หัวข้อ: [นิยาย] ปรัชญาช่างกลฯ ภาครวมมิตรตอนพิเศษ By aoikyosuke

[mantdash]

ว้าวๆๆๆมีแบบนี้ด้วยหรอ 

ไม่ไ่ด้ติดตามซีรีย์ซะนานเห็นว่าคู่น้ำกับบอยจบแล้วด้วย ตามไปอ่านดีกว่า อิอิ

สนุกดีครับ รวมญาติมากมาย +1 ให้แนนครับ 

[Junrai_Hyper™]

เซ็กส์หมู่แน่นอน

ฟันธง

 

[THIP]

^
^

รีบนคิดได้เน๊อะ   หื่นอ่ะ 

[sNow]

เพิ่งเห็นๆ สำรองที่นั่งด่วน เกือบไม่ทัน

น้องต้นสนพี่ภาคีน่ารัก  แต่รอคุณปูจ๋า กับพ่ออิทสุดหล่อ ชอบสองคนนี้ที่ซู้ดดด

เซ็กส์หมู่แน่นอน

ฟันธง

 

แอร๊ยยยยย แสดงว่าหื่นมากมาย

+1เช่นเคย

[nanalonely]

ในที่สุดก็มาถึงตอนสุดท้ายแล้วนะคะ ภาคนี้สั้นมากๆๆๆๆ แต่ก็เป็นตอนที่รวมขวัญใจของหลายคนมาอยู่ในตอนเดียวกัน ถึงจะมาไม่ครบทุกคู่ อย่างที่หลายๆคนอยากให้มี แต่ก็อย่าน้อยใจไปนะคะ ไว้แนนจะหาเรื่องน่ารักๆของคุณเท็นมาให้อ่านกันอีก
จบจากภาคนี้เราจะไปเจอกันที่ภาคต่อไปเลยนะคะ

ต้องขอบคุณ คุณเท็นที่แต่งเรื่องน่ารักๆมาให้อ่าน ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและเป็นกำลังใจให้นะคะ
ถ้ามีเรื่องผิดพลาดประการใดจากการโพสแนนขอน้อมรับนะคะ o(>_<)o


+1 ให้คนที่อยู่ในหน้าที่ 4 แล้วนะคะ  o(>_<)o




"เชื่อกูยังคี..แม่งสองคนั่นมันคบกัน...มึงเลี้ยงข้าวมันหน่อยแล้วกัน"

ไอ้เปากระซิบบอกเพื่อนและก็ทำหน้ายิ้ม ๆ

และภาคีก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ ต้องเคลียร์ให้ใช่มั้ยเนี่ย ตกลงเขาต้องเป็นคนเคลียร์เรื่องนี้ใช่มั้ย
ก็ได้วะ....สมานสามัคคีต่างแผนกแต่โรงเรียนเดียวกัน ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว

"เฮ้ยปัง...ไปแดกข้าวด้วยกัน....ไอ้สองตัวนั่นแหละที่กูนัดมันมากินข้าวด้วย...."

ตึกใบหยกสองหันหน้าไปบอกเพื่อนร่วมวงที่มองหน้ามันแบบไม่เข้าใจเหมือนกัน

"เฮ้ยเปา...นั่นอ่ะ..เพื่อนกูสองคนเอง..."

หนมปังเอ่ยบอกไอ้เปาเหมือนกัน และทั้งหมดนั้นก็ทำหน้างงกันเอง

เหี้ยแม่ง....ตกลงนี่มันเพื่อนของเพื่อนกันหมดเลยเหรอเนี่ย

"มึงสองคน....ไปแดกข้าวกัน..เชื่อมสามัคคีต่างแผนก...น้องสองคนนี้เขาจะไปด้วย...ตีกันอายเด็กนะ
ถือว่ากูเลี้ยง....นาน ๆทีจะได้มาเจอกันครบ ๆ แผนก วันนี้วันพระ...เพื่อนกูทำเหี้ยอะไรไม่ถูกใจมึงสองคน
กูก็ขอโทษด้วย....มึงสองคนจะถือว่าให้เกียรติพวกกู..ไปแดกข้าวด้วยกันสักมือได้หรือเปล่า"

