หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[naiyana]

มาให้กำลังใจคุณหมอไม้ด้วยคน  :L2  
ส่งดอกไม้มาให้กำลังใจด้วยแล้วคะ มาต่อได้เลยรออยู่นะคะ

** คุณหมออย่าลืมเปลี่ยนวันที่ ที่ลงด้วยนะคะ

[antop]

รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ

อะ...จัดให้ค่ะ

[pochu52]

อิจฉาหมอไม้อีกแล้ว หมอติ๊บสามารถทั้งหน้าที่การงาน งานบ้านงานครัวก็ไม่เว้น ที่สำคัญรอบคอบกะตังค์ในกระเป๋าหมอไม้สุดๆ 5555
  กำลังใจส่งไปแล้ว ได้รับรึยังค๊า

[Kiss Koki]

...มาให้กำลังใจคะ จัดไป รับไว้ด้วยค๊า มาต่อได้แล้วค๊า เอาหวานดับร้อนหน่อยค๊า
..กำลังใจเยอะขนาดนี้......


ขอบคุณคะที่มาเล่าให้ได้อ่านได้รับรู้กัน มาต่อเรื่อย ๆ นะค่ะ
 เอา ชีวิตประจำวัน อัพเดทบ้างนะค่ะ ขอบคุณคะ คุณหมอสุดหล่อแฟนคนน่ารักที่สู้ดดดดดดดดดดดดดดดด

[CheeTah]

มารอ มารอ ตอนต่อไป

ปูเสื่อ นอนเกาพุงรอ เรียบร้อยแล้วค้าฟฟฟ

อิอิ รีบมานะเด๋วเค้าจะโดนยุงหามไปแล้ว


 

[Loidelohm]

ผมมาแล้วครับหมอไม้ มาแบบเดียวดายเหมือนกันสำหรับคนอยู่เมืองไทย
คนเมืองนอกเป็นไงบ้างส่งข่าวหน่อยคร้าบ
หมอไม้ทำมาหากินไรครับ ตอนนี้ หรือพึ่งอาหารจานด่วนทุกวัน
ระวังโอบไม่รอบเน้อ อย่าลืมฟิตเนสบ่อยๆนะครับ
เดี๋ยวหมอติ๊บกลับมาต้องใช้แหนบช่วยดึงหาก็ไม่ไหวนะครับด้วยพุงปิดหมด
แต่เอาน่า....หมอไม้คงไม่ปล่อยให้หมดหล่อหรอกใช้มั้ยครับ
หมอติ๊บจะกลับมาส่งส่วย เอ๊ย เยี่ยมบ้านอีกทีเมื่อไหร่ครับ

[StillLoveThem]

...เห็นหน้าหมอติ๊บ ยิ้มๆน่ารัก +1 ให้กำลังใจหมอไม้ไปแล้วนะ อ้าว เกี่ยวกันไหมนี่ รออ่านอยู่นะจ๊ะ

[mymint]

ด่วนๆเลยพี่หมอ รออยู่

[SoYiLovE]

เอากำลังใจมาส่งค๊า อิอิ

 

[z-Time]

มาส่งด้วยอีกคนค่ะ    มาเร็วๆ นะค่ะ คิดถึงหมอติ๊บ   





แล้วก็หมอไม้ด้วยจ๊ะ  อิอิ

[สายลมเดียวดาย]

มาให้กำลังใจพี่ไม้ด้วยคน 

รอตอนต่อไปนะครับ มาไวไวเน้อ

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.......กับเราสองคน

ตอนที่ 163

หมอติ๊บ  ก็เหนื่อยเป็นเหมือนกันนะ







กลางเดือนกรกฎาคม

วันนี้เจ้าตัวเล็กให้ผมมารอรับในตอนเที่ยงคืน เพราะเจ้าตัวมีขึ้นเวรบ่าย

ผมนั่งรอหน้าแผนกเจ้าตัวเล็กจนเวลาล่วงเลยเกือบตีหนึ่งเจ้าตัวก็ยังไม่มีวี่แววจะเดินออกมาจากแผนก

หน้าตาหล่อๆของผมเริ่มหงิกงอเพราะก็รู้กันอยู่ว่าผมใจร้อน และไม่ค่อยมีความสุขกับการรอคอยได้มากซักเท่าไหร่นัก 

จากหน้าหงิกงอก็กลายเป็นความหงุดหงิดและโมโห



เมื่อเจ้าตัวเล็กเดินออกมาจากแผนกด้วยท่าทีเหนื่อยอ่อนและอิดโรยหมดซึ่งเรี่ยวแรง ผมจึงปรี่เข้าจัดการทันที  …..




