เพิ่งกลับมาตามอ่าน เรื่องแบบ เข้้มข้นมากๆๆ ออกแนวเครียดๆ
เท่าที่อ่านก็วิเคราะห์ได้ว่า โซ่น่ะเป็นรักแรกของพี่เสือนั่นเอง ตอนแรกที่อ่าน (สมัยม.ต้น) ก็ไม่คิดว่า เสือจะหยุดที่โซ่นะ พอสูญเสียไปถึงได้เข้าใจหัวใจตัวเอง (เรียกว่า ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา) ส่วนโซ่เองก็รักเสือไม่น้อย เห็นได้จากอดีตที่ยังเกาะกินใจอยู่ แต่ว่าอดีตไม่ได้หอมหวานอย่างคนอื่น จึงทำให้ทั้งรัก ทั้งกลัว ในเวลาเดียวกัน ตอนนี้โซ่ไม่ได้เป็นเด็กที่จะถูกรังแกได้อีกแล้ว จึงไม่แปลกใจที่โซ่จะตอบสนองแบบนี้
การที่เสือบอกว่า "บางเรื่องมันลืมยาก เมื่อลืมไปแล้วก็อย่ารื้อฟื้น" นั้น เป็นตัวบ่งบอกได้อย่างดีว่า "เขาไม่เคยลืม" ต่างหาก แต่เพื่อไม่ให้หัวใจเสือเจ็บปวดมากไปกว่านี้ จึงต้องสร้างภูมิต้านทานขึ้นมา ด้วยการหลอกตัวเองว่า อย่าไปฟื้นฝอยหาตะเข็บอีกเลย
เดาจากที่โซ่เล่าในสิ่งที่เสือเตือนเรื่อง "พี่ชาติ" ก็เดาได้ว่า เสือยังรักโซ่เหมือนเดิม แต่คงกลัวความผิดหวัง กลัวความเจ็บของการแยกทาง และบวกกับเป็นคนแสดงออกทางความรักไม่เป็น ทำให้เราเห็น "พี่เสือ" ในแบบปัจจุบัน
วิเคราะห์ในมุมของโซ่ ก็รู้ว่า โซ่รอคำยืนยันจากเสือ ว่า "รัก" เท่านี้แหละที่ใจต้องการ แต่ก็ยังไม่มีอะไรที่จะทำให้โซ่มั่นใจได้สักอย่าง บวกกับเสือมีแฟนแล้วด้วย ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไหนจะครอบครัวอีก และดูเหมือนว่า โซ่เป็นคนใจแข็งมาก ถึงคราวตัดสินใจแล้ว อะไรก็เปลี่ยนไม่ได้
ไม่รู้ว่าเรื่องที่เล่ามา ถึงครึ่งหนึ่งของปัจจุบันหรือยัง
เป็นกำลังใจให้น้องโซ่นะครับ
หัวข้อ: (story)อย่าหวังว่าจะได้ทำร้ายกูอีก the end (อ่าน 930716 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก