หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[PEENAT1972]

คุณไม้ใจร้ายทำร้ายจิตใจปุ้ม 555
ยังไม่รู้ตัวจริงๆ หรือเปล่าคะ คนใจร้าย555
 
แต่ป้าว่าก็ดีแล้วละคะ ปัญหาจะได้ไม่เกิด

[icyblue]

สงสัยหมอปุ้มคิดอะไรกับหมอไม้แหง๋ๆ ไม่งั้นไม่พูดแบบนี้หรอก

ดีแล้วล่ะค่ะที่ตอนนั้นหมอไม้งงๆ   แล้วเรื่องก็จบไปแบบงงๆ (จะได้ไม่ต้องมาคิดให้กังวลใจ)  อิอิ

แต่ความหวานของหมอติ๊บ กับ หมอไม้ ยังน่ารักเหมือนเดิม 

[puenfriend]

เเอลกฮอล์ทำให้คนเรามักพูดความจริงเสมอ

ฮ่าๆๆๆๆ หมอปุ้มก้อคงเป็นอย่างนั้น

คงต้องเเอบชอบพี่หมอไม้เเน่ๆๆเลย

ตอนเเรกคิดว่าหมอปุ้มเป็นผู้ญซะอีก

ทำใจเถอะค่ะ ก็คนมันหน้าตาดี จิงป่าววว?

[aim]

โฮะ โฮะ โฮะ เราทายถูกซะด้วย ในที่สุดอำนาจทางการเงิน ก็ตกไปอยู่ในมือน้องหมอติ๊บ โฮะ โฮะ โฮะ
ตกลงหมอไม้ ได้บอกน้องหมอติ๊บหรือเปล่า ว่าคุยอะไรกับหมอปุ้มบ้าง
เฮ้อ หมั่นไส้คนหล่อ ช่างมีเสน่ห์ซะเหลือเกิน
แต่ยังไงเราก็ว่าน้องหมอติ๊บ น่ารักที่สุดอยู่ดี
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ น้องแฮค

[Panda-Ba]

คิดเหมือน คุณStillLoveThem เลยค่ะ
คิดว่าหมอปุ้มเป็นผู้หญิงซะอีก

สงสัยพี่ติ๊บจะต้องออกโรงหึงหวงพี่ไม้มั้งซะแล้ว 

[Loidelohm]

เหอะ เหอะ.....แอบรักผัวชาวบ้านเขา เปลืองใจ

[dr.mike]

หวัดดีชาวไทย

หมอไม้นะคับ  แวะมาทักทายช่วงบ่ายๆวันหยุด

ทำไมเงียบหายไปไหนกันหมดเลยหว่า   

คนหล่อแวะมาทักทายชาวบบอร์ดยังไงอย่าเงียบไปกันหมดนะคับ

ทักทายกันบ้าง  คนเขียนจะได้มีแรงใจเอามาลงให้บ่อยๆ

ตอนนี้ยังตามหาลอดช่องสิงคโปร์ไม่เจอ   จะได้กลับบ้านมั้ยนี่ผมมม   คิดถึงแล้วนะเฟ้ยยยยยยย

[b27072010]

หมอติ๊บกับหมอไม้เค้าเสมอต้นเสมอปลายกันตลอด

ยินดี ๆ ๆ กับความรักของหมอทั้ง 2 คนนะ

[StillLoveThem]

...หวัดดีคนหล่อในสิงคโปร์ นั่นสินะจะหาเจอไหม เคยเห็นแต่ลอดช่องสิงคโปร์ที่ประเทศไทย
...อยู่ทางโน้น สบายดีไห เมื่อไหร่กลับล่ะเนี่ย คิดถึงเหมือนกันนะ พอแล้วเดี๋ยวกระทู้กลายพันธ์ 

[Loidelohm]

โอ๊ววววววววววววววววววววววววววววว
แฟนหมอติ๊บ...(อ๊ะ มากกว่าแฟนแล้วนี่นา) ส่งเสียงมาจากสิงคโปร์
หมอไม้ได้ไปดู โอลิมปิคเยาวชนมั่งป่าวคร้าบบบบบบบบ
กลับวันใหน สงสารหมอติ๊บบบบบ นอนหนาวหลายคืนแล้วววววววววววววววววววววววว