" เหนื่อยมั้ย  เอาน้ำมั้ย เอากระเป๋ามานี่เดี๋ยวพี่ช่วยถือให้ " 
นี่ไงการจัดการของผม  จะให้โมโหใส่หมอติ๊บอะเหรอ  กล้าที่ไหน 

" ขอโทษนะครับพี่ไม้ที่ปล่อยให้รอตั้งนาน พอดีติ๊บติดเคสอยู่ จะออกมาก็ไม่ได้ " 
พูดจบเจ้าตัวเล็กก็เดินลงไปทรุดตัวลงที่ม้าหินอ่อนที่มีญาติคนไข้อีกหลายคนนั่งอยู่

" เป็นอะไรหรือเปล่าติ๊บ " ผมถามเมื่อเจ้าตัวเล็กเริ่มมีอาการเหนื่อยล้าจนผิดปกติจากที่เคยเห็น   

" ไม่รู้ซิครับแต่วันนี้ติ๊บเหนื่อยล้ายังไงบอกไม่ถูก "

" แล้วอะไรที่ทำให้ติ๊บคิดแบบนั้น "

" คุณค่าของหมอในตอนที่ติ๊บอยู่ที่พิษณุโลก ติ๊บเป็นที่พึ่งของคนไข้ เป็นผู้ช่วยเหลือให้คนไข้มีชีวิตยืนยาวต่อไปได้อีกให้เขาได้อยู่กับคนที่เขารักไปนานๆ  แต่คุณค่าของหมอเมื่อติ๊บมาอยู่ที่นี่มันทำให้ติ๊บกลายเป็นหมอที่ต้องบริการคนไข้โดยปราศจากซึ่งการให้เกียรติและความนับถือ ทำไมน้ำใจคนต่างจังหวัดบ้านนอกคอกนาอย่างพิษณุโลกมันกลับมีคุณค่าและงดงามกว่าน้ำใจของคนเมืองกรุงมากมายนัก  นี่เหรอคับที่เขาว่ากรุงเทพเมืองฟ้าอมร ค่าครองชีพสูงแต่ค่าความเป็นคนลดลง  การพัฒนาคุณภาพชีวิตประชาชนมันไม่ได้พัฒนาให้ความคิดจิตใจเขาสูงส่งตามไปด้วยหรอกเหรอ "

เอาละซิ เจอคำถามแบบนี้เข้าไปผมเองก็ถึงกับอึ้งและผมก็เคยประสบมาด้วยตนเองเช่นกัน
เมื่อไปอยู่พิษณุโลกผมได้รับน้ำใจและความเคารพจากคนที่นั่น  แต่เมื่อมาอยู่กทม หมอก็คือคนที่มีหน้าที่บริการไม่ต่างจากอาชีพอื่นๆทำให้ การบริการของเราถูกมองว่าทำไปตามหน้าที่และอำนาจเงินตรา  และผมก็ไม่มีทางเปลี่ยนความคิดของคนส่วนใหญ่เหล่านั้นได้เลย

ผมลูบหัวเหม่งๆนั้นเบาๆก่อนจะค่อยดึงตัวเจ้าตัวเล็กให้ลุกขึ้น  และจูงมือไปยังลานจอดรถ

" เอานะถึงแม้วันนี้จะเหนื่อยแต่พรุ่งนี้เดี๋ยวอะไรๆก็คงดีขึ้น "  ผมกำมือเจ้าตัวเล็กแน่นขึ้นก่อนออกรถออกมาจากโรงพยาบาลช้าๆ

