หัวข้อ: เฮ่ย...พิริยะพงษ์........................................ประเทศไทยนี่เกย์เยอะจังเลยนะ

[Kasiraki]

****************************************************

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 

เรื่องนี้เกิดบนโต๊ะทานข้าวครับ.......................การรวมตัวอีกครั้ง ของ

สาวโสดหลากหลายอาชีพ

          ดำบ้าง    ผอมบ้าง    อ้วนบ้าง


และ

เหล่า  หนุ่มเกย์   ที่ไม่ว่าจะ หล่อ หรือไม่หล่อ 

ก็หนี บ่วงแห่งการเป็นโสด ไปไม่ได้

ไอ่ที่ปกติ ก็แต่งงานแต่งการกันไปจะหมดแล้ว

เหลือแต่พวกเรา

กลุ่มของเรา คงจะต้องคบกัน  จนตายกันไปข้างนึงแน่นอน

เฮ่อ..............................................

สามสิบแล้วววววววววว.................................................เ....ร  จิงๆๆ

เรื่องนี้ ผมฟิคมาจากเรื่องจริง ของเพื่อนในกลุ่ม  ที่ครั้งนึง เค้าเคยมีแฟน จากการเล่นแวปบอร์ด

เรื่องของตัวเอง ต้องเก็บไว้บ้าง เดี๋ยวมันจาหมดไส้ หมดพุงซะก่อน

ถึงคราวคุณ ป้องจะขายเพื่อน เสียแล้วววววววววว

ถึงแม้มันจะผ่านมานานแล้ว   แต่ก็ยังอยู่ในใจของเพื่อนผมคนนี้เสมอ

และที่แน่นอน.................ผมขำมัน จนแทบจะต้องส่งโรงบาล

ค่ำวันนั้น โต๊ะ ของพวกเรา ก็ เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของคนแก่..............ที่เป็นโสด อีกครั้ง

...................................................................

................................................

.......................

....

ป.ล  ชื่อในเรื่อง ตลอดจนสถานที่ ผมปรับเปลื่ยนไปบ้าง ถ้าเผอิญ ไปตรงกับ ใคร ก็ ขออภัย นะครับ และอีกอย่าง ระหว่าโพสผมขอ อาจจะไม่ตอบรีพลาย นะคับ อยากให้ดพสจบเร็ว และ ผม ก็ขี้อายด้วย



    ชอบเล่นเวปบอร์ดปะ!!!



 ไม่ต้องมองครายยยย  คุณนั่นแหละ



       ผมอะชอบ  สุดๆๆ   



     แล้วเคยเจอกระทู้แบบนี้มะ


ความพยายามมมมมมม


ผมเคยได้ยินได้ฟัง มาตั้งแต่ยัง เป็นเบบี้ ตัวน้อยว่า ความพยามยาม อยู่นี่ไหน ความสำเหร็จ ก็ อยู่ที่นั่น ผมไม่เชื่อ

ตอนเด็กๆๆ ผมแมร่ง อยากเป็น ยอดมนุษย์ เรนเจอร์ พิทักษ์ปฐพีมากก  คิดค้นวิธี ร้อยแปด พันประการจนสรุปได้ว่า ถ้าเราเปลี่ยนขั้ว   กระแสไฟฟ้า ในร่างการของเรา เราอาจจะเปลี่ยนแปลง จากเด็กน้อยต้อยตีวิต ธรรมดา กลายเป็นยอดมนุษย์ได้(มั้ง)

            ฉะนั้นในวัยเด็ก คนแถวๆๆบ้านก็จาเห็น เด็กบ้า คนนึงที่วันๆๆ ไม่ทำอะไร นอกจาก  คอยที่จะหยิบ ขดลวด เข็มหมุด กิ๊บหนีบผม ไปคอยจิ้ม ปล๊กไฟที่บ้าน  หรือในบาง ครั้งช่วงก่อนฝนตก ก็จาเห็นเด็กสติเพี้ยนบางคน ปีนหลังคาบ้านขึ้นไปจับเสา ทีวี รอให้ฟ้าผ่า ลงมา

 หลายครั้งที่โดนหนัก นอกจากมันยังม่ายเป็นซักทีแล้ว  ผมยังจะชักตาตั้ง เอาซะด้วย  แม่พาไปหาหมอ หมอ บอกว่า ถ้าปฎิบัติการเปลื่ยนสภาพอีกครั้ง เอ็งตายแน่ ผมเลยหยุด

กรู อยากเป็นยอดมนุษย์ เรนเจอร์ ม่ายยด้ายอยากเป็นผี ว่อยยยย

ความพยายาม ก็ ยังอยู่ที่เดิม ความสำเหร็จ ก็ม่ายรู้ ไปติดอยู่ไฟแดงไหน แต่ที่แน่ๆๆ ถ้ากรูพยายามต่อ ต้อง ม่องเท่ง แน่นอน

ฉะนั้นผมจึงคิดว่า  การวัดค่าของความพยายาม เป็น ความสำเหร็จนั้น บางที มันก็ เป็นแค่เรื่อง อุปโลก  เพราะแค่การที่เรามี ความพยายามนั้น เราก็ได้ความสุขแล้ว 

จิง จิ๊งงงงงง


                                                     ปลาปิรันย่า บ้าเลือดดดดด


ยังครับ ยังไม่พอ   มีอีก................................

[Kasiraki]

เคยสงสัยกันไหมว่า เราทั้งหลายทำไมถึงชอบกินส้มตำ กันหนักหนา  และโดยเฉพาะ สาวๆๆๆ ในออฟฟิดผม  อย่ากระนั้นเลย วันนี้ ผมมี ส้มตำปูสูตรเด็ด ที่ผมพากเพียร คิดขึ้น กว่าหลายปี  และ เก็บเป็น คำภีย์ ลับมาแสนนนน นาน

อะแฮ่มมม!!!!!!!  เตรียมจดสูตรได้เล้ยยยยย



            วิธี ตำส้มตำปู  แสนอร่อย


1 ตื่นนอน


2  อาบน้ำ แต่งตัวหล่อๆๆ


3  เดินไปหา ร้านที่แม่ค้า เป็นคนอีสาน  แต่ถ้าบ่เปนอิสาน มันกึ่บ่แซ่บบบบบบ หลายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


4  แหกปาก ร้องโวยวาย  ตีอก ชกหัว   จะเป็นจะตายยยย สั่งเอา  จะเอาดาวเอาเดือน เลื่อนลอยอะไรก็ว่าไป


5  รสชาติ ขนาดไหนก็ว่ากัน เผ็ดมาก เผ็ดน้อย  ปากเปิก ไม่ต้องไปนึกถึงมัน มันไม่ใช่ พ่อใช่แม่เรา  เปรี้วหวาน มันเค็ม ก็ บอกซะ ผงชูรส กี่ทัพพี ก็เอา เหอะ ถ้าตอนแก่ ไม่กลัวหัวล้าน................เป็นลานบินนนน


6  ตำปู มิควรใส่ ถั่ว เพราะรสชาติจะ  สะบะละเห้อออ มากกก   กินตำปู ก็จะต้องกินเนื้อปูด้วย  ไม่งั้นเดี๋ยว วิญญาน ปู มันรู้ มันจะน้อยใจ  ถึงแม้ว่า มันจะอุดมไป ด้วย เล็กโตบาซิลัส และ พยาธิใบไม้ก็ตามที  นึกสะว่า ท้องเสีย หรือ อาหารเป็นพิษ เป็นเรื่อง คนมีบุญวาสนาละกัน


7  จะกินที่ร้าน หรือ หอบกลับบ้านก็เลือกเอา


8  การที่เรา จะสั่งตำปู เพียงอย่างเดียว อาจจะดู โง่ ไม่ฉลาด ไม่หล่อ บ้านนอก ฐานะไม่ดี  ไม่มีการศึกษา.............  ดังนั้นเพื่อหลีกเลี่ยง สภาวะอุบาทว์ เยื่ยงนี้  ก็ควรสั่งลาบ น้ำตก ซกเล็ก มาเพื่อเพิ่ม เป็นอ็อฟชั่น เสริมบารมีอีกด้วย


9  กลับบ้าน 


10  ก่อนกลับ แวะซื้อ นอร์เบคติน ตลอดจน ผงเกลือแร่โอ อาร์ เอส ด้วย......จำไว้ เพื่อสวัสดีภาพที่ดี ของ หลังบ้านเรา

ฟานนนนนนนนนนนโท้งงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!



                                                  ปลาปิรันย่า บ้าเลือดดดดดด



              ผมฮาทุกครั้ง เมื่อเจอกระทู้ของเจ้าหมอนี่  ปวดหัวปวดตับขนาดไหน ได้อ่านก็รู้สึกคลาย บรรเทาและเบาบางลง  หายเจ็บเหมือนฉีดมอฟีร์น  ล็อกอินอันนี้ อยู่ในเวปชั้นยอดของประเทศไทย อื่มมมม นั่นละ เวปนั้น...................อย่างแนว

ผมเป็นขาประจำของ เจ้าปลาปากตลาดนี้มานานแรมปี และไม่คิดจะเปลื่ยนใจไปเป็นอื่น ออกแนวรักเดียวใจเดียว ไม่เอี่ยวกับใคร  มีบางครั้งก็ ตอบกาทู้ของเขาไปบ้าง ตามแต่สมควรสภาวะอารมย์และสานดานนะตอนนั้น

ค.ห 14
ตลกดีครับ ที่บ้านปลูกต้นกัญชาไว้ พี้เองหรือเปล่าครับ ถึงได้ตลกเข้าไสซะขนาดนี้    5555555555


                                                  กะรอกน้อยคอยรัก


หรือไม่ก็   ถ้ามันตอบอะไรกวนทีนมากๆ ผมก็จะกัดมันดังนี้


ค.ห 32
ตอบๆๆอารายอะ คิดซะบ้าง  เดี้ยวจะช้อน เอามาทำแกงส้มซะเลย  ตรูยิ่งหิวๆๆอยู่


                                                                            กะรอกน้อยคอยรัก
 ค.ห 33
แกงส้มจะอาหร่อยยยยยย เหรอ กระรอกปิ้งดีกว่าไม๊  พ่อกะรอกปาก ตำแย แหย แหย๋  โย่วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆ      อู๊ยยยยยยยยยยย     หิวซุด ซูดดดดดดดดดดดดดดด........................ขอหนึ่งงงงงงงงงไม้

                                                  ปลาปิรันย่าบ้าเลือดดดด

แม่ผมบอกว่า เวลาลงเรืออย่าเอามือไปวักน้ำ เดี๋ยวปลามันจะกัดเอา อยากจะบอกแม่ว่า กลียุคแบบนี้ ในเน็ตปลา  มันก็ขึ้นมากัดด้ายยย คับแม่


ออกแนวเอ็งกัดมาข้ากัดตอบเป็นแรมปี  แต่ผมก็ไม่เคยคิดสร้างสัมพันธ์ มัน เสียวอะไรกับมันต่อนะ โลกไซเบอร์ ก็ แค่โลกไซเบอร์ ผมไม่คิดมาก งานการผมก็มีทำ

พวกคุณทำงานอะไรครับ เหนื่อยไหม???

ผมชื่อ เป้ย  ทำงานโรงแรมครับเป็น.................เหนื่อยเหมือนกานนนน


แต่แล้วอยู่มาวันนึงเจ้าปลาตัวนี้ ก็หายเงียบ ไป วันสองวัน ยังพอว่า แต่นี้มันเป็นอาทิตย์ อาทิตย์ที่หนึ่งก็แล้ว สองก็แล้ว สามก็แล้ว  เดือนนึงผ่านไป

นี่มันจะเข้าเดือนที่สองแล้วนะ!!!!!!

ทำมไมมันหายไปนานจัง ไม่อยากบอกหรอกว่าลึกๆก็เป็นห่วงนะ ( อุ๊ยยเขิลลลลล )   คือม่ายยยยช่ายยยย     มันแบบว่ารู้สึกแคว้งงๆๆอะ เหมือนบางอย่างมันหายไป  ไม่รู้ว่ามันกลับไปเยื่ยมอากง มันที่ลุ่มน้ำอเมซอนหรือเปล่า รึไม่  มันอาจจะโดนหางพายุนากีส พลัดหลงออกคาบสมุทรอินเดียไปแล้ว   นานวันเข้าผมก็ เริ่มคิดถึงมัน แหมคุณ !!! คนมันเคยผูกพันธ์กัน ด้วยสายใยแห่งเวปบอร์ด  ................ หวานซะ มาวันหนึ่ง มันหายไปใจเราก็ต้องคิดถึงเป็นทามมมมาดา


แล้วทำไงดี



หลังไมค์ไงไอ่ฟายยย!!!



เออนั่นสิ ผมเองก็โง่อยู่นาน อะไรที่มันยากๆ ซับซ้อนเจือกคิดด้ายย เรื่องแค่ปลาย ฝ่ามือแค่นี้ ก็ดันคิดไม่ออก ตายน้ำตื้นจิงๆๆกรู  คิดได้ดังนั้น จะช้าหาตะบัก ตะบวย อยู่ใย กระรอกจิตป่วนอย่างผม ก็ไม่รอรี......................ส่งสารไปถึงมันในทันใด


สวัดดีครับ

             ผมกระรอกน้อยคอยรักนะครับ  จำผมได้ไหม?  เราเคยคุยกันบ่อยๆๆไง ในเวปพันท้ายนรสิงห์  ห้อง สยองขวัญสั่นสติ  อะคับ ล๊อกอินหลายๆๆท่านเค้าถามถึงนะคับ ผมเป็นห่วง เลยหลังไมค์มาถาม กลัวว่าจะป่วยอยู่ ถ้าป่วยก็ขอให้หายไวๆนะครับ

                                                                          กระรอกน้อยคอยรัก


สุภาพ พอสมควรใช่ไหมครับ พี่น้อง   แต่นี่คือสิ่งที่ผมได้กลับมาจากเจ้าปลาปากตะกวดตัวนี้




หวาดดดดี พ่อกะรอกเกย์

            เป็นเกย์ปะเนี่ยะ !!! มาหงมาห่วงอารายยยยผม  งานมันยุ่งเนื่อยยโคดดดดดด   เดี๋ยวขึ้นเหนือ เดี๋ยวล่องใต้  ปวดพระเศรียร เวียนกระบาลไปหมด   หัวฟู เป็นมนุษย์ โครมันยองง์ แล้ว.......เดี๋ยวก่อน......... เดี๋ยวงานหายยุ่งก่อนเดี๋ยวจะกลับไปกัดใหม่ 

              นี่! พ่อกะรอก ถ้าเหงาปากนักก็หาฝักข้าวโพดมาแทะเล่นก่อนดิ  หรือถ้าร้อนรนจนทาม่ายยไหว ก็แนะนำให้อาบน้ำ ถ้าไม่งั้นก็อาบน้ำในถังน้ำแข็ง  แล้วเปิดแอร์  ถ้าเปิดแอร์ไม่หาย อนุญาตให้ใช้พัดลมช่วย  รึไม่ก็ไปนอนนในตู้เย็นน  หรือถ้าไม่ไหวจริงๆๆ  นายคงต้องย้ายบ้าน ไปนอร์ธโพล์................แล้วมีแฟนเป็น เอสกิโม  โอ่โห้หหหหหห

                  รึ ถ้าคิดว่าเสียงของป๋าทำให้หนูหายร้อนรุ่มมมมมมมได้ ก็ โทรมาเบอร์นี้นะ 089-xxx5995 ป๋าจะรอหนูอยู่นะฮ้า


ป.ล     เฮ่ยกะรอก!!! ประเทศไทยเนี่ยะเกย์เยอะ จริงๆนะว่าปะ     ฮิ้วววว   อิอิอิ

                                                      ปลาปิรันย่านะฮ้า !!! 

                                                               บ๊าย บาย  กระรอกน้อยคอยตุ๋ยยยยยย

[Kasiraki]

ดูมัน




ดูมันนนน




ดู๊ม๊านนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!




        ไอ่เรารึก็เป็นห่วง นึกว่ามันว่ายไปชนสันเขื่อนตาย..........  เจือกมาว่ากรูอีก กรูอะคนว้อยยย ไม่ใช่พารามีเซียม ถึงจะได้อยู่ในอุณหภูมิต่ำได้ปานนั้น  แหม ดูปากมันซิคับท่านผู้ชม ผมไม่ได้โกรธมันนะ.............จิง



แค่รู้สึกผิดหวังและงอนเฉยๆๆๆ  



 อ้าวเฮ่ยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!


ป่าวววว......................ล้อเล่นนนน..........................แหม คิดกันเชียวนะพวกคุณ สวัดดิภาพทางประตูหลังผมยัง อยู่ครบบรรจบมาหลายปีดีดักแล้ว ก็ยังมิได้คิดจะให้ใครมาพังทลายมันลงหรอก  

ห่วงมันทำไม ทีมันยังไม่สนใจคนอื่นเลย แต่ผมก็รักษามารยาทส่วนตัวที่ดีนะครับ ใครให้เบอร์มาผมจะให้เบอร์กลับ ธรรเนียมนี้ ผมมักจะใช้อย่างสม่ำเสมอเวลาไปเริงร่าตามผับตามบาร์ทั่วไป..................และแม้กระทั่งในเวปบอร์ด

ผมมีชีวิตตามปกติ ทำงานไปเรื่อยๆๆ    แต่ในใจก็ได้แต่แอบรอโทรศัพท์มัน ( อืมมม........นะ ) และแล้ว สี่ทุ่มกว่าๆๆ ของคืนวันพุธอันแสนยุ่งเหยิงเถลิงศกวันนึง



ดุง

ดุ่ง

 ดุง  

ดุ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง    

          

              เสียงโทรศัพท์ผมดัง   หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหน้าจอ  โอ้พระเจ้าไม่นะ มาริโอ้........... เบอร์ไอ่ปินี่นา  แมร่ง โทรหากรูด้วยอะ ว้า ฮะ ฮ้าๆๆๆๆ ยืนยิ้มหน้าบานเป็นหาดบางแสน  ตั้งสติไปประมาณ สองชาติครึ่ง แล้วรวบรวมความกล้า กดรับสายของมัน.................ด้วยมืออันสั่นเทา และ หัวใจลิงโลดดดดดดด  ( อิอิ..............แร่ดดด)


“ ฮัลโหลสวัสดีครับ ผม สุวสันต์ ครับ จากไหนครับผม”  

        จากไหนครับ................แหมเมิง ทำเป็นไม่รู้จัก ก็เมิงเมมเบอร์มันไว้อะ  อาย เสาไฟฟ้า หน้า7/11 บ้างเห๊อะ


“ โหยยยย กาลอกกก ชื่อเพราะอะ ผมเอง ปิรันย่า  อ่าฮ้า จำได้ไหมเอ่ยยยยยยยยย”



“จำได้ครับ เป็นไงบ้างครับ  งานหายยุ่งแล้วเหรอ”  

          นิ่งมากครับ เสียงผม แต่หัวใจสั่นเหมือน รถ ป.อ ท่อแตก


“หายยุ่งแล้วละ รอกคุง เฮ่ย นี่มันสี่ทุ่มกว่า แล้วน้า รอกคุง ยังไม่เลิกงานอีกเหรอ”  


“ ยังหรอกคับ ผมทำงาน เป็นกระคับ วันนี้ ผมทำงาน กระกลางคืน”


“ฮุยยย รอกคุง เป็นไอ่หนุ่มประกอบล้อรถยนต์ เหร๋อ  ถึงได้ทำงานเป็นกระอะ”

 

 ดูมัน!!!


 เมิงหยุดกวนทีนสักวันเพื่อประทังสติกรูก่อน จะได้ไหม.......กรูขอร้อง



“อิอิ คุณนี่ตลกดีนะครับ ผมทำงานอยู่แถว สุขุมวิทครับ ผมทำ  บลาๆๆๆ ( กล่าวข้าต้น)”


“ ฮุยยย อย่างนี้ก็แต่งตัวหล่อทุกวันอะดิ สาวๆติดตรึมมมมม”


“ไม่มี หรอกคับ ทำแต่งาน ไม่มีใครมองผมหรอก ผมเองก็ไม่ได้มองใคร”



 จะว่าผมอ่อยย  มันช่ายยย มะ อิอิ



“งั้นรอกคุงก้เปนนนนน คนตาบอด ก็เลยยไม่รู้ว่า ใครมองไม่มองบ้างงง”


“ ฮึ ฮึ ฮึ่มมมม......................”  เริ่มหัวเราะแบบกัดฟันแล้วผม


“ตกลง รอกคุงเป็นเกย์ จริงๆเหรอป่าวอะ”  


“เปล่าว  คุณฝังใจอะไรนักหนาเหรอคับ ถึงสงสัยผมนักนะ เป็นญาติห่างๆๆ กับ อิคคิวซังหรือเปล่าวครับ ชั่งสงสัยจัง”


“ไม่มีอารายยย ก็ผมเห็น รอกคุง หลังไมค์มาหาผม เป็นผู้ชายคนเดียวเท่านั้น ในปัฐพี  ก็เลยสงสายยย ผมอะเป็นยังไงไม่รู้ มีแต่ตุ๊ดตู่มาชอบ เหมือนมันมีเรดาร์เลยอะ   เดินไปไหนก็เสียว ตะละลูด ตู๊ดด  ตรูดดด ไปหมด”

      
    เมิงจะบอกกรูว่า เมิงสเปค เกย์ว่างั้น


“อ้าวอย่างี้ ก็ พิมพ์นิยมอะดิ”


“ พิม ซอนย่าได้ปะ อย่ามาพิม ธง ธง  แบบนี้เลยอ่ะ ม่ายยชอบ”


“แล้วนึกไงอะ ถึงโทรหาผม วันนี้อะครับ”


“อ๋อ  พอดีโปรมันเหลือ ใกล้ สิ้นเดือนละ กะจะใช้ให้มันหมดๆๆไป  ขึ้นเดือนใหม่มันก็นับใหม่อีก”


“โหยยยยย  นี่ผมจะดีใจหรือเสียใจนี่ เหอะ” ทีหน้าทีหลัง เมิงจาโกหกบ้างก็ด้ายยนะ กรูอนุมัติ


“ควรจาดีใจดิ...................เพราะว่า เราเก็บโปรไว้เพื่อจะได้คุยกับ รอกคุงได้นานๆไง เห็นอุส่าห์เป็นห่วง”


มาแนวนี้   กะบือก็ดูออก แล้วครับ...........................ผมงี้แทบกริ๊ดดดดดดดดดดด


“  คุณนี่ตลกดีนะ ผมชักชอบคุยกับคุณละ”
“นั่นๆ นั่นไง!!!!!!รอกคุงลายออกแล้ว อย่านะ ปิรันกลัว กระรอกกับปลา ไปตุ๋ยยกันไม่ได้หรอกคนนึงอยู่บนต้นไม้ อีกคนอยู่ในน้ำป๋อมแป๋ม  คนนึงกินเนื้อ อีกคนกินผัก เป็นมังสะวิรัติไปคนเดียวเหอะพ่อคุณ  เราคนบาปชอบของคาววววววว”


“5555555555555555555555”


คุณรู้ไหม ครั้งแรกที่ผมคุยกับเค้า ผมคุยกับเค้า ชั่วโมงครึ่ง มันพูดแกมหยอกแบบนี้  ผมเองก็เริ่มสับสน  ไม่คิดมันก็ต้องคิด  

            แต่มันก็   เพลินมากเลยอะ เค้าเป็นคนที่คุยเก่งมากนะครับ นี่ถ้า มันบอกว่ามีแฟนทีเดียว สิบคน ผมก็เชื่อนะ  คนอะไร้ ผมว่านะตอนแพ้ท้องแม่มันอาจจะเอาลำโพงถวายวัดก็เป็นได้ อนิสงฆ์จึงส่งตรงมาหามัน แบบไม่พลาดเป้า....ให้พูดเป็น ลำโพงงานวัดภูเขาทองขนาดนี้.........................นับว่าเป็นผลบุญที่รุนแรงมากกกกกก


แต่เอาเถอะ ถึงยังไง ไอ่โทรโข่งอันนี้ ก็ดังก้อง อยู่ในใจผมเสมอนับแต่วันนั้น เป็นต้นมา......................และดังมาเรื่อยยยย  คริก คริก


จะว่า น้องเป้ย ใจง่ายก็ว่ามาเหอะ



 เป้ย  ยอมรับคับ  พี่ปุ้ย พี่สาวเป้ยก็แต่งงานไปแล้ว อยู่บ้านก็เจอแต่พ่อกับแม่   เหงาเหมือนเด็กอนาถา ไร้ญาติขาดมิตร วงเวียนชีวิตมาเห็น คงอาย  เฝ้าแต่นั่งรอคนมาขอรับเลี้ยง

 เลิกงานถ้าไม่ไปดูหนัง  ก็ เดินห้างให้มันเมื่อยขาเล่น กลับมาบ้านก็อยู่ในโลกไซเบอร์บ้าง.....................ดู ดี วี ดี บ้าง

             ผมไม่ชอบไปฟิสเนส เพราะรู้สึกไม่ชอบอย่างแรง  ถ้าออกกำลังกาย ก็แนวไปวิ่ง หรือเล่นบาส ไปเลย ................ผมไม่ชอบ อินดอ ชอบ เอ้าท์ดอครับ ส่วน เพื่อนๆสนิท  ก็อาศัยคุยโทรศัพท์เอา เราทำงานกันหมดแล้ว เรียนจบก็ต้องทำงาน ไม่ได้อยู่บ้าน คอยปล้นเค้ากิน เดือน สองเดือนก็นัดกินข้าวกันที เพื่อนที่ทำงานก็ คุยกันบ้าง ไปตามเรื่องตามราว คุยกันได้ แต่ก็ไม่ได้สนิทกันมากนัก



        แล้วกรู จะไปเจอกับใคร!!!!!!!



          
                ฉะนั้น ณ.บัดนี้  ฟ้าคงมีตา  ดังนั้นฟ้าจึงส่งเมิงมาให้กรู แล้ว.........................ไอ่ปลาปิรันย่า ชะตาขาด กรูหมายปองเมิงแล้ว อย่าคิดว่าเมิงจะรอด ถ้าเมิงตกลงปลงใจกะกรู แบบสมยอม.... เมิงก็รอด แต่ถ้าเมิงปฏิเสธ!!

  


ทุกคน ในเวป พันท้ายนรสิงห์  จะได้กิน ปลาปิรันย่าต้มเค็ม!!!!



 อร่อยกันทั่วหน้าละเมิงงานนี้ ............ว้ากกกกกก ฮะฮ่า  ( หัวเราะแบบ ชั่วร้ายยยยยยย)



            หลังจากที่ผม ได้คุยกับมันวันนั้น และเสียสติสัมปชัญญะไปพักใหญ่   ผมกับมันก็คุยโทรศัพท์กัน อีกประมาณ หนึ่งเดือนกว่า ผมคิดว่าเป็นไงเป็นกัน ยังไงผมก็ควรจะ เจอหน้าค่าตา ไอ่ปิรัน นี้สักที  ผมเลยโทรไปชวนมันมากินข้าว


“รอกคุง อยากรับประทานอาหาร กับเราเหรอ”


“อื่มดิ ผมอยากเจอกับคุณ ไงเราก็เป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ ได้แต่คุยโทรศัพท์ กับส่งเม็สเสตกันไปมา  เราควรจะเจอกันบ้างก็ดี”


“..............................................................................” เงียบไปประมาณ สามชาติครึ่ง


“เฮ่ยยย เราชวนมากินข้าววว  ไม่ได้ชวนมาต้มเหล้าเถื่อน  คิดนานไปด้ายยยยย”


“อื่มมมม....................... ก็ได้”


                กว่าจะเอื้อนจะเอ่ย ออกมาแต่ละคำ


“ทำไม อึดอัดอะไรรึเปล่าว”


“เปล่าว.................................”


“แล้วทำไมทำเสียง แบบนั้น แฟนไม่ให้ไปเหรอ”  ถามไปใจกรูก็แป้วววว


“เปล่า อะเรายัง ไม่มีแควนนนนนนนนน”


“เฮ่ยจริงอะ ชั่งพูด แบบนี้ เป็นไปได้เหร้อออออ  มีอยู่แปดโหล กะ สิบหกโกดังอะสิมิว่า ”


“จริง........................”  


น้ำเสีงมันแผ่วลง ผมเริ่มเครียด  เอาละกรู เริ่มไม่ตลกละ

[Kasiraki]

“ ถึงผมจะได้คุยกับคุณไม่ นาน แต่เราก็เป็นเพื่อนกันแล้วนะ มีอะไรก็บอกผมมาตรงๆ ก็ได้”

มันต้องมีแฟน แล้วแน่ๆ และแฟนมันคงไม่ให้ไป เพราะอาจจะ นัดที่บ้าน ทอดกระฐิน เพราะสัปดาห์นั้นอาจจะเป็น สัปดาห์ ทอดกระฐินก์ แห่งชาติ..........ผมก็เพ้อไปเรื่อยยย.....................

“เรากัววว  ใครก็ม่ายยยรู้  เพิ่งจะคุยกันในเว็ปบอร์ด  จู่ๆๆๆ จะมาชานเราไปกินข้าว  มีอะไรแอบแฟงหรือเปล่าก็ไม่รู้  ฮุ ฮุ


“งั้นไปกินข้าวหน้าโรงพัก คลองตันเลยดีไม๊พ่อคุ๊นนนนนนนนน....................จะได้เลิกกลัวไปเลย................จะเรียกตำหรวจลงมากิน ทั้งโรงพักด้วยก็ได้นะ”.

บร้า!!!! 555555555555555555555555555 


 ผมกับมันหัวเราะลั่นพร้อมกัน


“ พอๆๆ จาไปกันใหญ่แล้ว จะตลกกันไปถึงหนายยย ตลกแล้วได้บัตรลดทางด่วนหรือไง.............ไปเรื่อยยยยย”


“อิอิอิ  แหมมมม  ก็เรากลัวนิ   แล้วรอกคุงอยากกินอาร่ายอะ อะไรก็ได้ แต่ไม่เอาหมูกะทะนะ............. หัวเหม็นโคดดดด............ควันเยอะเหมือนมาทัศนะศึกษา โรงงานไฟฟ้าพลังแกลบ”


“  โอ้ยผมก็ไม่เอาหรอก หัวเหม็น แล้วยัง หน้ามันอีก”


“ฮุฮุฮุ   ความจิงเปิดเผย รอกคุงเป็นเกย์ นี่เอง มาเจอเพื่อนผู้ชายเพื่อกินข้าว ยังจาห่วงหล่ออออออีกกกก    ฮุฮุฮุ”


ฉลาดไม๊ละครับ ไอ่ปลาปิรันย่า รังวัลโนเบลลล์ ของผม  ผมพลาดไม่ได้แม้เสียววินาที คิดเล็กคิดน้อย ย่อยยิ๊บ กิ๊บก๊าบบบ............. ตามติดตรูดดดตลอดเวลา  นี่มันคงจะบร้าอ่าน โคนัน จนขึ้นสมองง...............ถึงได้ระแวงกันขนาดนี้


“คิดมากน่า กลัวอะไรนักหนา ครั้งแรกก็อาจจะเจ็บนิดหน่อย  ครั้งต่อไปถ้าไม่เกร็งก็ ไม่เจ็บแล้ว”


“ เฮ่ย!!!! มุขเกย์ โคดดดดดดดดดดดดดๆๆๆ  55555555555555 นี่ตกลงรอกคุง เป็นจริงๆ ช่ายยไม๊”


“อ้าว ก็เห็นสงสัยนัก ถ้าผมเป็นจะกล้ามาเจอไหม๊ละ”

             
                ผมหยอดครับ ถามทีเล่นทีจริงกับมัน


“ ไปก็ได้ แต่เราต้องใส่กุงแกงหลายๆๆๆๆๆชั้น ก็เท่านั้น”


“ไม่เอาแผ่นสังกะสีมารองก้น ยัดในกางแกงเลยละ”


“อุ้ยยย   ม่ายเอา แสบตู๊ดดด  เดี๋ยวบาดตู๊ดดดดด   แล้วตู๊ดดดดด จาเป็นแผล”


“ เอาๆๆ หยุดนอกเรื่อนก่อน ตกลง เย็นวันศุกษ์นี้ดีไม๊ ผมว่าง คุณเลิกงานกี่โมง เออ ผมยังไม่รู้เลย คุณทำงานแถวไหนอะ”


“ผมทำงาน อยู่แถวๆๆรัชโยธิน  รู้จักปะ แต่ว่าวันศุกษ์นี้ผม ไปเยี่ยมสาขา จะกลับก็เย็น เราเจอกัน เซ็ลทรัล ลาดพร้าวซักหกโมงครึ่งได้ปะ รอกคุง”


“เซ็ลทรัลลาดพร้าวเหรอได้ดิ ไม่เป็นไรอาทิตย์นี้ผม หยุดวันศุกษ์ อยู่แล้ว”


“รอกคุง ซาดวกเซ็ลทรัลน๊า”


“สะดวก ไม่ไกลบ้านผมหรอก”


เยี่ยมสาขา????

มันทำงานอะไรวะ

เป็นเซลล์

เป็นแทรนเนอร์

ออดิต

ทำไมมันต้องไป เยี่ยมสาขาอะ  สาขามันผ่าไสติ่งเหรอ ถึงต้องไปเยื่ยม  ต่อมสาระเนของผมประทุขึ้น ปุดๆๆ  เหมือนภูเขาไฟ ฟินาตูโบ  อยากรู้ใจจะขาด แต่เอาเหอะ นี่วันอังคาร เดี๋ยวอีกสองวันก็เจอกันแล้ว 

             คุณ จะว่าผมใจแตกก็เอาเหอะผมบอกตรงๆ คืนวันพฤหัสผมนอนไม่หลับ มันจะแรดไปไหม๊ ถ้ากรูจะใจแตกตอนนี้ ผมเป็นคนแพ้คนช่างพูดครับ  แพ้จิงๆๆๆ คับ แพ้ เหมือนหมามุ่ย............... แพ้เหมือนใบตำแย............แพ้เหมือนกลิ่นทุเรียน



วันนี้วันศุกษ์ครับ!!!

       

              เป้ย อยากจะบอกกับทุกคนว่า วันนี้เป้ยต้องหล่อครับ วันอื่นๆ จะเหมือนผี เหมือนศพ ยางงไง  แต่วันนี้ ต้องหล่ออออ.......ย้ำ ต้องหล่อออออ  รู้สึกอเน็จอนาจใจจริงๆ นี่เวปบอร์ดมันทำให้กรู  เป็นบร้าได้ขนาดนี้เลยเหรอ

            เวปบอร์ดมันไม่บร้า แกอะดิบร้า..............หลายคนคงจะตอบเยี่ยงนั้น ก็แหมคุณค๊าบบบบ ผู้ชายดีๆๆ มันจะไปขุดหากันง่ายๆๆ ใต้ต้นตะขบกันซะเมื่อไหร่   ในเมื่อมันเดินหลงทาง เมาค้างเข้ามาแล้ว ก็จงอย่าปล่อยให้ลอยนวลลลลลล


                 ดี!!!

               เจอกันก็ดี ไม่งั้นผมคง  อกแตกตาย มันเก่งนะที่ ทำให้ ผมกระเจือกกระสนจะอยากไปเจอได้ ..............ปกติ ไม่มีหร๊อกก ที่ คุณ สุวสันต์ จะไปพบใคร   
และโดยเฉพาะวันที่ได้หยุด..................เมิงเจ๋งงงงงงงงงงจิงๆๆไอ่ปลาเผา 


ตื่นเช้ามาก็เดินหาแม่ ขอข้าวกิน..................ลั้น....ลา

ตะโกนบอกพ่อให้ เอาน้ำกลั่นไปเติมหม้อน้ำในรถให้ด้วย
นอนต่อ..........................ลั้น.....ลา

สิบโมงตื่น  คุยโทรสับ กับเพื่อน   

เที่ยง เดินไปบอกแม่ ไปซื้อราดหน้ามาให้ ลูกบังเกิดเกล้ากินหน่อย ไม่งั้น ก่องข้าวน้อย จะร้องไห้ แงๆๆ และอาจจะถึงพาล เป็นบ้าฮานามิได้


บ่ายโมง ได้กินราดหน้า


บ่ายโมงครึ่ง กินเสร็จ..................ลั้น.............ลา


บ่ายสองโมง  อาบน้ำ เริ่มแต่ตัว


โอ้พระเจ้าช่วย!!!!! กรู แต่งตัวแต่บ่ายสอง


จ๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!


ไม่ค่อย จะเห่อเลยนะเมิง ป่าวคับ ผมจะบอกว่า ผมต้อง ไปเล็มผมด้วยให้มันเข้าทรงว่านี้ ไหนจะต้อง ขัดตัวอีก  ทำหยั่งกะ จาไปประกวด ธิดาชัยนาท บลาๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


                    ผมเริ่มอาบน้ำ แล้วขัดตัวโดยใช้สครับ ผสมกับ ออย์  พอขัดเสร็จ ก็ใช้ เจลผอกผิว ผอกทั้งตัวทั้งหน้า จากนั้นทิ้งไว้  อีกสิบนาที ล้างออก แล้วเอาโยเกิร์ตทา  เอาสตอเบอรี่สด ฝานแล้วแปะตามตัว   เข้าไปนอนในตู้เย็นประมาณ ครึ่งช.ม หลังจากนั้นพ่อกะแม่  ก็จะ เปิดตูเย็นออกมา เอาท๊อปปิ้ง ราดดดบนตัวผม ตามด้วยวิปครีม เพียงอึดใจ ท่านก็จะได้ไอศรีม เรดแมงโก้ ตราลูกอกตัญญู.................อร่อยกันไป............................ตายเถอะเมิง ลูก ชั่วววววววว

     

 ม่ายช่ายยยยยยยยยย หย่างงงั้นนนนนน!!!!!!!


            ผอกแล้วก็ ค่อยล้างออก มันจะทำให้ผิว ของเป้ย ที่เหลืองอยู่แล้ว ใสขึ้น แต่พอทำเสร็จมันดันดู  ซีด  และเหลืองเข้าไปอีก เดินออกจากห้องน้ำ สวนกับแม่ แม่ตกใจนึกว่า ป่วยเป็นไวรัสบี ลงตับ จะพาไปหาหมอท่าเดียว กว่าจะอธิบายเข้าใจได้ แทบจะต้อง โพกหัว  ตั้งเวทีเหมือนก่อม๊อบ

       
           เดินออกจากบ้าน ปั่นเฟสสัน คันงาม ไปร้านตัดผมเจ้าประจำหน้าหมู่บ้าน  เจ๊ไดแอนเจ้าของร้าน   เห็นหน้าผม  ร้องเสียงหลง ตกใจเหมือน ขาไพ่ จะโดนตำหรวจจับ  นี่ถ้ามีตุ่มอยู่หน้าร้าน แกคงมุด!!!


“ต๊ายยย แร้วววววววว หายหน้าไปนานเลย”


“เจ๊ๆๆ  วันนี้ผม มาเล็มผมอะ ลูกค้าเยอะป่าวววว”


“อุ๊ยยยย ไม่เยอะหรอก เข้ามาเลย”

               
              เจ๊ ไดแอนแก เป็น ตะเป่ยย  ครับ ชื่อจริงแกชื่อ  อุทิศ  บ้านเดิมอยู่สกลนคร ดั้งด้นมาจาก สกล เพื่อมาหาชีวิตใหม่ ที่ไฉไล มาย์เซลฟ์ ที่เมืองหลวง  อยู่บ้านนอก เรียนจบแล้ว ช่วยแม่ทำนา มาเมืองกรุง คงกะว่าจะมาเดินแบบ ประมาณ เอลเฟชั่นวีค ดำเนินแนวทางแบบ คุณ รจนา เพชรกัณหา  แต่แกก็ได้เดินเหมือนกันครับ เดินไปแบกกระสอบปูน ตามไซด์งานก่อสร้าง  แบกไปแบกมา แกคงคิดได้ว่าถ้าจะไม่ดีแน่  เลยหันหน้ามาแบกฝรั่งตัวโตๆ แถวสีลมแทน

นับว่ารุ่งครับ  รุ่งยิ่งว่าลงทุนซื้อ ลิเวอร์พูล แกได้ปั๋ว เป็น ตาแก่ๆๆที่มาจากฮอลแลน์ นัยว่าจะมาใช้เงินบำนานยามแก่กับเมียกระเทย แชมป์ยกน้ำหนักซักคน ...........ก็สมใจแกอะนะ

[Kasiraki]

ชื่อไดแอนของแกมาจาก  ยาคุมกำเหนิดที่ชื่อไดแอน สามห้า  คือแกกินประจำไง แกจะเฝ้าเวียนไปซื้อยาไดแอนมารัปทานวันละแปดกำมือ เหมือนเด็กติดมันฝรั่งเลย์   แกหวังว่า ร่างกายแกคงจะสวยวันสวยคืน จากสาวนักยกน้ำหนักมาเป็น มีสไทยแลนด์ยูนิเวิร์ส  หรือไม่ก็น้องๆๆ นาตาลี เกโบว่า

                   ร้ายขายยา แถวบ้านแก   เห็นหน้าแกประจำ มาทีไร แกก็ขอแต่ยาไดแอน  ชื่ออะไรก็ไม่รู้หรอก  บ่อยๆเข้า เวลาเดินไปเจอแกที่ตลาด เจ้าของร้านยาเลย ละเมอเรียกแกว่า เจ๊ไดแอน 



แกชอบครับ  ชอบบบมากกกกกกกกกกกก


 
          จากนั้นเป็นต้นมา  นายอุทิศ   ก็เลย กลายเป็น   นาง  ไดแอน  แดนอีสาน ไปณ.บัดดล  มหัสจรรย์ยาคุมเป็นที่ยิ่ง  ไม่นานผัวฝรั่งแกก็ตาย  ขึ้นไปอยู่กับอาเหล่ากง บนสวรรค์ แกก็ไปเรียนเสริมสวย หันมาเปิดร้านซาลอน ตีคู่กับร้านลาบเป็ด ลาบห่าน ( เออ......อะไรก็ชั่งเถอะ) ของน้อสาวแกที่หน้าหมู่บ้านผม นั่นหละคับผมถึงเจอแก แกตัดผมเก่งน๊า !!! อย่ามาดูถูกกัน



สนับสนุนข้อมูลโดย .........................................ลูกจ้าง ปากตำแยในร้าน


“ว่าไง  โอกาสพิเศษ รึป่าวจ๊า”


“ป่าว เจ๊ เห็นผมมันยาวๆๆ เลยมาเล็มอะ ไม่ต้องมากนะ เดี๋ยวเด๋อ”


“จ๊า ไว้ใจเจ๊เหอะ เจ๊เคยทำให้เป้ยผิดหวังเหร๋อออ”


“ครับ เจ๊”


“ห๊า!!!!  อะไรนะ”


“ปะ ป่าวววว ค๊าบบบบบ   ล้อเล่นนนนนนนน”


 เกือเอาชีวิตมาทิ้งแล้วไม๊กรู


           แต่มันอาจจะผิดหวังวันนี้ก็ได้ครับเจ๊ ผม อยากจะบอกเจ๊ว่า นมเจ๊อะจะทิ่มหน้าผม อยู่แล้ว ไม่ต้องใกล้ขนาดนั้นก็ด้ายยยยย ผมยังไม่อยากกินเมจิ รสจืดดดด

นั่งให้เจ๊ แกลวนลามไปซักพักก็ปั่น จักรยานกลับบ้าน  เพิ่งจะนึกได้ว่าทำไมกรูไม่เล็มผมก่อน แล้วค่อยอาบน้ำ ปานยาอ่อนนน จิงๆๆกรู เลยต้องกลับมาอาบน้ำอีกรอบ นี่แหละหนอออ พิษสงของความหลงไหล  จะทำอะไรก็ดูไร้สติไปเสียหมด

               
             ผมเลือกใส่ชุดที่ธรรมดาที่สุด ไม่ดูเป็นการงานเกินไป และไม่ลำลอง ผมเลือกเชิ้ต แขนยาวสีชมพูอ่อน พับแขน กางแกงslack สีเทา ผมสั้น ตั้งเป็นโมฮ๊อกนิดๆๆ มันคงไม่เว่อร์เกินไปหรอกเนาะ เว่อร์มาก โป๊มาก เดี่ยวมันก็ว่า เราอ่อยมันอีก ทำตัวลำบาก จิงๆๆ  นัดบอด กับ ผู้ชายพายเรือ

ถามว่ากลัวไหม กับการนัดเจอใครก็ไม่รู้ ที่รู้จักจากแวปบอร์ด ได้ยินแต่เสียงหน้าตาไม่เคยเจอ


บอกเลยว่ากลัว!!!


บางคน คงคิดว่า แล้วทำไมเมิงไม่ ให้มันส่งรูปเข้ามือถือ เราก่อนละจะได้รู้ว่ามันหน้าตาเป็นไง


บอกเลยว่าแร่ด!!!!


แหม ถ้าขืนขอไป มันก็ยิ่งระเวงสิ มันยิ่งกลัวๆๆผม ตุ๋ยตรูดด อยู่ เอาเหอะ อย่าเพิ่งแหวกน้ำให้ปลามันตื่นเลย  ถึงจังหวะเหมาะ ละเมิงง พ่อจารวบหัวรวบหาง กินกลางตลอดตัวเลย......... คริกๆๆ

   
           รถติดป่วงแตก ผมขับรถออกมาจากบ้าน ย่านลาดพร้าวตั้งแต่ห้าโมงนิดๆๆ กะดึ๊บกาดึ๊บมาเรื่อยๆๆ เข้ารัชดา ผ่านศาลแขวง ผ่านโค้งต้นโพธิ์ อาพรรรรรถ์........ฮูยยยยย หวาดเฉียวววว 

               เลี้ยวเข้าพหลโยธิน  ผ่าน(อดีต) แดนเนรมิตร ชั้นจาคิดถึงเธอออ เลี้ยวรถเข้ามาจอดโลตัส แต่เจือกเดิน เซลทรัล ทำตัวเป็นลูกค้าที่ดีมากกกกกกกกก  ตอนนี้ หกโมงสิบห้านาทีแล้วครับ อีกไม่กี่อึดใจ ผมก็จะได้เจอเค้าแล้ว ทำไมหนอทำไม ผมถึงได้สติแตกขนาดนี้ อิธิพล ลมปากของป้อจายทำให้ผมเป็นเยี่ยงนี้เลยเหรอ

อยากรู้จัง มันมาถึงหรือยัง  แต่บอกแล้วว่ายังไงก็ไม่โทร เดี๋ยวแม่รู้แม่ตีตายย โทรหาผู้ชายก่อนได้ไง ลูกชายบ้านนี้........เฮ่อออ  รู้ถึงไหนอายเค้าสามบ้านเจ็ดบ้าน อดทนเป็นกระเบื้องโอฬารอย่างเดียวกรู


สักพัก


ดุ่ง

 ดุง

 ดุ่ง

 ดุ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“ฮาโหลลล   ปังคุง  เฮ่ยยย  ม่ายช่ายยย รอกคุง ชะม๊า คั๊บ”


“ครับผมเอง อยู่ไหนแล้วครับ ปิลัน”


“เรายังอยู่ บนรถตู้อยู่เลย  แต่เดี๋ยวก็ถึงแบงค์แล้ว รอแป๊บบ นะนะ เดี๋ยวถึงแล้ว เราจะให้พี่มดเอ็กซ์ ไปส่งเลย รับรองฉิววววว   แล้ว รอกคุงอะหิวรึยาง”


“ยังหรอกครับผมรอได้” 


 กรูพูดไปยางงั้นแหละ อิทธิฤทธิ์ ราดหน้าพยายม ที่มันสิง สถิตย์อยู่ในกระเพาะของผม เมื่อบ่ายโมงมันเริ่มหมดฤทธิ์ แว้วววว  แต่เอาเหอะรอได้


“รอกคุง อยากกินอะไรอะ”


“เอาง่ายๆๆไหม ซิสเล่อร์ โอปะ”


“ฮูยยย เอาดิดิๆๆๆ  ของชอบบบ ทั้งน๊านนนเลย”


“งั้นเดี๋ยวเจอกันหน้า ซิสเล่อร์เลยนะ”

หมดปัญหาแล้วครับกับร้านที่ จะกิน แต่แอะ!! มันบอกว่า เดี๋ยวจะกลับถึงแบงค์แล้ว และอยู่บนรถตู้

คิด


คิด


คิด


ทำงานแบงค์  +    อยู่บนรถตู้ ( อาจจะขับ หรือไม่ขับ )  +   ออกไปเยี่ยมสาขา( แสดงว่าต้องตระเวนไปตามสาขา)


มันน่าจะ..............อืมมมม


อืมมมมมมมมมมมม

อืมมมมมมมมมมม

..............................................................

         
             ชั่งมันเหอะ..............ผมนี่ก็ไปเรื่อยเปื่อย คนเราเวลาหิวนี่ ความคิดมันดูน่าสมเพช เหมือน สภาพผนังกระเพาะ ณ.ตอนนั้นจริงๆ  แต่ชั่งเหอะ รีบจ้ำดีกว่า มันจะเป็นเทวดานางฟ้า จากไหน เดี๋ยวก็รู้

            ผมเดิน ผ่านจากชั้นถ้วยชาม เดินแบบ ตรูดบิด ตรูดเบี้ยวว มองไกลๆๆ คล้ายกับคนปวดอึ เดินหาห้องน้ำ

              ( แล้วกรูจะรีบไปทำไม มันก็ยังไม่มา)

         เดินไกลมากกกกกกก เพื่อไปยังร้าน ซิสเล่อร์ ซึ่งมันอยู่อีกฟากนึงงเลยน๊า.................เหนื่อย โคดดดดด  วันนี้วันศุกษ์ ด้วยซิ ซิสเล่อร์ เซนทรัลลาดพร้าว วันศุกษ์ หกโมงกว่าๆๆ มันจะมีโต๊ะให้กรูไม๊เนี่ยะ 

ไปถึงหน้าร้าน น้องผู้หญิงหน้าเหมือนตุ๊กตานำโชค  ยืนพร้อมสมุดจดคิวอยู่


“สวัดดีคะ กี่ท่านค๊ะ”


“สองที่คับ”


“คุณอะไรค๊ะ”


 “เป้ยคับ”


“ค๊ะ คุณเป้ย สองที่ นะค๊ะ รบกวนรอสักครู่ค่ะ”

         
            น้องพนักงานตีหน้าตายแต่ในใจคงจะกลั้นหัวเราะแทบเยี้ยวแตก เป็นเกล็ดสายรุ้ง  อีเด็กมหาลัยหัวเหลืองเหมือนฝักข้าวโพด ต่อขา  มองหน้าผม แล้วก้มหน้าก้มตา หัวเราะกันคิกคัก คิกคัก....................เมิงจาขำอารายกันนักหนา

เออ!!! กรูมันผิดเอง ที่เกิดมาเป็นผู้ชาย แล้วเจือกชื่อ เป้ย
 ช่ายไม๊ .............................สาดดดดดด เดี๋ยวกรู ก็เต้นให้ดูซะเลยนิ เอาไม๊

มิวสิค!!!


 จั๊ดจา ดาดะ จั๊ด จั๊ด จา ดา ดะ  ฮู้   จั๊ดจา ดาดะ  จั๊ดจั๊ดจาดาดะ ฮู้


.............................


....................


................


..........


พอๆ ตลกกันไปใหญ่แล้ว

ยืนสักพัก น้องเป้ย  ปานวาด ก็ได้โต๊ะ  ฮูยยยยย มีดอกกุหลาบ สีแดง อีกต่างหากกก มันจะหวานไปไหม๊นี่..............ฮื่มมมมมม  เทวดา อุ้มสม  ขนมหวาน คงอยากให้ผู้ชายได้กันเองงงงง

ดุ่ง

 ดุง

 ดุ่ง

 ดุ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


“อยู่ไหนแล้ว รอกคุงงง”


“อยู่ในร้านแล้ว ปิรัน”


“เดี๋ยวเราขึ้นไปน๊า ถึงหน้าเซนแร้วว รอกคุงใส่ชุดอะรายยย”



“ชุดว่ายยยน้ำ...............อ๊ามๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”


( โปรดใช้ ซาวเอฟเฟ็ค เป็นเสียง เอ็คโค่ ซักนิดดดดดดดด)


“เดี๋ยวจาโดนนนตื้บบบ..........อื้บบบบบบบบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”


“ 5555555555  แหม....................ล้อเล่น ผม เสื้อเชิ้ตสีชมพูครับ โต๊ะ เราเข้าประตูมา  ทาง ด้านขวา ติดกำแพง ผมใส่เสื้อสีชมพู คนเดียว เข้ามาเดี๋ยวก็เห็นเอง  แล้วคุณอะชุดอะไร”


ชุดแต่งงานนน....................................ฮิ้ววว  อยากจาห้ายมันตอบ อย่างงั้นอะดิ๊ คริกๆๆ

[namtaan]

เริ่มต้นก้อสนุกแล้ว
มีคำผิดอยู่บ้าง เช่น ทอดกระฐิน ต้องเขียนว่า ทอดกฐิน จ้า
แต่เขียนได้ฮาดีนะ

แต่เรื่องนี้มันเป็นอะไรอ้ะ เรื่องเล่า รึเปล่า ต้องแปะบอกไว้ด้วยนะคะ
แล้วหน้าแรกเค้าต้องแปะกฎ กติกา ไว้ด้วยนี่นา

รออ่านต่อเน้อ
บวกเป็นกำลังใจให้ก่อนจ้า

[maabbdo]

เอิ่ม มันเป็นเรื่องยังไง  แนวไหน  วานข่วยบอก  อ่านแล้วงง

 

[Kasiraki]

“ชุด ทำงานตัวเหม็นๆๆ เสื้อโปโลสีม่วง กางแกงslack สีดำ”

สิ้นบทสนทนาทางโทรศัพท์ ผมก็เฝ้ามองไปที่ทางเข้า มองหา พ่อยอดมนุษย์ ม่วงแรนเจอร์ พิทักษ์ปฐพี...................


ประมานไม่ถึงสิบนาที............... ก็มีชายหนุ่ม ใส่เสื้อโปโลสีม่วงเดินเข้ามา



................................................



................................




......................



................



.......


....



คุณเชื่อ เรื่องบุเพสันนิวาสไหมครับ  กับคนบางคน  ที่แค่แรกเห็น ก็รู้สึกรักแล้ว  



ผู้ชายเสื้อม่วงคนนึงเดินเข้ามาหาผม



คุณหลับตานะ



แล้วนึกถึงหน้า ดีเจอ๋องนะครับ



นั่นแหละคับ คุณ ปลาปิรันย่าบ้าเลือด ของผม



แต่หน้าตาเค้าดูเถื่อนกว่ามาก  ดีเจ อ๋อง อาจจะดูเรียบร้อยกว่า  ส่วนเจ้าหมอนี่  ผมสั้น ตั้งๆๆ มีหนวดเคราเขียวนิดๆ ยืนยันได้ว่าเป็น ปลาปิรันย่า จริงๆ เพราะเกรงว่าน่าจะเพิ่งขึ้นมาจากปากลุ่มน้ำ อเมซอน ตระไคร่ ยังติดตามคางอยู่เลย เขียวมาเชียววว.........  

             สูงน่าจะเกือบๆ เท่าผม ( 178 ) จัดว่าเป็นปิรันย่าที่พันธ์ใหญ่มาก ไม่อ้วน ไม่ผอม แววตาสดใส เหมือนพวกที่เพิ่งได้ รับการบำบัดทางจิตระยะที่สาม  มาเรียบร้อยแล้ว

มันต้องมีแฟนแล้วแน่ๆๆ    

มัน เกย์ ไม่เกย์ เมิงก็ยังไม่รู้เลยยย แถมหุ่นขนาดนี้ ถ้ามาเป็นแฟนกันจิงๆๆ กรูจะโดนกระทืบทุกรอบบัตร เครดิต รึเปล่าวะ............ซวยยแล้วไม๊ละไอ่เป้ยยย

ผมนั่งจ้องมันอยู่ นาน แต่ก็ไม่นำพา............................หูตาผมมันจะเเพรวพราว  ซัก แค่ไหน ก็ไม่อาย และ ไม่สน........................กรูมาจีบเมิงไม่ได้ มานั่งสมาธิ!!!!!!!


“หวัดดีคับ คุณ รอกคุงหรือเปล่าวครับ”


“ใช่ครับ”


 บอกแบบไม่อายเลยนะ เสียงผมสั่นคับ  สั่นยิ่งกว่าคราวแรกที่คุยโทรศัพท์กับมันซะอีก แต่ผมต้องพยายาม สะกดอารมย์เต็มที่ แต่ก็แอบเหลือบมองหน้ามันบ้างนะ  ตื่นเต้ลลลดี........................ฮิ้วววววววววววว


“หิวอะดี้ รอผมนาน สั่งเล้ยยยย  เดี๋ยววันนี้ผมเป็นเจ้ามือเอง ผมมาสาย”


“เฮ่ยยๆๆ ไม่ต้องสายเสย อะไรกาน นี่ก็ยังถือว่าเวลาปกติอยู่ ผมไม่ได้หิวอะไร เลย”


 ใช่สิ เพราะตอนนี้กระเพาะเมิงอะ คงทะลุไปดวงจันทร์ละ มันคงหมดความรู้สึกแล้วหละ


“ ผม เนี่อยมากกกกก  หิวโคดดดด  รถตู้แบงค์ เหมือนเตาปรมนู ร้อนชิบ คนนะว้อยย ม่ายช่าย คุกกี้อาร์เซนอล  อบอยู่นั่นแหละ  ยิ่งมีนัดด้วย บอกให้พี่ เสริฐ ซิ่งๆๆๆน่อย  แว้นๆๆๆๆ เลย กลัวรอกคุงจารอนาน”


“อิอิอิ บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร”


“นึกยังไงถึงอยากจะมาเจอเรา”


“อ้าววว คนมันคุยกันมานาน จาเป็นสองเดือนอยู่แล้ว มันก็ต้องอยากเจอเป็นธรรมดา”


“นึกว่าอยากจีบบบบบบบบบบบบ    อิอิ”


ดูมัน ที่เล่นทีจริงนะเมิงงง.................นั่งตรูดยังไม่ทันร้อนเลย จะเปิดฉากซะละ...................ถ้า เมิงให้  กรูก็ เอานะ


“ ผม ไม่ได้เป็นเกย์นะครับ”  

            
      ดูเถอะครับคนเรา ผมเองก็ถูๆไถๆไป


“เอาเหอะ จะพยามเชื่อออออ”


“เออผมยังไม่รู้ชื่อ เล่นคุณ เลย เรียกแต่ ปิลันๆๆ มันตลกอะ”


“บอกแล้ว ได้ซีรี่7ปะ”


 “อืมมมม..................นะ”
“อิอิ    ผมชื่อ วอ อา นอวาน ไม้ เอก ว่านนนนนนนนนนนนนนนนน   คับ”


“ว่าน!!!”


“ใช้แว้ววววววว”


“ โหลวะ  5555555555555555555”


“อะนะ  กวนละ กวนละ  อยากกินซีสเล่อร์ ที่นี่ หรือที่ โรงบาลเปาโล เห๊อะ โทรไปสำรองเตียงก่อนได้นะ ผมมีเบอร์”


“ขอโท๊ด ขอโทดดดดดด   คริกๆๆๆ”


“แล้วเราอะ.......ชื่ออะไร  รอกคุงงงง”  

          


                     เอาแล้วไม๊ละกรู !!!!!!!!!!!!!!



“เรืยกผมว่า รอกคุงก็ด้ายยยยย  ไม่เป็นรายยยยยย”


“บอกมา”


“อ่าน่า..............ไม่เป็นไร”


“บอกมาเร็ว!!!!”


“...........................................”   ผมเงียบ


“เร็วววววววววววววว!!!!!”  เสียงเริ่มเข้มขึ้น


“ปะ..........................................”


“ ปะ อารายยย  เร็ว!!!!!!”


“ปะ  เอ่ยย...........ต ตะตะ เอ่ยนนนนนนนนนนนนน เก้ยยยยยยยยยยยยยย”


“อ่าร่ายยยยยยยยยยยย   ภาษาขอมรึไง บอกมาเร็ววว   วัยรุ่นใจร้อน   โย่ววววววๆๆๆๆ”



“...............................เป้ย....................................”



“ห๊า!!!!!!!!!    



 อารายยยนะ!!!!!    


 เป้ยยยยยยยยยยยยยยยยย    ว๊ากกกกกกกกกก  ฮ่า  ฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ตลก อะ ผู้ชายอะไรวะ ชื่อ เป้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”


คุณ เคยเรียนเรื่อง สมมาตร แบบsymmetry ไม๊ครับ การเท่ากันทุกทิศทาง เพราะผมจะบอกว่า   ตอนนี้ อีลูกค้าในร้านทุกโต๊ะ มันหันมองผมเป็นตาเดียวกัน ทุกทิศทางแบบสมมาตร  พร้อมทั้งอมยิ้มแกมหัวเราะ แบบแสนสังเวชในสิ่งที่ได้ยิน

           จะมีแต่ อีเด็กมหาลัย หัวเหลือประเทีองปัญญาเจ้าเดิม หน้าร้าน เท่านั้น ที่ยืนตักสลัด อยู่ก็ยังหันมาหัวเราะคิกคักอีกครั้ง  ตอกย้ำ และ ซ้ำให้อายยยยย  


“จะขำอีกนานไหม.....................ให้เรามีแผ่นดิน เดินกลับบ้าน บ้างเหอะ”


“อื่มม ผมมาจาก นิติยาสานนนนน ทีวีกรู นะค๊าบ  จะมาขอสามพาดดดด คุณ เป้ย  ปานวาด อะคับ”

      
           มันทำหน้าปัญญาอ่อน ยิบดอกกุหลาบยื่นมาเป็น ไมค์ สัมภาษณ์ผม..................เอาเหอะ กรูหลวมตัวมากิน ข้าวกับคนบ้าแล้วนิ  


“ตอนเรียนหนังสือ มีเพื่อคบบ้างปะคับ”


“......................................................”  ( ผมเงียบ)


“เคยอายจนอยากจะหนี ออกจากบ้านบ้างไหม  เอามีดไปไล่ฟัน เท็กซี่ละ เคยรึป่าว........ บลาๆๆๆ”


“...........................................................”


“แล้ว เคยคิดอยากไปพบจิตตาแพดดดดด  บ้างไม๊คับบบบ”


“................................................................”  


“คุณ เป้ย ปวดอึ  ชะมะค๊าบบบบบ   ถามอะไรก็ ม่ายตอบ”

        

                       เสียดายวันหยุดกรู...............จริงๆๆ


“ มีวันไหน ที่ไม่เคยพูดบ้างไหม” ผม ทำหน้าเอือมระอาถามมัน


“มี!!!! วันที่นอนตื่นสาย กับ วันที่ไปถอนฟัน วันที่เผลอไปกินสับปาโร๊ดดดดด เพราะปากจาบวมตุ่ยยยยยยย ”


“พูดมาก แบบนี้แฟนไม่รำคาญบ้างเหรอ”


“ ฮั่นแน่!!!!............... หลอกถามเราเหร๋ออออออ   อยากจีบเราอะดิ๊  อิอิอิอิ”


“บร้า!!.......................................”

[Kasiraki]

หน้าแดงสิผม......................................ว้า...............คริกๆ



“อะจึ๋ยยยยย    ดูดิ แอบเขิน ด้วย  อิอิอิอิอิอิ  รอกคุงเป็นเกย์จริงๆๆๆๆๆด้วยอะ  ฮิ้วววววว”


“จะบร้า  รึไง  5555555555555” 


 ผมด่ามันไปก็อมยิ้มไป............ หลุดลุ่ยย เลยกรูงานนี้


“น่ะ!!!!.............ดูดิ  ผู้ร้ายปากแข็ง จะจีบเราก็ บอกตรงๆ  เห๊อะ”


“แล้วเคยมีผู้ชายมาจีบไหม”


“มี๊  บ่อยไป เพื่อนที่ทำงานยังมีเลย  อายโคดๆๆๆ”

       
            ผมใจแป้วพอควร สงสัยมันอาจจะเป็น ผู้ชายปกติ ที่ชั่งพูดก็เป็นได้  เตรียมใจได้แล้ว ไอ่เป้ยเอ้ย


“แล้วทำไงอะ”


“เราก็ไม่ยุ่งกะเค้า หลบๆๆ เค้า เพื่อนคงอื่นมันก็เชียร์ ให้เราได้กะมัน เราเพิ่งเข้าใจ โบนัสไม่ขึ้นก็ มีผลโดยตรงกับ ระบบประสาท  ตลอดจนก้านสมองของคนเราเหมือนกัน.................จา บร้า กันไปทั้ง แผนก แว้วววววววว”


“ก็อย่าไปทำท่ารังเกียดเค้ามากละกัน สงสารเค้า เค้าอุส่าห์เลือกคุณ มาเป็นพ่อของลูก”


“เลือกทำป๊ะ อารายยย  ใครบอกให้มาเลือกเรา”


“อืม ..............นะ ก็แล้วแต่”


“แล้ว เป้ยอะ ทำไมถึงเลือกเรา” 


                  มันอมยิ้มเจ้าเล่ห์ มองผม.................................ไอ่บร้า  อย่ามาน่ารักใส่กรู๊รรรรรรร  กรูเขิลลลลลลลลลลลลล


“ทะลึ่ง  ทะลึ่งละ  ใครบอกชอบคุณ ผมพูดเมื่อไหร ผมไม่ใช่เกย์ อิอิ”


“ป๋ม ก็ไม่ได้ว่าอารายยยยยยยยยนิ๊”   ทำตากรุ้มกริ่ม ใส่ผม


“พอๆๆ คุยเรื่องมีสาระบ้างเหอะ   ว่านทำงานแบงค์ เหรอคับ”


“ถูกกก ต้องงงงง   บุคลิก ชวนฝัน ผนวกกับ  หน้าตาดีๆๆ ที่สรรหาได้ยากยิ่งในแผ่นดิน อย่างเรา ก็เหมาะแล้วที่จะ ทำงานแบบนี้”


“.....................แน่ใจเหรอ............................”


“.............................อ่ารายยยยยยย!!!......................”


“ปะ ปะ ป่าวววว  อิอิอิ”


“ลุคค์ แบบนี้ แหละเหมาะกับแบงค์ละ  โจรมา เจอหน้า ก็หนีป่าราบแล้ว  เอาแซ่ฟาด แล้วตาม สาดด้วยน้ำเกลือ อิอิ”


“ชอบไม๊ กับงานที่ทำ”


“ก็ชอบนะ สนุกดี ดีกว่า ไปสอยมะขามเทศ หรือ งมลูกกลอฟ์ขาย”


“ลักษณะงาน คุณเป็นยังไงอะ”


“  เป็นพนักงานธนาคาร ฮับ”   มันอมยิ้มตาใส


“ แล้วทำอะไรละ”


“ทำงานธนาคารฮับ”       ยิ้มตาใสเหมือนเดิม


              มันไม่ยอมตอบผมครับ  เอาไม่เป็นไร ไม่อยากบอก   เราก็ไม่ควรเสียมารยาทถาม คุยเรื่องอื่นดีก่า


“เหมือนกับตอนที่คิดไว้ ตอนเด็กๆๆไหม   เด็กๆๆ อะ ตอนประถมผมฝันมั่วไปหมด เหมือนคนกินยาแก้ปวด แล้วแพ้ยา..... อยากเป็นคนอ่านข่าวในทีวี เห็นหล่อดี อยากเป็น  แล้วก็  อยากเป็นทหารขับเอฟ 16 ดูหนังฝรั่งมาไง พระเอก ขับเครื่องบินอย่างเท่หหหหหหห์................ท๊อปกันอะ เคยดูป่าววว”


“อืมมม....................เคย”


“  ที่บ้านหลังคารั่ว พ่อใช้ให้ปืนขึ้นไปดู ยังไม่กล้าปีนเลย เดาะ จะเป็นทหารขับเครื่องบิน

           
           พอม.หนึ่ง ก็เพ้ออีก อยากเป็น ด๊านเซอร์ เพราะดูหนังมา  ก็เต้นมันเรื่อยไป เพื่อนบอกว่าเต้นเหมือนลิงรำกลองยาว แถวเขาสามมุข   ก็ไม่ฟัง หาว่าพวกมันอิจฉา  อาจารย์ที่ปรึกษา กับ ผู้อำนวยการโรงเรียน  ลงทุนมาอ้อนวอนด้วยตัวเองว่า อย่าพยายามเลย สุวสันต์

       
         ถ้าเค้ารู้ว่า ด๊านเซอร์อย่างเธอจบมาจาก โรงเรียนนี้ เดี๋ยวโรงเรียนเรา จะถูกสั่งปิดเอา ไม่งั้นกระทรวงอาจจะเอา  รถเม็กโคร มาไถโรงเรียนเราทำรัฐสภาใหม่ก็ได้  เธอต้องล้มเลิกความตั้งใจอันนี้นะ ............ไม่งั้นครูจะเชิญผู้ปกครอง”


“ 55555555555555555555555555555555”


“ยัง ยังไม่พอ พอมา ม.ปลาย ชาวบ้านเค้าเรียนกันได้เกือบสี่  ตัวเองเรียนได้ สามกว่านิ้ดๆ กาเดะอีก ทีนี้อยากเป็นหมอ อาจารย์พาไปงานจุฬาวิชาการ ไปคณะแพทย์ ไปดู ศพของอาจารย์ใหญ่ ผ่าออกเป็นส่วนต่างๆ สมองบ้างละ ช่วงตัวบ้างละ ตับ ไต ไส้ พุงงง อีรุงตุงนัง.............  อึ๋ยยยย 

           
             กลับมาบ้าน ต้องหอบหมอนที่นอนไปนอนห้องแม่ เกือบอาทิตย์  กลัวผีแทบตายยยยยยยยยย...................ตุ๊ยยยยย!!! กาแดะ อยากเป็นหมอ      “5555555555555555555555......................เฮ่ยๆๆๆๆ กินข้าวอยู่นะ พูดอารายยยยยยยยย เดี๋ยวกินข้าววว ไม่ลง”


“ อิอิอิ นั่นดิ ขอโทษ ผมลืมไป.....................แล้วว่านละ”


“ ตอนแรก เด็กๆๆ บ้านเราอยู่ กำแพงเพชร ตอนวัยเยาว์ เป็นเด็กน่ารัก น้ำก็ ไม่ค่อยอาบ ฟันก็ไม่อยากจะแปรง  ขี่ม้าก้านกล้วย....แซวสาวไปวันๆๆ

         

                                   วันนึง แม่คงสิ้นคิด

         

                   พาไปดูเค้าขี่มอไซด์ ต่ายถัง งานวัดแถวบ้าน อย่างมันอะ ผนวกกับความฝันขบวนการจูแรนเจอร์...........ครอบหัวเรามัวเมา.......... นับแต่นั้นป็นต้นมา ทุกวัน เราก็ ต้องออกฝึกวิทยายุธ  ออกปั่นจักรยาน ทั่วบ้านร้านตลาด งานวัด.......... งานบวช...............  งามสมโภชน์ ....................อุโบสถ์.................... ลูกนิมิตร

         รถขายกับข้าวขับผ่านมา เราก็ปั่นแข่ง

          รถขายส้มโอ ทุเรียน มันแกว

          รถขายกะละมัง ถังพลาสติก

          รถขายปลาสลิดปลาโอ   ฯลฯ

       
  ขนาดรถสิบล้อขนอ้อยเรายังไม่ปล่อยให้ลอยนวลลลล  เล้ยยยยยยย

         
              เคยคิดว่า ชาติภพนี้ คงไม่มีใครหยุดยั้ง ฝันของเราด้ายยยยยยยยยยย    ปั่น ปั่น ปั่น มันเรื่อยไปถ้า ทีมชาติปั่นจักรยานโอลิมปิก มาเห็นเราตอนเด็กๆอะ ไม่ได้ปง ได้ไปมันแล้ว เมืองจีนนะ คงจะอาย กริ๊ดดด แต๋วแตก เลิกปั่นจักรยาน หันไปเอาดีทาง ประกวดมิสทิฟฟานี่ แน่นอนนนนนนนนน......................คุณว่าน คอนเฟริม์”



“ 55555555555555555555555555555555”



“เคยเห็นกำแพงบ้านปะ....... เราเคยไม่เข้าบ้านทางประตูนะ เราปั่น ไต่กำแพงขึ้นไปเลยอะ...............เราคิดว่าเรา มี วิทายายุด ”


“แล้วทำได้ปะ”


“ม่ายยยยด้ายยยย  หัวทิ่มร้องไห้แงๆๆ แม่ต้องมาตีซ้ำ ถึงจายุดดดดด”


“แล้วพยาม นานไหม”


“วิทายายุดที่มีคงไม่พอ......... คงต้องกลับชาติ มาเกิดเป็นนกอะมั้ง.....ถึงจาทำได้อะ...............สักพัก  แม่เราเห็นท่าไม่ดี เลยตัดสินใจเอาน้ำมันเบนซิน ราดจักรยาน  แล้วจุดไฟเผาทิ้ง เราเลยหยุดปั่น นับแต่นั้น”

ผมนะภาวนา ขอให้แม่มันทำอย่างงั้น จิงๆๆ  ทีเถ๊อะ



     
     
 ดีนะที่ แค่พาไปดู รถไต่ถัง นี่ถ้าอุตริพาไปดู คนอมน้ำมันแล้วพ่นไฟละก็..........................จังหวัดมันคงจะวินาศสันตะโร บนกองเพลิงกันหละ



“  คุณนี่ ตลกกจริงๆๆๆ เลยนะ พูดเก่งขนาดนี้มาตั้งแต่เด็กเลยสิ”


“ช่ายยยยย  เด็กๆๆที่บ้านนึกว่าผีเข้า


“ ไม่คิดแบบนั้นก็แย่แล้ว”


“เป้ยก็พูดเก่งนะ  เราสองคนถึงเจอกานนนงัยย”


“อย่ามามุขเกยยยยยย์”


         
              เราสองคนขำกัน เอิ๊ก อ๊ากก  ผมมีความสุขมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก   แหม รักหน้อ  ร๊ากกก........ อะไรอะไรมันก็ดู ลงตัวไปหมด

         
            แต่ก็นั่นแหละครับ มันเป็นเกย์หรือเปล่าวผมยังไม่รู้เลย  หรือ ถ้าเป็น เค้าจะชอบเรารึเปล่าว ก็ยังไม่แน่ใจ  เพ้อเป็นกระต่ายหมายจันทร์ไปก่อนเถอะกรู 


            แต่ก็อะนะ.....เอาน่า มีความหวัง มันก็ยังดีกว่าไม่มีหวังใช่ไหมละคับ   วันนั้นหลังจากทานข้าวเสร็จ ผมก็กลับบ้าน ตอนแรกก็ว่าจะขับรถไปส่งมันที่แบงค์ เพราะมันจอดรถเอาไว้ สมมุติ ว่าชื่อ แบงค์  K G B ละกาน

         
              มันบอกว่า จะทำอย่างนั้นทำไม ขับรถออกจากโลตัส แล้วต้องยู เทริร์น  กลับไปส่งมัน รถติดจาตาย ขับออกไปเลย แล้วเลี้ยวเข้า ถนนลาดพร้าวไปดิ ง่ายดี ส่วนมัน จะนั่งพี่มดเอ็กซ์ กลับ (มอไซวิน)  ใจจริงอยากจะเดินไปส่ง มันถึงแบงค์ แต่ก็ทำมิด้ายยย  กลัวมันว่าเราแร่ดดด 

เฮ่อ!!!  เกิดเป็นผู้ชาย แล้วมาจีบผู้ชาย เนี่ยะ ลำบากยากแค้น จิงๆๆ

ขับรถ กลับไป ใจก็ครุ่นคิด ทำไงดี

คิด


คิด


คิด



มันทำงานอยู่ K G B  เค จี บี   เอ ทำงายดี

ทำงายดี.....................................เฮ่ยยยย!!!!