เท่ห์มาก ภาคี....แค่คำพูดของ พี่ใหญ่แผนกโยธาที่หลายคนเกรงใจไม่อยากยุ่งด้วย
ก็ทำให้ทั้งไอ้ตั้มและไอ้ทัตมองหน้ากัน ก่อนจะตัดสินใจพยักหน้า

"ไปหมดเลยใช่มั้ย..รวมทั้งเพื่อนกูสองคนที่ยืนอยู่นั่นด้วย...แล้วกูสองคนจะไป"

ไอ้ทัตเอ่ยถาม ใคร ๆ ก็เกรงใจไอ้คีแผนกโยธา มันเลี้ยงข้าวนี่ไม่ธรรมดา
ใครมันจะกล้าไม่ให้เกียรติกันล่ะ

"อ้าว...ไอ้เหี้ยเนี่ยก็เพื่อนกู..ไปก็ไปหมดนี่แหละ...ไปเร็วเว้ย...กูหิวข้าวจะตายห่าแล้ว
เมียกูหน้าหงิกแล้วเนี่ย...ไปเร็วโว้ย...."

ไม่ใช่เจ้ามือแต่ไอ้หมาเปา เปา กับเป็นคนนำขบวน
เกรงใจมันทำไมไอ้คี....ในเมื่อมันกับไอ้คีเป็นญาติกันห่าง ๆ
เรื่องแค่นี้เหรอ จิ๊บจ๊อย แบ่งเงินกันใช้บ่อยจะตายไป
ไม่ต้องมานั่งเกรงใจกันหรอก

ไอ้เปาเดินนำไปแล้ว โดยมีเส่งเมียรักเดินตาม,kกระโดดถีบแทบหัวคะมำที่ไม่ไว้หน้ามันเลยสักนิด

แล้วอีก 8 คนที่เหลือก็ตามไปด้วย

เล่นเอาชาวบ้านแถวนั้นมองกันแล้วแทบวิ่งหนี

ชายล้วนช่าง กล 10 คน อันแสนน่ากลัว
ดูเหมือนจะไปรบที่ไหนกันล่ะนั่น

ชาวบ้านเลยต้องพากันรีบหลบเป็นแถบ ๆ
ก็มันน่ากลัวอ่ะ

หรือว่าคนอ่านไม่กลัวกันล่ะ
เล่นมากันครบแบบนี้

คนเขียนยังหลอนเลย

เหอ เหอ เหอ
“หยง....เดี๋ยวพี่มีเพื่อนมาสิบคนนะ...ทำกับข้าวให้หน่อยสิ”

ตึกใบหยกสองโทรไปหาลูกพี่ลูกน้องที่เป็นญาติกันห่าง ๆ และเปิดร้านอาหารอยู่
เดี๋ยวนี้ชักจะร่ำรวยใหญ่ ตั้งแต่มีกิ๊กเป็นถึงลูกชายเจ้าของเหมือง เลยเปิดร้านมันหลายสาขา
อายุก็แค่นั้น แต่ท่าทางมันจะรวยกันใหญ่ อย่างนี้ต้องพาไอ้คีไปอุดหนุนหน่อย
ญาติเหมือนกัน ไม่ค่อยเจอกันนาน

“ได้...เดี๋ยวหยงดูไว้ให้พี่...สิบคนนะ...” ไอ้หยงหนุ่มหน้าจืดเจ้าของกิจการร้านอาหารวางโทรศัพท์ลงแล้ว
และหันไปบอกกับคนที่นั่งวาดรูปอยู่ข้าง ๆ

“ลูกพี่ลูกน้องจะมากินข้าวอ่ะ...เดี๋ยวหยงไปดูข้างนอกก่อนนะ...งานเร่งเหรอพี่สักวา..ไหนบอกเขาขออาทิตย์หน้าไง” หนุ่มหน้าตาจืดสนิท กอดคอคนรักที่นั่งวาดภาพจากด้านหลังแน่น พัวพันนัวเนียอย่างกับลูกแมว

“อือ...ตอนแรกพี่จะไม่รับ...แต่คนสนิทจริง ๆ พี่ก็เลยต้องทำ..ให้หยงเหนื่อยอีกแล้วนะ..ยังไม่ได้ออกไปช่วยเลยวันนี้” สักวาหนุ่มใต้หัวใจศิลป์ หันมาแตะปลายจมูกของคนที่รักเขามากมายยอมทุ่มเทให้ได้ทุกสิ่ง
ที่ส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้

“อย่าคิดมากนะ....คิดมากแล้วหยงไม่สบายใจเลยรู้มั้ย...ไม่เอาแล้วไม่คุยกับพี่วาแล้ว...หยงไปสั่งเด็กทำกับข้าวก่อนนะ..” ร่างโปร่งบางผละจากไปแล้ว และหันมายิ้มให้กับคนที่ขะมักเขม้นกับการวาดรูปอยู่
นานมากเลยนะ กว่าที่พี่สักวาจะกลับมาเป็นปกติและยิ้มได้อย่างนี้ กว่าจะผ่านความเจ็บช้ำ ความขมขื่นมาได้
และกลับมายิ้มได้เหมือนวันเก่า ๆ ต้องใช้หัวใจทั้งหัวใจแลกมา ถึงจะได้อย่างวันนี้
ความรักนี่รักษาทุกสิ่งได้จริงหรือนี่ แม้แต่ไอ้หยงเองก็ไม่เข้าใจนัก

คนที่แสนจะธรรมดาในความรู้สึกผละจากไปแล้ว สักวามองตามและส่งยิ้มให้
พักหน่อยดีกว่านะ ออกไปช่วยหยงบ้างก็ดี ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศไปในตัว...
พู่กันถูกวางลงแล้ว และในเวลาไม่นาน ร่างสูงนั้นก็ลุกขึ้นและเดินตามไปช่วยงานของคนรัก
ในค่ำคืนนั้นนั่นเอง

ชายล้วนสิบคน
สงบเสงี่ยมกันเกินเหตุ
นั่งอยู่เบาะหลังของรถเมล์ อยู่กันเป็นคู่ แต่ไม่มีโวยวาย
มีแต่ความเงียบสนิท
จนผู้คนที่อยู่บนรถโดยสาร แทบจะหายใจกันไม่ทั่วท้อง
กลัวว่าจะถูกหมู่โจรปล้นฆ่าเอาได้

ต่างคนต่างก็ดูเชิงกันไปอย่างหวาดระแวง
แต่ยกเว้นไอ้น้ำแข็งและไอ้บอย ที่นั่งยิ้มแฉ่งดีใจเกินเหตุ

นี่ก็พี่ต้นสนพี่ภาคี นั่นก็พี่เส่งพี่เปา พี่หนมปังที่เล่นกีต้าเก่ง ๆ
พี่ปอนด์ และที่สำคัญ พี่ตั้มกับพี่ทัต ที่ใครเขาว่าไม่ถูกกันก็มารวมอยู่ในนี้ด้วย
เห็นทีถ้ามีสมุดคงยกมาขอลายเซ็นต์ พี่ ๆ เขาทั้งหมดแล้ว

สองคนนั่งมองหน้ากันไปนั่งมองหน้ากันมา ยิ้มอย่างดีใจ ที่ได้อยู่ท่ามกลางดารา
แต่รุ่นพี่ดูเงียบ ๆ กันผิดปกติ ทำไมเขาไม่พูดกันล่ะนะ น่าแปลกใจจัง

ป้ายสุดท้ายที่ไอ้เปาลุกขึ้นยืน ทุกคนก็ลุกตาม และเคลื่อนขบวนกันมาที่ร้านอาหารของญาติไอ้เปา

บริเวณถูกจัดไว้อย่างเรียบร้อย อาหารเตรียมพร้อมเสริฟ..เมื่อแขกมาถึงที่

“พี่เปา....ผมเตรียมไว้สิบที่นะพี่..จะมีใครมาเพิ่มอีกมั้ย...” หนุ่มหน้าจืดสนิท เดินออกมาต้อนรับ
ลูกพี่ลูกน้อง และสั่งให้คนมาจัดอาหารให้เรียบร้อยแล้ว

พร้อมกับชายล้วนสิบคน ค่อยลงนั่งอย่างเรียบร้อยเงียบกริบ จนไอ้หยงสงสัย
นี่แน่ใจนะว่าเพื่อนจะมากินอาหาร ไม่ใช่ว่าจะมาสัมมนากันหรอกนะ

“ไม่มีแล้ว...วันนี้ไอ้คีเป็นเจ้ามือ...ถล่มมันให้เละเลยนะเว้ย......” ไอ้เปาส่งยิ้มให้กับลูกพี่ลูกน้องและไอ้หยงก็หันไปยกมือไหว้ภาคี

