิดถึงคับ  ไม่ได้หายไปไหน

มานอนให้น้ำเกลืออยู่โรงบาลได้สองอาทิตย์ละ

เป็นโรคขาดหมอไม่ได้นาน ฮาๆ

ยังไงขอโทษแฟนคลับหมอติ๊บด้วยจริงๆที่ยังไม่ได้อัพตอนต่อไปให้เลยแต่ไม่ไหวจริงๆคับ

ตื่นมากินยาแล้วนอน สองอาทิตย์กว่าแล้วยังไม่หายเลย

แงๆ มาเป็นอิสุกอิใสตอนแก่  แต่ไม่ค่อยส่งผลกระทบเท่าไหร่นะ  พอดีตุนความหล่อไว้เยอะละ 

[Kiss Koki]

ุ^
^...จิ้มคุณหมอให้หายไว ๆ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ แล้ววานใครไปส่งข้าวส่งน้ำคะเนี่ย

โทรหาน้องให้กำลังใจทุกวันแล้วดิ สู้ๆๆๆๆๆๆ คะ แผลเป็นคงไม่มีแล้วมั่งสมัยเนี่ย โรคนี้นะ
คุณหมอร่างกายอ่อนแอเหรอคะเนี่ย....ไวรัสเข้าตัวอิๆๆ...(แฟนไม่อยู่แบ๊บไม่บายเลย )...
สู้ๆๆๆๆๆๆๆ เอาใจช่วย ให้หายไว ๆ ก่อนนะคะ ค่อยมา เอ้าสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แข็งแรง ๆๆ คะ เพี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงง

[nonae]

หมอติ๊บ จะเอาคิงคองไปปล่อยพาต้าซะแล้ว 555 น่าฉงฉาน

[malula]

 :L2:มาเยี่ยมไข้คุณหมอค่ะ หายไวไวนะคะ

[badcow]

โห หมอไม้ น่าสงสานจังครับ.....สงสารอิสุกอิใส 555+

[naiyana]

  เข้ามาเยี่ยมไข้คุณหมอไม้คะ ขอให้หายเร็วๆนะคะ

[ao16]

  เอาใจช่วย ให้หายไว ๆจ้า

[Loidelohm]

แหมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..............หมอไม้คร้าบบบบบบบบบบบ
หมอติ๊บไปไม่เท่าไหร่เอง ความอัดอั้นมันพลุ้งพล่านจนดันผิวหนังออกมาให้เป็นเป็นตุ่มน้ำจนทั่วตัวเลยเหรอ ฮี่ ฮี่
ย้อเย่นเน้อออออ น่าฉงฉานจางเยย...........
คนห่างแฟน กิ๊ว กิ๊ว....ป่วยเลย
แล้วหมอติ๊บล่ะครับ เค้าไม่ห่วงแย่เหรอ คิงคองป่วยแบบนี้ พยาบาลที่ใหนจะมาพลิกตัวให้ไหว
ว่าแต่...2 อาทิตย์แล้ว หมอไม้คงดีขึ้นแล้วสินะครับ ระวังตัวด้วยน๊า

กลับมาบ้าน มีใครต้มข้าวต้มให้กินมั้ยอ่ะ....คิดถึงหมอติ๊บจังเลย อยากให้อยู่ข้างกัน

[jojobuffy]

หายไวๆนะคะ เป็นห่วงหมอไม้นะ

แบบว่า คิดถึงนะคะ

[สายลมเดียวดาย]

หายไวไว  นะครับพี่ไม้ 

[X@gas]

รู้สึกว่าโรคคิดถึงหมอติ้บจะ  กำเริบน่ะครับ  วิธีรักษา  ชั่วคราวก็กินยา  ไปนั่งดูรูปหมอติ้บไป 
อีกวิธี  แพงนิด  คือ  โทรไปหา   ท่าอาการร้ายแรง  แนะนำ  บินไปหา  แล้วจัดไปซะ  สามสี่วัน
อาการน่าจะดีขึ้น   หมอไม้  อีสุกอีใส  ตอนอายุ  พอควร  ยังมีตุ่มด้วยหรอครับ  หึๆ

[gummin]

ตามอ่านทันชะที อยากบอกว่า
คู่นี้เป็นอีกคู่ที่น่ารักมากๆเลย
ครอบครัวก็น่ารัก
ยังไงก็รักและดูแลกันแบบนี้ตลอดไป
นะค่ะ หายไวๆนะค่ะคุณหมอ

[mymint]

หายเร็วๆนะจ๊ะพี่หมอ   

[naiyana]

คุณหมอไม้เป็นยังไงบ้างคะ ดีขึ้นหรือยังเป็นห่วงนะคะ
มาส่งกำลังใจให้หายเร็วๆ และส่งความคิดถึงไปถึงหมอติ๊บด้วย
ส่งข่าวคราวให้ FC รู้บ้างนะคะ คิดถึงและเป็นห่วงคะ
แล้วก็รอตอนต่อไปอยู่นะคะคุณหมอ 

[StillLoveThem]

...โอ เป็นอีสุกอีใส แสดงว่าไม่ได้ฉีดวัคซีนป้องกันไว้ ถ้าฉีดจะออกน้อยมาก
....ยังไงก็ขอให้หายไวๆนะ หมอประจำตัวไม่อยู่ซะด้วย ความหล่อยังคงเดิม แต่แผลเป็นนี่สิ นานกว่าจะหาย

[Kfc_Pizza]

หายไวไวนะคะหมอไม้
ไม่เป็นไรหรอกมีแฟนเป็นหมอเดียวก็กลับมาหล่อ
เหมือนเดิม
สู้ สู้
 

[mojisung]

สวัสดีคัฟหมอไม้ หมอติ๊บ และเพื่อนๆชาวเล้าทุกคนผมอ่านมาหลายวันละเพิ่งมาโพสมั่ง :L2:ยินดีที่ได้รู้จักทุกๆคนนะคัฟ
อ่านแล้วน่าอิจฉาจังที่พี่หมอไม้มีพี่หมอติ๊บคอยรักและเอาใจใส่เสมอมา และมีหมอติ๊บมีพี้หมอไม้คอย  เอ้ย.. ม่าช่ายคอยดูแลเอาใจใส่ถึงแม้ความรักของพี่จะไม่ออกมาแบบหวานอมขม(พยายาม)กลืนแต่จากที่ผมได้อ่านทำหั้ยมุมมองความรักของผมอ่อนโยนและกว้างขึ้นนะแต่ก่อนแคยรักตัวเองมากกว่ากลัวตัวเองเจ็บ ขอบคุณพี่ทั้งสองที่ทำให้ผมเปลี่ยนไป ขอบคุณมากมาย

[pochu52]

หมอไม้ป่วยนี้เองถึงว่าหายไปเลย ดูแลตัวเองเพิ่มขึ้นอีกนะค่ะ คุณหมอส่วนตั๊วส่วนตัวไม่อยู่ดูแลแบบใกล้ชิดซะด้วย
 

[CheeTah]

ขอให้หายไวไวนะคะ สุ้ๆค่ะ

แต่อยากรุว่าโรคนี้ทุกคนต้องเป็นด้วยรึเปล่า เค้าก้อยังไม่เคยเป็นเลย ไม่อยากเป็น
 
 

[afternoon]

ยังไงก็หายไวไวนะค้าาาหมอไม้

เหมือนจะห่างหมอไม่ได้จริงๆ ด้วย คิคิ ห่างทีป่วยวิ่งเข้ารพ.เลยย

ฝากความคิดถึงหมอติ๊บด้วย ดูแลสุขภาพดีๆน้าาาา   

[่นทยนส]

ตายๆๆ ที่หายไป เพราะะป่วยเป็นคุณสุกคุณใสนี่เอง(แม่สอนว่า อย่าพูด(เขียน)คำหยาบ อิอิ)  หายไวๆนะครับหมอไม้  ที่สำคัญขอให้หล่อเหมือนเดิม  เพราะโรคนี้นี้ ถ้ารักษาไม่ดี จะได้แผลเป็น เป็นที่ระลึกทั้งตัว  ยิ่งเป็นตอนอายุมากแล้วนี่ (อิอิ  หมอติ๊บไม่อยู่   ไซโคหมอไม้  ซะหน่อย )