" ติ๊บเคยบอกเองไม่ใช่เหรอว่า ย่าเคยสอนติ๊บว่าให้เป็นเหมือนดอกหญ้าที่มันถูกเหยียบย่ำแค่ไหน มันก็จะอดทนเพื่อรอซักวันที่มันจะเบ่งบานออกกิ่งก้านและผลิดอกน้อยๆของมันอย่างงดงาม "

ผมพูดจบเจ้าตัวเล็กก็ซบหัวลงกับไหล่ผมช้าๆอย่างเหนื่อยอ่อน

ผมปล่อยให้เจ้าตัวหลับตาพักและหลับไหลจนรถมาถึงบ้านเจ้าตัวเล็กก็ยังไม่มีทีท่าจะตื่น 

คงจะเหนื่อยมากจริงๆ สิ่งที่ผมทำได้และต้องทำตอนนี้คือ เอาร่างเล็กๆนั้นขึ้นหลังแล้วเดินขึ้นไปยังชั้นสามของบ้านที่เป็นห้องพักของเราสองคน

เห็นมั้ยข้อดีของการมีแฟนตัวใหญ่ ใช่ว่าจะไม่มีนะ 

ตอนนี้ผมค่อยๆถอดเสื้อกาวน์สั้นตัวนอกของเจ้าตัวเล็กออก 

ก่อนจัดการค่อยๆถอดรองเท้า ถุงเท้า ก่อนจัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เจ้าตัวเล็กนอนได้สบายขึ้น 

กว่าจะจัดการเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบตีสาม ผมก็เหนื่อยล้าเพราะหมดแรงไปเยอะเช่นกัน 

จึงหลับใหลไปอย่างหมดแรงด้วยกันทั้งคู่



ตื่นเช้าเป็นวันหยุดผมจึงปล่อยให้เจ้าตัวเล็กได้นอนพักผ่อนอย่างเต็มที่

แต่คนเคยตื่นเวลาไหนเขาก็ตื่นเวลานั้นจริงๆ ผมกะว่าจะปล่อยให้นอนตื่นสายๆซักหน่อย

แต่พอถึงเวลาหกโมงเช้าเจ้าตัวเล็กก็ตื่นมาจัดการอาบน้ำแต่งตัวลงไปข้างล่างพักใหญ่จนผมอดสงสัยไม่ได้จึงเดินตามลงไป

เจ้าตัวเล็กอยู่ในชุดสีขาวสะอาดตาสบายๆ กำลังจัดชุดข้าวปลาอาหารหวานคาว

เตรียมใส่บาตรพระอยู่หน้าบ้านผมจึงเดินตามลงไปสบทบในสภาพเพิ่งตื่นนอน 

พระมาถึงหน้าบ้านพอดีเจ้าตัวเล็กกำลังจะตักบาตรพอดีผมจึงถือโอกาสจับมือ  เอ้ย จับทัพพี ทำบุญตักบาตรร่วมขันซะเลยเกิดชาติไหนจะได้เป็นคู่กันอีก

หลังจากตักบาตรเสร็จเรียบร้อยก็กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร ก่อนเจ้าตัวเล็กกับผมจะรับพรจากพระเป็นอันเรียบร้อย  นั่นแหละ เจ้าตัวเล็กจึงเงยหน้ามายิ้มเบาๆให้ผมได้อย่างมีความสุข

" ยิ้มอะไร " ผมถามเขินๆเมื่อเจ้าตัวเล็กค่อยๆยิ้ม จากยิ้ม เป็นหัวเราะเบาๆ จากหัวเราะเบาๆเป็นใส่ซะเต็มที่

" จะไม่ให้หัวเราะได้ไงก็หัวเหอยังกะเพิ่งออกมาจากรู เสื้อกล้ามนะไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้บ๊อกเซอร์ที่ใส่ลงมาน่ะ คิดว่ามันเล็กไปมั้ย พระท่านตกใจกันหมดแล้ว "

ผมก้มลงดูสารรูปตัวเองก่อนยกมือเกาหัวด้วยความเขินอาย 

" ก็ติ๊บไม่ปลุกพี่อะจะได้แต่งตัวมาทำบุญด้วยกัน พี่แค่กะลงมาดูแต่พอดีเห็นติ๊บกำลังจะตักบาตรพี่กลัวไม่ได้ทำบุญด้วยกันอะก็เลยวิ่งมาซะลืมดูสภาพตัวเอง "

หลังจากตักบาตรเสร็จเรียบร้อยเจ้าตัวก็ขึ้นบ้านไปดูการ์ตูนและปลาบู่ทองอย่างสบายใจ จนได้เวลาก็ลงมาเปิดคลินิคให้แม่กับผมเป็นที่เรียบร้อย

ช่วงสายๆ เจ้าม่อนก็เดินลงรถเมล์ตรงป้ายรถเมล์หน้าบ้านเข้ามาในบ้านทำเอาผมกับแม่แปลกใจไม่ได้เพราะปกติเจ้าม่อนจะไม่ค่อยกลับบ้านในช่วงเช้าๆแบบนี้เท่าไหร่นัก

" พอดีวันนี้จะไปเดินจตุจักร อยากได้ปลาไปใส่ตู้อะแม่ เลยกะจะมาเดินจตุจักร  คิดถึงแม่คิดถึงพี่ไม้เลยแวะมา  "  เจ้าม่อนออกอาการออดอ้อนสุดฤทธิ์  ส่วนแม่และผมก็รู้ทัน

" เอาตามจริง "  แม่ถามกึ่งดุจนได้คำตอบ

" แวะมาขอตังค์ แหะๆ "  เจ้าม่อนตอบพร้อมยิ้มแลบลิ้นแหะๆ 

" ว่าแล้วเชียวขนาดมีเงินดงเงินเดือนน่ะนี่คนเรา แม่บ่นพึมพำๆแต่ก็ยอมควักจ่ายอยู่ดี "

" เปล่าหรอกแม่  ตังค์อะพอมีผมทำงานมีเงินเดือนได้ทุนเรียนต่อแล้วนะ  แต่ที่แวะมานี่พอดีไม่อยากเดินคนเดียว  แล้วอีกอย่างเห็นว่าพี่ติ๊บมาอยู่ที่นี่ยังไม่ได้ไปไหนเลยเลยแวะมาชวนเผื่อพี่ติ๊บจะอยากเลี้ยงอะไรบ้าง  หรือไปเปิดหูเปิดตาบ้างไง  อยู่กับพี่ไม้ไม่ค่อยจะพาไปไหนเลย "

" อ้าว ไอ้น้องบ้า  ก็พี่ทำงานช่วยแม่ทุกวันนี่หว่าแล้วหมอติ๊บเขาก็ไม่ค่อยจะมีเวลาว่างเท่าไหร่เลย "

" ว่าแต่หมอติ๊บอยากไปมั้ย ให้น้องพาไปเดินก็ได้นะหรือไม้จะไปด้วยก็ได้นะลูก วันนี้คนไข้ไม่เยอะหรอก " แม่ผมเอ่ยขึ้นคงอยากเห็นเจ้าตัวเล็กพักผ่อนบ้าง

" หมอติ๊บว่าไง ไปมั้ย  " ผมหันมาถามเจ้าตัวเล็กบ้าง

" ไปช่วงเย็นๆได้มั้ยคับ  ม่อนรีบหรือเปล่า  "

" ไม่รีบหรอกครับ วันนี้กะจะมานอนกับพ่อกับแม่เลยด้วย "

" โอเค งั้นเดี๋ยวตอนเช้าคนไข้เยอะเราช่วยแม่ไปก่อนก็ได้ให้แดดร่มลมตกค่อยออกไปเดินกัน "

" เอาตามตรงนี่กลัวดำต่างหากใช่มั้ย "  ผมแซวเล่นๆก่อนจะได้รับคำตอบเป็นหยิกหมับเข้าที่พุงเบาๆหนึ่งที

[Motor-tricycle]

^
^   ได้จิ้มคุณหมอด้วย ทันป่าว

คุณหมอติ๊บเหนื่อยแค่ไหน ก็มีคนดูแลอย่างดีเนอะ

[Sabaijai]

ขอบคุณที่โลกนี้มีหมอ เพราะทำให้คนมีสิ่งดีๆ ในชีวิตเกิดขึ้นมากมาย 
(ถึงแม้โดยส่วนตัวจะหลีกเลี่ยงการทำอาชีพนี้มากที่สุดก็ตาม)

คนแต่ละคนต่างจิตต่างใจ ต่างพื้นฐานการเลี้ยงดูนะคะ

ขอให้คุณหมอเจอแต่สิ่งดีๆ

 

[pochu52]

ผลัดกันดูแล เป็นที่พึ่งกันยามเหนื่อยล้า
วันนี้ให้สิบเต็มค่ะหมอไม้เป็นแฟนที่ดีมาก ดูแลหมอติ๊บจนพี่อิจฉาอ่ะ
ปล.ความจริงไม่สิ่งไม่ตาย แต่มันเจ็บตัวได้นะค่ะ คิคิคิ

[Isuru]

ดูแลเอาใจใส่กันขนาดนี้ จะไม่รักได้ยังไงล่ะเนอะ
อิจฉาอยากมีแฟนกับเค้าบ้าง จะไปหาคนดีดีแบบนี้ที่ไหนT_T

[CheeTah]

ถึงพี่หมอติ๊บจะเหนื่อยยังไง

แต่ก้อยังพี่หมอไม้อยุ่ข้างๆตลอด

ชิชะ หวานกันจังเลยน้าาาาา

 

[Pra2]

ข้อดีของคนตัวใหญ่ แบกหมอติ๊บได้นี่เอง ๕๕๕
ที่ไม่กล้าว่า ไม่ใช่ไม่กล้า แต่ เกรงใจใช่ไหมค่ะ 

น้ำใจของคนต่างจังหวัด กับ คนในเมือง
ต่างกันเพราะสังคมการใช้ชีวิต และ ความเป็นอยู่
เนี่ยแหละโลกของเรา 

[Kiss Koki]

มารับความหวานแล้วค๊า น่ารักจังเลย ดูแลเอาใจใส่กันขนาดนี้
ไม่รักได้ไงเนาะ รักตายเล่ยยยยยยยยย เล่าเห็นภาพเลยคะ ไหล่มีไว้ให้ซบเมื่อเหนื่อยล้า
คนดีตัวใหญ่มีดีที่กำลังนี่เอง แบกเลยว่างั้น 555 ดีจัง .......
ตอบแทนดูแลซึ่งกันและกัน ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กอดแน่นนนนนนนนนนๆๆๆๆๆคะ 

[pjaejin]

 
กระทืบlikeให้พี่ไม้100ที
ดูแลเป็นกำลังใจให้กันยามเหนื่อยล้า

[lomekung]

+1 เป็นกำลังใจให้หมอติ๊บครับบบบ

 

[ao16]

 

[่นทยนส]

สวัสดีครับ คุณหมอไม้และคุณหมอติ๊บ ซุ่มอ่านเรื่องราวของคุณหมอมาสักพักแล้ว  อยากบอกว่า ผมศรัทธา และ ชื่นชมกับ ความรักของคุณหมอทั้งสองมากครับ

[noy]

  รอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ


 ปล. ช่วงนี้ยุ่งเหรอค่ะ  ไม่เห็นหมอไม้เข้ามาทักทายแฟนคลับเลย

[naiyana]

ชอบการใช้ชีวิตคู่ของคุณหมอไม้กับคุณหมอติ๊บนะคะน่ารักดี
มีทั้งความรัก ความห่วงใยใส่ใจ ความเกรงใจซึ่งกันและกัน
และก็เห็นด้วยกับคุณหมอติ๊บนะคะ ว่าสังคมในเมืองกรุง
กับสังคมต่างจังหวัดต่างกันจริงๆ บางทีต่างกันที่การดำเนินชีวิต
แต่ที่เห็นได้ชัดเจนก็คือ ต่างกันที่จิตใจ ซึ่งสำคัญมากจริงๆ

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คุณหมอทั้งสองนะคะ และตอนนี้รอความหวาน
ตอนต่อไปจากคุณหมอไม้อยู่นะคะ มาต่อเร็วๆนะคะ 

 

[MrTroy]

สวัสดีพี่หมอทั้งสองนะคับ ตอนแรกกะจะอ่านให้ทันแล้วค่อยเมนต์ทีเดียว แต่อ่านถึงหน้า 11 ก็ทนที่จะไม่แสดงความยินดีไม่ไหว เพราะพี่หมอช่วยทำให้ผมเชื่อว่ารักแท้ มีอยู่จริง 
เด๋วอ่านจบ จะมาเมนต์ใหม่นะคับ

ป ล วันนี้พี่หมอไม้ไปเดิน central world รึเปล่าคับ ใส่เสื้อขาว นั่งกินข้าวกะเพื่อนๆ ที่ชั้น 7 อะคับ

[lomekung]

 

[Loidelohm]

เอ............วันอาทิตย์ หมอไม้นอนตื่นสายรึป่าวน๊าาาาาาาาาาา
แต่หมอติ๊บคงไม่ เพราะหมอติ๊บขยันจริงๆ
อิอิ

หมอติ๊บคร้าาาาาาาบบบบบบบบบบบ  ส่งเสียงบ้างไรบ้างงงงงงงงงง
อยู่ไกลก็ส่งได้นะ อยากรู้ครับว่าหมอติ๊บลำบากหรือสบายมากน้อยแค่ใหน

[AAigoo]

สวัสดีค่ะพี่หมอไม้ พี่หมอติ๊บ พึ่งจะเปิดมาเจอเรื่องราวของพี่ทั้งสอง

อ่านแล้วมีความสุข หนูชอบมากเลยความรักที่น่านับถือของพี่ทั้งสอง

หนูนับถือพี่หมอติ๊บมากๆ พี่หมอติ๊บเป็นแบบอย่้างที่ดีและมีคำพูด คติสอนใจเสมอ

พี่หมอไม้ก็น่ารักค่ะ เป็นพี่ไม้ที่หล่อและใจดี ( อวยพี่หมอไม้หน่อย คิคิ)

จะติดตามเรื่องราวของพี่ทั้งสองไปเรื่อยๆ อย่าเบื่อที่จะเล่านะค่ะ ไม่งั้นหนูไม่ยอม 

อีกอย่างที่หนูเสียใจ เพราะหนูมาช้ากว่าคนอื่นมากกกกกกกกกกกกก

หนูยังไม่เห็นแต่ละรูปที่หมอไม้โพสเลย  มาเปิดอ่านก็เป็นรูปพี่หมอติ๊บแล้ว 

โพสอีกทีเป็นรูปคู่เลยได้มั้ยค่ะ 

อยากเห็นพี่ไม้คิงคอง ขึ้นอืดที่หมอติ๊บชอบว่า กรัีกๆๆ (แซวนะค่ะ)

ยังไงพี่ทั้งสองดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ รักกันไปนานๆ

ปล เรื่องราวพี่ทั้งสองยาวมาก หนูยังอ่านภาคแรกไม่จบเลย  กร๊าก

แอบมาเปิดหน้าสุดท้าย ภาคสามแล้วอะ แต่เม้นก่อน เข้ามาเป็นแฟนคลับของพี่ทั้งสอง 

เวลาที่เราทำงานเหนื่อยๆและมานึกคำพูดพี่หมอติ๊บ หนูมักจะรู้สึกมีแรงผลักดันมากยิ่งขึ้น

ขอบคุณที่แชร์เรื่องราวดีๆให้ได้อ่านกันนะคะ

กลับไปอ่านตอนที่ค้างไว้ต่อ หนูต้องสปีดอ่านภาคแรกจบให้ได้

 

[dr.mike]

ขอบคุณทุกคนที่มาให้กำลังใจอย่าสม่ำเสมอนะคับ

ทำให้มีกำลังใจต่อไปอีกเยอะเลย

ตอนต่อไปขอระงับไว้ก่อนน่ะ   เดี๋ยวมาต่อตอนพิเศษที่ไปเยี่ยมหมอติ๊บเมื่อไม่กี่วันแทนไปก่อน 

จะได้แก้ขัดแบบขำๆ  มาติดตามว่าเมื่อหมอติ๊บเปลี่ยนไปจะน่ารัก  น่ากลัว   น่า...ขนาดไหน  ติดตามอ่านเร็วๆนี้คับ