หายไปแปปเดียว (เหรอคับ?)
พูดไปก็เหมือนแก้ตัว ต่อตอนใหม่ดีกว่าเนอะคับ
ตอนที่ 37 ไม่เหมือนเดิม
ช่วงนี้ก็เพิ่งเปิดเทอมใช่มั้ยครับ มันก็จะมีกิจกรรมเยอะแยะวุ่นวายไปหมด
ทั้งห้องเชียร์(ที่มึงเข้าวันแรกกับวันสุดท้ายนะเหรอ : เรียกว่าเข้าป่ะละ) ร้องเพลงมหาลวิทยาลัย เพลงคณะ
อยากจะบอกว่าเพลงมหาวิทยาลัย ไม่ใช่ปัญหาของไอ่ชิน แต่เพลงคณะนี้ซิ ทุกวันนี้จะเรียนจบอยู่ละ หาได้ว่า ไอ่ชินยังจำเนื้อร้องไม่ได้ แย่เนอะๆ เฮ้ออออ
แต่ที่หนักไปกว่านั้นคือ "กีฬาเฟรชชี่"
ผมลงเล่นให้คณะสองชนิดกีฬา (ไม่ขอบอกนะครับว่ากีฬาอะไร)
ด้วยความที่เล่นสองอย่าง เวลาซ้อมในแต่ละวันเหนื่อยไสตัวแทบขาด
"ครับพี่" ผมรับโทรศัพท์ที่รุ่นพี่ที่คณะโทรมา
"สี่โมงเลยเหรอพี่ แล้วห้องเชียร์อ่ะ" นัดสี่โมงผมก็ต้องโดดห้องเชียร์ดิ (เคยเข้า? : สองครั้งไงละจ๊ะ
)
"พี่บอกพวกพี่เชียร์แล้ว"
"เคครับพี่ งั้นสี่โมงเจอกันครับ ยิมเลยใช่ป่ะพี่"
"มารวมกันที่ใต้คณะก่อน เดี๋ยวขึ้นรถปอปไปพร้อมกัน"
"อ่อ ได้คับ พี่งั้นผมไปเรียนก่อนนะ เจอก่อนตอนเย็นฮะ" แล้วผมก็วางสาย เดินไปต่อแถวรอขึ้นลิฟต์ ที่ยาวเป็นหางว่าววววว แต่ไม่ได้เป็นไร ระหว่างยืนรอแถว เราก็ส่องหนุ่มบันชีละกัน น่าเจี๊ยะทั้งน้านนนนน
กว่าผมจะขึ้นไปเรียนได้ก็เล่นเอาสายไปกว่าสิบห้านาที เดี๋ยวก็เลคเชอร์ไม่ทันหรอก เนอะ (ไอ่เด็กเรียน เงี่ยนประจำ : ใจร่มๆ ชู่วววว)
เรียนไป เงี่ยน เอ๊ย! ง่วงไป จดทันบ้างไม่ทันบ้าง ยิ่งเวลาบ่ายสามนะครับ
จ๊อกๆๆๆๆๆๆ โครกๆๆๆครากกกกๆๆๆ
เห้ย มึงจะร้องหาพ่องมึงเหรอ ประจำครับอาการนี้ "หิว"
กว่าจะลเิกได้ก็สี่โมงเย็นเป๊ะ ผมจึงรีบเก็บของออกมาจากห้องเรียน ตรงมายังลิฟต์ ถ้าช้าก็จะเป็นเหมือนตอนขาขึ้นอีก
ลงมากินข้าวที่โรงอาหาร ก็สั่งพวกอาหารตามสั่งไปตามเรื่องตามราวละครับ
"ว่าไงพี่" ผมรับโทรศัพท์ของรุ่นพี่คนเดิม
"อยู่ไหนแล้ว เพื่อนคนอื่นมาจะครบกันละนะ" โหยยย พี่ ใจน่มๆ เพิ่งเลิกเรียน กำลังจะฮากเกือด(แดก)อยู่ ใจอยากจะบอกแบบนั้น แต่ช้าแต่ ไม่สามารถเปล่งเสียงเหล่านั้นออกมาได้ มันช่างเศร้า (เพ้อเจ้อ : ขัดตลอดดดด นู่น ห้องส้วม!!!)
"กินข้าวอยู่ใต้มหิตครับพี่ แปปนะ สิบนาทีครับ" มหิตคือชื่อเรียกย่อๆ ของตึกที่โรงอาหารตั้งอยู่
"อืมๆ กินเสร็จแล้วรีบมาละ งั้นเดียวถ้าคนอื่นครบแล้ว พี่ไปรอที่ป้ายรถปอปเลยนะ" รักกูจัง ไอ่รุ่นพี่ ยุติธรรมสุดๆ ไม่รอกูเลย
แปปนึงผมกินข้าวเสร็จ จึงตามไปสบทบกับเพื่อนๆ พี่ๆ ที่ป้ายรถป๊อป คณะผมขึ้นชื่อว่าหน้าตาดี
หาได้ไม่ยากหรอกครับ หุหุ
ไม่นานนัก พวกเราทั้งหมดสิบกว่าคนก็ไปถึงสนาม ก็วอร์มกันก่อนครับ วิ่งๆๆๆๆๆ แล้วก็มายืด จากนั้นก็ซ้อมๆๆๆๆๆๆ
กว่าจะเลิกก็สามทุ่มเห็นจะได้
ก็แยกย้ายกันกลับครับ ใครคุณหนูหน่อยก็พ่อแม่มารับ ใครอยู่หอก็กลับหอ อยู่บ้านก็กลับบ้าน แล้วแต่จะใกล้ไกล ส่วนผม ยังครับ หิวอีกแล้ว
"มีใครจะไปสวนหลวงบ้าง" รุ่นพี่คนนึงถามขึ้นมา
"พี่ไปๆๆ" ให้ทายครับ เสียงใคร
สวนพวกบ้านไกลที่มันไม่รู้จักสวนหลวงมันก็ถามกันใหญ๋
"พี่ที่ไหนอ่ะ ไกลป่ะ" ป่าน สวยทรงโต(ร่างนะ
) หันมาถามพี่ด้วยร่างอันอวบอั๋น
"ข้างๆ ตรงนั้นอ่ะ" ผมตอบพร้อมกับชี้มือบอกทิศไปด้วย
"ไปกินเกาเหลาสามหมูกัน เจ้านี้อร่อย" พี่อีกคนบอก เจ้านี้เขาอร่อยจริงครับ แต่ตอนนี้ย้ายร้านไปละ หลังจากที่ทุบตึกออกไปเยอะ แต่ก็ย้ายไปไม่ไกลจากที่เดิมมากครับ
ปล.ยังไม่จบตอนนะครับ แต่ผมไม่ไหวละ ง่วง เงี่ยน เห้ย ! ไม่ใช่ หิวข้าวด้วยอ่ะ มึนๆ เหมือนจะอ้วก ขอตัวไปนอนก่อนนะครับ จุ๊บๆๆๆๆๆ