เอ่อ...อ..............................อ...................................อ
ขอโต้ดเหมือนกัน         ลืมตัว    แฮ่  ...แฮ่
ขออภัยโมฯดุแต่น่ารัก นะคร้าบบบบ

[nonae]

ไม่ไหวจะเคลียร์...คุณหมอทั้งสอง มีแต่คนมารุมชอบ...อิอิ  น่ารัก
หมอปุ้ม คงชอบมานาน อาศัยงานนี้แอบถาม...คนหล่อเลย..
อีกหลายวันปะเนี่ย คนหล่อถึงจะได้กลับมา คิดถึงแล้วนะ
แต่คงน้อยกว่าคนชื่อ หมอติ๊บ 

[Pra2]

๕๕๕ คือว่าคิดเหมือนหลายๆคนอ่าค่ะ นึกว่าหมอปุ้มเป็นผู้หญิง
อาจจะเพราะชื่อด้วย แต่กลับเป็นผู้ชายแล้วก็หวานกว่าพี่หมอติ๊บอีก  เหอๆๆ

หมอไม้รีบกลับมานะค่ะ อย่าทิ้งให้หมอติ๊บนอนเหงาอยู่ อิอิ

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.......กับเราสองคน ตอนที่ 111 เด็กน้อยของเธอ
by Dr.Mike on 20 สิงหาคม 2010 เวลา 14:12 น.

          เข้าสู่การเปิดภาคเรียนใหม่ของมหาวิทยาลัย ตอนนี้บรรยากาศภายในมหาวิทยาลัยแห่งนี้คึกคักไปด้วยบรรดานิสิตน้องใหม่ปีหนึ่งที่เดินกันให้เป็นสีสันของมหาวิทยาลัย เพราะน้องใหม่จะต้องร่วมงานรับน้องจากทางมหาวิทยาลัย ที่มีป้ายชื่อแขวนคอกันน่ารักสดใสสมวัยทีเดียว ช่อเสลาช่อใหม่ของที่นี่เลยซินะเนี่ย เหมือนกับความงามของมหาวิทยาลัยในตอนนี้ที่ต้นเสลาที่ปลูกไปตามแนวถนนของมหาวิทยาลัยกำลังเบ่งบานชูช่อสีม่วงอมเทา งดงามอร่ามทั่วทั้งมหาวิทยาลัย
 
          ส่วนตัวของติ๊บเองตอนนี้ก็เป็นรุ่นพี่ปีสามแล้ว เป็นปีสุดท้ายที่ติ๊บจะเรียนที่ตึกคณะแพทยศาสตร์ในมหาวิทยาลัยแล้ว  เพราะปีหน้าที่ติ๊บขึ้นปีสี่ก็ต้องไปเรียนรู้การทำงานในโรงพยาบาลของจริง นั่นคือการไปเรียนที่โรงพยาบาลพุทธชินราช และเปลี่ยนสภาพจากเด็กนักเรียนแพทย์ในชุดนิสิตธรรมดาเป็นเสื้อกาวน์สั้น กาวน์ยาว บ่งบอกถึงสถานภาพและความพร้อมที่จะก้าวไปเป็นคุณหมอแบบเต็มตัวในอนาคตอันใกล้นี้แล้วซินะเนี่ยยย…
 
          ในช่วงการเรียนของการเปิดเทอมใหม่ ดูเจ้าตัวยังไม่ได้เคร่งเครียดหรือวิตกกังวลล่วงหน้าแต่อย่างใด แม้กระทั่งการทำงานในคลินิกผิวหนัง เจ้าตัวก็บอกผมว่าจะทำงานไปเรื่อยๆ เพราะได้ทั้งเงิน ได้ทั้งประสบการณ์ จนกว่าเจ้าตัวจะย้ายเข้าไปเรียนในโรงบาลพุทธนั่นแหละ อาจจะเลิกทำงานนี้จริงๆ ก็ได้

          แต่ตราบใดที่การเรียนของหมอติ๊บไม่ได้ลดลงจนน่าใจหาย ผมก็ไม่มีสิทธิ์คัดค้านหรือทักท้วงได้ เพราะเกรดเฉลี่ยของหมอติ๊บในแต่ละเทอมก็ยังทำให้ผมตาโตได้อยู่ทุกครั้งที่เจ้าตัวเอามาให้ผมดูในฐานะผู้ปกครองและผู้อุปการคุณ ถ้ามีเด็กในปกครองแบบนี้เท่าไหร่ก็คุ้มที่จะส่งเสียจริงมั้ยคับ (Hackz จริงที่สุด)
 