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.......กับเราสองคน   

ตอนที่ 166

วิมานของเรา







เข้าสู่ต้นเดือนกันยายน ช่วงนี้งานของผมก็ยังไม่มีอะไรมากนอกจากช่วยแม่ทำคลินิกของเรา เพื่อเรียนรู้และเก็บเกี่ยวประสบการณ์ตรงจากแม่ที่ถ่ายทอดทุกสิ่งอย่างสู่ลูกชายสุดหล่ออย่างผม ที่อยากจะให้แม่ได้พักเสียที  เพราะเห็นแม่กรำงานหนักมาตลอดชีวิตแล้ว แต่แม่ก็ยังคงให้เหตุผลว่ายังมีแรง ยังทำไหว และยังรักในงานที่ทำพักไปก็ไม่รู้ว่าจะให้ทำอะไร ผิดกับพ่อที่วางมือจากงานทุกสิ่งอย่างจริงๆ เรียกว่าวางมือได้แล้วจริงๆ แต่ละวันจึงเห็นพ่อแค่นั่งดูทีวี    อ่านหนังสือพิมพ์กับไหว้พระสวดมนต์เท่านั้นเอง  ผมก็อยากให้แม่ได้พักแบบนี้บ้าง  แต่ก็ยังทำลายความตั้งใจแม่ไม่ได้อยู่ดี
เย็นวันศุกร์หลังจากเจ้าตัวเล็กเลิกงานกลับมาถึงบ้านด้วยความเหนื่อยล้าแล้ว  ผมก็วางมือจากคลินิคในช่วงค่ำของวันเช่นกัน เพราะตามปกติแล้วคลินิคทำฟันมักจะไม่ค่อยมีมีคนไข้ในวันศุกร์เท่าไหร่เพราะคนไข้มักจะรอมาในวันเสาร์อาทิตย์ที่เป็นวันหยุดเสียมากกว่า เย็นนี้ผมจึงตั้งใจพาเจ้าตัวเล็กไปที่ที่หนึ่งซึ่งน่าจะให้ความเป็นส่วนตัวกับเราสองคนได้มากกว่า
ผมขับรถออกจากสะพานควาย มุ่งหน้ามาตามเส้นวิภาวดี เลี้ยวซ้ายผ่านวัดเสมียนนารี         ก่อนจะขับเข้ามาในคอนโดที่พ่อกับแม่ซื้อให้ผมเป็นของขวัญที่เรียนจบ ผมขับรถขึ้นมาจอดในอาคารจอดรถก่อนประคองเจ้าตัวเล็กเดินเข้ามาในคอนโด  ผ่านสระว่ายน้ำของคอนโดที่มีเด็กๆจำนวนมากเรียนว่ายน้ำกันอยู่
" ติ๊บอยากว่ายน้ำบ้างมั้ย " ผมหันมาถามเจ้าตัวเล็กที่เดินดูเด็กๆว่ายน้ำในสระอย่างสนุกสนาน
" ไม่เอาละคับ เด็กเยอะมากแล้วติ๊บก็ไม่ได้ว่ายน้ำมานานมากแล้วด้วยไม่รู้จะยังว่ายเป็นอยู่หรือเปล่า " เจ้าตัวเล็กตอบยิ้มๆ
ก่อนที่เราสองคนจะเดินผ่านฟิทเนสของคอนโด เข้าลิฟท์และขึ้นมายังชั้นห้า  วิมานส่วนตัวของเรา
ผมเปิดประตูห้องของผมที่ตั้งอยู่ในส่วนที่ลึกสุดของชั้น ติดบันไดหนีไฟ
เจ้าตัวเล็กออกอาการตื่นเต้นเล็กน้อย เมื่อพบสภาพคอนโดที่ตอนนี้ตกแต่งใหม่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว  ที่นี่เป็นห้องขนาดกำลังดีเมื่อเทียบกับราคาที่ไม่ได้สูงมากเหมือนคอนโดที่อยู่ใจกลางเมืองตามเส้นรถไฟฟ้า แต่ที่ผมชอบที่นี่คือความเงียบสงบ
เราก้าวเข้ามาในประตูซึ่งทางด้านซ้ายมือเรียกรอยยิ้มจากเจ้าตัวเล็กได้มากเอาการอยู่  เพราะเป็นครัวเล็กๆที่มีตู้เตี้ยๆไว้เก็บจานชามและเป็นที่ทำอาหาร  เตาไฟฟ้าสองตัวเล็กๆไว้สำหรับทำอาหาร พร้อมที่ดูดกลิ่นดูดควัน เหมาะแก่การทำอาหารของเจ้าตัวเล็กเป็นที่สุด เดินตรงเข้าไปอีกหน่อยก็จะเป็นห้องน้ำประตูเป็นแบบซีทรูออกแนววาบหวิวเล็กน้อยตามความต้องการของผม  จากนั้นผมพาเจ้าตัวเล็กเดินเข้าไปดูห้องนอนที่ไม่มีอะไรมากไปกว่าตู้เสื้อผ้าบิ้วท์อินน์ขนาดใหญ่พร้อมกับเตียงและโต๊ะแป้งแต่งตัวเล็กน้อย เจ้าตัวเล็กออกอาการชื่นชอบห้องนอนนี้ไม่น้อย ก่อนจะเดินพลิกตัวกลับออกไปเมื่อเห็นสายตาวาบหวามของผม  อิอิ เจ้าตัวเล็กเดินออกไปยังระเบียงที่ผมทำเก๋ด้วยการเอาร่มมากางและตกแต่งเป็นบรรยากาศรีสอร์ทสปาเล็กๆ  ระเบียงที่มองลงมาเห็นสระว่ายน้ำได้ ก่อนจะมาหยุดลงที่ส่วนกลางของห้องที่ใช้ทำเป็นโถงไว้ดูทีวี เล่นเกมส์ มีมุมทำงานเล็กๆให้เจ้าตัวเล็กด้วย
" พี่ไม้พาติ๊บมาที่นี่ทำไมคับ " เจ้าตัวเล็กนั่งลงบนฟูกพร้อมสบตาผมอย่างคนต้องการคำตอบ
" พี่พาติ๊บมาดูห้องเผื่อว่าวันนึงที่เราต้องการความเป็นส่วนตัวเราจะได้มาอยู่ที่นี่ "
" แล้วไม่อยากอยู่ดูแลพ่อกับแม่แล้วเหรอ " หมอติ๊บหันมามองหน้าผมด้วยความสงสัย
" ก็ดูแลได้ แต่หมายถึงเวลาที่เราต้องการความเป็นส่วนตัว เราก็มาพักที่นี่ได้ไง "

