หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[b27072010]

เฮ้อ ... หมอไม้อาการหนักนะ

ชอบระแวงหมอติ๊บตลอดเลย

[Panda-Ba]

พี่ติ๊บแล้วพี่ไม้กิ๊กกับพี่ปุ้มจริงมั้ยอ่า ?
ที่พี่ติ๊บหายโกรธเนี่ยเพราะใจอ่อนให้กับไอติมไม่ใช่ใจอ่อนกับพี่ไม้แน่เลยอะ 55555



ปล. เป็นกำลังใจให้คนโพสหน้าใหม่แต่น่ารักอย่างพี่ติ๊บและคนโพสหน้าเก่า(แต่ก็รัก )พ่วงตำแหน่งพิสูจน์อักษรอย่างพี่แฮคด้วยนะคะ

[dr.mike]

   เขินจังมีคนชมน่ารักอีกแล้ว 

ขอบคุณนะคับแต่ติ๊บรู้ตัวว่าตัสเองน่ารัก  เป็นคนเจียมตัวดี  อิอิ ( อีกรอบ )

รอให้กำลังใจน้องแฮคมาอัพตอนต่อไป

วันนี้ขออนุญาตหนีตามชายชู้  ไปเข้าโรงแรมก่อนนะคับ

เจอกันวันพรุ่งนี้   ฝันดีทุกคนคร้าบบบบ

[polar-fearn]

ไชโยยยยยยยยยยยยยยย!

ในที่สุดเฟินก็ตามไล่อ่านมาจนจบ
ใช้เวลากว่าครึ่งเดือน โฮก
แต่ก็ดีใจ อ่านจนทันซะที ฮิ้วๆๆๆ

อยากบอกว่า พี่หมอไม้ เล่าเรื่องสนุกดีนะคะ
นั่งน้ำตาซึมหลายตอนเลย
ทั้งตอนที่พี่หมอไม้บอกเลิกพี่หมอติ๊บ ตอนนั้นนี่แบบ โอ่ยย ปวดตับเลย
'เราจะเลิกกันได้ไง พี่ไม้ยังไม่ได้บอกคบติ๊บเลยด้วยซ้ำ' ประโยคนี้ (จำประโยคจริงๆไม่ได้แล้ว แต่ก็ประมาณนี้แหล่ะนะ) น้ำตาไหลเลยพี่น้องครับบบ!
แล้วก็ตอนที่เล่าเกี่ยวกับคุณย่าของพี่หมอติ๊บเสีย เฟินก็นั่งน้ำตาซึมเลย (หม่าม๊าแอบมีถามว่า เป็นอะไร นั่งร้องไห้หน้าคอม - -')
แล้วก็ประทับใจกับความพยายามของพี่หมอติ๊บด้วย อ่านหนังสือยันตีสอง ทำได้ไงเนี่ย เมพขิง!

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วประทับใจที่สุดในบอร์ดนี้สำหรับเฟินเลย (เพราะเฟินอ่านแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว แฮ่!)

ชอบอ่ะ หมอฟัน กับ แพทย์ <3

เฟินเอาไปเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็ชอบกันใหญ่เลย บอกว่าอ่านแล้วมาเล่าต่อนะ 55555555

ขอบคุณนะคะ ที่เอาเรื่องราวน่าประทับใจ น่าชื่นชมแบบนี้มาให้อ่าน ^^

ปล. พี่แฮ็คส์ไม่ต้องกังวล หรือเอาสารบัญออกนะ เพราะที่เฟินไล่อ่านจนถึงจุดๆนี้ ก็เพราะสารบัญหน้าแรกนี่แหล่ะ ไม่งั้น อีกสามชาติเศษก็ยังอ่านไม่หมด 555

[Loidelohm]

อ่า...............
นอนตั้งแต่ 13.00 น. เพิ่งตื่นมาทันหมอติ๊บลาไปเข้าโรงแรม หึ หึ
หมอติ๊บจะทำไรด้ายยยยยยยยยยย ในโรงแรม
นอกจากไปเป็นวิทยากร ให้ความรู้ อุ อุ

[nonae]

หมอติ๊บหน่ะ น่าจะให้หมอไม้ง้อนานๆๆๆ หน่อย...ไม่น่าเลย...ไอติม...
หุ หุ หมอติ๊บ ออกไปตอนค่ำ... มิน่าฝนตกใหญ่เลย...
ยังไง เดินทางระมัดระวังด้วยเน้อ เด๋วคนที่อยู่สิงค์โปร์จะเป็นห่วง หลับฝันดีนะ

[JJHJJH]

บวกพี่หมอติ๊บและแฮคส์ด้วย ใครโพสก็ได้น๊า ขอแค่ได้อ่าน ^^

[evilheart]

มีแฟนเป็นว่าที่คุณหมอที่น่ารักที่สุด (ในสายตาหมอไม้)
ก้อต้องมีหึงกันบ้างเนาะหมอไม้

ป.ล. นึกออกแล้วว่าชายชู้เป็นครายยยยยยยยยยยย

[Loidelohm]

อื๋อ.........นุึกออก?       ใครอ่ะ
แต่  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาอีกแล้วรูปนี้  สยิวกิ๊วววววววว
แลกลิ้น..กัน  เหอ เหอ    ขอทำใจก่อนนะ มัน โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ประมาณว่าพี่ไม่ต้อง น้องทำเอง...............

[Milk]

อยากถามว่า หมอไม้กะไอติม
หมอติ๊บชอบอะไรมากกว่ากัน

[aim]

เอ่อ น้องหมอติ๊บจ๋า  เอ่อ รูปอาวาตาร์อ่ะ นมเป็นนม แพค เป็นแพค เลยอ่ะ เลือดกำเดาจะไหลมั้ยเนี่ย
เพื่อนที่ทำงานคงตกใจ เลือดกำเดาพุ่ง เซะซี่เจง ๆ

รอน้องแฮค มาต่อตอนใหม่นะ

รอน้องหมอติ๊บ เอารูปก่อนหน้ามาลงอีกที ดูไม่ทันอีกแล้ววว

[darling]

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

จะหวานน้ำตาลหกกันไปถึงไหน สงสารคนอ่านหน่อยเถอะน๊ะ

[dr.mike]

มาเป็นกำลังใจให้น้องแฮค  สำหรับการอัพตอนต่อไป

ว่าแต่เงียบหายไปนานเลยแฮะ

หายไปไหนของเขาหว่า.....