          “พี่ไม้คับวันนี้มารับติ๊บที่หน้าตึกคณะแทนนะ พอดีวันนี้เขามีงานพี่น้องรหัสพบกับติ๊บ เลยต้องอยู่เจอแล้วก็เทคแคร์น้อง เอ้ย ไม่ใช่ซิ ต้องเป็นหลานรหัส” เสียงเจ้าตัวเล็กดังมาตามสายโทรศัพท์ในเวลาเลิกงานของผม ก่อนที่จะมีหน้าที่แวะรับเจ้าตัวเล็กที่คลินิคกลับบ้านในทุกเย็น
 
          “แล้วกินอะไรหรือยัง” ผมถามกลับไปด้วยความเป็นห่วงเพราะช่วงนี้เจ้าตัวเล็กผอมลงไปเยอะเลย

          “ยังไม่ได้กินเลยคับ พี่ไม้มารับติ๊บแล้วค่อยออกไปหาอะไรกินกันแล้วกัน”

          “คร้าบ จัดให้คับ” ผมรับคำก่อนวางสายเจ้าตัวเล็กเพื่อจัดการล้างไม้ล้างมือออกจากที่ทำงาน
 
          ตอนนี้เด็กๆ จากคณะแพทย์ยืนจอแจกันอยู่เต็มที่โถงด้านหน้าตึกคณะแพทยศาสตร์ ซึ่งเป็นช่วงกิจกรรมหลังจากรับน้องในห้องแล้วก็พาน้องๆ ออกมายังโถงคณะเพื่อแนะนำให้น้องใหม่ได้รู้จักสายรหัสเดียวกัน ผมเห็นหมอบอยเทคแคร์น้องรหัสอยู่หน้าสุด เลยตรงเข้าไปถามหาเจ้าตัวเล็ก ก่อนบอยจะชี้ไปยังด้านข้างที่ตอนนี้เจ้าตัวเล็กกำลังคุยกับน้องรหัสผู้หญิงหนึ่งคนและหลานรหัสคนใหม่เป็นผู้หญิงอีกหนึ่งคน เอานะอย่างน้อยก็ไม่มีผู้ชายมาตอแย ผมคิดขำๆ ในใจ
 
          วันนี้เจ้าตัวเล็กรับขวัญน้องรหัสด้วยเอกสารการเรียนเก่าๆ ที่เจ้าตัวเรียนมาตลอดหนึ่งปีเต็ม เป็นของขวัญที่มีค่ามากสำหรับเด็กคณะแพทย์จะได้เตรียมตัวอ่านล่วงหน้าจากชีทก่อนเข้าเรียนในแต่ละรายวิชา ส่วนหลานรหัสอีกคน ติ๊บรับขวัญด้วยอุปกรณ์การเรียนเหมือนปีที่ผ่านมาที่ให้กับน้องรหัส และนอกจากนั้นยังมีขนมนมเนยอีกกล่องใหญ่ (Hackz อยากเป็นน้องรหัสพี่ติ๊บจัง)
 
          “งั้นวันนี้เลิกกิจกรรมแล้วเดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยงนมปั่นแล้วกัน” ติ๊บบอกกับน้องและหลานรหัส

          “ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ติ๊บ พวกหนูอยู่หอในเดี๋ยวก็ไปหาอะไรกินหลังม.”

          “ไม่ได้หรอก รุ่นพี่รหัสพี่จ่ายตังค์มาแล้ว แถมยังกำชับว่าพาน้องไปเลี้ยงให้ได้ ติดแค่วันนี้พวกพี่ๆ เขาขึ้นเวรกันเลยมารับน้องด้วยตัวเองไม่ได้” ติ๊บอธิบายกับน้องๆ ก่อนหันมารบเร้าผม

          “พี่ไม้คับวันนี้รบกวนอาศัยรถพี่ไม้พาน้องไปเลี้ยงข้าวเลี้ยงนมหน่อยนะ” ติ๊บหันมาเกาะต้นแขนพลางยิ้มหวานให้ผมหนึ่งที  มีหรือที่ผมจะปฎิเสธได้อีก

