หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[mackerel]

มอบแต้ม+ ที่ 336 เป็นกำลังใจคร้าบบบ

อ่านตอนนี้จบ-รู้สึกดีกับโจขึ้นมาทันที
แต่ว่า-ยังน้อยกว่าแม๊กซ์
อิอิ
ยังชอบแม๊กซ์นะ
จาก
แม๊ค ครึครึครึ

****
ขอบคุณคร้าบบ 

[popper]

โอ้ ว้าววว

โจเเรงมาก

ไม่ไหวจะเคีย

เเต่เเอบใจเต้นเเทนนนท์ คิกๆ

ติดตามๆๆ

 

[*SparklinG*]

  โธ่ โจ... อย่าคิดมากเลยลูก รักนนท์ก็รักไปเลย ไม่ต้องกลัวอดีต เจ้เชียร์เต็มที่ กรี้ดๆๆๆ

[wattanai]

ไม่นะนะนะนนะนะนะนะนะะะะะะะ.......

ไม่มีใครเชียนัทเลยยยยยยยยยยยย.........

ถึงโจจะรักนนท์ยังไง.....แต่นัทก็รักนนท์มากกว่าอยู่แล้วววววว.........

เชียร์นัท...

นัท

นัท

แอนด์

นัท 

โอน์ลี่
 

[artkung]

หวังว่าพี่ต้น คงไม่จบแบบหักมุมจนคนอ่านตกตะลึงกันทั่วหน้านะคร้าบบ ...

แบบว่า นนท์คู่กับไอ้วายร้ายแมกซ์ อ่ะ


ถ้าจบแบบ นนท์ คู่กับ โจ, นัท, วายุ, ป๊อบ, เจย์, เคน ประมาณนี้ ยังพอรับได้นะครับ


แต่ยังไงก็เชียร์ "นายโจ" โอนลี่วัน !!!


แล้วมาไวๆ นะคร้าบบบ ...

[wattanai]

เชียร์นัท...

นัทสู้ๆๆ...

นัทสู้ตาย...

นัทไว้ลาย...

สู้ตายสู้ๆๆ...

เย้ๆๆๆๆๆ   

[three]

พออ่านไปแล้วนี้ตาโจนี้ให้ความรู้สึกเหมือนกระท้อนอ่ะครับต้องทุบให้น่วมให้เปลือกแตกออกก่อนแล้วจะได้รู้ว่าข้างในมันยวบแค่ไหนอ่ะ

[andy_kwan]

พออ่านไปแล้วนี้ตาโจนี้ให้ความรู้สึกเหมือนกระท้อนอ่ะครับต้องทุบให้น่วมให้เปลือกแตกออกก่อนแล้วจะได้รู้ว่าข้างในมันยวบแค่ไหนอ่ะ

งั้นโจก็เป็นกระท้อนลอยแก้ว  ของโปรดป้าเลยนะ

[schteuben]

นายโจน่ารักที่ซู้ดดดดดดดด
ต่งต๊งก็น่าร้ากกกกก Kawaii ne.....ที่แต่งเรื่องมหัศจรรย์เด็กมะยมอย่างงี้
มาให้ได้อ่านให้เพลินใจเล่นกัน
คุงต้นเนี้ยเก่งเนาะ

[wattanai]

มาดานนนน........

[ExecutioneR]

A 23


“นัท นนท์โคตรเครียดวิทย์ที่จะสอบวันพฤหัสนี้แบบสุดๆเลยอ่ะ” ผมพูดขึ้นในตอนกลางวันของวันอังคารหลังจากที่เรากินข้าวกันเสร็จแล้ว ซึ่งในตอนนี้ที่โต๊ะก็เหลือแค่เพียงผม นัท วายุ แล้วก็คริสเท่านั้นเอง ส่วนอีกสี่คนที่เหลือต่างก็เดินแยกย้ายขึ้นห้องกันไปก่อนแล้ว “คำนวณแสงสีห่าเหวไรไม่รู้อ่ะ ไม่รู้เรื่องเลยยย”

“อืมมม คงเพราะนนท์มาเรียนทีหลังคนอื่นเค้าด้วยแหละมั๊ง”

“นั่นดิ่ จริงๆแล้วกูว่ามึงหัวดีจะตายไป ไอ้นนท์” วายุพูด

“กูเกลียดฟิสิกส์ง่าาาาา” ผมฟุบลงบนโต๊ะ “แถมพวกวิชาท่องก็ยังแทบไม่ได้แตะเลยด้วยอ่ะ นี่เมื่อคืนก็นอนตั้งตีหนึ่งกว่านะเนี่ย.......”

