5
วันนี้ทั้งวัน ผมเรียนไม่ค่อยรู้เรื่องเลยครับ
ก็นั่งคิดเรื่องพี่เสือมันแหละครับ ผมงงกับมันจริงๆ
นี่มันเรื่องบ้าอะไรก็ไม่รู้ นี่ผมเพิ่งมาอยู่รร.นี้ได้สามวัน
ทำไมมันมีเรื่องที่ทำให้ผมไม่สบายใจยังงัยก็ไม่รู้
ไหนจะเรื่องทางบ้านอีก ตอนนี้ผมห่วงพ่อกับแม่มาก
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ที่บ้านเป็นยังงัยบ้าง
โอ้ยยย คิดแล้วเครียด
เวลากินข้าวเที่ยงผมกับเพื่อนก็ต้องมากินข้าวในหอ
ผมพยายามมองหาพี่เสือเท่าไหร่ ก็หาไม่เจอครับ
สงสัยพี่เค้าไม่ได้กลับมากินข้าวที่หอ
ตอนนี้ผมล่ะอยากเจอพี่เค้าจริงๆ อยากจะขอโทษพี่เค้า ไม่รู้ทำไมต้องรู้สึกผิดขนาดนี้ ผมนี่โง่จริงๆเลยใช่มั้ยครับ
ตลอดทั้งบ่ายผมก็คิดแต่เรื่องพี่เสือ
ถ้าเจอพี่เค้าแล้วจะพูดกับพี่เค้ายังงัย
แต่ยังงัยก็ต้องเจอพี่เค้าอยู่ดี เพราะนอนห้องเดียวกัน
มีอยู่ช่วงนึงครับ
มันเป็นช่วงพักสิบนาทีก่อนเรียนคาบสุดท้าย
พวกกลุ่มพี่เสือมันเดินผ่านห้องเรียนผม
ผมเห็นพี่เสือหันมามองผม แล้วก็หันหน้ากลับไป
มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกแย่ลงไปอีก
เฮ้อ!!! แล้วผมจะทำยังงัยดีเนี้ย
เลิกเรียนผมกับเพื่อนๆก็รีบกลับหอกัน
เพราะว่าไอ้สามมันชวนไปเล่นบาส
หลังเล่นบาสเสร็จพวกผมก็มาอาบน้ำกัน
แต่วันนี้พลาดครับ เพราะเล่นบาสจนเพลิน จนคนในห้องอาบน้ำเยอะมาก
ซองฟักบัวเต็มทุกซองเลย
ผมกับเพื่อนเลยต้อง ไปจ้วงอาบน้ำกันกลางห้องน้ำที่มีอ่างใส่น้ำ
พวกผมอาบน้ำไปเล่นกันไปครับ
เสียงดังลั่นห้องอาบน้ำ ตอนแรกก็เกรงๆอยู่ครับ
แต่มองไปรอบๆมีแต่พวกเด็กประถม ก็เลยไม่ใส่ใจพวกนั้นเท่าไหร่ เพราะพวกมันคงไม่กล้ากับพวกผมเท่าไหร่ เหอะๆ
“เห้ย พวกมึงจะแหกปากกันทำไมว่ะ”เสียงตะคอกดังมาจากหน้าห้องน้ำ คงไม่ต้องบอกนะครับว่าเสียงพี่เสือนั้นเอง
เชื่อมั้ยครับ ห้องน้ำงี้เงียบลงทันตา
ขนาดเสียงน้ำยังเงียบลงด้วยเลยครับ
ตอนนี้พวกพี่สามเดินตรงเข้ามาหากลุ่มผม
หน้าตาพวกพี่เสือดูเอาเรื่องมาก
ผมงี้โคตรกลัวเลย
พี่เสือเอื้อมมือไปดึงขันมาจากมือไอ้บอล
“ห้องอาบน้ำ ไม่ใช่สวนสนุก มึงเข้าใจมั้ยไอ้บอล ไอ้สาม ไอ้เบน ไอ้ตี๋ ไอ้ชัย”พูดเสร็จ พี่เสือมันก็เอาขันฟาดลงบนหัวไอ้บอล ไอ้สาม ไอ้เบน ไอ้ตี๋ ไอ้ชัย ผมกะว่ายังงัยผมก็ต้องโดนซักดอก
แต่ผิดถนัดครับ ขันมันมาหยุดที่หัวผม มันทำให้ผมแปลกใจจนต้องเงยหน้าไปมองหน้าพี่เสือ
พี่เสือกลับโยนขันทิ้งไปแล้วหันหลังกลับ
“กูอาบน้ำเสร็จหวังว่าคงไม่เห็นพวกมึงที่นี่นะ”พี่เสือพูดทิ้งไว้แล้วก็เดินไปอาบน้ำกับเพื่อนๆพี่เค้า
ผมงี้ยืนอึ้งเลยครับ
ทำไมมันไม่ฟาดขันลงที่หัวผม
หรือว่ามันโกรธผมจนไม่อยากจะยุ่งด้วย
ผมควรจะดีใจหรือเสียใจดีเนี้ย
“มึงจะยืนรอให้พวกมันมาหาเรื่องอีกรึงัย ไปได้แล้ว”ไอ้บอลสะกิดบอกผม
หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำเอาไอ้สามมันจ้องหน้าผมใหญ่เลยครับ
“มองอะไรกูนักว่ะสาม”ผมถามมัน เพราะเห็นมันจ้องหน้าผมตั้งแต่กินข้าวเย็นแล้ว
“กูสงสัย”มันพูดออกมา
“สงสัยอะไร”
“มึงไม่รู้จริงหรอ”
“อ้าว กูจะไปรู้ได้งั้ยล่ะ”
“เรื่องพี่เสือ”
“ทำไมว่ะ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกู”
“ทำไมมึงไม่โดนฟาดกระโหลกว่ะ”ไอ้สามพูดออกมาในที่สุด
“กูจะไปรู้หรอว่ะ”ก็ผมไม่รู้จริงๆ
“โอ้ย ขัดใจกูจริงๆ”ไอ้สามโวยวาย
“กูไม่คุยกับมึงล่ะ ไปเยี่ยวดีกว่า”ไม่อยากจะคุยกับมันครับ ซอกแซกจริงๆ
ว่าแล้วผมก็เดินไปฉี่ดีกว่า
ระหว่างทางเดินกลับเข้ามาหอผมกับพี่เสือบังเอิญเดินผ่านกัน
แต่พี่เสือกลับเดินผ่านผมไปเฉยๆ
ผมจะปล่อยให้เป็นอย่างงี้ต่อไปไม่ได้ มันอึดอัดใจ
“พี่เสือ”ผมหันไปเรียกพี่เค้า
แต่เหมือนเค้าไม่ได้ยิน หรือแกล้งไม่ได้ยินก็ไม่รู้
เป็นงัยเป็นกันเว้ย
ผมวิ่งไปตัดหน้าพี่เสือ
“พี่เสือ”ผมเรียกพี่เค้าอีกครั้ง
ตอนนี้พี่เสือหยุดเดินแล้วยืนมองหน้าผม
ผมก็มองหน้าพี่เค้าเหมือนกัน
“มึงมีอะไร”พี่เสือพูดออกมาในที่สุด
“ไม่มีอะไรครับ” พี่เสือถอนหายในหนึ่งครั้งแล้วก็จะเดินหนีผมต่อ
“พี่เสือ ผมขอโทษ”ผมพูดออกไปที่สุด
ตอนนี้พี่เสือหยุดเดินพร้อมกับหันกลับมามองหน้าผมอย่างข้องใจ
“พี่ ผมขอโทษ”ผมพูดออกไปอีกครั้ง
พี่เสือเดินเข้ามาพร้อมกับมองหน้าผมอย่างสงสัย
“มึงมาขอโทษกูเรื่องอะไร”พี่เสือพูดพร้อมจ้องหน้าผม
“ก็เรื่องที่ผมตัดสินตัวพี่จากคำพูดของคนอื่น ผมเสียใจครับ ผมขอโทษจริงๆ”ผมย้ำความรู้สึกผมให้พี่เค้าเข้าใจอีกครั้ง
“มึงเสียใจจริงๆหรอ”พี่เสือถามย้ำอีกครั้ง
“จริงครับ”ผมตอบไปตามความรู้สึกตอนนั้น
“ขอบใจมึงนะ”พี่เสือพูดพร้อมดึงผมเข้าไปกอด
ตอนนั้นผมตกใจและก็งงมากครับ ไม่คิดว่าพี่เสือจะดึงผมเข้าไปกอด
ความรู้สึกตอนนี้มันทำเอาผมสับสนมากเลยครับ
แต่ในความสับสนมันก็มีความรู้สึกดีอยู่เช่นกัน
“เด๋ยวกูไปเยี่ยวก่อนนะ แล้วเด๋ยวตอนนอนเจอกัน”พี่เสือพูดเส็จพร้อมคลายกอดผมแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ
เชื่อมั้ยครับ ตอนนั้นมันเหมือนยกภูเขาออกจากอกเลย สบายใจไปเรื่องนึงครับ..........................ผมทำถูกใช่มั้ยครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