K   G    B    !!!!!!!!!!!




เสร็จกรู!!!!!!!

[Kasiraki]

...

.........................................................................................



..............................................................................


.....................................................



...........................


..............

..... 


“ฮัลโหลลล   เป้ย ปะเนี่ยะ”


“เออ กรูเอง”


“มีอะไร ห้ามชวนกรูไปไหนนะกรูไม่ว่าง   ห้ามขายอะไรกรู เพราะกรูไม่ซื้อ  ห้ามจีบกรู เพราะกรู จะบวชชี  บลาๆๆๆๆๆ”


“พอๆๆๆ เมิงไม่ต้องพล่ามหรอก กรู ไม่สิ้นคิดแบบนั้น  กรูมีเรื่องเดือดร้อน ต้องให้เมิงช่วย เมิงต้องช่วยกรูนะ ผักกาด”


“  เมิงจะมาลำเลิก อะรายกรูอีก  ถ้ายืมเงินเมิงเลิกคิด  ปลายเดือนแบบนี้ ตัวกรูลีบ หัวกรูโต เป็นปลาดุกหน้าแล้งไปแล้ว เมิงงงง เข้าใจไม๊”


“ม่ายยยช่ายยยย   ม่ายยยช่ายยย เรื่องนั้น”


“แล้วเรื่องอะรายของเมิงอะ”


“อีผักกาด เมิงยังทำงาน อยู่ที่ K G B ใช่หรือเปล่าว”


 “ทำ.............ทำไม เมิงจะไปปล้นเหรอ”


“อีบร้า!!!!  ปล้นทำป๊ะ อะไรละ เมิงนี่ เอาคุกเอาตะรางมาให้กรู จิงๆๆ”


“เอ้า!!!!  ร้อยวันพันชาติ เมิงก็ไม่เคยถามกรู เรื่องที่ทำงานนิ”


 “คือ เอ่อออ.........................อย่างงายยยดี..........................เอ่ออออ”


“เร้ววว จะเล่าก็เล่ามา  ลีลาห้าสิบอยู่นั่นแหละ  เร็ววววว เล่าไม่เล่า ถ้าเมิงไม่เล่า เดี๋ยวกรู จะสวย ให้เมิงงงดู”


“พอ.........................พอ.....................อย่านะ กรู ห้อยพระนะ”


“......................ไอ่เลวววววววววววววว..............................”


“เออๆๆ เล่าก็ได้ แต่ขอร้อง กรูเล่าอะไรไปแล้ว เมิงเยียบไว้เลยนะ   แล้วอย่างเพิ่งไปบอกใคร เหยียบให้ไส้แตกเหมือนจิ้งจกโดน ประตูหนีบเลย โดยเฉพาะ เพื่อนๆๆ ของเรา”


“ พอๆๆ เดี๋ยว เมิงไม่ต้องพูด กรูรู้ละ.....................................เมิง ปิ๊งใคร ที่แบงค์ กรูช่ายยไหม๊   บอกมา.................เร็ววววววววววว”


“แหมม...เมิงนี่ เก่งระดับรากหญ้าจริงๆๆๆ นะอีผักกาด”


“เรื่อง ทุกเรื่องในโลกนี้ กรูรู้หม๊ดดดดดด  ตอนเด็กๆๆอะ อย่าหาว่ากรูคุยเลย เรียนอนุบาล กรูอะว่ายน้ำตีกรรเชียงคู่มากับ เทพธิดาพยากรณ์ เลยนะเมิ๊งงงงงง  บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ...................”


“ พอๆๆ พอก่อน คุยกับเมิงที่ไร กรูปวดตับทุกที .....................ฟังกรูนะ เอางี้ กรูอยากให้เมิงช่วยกรู สืบดูว่า มันชื่อ จิงชื่อ อะไร  ทำงานแผนกไหน  มีแฟนหรือยัง ถ้ามี เป็นผู้ชายหรือผู้หญิง  ตอนอยู่ที่ทำงาน เป็นตุ๊ดไม๊ ถ้าเป็น แร่ดขนาดไหน มากไปหรือเปล่าว ถ้ามากไปกรู ก็ก็รับไม่ได้นะ  คนเราจะแร่ดก็ต้องแร่ด แบบพอเพียง.....................แค่เนี่ยะ เมิงทำได้ปะ”


“ แล้วข้อมูลอะไร ที่เมิงมีให้กรู บ้างอะ”


“ ก็มี             1 มันชื่อเล่น ว่า  ว่าน

                      2 มันตัวสูง พอๆๆกะกรู

3   มัน หุ่น พอๆๆกะกรู

4   มันดำกว่ากรู นิดนึง

5   เวลามันทำงาน มันต้อง ไปเยี่ยมสาขา 

6    หน้ามัน คล้ายดีเจ อ๋อง

7   ตอนเด็กๆๆ บ้านมันอยู่กำแพงเพชร

8   มันเป็นเด็ก แว๊น ปั่นจักรยานซิ่งตั้งแต่เด็ก จนแม่มันต้องเผารถทิ้ง

9   มันชอบเล่น เวป พันท้ายนรสิงห์  ห้อง สยอง   

10     มันใช้ล๊อกอิน  ปลาปิรันย่า บ้าเลือดดดดดดด

เอาละอีกผักกาด กรู มีข้อมูลให้เมิง เท่านี้  ตั้งสิบข้อ  เมิงช่วยกรูได้ไม๊” 


“ เป้ย สิบข้อที่เมิงให้กรูมาเนี่ยะ เป็นประโยชน์ ต่อกรู และ จรรรรโลงงงงงง  โลกกกกกกก ตลอดจนจิตวิญญาน  กรูมากเลย นะเมิงงงงงงงงงงงงงงง    เมิงไม่ต้องบอกกรูจะดีกว่าไม๊ เห๊อะ ไอ่เป้ยยยย...............บอกเพื่อ!!!”


“ แล้วเมิงจะให้กรู ทำไงละ”


“ กรู ขอแนะเมิงเลยนะ  ก่อนอื่นเมิงต้องตั้งสติดีๆ สวดชิญบัชร  ซัก สองร้อยจบ จากนั้น  เมิงหา หัวหมู  ดอกไม้ ธูปเทียนนะ  อะ!!  เอาพวงมาลัยเจ็ดศอกด้วยก็ได้  แล้วไปบนพระพรมเอราวัณซะ...............................กรูว่าบางทีท่าน อาจจะช่วยเมิงด้าย อะ เป็ย  จิงๆๆ เมิงลองดู........ เชื่อกรู”
“ นี่.......... อีผักกาด หัวกระบาลเมิงนี่ มันมีไว้ ให้เห็บเหา มันพักพิงอาศัย  เพื่อประกอบสัมมาอาชีพ รึไง  ป่านี้มันคงดูดเลือดเมิงหมดก้านสมองแล้วม้างงง  อีพิการซ้ำซ้อน   กรูอะแค่ลองถามไอเดีย เมิงดูก็เท่าน้านนนน      ดูสิว่า สมองฟองน้ำของเมิงอะ คิดอะไรได้บ้าง  โดย เฉพาะเรื่องผู้ชายเนี่ยะ”


“ ค๊ะ  อิสมองปราดเปรื่อง......อิอัจริยะ .......อิไม่ต้องคิด....... อินิมิตรได้...........อิไม่เคยโง่     แหมถ้าสมองกรู มีแต่เห็บ แต่ เหา ของเมิงก็นกเอี้ยงก็อพยบ เข้ามาทำรังได้แล้วละ............. แล้วจะโทรหากรูทามมมมม๊ายยยยยย    เห๊อะ!!! 

           อินกเอี้ยง อิเมี่ยงคำ.......... นี่ แล้วที่เมิงเม้าท์ๆๆ อยู่เนี่ยะ เปิดประตู ออกไปดูบ้างหรือเปล่าว แม่เมิง อะ เค้าแอบฟังอยู่ไม๊  อีคนเก่ง  กรูว่าแม่เป็นลมไปแล้วมั๊งตอนเนี่ยะ................ลูกชายหัวแก้วหัวแหวน.......วางแผนจับผู้ชายหัวลุกเป็นไฟ!!!!!!”


“เออน่า แม่กรู ดูทีวีอยู่ข้างล่าง เค้าไม่สนใจหรอก  มานี่ เข้าเรื่อง กรูจะบอกให้ อาทิตย์หน้า ตารางงานกรู กรูจะหยุดวันพุธ เดี๋ยววันพุทธ กรูจะไปหาเมิงที่แบงค์ เมิงอย่าหลบลี้หนีกรูไปไหน จะเปียแชร์จะ เก็บดอก ปอกเห็ด  อะไร กรูก็ห้ามทั้งนั้น  แล้วกรูจะฟอร์ม เอาของไปฝากมันที่แบงค์ กรูจะโทรเรียกมันลงมาเอาของ

             จากนั้นเมิงก็หาเสาตกน้ำมันต้นไหนก็ได้ แล้ว สิงสถิตย์เงียบๆๆ  ไม่ต้องสะ.เหร่อออกมาให้มันเห็น กรู ไม่อยากให้มันรู้ว่าเราสองคนรู้จักกัน  จากนั้น พยายาม เอาสมองน้อยๆๆของเมิงอะ จดจำหน้าตามันให้ได้  แล้วเดินตามมันกลับขึ้นไป   ไปสืบมาว่ามัน ชื่อจริงชื่ออะไร ทำงานแผนกไหน ได้ไม๊ อิเพื่อนเ.......ร”


“นี่......นี่  กรูไม่ใช่ผีไร้ญาตินะ ถึงจะให้กรู เข้าไปสิงตามเส้า เขย่าจิต  แบบนั้นอะ ถ้าเข้าสิงในใจนิชคุณนี่สิ  กรูจะไม่ว่าสักคำ..............เออ แล้วเมิงจะเอาอะไรไปฝากมันวะ”


“.................ข้าวหลาม......................”


“ ก๊ากกกกก....................อุ้ยยยย  เริ่ดดดดดค๊ะ ฟังความคิดเมิงแล้วกรูอยากจะกรี๊ด เป็นภาษาอิหร่าน......เมิงคิดได้ไงเนี่ยะ    ขโมยซีน  ไอ่โจ้ กับนังซี มาหรือไง ให้ข้าวหลามอะ เมิงเห็นไม๊ชะตากรรมของ ไอ่โจ้ในเรื่องอะ ตอน นังซีมันยัดข้าวหลามคืนนะ แต่สำหรับเมิงน๊ะ   กรูกลัวว่าเมิงอะจะโดน ดี เจ อ๋องของเมิง ฟาดกระบาล ด้วยกระบอกข้าวหลามมากกว่าวะ..................ผักกาดแก้วขอคาดการค่ะ”


“จะฟาด กรู ก็ด้ายยยยย แต่กรูขอกระบอกอื่นของมัน จาด้ายยยยไหม เพื่อนนนน”


“อิทุเรด...............สับปาดนนักนะ......เมิงอะ”


“แหมเมิง บอกแค่นี้ เข้ารกเข้าพงไปไกลเลยนะ.........เมิงกลับ ออกมาได้แล้ว....... อีผักกาด  ที่กรูให้มันอะ เพราะว่า เสาร์อาทิตย์นี้ พี่สาวกรู กับเพื่อนที่ทำงานเค้าจะไปเที่ยวที่ชลบุรีกัน ขากลับกรูว่า เค้าต้องแวะ ตลาดหนองมนแน่ๆ เลย เพราะที่บ้านกรู เค้าชอบกินข้าวหลามกัน  กรูไม่ได้ขโมยซีน ในเมื่อกรู ชอบกินข้าวหลามแล้ว  เนื้อคู่ของกรู ก็คงต้องชอบด้วย”


“  คิดเอง......เออเอง.......เพ้อไปเอง  สร้างวิมาน  ฝันบนดิน    เมิงนี่ก็แปลกนะ ชอบกินข้าวหลามแต่ก็ไม่อ้วน กรูอะอย่าให้พูด เลย กินกระบอกเดียว

              ตื่นนอนมาอีกวัน หน้ากรูบวม เหมือน ไปเดินป่าห้วยขาแข้ง แล้วโดนต่อหัวเสือต่อยยกรัง เช้ามาทำงาน หัวหน้า แทบเกณร์ลูกน้องทั้งแผนก มาหาเหล็กในบนหน้ากรู  อนาจจริงๆๆ”


“อิอิอิ.............กรู กินจริง แต่ก็กินน้อยโว้ย อย่างมาก ก็สองกระบอก ไม่เกินนี้”


“แต่ก็ดีนะ เมิง ที่เมิงเจอคนที่เมิงชอบ  ว่าแต่เมิงมั่นใจมากเลยเหรอคนนี้อะ”


“กรูไม่รู้วะ ความรักของกรูอะ กรูชอบใช้เซ้นต์ ถ้ามันใช่ มันก็ใช่วะ แต่คนนี้ อะ กรูเต็มที่วะ  ใจสั่งลุยว้อยยยยยย”


“หืมมมม ใจสั่งลุย  กระทิงแดง เหลือเกินนะเมิง  แมนนนนนมากกกกก  อี สามห้าเจ็ด  นี้เมิงเปลี่ยนงานไปขับรถสิบล้อขนปุ๋ยมาเหรอ ที่ได้เพ้อ  แบบนี้อะ”


“ขนปุ๋ยยยก็ด้ายยย  ถ้ามีเค้า นั่งอยู่ข้างกาย เป็นเพื่อนร่วมทางงง ไว้วางใจ นิจนิรันดร์  คริกๆๆๆ”


“ตุ๊ยยย.....................เพ้อได้อีกนะ......................บอกกรู ด้วย สายไหน กระไหน ขาขึ้น ขาล่อง เดี๋ยวกรู จะไปซุ่มดักรอ  พอเมิงขับมา กรูจะเอาหิน ปากระจกรถ เมิงงงงงง”


“ อี เลววววววว...............................................”


“5555555555555555555555555555”


              จบการสนทนา  กับ เพื่อนรัก สมัยมหาลัยของผม  ฮะฮ้า  เพื่อนนี่มัน มีประโยชน์ได้หลากหลาย จิงๆๆ ทั้งเรื่องดี และเรื่องชั่ว 

         เมื่องวางแผนชั่วได้สำเหร็จ ผมก็นั่ง นับวันรอ อิอิอิ   วันนี้ วันศุกษ์ อีกไม่กี่วันก็วันพุทธละ

เย็นวันจันทร์ พี่ปุ้ย แวะกลับมาที่บ้าน เอากะปิ น้ำปลามาฝาก ตลอดจน ข้าวหลามสื่อรักของผม พี่ปุ้ยถามว่า ทำไมสั่งมาเองตั้ง แปดกระบอก ไปบนหลวงพ่อข้าวหลาม ไว้เหรอ ผมบอกว่า จะเอาไปให้ เพื่อนใหม่ มันชอบกิน แล้วก็ฝากคนอื่นด้วย  พี่สาวผมก็ไม่ได้ถามอะไรมากนัก

บ่ายวันอังคาร ผมโทรหามัน


“ฮะโหลลล  ว่านคุง  วันพุทธ อยู่ออฟฟิด หรือออกข้างนอกอะ”


“อยู่จิ ทามมาย  จะมาขายเครื่องกรองน้ำเหร๋ออ”


“ขาย ......บ้าบอ.....อะไรกัน  ผมจะเอาข้าวหลามไปฝาก พี่สาวไปเที่ยวชลบุรี ซื้อมาเยอะ หยั่งกะไปฆ่ารัดคอ เจ้าของร้านมา  ว่าจะเอาไปให้ ว่านอะ  ว่านชอบกินหรือเปล่าว”


“ชอบบบบบบบบบ............ของฟรีอะ ชอบทั้งนั้นแหละ........ แต่ต้องมีคนป้อนให้น๊ะ”


“......................ตลกกกก.......................”


“อิอิอิ  อ้าว ก็เราขี้เกียจเคี้ยวนิ”


“ได้ เดี๋ยวเราจะป้อน ทั้งกระบอกเลย เอาป่าววววววววว.........เอาตรงไหนดีหละ...............กลางกระบาล หรือ ระหว่างท้ายทอย”


“เอาดิ๊   กล้าป้อน ก็กล้ากินอะคับ  คริกๆๆ”




หยอดดดดด...................หยอด................   ไปเรื่อยยยยยย  นะเมิงงงงงงงง ไอ่ว่านนนน



“เราไปตอน ประมาณซักบ่ายสามนะ แว่บ ลงมาได้ปะ”


“ได้จิ เดี๋ยวจาไต่ ลงไปเหมือน spiderman เล้ยยยยยยยยย”


“เออ ให้ไต่ลงมานะ ไม่ใช่กลิ้งลงมา”

[Kasiraki]

               วันพุทธ ผมกลับมาบ้าน ประมาณ เจ็ดโมงเช้า เพราะเมื่อคืนเข้ากระกลางคืน ง่วงมาก นอนมันทั้งเน่าๆๆ อย่างนั้นอะ บ่ายโมงตื่น อาบน้ำแต่งตัว เตรียมพร้อมไปอ่อย เหยื่อมัน  บ้านผม อยู่ ซอย ลาดพร้าว 101 ไปรัชโยธิน ถ้ารถไม่ติดจริงๆๆ มันก็ไม่ไกลหรอกครับ ขับรถแป๊บเดียว


         “ไอ่เป้ย เมิงมาแล้ว ไปจอดตึกWESTนะ มันจะจอดสามสิบบาท ทั้งวัน ถ้าเมิงมาตึกใหญ่ กรูต้องเอาบัตรจอดรถเมิงมา สแตมป์ กรูขี้เกียจ เดินโพสยั่วยวน คนแถวนั้นไปมา เดี๋ยวเค้าจะนึกว่า นาตาลี เกลโบว่า มาทำธุระที่แบงค์...........บลาๆๆๆๆ”



“เออ กรูรู้ละ เมิงเตรียมพร้อมนะ อิหนึ่งในจักรวาล ”

               

                            สั่งมัน เหมือนจะไปรบ


“เอ.....................แต่ก็มันดีนะ กรูรู้สึก เหมือน เป็น น้องน้ำปั่นเลยอะ ฮะ ฮ้า  สายลับจับบ้านเล็กกกกกก”


“เออ จะอะไรก็เหอะ อิน้ำปั่น อิน้ำส้มคั้น อิน้ำมะนาวว  เมิงอย่าให้หลุดละกาน  ไม่งั้นละ กรูนี้แหละจะปั่นเมิง เหมือนมูริเน็กซ์ เลย เข้า ใจไม๊!!!!!  อิน้ำผลไม้รวม”


“เอ้ออออออออออออออออออออออ.............................กรูรู้แล้วววววววววววววว”



ไม่นานนัก ผมก็ถึงรังแมงมุม ของมัน



ว๊ากก ฮะ ฮะ ฮะ..................................................หัวเราะ แบบเสียงชั่วร้ายยยยยย



มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก...................อีกครั้ง



“ อีผักกาด!!!!!!!! กรู อยู่นี่ เมิงจะหันหัวไปไหน”

   
            นังผักกาดแก้วเพื่อนผม ใส่กระโปรงสั้นสองคืบ ผมบ๊อบทรงเดียวกับคุณ โอปอลล์  รองเท้าส้นสู้ แหลมปรี๊ดดดด  สูงตีคู่มากะ ตึกใบหยก     แล้วยังจะล่อ....ผ้าพันคอมาสะด้วย ไม่รู้ว่ามันเหน็บ มันหนาวอะไรนักหนา  ไม่ได้เหมือนน้องพีคคค เล้ยยยยย

    เจ้าแม่ตะเคียงทองสิไม่ว่า ....................ดูสิ ผ้าสามสียังพันคอมันอยู่เลย 


    “ ฮัลลลลล โหลลลลล มายยย แฟรนนนด์”


    “นี่เมิงแน่ใจนะ ว่านี่ชุดทำงานอะ กรูนึกว่าเมิงจะไปรำแก้บนแถว วัดสำแหร่ ก่อนหยิบขึ้นมาใส่ คิดก่อนก็ได้นะ ไม่มีใครเค้าว่าเมิงหรอกกก”


      “เอ่อ น่าแหม เค้าเรียกว่า คนมี style ว้อยยยยยยยยยยยย..............ผู้หญิงอย่างชั้นไม่มีวันหยุดสวย.......................สวยไม่แคร์สื่อ”




ใช่สิ.................สวยตอนฝนตก............................สวยตอนพระจันทร์เต็มดวง......................สวยตอนคางคก อึ่งอ่างร้องกันระงม



“แต่งตัวแบบเมิง  เก็บไว้แถมกะปลาเค็มเหอะ.... อะนี่กรูจะบอกแผน กรูต่อไปนี้กรูจะแทนชื่อมันว่า   เป้าหมายนะ  เข้าจายย”


“ ค๊ะ บอสส!!”


“แล้วเดินตามห่างๆๆ กรูด้วยย  อย่าใกล้จนมีพิรุจ”


“ค๊ะ บอสสส!!!!”


“เมื่อ กรูยื่น ถุงข้าวหลาม ให้ใคร นั่นคือเป้าหมาย จงรีบจดจำ หน้าตา รูปประพรรณสัณฐาน ตลอดจนสัดส่วน  จากนั้นจงสะกดรอยตาม  อย่างไม่ลดละ”


“ค๊ะ บอสสส!!!!!!”


“รับทราบ ตามนี้”


“ค๊ะ บอสสส!!!!!!!!”


“มีคำถามอะไรไม๊”


“มีค๊ะบอสส  แล้วถ้า เป้าหมาย เข้าห้องน้ำละค๊ะ  ดิชั้นจะต้องตามเข้าไปด้วยไหม๊”


“  เมิงไม่ต้องบากบั่น ขนาดนั้นก็ได้ค๊ะ  กรูไม่มีตั๋วเครื่องบินรอบโลกจะให้ งานนี้ไม่ใช่โปรเจต ใหญ่ของ ซี ไอ เอ เมิงจะตามเข้าไปพสูจน์กลิ่น มันรึไง  รอข้างนอกก็ด้ายยยยยย.......ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา  ดีเหลือเกินนะเมิง”


“ค๊ะ อีบอสส   ไล่ล่า ผู้ชาย จนแต๋วแตกไปเยอะ เลยนะค๊ะ พักนี้”


“ครับ!!!!...............และกรูก็ได้ ตั้งชื่อ ปฎิบัติการนี้แล้ว  นั่นก็คือ  ปฎิบัติการ ข้าวหลาม ตามมมมมรักกกกกกกกกกกกก”


“ โถะ....โถ้ถถถถถถถถ........พ่อคู๊นนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!  พ่อขนุนหนัง พ่อหนังกลางแปลง  ย้ายบ้านไปปลูกริมคลองแสนแสบ แล้วใช่ไหมค๊ะ ถึงได้เน่าซะขนาดนี้ ไปไกลเหลือเกินนะ............ เพื่อนกรู.......กู่แล้วจะกลับไม๊เนี่ยะ”

               
                 มันหลับตาส่ายหัว ปลงสังเวชแบบไม่เข้าใจโลก


“5555555555555555555555”

....................................................................

.......................................................

....................................

.................

.....


“................ เมิงนี่ก็ใจแตก ตอนแก่เน๊อะ   กรูชักอยากเห็นหน้า มันเร็วๆๆแล้วละ”


“เออน่า!!!!ตามมมมมมมมา..............................................................”
ผมเริ่มปฏิการ อย่างไม่รอช้า  อีนครสวรรค์แฟชั่นวีค ซอยส้นเข็มถี่ยิบ สะกดรอย  ตามตรูดผม  เหมือนหมาพุดเดิ้ด เดิน ตอแ....ลตามนาย   หรือไม่   ก็คงเป็นโจรวิ่งราวข้าวหลาม สามอันสิบ

           ผมโทรถามมัน(ไอ่ว่าน)มาก่อนออกจากบ้านแล้ว มันบอกว่า ถ้ามาถึงให้ ไปรอมันที่ชั้นล่างตึกใหญ่  มันจะมีเค้าเตอร์ เซอร์วิซ ของแบงค์ อยู่  บริเวณ ด้านหลังบันไดเลื่อน  หรือไม่ก็ไปรอในห้องสมุด ข้างล่าง ผมบอกว่ารอหน้าบันได เลื่อนดีกว่า ถ้าจะเห็นได้ชัดดี

อีผักกาดแก้ว เตรียมพร้อมซุ่มเงียบ อยู่ แถวที่นั่งลูกค้าหน้าเคาเตอร์ ซึ่งณ.บัดนี้  ที่นั่งกำมะหยี่ธรรมดา   ได้กลายเป็นหลุมเพลาะ  สมรภูมิรบ  ของ คอมมาโดสาวแดนตายอย่างมัน    ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ววววววว.........

          ไม่นานนัก เจ้าปิรันย่า ชะตาขาดก็ว่ายลงมา ทางบันไดเลื่อน เดินยิ้มเรี่ยราดไม่ได้รู้เหนือรู้ใต้ อะไรทั้งนั้น แผนการชั่วช้า....ดำเนินไป เรื่อยๆๆ   แบบไม่มีพิรุจอะไร.................. คริกๆๆๆ เก่งจิงๆๆๆกรู เรื่องชั่วๆๆเนียะ 

           ยืนคุยกับมันสักพัก ก็ขอตัวกลับ อีผักกาดแก้ว ซึ่งนะตอนนี้  อินเต็มที่กับบทนักสืบสาว  ก็รับไม้ต่อทันที สะกดรอยตาม ไอ่ว่านขึ้นไปเงียบๆๆๆ.....................จน ถึงรังของมานนนนนนนนนนนนนนนนน..................อย่างมือโปรรรรรร.............................

ฮุๆๆๆๆๆ   ว่านเอ๋ยยย เมิงจะรู้ไม๊ เนียะ เพื่อนร่วมงาน แบงค์เดียวกันกับเมิงง ตอนนี้  เกลือเป็นหนอนเสียแล้วววววว

เสร็จภาระกิจ.......ผมก็ขับรถ ออกจากแบงค์ มาเงียบๆๆ ในใจรู้สึกตื่น เต้นกับ ปฎิการนี้ เหลือ เกิน เหมือนจะมาวางระเบิดสะพานปลา ยังไง อย่างงั้น  ตื่นเต้น อิ๊บอ๊ายยยยย

ถึงบ้านก็ นั่งรอข่าวดี จาก อีกผักกาดแก้วเพื่อนชั่ว  นั่งรอด้วยความร้อนรน เอ ถ้า อีผักกาดมันทำพลาดละ เราจะทำอย่างไร ถ้ามันจับได้ แล้วมันโกรธเราอะ เราต้องแย่แน่ๆๆ  ชีวิตนี้ จะเจอคนดีๆๆ ได้สักกี่คน ในเวปบอร์ด ยิ่งคิด ผมก็ยิ่งเครียดดดด

ดุ่ง 

ดุง 

ดุ่ง

 ดุ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


“เฮ่ย!!!!!...................................ว่าไง อีผักกาด ได้เรื่องไหม๊”


“ นี่เมิง..........ลดความตื่นเต้นลงหน่อยก็ได้นะ ..............เมิงเป็นเอามากเลยนะเนี่ยะ เมิงรู้ตัวปะ”


“เอ้อออ น่า  เร็ววววววววว่าไง”


“ต่อมละอายใจของเมิงยังทำงานปกติดี รึเปล่าว หาหมอเช็คบ้างนะ.............กรูเป็นห่วง”


“เร็ววววววววววววววววว   อีผักกาดดดดดดดดดดดดดดด....จอ”


“เอ้ออออออออออ..............................................ฟัง!!!!!!!!


มันงานอยู่ h r 


มันชื่อจริงชื่อ พิ..............ริ................ยะ.................พงษ์


มันยังไม่มีแฟน  วันๆก็ไร้สติ     เดินคลุ้มคลั่ง ไปทั่ว แผนก


 มันปากจัด  ใครๆๆหลายๆๆคนสงสัยว่ามันจะเป็นตุ๊ด นั่นคง สมใจเมิงงง


มีคนชอบมันด้วย  แต่มันไม่เอา


บ้านมันอยู่ หมู่บ้าน เสนานิเวศน์


มันขับวีออส สีดำ


กรูรู้เท่านี้


ถ้ามากกว่านี้  เมิงคงต้องถามพระอินทร์”


“หูยยยยยยยยยยยยยยยยยย  เพื่อนร๊ากกกกกกกกกกกกกกก  ขอบใจมากกกก  แค่นี้ กรู ก็ดีใจเยี่ยว แตก เยี่ยววว แตรนนน แล้ว”


“นี่ ตกลงเมิงเอาจริงเหรอเนี๊ยะ  ผู้ชายย ไม่ช่ายยย  ควายทุยย เมิงอย่าคิดว่ามันโง่นะ  ที่เมิงเอาข้าวหลาม ไปให้มันวันเนี่ยะ เมิงอย่านึกว่ามันไม่คิดนะกรูแน่ใจว่า มันกินข้าว ไม่ได้เคี้ยวเอี้อง อยู่กลางทุ่ง”


“เอาน่า  มันจะควาย หรือ ไม่ควาย กรู ก็ต้องลุยยยยว้อยยยย”


“มีแผนอีกสิ”


“เออดิ!!!!!  นี่ ผักกาด กรูอะมีแผน กรูคิดมาตั้งแต่ตอนเย็นละ”


“ อืมมม  ชั่วได้อีกนะเมิง  ไหลลื่นจริงๆๆ เลยนะ กะเรื่องแบบเนี๊ยะ”


“ ชั่ว เช่อ อะรายย กานนน  คนเรา อยากจะครอบครองหัวใจใครสักคน ต้องมีแผน...........เอา ก็ กรูชอบมันอะ เมิงจะให้กรู ส่งกุมารทอง ไปเข้าฝัน บอกมันรึไง”


“แล้วจะเอายังไงอีกละ”


“ เมิงมาหากรูหน่อยที่บ้าน พรุ่งนี้ กรูจะพาเมิงไปเจอ ตัวแม่ แกเป็นเจ้าของร้านซาลอน ทันสมัย และหรู วิไล เลิศล้ำ บลาๆๆๆ”


“ไปทำไม”


“ไปเผาร้านเค้าละม๊าง...............อิบร้า!!!!...................ไปช่วยกันวางแผน นะซิวะ..........เอาน่า เมิงจะไปตัดผม ทำเล็บหรือนวดตัวก็  ด้ายยยยย  กรู ซับพรอด์ ห้ายยยยยยยยยย   อภินันทนาการจากกรู เว้ยยยย”


“ดี ของฟรี กรูชอบบบบบบบบบบบบบบ”

[Kasiraki]

           สองหัว ชั่วไม่พอ  ต้องสามหัวชั่ว ท่าจาดี  นอกจากพึ่งบริการตัดผม จากเจ๊ไดแอนแล้ว ครั้งนี้ ผมคงต้อง เพิ่มบริการ คอนเซ้าล์ทิ่งงจากแก  ผมบอกให้ นังผักกาด มาซะ ทุ่มนึงเพราะว่า ลูกค้าในร้าน มันจะไม่ค่อยมี คุยอะไรกันมันจะได้ซะดวก ดึกหน่อย คงไม่เป็นไร เพราะผมจะไปส่งมันที่บ้านเอง



หนึ่งทุ่ม ของวันถัดมา


“ หวัดดีครับ เจ๊”


“อ้าวววว ว่าไงเป้ยย .....................อุ๊ยยย ใครเนี่ยะ แฟน เป้ยเหร๊ออออออ”


คงไม่อะเจ๊...................ได้มันเป็นเมียย ผม ไปแต่งงานกับต้นกล้วยหักมุขแถวบ้านดีกว่า


“ป่าววววววววววววววคับเจ๊ นี่เพื่อนผมมม มันอยากเปลื่ยนลุค์ เลยมาหาเจ๊ กะจะให้เจ๊ บรรรเลงนึดนึง  เอาแบบบ เหมือนเกิดใหม่ เลยน้านนนนน”


“ค๊ะเจ๊ หนูเอาแบบ เกิดใหม่เลย เอาแบบ เเพนเค้กมาเห็น แล้วร้องกริ๊ด วิ่งไปกระโดดตึกเลยอะ.................แบบ สวยสู้หนู มะด้ายย อารายเงี๊ยะ”

อีผักกาดทำตาแวววาวววววว................เหมือนดาวเนปจูน


“กรูว่า ก่อนเค้าจากระโดด เค้าคงลาก มือเมิงไปด้วยอะ”


“...................................................................................” อีแก้วเงียบ แล้วหันมา ปาค้อนใส่ผม สามสิบตัน ต่อ วินาที


“ เกิดมาสวย อะนะ ใครๆๆก็ อิจฉาตัลลล หลอดดดด”


“เอาแบบ เกิดใหม่เลยหร๋ออออ  ด้ายยยยยยย รอสักครู่นะ.............น้อย!!!! หยิบอีโต้ หลังร้าน ให้เจ๊หน่อยยยย เอาแบบ คมๆๆนะ”


“ว๊ากกกกกกกกกกก  เจ๊ 5555555555555555 อย่ามามุขขขขข”


“เจ๊ขรา หนูมานวดตัว ขัดหน้า ทำเล็บ หนูไม่ตัดผมมมมมม ไม่เอากิโยตินมาเลย ละค่ะเจ๊........มันยังไม่ถึงเวลาที่หนู จะกลับไปเกิดเป็น นางฟ้า อีกครั้งค่ะ เจ้ ”


“อะ เจ๊เปล่าววเอามาตัดผม เจ๊ เอามาตัดเล็บ ค๊ะ คุณน้องงงงงงงง”



ตัดกีบที่เท้าเจ๊ ก่อนดีไม๊คับ.............................ผมได้แต่คิดในใจ อิอิอิ



“ดูสิ หน้ามุ่ยเชียวว เจ๊ ล้อเล่นค๊า  ใกล้ปิดร้านนแล้ว สติเจ๊ ก็ใกล้จะแตกดับ ตามอำเภอใจแบบนี้ละค๊ะ คุณน้องง”


“ค๊ะเจ๊  เวลาจะแตกดับ เจ๊ช่วยเอา อีโต้ ออกไปไกลๆๆ ตัวหนูหน่อยยยละกัน นึกว่าเอาบุญนะค๊ะเจ๊  หนูยังไม่อยากแตกดับ ตามอีโต้ อะค่ะ”


“ค๊ะ!!!!!!”


หลังจาก นั่งตัดสินใจ นังผักกาดเพื่อนผม ก็ตกลงใจที่จะทำกีบเท้า ........เฮ่ยม่ายช่ายย !!!!เล็บเท้า และตามด้วย เล็บมือ ผมเองก็ได้แต่นั่งดูมัน มีลูกค้าเข้ามาตัดผม ก่อน พวกเราเข้ามาเล็กน้อย พอลูกค้าคนสุดท้ายออกไป


........................ฮะ ฮ้า  ร้านเจ๊ไดแอนก็กลายย เป็น ศูนย์ บัญชาการ ลับ ทานนนนนนนนนนนนน ที


นั่งกันไปสักพัก มองหน้ากันไปมา เจ๊ไดแอนแกคงเริ่มตกใจ อีสองตัวนี้มัน จะมาไม้ไหน  มาฆ่าปาดคอ กรูรึเปล่าว ดูมันมีพิรุจกันจัง มาก็ดึกปลอดคน ร้านจวนจะปิดแล้ว  ยังวิริยะอุตส่าหะมากันอีก  กระเทยแก่ๆๆก็กลัวเป็น นะโว้ยยยยย ..............................ไอ่เด็กเปรตตต

 
“เจ๊ คือว่า อืมมมม  เจ๊เคยรักใครสักคนไม๊...................เอ่ออแบบว่า”


“อะไรจ๊ะ น้องเป้ย  วันนี้มาแปลกมากนะจ๊ะ.........................ดูเป็นรักเกาหลียังไงชอบกล”


“คือ เอออออ.......................ผมจาพูดยังไงดีละเจ๊..................บ บะ แบบบ แบบ ว่า.......................”



“อะไรอะเป้ย พูดมาเลยจ๊ะ..........................เจ๊รับได้ เจ๊เข้าใจ เรื่องชั่วช้าสามาลย์ ผ่านชีวิต เจ็ มาก็เยอะแล้ว...............เรื่องของเป้ยอีกสักเรื่องจาเป็นไรป่ายยยย......................มันคงไม่ทำให้เศรษฐกิจไทยย่ำแย่ ลงไปกว่านี้หรอกจ๊ะ”


เอ๊ะยังไงวะ !!!!!!!


“คือว่า................................เอ่ออออ”


“หูยยยยยยยยยยยย...........................อิพิกุลทอง............เมิงจามานั่งประดิษฐ์ อารายยยย ของเมิงงงง..........เมิงจาไปประกวดอารายเหร๋อ..............แหมมทำเป็นหน้าบาง อี อิ๊บอ๊ายยย ......................กรูง่วง...............คืออย่างนี้ เจ๊ขาฟังหนู..........มันไปติดผู้ชายค๊ะ.....................แล้วมันอยากรู้ว่า เค้าเป็น  ต้นไม้ป่าเดียวกันกับมันหรือเปล่า แล้วเค้ามีใจให้มันบ้างไม๊.......................แค่นี้แหละค่ะเจ๊..................มัวแต่ ร่ำรี้ ร่ำไรอยู่นั่นแหละ..........พร่ำเพ้อ ละเมอฝัน  อีประดิษฐ์”


“.....................................................................................” ผมได้แต่นิ่งเงียบ  เขิลอาย........นั่งบิดเป็นขนมโปเต้......ความลับกรูแตกแย้วก็วันนี้..........อิอิ


“เค้าชื่อ อะไรอะเป้ยย”


“เค้าชื่อ ว่าน  ชื่อจริง  พิริยะพงษ์   ชื่อในเวป ปลาปิรันย่า บ้าเลือดดด  อะ ค้าบบบบบบ”


“ตุ๊ยยยย!!!!  ปลาปิร้นย่า  หน้าตายั่งกะ  ปลายี่สกโดนแดด”


“อีแก้ว วันนี้ เมิงอยากทำเล็บ หรืออยากถอดเล็บเหอะ   ปากดีเหลือเกินนะเมิง”


“อะ กรูคิดให้  เมิง มอมยามัน แล้วลองปล้ำมันดู ถ้ามันมีใจ มันจะปล้ำตอบ โอเคไม๊............ง่าย สั้น มันส์ และ เสียวววว”


“นี่อิแก้ว ไอคิวเมิงที่พกมาตอนเกิด........เท่าไหร่วะเนี่ยะ  40 ถึงไหม๊”


“เลยกว่านั้นนั้นโว้ยยย........อีนี่”


“เออ ... ถ้าเลย.......ก็เลย ออกไปเลย......ไปออกบางแค ตรงไปนครปฐม ก็ได้นะ แล้วไม่ต้อง เจือกแวะเข้ามาอีก............................คิดได้เน๊าะเมิง...................จาให้กรูปล้ำท่าเดียว”


“ต๊ายย...................ปากต้มยำกุ้ง มั่ก มากกกกกก”
“เจ๊ว่าก็ดีนะ.................จะได้รู้กันไปเลย น้องเป้ย จะได้ไม่ต้องเสียเวลาด้วย”


“ เจ้....................มันก็คน นะ............ไม่ช่ายผักกวางตุ้ง จาได้ รวบหัวรวบหาง  สับลงกะทะ  แล้วผัดน้ำมันหอยเลยอะ”




“หนู  หนู จะมาปรึกษษกันหรือ จะทะเลาะกันจ๊ะ เจ๊ว่า ทะเลาะกันซะให้พอก่อนดีไหม๊   ดูสิ นังน้อยหน้าเป็นโจ๊กเดือดด แล้ว  ...................ปุ ปุ  ซะทั่วหน้าเชียว............เอาซะสองที่ ไม๊จ๊ะ เดี๋ยวเจ๊ ใส่ไข่ให้................. น้อยมัน คงอยากปิดร้าน อาบน้ำนอนอะจ๊ะ”.


“ฮุยยย..............ขอโทษคับเจ๊  เครียด...................จนลืมดูเวลาเลยยย อิอิ”


“เชอะ!!!...............มีสมองไว้เครียดเรื่องผู้ชาย”  อิแก้ว แดรกดัน


“โถ่................แล้วเจ๊อะ คุยเรื่อง หนุ่มๆๆ.................ไม่รู้สึกซู่ซ่า บ้างเหรอเจ้”


“แหมม..................เจ๊ อายุปูนนี้ ไม่สนหรอกจ๊ะเป้ย........... ผู้ชงผู้ชายอะ เดินลัดสนาม.......ไปให้หนามต้นเฟื่องฟ้า........... เกี่ยว..............เจ้ยังเสียวกว่า”


“55555555555555555..............................แรงนะเจ๊  เอาอีนี่ไปด้วยนะ แต่แอ กรูว่า แค่หนามต้นเฟื่องฟ้า มันจาพอเร้ออ สำหรับเมิงอะอีแก้ว............กรูแถม ไร่พุทราให้ อีกแปดไร่เลย........5555555555555555”


“.......................เลววววววววว.......................................”


“.....................................................................................” เงียบ


“อะ ไอ่เป้ย เอางี้ ชั้นว่า แกยังไม่ต้องรีบ จะดีกว่า ลองชวนมันมากินข้าว แล้วพาพวกชั้นไปด้วย จะได้ดู พฤติกรรมมัน  ว่ามันมีแนวโน้มว่า จะเป็น เด็กแนว(เมิง) รึเปล่า ถ้าเป็น  พวกชั้นก็จะช่วยดูอีกว่า มันมี อะไรที่จะแสดงออกมาบ้างไหม ว่ามัน
สนใจในตัวเมิง................ถ้ามีแนวโน้ม  เมิงค่อยดำเนินการ จีบขั้นต่อไป..........ดีไหม๊...................เพราะถ้าไม่มี เมิงจะได้ ตัดใจจากมันซะเลย  จะได้ไม่ต้องเสียเวลาเปล่าว”


“ก็ดีนะ....................เพราะว่า บางทีตอนนี้ กรูอาจจะคิด เข้าข้างตัวเองไปมาก ก็ได้................เอางี้  กรูจะ จัดมินิปาร์ตี้ พรุ่งนี้  ณ.สนามหน้าบ้านกรู  แขกก็มีแต่พวกเรา นี่แหละ แล้วชวนไอ่ว่านมันมา.............ดู พฤติกรรมมัน..........ค่าอาหาร ค่า เครื่องดื่ม เสี่ยเป้ย จัดการเอง....................โฮะๆๆ................ดีไหม๊”



“.............................................ดี!!!!!!!!!!!...................................................”