“ฮึกก! แค่กกๆ!” วายุสำลักน้ำที่กำลังกระดกเข้าปาก จากนั้นก็ไอออกมาเบาๆสองสามครั้งก่อนจะหันมาหัวเราะใส่ผม “อย่างมึงเนี่ยนะ นอนตีหนึ่ง! มึงพูดให้กูขำและ ไอ้นนท์”

นัทกับคริสต่างก็หัวเราะไปด้วย

“อารายวะ ทำไม คนอย่างกูนอนตีหนึ่งไม่ได้รึไงวะ”

“แน่ใจนะว่าตีหนึ่งจริง ไม่ได้ดูนาฬิกากลับหัวน่ะ” นัทหัวเราะ

“โหหห จำไว้เลยยๆๆ” ผมดันตัวเองขึ้นนั่งเหมือนเดิม

“ล้อเล่นน่าาาา แล้วทำไมนอนดึกขนาดนั้นอ่ะ อ่านหนังสือเหรอ” นัทถาม

“อืมมม” ผมพยักหน้า

“แล้วเริ่มอ่านตั้งแต่กี่โมง” คริสถาม

ผมยิ้มอายๆ “ห้าทุ่มกว่าอ่ะ”

“เริ่มอ่านห้าทุ่มเนี่ยนะ แล้วนี่มึงทำห่าอะไรอยู่ก่อนหน้านั้นตั้งนานวะ ไอ้นนท์”

ผมหัวเราะ “กูนอนไปตอนสองทุ่มแล้วค่อยตื่นขึ้นมาอ่าตอนห้าทุ่มกว่าไง”

“ถุ๊ยยย ไอ้เหี้ยยย” วายุหัวเราะ

“ก็นั่นน่ะสิ ไม่งั้นก็เสียชื่อ ‘ไอ้ขี้เซา’ แย่” นัทยิ้มให้ผม

“เออ จะว่าไป....... แล้วตกลงว่าพรุ่งนี้มึงจะมาอ่านหนังสือที่โรงเรียนกันป่าวอ่ะ ยุ เห็นไอ้ป๊อปมันบ่นๆกับกูว่ามันจะขอให้มึงมาช่วยติวให้มันนะ” คริสหันไปถามวายุ

“เฮ้ยย กูไม่เห็นรู้เรื่องเลย” วายุรีบออกตัว “มันบอกมึงอย่างนั้นจริงๆเหรอวะ คริส”

คริสพยักหน้า “มันไม่ได้บอกอะไรมึงเลยเหรอ”

“อืมม ไม่เห็นมันพูดอะไรกะกูเลย สงสัยว่ามันคงพูดเล่นๆลอยๆมั๊ง อีกอย่างถ้ามันจะให้คนมาติวจริงๆล่ะก็ ไอ้เชี่ยนัทก็นอนหออยู่แล้ว ทำไมมันไม่ให้ไอ้นัทติวให้อ่ะ”

“โถ ไอ้ยุ มึงพูดเหมือนมึงไม่รู้ว่ากูกะมันอ่านหนังสือด้วยกันไม่ได้ กว่าจะอ่านจบมีหวังกูกะมันได้ฟาดปากไม่ก็ฟาดหมัดกันตายก่อนอ่ะดิ่”

เมื่อได้ยินนัทพูดแบบนั้น ผมก็นึกย้อนไปถึงวันแรกที่ผมนั่งอยู่ที่โรงอาหารแห่งนี้กับนัทแล้วก็ป๊อปขึ้นมาทันที

“เออ เรื่องนั้นมันก็จริง....... งั้นกูว่าเรารีบขึ้นห้องกันมั่งดีกว่าว่ะ กูจะได้ไปถามมันด้วยว่าจะเอาไงแน่ ไอ้จะให้กูมาโรงเรียนเนี่ย กูก็คงมาได้อยู่หรอก แต่กูก็ต้องถามพ่อกับแม่กูดูก่อนอยู่ดีอ่ะว่ะ”

เมื่อวายุว่าอย่างนั้นแล้ว พวกเราทุกคนจึงลุกออกจากโต๊ะและเดินออกจากโรงอาหารไป และขณะที่เราสี่คนกำลังเดินตรงไปยังตึกเรียนด้วยกันอยู่นั้น ผมก็นึกถึงบางอย่างขึ้นมาได้

“เออนี่นัท....... ปกติแล้วช่วงสอบนี่ที่หอมันจะมีกฎระเบียบอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกป่าวอ่ะ” ผมหันไปถามนัท

“อืมม มีสิ” เขาพยักหน้า “ก็พวกห้องคอมห้องดูทีวีอะไรพวกนี้จะปิดหมดน่ะ แล้วก็จะบังคับให้ทุกคนรายงานตัวยื่นบัตรเข้าหอไม่เกินห้าโมงตรง และหลังจากนั้นก็จะห้ามออกไปไหนอีกเด็ดขาด”

ผมพยักหน้า “อืม.........”

“ทำไม คิดอะไรอยู่เหรอ”

“ก็...... เปล่าหรอก แค่ถามดูเฉยๆน่ะ” ผมโกหกออกไป นึกชั่งใจว่าผมควรจะพูดออกไปดีหรือไม่ และที่สำคัญก็คือ ผมกำลังลังเลอยู่ว่าผมอยากจะทำแบบนั้นแน่หรือเปล่า....... “แล้วแบบนี้ช่วงสอบเด็กก็จะออกไปข้างนอกไม่ได้เลยอ่ะดิ่”

“อืม ก็ประมาณนั้นนะ คือก็ออกไปนอกโรงเรียนได้ตามปกติแหละ แต่ก็ต้องกลับมาก่อนห้าโมงน่ะ เพราะงั้นส่วนมากแล้วก็ไม่ค่อยมีใครจะออกไปไหนกันหรอก”

“แล้ว........ ถ้าออกไปนอนที่อื่นไรงี้อ่ะ เค้ายังอนุญาตอยู่ป่ะ”

นัทพยักหน้า “อนุญาตดิ่ เพราะว่าเด็กบางคนก็อาจจะกลับไปนอนบ้านหรืออะไรอย่างนี้ก็ได้ไง แต่ก็เหมือนเคยอ่ะว่าต้องมีผู้ปกครองยินยอมและยืนยันก่อน”

“งั้น..... ถ้างั้น......” ผมอึกอักเล็กน้อย รู้สึกลังเลกับความคิดของตัวเองแบบสุดๆเลย แต่สุดท้าย ความต้องการของผมมันก็เอาชนะกำแพงที่ผมเคยก่อเอาไว้เองลงไปจนได้ “ถ้างั้นนัทไปนอนบ้านนนท์ได้ป่าวอ่ะ จะได้ไปช่วยติววิทย์ให้นนท์ทีไง...... คือแบบ นนท์โคตรกังวลเลยจริงๆนะ ก็เลย........” ผมหลบตาเขาไปครู่หนึ่ง “คือถ้านัทไปไม่ได้ก็ไม่เป็นไรอ่ะ นนท์มาให้นัทช่วยติวให้ที่หอพรุ่งนี้ก็ได้”

“ไปได้!” วายุที่คงจะได้ยินเรื่องที่ผมคุยอยู่กับนัทรีบหันกลับมาพูดพร้อมรอยยิ้มกว้าง “ไอ้นัทมันไปได้อยู่แล้ว นนท์ ใช่มะ ไอ้นัท”

นัทหันไปมองหน้าวายุแว่บหนึ่งก่อนจะหันกลับมามองผมด้วยสีหน้าและแววตาแปลกๆเหมือนคนที่กำลังงงๆและคาดไม่ถึง

“เฮ้ย ถ้าไปไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ ไม่งั้นนนท์ก็โทรหานัทให้นัทติวให้ทางโทรศัพท์ก็ได้” ผมพูด

“เปล่าๆ นนท์ นัทไปได้” นัทรีบพูด “แต่นัทต้องโทรขออนุญาตอาก่อนนะ แต่ก็คงไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”

เมื่อได้ยินอย่างนั้นผมก็ยิ้มกว้างออกมาทันที จากนั้นผมจึงหันไปหาวายุกับคริสที่กำลังมองมาที่เราสองคนอยู่ “พวกมึงไปด้วยกันป่าว.......”

ทั้งสองคนส่ายหน้าออกมาพร้อมๆกัน

“ไม่อ่ะ พ่อแม่กูคงไม่ให้ไปหรอก” คริสพูด “ยิ่งช่วงสอบด้วยอ่ะนะ”

“ส่วนกูไม่ค่อยอยากไปว่ะ เอาไว้คราวหน้าก็แล้วกันนะ ไอ้นนท์” วายุยิ้มให้ผม จากนั้นเขาก็หันไปหานัท “มึงไปอ่ะดีแล้ว ดูแลไอ้นนท์มันหน่อยเว้ย ไอ้เหี้ยนี่มันยิ่งชอบเครียดแล้วก็ขี้กังวลอยู่ด้วย”

“กูเนี่ยนะ ขี้กังวล”

“ม่ายรุ กูก็พูดไปงั้นแหละ” วายุหัวเราะ จากนั้นเขากับคริสก็หันกลับไปเดินนำพวกเราเหมือนเดิม

“แล้วตกลงว่า............” ผมหันไปหานัท

“งั้นเดี๋ยวสอบเสร็จนัทจะโทรไปขออานัทก็แล้วกัน แต่ว่านนท์จะให้นัทไปเมื่อไหร่อะ วันนี้หรือพรุ่งนี้”

“เย็นนี้เลย” ผมตอบ

เย็นนั้นหลังสอบเสร็จผมก็โทรบอกแม่ล่วงหน้าเรื่องนัทที่จะไปนอนบ้านผมคืนนี้และคืนพรุ่งนี้ด้วย ส่วนนัทเองเมื่อโทรไปขออนุญาตกับที่บ้านและทำเรื่องที่หอเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็พาผมขึ้นห้องเพื่อไปจัดกระเป๋าด้วยกันก่อนที่พี่โก๋จะมารับเราสองคนตอนประมาณสี่โมงเย็น

ผมนั่งลงบนขอบเตียงที่ผมเคยนอนและมองดูนัทเดินไปเดินมาเก็บของเข้ากระเป๋าแล้วก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ เขาดูกระตือรือร้นและดูตื่นเต้นกว่าที่เคยเป็นมากทีเดียว เพราะปกติส่วนมากแล้วเวลาอยู่ในกลุ่ม เขาก็จะเป็นคนนิ่งๆเงียบๆและยิ้มเก่งมากกว่าพูด ส่วนเรื่องพูดเก่งและดูเป็นคนเต็มไปด้วยพลังงานตลอดเวลานั้นก็คงต้องยกให้ป๊อปไป แต่ว่าถึงยังไง นัทในตอนนี้ก็ดูมีชีวิตชีวามากเลยทีเดียว

ผมนั่งนึกๆถึงเหตุผลที่ผมกล้าชวนเขาไปที่บ้านของผมในวันนี้ ทั้งๆที่ถ้าเป็นแต่ก่อนล่ะก็ ผมคงไม่คิดที่จะทำแบบนั้นลงไปแน่นอน มันก็จริงที่ผมเองก็รู้สึกอยากชวนนัทไปเที่ยวบ้านหรือได้อยู่กับเขาอีก แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่รู้อยู่ดีทำไมว่าผมถึงได้เปลี่ยนแปลงตัวเองและความคิดได้รวดเร็วขนาดนี้

รึบางที.......... มันอาจจะเป็นเพราะโจก็เป็นได้

“นัท เดี๋ยวนนท์มานะ ขอไปเดินเล่นแป๊บนึง” ผมลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปสวมรองเท้า

“อื้มม” นัทหันมายิ้มให้ผม “จะไปนานมั๊ยอ่ะ อีกแป๊บเดียวนัทก็เสร็จแล้วนะ”

“ไม่นานหรอก เดี๋ยวนนท์มา”

ผมเดินออกจากห้องของนัทแล้วเลี้ยวไปยังอีกฝั่งหนึ่งของตึก และสุดท้ายผมก็เดินไปหยุดอยู่ที่หน้าห้อง 1208a แต่แล้วจู่ๆผมก็เกิดความลังเลที่จะเคาะลงบนประตูห้องขึ้น นี่เป็นครั้งแรกเลย ที่ผมมาที่นี่โดยความตั้งใจของผมเอง และยังเป็นครั้งแรกด้วย ที่ผมคิดอยากจะเป็นฝ่ายมาหาเขาเองแบบนี้ แถมที่สำคัญก็คือ ผมยังไม่แน่ใจตัวเองเลยด้วยซ้ำว่าผมมาที่นี่ทำไมและเขาจะอยู่ที่ห้องหรือเปล่า แต่สุดท้ายผมก็ตัดสินใจเคาะประตูห้องลงไปจนได้

“แป๊บนึง” เสียงของโจดังขึ้นจากในห้อง จากนั้นไม่นานประตูห้องก็ถูกเปิดออก

“ไง เป็นไงมั่ง” ผมทักเขา

เมื่อโจพบว่าคนที่เคาะประตูห้องของเขาคือผม เขาก็มีท่าทีประหลาดใจขึ้นมาทันที

“ไอ้นนท์”

“อือ มึงทำไรอยู่รึเปล่า”

โจไม่ตอบแต่กลับคว้าข้อมือของผมแล้วดึงผมเข้าไปในห้องทันที และเมื่อผมถูกดึงเข้าไปอยู่ในห้องแล้วเขาก็ปิดประตูลงและหันมามองหน้าผม “มึงมาทำอะไรที่นี่วะ”

“ก็เปล่า กูก็แค่แวะมาหามึงเฉยๆ......” ผมตอบ “ไม่ได้รึไง”

“เปล่า” เขาตอบแล้วเดินผ่านผมไปนั่งอยู่ที่เก้าอี้ตรงโต๊ะเขียนหนังสือ

ผมมองไปรอบๆห้องแล้วก็เห็นว่าภายในห้องของเขาก็ยังดูมีสภาพเดิมเหมือนกับเมื่อตอนที่ผมเคยเข้ามาก่อนหน้านี้ไม่มีผิด ห้องของเขายังคงดูเป็นระเบียบแต่ก็แฝงไปด้วยความรกนิดๆจากบรรดาหนังสือจำนวนมากมายทั้งบนชั้นหนังสือ บนโต๊ะ และอีกสองสามเล่มบนเตียง

“ตกลงมึงมีธุระอะไร ถึงได้มาหากูที่ห้องเนี่ย” เขาหันมาถามผม แต่แล้วพอผมจะอ้าปากตอบเขาไป เขาก็พูดต่อขึ้นมาอีก “แล้วนี่จะยืนอีกนานมั๊ย รีบๆนั่งลงได้แล้ว”

ผมเดินไปนั่งลงบนขอบเตียงที่เดิมที่ผมเคยนั่ง “มึงจะพูดจาดีๆกะกูมั่งได้มั่งมั๊ยวะเนี่ย”

“ทีมึงยังพูดกับกูไม่เพราะเหมือนตอนพูดกับไอ้นัทเลย”

“อีกและ มึงพูดชื่อไอ้นัทออกมาอีกแล้วนะ”

เขายักไหล่เบาๆ “แล้วตกลงว่าไง......”

“ก็ไม่ได้ว่าไงหรอก กูก็แค่มาถามมึงดูว่ามึงเป็นยังไงบ้าง หายดีรึยัง”

“ก็ดี........” เขาตอบ “แต่ที่กูถามมึงว่า ‘ว่าไง’ น่ะ กูไม่ได้ถามถึงว่าทำไมมึงถึงมาที่นี่”

“อ้าว”

เขาจ้องตาผมนิ่ง “กูหมายถึงคำตอบของคำถามที่กูเคยถามมึงต่างหาก......”

“คำถาม....... คำถามอะไรวะ” ผมสงสัย แต่แล้วผมก็นึกถึงเมสเสจที่เขาส่งกลับมาหาผมเมื่อเย็นวันอาทิตย์ขึ้นมาได้

“นึกออกแล้วสินะ” เขายิ้มที่มุมปากเบาๆ และมันก็ไม่ได้ดูเป็นรอยยิ้มกวนๆแบบที่เขาทำเป็นประจำด้วย

ผมส่ายหน้า “จำไม่ได้”

โจหัวเราะเบาๆ “ไอ้ตอแหล”

“ใครตอแหล” ผมเถียงกลับ “ก็กูจำไม่ได้จริงๆ”

เขาส่ายหน้าเบาๆทั้งรอยยิ้ม “มึงนี่มันโกหกไม่เก่งเลยเนอะ”

“ก็แล้วใครจะไปโกหกเก่งเหมือนมึงล่ะ” ผมย้อน “งั้นมึงลองบอกมาสิว่ามึงหมายถึงคำถามอะไร”

โจดูชะงักไปนิดนึงก่อนที่เขาจะกลับมาตั้งหลักได้เหมือนเดิม “ก็ได้ ถ้ามึงอยากได้ยิน กูก็จะถามมึงอีกทีก็ได้....... วันก่อนที่มึงส่งเมสเสจมาบอกกูว่ าแม่มึงบอกให้มึงชวนกูไปเที่ยวที่บ้านอีกน่ะ กูยังไม่ได้คำตอบกลับมาจากเมสเสจที่กูส่งกลับไปถามมึงเลยว่า แล้วมึงจะช.....”

ก๊อกๆๆๆ!!

“เฮ้ย ไอ้โจ อยู่ป่าววะ!”

เสียงของประตูห้องที่ถูกเคาะรัวและเสียงร้องเรียกชื่อเจ้าของห้องที่หน้าประตูดังขึ้นขัดสิ่งที่โจกำลังจะพูดออกมาพอดี และมันก็ทำให้เราทั้งสองคนต้องสะดุ้งเบาๆออกมาพร้อมๆกันด้วย

“ชิบหายแล้ว” โจสบถออกมาเบาๆก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้และก้มลงมามองผมด้วยแววตาแปลกๆ

“ไอ้โจ!” เพื่อนของเขาร้องเรียกอีกครั้งพร้อมกับเคาะรัวลงบนประตูอีกครั้ง

“เออๆ แป๊บนึงเว้ย!”โจตะโกนตอบกลับไป จากนั้นเขาก็หันกลับมาหาผมแล้วดึงข้อมือของผมให้ลุกขึ้นยืน “วันนี้มึงกลับไปก่อน”

“อ่ะ เออ” ผมตอบเขากลับไปแบบงงๆ

เมื่อเขาเดินไปถึงหน้าประตูห้องแล้ว เขาก็หันมาหาผมอีกครั้ง “มึงไม่ต้องพูดอะไรนะ เข้าใจรึเปล่า แล้ว....... เดี๋ยวเอาไว้ค่อยคุยกันอีกที” เขาพูดกับผมเบาๆ ก่อนจะหันไปเปิดประตูห้องออก

“ทำเหี้ยอะไรอยู่วะ กูว่าจะมาคุยเรื่องไอ้ปั๊กกับมึงเนี่ย” เพื่อนของโจที่ชื่อติ๊กเดินเข้ามาในห้อง และเมื่อเขาเห็นว่าผมกำลังยืนอยู่ตรงปลายเตียง เขาก็ชะงักลงไปในทันที “อ้าว........”

“มันกำลังจะกลับแล้วพอดีแหละ” โจพูด จากนั้นเขาก็หันมาพยักหน้าเบาๆให้กับผม ผมจึงเดินสวนกับติ๊กและโจออกจากห้องไป แต่แล้วเขาก็คว้าข้อมือของผมเอาไว้ก่อน “กูขอโทษ........” เขากระซิบออกมาเบาๆ ก่อนจะปิดประตูห้องลง

“ใครวะ แล้วมันมาทำอะไรห้องมึงเนี่ย ไอ้โจ........” ผมได้ยินเสียงเพื่อนของเขาดังแว่วออกมาจากในห้องเบาๆ ก่อนที่จะเดินตรงกับไปยังห้องของนัทอีกครั้ง

“มาแล้วเหรอ นัทเก็บของเสร็จพอดีเลยเนี่ย” นัทหันมายิ้มให้กับผมทันทีที่ผมเปิดประตูห้องเข้าไป

“อื้มม” ผมยิ้มตอบกลับให้เขาไป “งั้นเดี๋ยวนนท์ขอโทรหาพี่โก๋แป๊บนึงนะ ว่าตอนนี้พี่เขาอยู่ที่ไหนแล้ว”

“คับพ้ม”

ผมหัวเราะเบาๆก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาพี่โก๋ และเมื่อพี่โก๋บอกว่าพี่เขาใกล้จะมาถึงที่โรงเรียนของเราแล้ว เราสองคนจึงเดินลงจากหอพักไปนั่งรอพี่โก๋อยู่ที่ม้าหินข้างล่างด้วยกัน

“เออนี่ นนท์ ตกลงว่านัทไปบ้านนนท์ตั้งสองคืนเนี่ย แม่นนท์ไม่ว่าแน่นะ” นัทถามผม

“ไม่ว่าหรอกกก ทำไมแม่จะต้องว่าอะไรนัทด้วยล่ะ”