“หวัดดีพี่....ไม่เจอนานแล้วเนี่ย .. สบายดีนะพี่ขาดตกบกพร่องอะไร หยงขอโทษแล้วกันนะครับ”

ร่างบางหันไปไหว้ลูกพี่ลูกน้องอีกคน และภาคีก็ยิ้มให้ก่อนจะเอ่ยทักทาย

“เก่งนะเรา....อายุแค่นี้มีกิจการเป็นของตัวเองแล้ว แม่ภูมิใจเลยสิเนี่ย....” ภาคีบอกกับไอ้หยงและร่างบางนั้นก็ทำหน้าอาย ๆ ก่อนจะส่งยิ้มให้

“เกินไปพี่...ได้พี่วาช่วยแหละ...ถึงได้ทำอะไรได้มากขนาดนี้....เดี๋ยวผมไปข้างในก่อนนะ..เผื่อมีอะไรขาด”

“ขาดเหลืออะไรก็บอกนะครับ.....” สักวาหนุ่มใต้หัวใจศิลป์เดินมายืนข้าง ๆ กับไอ้หยง และก็ส่งยิ้มให้กับผู้ที่มาเป็นลูกค้า ก่อนจะชะงักนิ่งเมื่อเห็นว่าคนที่ไอ้หยงคุยด้วยคือใคร

“วา.......” ภาคีนิ่งเงียบ เอ่ยออกมาเสียงเบา

และไม่ต่างจากสักวาสักนิด

“คี....” ร่างสูงของหนุ่มใต้ เหม่อมองอีกคนนิ่งเงียบ


หลายคนพากันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก....บรรยากาศอย่างกับแฟนเก่าพบกันงั้นแหละ
แต่จะมีใครรู้....จำไม่ได้เหรอว่าสักวาและภาคีเป็นเพื่อนรักกันสมัยมัธยมต้นน่ะ
รักกันมาก จนมีคนบอกว่าสักวาเป็นผู้หญิงของภาคี

และดูสายตาที่สองคนสื่อถึงกันมันช่างลึกซึ้งลึกล้ำเกินกว่าที่ใครจะคาดเดาได้

ก่อนที่จะหัวเราะออกมาอย่างช้า ๆ พร้อมกัน เหมือนเข้าใจความนัยย์เมื่อต่างฝ่ายต่างพยักเพยิดไปที่คนที่อยู่ข้าง ๆ
เป็นอันรู้กันว่าอะไรเป็นอะไร

ต่างฝ่ายต่างตบบ่ากันและกันเบา ๆ แบบไม่ต้องมีคำพูด ถึงหลายคนงง แต่สองคนไม่งงก็พอ

ไอ้หยงผละจากไปแล้วพร้อมกับสักวา พร้อมกับสายตาของคนทุกคนที่มองตาม
สองคนนั้นมันอะไรกันวะคนตัวเล็กกว่า แม่งน่ารักโคตร ๆ หน้าตาก็งั้น ๆ แต่คนที่อยู่ใกล้รู้สึกดีชะมัด รู้สึกถึงความจริงใจและความอ่อนโยนที่เจ้าตัวจะรู้บ้างไหมว่าคนที่แค่เห็นแว่บแรก แค่ได้ยินเสียงก็ทำให้รู้สึกดีได้ขนาดนี้
และอีกคนก็ให้บรรยากาศที่สงบเงียบร่มรื่น เหมือนอยู่ในสวนท่ามกลางหมู่ไม้พิกล

ถ้าบรรยากาศมันอึมครึมมากนัก แค่เพียง ไอ้หยงหนุ่มหน้าจืดและสักวาหนุ่มใต้หัวใจศิลป์เดินมาถึง ทุกอย่างก็ดูเหมือนคลี่คลายไปได้ง่าย ๆ อย่างนี้ได้ น่าแปลกจังเลย

“หนมปัง...สองคนนั้นที่เราเคยไปกินข้าวร้านเขานี่หว่าเนอะ .. แล้ว.ห้ามกินเหล้าเด็ดขาดนะ...ไม่งั้นไม่รู้จะมีอะไรเกิดขึ้นแน่...”

