Part 8 Dates
‘ครับ พี่ชิน’
“คิดถึง” ผมโทรหาน้องบอลตอนเที่ยงของวันหนึ่ง (แหวะ : หุบปากไปเลยมึง คนเขาจะหวานกัน อิอิ)
‘อ่านะ’
“พรุ่งนี้พี่ไม่ไปเรียนนะ”
ไมอ่ะ คิดถึงแย่เลย แหม ๆ ทำเสียงละห้อยด้วย อย่าให้เจอหน้านะ แม่ม จับ... ฮึยส์
“เหรอ”
‘ค้าบ’ แหนะ ไอ่นี่
“ไปเรียนด้วยนะ อย่าหลับละ พี่จะได้เอาที่จดมาลอก”
‘พี่ไม่ไป งั้นผมไม่ไปแร่ะ’
“ไอ่นี่”
‘พี่ไม่ไป ผมเรียนคนเดียวก้อเหงาแย่ดิ’
“ขนาดนั้น”
‘555+’
“ตกลงจะไปไม่ไป” คุยกับเด็กต้องเด็ดขาดครับ หึหึ
‘ล้อเล่นอ่ะ ไปดิ พ่อแม่ส่งมาให้เรียนนะครับ ค่าเรียนชั่วโมงนึงก้อไม่ใช่ถูก ๆ’
“คิดได้ด้วย”
‘ชิ’
‘แล้วไมพี่ไม่ไปเรียนอ่ะ’
“มีนัด”
‘นัด?’
“กิ๊กคนที่ 2 น่ะ”
‘ไอ่พี่ชิน’
“โอ๋ๆๆ ล้อเล่นค้าบ”
“มีประชุมไรนิดหน่อยน่ะ” (ไอ่แก่ เพิ่งเรียนปีหนึ่ง มีประชุมกับเขาด้วย : ประชุมค่ายบ้างอะไรบ้างมั่งเหอะ ไอ่มารความสุข เอ๊ะ! ตะกี้เรียกกูว่าไงนะ มึงอย่าเรียกแบบนี้อีกนะ สาดดดด)
‘อ่อ ๆ’
“แล้วเย็นนี้ว่างป่ะ”
‘ว่าง ๆ’
“ไปดูหนังกัน”
‘ครับ’
“งั้นเย็นนี้เจอกันที่มาบุญครองละกัน”
‘ตรงไหนอ่ะ’
“ไม่รู้จักมาบุญครองเหรอ”
‘เปล่า ตรงไหนของมาบุญครองละค้าบคุณแฟน’ (มีแฟนเซ่อต้องทำใจนะน้อง : เขาเรียกว่าซื่อว้อย)
“อ่อ หน้าโรงหนัง ชั้นเจ็ดละกัน
‘เช ๆ’
“พี่เลิกเรียนสี่โมงนะ”
‘งั้นเดี๋ยวผมไปรอสี่โมงครึ่ง’
“ครับ เย็นนี้เอากัน เอ้ย เจอกัน”
‘ทะลึ่งแร่ะไอ่พี่ชิน’
“555+”
ตรู๊ดดดดดดด (ด่ากูเป็นตุ๊ดอีกแร่ะ : เฮ้อออ มุกนี้เก่าละเลิกเหอะ)
วันนั้นตอนบ่ายผมก็นั่งเรียนไปครับ รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง ก็ใจตอนนี้มันอยู่ตอนเย็นแล้วนิเนอะ (ข้าวใหม่ปลามัน อยากจะเห็นจริงจะเป็นไง : เหมือนเดิม แน่นอน อย่ามาสร้างความร้าวฉาน หึหึ) ไมเวลามันเดินช้าจังวะ
อาจารย์ ตรงนั้นอะไรเหรอครับ ขออีกทีครับ มันมาได้ไงสะนั่น งงว้อยยย (ผมบ่นกับตัวเอง) (งงหรือโง่ : เรื่องของกู)
เหลือบมองนาฬิกา
14.10 เฮ้อออ เพิ่งจะบ่ายสองเหรอวะ ไมมันช้าจังวะ
เหลือบอีกครั้ง
14.50