แวะมาทักทายชาวบอร์ดด้วยนะคับ  หมอไม้ไม่อยู่  เงียบเหงาจังเลยแฮะ

[8X]

หมอไม้หึงอีกแล้ว เกือบไปแล้วมั้ยหละถ้าหมอติ๊บโกรธนานกว่านี้ทำไงเนี๊ย
ดีนะมีไอติมเป็นตัวช่วย แต่อยากรู้จังมีอารมณ์ที่หมอติ๊บหึงหมอไม้บ้างมั้ยนิ
จะน่ากลัวม๊ายยน๊า

ปล. อุ๊ยรูปอะแอบสวีทกันจัง

[u-only-one]

หมอไม้ก็นะ หึงตล๊อดดดดดดดด หล่อก็หล่อยังจะมากลัวอี๊ก
ดีแล้วที่หมอติ๊บเค้าไ่ม่ได้มีดีแค่น่ารักอย่างเดียว ใจเย็นด้วยเหอะ
ว่าแต่...หมอปุ้มหน้าตาเป็นไงเนี่ย
แล้ว....น้องเบส หน้าตาเป็นไงล่ะ

หมอไม้ไม่อยู่ กอดหมอติ๊บ 

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.......กับเราสองคน ตอนที่ 109 เล่นลิ้น
by Dr.Mike on 17 สิงหาคม 2010 เวลา 14:52 น.

หลังจากเสร็จสิ้นกามกิจของผมแล้ว ช่วงเที่ยงของวันเจ้าตัวเล็กก็รบเร้าให้ผมพาออกไปกินข้าวเที่ยงกับไอติมเย็นๆที่ ร้านหน้ามหาวิทยาลัย  เพราะอากาศร้อนอบอ้าวเหลือเกิน

อันที่จริงผมก็ไม่ได้อยากออกไปไหน แต่ทว่านานๆทีที่เจ้าตัวเล็กจะรบเร้าให้ผมพาออกไปกินข้าวข้างนอก  เลยไม่สามารถทัดทานได้ 

ผม ขับรถออกจากหอพักในตอนเที่ยงเศษๆของวัน และมาถึงร้านเป้าหมายในไม่กี่นาทีซึ่งตอนนี้คนแน่นร้านแล้ว  เพราะเป็นวันหยุดด้วย และอีกอย่างคือร้านอาหารที่เป็นร้านติดแอร์ก็มีเพียงไม่กี่ร้านในสมัยนั้น ( เหมือนนานมาก) ผู้คนเลยแน่นขนัดร้านแล้วผมมาสองคนจะมีที่นั่งกันมั้ยนี่

ทันทีที่เปิดประตูร้านเข้าไปก็พบว่าร้านไม่มีที่ว่างเลยเพราะคนแน่นเต็มทุกโต๊ะ  เจ้าตัวเล็กเลยเดินดุ่มๆเข้าร้านกิฟท์ชอปตรงข้ามแทน

ผมเดินตามเข้าไปเห็นเจ้าตัวเล็กเดินเลือกดูนั่นนี่หลายอย่างจนมาหยุดอยู่ที่กระเป๋าสะตังค์ใบเก๋ แล้วเขาจะซื้อไปให้ใครหว่า เพราะผมดูจากรูปแบบกระเป๋าแล้วไม่มีทางที่ติ๊บจะซื้อเอาไว้ใช้เองแน่นอน

      “พี่ไม้คับ  พี่ไม้ว่ากระเป๋าตังค์ใบนี้สวยมั้ย” ติ๊บหันมาขอความคิดเห็น

      “ก็เท่ดีนะ  ว่าแต่จะซื้อให้ใครละแมนเชียว” ผมหันไปค่อนขอดนิดนึงพอเป็นพิธีแต่ไม่ได้รับคำตอบใดนอกจากรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม

      “พี่ครับงั้นเอาใบนี้นะคับ” ติ๊บสั่งพนักงานในร้านก่อนยืดบัตรให้พนักงานในร้านรูดปื้ดๆ

      “โห  เดี๋ยวนี้มีบัตรเครดิตแล้วเหรอ” ผมถามด้วยความตื่นเต้น

      “เปล่า”

      “อ้าวแล้วที่พี่เห็นทำไมมันรูดได้ละ”

      “โอยย  อันนี้มันบัตรเอทีเอ็มนี่แหละลุง แต่เป็นบัตรเดบิตด้วย คือบัตรที่ต้องมีเงินในบัญชีถึงจะรูดซื้อนั่นนี่ได้ ถ้าไม่มีก็รูดไม่ได้  ไม่เหมือนบัตรเครดิตไม่มีเงินในบัญชีก็รูดได้”

      “อ้าว  ไม่เคยรู้เลยแฮะ” ผมเลยกลายเป็นลุงไปโดยปริยาย (Hackz  เพิ่งรู้เหมือนกัน)

หลังจากซื้อของในร้านเสร็จแล้วเราก็เดินเข้าไปร้านอาหารร้านเดิมอีกรอบและโชคดีคราวนี้มีที่ว่างพอให้เราสองคนได้นั่ง
 
เจ้าตัวเล็กรับเมนูจากพนักงานในร้าน ก่อนสั่งเมนูที่เจ้าตัวมาร้านนี้ต้องสั่งทุก ครั้งคือ ข้าวอบหม้อดิน  ส่วนผมเจ้าตัวเล็กก็จัดการให้เรียบร้อยด้วยการสั่งก๋วยเตี๋ยวหลอดมาให้ผม แล้วเช่นกัน