ผมตอบก่อนเดินไปเปิดตู้เย็นแล้วเดินออกมาพร้อมเค้กไอศกรีมของโปรดของเจ้าตัวเล็ก
" วันนี้เป็นวันเกิดติ๊บ พี่อยากทำอะไรให้ติ๊บประหลาดใจเล่นๆ Happy Birth Day มีความสุขแบบนี้ไปทุกวันนะ คนดีของพี่ " ผมเอ่ยพร้อมยื่นเค้กให้เจ้าตัวเล็ก และแทนคำขอบคุณผมก็ได้รับการหอมแก้มฟอดใหญ่
เจ้าตัวเล็กถือเค้กมาวางลงบนโต๊ะตรงระเบียง ตอนนี้ผมค่อยๆจุดเทียนสปาที่อยู่ตรงระเบียงที่วางในกะลา และแขวนตามระแนงไม้จนได้บรรยากาศโรแมนติกไม่ยากเลย
หลังจากเราสองคนเอร็ดอร่อยกับเค้กไอศกรีมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว  ผมจับมือเจ้าตัวเล็กแน่น
" พี่มีเรื่องหลายเรื่องที่ยังไม่ได้บอกติ๊บเลย "  ผมประกบกุมมือเจ้าตัวเล็กแน่น
" มีอะไรเหรอคับ " เจ้าตัวเล็กเงยหน้าจากของโปรดขึ้นมามองผม
" เอาข่าวร้ายหรือข่าวดีละ " ผมแกล้งเขยิบหน้าเข้าไปใกล้เจ้าตัวเล็กอีกนิด
" จะร้ายหรือจะดี ติ๊บก็ต้องรู้ทั้งสองเรื่องอยู่ดี บอกมาเลยเร็ว " เจ้าตัวเล็กเกาะแขนผมออกอาการรบเร้าเพราะอยากรู้เรื่องราว
" ข่าวร้ายก็คือ ต้นเดือนหน้านี้พี่อาจจะกลับไปเรียนต่อให้จบ แต่อาจจะไม่ต้องเรียนอยู่ที่นั่นเป็นปีสองปีเหมือนที่ไปคราวก่อน " ผมบอกเจ้าตัวเล็กไป
" หมายความว่าที่จะไปนี่คือไปต่อด๊อกเตอร์แล้วใช่มั้ย "
" ใช่แล้ว ติ๊บดีใจกับพี่มั้ย "  ผมแกล้งถามด้วยสีหน้าสลดเศร้าสร้อย
" ก็ดีใจซิพี่ไม้จะได้เป็นด๊อกเตอร์กลับมาไวๆไงครับ ไปทำด๊อกเตอร์ก็แค่สองปีเองนี่ระหว่างนี้ติ๊บก็เรียน General Med รอ ก็คงจบพร้อมกับที่พี่ไม้กลับมา "  หมอติ๊บเอ่ย
" แล้วติ๊จะคิดถึงพี่มั้ย  " ผมออดอ้อนต่อไป
" แล้วมีเหตุผลอะไรที่ติ๊บจะไม่คิดถึงพี่ไม้ละคับ " หมอติ๊บเงยหน้าขึ้นมาถามผมบ้าง
" ก็ไม่รู้กลัวตัวไกลแล้วจะมีคนมาจีบติ๊บ แล้วจะเปลี่ยนใจจากคนแก่แบบพี่พอดี " ผมตอบแบบออดอ้อนสุดฤทธิ์
" ที่ผ่านมาพี่ไม้ก็ใช่ว่าจะไม่เคยจากติ๊บไปไหน มันก็เป็นช่วงระยะเวลาไม่น้อยเลยที่จะพิสูจน์ความมั่นคงของติ๊บที่มีต่อพี่ไม้ไม่ใช่เหรอคับ " หมอติ๊บตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง
" พี่ก็รู้ แต่พี่ก็อดห่วงไม่ได้อะ เวลาที่เราไปอยู่ไกลกันมันอดคิดไปต่างๆนาๆไม่ได้อะติ๊บ " ผมรวบเอวบางมาอยู่ในอ้อมแขนเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่
" ติ๊บก็คิดถึงพี่ไม้แต่เลือกที่จะให้ความไกล ให้เวลาทำหน้าที่ของมัน ให้เรารู้คุณค่าของคนที่อยู่ตรงหน้าเราตอนนี้เวลาที่เขาไม่อยู่ เผื่อวันนึงที่พี่ไม้กลับมาจะได้รู้คุณค่าของติ๊บ และเราจะรักคนที่อยู่ตรงหน้าเรามากขึ้นคับ "  เจ้าตัวเล็กตอบอีก