อ๊ากกกกกกกกก เพิ่งจะบ่ายสองกว่า อะไรกันนักหนาวะ ทำไมมันช้าอย่างนี้ นาฬิกาหรือเต่าวะนั่น (ไอ่พาล : มันเดินของมันดีดี มึงนั่นแหละ ร้อนเอง อยากกินเด็ก เอ๊ย! เจอเด็ก ต้องใจเย็นนนน ช้า ๆ ได้พร้าเล่มงาม : แหมๆๆๆๆๆ ทำมาพูด
)
16.00 อ๊อดดดดดดดดด (เสียงอ๊อดครับ เสียงแบบนี้จริง ๆ นะ)
ในที่สุด เสียงสวรรค์มาโปรด (ขนาดนั้น : เออเดะ)
อาจารย์เลิกเถอะค้าบ อย่าปลอดเลทเลย ความรู้ผมเยอะแล้ว ยิ่งกว่า A ระดับนี้หนังสงหนังสือไม่ต้องอ่าน แค่นี้จิ๊บ ๆ (เหรออออออออ ไอ่พ่อคนเก่ง เก่งไปหมด เก็บไว้มั่งก็ดีนะ : ชู่วววววววววว เงียบบบบบบบ ไอ่เชี่ยนิ)
และแล้วก็เลิกคลาส
“ไมร้อนจังวะ”
“แดดร้อน ขี้เกียจเดิน”
“รถ POP ดีกว่า” (รถ POP หรือปอพ. เป็นรถโดยสารภายในมหาวิทยาลัยผมเองครับ แฮะแฮะ)
“เดี๋ยวดำ” (มึงมีดำกว่านี้อีกเหรอ : อย่ามา กูขาวมั่งเหอะ ขาวจั๊วะ น่าเจี๊ยะไรเงี้ย อิอิ กลับไปอ่านตอน intro ไป ชิ้วๆๆๆๆๆๆๆ)
และแล้วไอ่ชินสุดหล่อก็ได้มาอยู่บนรถปอพ ซึ่งตอนนี้มันค่อย ๆ คลานไป (ย้ำครับ ว่า คลาน เฮ้อ อนาถ ยิ่งตอนเย็น ๆ คนเยอะ ร้อนตับแตกแหกปอด)
คนก็เยอะ รถก็ติด (ตรงสยามรถติดโคตรบิดาโคตรมารดา มึงจะติดไปไหน : ติดไปสยาม 555+) กูคิดถูกคิดผิดวะขึ้นมาเนี่ย ช่างมัน ขึ้นมาแล้ว ทำไงได้เนอะ (จะขึ้นรถเมล์ก็เปลือง ตั้ง 7-8 บาทแหนะ เมื่อก่อนไม่มีรถเมล์ฟรีนิเนอะ เดี๋ยวนี้เหรอ ป้ายเดียวกูก้อจะขึ้น 555+ : ไอ่เลววววววว)
ถึงซักที สวรรค์ เอ๊ย!!! มาบุญครอง
‘พี่ชิน ถึงยัง’ ใจเย็นค้าบ กว่าพี่จะมาได้ยิ่งกว่าสู้รบฆ่าฟันกับ เสือ สิงห์ กระทิง แรด (อย่าเว่อร์)
“ถึงแล้ว เพิ่งถึงเนี่ย”
‘ไหนอ่ะ ไม่เห็น’ (ไอ่นี่ก็เซ่อ : น้องเขาซื่อหรอก ใสซื่อ บริสุทธิ์) (เห็นป่ะครับไอ่มารนี่มันยุติธรรมมากกกก : แน่นอน 555+)
“อยู่ข้างล่างครับ กำลึงขึ้นไป”
‘เร็ว ๆ ดิ หิวข้าวแล้ว มารอตั้งนานแล้วเนี่ย รอคนแก่ก็เงี้ย ชักช้า แข้งขาไม่ค่อยจะดี’ (555+ ความจริงน้องเอ้ยยย)
“เดี๊ยะ ๆ ไอ่นี้ เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย”
‘อารายย ผมยังไม่ได้ว่าไรพี่เลย’
“เหรออออ”
‘แฮะแฮะ’
“งั้นพี่กลับแร่ะ”
‘โห น้อยใจไปได้ ล้อเล่นค้าบ ใครจะกล้าว่าที่รักเนอะ’
“อ่านะ”
‘ขึ้นมาเร็ว ๆ เลย’
“กำลังขึ้นไปเนี่ย เร่งมาก คิดถึงรึไง”
‘ชิ ใครคิดถึง ไม่มีอ่ะ ฝัน’
“ครับ ไม่คิดก็ไม่คิด”
‘555+’ เออ เอาเข้าไป
“อยู่ไหนเนี่ย”
‘เห็นป่ะ คนหล่อ ๆ ยืนอยู่หน้าแมคเนี่ย’
“ไหนอ่ะ ไม่มี”
‘ดูดีดีดิ’
“ไม่มี มีแต่เด็กผู้ชาย ตาตี่ ๆ หน้าเจ๊ก ๆ ตัวเล็ก ๆ งั้น ๆ อ่ะ”
‘เหรอ เราเลิกกัน’
“ง่ะ พี่ยังไม่ได้ว่าไรเราซักหน่อย”
‘ชิ’
แล้วผมก็เดินไปถึงไอ่ตัวเล็ก
“ป่ะ ไปกินข้าว หิวแล้ว”
‘เอ่อ พี่ครับ เรารู้จักกันด้วยเหรอ’ พร้อมกับทำหน้า? (เนียนนะ : เจ๋งมากไอ่น้อง 555+)
“โทษทีครับ ทักคนผิด” เอาดิ เล่นกับมัน ให้รู้ว่าใครเป็นใคร หึหึ
‘โห เล่นด้วย’
“ครับ” แล้วผมก็หันหลังจะเดินกลับไป
‘พี่ชิน’
“ครับ รู้จักผม?”
‘พอ ๆ เลิกเล่นเลย’
“เล่นไรเหรอครับ”
‘ไอ่พี่ชิน’ หน้าเป็นตูดเลยวุ้ย 555+
“555+ เอ๊า!! ไม่เล่นแล้วเหรอ”
‘เลิกแล้ว หิว’
“ค้าบ ที่รัก ป่ะ ไปกินข้าวกัน”
‘พี่ชิน กินไรดี’
“กินไก่” ไก่ KFC น่ะครับ
‘ปะ ๆ’
“ซื้อตั๋วก่อน”
‘อ่อ ๆ’
“เรื่องนี้ละกัน”
‘ครับ’
แฟนผมว่าง่ายครับ อิอิ กินไร ดูไร ผมสั่งได้ แฮะแฮะ ไม่เหมือนอาร์ตตัวแม่ (แต่ตอนนี้มันเริ่มมาสิงสู่ไอ่ตัวเล็กละครับ เฮ้ออออ)
“นั่งตรงไหนดีบอล”
‘แล้วแต่พี่อ่ะ’
“งั้นตรงนี้ครับ สองที่” เข้าทางโจร เอ๊ย! เข้าทางชิน เลือกมันไกล ๆ ผู้คน ทำอะไรจะได้สะดวกหน่อย (ที่สาธารณะนะมึง เลวววว ดูมันคิด : แล้วไง)
แล้วเราสองคนก็ลงไปกินไก่กันที่ชั้นหนึ่ง
กินเสร็จก็ขึ้นมาดูหนัง
แล้วระหว่างดูหนังละเกิดไรขึ้น
จะมีอีกไหมหนอ ไอ่หมึบ ๆ หมับ ๆ 555+
อยากรู้ตอนต่อไปครับ
ข้างในนั่นมันเกิดอะไรหนอ
คงต้องรอตอนต่อไปกันละหนา
จะหมึบหมับหนับหนึบอย่างเป็นมา
หรือเป็นว่านั่งนิ่งพิงก็พอ (กูว่าอันนี้แหละ ไอ่อ่อนหัด 555+)
หัวข้อ: My story “ไอ่ตัวเล็กของผม” by ชิน จบแล้วมันจบแล้วจริง ๆ [28/03/12] (อ่าน 291950 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก