
เฮียพาร์กยังคงรักษาระดับงานเขียนเอาไว้อิๆ
ชอบจังอ่านมากี่งานก็ได้อารมณ์แบบนี้ทุกเรื่องเลย
อ่านแล้วอยากอ่านไปเรื่อยด้วยสไตล์การเขียนที่นิ่มและเรื่อยๆ
แต่มาเรื่องนี้ให้ประเด็นที่ชัดเจนตั้งแต่เริ่มชื่อเรื่องมาละว่าเรื่องเดิมๆ
ในชีวิตคนเราการจะยอมรับสิ่งใหม่ๆเข้ามาเป็นเรื่องยาก
แต่การอยู่กับสิ่งเดิมๆเรื่องเดิมๆ วิธีการเดิมๆ แค่นี้มันก็ทำให้เราสุขใจได้แล้ว
ทุกอย่างมันอยู่ที่ความพอใจ ไม่ต้องมากเกินไปไม่ต้องน้อยเกินไป แต่ยังขอให้คงไว้เท่าเดิมเสมอไป
งานเขียนสั้นๆชิ้นนี้ก็ยังคงเป็นคนเขียนคนเดิมที่เราชอบอ่าน สไตล์เขียนเดิมๆ การเล่าเรื่องเดิมๆ
ล้วนแล้วแต่เป็นอะไรที่ทำให้เรามีความสุขที่ได้อ่านมากขึ้นกว่าเรื่องอื่นๆที่เขียนด้วยวิธีการที่ต่างกันไป
ปล.แล้วจะรองานเขียนของคนเขียนคนเดิม ตัวอักษรเดิม มาเล่าเรื่ิองเดิมๆในชีวิตที่มีตัวละครเดิมๆ
เพียงแต่แค่มีชื่อต่างกันไปในแต่ละวันของความทรงจำที่ผ่านเข้ามาทั้งนั้นมันก็เหมือนกับที่
เราว่าเราเกิดมาคนที่อยู่รอบตัวเราก็ล้วนแล้วแต่เป็นคนเดิมๆที่เราเคยพบเคยเจอเคยรู้จักในชาติก่อนๆอิๆ