“ก็ไม่รู้นี่ กลัวว่าจะไปรบกวนอ่ะดิ่ แถมไปอยู่ตั้งสองวันแน่ะ”

“แค่สองวันเอง ไม่เห็นเป็นไรเลย แถมเราก็ไม่ได้ไปเล่นหรือนั่งๆนอนๆอยู่เฉยๆสักหน่อย แต่ไปอ่านหนังสือด้วยกันต่างหาก”

“ก็นั่นแหละ นัทเองก็เกรงใจนา แถมอีกอย่าง อยู่บ้านนท์ตั้งสองวันสองคืนแบบนี้ นนท์จะไม่เซ็งนัทแย่เหรอ” เขาส่งยิ้มแบบขี้เล่นๆของเขานั่นให้แก่ผมอีกครั้ง

“ไม่เซ็งหรอกน่า ก่อนนี้นนท์ยังเคยมานอนห้องนัทตั้งอาทิตย์นึงเลย แถม...... ถ้าเป็นไปได้นะ นนท์เองยังอยากอยู่กับนัททุกวันแบบนั้นอีกครั้งเลยด้วยซ้ำ นนท์ว่า....... มันก็.... สนุกดี” ผมก้มหน้าหลบสายตาและรอยยิ้มขี้เล่นของเขา จากนั้นจึงค่อยเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขาอีกครั้ง “แต่ตอนนั้นมันก็มีวายุอยู่ด้วยนี่เนอะ นี่ถ้าเราได้อยู่ห้องเดียวกันแบบนั้นอีกครั้งก็ดีสิเนอะ นัทว่าป่ะ”

“แต่นัทเองก็ไม่ได้รังเกียจถ้าจะอยู่กับนนท์แค่สองคนบ้างหรอกนะ.......” เขาพูด

และแน่นอนว่าผมก็หน้าแดงงงงงงแบบสุดๆๆๆอีกครั้ง

[mole eye man]

^
^

เสียบจองฮะ

ป.ล.

^
^

นั่นสิ เพราะผมเลือกคนหน้าตาดีเท่านั้น (ฮา)

ไม่ได้ดูจากส่วนสูงเหรอฮะ   

[ExecutioneR]

^
^

ผมชอบคนเตี้ยล่ำครับ 5555

[august_may]

ถึงจะบอกว่าจะเป็นตอนของนัท แต่ก็ยังมีโจโผล่ออกมาให้แม่ยกโจได้ชุ่มชื้นหัวใจ

ตอนแรกนึกว่าโจถามถึงคำตอบเรื่องแฟนซะอีก ชิชิ

แล้วนัทมีโอกาสได้ไปบ้านนนทืสองวันนี่ท่าทางจะมีเรื่องดีๆแล้วล่ะมั้งเนี่ย หุหุหุ

[mole eye man]

นอกจากนนท์จะเปลี่ยนโจแล้ว  โจยังค่อย ๆ เปลี่ยนนนท์ไปด้วยสินะ....

เอาเหอะ  โจคงหายหน้าไปซักพักนึงล่ะนะ  =w=+

ว่าแต่ยุ...  ยุสมชื่อจริง ๆ เลยแฮะเนี่ย  =w="

ชอบนัทตอนหลั่นล้าแฮะ  น่ารักดี =w=v

แล้วจะรอติดตามต่อนะฮะ  ^^\

ป.ล.  ผิดสเป็กเกิ๊น~

[artkung]

โจเปลี่ยนไปแล้วสินะ ...

นัทไปนอนกับนนท์ 2 คืน จะเกิดอะไรขึ้นมั่งล่ะเนี่ย


แล้วถ้าโจรู้ว่านัทไปนอนกับนนท์มั่งแล้วจะ "หึง" นนท์มั่งไหมน๊าาาาาาาาาาา ...


หวังว่า พวกเพื่อนๆ ของนายโจ จะไม่มารังแกนนท์หรอกนะ อิอิ

แล้วมาต่อไวๆ นะพี่ต้น 

[❝CHŌN❞]

เอาหละเว้ยยยยยย 

ถึงเวลาของนัทแล้ววววว

ไปบ้านนนท์ 2 วัน  รวบหัวรวบหางเลยนัท 


ต้องรอดูว่าใครจะเข้าทางแม่ของนนท์มากกว่ากัน


อิชั้นมิเชียร์ใคร  เพราะเลือกไม่ถูกกกกกกกก   หล่อทั้งคู่  หนูเลือกกไม่ถูกกก 

ปล.อินายติ๊ก แกจะมาเคาะทำมายยยยยย  ชั้นกะลังลุ้นอยู่เลย   

[Lacus]

แอร็ย!!! นัทรุกหนักแล้ว.... เจ๊เริ่มเลือกไม่ได้อีกครั้ง นัท หรือ โจ  นัท หรือ โจ 

งั้น....ยืนยันคำเดิม  น้องนนท์ของสอง  อะหุๆ 

[ISACBTMN]

แทบคิดถึงตอนหน้าไม่ไหวแล้ว

ตื่นเต้นจัง จะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง

[Loidelohm]

ไม่มีไรร๊อก ก้อแค่นนท์เค้าอยากเช็คใจตัวเองเท่านั้น
ว่าคิดกะใครแบบใหน
สุดท้าย ก้อ 
















โจ ชัวร์ป้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ







 

[IZE]

จะเลือกใครดีหว่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

นัท โจ

เลือกไม่ถูกเลย

[rero]

โอ๊ย...ต่อไปจะเป็นงายเนี่ย...

ตื่นเต้น...ปวดใจ....

ยังเชียร์โจอยู่...ความรักย่อมมีอุปสรรค....เนอะโจเนอะ....

[THIP]

เอาละซี อย่านะ งานนี้นนท์ห้ามเปลี่ยนใจ 

[mackerel]

อืมม์-ต้องยอมรับว่าโจกับนัทเนี่ยคะแนนตีคู่กันมาจริงๆนะเนี่ย...
***********
ขอบคุณมากคร้าบที่มาต่อ 

[blackberry2214]

"กูขอโทษ"



แง่ะ
 ได้ใจไปเต็มๆ

555+

[~•SAkurAIro•~]

เย้ ยังมีโจมาให้แพลมๆ  
แหม่มม ไอติ๊กไม่น่าโผล่มาเล้ยยย กำลังลุ้นอยุ่ เหิ่ม ๆ ๆ
แต่นนท์ไม่สกิดใจเรื่องติ๊กพุดชื่อปั๊กมามั้งเลยหร่อ

เฮ้ออ นัทเริ่มมีบท เราก้เริ่มอนเอียงงง   (เขิลล์ ตอนแรกยังเชียร์โจสุดใจอยุ่เลย ฮ่า ฮ่า)
แหม่มม ก้มันนแอบสงสารนิ + ดุไม่ยุติธรรม เราต้องเป็นกลางง (อ๊างงงง  )
(ดุเหมือนเป็นคนโลเลเลยตรุ - -'')

แต่ก้ยังเชียร์โจมากกว่าอยุ่ดีน้า >.,< แค่แอบสงสารนิดนุงงง

[น้ำค้าง]

เชียร์โจต่อไป เพราะโจน่าสงสารกว่านัท (หรือเปล่า)  เพราะนนท์เป็นความอบอุ่นของโจ  แต่ขอโทษทีเหอะ เพื่อนโจเนี่ย ท่าทางมันจะเลวไปหน่อยนะ ไอ้แม๊กซ์ ไอ้ติ๊ก ไอ้เคน ยังมีอีกมั้ยเนี่ย  แล้วถ้านนท์จะเข้าไปใกล้โจ จะต้องพบกับไอ้เพื่อนพวกนี้หรือเปล่าอ้ะ

[bamboo_boy]

เย้ เย้
ในที่สุดนัท ก้อมาวิน หรือป่าวว่ะ อิอิอิ
..
..
ยังไง ก้อเชียร์นัท
อยากให้ นัทได้กะนนท์ ในคืนนั้นเลย
555++++
โอ้ย โอ้ย คิดไร ออกไป

แอบหวังน่ะคร้าบบบบบบ

[popper]

อิชชี่น้องนนท์ได้อีก

นัท โจ

นัท โจ

นัท โจ

เลือกไม่ถูกเลยอ๊า

ติดตามๆๆ

 

[badmanners]

เชื่อกูมะ



คอยดูไปเหอะ

เพื่อนกันหยอกกันไปหยอกกันมาแบะเนี้ยะ



เด๋วเพื่อนแม่งตูดบาน