ผมกระชับวงแขนแน่นขึ้น ก้มหน้าไปซุกกับซอกคอและแก้มขาวเนียน ตอนนี้อากาศกำลังดี
" วันนี้วันเกิดติ๊บพี่ก็มีคอนโดที่นี่เป็นของขวัญ เอาไว้ให้ติ๊บมาพักเวลาที่ติ๊บต้องการความเป็นส่วนตัวหรือพาเพื่อนๆมาสนุกสนานได้เผื่อจะต้องการใช้ชีวิตวัยรุ่นบ้าง  "
" โห พูดซะเป็นป๋าเลยนะนี่  มันไม่ใช่ของติ๊บหรอกคับมันเป็นห้องของเราต่างหาก "
หมอติ๊บพูดจบก็ได้รางวัลเป็นการหอมแก้มฟอดใหญ่
" งั้นเหรอ  ห้องของเรา งั้นเราเจิมห้องกันหน่อยดีมั้ย "                                               

ผมไม่รอคำตอบรีบอุ้มคนตัวเล็กจากระเบียงเข้าห้องนอนทันที  และไม่ต้องถามว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป 
นอกจากการเล่นผีผ้าห่ม  อิอิ เขาเรียกว่าเจิมห้อง ผีบ้านผีเรือนจะได้คุ้นเคยกับกิจกรรมเข้าจังหวะของเรา  ฮาฮา

[Sabaijai]

คุณหมอหายเป็นปกติยังค้า....ขออย่าให้คุณสุกคุณใส ติดใจคุณหมอ จนทิ้งรอยไว้นะคะ



"กิจกรรมเข้าจังหวะ" ....ชอบจริงคำนี้

[8X]

หมอไม้ป่วยเป็นอีสุกอีใสนี่เอง ตอนแรกคิดว่าหมอไม้คงงานยุ่งมากกกก
รึไม่ก็แอบไปตามหาหัวใจยังดินแดนอันไกลโพ้น......ทะเลโน่นแหนะ
เพราะหายเงียบไปเลย ป่วยคราวนี้อยู่ห่างไกลกัน ขอเดาว่าคงโทรไปอ้อนหมอติ๊บทุกวันหละสิ 
ยังไงก็ขอให้หายป่วยเร็วๆ นะคะ

อ่านตอนล่าสุดนี้ หวานซึ้งตรึงใจซะจริงๆ เลยค่ะคุณหมอ 

[Kiss Koki]

 :z1:น่ารักและดูอบอุ่นมากๆคะ........กินของหวานแล้วก็เบริ์นกันไป ..เริ่ดค๊า บรรยากาศดีนะคะคอนโดอะ โรแมน~~~~~~ได้ตลอดเลยดี่คุณหมอไม้สุดหล่อ ว่าแต่เอ่อห้องน้ำที่ว่าซีทรู....ขอไปแอบส่องด้วยได้มั้ยอิอิ น้องหมอติ๊บคงเพลิดเพลินกะการทำอาหารแน่เลยห้องครัวมีครบทุกอย่าง..."วิมานของเรา" จริงๆ อยากอ่านตอนเข้าครัวจ้งเลยคงสนุกน่าดู....มีหมอไม้สุดเลิฟเป็นลูกมืออู๊ยยยน่ารัก แค่คิดนะเนี่ยจี่้นไปถึงไหนแล้วเนี่ย ขอสักน่๊ดนะคุณหมอสุดหล่อที่สู๊ดดดดดด..,.,ขอบคุณคะ

[dr.mike]

มีปัญหาโทรไปออดอ้อนหมอผิวหนังเรื่องจุดด่างดำที่ยังเหลือทิ้งไว้ ก็ได้คำตอบกลับมาว่า

รอยด่างดำก็ทำเเซอร์ซักรอบสองรอบก็ไม่เหลือทิ้งไว้แล้วละ   แต่รอยเหี่ยวย่นนี่ยากหน่อยนะ ตราบใดที่อายุเพิ่มเอาเพิ่มเอาแบบนี้

ฟังด้วยความงุนงง  อายุนะเว้ยไม่ใช่น้ำตาล จะได้ควบคุมได้เวลามันพุ่งปรี๊ด  ปะเดี๋ยว....

ประเดี๋ยวเขาก็หอมวะหรอก  หมออะไรปากคอเราะร้ายขนาดนี้

[Kiss Koki]

 ^____^ หมอติ๊บให้คำปรึกษาน่ารัก5555...หมอไม้จับกดเลยค๊า55555