      “ทำไมวันนี้ถึงอยากออกมากินข้าวนอกบ้านอะ” ผมถามเจ้าตัวเล็กเมื่อจัดการสั่งอาหารไปแล้ว

      “ก็อยากกินข้าวอบหม้อดิน เดี๋ยวกินอิ่มแล้วพาไปกินไอติมร้านข้างๆ ด้วยนะ”

      “อ้าว  ทำไมไม่กินไอติมที่นี่ก็มีไม่ใช่เหรอ” ผมถามเพราะเห็นว่าที่ร้านนี้ก็มีไอติมให้กิน

      “แต่ร้านข้างๆ ทำโอริโอ้ปั่นอร่อยมาก แถมมีเบเกอรี่ ขนมอีกตั้งหลายอย่าง  เขาเพิ่งมาเปิดร้านใหม่ติ๊บก็เพิ่งได้ลองเมื่อไม่กี่วันนี่เอง   เลยพาพี่ไม้มาลองดู” ติ๊บตอบยิ้มๆ

      “พี่ติ๊บหวัดดีคับ” เด็กหนุ่มตัวสูงใหญ่ไม่แพ้ผมเท่าไหร่ยืนยกมือไหว้ทักทายเจ้าตัวเล็กอยู่หัวโต๊ะ

ถูกต้องแล้วคับ ไอ้เด็กเปรต  เอ้ย  ไอ้น้องเบสอีกแล้วครับท่าน

      “ผมขอนั่งด้วยคนได้มั้ยคับ  พอดีไม่มีโต๊ะไหนว่างเลย” นายเบสตอบด้วยท่าทางเหงียม เกรงๆ

จะว่าไปไอ้นายเบสคนนี้ก็จัดว่ารูปร่างหน้าตาใช้ได้แบบเด็กวัยรุ่น พิมพ์นิยมในสมัยนั้น คือ สูง ขาว  ตี๋  เหล็กจัดฟันครบเซต  ดูดีทีเดียวเชียวแหละถึงเข้าขั้นหล่อเลย (แต่ยังห่างชั้นจากผมอีกเยอะ) (Hackz คอนเฟิร์มอีกคน)

      “อ๋อ  นั่งได้  พี่มากันสองคนเอง   ว่าแต่เบสมาคนเดียวเหรอ” ติ๊บเงยหน้าขึ้นถามก่อนยกกระเป๋าสัมภาระจากเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ มาไว้บนตักตัวเองแทน

      “อ๋อ ไม่ได้มาคนเดียวหรอกคับ มากับพี่โรงเรียน  เพื่อนพี่ติ๊บแหละ” นายเบสตอบก่อนนั่งลงฝั่งเดียวกับหมอติ๊บและซักพักก็มีหมอบอยหน้าจืดตามเข้ามาในร้าน

      “พี่บอยทางนี้คับ” นายเบสยกไม้ยกมือเรียกไอ้หมอหน้าจืดที่เปิดประตูร้านมองผ่านลูกตาหญ้าคาบาดของมันมองหารุ่นน้องในร้าน

      “อ้าวพี่ไม้หวัดดีคับ ติ๊บหวัดดี” ไอ้หมอบอยหน้าจืดเอ่ยทักทาย

      “ไปไงมาไง ถึงมาด้วยกันได้ละนี่” ติ๊บเอ่ยถามเพื่อนซี้ก่อนส่งเมนูให้สั่งอาหาร

      “ก็พอดีเราไปเตรียมตัวรับน้องจังหวัดกันมา แต่ติ๊บคงไม่มีละซิ” เจ้าหมอหน้าจืดตอบ
 
ว่าด้วยเรื่องน้องจังหวัดขออธิบายคร่าวๆ เวลาน้องใหม่ปีหนึ่งเข้ามาในมหาวิทยาลัย ก็จะมีรุ่นพี่ของแต่ละจังหวัดมารับน้องด้วย  เหมือนกับเป็นชมรมอะไรซักอย่าง แต่ส่วนใหญ่จะมีเฉพาะจังหวัดที่มีคนมาเรียนที่นี่มากๆเท่านั้น  เช่น พิษณุโลก  นครสวรรค์ อุทัยธานี พิจิตร เพชรบูรณ์ เป็นต้น  เพราะว่าเป็นนักเรียนในพื้นที่อยู่แล้ว  ก็ถือว่าเป็นการรับน้องเพื่อเตรียมความพร้อมอีกทีนึงนั่นแหละ
 
      “จะมีน้องจังหวัดก็คงปีละไม่เกิน 20 คนหรอกมั้งติ๊บอะ ส่วนใหญ่เขาเลือก ขอนแก่น  สารคาม อุบลฯ แถมเดี๋ยวนี้มี ม.เกษตรวิทยาเขตสกลอีก คนเลือกมาเรียนที่นี่น้อยมาก” ติ๊บตอบ
 
       “ช่วงบ่ายเราว่าจะเข้าเมืองอะ ติ๊บไปด้วยกันมั้ย” ไอ้หมอบอยหน้าจืดเอ่ยชวน

       “อ๋อ  ติ๊บเพิ่งไปมาเมื่อวานเองซื้อของเตรียมเปิดเทอมเรียบร้อยแล้วจ๊ะ” ติ๊บตอบยิ้มๆอีกที

       “โห ไปไม่ชวนเลยแฮะจะได้ไปด้วย” เจ้าหมอหน้าจืดเอ่ยแบบงอนๆ นั่นมันเกินหน้าที่เพื่อนป่าววะเนี่ย

       “ขอโทษที  พอดีเราก็ไปแบบไม่ได้ตั้งตัวเหมือนกัน” ติ๊บตอบขำๆ

       “ไม่เป็นไรหรอก ไม่ได้โกรธหรอกคับพูดไปงั้นแหละ” หมอบอยยิ้มตอบกลับมาพร้อมๆ กับที่พนักงานในร้านเอาอาหารเที่ยงมาเสิร์ฟที่ โต๊ะพอดี