          “ได้ครับบบ น้องรหัสสองคนเองนั่งได้สบายอยู่แล้ว” ผมตอบก่อนช่วยน้องๆ เก็บข้าวของเดินตรงไปยังรถ
 
          “วันนี้พี่เลี้ยงเองน้อง อยากกินอะไรสั่งได้เลยนะ กินข้าวกันก่อน แล้วเดี๋ยวกินไอติมกับพี่อีกรอบ”

          “เป็นสายรหัสเดียวกับพี่ติ๊บทำใจหน่อยนะ น้องพาไปเลี้ยงทีไรก็จะตบท้ายด้วยไอติมทุกมื้อ” น้องรหัสของติ๊บเอ่ยแซวขึ้นและผมก็เห็นด้วยกับน้องเสียเหลือเกิน

          “ถ้าเรื่องการเรียนเวลามีปัญหาหรือไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามพี่ได้นะ มีปัญหาอะไรก็ปรึกษากับพี่รหัสได้ตลอดเวลา เป็นพี่เป็นน้องกันไม่ต้องเกรงใจนะน้อง” ติ๊บเอ่ยกับหลานรหัสคนใหม่อย่างคนใจดี

          “น้องไม่ต้องกลัวนะคะพี่ติ๊บนี่เป็นพี่รหัสที่ดีเลิศ เพราะพี่แกตอบคำถามพี่ได้ทุกอย่าง พี่แกเก่งถึงขั้นว่าที่เกียรตินิยมเลยนะคะ  ที่คณะเราใครๆ ก็รู้จักพี่ติ๊บในนามนักล่าทุน เพราะไม่ว่ามีทุนอะไรมาที่คณะ พี่รหัสเราจะต้องไปแย่งชิงกับชาวบ้านมาจนได้” น้องรหัสของติ๊บพูดจบก็หัวเราะขำๆ อย่างอารมณ์ดี ก่อนที่เด็กจะกินไอติมและพูดคุยกันจนสนิทสนมกลมเกลียว

          แล้วก็ได้เวลาที่ผมจะต้องไปส่งน้องทั้งสองคนที่หอหญิงเพราะหอหญิงในมหาวิทยาลัยนี้จะปิดตอนเที่ยงคืนเป๊ะๆ หลังจากส่งน้องๆ กลับหอพักเรียบร้อยแล้ว ผมกับเจ้าตัวเล็กก็มุ่งหน้ากลับหอพักของเราทันทีเพราะนี่ก็ใกล้เที่ยงคืนแล้ว

          “เหนื่อยมั้ยคับ วันนี้” เจ้าตัวเล็กหันมาถามก่อนยิ้มหวานให้ผมหนึ่งที

          “เห็นหน้าเราพี่ก็หายเหนื่อยแล้ว” ผมตอบยิ้มๆ

          “นี่ขนาดเห็นหน้านะนี่  ถ้าเห็นอย่างอื่นนี่กำลังวังชาจะกลับมาในทันที” เจ้าตัวออกอาการคุยโม้ทะลึ่งใส่ผมซะงั้น (Hackz พูดอะไรอ่า...เขิน)

           “ก็ได้งั้นเดี๋ยวกลับถึงห้องขอดูอย่างอื่นที่มากกว่าหน้าเลยละกัน” ผมหันไปทำสายตากรุ้มกริ่มใส่เจ้าตัวเล็กก่อนโดนตีเข้าที่ต้นขาไปหนึ่งที

           หลังจากกลับมาถึงห้องขณะที่กำลังอาบน้ำและสระผมให้เจ้าตัวเล็กหัวฟูอยู่นั้น ผมก็เอ่ยถามขึ้นมา

           “เป็นไงบ้างวันนี้มีหลานรหัสแล้ว รู้สึกว่าเราแก่ขึ้นมาบ้างหรือยัง”

          “ไม่เห็นจะแก่เลยติ๊บยังเด็กอยู่” เจ้าตัวเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี

          “นั่นซินะ ยังต้องให้พี่อาบน้ำให้ สระผมให้อยู่เลย แล้วเมื่อไหร่จะโตน้อ” ผมตอบก่อนเปลี่ยนไปกอดเจ้าตัวเล็กจากทางด้านหลังอย่างหมั่นเขี้ยว