คุณชายปอนด์ หันไปบอกกับคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กระซิบกระซาบเสียงเบา และร่างนั้นก็พยักหน้า

“เฮ้ยไอ้ปัง.....มึงคออ่อน..ห้ามแดกมากนะมึง..เดี๋ยวที่เหลือกูกับตั้มจัดการเอง”

เอากับมันสิไอ้ทัตน่ะ กระซิบบอกเพื่อนเสียงเครียด...ร่างนั้นก็พยักหน้าช้า ๆ
ก่อนจะไอ้ทัตจะหันมามองแฟนตั้มที่นั่งทำหน้าเครียดอยู่ข้าง ๆ

ตั้มก็เครียดพอกัน...แล้วนี่เอาไงต่อดีเนี่ย
ถ้าพวกนี้แฉก็ท่าจะยุ่งกันใหญ่
“พวกมึงทุกคน.......”

ใครคนหนึ่งที่ทุกคนให้ความเกรงใจ เอ่ยออกมาเสียงดัง
และก็มีแต่คนนั่งลุ้นว่าจะพูดอะไรต่อ

ไอ้ตั้มและไอ้ทัตเตรียมลุย

และไอ้ผัวเมียเส่งเปา ก็นั่งยิ้มแบบแปลก ๆ เงียบ ๆ

ส่วนน้องหนูบอยและไอ้น้ำ ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกันเลยว่าเขามีเรื่องกัน
ทำหน้ายิ้มแฉ่งดีใจ ที่พี่คีจะกล่าวปราศรัยแหละ

“แดกให้หมดนะ...กูเลี้ยง...นาน ๆ ทีได้กินข้าวกันครบ ๆ วันหลังมีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้...”

ภาคีที่มีบรรยากาศเป็นมิตรที่สุดเอ่ยบอกกับทุกคนที่นั่งอยู่ และหลายคนก็พากันถอนใจออกมา
อย่างโล่งอก นึกว่าจะบอกว่า โอเค มาตีกันเถอะ..ซะอีก เล่นเอาใจหายวาบ

และอาหารก็มาเสริฟต้องหน้า
พร้อมกับเหล้าอีกหลายขวดที่เตรียมริน

“แดกเหล้าอ่ะ..แดกพอครึ้ม ๆ แดกเอาสามัคคี....ไม่ใช่ว่ากูจะชวนแดกเหมือนหมา...ชนหน่อย
พวกมึง....แล้วถ้าแผนกมันบาดหมางกันก็ให้มันจบ ๆ เคลียร์ ๆ กันซะวันนี้
ต่อไปภายภาคหน้ามีห่าอะไรจะได้ช่วยกันได้.....”

เหล้าถูกรินเสริฟให้แต่ละคน และถึงแม้จะไม่ค่อยจะเต็มใจกันมากนะ แต่เมื่อแก้วชนกัน
ก็เหมือนสามัคคีของเด็กช่างโรงเรียนเดียวกันพลันบังเกิด

“ชนเว้ย...ชนนนนนนนน” ทั้งหมดยกแก้วแตะ ๆ พร้อมกัน บรรยากาศแห่งมิตรภาพเริ่มขึ้นแล้ว

คนที่ทำเหมือนจะกัดกัน เริ่มยิ้มออกได้

ตักข้าวตักอาหาร ตักน้ำแข็งใส่แก้ว คุยกันได้ อย่างไม่เคอะเขินกันอีกต่อไป

จนเริ่มเมาได้ที่ ทีนี้ล่ะ...มันก็เลยเริ่มออกลายกันใหญ่

“ขอนะมึง...กูขอ..เรื่องกูกับไอ้ตั้ม...กูขอไว้เรื่อง...รู้แล้วก็เหยียบหน่อยแล้วกัน...”

คนที่เริ่มกรึ่ม ๆ คนแรกคือไอ้ทัต ที่เอ่ยบอกกับผัวเมียฝั่งตรงข้าม

และก็ได้รับคำตอบคือการพยักหน้ายิ้ม ๆ ของไอ้ผัวเมียคู่บ้า

“ไอ้เส่ง....มึงมองกูเลย.....มองแต่ชาวบ้าน...กูไม่หล่อตรงไหนวะบี 1”

ตึกใบหยกสองเริ่มออกอาการ จับเมียหันหน้ามาหา และทำตาโตใส่
และก็โดนเมียแบ็คแฮนด์โฟว์แฮนด์เข้าให้ที่ใบหน้า

“กูรำคาญ....ใครใช้ให้มึงตัวใหญ่เหี้ย ๆ งี้วะ...บีสองกูชอบคนตัวเล็ก ๆ แบบโน่น...น้องหนมปังโน่นนนนนน
ไม่น่าพลาดท่าฟัดกับมึงเล้ย ไอ้เหี้ยนี่”

และเสียงเฮ ด้วยความขำก็ประสานออกมาพร้อมกัน
คนเมาไม่โกหกหรอก แค่ไอ้เส่งเมาคนแรก
ไอ้ปอนด์ถึงกับต้องดึงหนมปังมากอดแน่น และมองหน้าไอ้เส่งอย่างกับจะเอาเรื่อง
จนร่างบางนั้นต้องหยิกแขนไปหนึ่งครั้ง...ฐานที่ทำตัวออกนอกหน้าเกินเหตุ

และทุกคนก็หัวเราะออกมา

“สน..อันนี้อร่อย....” ภาคีตักผัดกระเพราปลาหมึกให้กับคนที่นั่งยิ้ม ๆ เงียบ ๆ อยู่ข้าง ๆ

และร่างนั้นก็เอื้อมตักผัดบวบใส่จานให้กับร่างสูงที่นั่งอยู่ด้วยกัน ทันที

“อันนี้ก็อร่อย...”

คู่นี้หวานแบบเงียบ ๆ จนทุกคนต้องหันไปมองแบบไม่ได้ตั้งใจ

แล้วก็โห่ไล่ออกมาพร้อมกัน

“เอ้า.....ฮิ้ววววววววววววววววววววววว คู่รักคนดังเขาจีบกันเว้ยยยยยยยยยย อย่ายอม อย่ายอม”

นั่นคือเสียงของไอ้เหี้ยเปานั่นเอง ทั้งหมดที่มีอยู่ก็เลยต่างแข่งกันหวาน
ไม่เกรงใจชาวบ้านชาวเมืองแล้ว

ไอ้เส่งกับไอ้เปา ก็กินไปชกกันไป
ไอ้ปอนด์ก็กอดแฟนแน่น กลัวโดนแย่ง ยิ่งน่ารัก น่ารักอยู่

ไอ้ตั้มกับไอ้ทัตก็ต้องทำเป็นฟอร์มไว้ก่อน ไม่แสดงออกมาก
จนหมีควายตาคมต้องตะโกนถาม

“หนมปังคนสวย....เหี้ยแม่งสองตัวนั่นอยู่ด้วยกันอ่ะ....มันไม่มีหวานแหววแต๋วแตกมั่งเหรอจ๊ะ”

ก็แค่ถามเล่น ๆ แต่เส่งเมียรักกลับถูกเปาผัวรักกระชากหัว ให้หันมามอง และหอมแก้มหนัก ๆ
ไปซะอย่างนั้น อย่างไม่อายใคร....ไอ้เมียเลว คิดนอกใจ ต้องสั่งสอนให้รู้สำนึก
เขาจะได้รับรู้ว่าไอ้ปากเสียหน้าหล่อตาคมที่เริ่มเมาเนี่ย.....มันเป็นเมียใคร

“โว้ยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้เปา....แล้วกูจะจีบใครได้เนี่ย....ไอ้สัตว์เอ้ยยยยยยย”

แค่นี้ก็เป็นที่รู้กันทั่วแล้ว หมดแล้ว คำว่าปิดบัง...มองหน้าก็เริ่มรู้กันกลาย ๆ แล้ว
ว่าใครเด็กใคร

น้องหนูน้ำแข็ง และไอ้บอย ผัวเมียสลับข้าง ก็ไม่เป็นอันทำอะไรนึกเสียใจอย่างเดียว
ทำไมไม่เอาสมุด ปากกา กล้องวีดีโอ มาบันทึกภาพของพวกพี่เขาไว้วะเนี่ย
แม่งเอ้ย เสียดายจริงเลยเว้ยยยยยยยยย

“ไอ้น้อง...แฟนเหรอเนี่ย.....” คุณชายปอนด์เอ่อถามไอ้เด็กที่นั่งอยู่กับอีกคนที่ตัวขาว ๆ หน้าใส ๆ
ยิ้มทีเห็นลักยิ้มสองข้าง

“ใช่พี่...แฟนผมเอง” ไอ้บอยช่างกล้า แต่หน้าอย่างมันไม่มีทางกลัวอะไร ยกเว้นอย่างเดียวคือ
กลัวรุกไอ้น้ำไม่ได้เท่านั้นเอง และทุกวันนี้มันก็ยังรุกไม่ได้อยู่ดี

“ไม่ปิดเลยนะ..เอางี้เลยเหรอ...เรา..” แฟนตั้มผู้น่ารักเอ่ยถามรุ่นน้อง ที่นั่งยิ้มแฉ่งกันทั้งคู่
ก่อนจะแทบสำลักกับข้าวเมื่อไอ้สองตัวนี้มันย้อนเข้าให้

“ก็พี่ยังรักกันเลยนะ...พวกผมจะยอมแพ้ได้ไง...ว่าแต่ใครเป็นรุกล่ะพี่”

คำถามของน้ำแข็งหน้าใส ขาวจั๊วะน่าเจี๊ยะ ยิ้มจนเห็นลักยิ้ม

เล่นเอาทั้งวงเหล้าเงียบสนิท และก็แทบจะสำลักเหล้า สำลักข้าวออกมาทั้งหมดทุกคน

มองคนรักของตัวเองด้วยใบหน้าเจื่อน ๆ

“เอ่อ....คำถามอื่นเหอะน้อง.....” ไอ้ทัต...เองก็เริ่มเกิดอาการเอ๋อแดก

เด็กแม่งเล่นถามตรงเป๊ะขนาดนี้....ใครแม่งจะบอกวะเนี่ย

“ว้า.....ผมอุตส่าห์เดากับน้ำสองคน.....เลยอดเลย” ไอ้บอยพูดออกมาอย่างแสนเศร้า

และวงเหล้าคืนนั้น ก็เลยชักจะมันไปใหญ่ เมื่อแต่ละคนขอคำทายจากทั้ง
ไอ้น้ำและไอ้บอย แล้วก็ต่างต้องหัวเราะอาย ๆ ไปพร้อม ๆ กัน

เมื่อไอ้สองคนนั้นเดาถูก

ต่างคนต่างเมา เมากันจนได้ที่ และก็พากันแบกเพื่อนแบกแฟนกลับห้องกันไป

ส่วนบรรยากาศช่วงเช้าจะเป็นวาเลนไทน์ มีเหตุการณ์คืบหน้าอะไร
เดี๋ยวจะมารายงานอีกที


The End.


 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Next Story

ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง

ภาค

ขวด-น้องแว่นน่ารัก

ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ขวด-น้องแว่นน่ารัก 

[nanalonely]

มีหลายคู่มาก แล้วยังมีเหลืออีกสามภาค(ยังไม่จบอีกสองภาค) แต่แนนมีขอมาลงแล้ว รออ่านได้เลยนะคะ

- ++ ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปู-ฝน ++
- ++ ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค นก-เป้  ++
- ++ ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปัง-ปอนด์  ++
- ++ ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา ++
- ++ ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ตั้ม-ทัต ++
- ++ ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค มังคุด-พันซ์ ++
- ++ ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ต้นสน - ภาคี ++
- ++ ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค อารยะ-อิท ++
- ++ ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค น้ำแข็ง-บอย ++

[THIP]

^
^

จิ้มน้องแนน


 

[nanalonely]

^

^จิ้มพี่ทิพคืนคะ


V+1 ให้แล้วนะคะ

V

[mantdash]

สักวากับหยงนี่คู่เฉพาะกิจหรอครับ อิอิ

น่ารักกันจัง น้ำถามตรงประเด็นมากเลย 555+

เรื่องใหม่ไปเจิมแล้วนะครับ

[sNow]

เง้อ เสียดายสองคู่ที่ชอบไม่โผล่มา (รักรันทดทั้งคู่เลย)

แต่ไม่เป็นไร มีน้องน้ำตาหวานขาวจั๊วะ(แต่เป็นรุก)มาแทนแล้ว


ภาคพิเศษนี้อ่านไปยิ้มไปเลยนะนี่

อยาก+ส่งท้ายแต่ไม่ครบชั่วโมง เสียดายจัง

[Bg LoVe NT]

อร๊ายยยย จบแล้วเหรออออออออออ


ไปอ่านก่อนนนน


อร๊ายยยย ชายล้วน 10 คน น่ากลัวตรงไหนนน อิอิ


จะรอฟังรายงาน ความคืบหน้าเช้าวาเลนไทน์นะคะ

[wan]

ภาคนี้รวมมิตร ชิดใกล้ รอภาคต่อไปอยู่นะครับ หนูแนน

+1 ให้ล่วงหน้าเลย 

[kunkai]

จบแล้วเหรอค้าบพี่แนน
ฮา   อุจจาระแตก อุจจาระแตน
ขอบคุณค้าบ
จารออ่านตอนขวดกับน้องแว่นนะค้าบ

[nbee]

เสียดายที่ยะกับอิทไม่ได้มาด้วย

สงสัยไปเวียนเทียนกันสองคน

 

[nanao]

ขอบคุณคร้าบคุณแนน  

[N19T]

ภาคพิเศษรวมมิตรหมู่ช่างกลนี้ ... บอย กับ น้ำแข็ง น่ารักค่ะ
อาจจะเพราะเป็นคู่น้องเล็ก เลยมองคู่พี่ๆ เค้าตลอด ... ชอบฉากเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างกันบนรถเมล์ค่ะ
เด็กช่างกลกว่า 10 ชีวิต นั่งตอนหลังของรถแบบนั้น เป็นใคร ใครก็คงกลัว
แต่หารู้ไม่ว่า พวกเค้าน่ารักออก จริงมั้ย 555+

ขอบคุณนะค่ะคุณแนน ที่เอางานเขียนดีๆ ของคุณ aoikyosuke มาฝากกันเสมอๆ เลย
โดยเฉพาะ ซีรีย์ช่างกล ค่ะ ... ส่วนตัวแล้ว ชอบมากค่ะ

[anawas]

ว๋า...จบซะแล้ว
   แนน


           

[nanalonely]

^

^

+1 ให้แล้วนะคะทุกคน

V

V

[taem2love]

มาโพสให้กาม.......อุ้ย :laugh:กำลังใจก่อนไปอ่าน

อ่านกอนนะจะ....

[andy_kwan]

ตอนขึ้นรถเมล์นี่ ป้านึกภาพแล้วมันน่ากลัวนะ เด็กช่างกลุ่มใหญ่ขึิ้นมาแบบนี้
เสียวว่ะ 

ขอบคุณนู๋แนนค่ะ  เด๋วจะรออ่านภาคใหม่

[Salim021]

ก๊ากกกกกกก


อ่านแล้วขำอะ 


จริงๆนะ  55555




ชอบๆๆๆๆๆ

[the_pooh9]

+1

ว่าแล้วคิดส์ถึงอิทยะ

เค้าไปอ่านอีกรอบดีกว่า

ภาคนี้ มากันตรึมเลย 

[tkboyz]

ที่พี่แนนลิสรายชื่อตอนมา  ตามอ่านจนครบแล้วคับชอบมากมาย


ว่าแต่เหลือตอนใหนอีกบ้างคับเนี่ย  จะได้ตามอ่านถูก  รอติดตามตอนต่อไปคับ


ส่วนตอนรวมมิตรเด็กช่างนี้  น่ารักดีคับ55+

[Dangerous_patz]

 






อ่านละเขินแทน



55+

[mkjan16]

สั้นจริงๆด้วยอ่ะค่ะ อิอิ

แต่ก็เมามันส์ดี (อารายเมามันส์หว่า?? 55+)

ขอบคุณนะคะ ที่เอาเรื่องหนุกๆมาให้อ่านกัน

[iloveyousomuch]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย~~~~~~~ 

เพิ่งมาเข้ามาอ่านอะค่าาาาา 

ฉบับรวมมิตรก็ยังน่ารักได้อีก อั๊ยยย~ 

น่ารักๆ


  คนแต่ง ... ขอบคุณนะค้าาา *-*

[Junrai_Hyper™]

แอรยสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส

แล้วทำไมไม่หมู่กันเลยละคุณ







เอิ๊กๆๆๆๆๆ

[faakwang]

มาไม่ทันหน้าสี่ 

ขอบคุณคุณแนนนะคะ 

รักทุกคู่ทุกภาค 

รอน้องแว่นกะขวดนะงับ

[k_aluvis]

  หุหุ สนุก น่ารักทุกภาคเรยย

+1 ให้ความน่ารักจร้าา

[Black Angel]

 

Sweet Sweet