       “พี่ติ๊บชอบกินข้าวอบหม้อดินเหมือนกันเหรอคับ” นายเบสเอ่ยถามขึ้นมาบ้างและผมก็สังเกตว่าตอนนี้ทั้งนายเบสและเจ้าตัวเล็ก สั่งเมนูเดียวกัน

       “ก็อร่อยดี พี่มาที่นี่ก็สั่งอยู่อย่างเดียวนี่แหละ” ติ๊บตอบก่อนหันไปยิ้มให้นายเบส

       “ถ้าไม่มีเจ้ามือก็สั่งอย่างเดียว ถ้ามีคนเลี้ยงติ๊บก็จะสั่งอย่างอื่นเพิ่มใช่มั้ย” เจ้าหมอหน้าจืดเอ่ยเสริมขึ้นมาและหัวเราะร่าเริงอย่างอารมณ์ดี

       “พี่ติ๊บกับพี่บอยนี่ดูสนิทกันจังเลยนะคับ” นายเบสเอ่ยขึ้นมาทำเอาไอ้หมอบอยหน้าจืดทำหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว  ส่วนผมก็ยิ้มขำๆ เพราะพอจะรู้ว่านายบอยคิดยังไงกับติ๊บตั้งนานแล้ว

       “ก็พี่กับติ๊บรหัสนิสิตใกล้กัน เวลาทำงานเลยมักได้อยู่กลุ่มเดียวกันเลยสนิทกัน อีกอย่างติ๊บเขาเป็นคนเก่ง น่ารัก นิสัยดี ใครๆ ก็อยากอยู่ใกล้เขาทั้งนั้นแหละ จริงมั้ยคับพี่ไม้”

       “ใช่คับ  น่ารัก” อูยยยย ตอบอย่างลืมตัวโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดแม้แต่วินาทีเดียว

นาย เบสเห็นผมสนับสนุนนายบอยก็เลยหันมายิ้มกริ่มเพราะคราวที่แล้วหมอติ๊บเปิดตัว ผมที่ห้องสมุดไปแล้วว่าผมเป็นแฟนติ๊บ  ส่วนนายบอยถึงแม้จะแสดงออกว่าเราคบกัน แต่ก็ไม่ได้เคยพูดให้ต้องหน้าหงายขนาดนั้น  อาจจะเป็นเพราะความเป็นเพื่อนที่มีก็ได้

       “ตอนแรกๆอะ เพื่อนผมยังเม้าท์กันเลยว่าพี่ติ๊บกับพี่บอยเป็นแฟนกัน” นายเบสเอ่ยขึ้นแบบไม่ได้เกรงใจผมที่นั่งหล่ออยู่ตรงข้ามเลย

       “บ้าเหรอ  เราแค่กิ๊กกันใช่มั้ยบอย” ติ๊บหันไปพูดกะนายบอยอย่างอารมณ์ดี

       “ไม่เอาด้วยดีกว่า  เราไม่กิ๊กกับติ๊บดีกว่าปลอดภัยกว่าเยอะใช่มั้ยคับพี่ไม้” ไอ้หมอหน้าจืดโยนมาทางผมซะงั้น

       “ถูกต้องที่สุด” ผมตอบแบบคนที่เป็นต่อพร้อมกับยิ้มที่มุมปากข่มขวัญนายเบสนั่นไปหนึ่งที

       “แต่ผมชอบพี่ติ๊บมากเลยนะ ตั้งแต่ตอนที่พี่เป็นสตาฟรับน้องตอนผมเข้าปีหนึ่งใหม่ๆอะ” ไม่ทันที่นายเบสจะพูดจบผมเกือบสำลักเอาข้าวออกมาในทันที

ติ๊บหันไปมองทำหน้าเหรอหรา  ก่อนถามด้วยสีหน้างุนงง

       “ทำไมคิดงั้นอะ”

       “ผมชอบตอนพี่เต้นไก่ย่างอะ น่ารักดี” นายเบสพูดจบผมกับนายบอยก็หัวเราะขึ้นพร้อมกันเมื่อนึกไปถึงภาพที่หมอติ๊บเต้นไก่ย่าง

       “อ๋อ  ไม่ต้องชมพี่หรอกเบส  พี่รู้ตัวดี  ว่าพี่น่ารัก” ติ๊บตอบอย่างเจียมตัว ( อีกแล้วครับท่าน )

       “โห นี่เจียมตัวแล้วใช่มั้ยคับ” นายเบสหันมาจ้องหน้าติ๊บแบบที่ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เลยย

       “ทำใจเหอะเบส  ติ๊บเขาเป็นคนเจียมตัวแบบนี้เสมอแหละ” นายบอยออกความคิดเห็นและผมก็เห็นด้วยอย่างที่สุด

       “แต่พี่ติ๊บก็น่ารักจริงแหละ ผมชอบ” ผมแทบจะพุ่งเอาก๋วยเตี๋ยวหลอดออกมาเป็นรางวัลให้กับความกล้าบ้าบิ่นของนายเบสนี่จริงๆ

       “โห  นี่ถ้าติ๊บไม่มีแฟนเราคิดว่าเบสจีบติ๊บไปแล้วนะนี่” หมอบอยหน้าจืดแซวเพื่อนขำๆ

       “ไม่เป็นไรคับมีแฟนแล้วผมก็จะจีบ เผื่อพี่ติ๊บจะหันมามองผมบ้าง” ดูมันทำหน้าออดอ้อนสุดฤทธิ์ คนตัวใหญ่ๆทำหน้าออดอ้อน  มันเข้ากันที่ไหนวะเนี่ย  ผมคิดในใจ ( แต่ลืมผมก็ทำบ่อย )
 
ก่อนที่ผมจะเก็บอาการไว้ไม่อยู่จึงตัดบททั้งสองหนุ่มแต่เพียงเท่านี้

       “บอยจะไปในเมืองไม่ใช่เหรอ เดี่ยวพี่กับติ๊บต้องขอตัวแล้วละพอดีมีธุระต่อ” ผมเอ่ยขึ้นหลังจากทุกคนจัดการกับอาหารเสร็จเรียบร้อย

       “พี่ติ๊บอยากได้อะไรมั้ยคับ เดี๋ยวผมเอามาฝาก” นายเบสเอ่ยถามขึ้นในขณะที่พวกเราออกจากร้าน

       “อ๋อ ไม่แล้วละคับพี่ไปซื้อมาเรียบร้อยแล้ว” ติ๊บตอบยิ้มๆ

       “งั้นไม่รับอะไรเพิ่ม ก็ช่วยรับความรักผมหน่อยนะคับ” มันพูดไม่อายปากเลยวุ้ยไอ้นี่บ้าดีเดือดจริงๆ จนผมกับบอย มองกันแล้วก็ส่าย หัวกับมุกเสี่ยวๆ ของมัน

       “อ๋อ  ไว้พี่จะเก็บไว้แล้วกันนะ แต่ตอนนี้พี่ยังไม่นิยมกินเด็ก พี่ยังชอบคนแก่อยู่ เนื้อเหนี่ยวนุ่มเคียวนาน กระดูกผุๆ เคี้ยวกรุบๆ กำลังดี” โห ดูไอ้ตัวเล็กมันตอบนายเบสกระทบผมเต็มๆ จะดีใจดีมั้ยนี่คราวนี้

       “แต่เด็กๆ ก็อร่อยไม่แพ้กันน่ะพี่ เรี่ยวแรงกำลังดีไม่ลองก็ไม่รู้” นายเบสออกท่ากรุ้มกริ่มเกินไปละ และดูท่าจะเป็นเอามากแฮะ จนถึงขั้นหมอติ๊บส่ายหน้าให้กับลูกตื๊อลูกล่อของมัน

หลังจากสองหนุ่มซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์กันเข้าไปต่อรถเมล์ในมหาวิทยาลัย ผมกับติ๊บก็เดินมาร้านไอติมเปิดใหม่ที่จัดร้านได้น่ารักลงตัว
 
ภาย ในร้านตกแต่งด้วยลวดลายขาวดำเหมือนแม่วัว ชุดโต๊ะก้าวอี้สีขาวสะอาดตา เปิดแอร์เย็นฉ่ำเนื่องจากเป็นร้านที่เพิ่งเปิดใหม่จึงมีลูกค้ายังไม่เยอะนัก  และตอนนี้เหมือนเป็นวันของเราสองคนจริงๆ เมื่อในร้านมีผมกับติ๊บอยู่แค่สองคนเท่านั้น นี่แหละที่ผมต้องการ  อิอิ
 
       “ขอชอคโกแลตซันเดย์ที่นึง วานิลลาสตรอเบอร์รี่ทึนึง โอริโอ้ปั่นแก้วนึงและก็โค้กแก้วนึงคับ” เจ้าตัวเล็กสั่งกับพนักงานในร้านและเป็นเจ้าของร้านในคราวเดียวกัน หญิงสาวหน้าตายิ้มแย้มที่คาดว่าคงแก่กว่าผมไม่กี่ปี
 
       “เป็นไงมั่งพี่ไม้ว่าร้านเขาน่ารักมั้ย”  เจ้าตัวเล็กหันมาถามผม

       “ก็ดูสะอาดตาน่านั่งดีออก” ผมตอบพร้อมสำรวจไปรอบๆ ร้านที่ถูกจัดอย่างลงตัว

       “มีโอกาสติ๊บอยากมีร้านแบบนี้บ้าง พี่ไม้จะสนับสนุนมั้ย”

       “พี่ว่าอย่าเลย  เจ๊ง”  ผมตอบพร้อมกับขยี้หัวเจ้าตัวเล็กเล่น

       “อ้าว  ทำไมปากคอเราะร้ายจังเลยวันนี้” เจ้าตัวเล็กหันมามองผมที่ยิ้มล้อเลียนอยู่ตรงข้าม

       “ก็จะไม่เจ๊งได้ไง  ดูอย่างไอติมในตู้เย็นดิ มีเท่าไหร่ติ๊บก็กินจนหมดไม่เคยมีซักครั้งที่พี่ ซื้อมาแล้วติ๊บจะกินนิดหน่อยแล้วเหลือเก็บไว้กินวันอื่น พี่เห็นติ๊บเล่นกินจนหมดทุกที ไม่ว่าจะกล่องหรือถังใหญ่ขนาดไหนก็ตาม” ผมตอบขำๆ
 
       “แหม  ถ้าเป็นร้านของเรา เราก็ต้องอยากทำให้มีกำไรซิ แล้วกว่าที่พี่เขาจะได้เปิดร้านแบบนี้คิดว่าเขาจะกินไอติมมาแล้วกี่ถัง” ติ๊บตอบอย่างอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างเมื่อได้ฟังเหตุผลที่ผมให้ไปและเจ้าตัว ไม่อาจเถียงได้

       “อะคับ  เชื่อคับ” ผมตอบก่อนรับโค้กเย็นๆ ที่ถูกนำมาเสิร์ฟอย่างรวดเร็ว
 
       “พี่ไม้คับ” ติ๊บชะโงกหน้ามากระซิบผมเบาๆ

       “ว่าไงคับ” ผมก้มหน้าลงไปจนจมูกจะชนกับจมูกหมอติ๊บอยู่แล้ว (ถ้าไม่แบนแบบนี้คงชนแล้ว)

       “ติ๊บขอยืมมือหน่อยดิ” เจ้าตัวเล็กบอกก่อนดึงแขนผมขึ้นไปวางบนโต๊ะแล้วก็วางมือผมลงกับโต๊ะก่อนยื่นกระเป๋าตังค์ที่ซื้อเมื่อเช้ามาให้ผม

       “วันนี้ครบรอบวันแรกที่เราพบกัน วันนี้ครบรอบสองปีที่พี่ไม้ไปรับติ๊บในเมืองกับพี่วิทย์ ติ๊บขอบคุณที่พี่ไม้ดูแลติ๊บมาตลอดจนถึงวันนี้ อันนี้เป็นของขวัญแทนคำขอบคุณคับ” ผมเอื้อมมือไปรับกระเป๋าสตังค์ ที่เจ้าตัวเพิ่งซื้อมาให้ผมเป็นของขวัญวันแรกที่เราพบกัน

อันที่จริงผมก็ไม่ได้ลืมนะ แต่กะว่าจะเซอไพรส์เจ้าตัวเล็กในตอนเย็นในเวลาที่ เราเจอกันครั้งแรกจริงๆต่างหาก  แต่เจ้าตัวมาเล่นเซอไพรส์ผมก่อนซะงั้น

       “สร้อยคอก็มีแล้ว สร้อยข้อมือก็มีแล้ว แหวนก็มีแล้ว  เอาไรอีกดีหว่า” ผมถามเจ้าตัวเล็กที่จ้องหน้าผมแบ๊วๆอยู่ในตอนนี้

       “ไม่เอาไรหรอก  ขอมีแฟนเพิ่มอีกคนนึง” เจ้าตัวเล็กตอบก่อนหัวเราะร่าอารมณ์ดี

       “ให้พี่ตายก่อนแล้วกัน” ผมตอบแบบงอนๆ

       “โอ๋ๆ  แก่แล้วอย่าใจน้อยดิจะยิ่งแก่นะ ไม่ได้ยินเหรอเมื่อกี้ก็บอกแล้วว่าชอบคนแก่มากกว่า” ติ๊บตอบก่อนยื่นมือเล็กมาเกาคางผมเล่นซะงั้น โกรธไม่ลงเลย  จะน่ารักไปไหนเนี่ยยย

       “พี่ก็รักติ๊บ  และขอบคุณที่เราได้พบกัน แต่พี่ไม่รู้หรอกนะว่าเราเจอกันมาสองปีวันนี้พอดี เพราะสำหรับพี่มันเหมือนผูกพันกับติ๊บมาแต่ชาติไหนๆแล้ว” ผมลุกขุ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ตรงข้ามติ๊บก่อนก้มไปจูบหน้าผากเหม่งๆของ เจ้าตัวเล็กแทนคำขอบคุณ

       “เอ  แล้วซื้อกระเป๋าตังค์ให้พี่เนี่ยจะสื่อความหมายอะไรหรือเปล่าเนี่ย” ผมถามพร้อมกับที่จ้องหน้าเนียนใสหาคำตอบ

       “ป่าวน่ะ  ติ๊บแค่เห็นกระเป๋าตังค์พี่ไม้มันเก่าแล้วเลยซื้อให้ใหม่ และที่สำคัญลด 40 เปอร์เซ็นต์” ติ๊บตอบแบบจริงจังทีเดียวและนี่คงเป็นประเด็นหลักสินะที่ซื้อกระเป๋าเนี่ยยย

       “ขอโทษค่ะ ไอติมที่สั่งได้แล้วคะ พี่ไม่ได้มาขัดจังหวะใช่มั้ยคะน้อง” พี่ผู้หญิงเจ้าของร้านออกคำแซวเข้าให้

       “ไม่คับ  น่ารักมั้ยคับ  แฟนผม”  อายจนไม่รู้จะอายไงแล้วนี่  แถไปเลยละกัน

       “ค่ะ น้องเขาน่ารักอยู่แล้วเพราะมาร้านพี่บ่อยๆ เจอกันบ่อยแล้วคะ”

       “งั้นถ้าคราวหน้าถ้ามากับใครที่ไม่ใช่ผม พี่วีนเลยนะพี่” ผมพูดเล่นกับเจ้าของร้านบ้าง
 
ตอนนี้ท่ามกลางอากาศที่ร้อนระอุ ของเมืองพิษณุโลก  ผมกลับรู้สึกเย็นโล่งสบายใจและมีความสุขกับภาพการกินไอติมและโอริโอ้ปั่น อย่างอารมณ์ดีของเจ้าตัวเล็กที่นั่งอยู่ตรงหน้า

แม้ผมจะอิ่มจากก๋วยเตี๋ยวหลอดเมื่อซักครู่มาเรียบร้อย หรือจะไม่ได้โปรดปรานไอติมเท่าไหร่นักแต่การที่เห็นคนที่เรารักมีความสุข  มันก็เพียงพอแล้ว

เพราะฉะนั้นผมจึงต้องกินไอติมไปพร้อมกับเจ้าตัวเล็กในทุกครั้งที่มีโอกาส ความสุขของเจ้าตัวเล็กคือการได้กินไอติม  ในขณะที่ความสุขของผมคือการได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข นั่นคือการได้เห็นเจ้าตัวเล็กอร่อยและสนุกสนานไปกับการกินไอติม ถึงอ้วนก็คงต้องยอม เฮ้ออออออรักไปแล้วทำไงได้

เขียนโดย Dr.Mike
พิสูจน์อักษรโดย Hack

ปล. ในที่สุด ก็ได้ทำหน้าที่นักโพสต์ที่ดีเสียที หลังจากหายไปจากวงการพิสูจน์อักษรตั้งนาน กลับมาเหมือนเดิมแล้วนะ หากแต่ว่าจะไม่โดนแย่งหน้าที่ก่อน อิอิ

[thehackzzi]

ไชโยยยยยยยยยยยยยยย!

ในที่สุดเฟินก็ตามไล่อ่านมาจนจบ
ใช้เวลากว่าครึ่งเดือน โฮก
แต่ก็ดีใจ อ่านจนทันซะที ฮิ้วๆๆๆ

อยากบอกว่า พี่หมอไม้ เล่าเรื่องสนุกดีนะคะ
นั่งน้ำตาซึมหลายตอนเลย
ทั้งตอนที่พี่หมอไม้บอกเลิกพี่หมอติ๊บ ตอนนั้นนี่แบบ โอ่ยย ปวดตับเลย
'เราจะเลิกกันได้ไง พี่ไม้ยังไม่ได้บอกคบติ๊บเลยด้วยซ้ำ' ประโยคนี้ (จำประโยคจริงๆไม่ได้แล้ว แต่ก็ประมาณนี้แหล่ะนะ) น้ำตาไหลเลยพี่น้องครับบบ!
แล้วก็ตอนที่เล่าเกี่ยวกับคุณย่าของพี่หมอติ๊บเสีย เฟินก็นั่งน้ำตาซึมเลย (หม่าม๊าแอบมีถามว่า เป็นอะไร นั่งร้องไห้หน้าคอม - -')
แล้วก็ประทับใจกับความพยายามของพี่หมอติ๊บด้วย อ่านหนังสือยันตีสอง ทำได้ไงเนี่ย เมพขิง!

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วประทับใจที่สุดในบอร์ดนี้สำหรับเฟินเลย (เพราะเฟินอ่านแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว แฮ่!)

ชอบอ่ะ หมอฟัน กับ แพทย์ <3

เฟินเอาไปเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็ชอบกันใหญ่เลย บอกว่าอ่านแล้วมาเล่าต่อนะ 55555555

ขอบคุณนะคะ ที่เอาเรื่องราวน่าประทับใจ น่าชื่นชมแบบนี้มาให้อ่าน ^^

ปล. พี่แฮ็คส์ไม่ต้องกังวล หรือเอาสารบัญออกนะ เพราะที่เฟินไล่อ่านจนถึงจุดๆนี้ ก็เพราะสารบัญหน้าแรกนี่แหล่ะ ไม่งั้น อีกสามชาติเศษก็ยังอ่านไม่หมด 555

โห่ ใจร้าย อ่านเป็นเกือบเดือน แต่ไม่มาเม้นท์ให้กำลังใจกันมั้งเลย งอนๆๆๆ (อิอิ)

ขอบคุณนะครับ ที่ยังกดลิงค์สารบัญอยู่ อิอิ

+1 ให้นะครับ แถม กอด ด้วย

[b27072010]

ไอ่น้องเบสนี่ละนะ

ด้านได้อีกนะนี่

แต่ยังไงติ๊บก็ไม่นิยมกินเด็ก พี่ยังชอบคนแก่อยู่ เนื้อเหนี่ยวนุ่มเคียวนาน กระดูกผุๆ เคี้ยวกรุบๆ กำลังดี

ไม่ได้ชอบเด็ก

สะใจอย่างแรง

[aim]

ยินดีต้อนรับของการกลับมาทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่อีกครั้ง 555

น้องแฮคทำหน้าที่ได้ดีเยี่ยม อ่านไม่เจอคำผิดเลย เก่งมากน้อง

น้องหมอติ๊บ (ผู้น่ารัก) อ่านตอนนี้แล้วคงรักหมอไม้ขึ้นจมเลยเนอะ
ขนาดคนอ่านเวลาอ่านแล้วรู้สึกถึงน้ำตาลในกระแสเลือดดมากกก
แล้วที่ซื้อกระเป๋าตังค์ให้นี่คิดการณ์ไกลดีมากก กระเป๋าตังค์ใช้ตังค์เราซื้อ เงินในกระเป๋าก็ต้องเป็นของเรา 555

อ๊ายยย อิจฉา  รักกันเยอะ ๆ นะ เราช๊อบชอบ

รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ นะน้องแฮค

[แอบซุ่ม]

น้องติ๊บเวลาอยู่กะหมอไม้แอบแก่นเซี้ยวเหมือนกันนะเนี่ย อาจจบแต่ละตอนเดือดร้อนพี่ต้องออกไปจับรถไฟฟ้ามาหาช้านที
หุหุ..งึมงัมในลำคอแบบแบบมีปัญหากะชีวิตตต

[taroni]

น้องเบสนี่หยอดหมอติ๊บตลอดๆ 

[kanda53]

หมอไม้เจอเด็ก(เบส)แรงงงง....ของจริงซะแล้ว
แต่ไม่สำคัญหรอก....เพราะตั้งแต่อ่านมา...
หมอติ๊บไม่เคยหยุดหวาน....หยุดน่ารักกับหมอไม้เลยสักครั้ง
อิจฉาจริง ๆ นะเนี่ยยย.....หมอไม้ทำบุญด้วยอะไรอ่ะบอกหน่อย...

    หมอติ๊บคนน่ารักแบบเจียมตัว กะ หมอไม้สุดหล่อ  และ
  น้อง hackz นักโพสผู้ยิ่งใหญ่ด้วยจ๊ะ   
กด + ให้กำลังทั้งคนแต่ง กะ คนโพสนะคะ

[Pra2]

น้องเบสยังออกตัวแรงดีไม่มีตก ๕๕๕ หยอดตลอดขนาดต่อหน้าหมอไม้

“โอ๋ๆ  แก่แล้วอย่าใจน้อยดิจะยิ่งแก่นะ ไม่ได้ยินเหรอเมื่อกี้ก็บอกแล้วว่าชอบคนแก่มากกว่า” ติ๊บตอบก่อนยื่นมือเล็กมาเกาคางผมเล่นซะงั้น โกรธไม่ลงเลย  จะน่ารักไปไหนเนี่ยยย


ได้ยินอย่างงี้หมอไม้ดีใจไหมเนี่ย แต่โดนเกาคางอย่างงี้ คงจะเชื่องน่าดู หุหุ 

[JJHJJH]

หวานกันอีกระ

คิดถึงพี่หมอไม้เหมือนกันนะเนี่ยยย

[Rockstar]

เอ้า มากดบวกให้น้อง hackz ก่อนแว้บไปอ่านเรื่องราวของสองหมอ
ที่สงสัยจะหวานจนมดขึ้นอีกแน่ๆ อิจฉาจริงจริ๊ง

[puenfriend]

เฮ้อ!!! เบสนี้คงเป็นประเภทด้านได้อายอดจิงๆ

มุกพี่เเกเสี่ยวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ผู้ชายคนนี้เเรงจิงๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ด้านจริงทำไม่ได้น่ะค่ะเเบบนี้ โฮะๆๆๆๆ

ต้องทำใจอ่ะเนอะพี่หมอติ๊บ ก้อคนมันน่ารัก

อ่านตอนนี้+เห็นภาพอวตาร์ด้วยเเล้ว หนูคิดว่าจะต้องไปโรงพยาบาลเเล้วล่ะ

เพราะตอนนี้น้ำตาลในเลือดมันวิ่งขึ้นสูงมากกกกกกกกก

ปล.มากอดhackz ตอนรับการกลับมาทำหน้าที่จ้ะ

[polar-fearn]

ไชโยยยยยยยยยยยยยยย!

ในที่สุดเฟินก็ตามไล่อ่านมาจนจบ
ใช้เวลากว่าครึ่งเดือน โฮก
แต่ก็ดีใจ อ่านจนทันซะที ฮิ้วๆๆๆ

อยากบอกว่า พี่หมอไม้ เล่าเรื่องสนุกดีนะคะ
นั่งน้ำตาซึมหลายตอนเลย
ทั้งตอนที่พี่หมอไม้บอกเลิกพี่หมอติ๊บ ตอนนั้นนี่แบบ โอ่ยย ปวดตับเลย
'เราจะเลิกกันได้ไง พี่ไม้ยังไม่ได้บอกคบติ๊บเลยด้วยซ้ำ' ประโยคนี้ (จำประโยคจริงๆไม่ได้แล้ว แต่ก็ประมาณนี้แหล่ะนะ) น้ำตาไหลเลยพี่น้องครับบบ!
แล้วก็ตอนที่เล่าเกี่ยวกับคุณย่าของพี่หมอติ๊บเสีย เฟินก็นั่งน้ำตาซึมเลย (หม่าม๊าแอบมีถามว่า เป็นอะไร นั่งร้องไห้หน้าคอม - -')
แล้วก็ประทับใจกับความพยายามของพี่หมอติ๊บด้วย อ่านหนังสือยันตีสอง ทำได้ไงเนี่ย เมพขิง!

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วประทับใจที่สุดในบอร์ดนี้สำหรับเฟินเลย (เพราะเฟินอ่านแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว แฮ่!)

ชอบอ่ะ หมอฟัน กับ แพทย์ <3

เฟินเอาไปเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็ชอบกันใหญ่เลย บอกว่าอ่านแล้วมาเล่าต่อนะ 55555555

ขอบคุณนะคะ ที่เอาเรื่องราวน่าประทับใจ น่าชื่นชมแบบนี้มาให้อ่าน ^^

ปล. พี่แฮ็คส์ไม่ต้องกังวล หรือเอาสารบัญออกนะ เพราะที่เฟินไล่อ่านจนถึงจุดๆนี้ ก็เพราะสารบัญหน้าแรกนี่แหล่ะ ไม่งั้น อีกสามชาติเศษก็ยังอ่านไม่หมด 555

โห่ ใจร้าย อ่านเป็นเกือบเดือน แต่ไม่มาเม้นท์ให้กำลังใจกันมั้งเลย งอนๆๆๆ (อิอิ)

ขอบคุณนะครับ ที่ยังกดลิงค์สารบัญอยู่ อิอิ

+1 ให้นะครับ แถม กอด ด้วย

โอ่ๆๆ อย่างอนๆๆ

เราเพิ่งสมัครบอร์ดตอนไล่อ่านจบนี่เองจ้า

กะว่าจะมาเม้นรวบยอดเลยทีเดียว :3

ตั้งใจพิสูจน์อักษรนะจ๊ะ พี่แฮ็คส์ อัพบ่อยๆด้วยก็ดี ฮิ!

อ้อ ไม่รู้ว่าถามได้รึป่าว ว่าตอนนี้พี่หมอไม้กับพี่หมอติ๊บทำงานกันที่ไหนอ่ะคะ? ในกรุงเทพหรือว่าที่พิษณุโลก เผื่อว่าในกรุงเทพจะได้ตามไปรักษาด้วย อิอิ
(ถ้าถามไม่ได้ก็วานบอกเฟินทีนะคะ เพราะไม่รู้ว่าเข้าข่ายเรื่องส่วนตัวรึป่าว แหะๆ)

[StillLoveThem]

...น้องเบส นี่มั่นจริงๆๆช่างกล้า คงคิดว่าตัวเท่าๆกับหมอไม้มั้งเลยคิดเทียบรู่น ตัวเท่าๆกันแต่อย่างอื่นไม่เท่านะวุ้ย
...หมอติ๊บ ใจเย็นดีนะ ตั้งรับน้องเบสได้ทันเหมือนกัน แหมจำวันที่เจอกันได้ด้วยจะ..ใส่ใจ กันดีจริงๆ แล้วหมอไม้ให้อะไรหมอติ๊บล่ะอยากรู้
...รูปอวาตาร์รูปนี้ใช่มะ ที่หลายๆคนอยากเห็น รวมทั้งพี่ด้วย..น่ารักเนอะ

[sweetener]

น้องเบสนี่ไม่มีถอยจริงๆ

ซิ่มกับหมอติ๊บเปิดร้านไอติม เบอร์เกอรี่มะได้หรอก

กินมันก่อนที่จะขาย 

[evilheart]

เบสนี่กะเดินหน้าท้าชนอย่างเดียวเลยใช่ไหมเนี่ย
ว่าแต่ ไปกินไอติมร้านไหนหรอ จะไปตามรอยซะหน่อย