          “เปล่าหรอก พี่แค่อยากบอกว่าวันนี้ติ๊บก็โตขึ้นอีกปีแล้วนะ เป็นรุ่นพี่ปีสามแล้ว ต้องทำตัวเป็นแบบอย่างให้รุ่นน้องด้วยนะ เดี๋ยวก็จะเป็นคุณหมอแล้ว” ผมกอดกระชับเจ้าตัวเล็กท่ามกลางสายน้ำจากฝักบัว

          “ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนติ๊บอาจเป็นผู้ใหญ่ขึ้นและเป็นคุณหมอที่เคร่งขรึมและยึดมั่นในจรรยาบรรณวิชาชีพแค่ไหน แต่สิ่งเดียวที่ติ๊บจะไม่เปลี่ยนคือติ๊บจะเป็นเด็กน้อยคนเดิมคนนี้ของพี่ไม้ไปตลอด” โหบทจะหวานเขาก็ไม่ปรึกษาใครเลยแฮะ แทนคำขอบคุณผมจึงแกล้งทวงถามบางอย่าง

          “ไหนว่ามีอะไรให้พี่ดูที่มากกว่าให้ดูหน้าแล้วพี่จะมีเรี่ยวแรงกลับมาเลยไง” ผมกระซิบข้างๆ หู เจ้าตัวเล็กพลิกตัวกลับมาหันหน้าสบตาผมภายใต้สายน้ำแน่นิ่ง

          “แล้วมีอะไรที่พี่ไม้อยากเห็นจากติ๊บมากกว่าใบหน้ามั้ยละคับ” เจ้าตัวเล็กตอบผมด้วยสายตาวาบหวาม เอาละซิยั่วกันแบบนี้มีเฮแน่ๆ
 
          แทนคำตอบผมก้มลงไปดูดดื่มหาความนุ่มละมุนจากปากเล็กๆ ช่างเจรจานั้นทันที ลิ้นประสานกับลิ้นสัมผัสความนุ่มละมุนและอ่อนหวานจากริมฝีปากเจ้าตัวเล็ก ก่อนจะจัดการดูในส่วนอื่นที่ไม่ใช่ใบหน้า และมันก็ทำให้ผมมีเรี่ยวแรงปึ๋งปั๋งได้อย่างที่เขาบอกจริงๆแฮะ อิอิ... จบด้วยฉากนี้อีกแล้ววุ้ยยย  เขินน่ะเนี่ยยยย…
 
          หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจของการทำหน้าที่คนรักอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว ผมก็ปล่อยให้เจ้าตัวเล็กได้นอนพักผ่อนเพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว ก่อนส่งเจ้าตัวเล็กเข้านอนให้หลับฝันดีด้วยการจูบเบาๆ ที่เปลือกตาคู่งามนั้นหนึ่งที และเจ้าตัวเล็ก็ยังคงทำหน้าที่คนรักได้ดีอย่างไม่เปลี่ยนแปลงคือการจูบที่คางผมเบาๆ หนึ่งทีและกราบที่หน้าอกผมเหมือนทุกคืนไม่เปลี่ยนแปลง  เฮ้อออมีความสุขจังเนาะเวลาที่เราได้อยู่กับคนที่เรารัก ก็อยากจะหยุดวันเวลานั้นเอาไว้นานๆ เลยทีเดียว…

เขียนโดย Dr.Mike
พิสูจน์อักษรโดย Hackz

ปล. ชอบสำนวนพี่ติ๊บนะ เด็กน้อยของเธอตลอดไป

[roseen]

 :L1:น่ารักมาก

[b27072010]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

อยากมีแฟนแบบหมอติ๊บกับหมอไม้จังเลย

[evilheart]

เม้นท์แบบเบิ้ล 2 หล่ะกัน
หมอปุ้มแอบชอบหมอไม้หรือเปล่าอ่ะ
หมอติ๊บเค้าเป็นเด็กเฉพาะเวลาที่อยู่กับหมอไม้เท่านั้น
น่ารักจัง

[kanda53]

อ่านเรื่องนี้....เม้นท์ได้สองคำ
หวานนนนน....กับ.....น่ารักกกก.... 