             ของฟรีละชอบนัก..........นังพวกนี้


            ตื่นเต้น เหมือน ถูกหวย นอนก็นอนไม่หลับ กระสับกระส่ายคล้ายจะเป็นบ้า อยากให้แมร่งงง เช้าสักที จะได้ไปจ่ายตลาด  ก่อนนอนผมโทรไปชวนไอ่ว่าน บอกว่า ผมหัดทำ อาหาร กินกันเล่นๆ กับเพื่อน อยากให้มันมาด้วย  อีกอย่างพรุ่งนี้ก็วันเสาร์ ถ้าไม่มีนัดอะไร ก็มาสนุกกัน..............ไอ่ว่าน รับปากทันที..........ก็ยังมิวายแอบกัด อีกว่า อาหารใส่ยาหรือเปล่า

แหม่ไอ่นี้ รู้มากจังนะ

..ตื่นเช้ามาแต่งตัวแต่เช้า.............นัดอีผักกาด มาที่บ้าน ขี้เกียจไปรับมัน จะได้ ขับรถไปซื้อของ ด้วยกัน  ทีเดียว


“อีแก้ว เมิงใส่อารายยยมา  ล่อเสื้อสะเขียวเลย เมื่อคืนเมิงไปนอนกับแมงทับมาเหรอ กรูนึกว่าเมิงเพิ่งต่ายลงมา จากต้น กฐินณรงค์”


“ฮืมมม เมิงนี่นะ ข้าวววววววว ใจไม๊  แฟชั่นอะ............มืดบอด ตลอดศก จิงๆๆ เลย”


“แฟนชั่น อะกรู เข้าใจแต่กรูไม่เข้าใจเมิง!!!    เออ............ เอาเหอะ แร็วๆๆ ขึ้นรถ เดี๋ยวต้องรีบไปรับ เจ๊ได กับลูกสมุน ของแกอีก มาเร็ว”


          นังผักกาดแก้ว ไวปานวอก กระโดดขึ้นรถผมแบบไม่รอช้า วันนี้เราจะไปจ่ายตลาดกันที่ ตลาดแฮปปี้แลนด์  แดนสวรรค์............ แต่ต้องไปรับเจ๊ไดแอนที่หน้าร้านแกก่อนนน  พอผมขับรถมาถึงหน้าร้าน

              พระเจ้าช่วย!!!! สีอีผักกาดจืดเป็น ซุป โยโซะทันที เมื่อเจอสรรพ์สีเสื้อของเจ๊ได  อีแก้ว นอนกับแมงทับ แต่เจ๊ได คงได้ผัวใหม่ เป็นช่างทาสี  แดงแปร๊ดดดดดดดดด มาเลย  มองไกลๆๆ เหมือนตู้ไปรษณีย์ต่อขา หน้าขาว เหมือนเหมา แป้งมัน ตราปลามังกร มาหมดตลาดสำเพ็ง นังลูกสมุน ก็ล่อม่วง  ผมก็ใส่สีฟ้าอ่อน

                       เออดี แมร่งง..................... เทเลทับบี้ กันยกรถ

  ตลาดแฮปปี้แลนด์ยามเช้า  คนแน่นหยั่งกะ คอนเสริร์ตดงบังชินกิ แต่ก็คงไม่ครณากับฝูงคนชั่วอย่างเรา  เวียน ว่าย ตายเกิด ในลานจอดรถ กันสักพัก พอหาที่จอดรถได้  พวกเราก็เริ่มออกป่วนทันที ............. แหมหมาเห็นเรา เห่ากันเกรียว........................................อิอิ เวรแท้ๆ


“อีแก้ว เมิงจะทำอะไรบ้าง”


“ ก็คอนเซ็ปเดิมที่เราคุยกันไว้ เหมือนเมื่อ คืนนั่นแหละ  อาหารอีสาน ควบ ทะเลเผา ง่ายดี อร่อยด้วย ช่วยชาติ”


“เจ๊อะ มีอะไรเพิ่มปะ”


“เจ๊ไม่มีจ๊ะ เอาอย่างที่เราคุยกันไว้แหละ”


“อีแก้ว เมิงจดมายัง ว่าต้องซื้ออะไรบ้าง”


 “มาแล้วค๊ะ ตามนี้”

ผม หยิบกระดาษ รายการอาหาร มันออกมาดู  ยับหยั่งกะลายแทง ขุมทรัพย์  จะได้รู้ถึง วัตถุดิบที่เราจะต้อง ซื้อ มาทำ


“โถ นังแก้ว แน่ใจนะว่านี่ลายมือ   อ่านลายมือเมิง เหมือนแกะอักษร เฮียโรกรีฟฟิก  ดีนะที่กรูเอาแว่นมา ไม่งั้นกว่ากรูจะอ่านข้อความเมิงหนึ่งบรรทัดได้  คงหมด สักสามวันพอดี นี่ถ้าเมิงประกวดกับไก่ คงได้ที่หนึ่งอะกรูมั่นใจ”

“ปากมาก นักนะเมิงอะ ทีหลังก็เขียนเอาเองสิ  เจ้ขา เดี๋ยวเจ้ไปซื้อ ของ อีสานมานะ หนูว่าเจ็คงคล่อง เจ๊คงไปจ่ายตลาดกับน้องสาวเจ๊มาบ้าง  พอไหวนะเจ๊”


“ไหวจ๊า  ของแค่นี้”


“ปะลุยยยยยยยยยยยยยย”

สิ้นเสียงนังตัวดี เราก็แบ่งกันเป็นสองกลุ่มเหมือนเล่นเกมส์โชว์  ผมไปกะ นังแก้ว ส่วนเจ๊ไดไปกับลูกน้อง ตลาดเช้าเดิน ลำบากมาก เหมือน ปีน เขาพระวิหาร  จะแหวกทางเดินได้ แทบต้อง เอาระเบิดมาปา

      พอ เดินได้ ก็ เดินไม่เต็มเท้า  น้ำดำยังกะ ทะเลสาป เด็ทซี คิดกันเล่นๆๆ ว่าถ้าเผลอ ให้ น้ำ กระเดนโดน ผมอาจจะต้องขับรถไปตัดขาทิ้ง ที่โรงบาลจุฬา หรือเปล่า.................สยองบาทาจริงๆๆ

[Kasiraki]

                 มีแต่อีแก้วเท่านั้น บากบั่นไม่รู้จบ ไม่รู้ แมร่งไป แอบลงคอร์ส ยิมนาสติกที่ไหนมา ตลาดสด ล่อส้นตึก แถมเดินไม่ มีสะดุด เด็ดจริงๆๆ เพื่อนกรู

“เราต้อซื้ออะไรบ้างวะแก้ว”


“ของทะเลไง อีนี่”


“เราจะเริ่ม ที่ประการังหรือ แมงกะพรุ่นดีละ”


“กรูว่าเริ่มต้น ที่ร้านขายยาฆ่าเพรียงทะเล........ก่อนดีไหม๊    เห๊อะ!!!!!......... เมิงจะเอามาทำ ปลาโลมา อะไรกานนนนนนนนนน ประการังอะ  เอามานั่งรองก้น เมิงรึไง ชอบ นักกนะ อะไรที่มันทิ่มๆๆ แทงๆๆ แสลงจิต เนี่ยะ”


“ อิอิอิ เด๊ะ เดี๊ยะ เหอะเมิงง ทะลึ่งละ”


“แหม แต่กรูว่า ประการังนี่ มันคงจะทิ่มมันนะ   คงจะถึงอก ถึงใจเมิงละ.... หนามแหลมๆๆ มันเยอะดีนิ”


“พอๆละ ทะลึ่งใหญ่ละ เดินปายย ๆๆ”


“ฮุยนี่ไง ปลาหมึก  บลาๆๆๆๆ”

มันลอยหน้าลอยตาต่อราคากับแม่ค้าเสร็จ


“  ฮุยย นั่นไง กุ้ง  บลาๆๆๆๆ”

          หันไปเสวนากับแม่ค้ากุ้ง


“ อ่า..........ปลา ซาบะ บลาๆๆๆๆ”


“นั่นปูม้า   บลาๆๆๆๆ”

         
       แม่ค้าปู ก็มิรอดพ้น รังสีมฤตยู จู้ฮุกกรู จากมัน


“ แล้วก็  หอยยย แมงภู่ บลาๆๆๆ”


     “พอเหอะอีแก้ว กรูถือจนเมื่อยมือละนะ กินกันห้าหกคนเอง เมิงซื้อ ของหยั่งกะพิพิตภัณฑ์โลกใต้ทะเลโอเชี่ยนปาร์ค พัทยาแตก เดี๋ยว เจ๊ได ก็เอาหมู เอา เนื้อ เอาไก่มาอีก  วันนี้กรูกินทั้งสัตว์บก สัตว์น้ำเลยนะ

          สิงสาราสัตว์ คงวิ่งว่อนกันแต็มกระเพาะกรูไปหมด ท้องคนนะว้อยยย  ไม่ใช่ซาฟารีเวิร์ดดดด  เมิงไปซื้อเครื่องทำน้ำจิ้มปะ  มะนาวพริกอะไรเงี้ยะ มียังอะ”


“เดี๋ยว เจ๊ได ก็ซื้อมา อาหารอีสานมันต้องมี มะนาว พริก อะ ไปมั่วเอาของจากเจ๊แกก็ได้  กรูเชื่อแล้วหละ เมิงนี่มันไม่เคย จ่ายตลาด เข้าครัว จิงๆๆเลยนะ  ครัวอะครัว  รู้จักไม๊!!!!”


“กรูเป็นคุณหนู เว้ยยยยยยยยยยยยย”


“เออๆๆ ถือของ ตามกรูมาเหอะ อีคุณ หนู ตกยาก หาขัน  หากะลา  มาด้วยนะเผื่อจะได้สตางค์ ติดไม้ติดมือกลับบ้าน”


“เฮ่ยยย อีแก้ว เราลืมซื้อผลไม้กันหรือเปล่าววะ ซื้อกันแต่ของคาว ไม่มีอะไรล้างปาก ล้างคอ เลยน๊า”


“ น้ำยา บ้วนปากที่บ้านหมดเหรอ ล้างไปซิ สะอาดดีออก”


 “อีแก้ว!!!!!  ( มันกวนทรีนนนนนนนนน ผม)”


“ คริกๆๆๆ เออ กรูล้อเล่นนน    ผลไม้เหรออ  อื่มม เรากิน อาหารทะเล กิน ลาบน้ำตก  อืมมมมมมมมมมม อารายยย ดี.............................ทุเรียนหมอนทอง เป็นไง กรูว่าล้างปากได้เยอะนะ อร่อยด้วยยยยยยยยยย”


“กรู ว่า อย่าเอามาล้างปาก เมิงเลย เอาเปลือก มาตบหน้า เรียกสติสัมปะชัญญะ เมิงก่อนดีไหม สำนังสงฆ์ ที่ไหน เค้าสอนเมิงมา!!!! เนื้อ มันก็หนักท้องอยู่ละ เมิง ยังจะมากิน ของ ข้นๆร้อนๆๆ ลงไปอีก กรูว่ากินเสร็จ คงอ้วกก ออกมาหมดอะ เอาผลไม้ที่มัน เย็นๆๆ หน่อยสิวะ สับปะรด ฝรั่ง  แตงโม อะไรเงี้ยะ ........................ เฮ่ยยย สัปรด ไม่ได้ ไอ่ว่าน มันแพ้ เดี๋ยวปาก มันบวม  แตงโม อย่างเดียวดีกว่า”


“ อุ แหม่   รู้จายยยย กันจังนะ เป็นแฟนกันแล้ว เหรออ  เห็นรู้เรื่องเค้าไปหม๊ดดดดดดดดด”


“บร้า.......................................”

ผมอายหน้า แดง แล้วดัจริตบิดอีกพอประมาณ.......................................................ฮิ้วววววววววววววววววววววว


“เป้ย ชั้นถามจริงๆๆ เหอะ ถ้ามันไม่เป็นอย่างที่แกคิด แกจะเสียใจไหม๊”


“อื่มมมมมม........................กรู คงเป็นบ้า เข้าโรงบาลประสาท  เมิง อาจจะเห็นกรู ใส่ชุด คนไข้ สีขาว อยู่บนเตียง เหล็ก เอามือ กอดหมอน สลับกับร้องไห้ และกรีดด ร้อง................................”


“ ร้องอะรายวะ..................ผัวค๊ะ ผัวขา  อีนิดนะค๊ะทูลหัว  ผัวเทวดา  บลาๆๆๆๆ.....................แบบเนี๊ยะอะเหรอ”


“เมิงเก็บไว้ร้อง ตอนเข้าหอ กับ สวามีของเมิงเองเหอะ  ส่อ นักนะ อินี่  กรูไม่ถึงขนาดนั้นหรอก.....................แต่.......................อาจจะ................................ฆ่าตัวตาย”


“เฮ่ย  เอาจิงดิ”


“อิอิ เมิงไม่ต้องทำหน้าซีเรียสแบบนั้น กรูแค่ล้อเล่นนนนนนนน  คนเราอะมันฝันได้ ว้อยยย แต่ถ้าเราจะฝันอะ เราก็จง อย่างลืม ที่จะเตรียมใจเอาไว้ กับผลลัพท์ของมัน  ความฝัน มันจะทำให้เรามีความ สุข และ ความฝัน นี่แหละ ที่มันจะทำให้เราทุกข์ 

      ชะนั้น คนเรานะฝัน และคาดหวังได้ แต่เราต้องฉลาด ที่จะ ยอมรับกับผลลัพธ์ของมัน  ที่จะเกิดตามมา ไม่ว่าสิ่งที่เราคิดนั้นจะสมหวัง หรือไม่ก็ตาม......................”
“อื่มมมม  แกคิดได้ อย่างงี้ก็ดี............. ชั้นก็ช่วยแก แต็มที่ นะว้อยย เป้ย”


“ช่วยอะราย....................ช่วยเป็นชะนี รึงายยย”



มันไม่ตอบอะไรผม  ได้แต่เดินอมยิ้มกลับไปที่รถ  มองไปที่รถ ก็เห็นสองศรีพี่น้อง ตะเภาแก้ว ตะเภาทอง ยืนยิ้มหน้ามันเยิ้ม  รออยู่

             ผีหลอกวิญญาน หลอน จิงๆ


“ว่าไงจ๊ะ ซื้อ ของมาครบหรือยางงง ต๊ายยยย แล้ว น้องแก้ว กินหกคน หรือหก กองพัน  จ๊ะ ตาย..........ต่าย................ต้าย.................ต๊าย.................ต๋ายยยยย.........................กินกันเสร็จแล้ว แวะไปงานเทกระจาดต่อได้เลยนะเนี๊ยะ”


“ฮุยย เจ๊ อย่าไปว่ามันเลย มันเป็นร่างทรงของผีงูหลาม  ผีงูหลามอะสิง อยู่ในตัวมัน ดู สีมันสิ เขียวเหมือน เถาวัลย์เกาะ นี่คงเพิ่งเลี้อยหลบสิบล้อขนหิน สดๆร้อนๆ  ลงมาจาก เขาใหญ่ มันกินหมดแน่เจ๊ ไม่ต้องห่วงงงงงง”


“ใช่ค่ะ เจ๊ เพราะถ้าหนูไม่อิ่มหนู ก็จะเขมือบมันต่อ จะได้ สงบปาก สงบคำ นั่งพับเพียบในกระเพาะหนูสักที  ปากเมิงนี่ สักแต่ว่าพูดจิงๆๆ เลยนะ ในรถมีเข็มกะด้ายไหม ขอยืมหน่อยยย กรูจาเย็บปากก ห้ายยยยยยยยย.................มีปากเหมือนมีตรูดด นะเมิง


“ไปๆๆ กันเถอะจ๊ะ ขึ้นรถ ไปรบราฆ่าฟันกันต่อ ที่ร้านก็ได้จ๊ะ ของมีคม มีอยู่พร้อมสรรพ์  ณ.ร้านเจ๊

     
        พอถึงร้านเจ๊ หลังจากเราขนวัตถุดิบลงจารถหมด  สรรพสิ่งที่ตะบันซื้อมาแบบสิ้นสติ ผนวกกับ ครก สาก กะละมัง  ถังแตก  ดลบัลดาลให้ สภาพ ครัวร้านเจ๊ได กลับกลายเป็นสมรภูมิ ระเบิดนาปาร์ม ไปทันที ....................อะไรต่ออะไรนักหนา กองกันเต็มไปหมด เหมือนรถซาเล้ง มาแหกโค้งคว่ำตาย ในครัวแก

          กระจัดกระจาย ปาไปได้ แปดทิศ  ผมงง จนไม่รู้ว่าจะเริ่มต้น ทำอะไรก่อนดี เล่นซ่อนหากันก่อนไม๊พวกเรา ฮิ้วววว..................เพียงเสี้ยววินาที  เมื่อถึงร้าน.............  เจ๊ไดก็ กลายร่างเป็นอาจาร์  ยิ่งศักดิ์ ในทันควัน  ร้องเรียกและ   ควานหา อีโต้ ข้างกาย  ก่อนเป็นอันดับแรก

ผมว่าแก อาจจะเป็นแก้วหน้าม้า กลับชาติมาเกิด ก็เป็นได้นะ...........เมบี.......อิอิ

ผมมีหน้าที่  เด็ด ปอก ลอก หั่น  สับ หรือซอย  เป็นลูกมือ นังตัวดี  เพราะมันทำกับข้าวเป็น เด็ก น้อยด้อยโอกาสอย่างผม ต้องเพิ่งพามันอย่างเดียว......................ได้ทีเมิงแล้วนิ อีผักกาด.....................สับโขกกรูซะให้พอ

คือ ผมจาบอกว่า ผมทำกับข้าวไม่เป็นไงครับ.............. ถ้าวันไหน เพี้ยน....องค์ลง นึกอยากจะเข้าครัว....ที่บ้าน แทบจะต้อง หนีหายไปตายข้างนอกบ้าน   แบบไม่มีกำหนดกลับ เพราะว่าถ้าขืนอยู่กิน คงมีหวังได้ ล้างท้องกันยกบ้าน หรือไม่ก็คงจะมีสภาพ คล้ายจิ้งจก เผลอไปกินยาเบื่อหนู

 จะกลับก็ด้าย แต่ทุกอย่างที่ทำ ต้องไปกองอยู่ในถัง ขยะหน้าบ้านเสียก่อน

กุ้งแค่สองกิโล กูเกะ ปาเข้าไปสองชั่วโมง ......................ว๊ากกกกกกกกก  กรีมันทิ่มแล้วทิ่มอีก

ปอกหอม  ก็นั่งร้องไห้ระงม...... เหมือนนั่งดู นังดาวพระศุกษ์ โดนสับโขก...............โยกเยก

 หันปลาหมึก ก็ยังแยกหัวกับ แยกหางมันไม่เจอ...................แล้วกรูจะหั่นได้ไม๊เนี่ยะ!!!    อีแก้วหันมายิ้มเยาะ เป็นระยะ ๆ  คงจะสมเพชทาสในเรือนเบี้ย อย่างผมเต็มที่


“เป้ย ถ้าเมิง กะ มัน  เป็นแฟนกันจิงๆๆ   เมิงจะทำอะไรให้มันกินวะ”


“ กับข้าวถุง!!!!”


             ถามอะไร โง่ๆๆนะนังนี่ ลำพังแค่ แกะกุ้งกรูยังปางตายเลย นับประสาอะไร จะไปทำกับข้าวให้มันกิน คิดกันเล่นๆๆ ว่าถ้าตลาด แถวบ้านโดนน้ำท่วมสักเจ็ดวัน ผมกับมันคงอดตาย


        เงยหน้าหันไป มองเจ๊ได   แกนั่งสับมะละกอ    เส้นมะละกอ ฟูท่วมหัว  ท่วมหูไปหมด บทจะสับ กรูก็ตะบี้ ตะบันจะสับ แยกกันแทบไม่ออก อันไหน เส้นมะละกอ อันไหนผมเจ๊ได  มองไกลๆๆ เหมือนภูเขาไฟฟูจี  กินไปเผาไป จะหมดไม๊นี่  บ้าจี้ กันยกก๊วนจริงๆๆ

 
อลม่านจานเด็ด กันไปสักพัก      วีออสสีดำ ก็ขับมาจอดหน้าร้าน   


มันมาแล้วครับ  พี่น้อง!!!!!!   สุดหล่อจากลุ่ม น้ำ อเมซอน  อ๊ากกกกกซ์  เขิลลล


“เฮ่ยเข้ามาดิ เข้ามาเลย”


“ฮุ ฮุ  รอเรานายไหม รอกคุง”


“ไม่นานหรอก  ว่าน นี่  แก้วเพื่อนเรา ทำงานแบงค์เดียวกะนายอะ แล้ว นี้ เจ๊ได เจ้าของร้าน เราสนิทกะเจ๊ แกก็เลยให้เรา มาใช้เป็นที่บรรเลง กับข้าวกันได้”


“จาให้ เรา ทำอะไรอะ”

ทำลูกกกก...........................หูยยย คิดด้ายยยยย


“ไม่ต้องทำอะไรหรอก เรารู้ นายทำอะไรไม่เป็น ช่ายยไหมเพื่อนนน”


“ช่ายยยยย  แต่เราก็ ปอกๆๆ หั่นๆๆ ได้นะ”


                ประเภทเดียวกะกรู เล้ยยยยยยยยยยย.........................สมแล้วที่มาเจอกานนนนนนนเนี่ยะ


“ไม่ป็นไรหรอก  ไอ่หั่นกะ ปอกอะ จวนเสร็จหมดแล้ว  นั่งดู ทีวีไปก่อนเหอะ”


โถ................พ่อคุ้นนนนน  พ่อยอดชีวัน ขวัญชีวี   จะมาก็เอาเกือบบ่ายสี่ กับข้าวมันจะเสร็จหมดเกลี้ยงอยู่แล้ว  พ่อพระเอก แต่เดี๋ยว เดี๋ยวก็คงมีงานทำ เพราะ พวกผมใช้ร้านเจ๊ได เป็น ที่ทำครัว แต่ ที่นั่งกิน เป็นสนามหน้าบ้านผม

         
           ที่ใช้ร้านเจ๊ได ก็เพราะว่า ร้านแกกะร้านน้องสาวแก ใช้ครัวเดียวกัน นั่นย่อมแปลว่า มีด เขี้ยง  หม้อ ไห จานชาม แกย่อม มี เป็นล้าน เพรียบพร้อม และล้นเหลือ เหมือนยกแผนกครัว ห้างเซ็ลทรัล มาทั้งห้าง  กอปร กับมีน้อง สาวสุดสวยของแก มาช่วยทำด้วย จึงทำให้ กับข้าว ที่เราทำ ทั้งหมดเสร็จไวปาน เนรมิต ขืนทำกันเองตามมี ตามเกิด คงจะเสร็จสิ้น และได้กิน ภายในสองอาทิตย์ เป็นอย่างต่ำ แน่นอน

         
            ทันที ที่ ไอ่ว่าน เอาใบหน้าอันแสนงามเหมือนพระลอ เดินตกท่อ เข้ามาให้ทุกคนยลโฉม พวกเราทั้ง ห้า ( ผม  ผักกาด  เจ๊ได  น้องเจ๊ได  น้อย )ก็ได้แต่อมยิ้มแล้วมองหน้ากัน  และเก็บอาการกันสุด ชีวิต

           
              อยากขำ แต่ก็ขำ ไม่ได้ อั้นเอาไว้เหมือนปวดอี้บนทางด่วน  ไอ่ว่าน ปลีกตัวไปดูทีวี เงียบๆๆ หน้าร้าน  หนึ่งหนุ่ม กะ สี่สาว หลังร้านก็เม้าท์แตกกันทันที



     “ หุยยยยยย   น้องเป้ย  หล่อนะเนี่ยะ ดู แมนๆๆ ดี เจ๊ว่าหน้าเค้าคล้าย พระเอก เรื่องเพลง สุดท้ายจังอะ  หุยยยยยย  อยากด้ายยยย  เจ๊ อยากกก ด้ายยยยยยยยย”


ร้องไปก็กระทืบเท้าไป.........................นี่มันร้านทำผมนะเจ๊ ไม่ใช่พระเนียจคล้องช้าง..............เดี๋ยวพื้นก็ทรุดหมดหรอก



    “หึยยยยย  ไม๊มั้งเจ๊ ผมว่า หน้าเค้า เหมือน ดี เจ อ๋อง มากกว่า  แล้วเจ๊จะไปอยากได้มันทำไม คนนะเจ๊ ร้องเหมือนเด็ก อยากได้ตุ๊กตาเสียกระบาล...............แน่เจ๊!!!...............ไหนบอกผมว่าเบื่อผู้ชายไง”


“แหม แล้วก็ล่อ เสื้อน้ำเงินมา เมิง ก็เสื้อฟ้า ไล่สีกันเลยยยนะ เกย์คิงส์ กะ เกย์ควีนนนนน   กรูรู้ละ ใคร เป็นรุก ใคร เป็นรับ  5555555555555”

อีผักกาด เสริมทัพ

[StopLove]

- -

เอ่อ ครับ เอากฏมาแปะด้วยนะครับ ก็เรื่องลงเยอะดีนะครับ มาเร็วมากๆ

อ่าคือผมงงนิดๆ เเต่ว่าพิริยะพงษ์ - - คุ้นๆ

พิริยาลัยป่ะเนี่ย 


ลอ้เล่นมั่วๆไปก็นะเป็นกำลังใจคับ

[Kasiraki]

“รู้มากนัก นะเมิงอีนี่  ของแบบ เนี๊ยะ เค้าไม่ดู กันที่สีเสื้อหรอกว้อยยยยยย  เข้าดูกานนนน ตอนปิดไฟ” 


“ นังน้อยย  สับคัทเอ้าท์ เร็ววววววววววววววว”


“ .........................เจ๊!!!!!!!!!!!..........................”

ผมกับ นังผักกาดด แหกปากร้องพร้อมมมกัน   

   
          โครมครามๆๆ  กริ๊ดกร๊าดด    แรดเปรี้ยว   กันไปสักพักในครัว  อาหารลาว ผนวก กับ ซีฟูดด์ รสเลิศ ( มั้ง )  ก็เสร็จสิ้น ตามคาด ( ด้วยแรงบัลดาลใจ จากผู้ชายคนเดียว )  เราทั้งหมดก็ขนทุกสิ่งทุกอย่างที่ มี ใส่ ทั้งรถผมและรถมัน ไปบ้านผม  หน้าบ้านผม มี สนามเล็กๆๆ และ ม้าหินอ่อน ตารางหมากฮอต เก่าๆๆ อยู่ ไม่ได้จงใจจะ ให้มันคล้าย แต่ว่ามันมีจริงๆๆ ใต้ต้นมะม่วงเขียวเสวย ต้นใหญ่ สูงถึงระเบียงชั้นสอง

มีโต้ง...........มีมิว...........มีม้าหินอ่อน...........มีวงออกัส ที่ วันนี้ สมาชิกมากันแค่สามคน   เมียแมลงทับ  กับ กระเทยควายวัยทอง และ ลูกจ้าง หน้า ปลาดุกอุย  แถมมะม่วงขียวเสวย อีกต้น...............อะฮ่า.........เสร็จกรูแน่เมิงงงงง

แต่กับข้าว แมร่งหยั่งกะบุฟเฟ่ ฉลองปิดฤดูกาล ทีม ฟุตบอล .......กินเข้าไปเหอะอีเมียชูชก ทั้งหลาย

แต่นั่นก็ไม่เป็นไร............เราสามารถทุ่มทุกอย่างได้.............เพื่อชายอันเป็นที่รักครับ(ย้ำอีกครั้งงงงง)


“ฮูยยยยย  ท่าทางน่าอะร่อยยนะ ฝีมือใครเนี่ยะ” หูตาแพรวพราวว เหมือนเด็กอยากินอมยิ้ม..............หิวแล้วละสิเมิงงง


“เป้ย เค้าเป็นคนทำทั้งนั้น ฝีมือมัน  ทั้งนั้นเลย  นะเนี๊ยะ”  อีผักกาด เริ่มแกมส์สอพลอ  แบบ ไวไฟ  ไอ่ว่าน ฟังแล้วอมยิ้มม


“เฮ่ย อารายกัน ก็ช่วยๆๆ กันทำ เจ๊ได อะเหนื่อยสุด ส่วนใหญ่ฝีมือแกต่างหาก ละส่วนไอ่ที่ดำๆๆ ไหมๆๆ ขมุกขมัวอะ เรากับ ผักกาดเอง”


“ไม่ใช่เรากับ ผักกาด!!!!!!...................แกคนเดียวววววย่ะ!!!!!”

 นังผักกาด ถล่มกลับเป็นซึนามิทันที......................เออ ผิดบาปอะไร  กะ กรูทั้งน้านนนน


“อิอิ...................ดูดิ เหมือนแยกประเภทนรกกับสวรรค์เลยเน๊าะ คริกๆๆ”


        ใช่ซี้  นรก กะ สวรรค์  วันนี้ละ กรูจาขึ้นสาหวันนนน  กะเมิงงงงง  พอๆๆชักจาหื่นนน ไปใหญ่ละ   ไอ่ว่านเริ่มกิน   กินไวยิ่งกว่าแสงอัลตราไวโอเลต ผนวกกะ อนุภาคโปรตอน  ตักเอาๆ เคี้ยวเอาเคี้ยวเอา  ลาบ ส้มตำ......ปลาหมึกนิ่งมะนาว ชิ......หายหมด ไม่เหลือแม้ น้ำจิ้ม ผมได้แต่ขำปนเอ็นดู  น่ารักจิงจริ๊งงงงงง  เด็กกำลังโต   

        สวนเจ๊ได ก็ช่วยได้เยอะมากกกกก......................ม๊ากกกก.................มากกก.............ผมบอกให้เปิดเพลงแนว โรมานสสสส ซักนี้ดด นี่เจ๊ เเก ล่อ แต่ เฉลิมพล   มาลาคำ ตามด้วย ปอยฝ้าย มาลัยพร  หลับตาฟัง ได้อารมยณ์ สุดกำลัง........... งง เหมือน อยู่งานฉลอง บั้งไฟพญานาค ยังไงหยั่งงั้น  ซึ่ง ณ.ตอนนี้ คงยังขาดแต่พญานาค อย่างเดียวมั้ง


“ เป้ย กับ ผักกาด เป็นเพื่อนกานมานาน แล้ว เหรอ”


“สามปีสี่ ชาติครึ่งได้แล้วมั้ง ก็หลงผิด  คิดคบมันตั้งแต่ เข้ามหาลัยแล้ว  แม่นี่เค้าแรง ตั้งแต่เรียน”


“แบบว่า เราเป็นดาวอะ เชิดหน้าเอ็นท์เข้ามา ดั่งฟ้า ลิขิต  ผู้หญิงตายเป็น กบ เป็น เขียด  ไปหมดคณะเลยยยยยยยยยยยยยยน้า  เวลาเราเดินเข้ามา”


“โถ.................ดาวมหาลัย   เทพี น้ำปลาตราดาว อะเหรอ  เค้าเหม็นแกรึเปล่าคิดดีๆ .....ผักกาดดอง  ชั้นว่าผู้หญิงคงต้องตายหมดโลกนะ ถ้าแกได้อะ”



“อิจฉากันละซี้................อย่ามา................เออว่าน  ว่านมีแฟนหรือยังอะ”



                                    ตูมมมมมมมมม!!!!!!!!



                 เอาแล้วไม๊หละเพื่อนนนนน............กกกกกกกกกกกกกรูรูรูรูรู มันจะกล้าเกินไปไม๊   เหล้าคงผสมกันเข้าที่ในเส้นเลือดแล้วซิ  ค่อยๆหาจังหวะหน่อยสิวะ  เมิงจารีบ ทิ้งระเบิดไปใย  หัดดูทิศทางลม ซะบ้าง  ผมฟังมันถามแล้วปั้นหน้าไม่ถูกเลย   เจ๊ได ตาเหลือกลาน เหมือนข้าวเหนียวติดคอ


ไอ่ว่านไม่ตอบ   อมยิ้ม แล้วก้มหน้า  ทุกคนหัวเราะเบาๆๆ พร้อมกัน


“แล้วเจ๊อะครับ  ตัดผมให้เป้ยเค้า  มานานแล้วเหรอครับ”


“ก็พอควรอะจ๊ะ แล้วว่าน ละจ๊ะไม่สนใจ จะเอา หัว มาให้เจ๊ตัดบ้างเหรอ”


“ตัด หัว หรือตัดผมอะเจ๊ พูดแบบนี้ผม หวาดเฉียวน้า”


“อุ๊ย.....แหม  เจ๊ก็แค่ล้อเล่นนะ ใกล้คนหล่อไม่ได้ ใกล้แล้ว เจ๊จะ  ครั่นเนื้อ ครั่นตัว พูดจา เหมือนเมาเห็ด......อิอิ”

               
               แต่แอ.................ผมว่าวันนี้มัน มาแปลกนะ!!!!!............... ดูสุภาพ ผิดมนุษย์ มนา  ชอบกล ซึ่งโดยปกติแล้ว มันจะปากตรรไกรกว่านี้มาก  รึ อาจจะเพราะ เขิล ที่มาเจอคนหล่อ คนสวย อย่างพวกผม หรือไม่ก็คงประหม่า ที่ ได้พูดคุย กับ นังผักกาด ปากจากนรก ผนวกกับ กระเทยม่ายร้างผัว ที่มันคงไม่แน่ใจว่า คืนนี้ มันอาจจะต้องเสร็จใครคนใดคนหนึ่งในที่นี้แน่ ถ้ามันไม่ตั้งสติให้ดีๆ.................... แต่ก็นั่นแหละครับ มันก็คงเป็น  แต่การคาดเดา  ของผม  เราก็คงต้องดูกันต่อไป


นั่งคุยกันไปซักพัก เสียงโทรศัพท์มันก็ดังขึ้น มันรับสาย แล้วลุกออกจากที่นั่ง ไปยืนคุยอยู่หน้าบ้าน



“ ไงละเมิง อีเหล็กไหลไฟเบอร์  เมิงถามมันเข้าไปได้ยังไง ใครเค้าใช้ให้เมิง ดั้นด้นขนาดนั้น หัดดูจังหวะซะบ้าง นั่นมันคนนะว้อยย ไม่ใช่เสาตอม่อรถไฟฟ้า เมิงถึงได้ เจาะเอา เสกหน้าขนาดนั้นอะ”


“เอ้า!!!!!.............ไม่ดีรึไง อินี่ ก็กรู เห็นเมิงอยากรู้นักนี่ รู้ๆๆกันไปเลย จะมามัวประดิด ประดอยหอยโข่งไปใย”


“เมิงก็หัดถามอะไร ที่มันอ้อมๆๆบ้างสิวะ”


“ฮูยยยยยยยยยยย  เมิงจาให้กรู อ้อมไปทามมมมมายยยยย  อ้อมไป เปลืองน้ำมันเปล่าว  คนอย่างกรูอะ เหนือกว่าทุกคำอธิบาย” 

       
            มันไม่พูดเปล่าว นั่งคอตั้งทำมุม เก้าสิบองศา อีกต่างหาก  ถ้าดวงจันทร์ หล่นมาเสียบหัวมัน ก็เหมือนอมยิ้มอะ


“ใช่สิ ใครจะ ไปอธิบายคนอย่าง เมิงได้ละ อีเสม็ด เจ็ดย่านน้ำ คำว่าอาย คงไม่ต้องสะกด ให้เมิงฟังละมั้ง ”


“ฮืมมม  ปากเมิงนี่นะ ไอ่เป้ยยย” 


ด่าทอกันเป็น แม่ค้าขายกะปิ ไปไม่นาน  ผมก็รู้สึกเหมือนกับมีเท็กซี่มิเตอร์ มาจอดหน้าบ้าน


มีมิเตอร์ มาจริงๆๆครับ



รถจอด ไอ่ว่านเดิน ไป
ประตูรถเปิดออกมา



ผู้หญิง หน้าตาน่ารักคน นึงก้าวขาลงมา  เดินเข้ามาในบ้านพร้อมไอ่ว่าน


อิ๊บอ๊ายยยยยยยย..........................................แล้วกรรรรรรูรูรูรู



ทุกคนไม่พูออาไรเลย


อีผักกาดหน้าถอดสี   เจ๊ได พยายามยิ้มแก้เก้อ


ผม...........................................



..............................



...............


.....


รู้สึกตัวเบาหวิววววว


ปากที่เคยพูดไป  ตอน เดินตลาดเช้ากะ ผักกาด  พูดไปงั้นแหละ ว่าทำใจได้  แต่พอเอาเข้าจริง  ด้วย ความหวังที่มีในตัวมัน  ความผูกพันธ์ที่เริ่มมี  ความรู้สึกสุขใจ ทุกครั้ง ที่ได้ยินเสียง ได้พูดคุยกัน ทางโทรศัพท์

            แมตเสต บร้าบอ คอแตก ที่ทั้งผมและมัน ผลัดกันส่งให้อ่านกัน เพื่อฆ่าเวลา ในระหว่างวัน

       แววตาของมัน ตอนที่จ้องกันครั้งแรก ในร้านซิสเล่อร์  ความสนุกปนตื่นเต้น ตอนที่ พาผักกาดไปแอบดูมัน....................สืบเสาะขอมูลทุกอย่างที่เป็นตัวมัน


         เวลาแค่สองเดือนกว่า แต่มันก็กลับ ยาวนานเหลือเกินในชีวิตผม  และ ยิ่งโดยเฉพาะ ชื่อล๊อคอิน ของมัน ที่ผมเฝ้าตาม และ เพียรตอบ ทุกครั้งที่เจอในเวปบอร์ด

 
ผมควรจะร้องไห้ ดีไหมครับ
...........................................................................

.............................................................

..........................................

................

...

.


           ไม่ร้องหรอก ใครมันจะไปแสดงออก ถึงความอ่อนแอ ต่อหน้าคนที่เรารักแบบนั้น...............ผมเป็นผู้ชายยนะ

จิง


จิง...............จิง


จิง.........................จิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


( ตุ๊ยยยย.....................ยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ) 

               
            ไอ่ว่านเดินเข้ามา แล้วก็ แนะนำกับทุกคนในโต๊ะ ว่า  เป็นเพื่อน ที่ทำงานเดิม ชื่อ อั้ม  พวกเราทุกคนยิ้มทัก ทาย  ผมอาสา ที่จะหา จานตักอาหารให้ ต้องกลบเกลื่อนหน่อย   อั้ม  เป็นผู้หญิงสวยนะครับ  ยิ้มหวานเชียว แต่งตัวก็ดี หุ่นก็ดี  ไอ่ว่านบอกว่า เป็น พีอาร์ อยู่ บริษัทรถยนตร์ (ไม่ใช่พริตตี้ นะครับ) อั้มเค้าอยู่ ฟร้อนท์ เค้าเตอร์ 

มาแสดงตัวแบบนี้ ใครๆๆก็ดูออก  ว่าสองคนนี้ เป็นอะไรกัน ถึงเค้าจะไม่จับมือถือแขนกันก็เหอะ ................เด็ก ป.สี่มันยังดู ออกเลย

ถ้าคุณแน่.................อย่าแพ้ป.สี่

......................................


..............


.......


            กรูอะ ป.ตรีละ ยังแพ้เด็กป.สี่เลย   หลงนึกว่ามันโสดมานาน เพ้ออยู่ได้  ผักกาด เดินเกมส์ต่อ  มือโปรมาก   ถ้าแผนA ไม่ ประสบความสำเหร็จ ก็มีแผนฺB  แต่นังนี่ คงมีแผน ถึง Z

             ปรับตัวได้ทุกสถานะการณ์  เหมือนตัวซาลาแมนเดอร์  คุยทั้งกับ ว่าน และ อั้มไปเรื่อย เรื่องนั้นเรื่องนี้ โยงทุกอย่างมาได้ ทั้งสามโลก.... คงเพราะรู้ว่า ผมเริ่มสลดแล้ว สงสารแต่เจ๊ได แกพาล เครียดไปด้วยเลย เฉลิมพล มาลาคำ ก็ยังย้ำสติแกมิได้


เฮ้ออ..................เลิกเศร้าเหอะ

           อั้ม น่ารักมากพูดเก่งคุยสนุก เหมือนเกิดมาเพื่อพูด ก่อนเกิด แม่อั้ม อาจจะถวายลำโพง พร้อมแม่มัน ติดแต่ว่า ลำโพงของแม่อั้ม อาจจะเล็กกว่าหน่อย  สมกับเป็นพีอาร์ อีว่านตัวดี ก็เริ่ม กระดี้ กระด้า

             ใช่สิ  เมียเมิงมาละนี่  สนุกกันให้พอ กรูอะส่วนเกิน  ได้แต่คิด ความเป็นจริงก็ต้อง นั่งหน้านิ่ง และ อมยิ้ม เป็นระยะๆ

 เราเป็น ตัวเอก ไม่ใช่ตัวอิจฉา......................หลอกตัวเองแบบ  ลมๆๆ แล้งๆๆไป



                            ไอ่ว่าน รู้ตัว และเริ่มยิ้ม



“อาไรรอกคุง ไม่พูดเลย อิ่มแล้วอะดี้”


“อื่มมมมมมเอิ่มมที่ไหนกัน   กินด้ายยย  เรื่อยยๆๆๆๆ”


“เอ้ยยย   ร้องเพลงคาราโอเกะ กันเหอะ”


นังแก้ว เสนอไอเดีย.......................โถ่อีแก้ว เมิงอยากร้องเพลง  แต่กรูอยากร้องไห้


“เฮ่ยยยยย  เอาเล้ยยยยย ชอบบบ”


ผมไม่รอช้า เดินเป็นซอมบี้ เข้าไปเอาไมค์ คาราโอเกะในบ้าน มาต่อให้พวกมัน

           
           สนุกกันซะให้พอ............ ผู้ชายหลายใจ ผู้ชายหลอกลวง  ผู้ชายเจ้าชู้  ไม่เคยพอ มักมากโรคจิต บ้าจี้  อาบา อาบี อาโบ อาเบ้  เห็นเราเป็นแค่ ดอกไม้ริมทาง อ้างว้างเปล่าวเปลี่ยว จะหยิบจะคลำขย้ำขยี้อะไรก็ได้  ให้ความหวังเรา เดี๋ยวคอยดูนะ พรุ่งนี้ กรูจะไปฟ้อง นายยก  บลาๆๆๆๆ...................

           
                          บร้าเข้าขั้นไปแล้วกรู ...............เดินตูดบิด บ่นไป ด่าไป ไร้สติ   


           พอทุกอย่างพร้อม มันก็ริ่มแหกปากกันเลย  เหล้าเข้าปาก เมากันได้ที่ ก็ร้องมันเข้าไป อคาเดมี่แฟนตาเซีย ตายยกก๊วน ถ้ามาแข่งกับพวกมัน   ดีนะ ที่มันยังไม่ดึกมาก ไม่งั้น รองเท้าแตะ คงลอยข้ามรั้วบ้านผมมา   ประมาณว่าเป็น ร้อยคู่แน่ บ้านกรู คงกลายสภาพเป็น โรงงานบาจา

[Kasiraki]

“เฮ่ยยยยย เพลงนี้ ของราววววววววว”


“ว่านนนน จาร้องงงงงงงงงงงง เพลงอารายยยยยยยยยยยยยยย”

อีผักกาด แปรพรรค ไปสนิทสนมจะเป็นจะตาย กับมันแล้ว.................ปรับตัวไวจิงนะ อิจิ้งจก


“เพลงนี้ เพลงงงงงงงงงนี้

 เป็น แค่ หนึ่งคนนี้ ที่รู้ดีว่า  ม่ายยยยยยยยยยยยยยดี เหมือนครายยยยยยยย

เธอก็หนึ่งงงงงงงงงงงงงคน น้านนนนนนนนนนนนนนน


........................................................


ที่ซุดดดดดดดดดดดดดด ต้องลากานนนนนนนนนนนนนน

เจ็บปวดดดดด แต่จนจายยยยยยยยยยยยยย


ขอบ คุณ ที่ครั้งหนึ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เคยมีกันนน


........................................



................จากกกานนน วันนี้  แม้จะผิดหวัง .........

ยังดีกว่าทนทอร้ามานนนนนนนนนนน



...........กับสิ่ง ที่ฉานนนนนนนนนเปนนนนนนนนนนนนนน




            สาดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!   เอาปืนมายิงกรูเลยดีไม๊.....................แมร่ง ผีเจาะปากให้เมิงร้องหรือไง เพลงนี้อะ เพลงมีเป็นร้อยย เป็นพัน  เพลงช้างน้อย เพลงมดตะน่อย เพลงลอยกระทง ไม่เจือกกร้อง เมิงจะมาร้องทิ่มใจอะไร กรูนักกกกหนา


                           เพลงนรกจบสิ้น


เจ๊ได ได้ไมค์ต่อ  ก็ร้องไปเรื่อยยยยย  ต่อด้วยอีผักกาดดดดดด   และก็วกกลับมาที่มัน



ถ้าบอกกกกกกก ว่า แพลงนี้ แต่ง ห้ายยยยยยยยยยยยเท้อ  เทอจาเชื่อหม้ายยยยยยยยยยยยยย





กรูไม่เชื่อไอ่สาดดดดดดดดดดดด!!!! ......วอน................วอนนนนอีกละ





.......... เมิงเอาแฟนเมิงมานั่นทนโท่ กิน กับข้าวบ้านกรู ร้องคาราโอเกะบ้านกรู  นั่งม้าหิน ของกรู แล้วยังจะมาบอกว่าแต่งแพลงให้กรู อีกเหรอออออออออออออออ   ไอ่ชั่วววววววววววววว
ไร้ยางอายยยยยยย


ทามมมมมมายยยยยยยยยยยยยย  โลกไม่ยุติธรรมมมมม กะเป้ยยยยยเลยยยยยยยย  ทามมมมมมายยยยยยยยยยยยยย



           อั้มเค้าก็เหมือน นางงาม ได้แต่ยิ้ม หัวเราะแต่ไม่ร้องแพลง  ดีนะ ที่ไม่นั่งโบกมือไปด้วย ............... เหล่าเด็กจรจัด  บ้านเอเอฟร้องแข่งกะนกแสกกันไปสัก พัก เห็นท่าจะดึกแล้ว ก็คิดตรงกันว่าสมควรจะหยุด ปาตี้ยาอี นี้สักที
เพราะถาขืนไม่หยุด  อาจจะจะมี  ของทั้งมีคม และไม่มีคม จากข้างๆๆบ้านมาทำให้หยุดได้

 ผมค่อยๆๆ เริ่มเก็บของ รวมทั้งซาก อารยะธรรมทั้งหลังหลายที่พวกเขาได้ก่อขึ้น  คนเก็บก็มี

ผม


อั้ม


และ...................ไอ่ว่าน



ที่เหลือ นอนกอดขวดเหล้า หลับเป็นสัมภเวสี ใต้ต้น มะม่วงกันไปหมด



ทั้ง คุณ นาย ไดแอน คุณนาย น้อย   และ คุณนายผักกาด...............คิดกันเล่นๆๆว่า กินเหล้ามันบาป  แล้ว ถ้าเกิดตายไปตรงนั้น 

ชาติหน้า คงได้เกิดเป็น ต้นมะม่วงกันบ้างหละ


“อาหารอาหร่อยนะค๊ะ คุณ เป้ย”


“ครับ ฝีมือ สองคนนั้นเค้าอะหร่อย  ลองผมทำสิ คุณ อั้มคงทาน อะไรไม่ลงแน่ๆๆเลย”


“โห อย่าถ่อมตัวเลยคะ  พี่แอน เค้าก็บอกว่าคุณเป้ยทำ  วันหลังอั้มคงต้องมา ทานบ่อยๆๆละ..................ได้ไหม๊ค๊ะ”


“โห ได้ดิครับ  สาวๆๆ มาบ้าน บ่อยๆๆ ทำไมจะไม่ชอบ”



ตุ๊ยยยยย..............................ตอ......หล  จิงๆๆกรู 

สาวๆมาบ้าน...................คิดได้



“ฮั่นแน่ ทามมมมมมมมมอะรายกาน    จีบกันอยู่เหร๋ออออออออ”

จีบทำป๊ะ อารายละ  พลาดจากผัว แล้ว จาหวังเมียนะเร้อออ   กรูยังบร้าไม่เข้าขั้นโว้ยยยยย


“ป่าววคุณ อั้ม เค้าคุยสนุกดี”


“สนุกอะไร  ไม่ได้ครึ่งของเป้ยหรอก”


             ผมก็ได้แต่อมยิ้มไป  มองเค้าสองคน ช่วยกันเก็บของ  ดูๆๆไปเค้าก็สมกันดีนะ  รู้สึกได้เลยว่า เราคงเป็นส่วนเกินอีกแล้ว ผมปลีกตัวออกห่างๆ ไปเก็บของอย่างอื่น

สักพักก็เกือบเสร็จทั้งหมด ผมบอกให้ว่าน กับ อั้มกลับไปก่อน ที่เหลือเดี๋ยวให้ ผีใต้ต้น มะม่วงตื่นขึ้นมาล้างกัน อยู่ได้ทั้งคืนอยู่แล้ว พ่อกะแม่ ไปค้างบ้านพี่ปุ้ย

ผมเดินไปส่ง เค้าสองคนหน้าบ้าน
 
เจ๊ไดแอนกับน้อยตื่น  เดินพาเหรดไปล้างจานกันหลังบ้าน


ผมกลับมานั่งเงียบๆๆ


มองม้าหิ้น

 

มองต้นมะม่วง


มองใต้ต้นมะม่วง


มองเสื่อ................ยังมีร่างอีกหนึ่งร่าง นอนสงบนิ่ง ไม่ไหวติงอยู่
ผมเดินกลับเข้าไปในบ้าน


หยิบ กระดาษหนังสือพิมพ์


เอาออกมาคลี่  แล้ว คลุม ร่างนั้นไว้


กันความอุจาด







“เฮ่ยยยยยยยยยยยยยยยยย.......................อารายยยยยยยยยยยยยยยยยย


         นี่เมิง จะเผากรู ย่างบาบีคิว เหรอออออออออออ  ม่ายยยย อาววว  ม่ายยยอาวววว กรู อิ่มแล้นนนนนนน”


“อีแก้ว!!! กระดาษ หนังสือพิมพ์กรู อะ เอาไปใช้เผาท่อนฝืน มันก็ยังได้ถ่าน นี่ถ้ากรู เผาเมิง กรูจะเกิดประโยชน์ โภคผลอะไรบ้างไหม..................อีอิ๊บอ๊ายยย เมิงเป็นผู้หญิง ภาษาบร้าอะไร เมาเกลือกเมากลิ้ง อยู่ บนสนามหญ้า หน้าบ้านผู้ชาย เนี่ยะ!!!”


“อ๊ะ!!! ก็ผู้หญิ๋งงง ย่างงงงง กรู งายยยยยยยยยยยยยย   สวยสับ สวยซ้อนนนนนนนนนนน สวย ซ่อนนนน เงื่อนว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”


“เออ เชิญเมิงซ้อนเงื่อน ของเมิงไปคนเดียวเหอะ .........หมดสภาพจริงๆๆนะเมิงนี่  เมิงไม่อ้วกก  ออกมาซะเลยละ ชาวบ้านเค้าจะได้นึกว่า แม่กรูเปิดร้านขายโจ๊ก”


“ขอบคุณค๊ะ ผู้ชาย”


“เฮ่ยๆๆๆ แล้วคืนนี้ จะเอายังไง  ถ้าวันนี้ จะค้างนี่ เมิงก็ ขึ้นไปนอนห้องกรู แล้ว กรูจาไปนอนห้องแม่”


“เมิงจาบร้าเหรออ กรูเป้นนนนนนนนนนผู้หญิง  จามานอนบ้านผู้ชายยยด้ายยยยไง เดี๋ยวกรูก็จากลับ ขออีกเป๊บ”


“เหร๋อคับ ..คุณผู้หญิง...ขอบพระคุณนะคับ ที่ยังอุส่าห์จำได้...................เออ ถ้างั้นเมิงไปนอนห้องรับแขกไป อุบาทว์ ๆๆจิง เลย นอนเป็นผี เฝ้าต้นมะม่วงไปได้”


“เป้ยยยยย  เมิงงงงงง อย่า เสียจายยยยยยยยยยยยย............พะ  พะ  เพาะ.....................”


“เพราะอะไร ของ เมิงอีก”



“เพาะ พุ่ง นี้ ยางงงงงงงงงงงงงง มี แสง ตาวานนนนนนนนนนนนนน  ว้อยยยยยย..................เมิงงงง อย่า เพิ่งงงงงง หมดหว้างงงงงงงงงงงงง”


“ฮื่มมมมมมมมมมมมมม.................อี กวีเอก  กรูว่า เมิงเดินให้ตรงก่อน ดีไม๊ตอนเนี่ยะ!!!!!  ไม่ต้องคิดจะสอน อะไรกรูหรอก”


            ผมพามันเดินทุกลักทุเล............ เข้าไปนอนบนโซฟาหน้าห้อง รับแขก  เจ๊ไดแอน กับ น้อยเดินออกมา ผมก็ พา สองคนไปส่งที่ร้าน  ส่งเสร็จก็กลับเข้าบ้านมา  นั่ง ผักกาด หลับเป็นตาย ผมเดินขึ้นชั้นสอง อาบน้ำ เปลี่ยนชุด เป็นเสื้อยืด กางแกงขาสั้น ยังไม่นอน กะว่า รอให้ นังแก้วมันตื่นก่อน แล้วจะพามันไปส่งหอ ค่อยกลับมานอน 

ผมเดินขึ้นห้องไปเงียบๆๆ

รู้สึกใจมัน โหวงแหวง น่าดู


ทำไมเรื่องแบบนี้ ต้องเกิดกะเราด้วยน้า............................ไม่เข้าใจจริงๆๆ



แคว็กๆๆๆๆ  เคร๊กๆๆๆๆๆๆๆ   เสสียงอะไรวะ ผมได้แต่ตกใจ เดินมาที่บานหน้าต่าง 



แคว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เสียงอะไรวะ!!!!!!!

แกร๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เสียงนั้นมันดังมาจากต้นมะม่วง   อีแก้ว มันก็เข้ามานอนในบ้านแล้วนี่หว่า


อะไรอะ?.........................................หรือว่าขโมย  นี่กรู จะซวยซับ ซวยซ้อน  ซวยเป็นโชคสองชั้นอีกหรือวะ


ผมรวบรวมความกล้าทั้งหมดอีกครั้ง...................  เดินไปที่ระเบียง ปราศจาก อาวุธใดๆๆ.......................... นอกจากหัวใจที่บอบช้ำ  ( ทนเน่ากันอีกนิดนึงนะ )


“เราเองงงงงง    รอกคุง”


เออเน๊าะ!!!!!!!!!!! มากับกิ่งมะม่วงเขียวเสวยเลยนะ ไอ่ตัวดี กรูตกใจแทบตาย นี่ถ้ามีปืนเมิงคงตายไปแล้วละ ดีนะ ที่กรูมีแต่เรือนร่าง....................ที่บอบบช้ำ  (เอาอีกนะ ยังเน่าไม่เลิก)


“บ้านช่องไม่กลับ แล้วมะม่วงเขียวเสวยบ้านผมมันไปทำอะไรให้ ถึงเหยียบถึงย่ำมันแบบนั้น ห๊า!!!!”


“มันไม่ได้ ทำอะไรให้หรอกแต่ตอนนี้ มันเป็นบันไดไต่ดาว ของผม  อะ”


“ดาวอะไร จะไปดาวไหน ดาวนาแมครึไง”


“ป่าววววว ดาวในดวง จายยยยยยยยย  อะจ๊ะ”


หุยยยยยยยยย    ชั่งกล้าเล่น เอาละครับ เทพบุตรคลองแสนแสบ รีเทิร์นอีกครั้ง


“พอๆๆ เหอะ เพี้ยนใหญ่ละ อาหารเป็นพิษหรือเปล่าว รีบๆๆขึ้นมาเหอะ เดี๋ยวจะหายาให้กิน  บันดงบันไดมี ไม่รู้จักขึ้น ปีนต้นมะม่วงมาเข้าทางระเบียง เดี๋ยวมดแดง ก็กัดไข่หรอก  มดบ้านนี้ดุนะ”


“มดมันอาจจะหวงละม้าง เจ้าของบ้านน่ารัก ขนาดนี้”


ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆๆ ไอ่นี่ถ้าจะเมาหนัก ไม่อยากจะคิดมากกว่านี้ เดี๋ยวจะเสียใจอีก........... สิ่งที่พูดก็คงเมา


“กลับมาทำไม จะมาชวนผมไปเที่ยวต่ออะดิ เอาแฟนไปส่งบ้านก่อนชะมะ วันนี้ขอโทษจริงๆๆนะ อยากพักผ่อนเหนื่อละไม่อยากไปไหน อยากอยู่บ้าน เดี๋ยวต้องไปส่ง ไอ่แก้วมันอีก”


“ใครเหรอแฟนเรา”


“อ้าวก็อั้มไง”


 “ใครบอก”

[Manji+]

ยาวมาก พยายามอ่านแล้วงงครับ

เพิ่มการบรรยายเรื่องราวหน่อยก็ดีนะครับ

[Kasiraki]

“อ้าวววก็เห็นมาด้วยกันนิ”


 “คนเรามาด้วยกัน มันก็ไม่จำเป็นหรอก ที่จะต้องเป็นแฟนกัน”


                  ชิชะปากดี!!!!!!!


  มันจ้องหน้าผม ยิ้มกรุ้มกริ่มม..... เดินตรงเข้ามา แล้วเราสองคนก็มานั่งลงที่ปลายเตียง ด้วยกัน  ผมจ้องหน้ามันกลับนะ แล้วอมยิ้ม


“คุณนี่ ตลกนะ  ไปได้เรื่อยเลย”


“ผมไม่ได้ ตลก ไม่ได้โกหก  ผมเป็นเกย์ ผมจะชอบอั้ม แบบแฟนได้ไง”

   หัวใจผมแบบระเบิด ตกใจและตื่นเต้นมาก คำตอบที่ออกจากปากมัน ที่มันพูดตรงข้ามกับความคิดผม อย่างสิ้นเชิง เมื่อ ตอนหัวค่ำ.............


เอาวะ กรูมีหวังแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


“คุณจะเป็นเกย์ นั่นมันก็เรื่องของคุณ จะคบกับคุณอั้มแบบไหน จะต้องมาบอกผมทำไม”

เอาแล้วไง เริ่มตอ......หล เข้าเส้นอีกละ  ก็ทำไมละ ทำให้กรู เสียใจก่อน พ่อจะงอนซะให้เข็ดเลยยยยยยยยยยยยย


“ที่เราบอกอะ ก็เพราะเรากลัวว่าเป้ยจะเสียใจ  ..............เป้ยไหนๆๆก็ไหนๆๆแล้ว  เป้ยอย่าคิดดิ ว่าเราดูเป้ยไม่ออกอะ สิ่งที่เป้ยทำให้เราทุกอย่าง น้ำเสียง และ แววตา  กิริยาท่าทาง  ตลอดเวลาทุกครั้งที่เราเจอกัน ใครๆๆก็ดูออก


                เรากินข้าวนะ ไม่ใช่อาหารปลาซากุระ  สมองเรามีรอยหยัก..........  เราเองก็รู้สึกดีกะเป้ย  แต่เราก็อายยย   อายจิงๆๆๆนะ ไอ่เรื่องรักๆๆหวานๆๆแบบเนี่ยะ เราทำตัวไม่ถูก เราทำไม่เป็น................เราแบบ ต่อย แตะ   เฮฮา  ก๋ากั่นน............เด็กแว้นนน   แป๊นนน  แป๋นนนนนนนนนนน   อารายเงี๊ยยยะ.........................

            อีกอย่าง.เราเองก็แอบสงสัย ตั้งแต่เป้ยให้ข้าวหลามเราแล้วอะ  แหมมม หนังเค้าออกจาดัง เราก็ไปดู แถม ตอนกลับขึ้นไปข้างบน เพื่อนที่ ทำงานด้วยกันยังแซวอีก ว่ามีใครมาจีบเหรอ ถึงได้เอาข้าวหลามมาฝากซะขนาดนี้ ..................นั่นหละ เราก็ยิ่งเริ่ม คิดอีก  แบบตอกย้ำซ้ำลงไป สุดทรีนนน”


มันก้มหน้าอาย   ส่วนผมก็ยิ้มหน้าแดงเป็นตูดลิง ไปตามระเบียบ


“..............................................................................................”  เงียบไปสี่ชาติ


“วันนี้ที่เราพาอั้มมา เราพามา   เพื่อจะลองใจ เป้ย..................เป้ยอย่าโกรธนะ แบบว่า เราอยาก มั่นใจอะ ว่าสิ่งที่เราคิดไว้ในใจอะ มันจะตรงกับสิ่งที่เป้ยคิดหรือเปล่า”


“แล้วมันตรง ไม๊อะ!!!!”


“ตรงไม่ตรงไม่รู้ แต่ พออั้มตามเข้ามา ตอนหลัง หน้าตาของคนบางคนนะ ถอดสีเลย........ ตอนกลับอั้ม มันหัวเราะแทบตายบนรถ..............อายุอานาม ปูนนี้ แล้ว ม่ายด้ายยย มีฟอร์มกะเค้าเล้ยยยยย.....คริๆๆๆๆๆๆๆ”


“ อย่ามา....................”


 ผมอายหนักกว่าเก่า ไอ่บร้านี่มันร้ายกาจกว่าที่คิดจริงๆๆ............เด็กเปร..........ต


“เป้ยยยย”


“อะไร”


“เป้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”


“อาไร.....................................จะพูดอะไรก็พูดมาเร็ว แผ่นกระตุกหรือไงเล่นซ้ำ อยู่นั่นหละ”


“เราอายยยยยยยยยยยยยยยยยยย”


“ไม่ต้องอายยยย อยากพูด อาไรก็พูดมา  จะสามสิบอยู่แล้ว  หมดเวลาอายยยยย”


“เราอยากมี..............ฟะ ฟะ ฟะแฟนนนนน”



“แล้วหาได้รึยังละแฟนอะ”


“หาได้แล้ว แต่ไม่รู้ว่าเค้าจา ตกลง อะป่าว”


“ใครอะ”


“ใครก็ม่ายยยรู้ เจอกันในเวปบอร์ด”


“แล้ว............................................”



“ก็ช่วนเรามากิน ซีสเล่อร์...............ฮุฮุ”



“ทะลึ่งละ  ทะลึ่งละ  เดี๊ยะโดนนนน



“โดนอารายย  โดน ยัดเยียดความเป็นเมียให้นะเหร๋อ อิอิ”



“บร้า..................พูดซี้ซั้ว”


กรูอายเป็นเหมือนกันนะว้อยยยยยยยยยยยยยย


“5555555555555555555555555555555”


“...................................................................................................”  เงียบไปอีก สิบสี่ชาติ

   เอาแต่นั่งจ้องหน้ากัน.......................................ผู้ชายกะ ผู้ชาย.............เฮ่ออ ไม่ได้กลัวธรณีจะสูบเล้ยยยยย
“ถึงว่านจารูปไม่หล่อ แต่ว่านก็มองไม่เบื่อนะ”


อะ.................. เงียบไปอีกสิบสี่ชาติเพื่อ จะคิดมุขเน่า..............................เอาเถอะพ่อคุณ............ชัยชนะอยู่ในกำมืออยู่แล้วนิ


“   นอกจากจะเป็นนักปั่นจักรยานแล้ว      ไม่เคยคิดจะไปเป็นพระเอกลิเกกะเค้าบ้างเหร๋อ”

“พอเถอะ เข้าเรื่องกัน ดีไม๊  อย่าอ้อมเลย....................ดึกแล้วเดี๋ยวจาขับตกคูกันซะป่าว”


“ก็พูดมาสิ”   


“เรามาลองคบกันดูไหม”


“ห๊า!!!!!!!อะไรนะ เอาใหม่ดิ๊”


หัวใจผมพองโต เหมือนลูกบอลลูนลอยขึ้นฟ้า  ไม่รู้จะอธิบายมาเป็นคำพูดยังไง


“พูดแล้วพูดเลย  กลับคืนหัวขาด”


“อิอิอิอิอิ............................คุณนี่ก็ต๊องดีนะ”


“แล้วต๊องๆๆแบบนี้ จะพอไหวไหมละ”


“ไหวไม่ไหว ไม่รู้ ก็หลวมตัวไปแล้วนี่หว่า”


         ไอ่ว่านไม่พูดอะไร เอาแต่ยิ้ม แต่ ยิ้มครั้งนี้ มันดู อ่อนโยน และหวานกว่าที่เคย ผมหลบมามัน แล้วก้มหน้าลง.......................หมดเว้ววววว ฟอร์มมกรู


“หลวมตัวแล้วใช่ไหม................งั้นตอนนี้ ถึงเวลาแล้ว”


“เวลาอะไร”


“เวลาจาตัวหลวม แล้วอะดิ๊.......................อิอิอิอิอิอิอิอิอิ”


“จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก



อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย



บร้รรรรรรรรรรรรรรรรรรา


อย่า น้า.............................



........................


.........


...

.



ค่ำคืนนั้น ผักกาดแก้วเพื่อนสาว ที่หลับเป็นตายในห้องรับแขก  โดยฤทธิ์ สุรามหากาฬ  ฝันไปว่า ตนเองนั้นกลายเป็น สาวน้อยเจ้าของฟาร์มเป็ด .... มีลูกจ้างปากตำแยสองคนที่วันๆๆไม่ทำอะไร เอาแต่ ทำเล็บ และ ซอยผม....... มีเป็ดมากกมาย ในฟาร์มของเธอ  เป็ดตัวผู้หน้าโหด เป็ดตัวเมียหน้าตี๋...........เฮ่ยม่ายช่ายยย หน้าหวานนน.......................แต่มีอยู่สิ่งนึงที่แปลก.......แปลกมากกครับ

ใครผ่านไปผ่านมา มักสงสัย

ทำไมเป็ดฟาร์มนี้ มันไม่ยักกะร้องก๊าบบๆๆ

แต่มันดันร้อง


ป๊าบบบบๆๆๆๆ


ทั้งคืน


อีกนิดคับ


แถมบางช่วง


มันมีครางงงงง ด้วยนะ   จาบอกห้ายยยยยยยยยยยยย


จบแล้วคร๊าบบบบบบ!!!!

เรื่องฟิดเรื่องที่สอง ต่อ จากเกย์น้อยคอยรักของผม 

ส่วนของเรื่องจิงมีดั้งนี้คับ

ผม กับ ผักกาด เป็นเพื่อนสนิทกัน สมัยมหาลัย เราเอ็นท์ติดเข้ามา คณะเดียวกัน ผมเรียนเตรียมพัฒ อีแก้วเรียนบางกะปิ ส่วนเป้ย เป็นเพื่อน ม.ปลายของนังแก้ว ที่ผมกะ อิแก้วสนิทกันส่วนหนึ่ง ก็เพราะว่า บ้านเราอยู่ใกล้กัน อยู่ ถนนรามคำแหงเหมือนกัน กลับบ้านด้วยกันบ่อย

เกือบจะพลั้งพลาดได้เสีย เป็นผัว เมีย กันก็หลายครา......................แต่เราสองคนก็ยังมีบุญอยู่

อิแก้วมันเค็ม มันเค็มมากกกกกกก  ตอนเรียนปีหนึ่งใหม่ๆๆ เงินห้องตอน ม.หก ยังค้าง อยู่กะรองหัวหน้าห้อง มันก็ยังชวนผมบากบั่น ไปทวงคืน จากรองหัวหน้า แล้วตอนเลิกเรียนผมก็บร้าจี้ ไปกะมันด้วย  ( หนีห้องเชียร์ อิอิอิอิ ) มันบอกว่า จะเอาไปเป็นงบเลี้ยง เวลานัดเจอกัน ของเพื่อน ม.ปลาย โรงเรียนเก่ามัน

ซึ่งไอ่รองหัวหน้าห้องมัน กะ คือไอ่เป้ยเนี่ยะแหละ

ฟ้าฝนวันนั้น ตั้งเค้ามาแต่ไกล เมฆทมึ่นดำ ปกคลุมทั่วท้องฟ้ากรุงเทพ ณ.ช่วงเข้าหน้าฝน ใหม่ๆ ของเด็ก ปีหนึ่ง เทอมหนึ่ง

ผมกะไอ่เป้ย ก็เลย เจอกัน และรู้จักกัน

เป็นเพื่อนกันนะ ไม่ต้องคิดเป็นหยั่งอื่น เพราะตอน ปีหนึ่งเข้ามาใหม่ๆๆ ผมยังแอ๊บ อยู่  ไม่ช่ายยดิ ผมแอ๊บตลอดทั้งสี่ปีอะแหละ  อิอิชั่วร้ายยยยยยยยยยยย

ไม่ค่อยมีใครรู้หรอกว่าผมเป็น   

เป้ยกะพวกผมเรียนกันคนละมหาลัยนะคับ

ชีวิตจริงคุณเป้ยเค้าทำงานสายการบินครับ ส่วนนังแก้ว ทำงานแบงค์ เป้ยกะว่าน เค้าเจอกันในเวปบอร์ดจิงๆๆ แต่ว่านเค้าทำงานคล้ายกะโปรแกมเมอร์ หรือ น่าจะเป็นโปรแกรมเมอร์อะไรเนี่ยแหละ ไม่ได้ทำงานแบงค์ ที่เดียวกะแก้ว ว่านอยู่อีกออฟฟิดนึ่ง แต่ผมสมมุติเอาไง

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจิงๆๆ ก็มีที่เค้า หลังไมค์หากัน นัดไปกินข้าวกัน  ส่วนที่ไปสืบเสาะกัน ที่แบงค์ แล้วเอาข้าวหลามไปให้อะผมฟิคขึ้น ให้มันฮาเล่น อ้อ!!! แต่ตอนที่นัดมากินข้าว ที่บ้านเป้ยนั้น มากินกันจิงๆๆนะ และ อั้มก็มาด้วย ว่านเค้าเอามาลองใจจิงๆๆ

ไอ่นี่มันร้ายยยยยยยยย

หลังจากวันนั้น อีกวัน เค้าก็มาหาเป้ยที่บ้าน คับ แล้วขึ้นไปคุยกันบนห้อง เล่าทุกอย่าง และ เค้าสองคนก็ตกลง คบกัน

ต่างจากที่ผมฟิค ผมฟิด ให้เป็นว่า ว่านย้อนกลับมาที่บ้านเป้ย อีกครั้ง มาบอกรัก มาก็ไม่มา  แบบธรรมดา ให้มันปีนต้นมะม่วงมา ดู มันบากบั่นดี


                                       อิอิอิชอบบบบ

[StopLove]

คือ ตั้ม ว่า

- - เพิ่ม บรรยากาศในขณะดำเนินเรื่องด้วยดีมั้ยครับ

ความรู้สึกของตัวละคร ทำนองนั้น

 

งงง๊าคับ

[Kasiraki]

ส่วนในตอนท้ายของเรื่อง ที่ เค้าสองคน  อะจึ่มกัน อันนี้ผมเพิ่ม จำได้ว่า ตอนที่เป้ยมันเล่า พวกเราแซว กันยกโต๊ะว่า ทำไม ต้องชวนมันขึ้นห้อง ด้วย คุยกันข้างล่างไม่ได้เหรอ หรือว่า เมิงอยากได้ค่ากับข้าวคืน

ไม่แน่ใจว่า ไอ่เป้ย มันจะได้ จนคุ้มรึเปล่าว อิอิอิอิ  ค่ากับข้าวอะ

.....................................................................................


...........................................................


.....................................



........................


..........


....


แต่ทุก อย่ามันเป็นอนิจังคับ  มันจะมา แล้ว มันก็ไป

เป้ยกะว่าน คบกันได้เกือบสองปีมั้ง  แล้ว เค้าสองคนก็ลด ความ สัมพันธ์ลง ให้เป็นแค่เพื่อนกัน  ผมเคยถามมัน( ไอ่เป้ย ) เหมือนกันว่า ยังโทรคุยกันบ้างหรือเปล่าว มันบอกว่าคุยกันบ้าง นานๆๆที ถ้ามีปัญหาเรื่องคอม ไอ่เป้ยจะโทรไป  และโดยเฉพาะวันเกิด เค้า สองคนจะโทรหากัน ทั้งคู่ ผมว่าก็ยังดีนะคับ ชีวิตเกย์ ก็ยังเงี้ย เอาอะไรกะมัน

จิงปะ

ฟิคแบบนี้ ง่ายครับ ยืนพื้นมาจากเรื่องจิง แต่งบ้างเติมบ้างเพื่อความมัน อ่านแล้วไม่ต้องคิดมากนะคับ เอาฮา อย่างเดียว

อิอิ


                                                                                 คุณ ป้อง


ป.ล   ขอบคุณ นะคับ สำหรับรายเดิมๆๆ ที่ยังตาม และ จำผมได้อยู่ .................ขอบคุณครับ    ตอนนี้ ผมพักรบ ก่อน  เดี๋ยวว่าง จะสอดส่ายหา(เพื่อน) ผู้โชคร้ายรายใหม่  เอามาเผาออนแอร์อีก.............................เรื่องชาวบ้านนี่แหละกรูช๊อบบบบบ

คริก  คริก

[Kasiraki]

   สวัดดีครับ ทุกท่าน


             ผมขออนุญาตแนะนำตัวนะครับ  ผมชื่อ ป้อง  ใช้ล๊อคอิน คาสิรากิ (ในเวปพันทิป) ในเวปนี้ ใช้Kasiraki  จริงๆๆแล้วคนเดียวกัน

    มีน้องคนนึง ตามอ่านเรื่องฟิค ผมประจำ เพราะผมเขียนมาหลายเรื่องแล้ว แนวเกย์ๆๆ เนี่ยะแหละ น้องเค้าส่งลิงค์ เวปนี้มาทางหลังไมค์

  ให้ผมลองมาโพสดู ผมก็เลยมา  วันนี้วันแรกที่สมัคร สมัครแล้วก็โพสเลย ( ดูเป็นคนไม่ค่อยจะเห่อ เลยใช่ไหมครับ อิอิ )


              โพสผิดโพสถูกอะไรไป ก็ ต้องขออภัยด้วยนะครับ   ผมน้องใหม่ครับ



                                                                                  ขอบคุณ ทุกคนที่ตามอ่านครับ




                                                                                            คุณ ป้อง



                                                                                                       ...............................


  ป.ล    ดึกแล้วครับ  ผมขออนุญาต ไปเฝ้าพระอินทร์ ก่อนนะครับ  พรุ่งนี้ ประชุมด้วย เดี๋ยวจานั่งสัปหงกหัวทิ่ม กาแฟ เลอะกระบาลอีก.........ไปก่อนนะค๊าบบบบ

[astral]

ตามอ่านรวดเดียวเลย ไ่ม่นึกว่าจะเป้นเรื่องสั้นๆ เริ่มง่วงตาจะปิดไปเฝ้าพระอินทร์ตามคนเีขียน ยินดีต้อนรับสู้เล้าเป็ดค่า 

ปล.จั่วหัวกาทู้ว่าเป็นเรื่องสั้น หรือ เรื่องเล่า ด้วยน้า

[charus]

5555555555555555555555555555555555+

ตกเค้าแบ่งกันตามเฉดของสีเสื้อจริงๆเหรอสองคนนี้
555
ฮามากอ่ะ
ชอบครับ

[twin2g]

มาเร็ว จบเร็ว มากกกก~

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

อ่านตามจนจบแล้ว เย้

อยากบอกว่า ฮามากกกกฮาแตกเลยละ แต่ละมุกนี่เล่นกันซะ ไม่ไหวละ

ขอไปฮาต่อก่อนน๊า   

[kit]

3 + 1 = 4
ขอบคุณนะคะ คุณ Kasiraki

[StopLove]

งบแบบฮาๆ


 


 

 

[OhhO16]

+ฮาโคตร


  น่าจะแต่งเรื่องยาวๆมั่งนะครับ น่าจะฮาดีๆ

ชอบๆๆๆ ครับ

ชอบคนแต่งด้วย 555  ด่าสะใจดี

[namtaan]

อ่านจบแล้ว ฮาดีค่ะ

มุขกระจายมากๆ

ขอบคุณนะคะ

[Just let it be]

ฮาฮย่างแรง

ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่านี้นะครับ