  กด + ให้หมอ ๆ กะ น้อง hackz 
 

[nonae]

แหม ปีสามเอง หมอไม้เนี่ย...
พยายามยัดเยียดความแก่ให้หมอติ๊บเลยนะ

[Pra2]

"ติ๊บจะเป็นเด็กน้อยคนเดิมคนนี้ของพี่ไม้ไปตลอด"
โอยยยยย  น่ารักเกินไปแล้ว 

[aim]

หวัดดีคนหล่อ อย่าลืมของฝากจากสิงค์โปรด้วยนะ
แล้วตกลงเรื่องหมอปุ้มเป็นยังไงต่อ อยากรู้จริง ๆ และทุกวันนี้ยังอาบน้ำสระผมให้น้องหมอติ๊บอีกป่าว

น่ารักจริง ๆ คู่นี้

[JJHJJH]

หวานอ่าาาาาาาาาาาา
อยากกินลอดช่องสิงคโปร์มั่ง 55

[taroni]

 

[icyblue]

โอ๊ย เบาหวานขึ้นอีกรอบค่ะ 

คู่คุณหมอนี่อย่าไปทะเลนะค่ะ จากทะเลเค็มๆ จะกลายเป็นทะเลหวานเอาได้นะค่ะ   

อ้อ หรือจะมาแถวบ้านรีดเดอร์ก็ได้ค่ะ 
เพราะน้ำตาลช่วงนี้เดี๋ยวขาดตลาด เดี๋ยวแพง จะรีบกอบรีบโกยความหวานเอาไว้ อิอิ

เป็นกำลังใจให้หมอไม้ ตามหาลอดช่องสิงคโปร์ให้เจอไวๆ นะ  สู้ๆ    หมอติ๊บรออยู่

 

[Killua]

หวานซะมดขึ้นเล้า 

[dr.mike]

หายไปไหนกันหมดนี่

กลับมาเจอเห็นรกร้างว่างเปล่าเลยแฮะ

หรือว่าลั้นลากันวันหยุด

[sweetener]

เพิ่งกลับมาจากฟิลด์  แปะโป้งก่อนนะคะ เด๋วมาอ่าน

edit

ยังหวานกันเหมือนเดิม

เห็นด้วยว่าสมบัติที่มีค่าคือชีทกับข้อสอบเก่าๆ

แต่จะอ่านทันได้ทำโจทย์มากแค่ไหน นั่นอีกเรื่อง แต่เอามาครอบครองก่อน

[deadman]

หายไปสี่ ห้าวัน  โอ้ววว  กระทู้ขึ้นไปตั้งหลายหน้า     ต้องตามอ่านยาวเลย

  หมอไม้หมอติ๊บ กับ hackz กลับมาทำหน้าที่เดิมแล้วเหรอเนี่ย

[Giserzzz]

พึ่งตามอ่านทัน ขอสมัคร ตามอ่านเรื่องนี้ด้วยคนนะคับ


เมนต์แรกไม่มีจะบอกนอกจาก


หมอติ๊บ น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก คำนี้บอกทุกอย่างที่เป็นหมอติ๊บจริงๆ
(ก็คนมันไม่ได้มีดีแค่หน้าตา ใช่ป่าวคับ  )


หมอไม้ก็ พระเอกโคดดดดดดดดดดดดดดด
(เหมาะสมกันด้วยประการทั้งปวงจริงๆ )


รอตอนต่อไปครับ


  2 หมอเลย (แต่กอดหมอติ๊บนานหน่อย  )


ปล.ให้กำลังใจคนโพสด้วยครับ

 

[puenfriend]

คำเดียวที่อยากบอก

หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เเต่ยังเเอบค้างเรื่องหมอปุ้มนิดหน่อยอ่ะค่ะ ว่าจะอะไรยังไง

ลุ้นๆๆๆๆๆ

ปลปล. เป็นยังไงบ้างค่ะภารกิจตามหาลอดช่องจากสิงคโปร์ ฮ่าๆๆเจอมั้ย

[dr.mike]

กลับมาทักทายชาวเล้า   และแวะมาบอกนายแฮคว่าอัพเดทตอนต่อไปให้แล้วนะจ๊ะ

ตอนต่อไปมาดูกันว่าความร้ายกาจของหมอปุ้ม  มากมายขนาดไหน

แต่ความร้ายกาจของเจ้าตัวเล็กภายใต้รอยยิ้มหวานๆเป็นไง

ตอนหน้ามาติดตามชมกันน่ะคับ   

แล้วใครที่บอกว่าหมอติ๊บน่ารัก   อาจจะมีมุมมองใหม่ๆภายใต้คำว่าน่ารักอยู่ก็ได้  อิอิ