มาแล้วไงบ้านมึง...ต่อๆๆบนโต๊ะอาหารมื้อเย็นนี้
กับข้าวอลังการกว่ากลางวันมหาศาล
กลัวไม่รู้ว่าบ้านรวย
หรือไม่ก็คงรู้ว่าพวกกูตะกละขนาดไหนก็ไม่แน่ใจ
มีแต่ของน่าแดกๆทั้งนั้นเลย
พ่อไอ้แสบนั่งหัวโต๊ะ
กูนั่งข้างๆพ่อไอ้แสบ
ส่วนไอ้แสบนั่งตรงข้ามกู
มีไอ้ตัวเชี่ยนั่งอยู่ข้างๆ
แต่ใจกูว่าสันดานอย่างแม่ง....น่าให้นั่งพื้นแดกข้าวใส่กะลา
"ทานให้เต็มที่นะลูกๆ มื้อนี้พ่อสั่งจากโรงแรมมา ถ้าให้พี่นอมทำกลัวลูกกินไม่อิ่ม" พ่อพูดจบก็หันหน้ามามองหน้ากูกะไอ้บิดแล้วยิ้มๆ เหมือนกูเป็นคนตะกละแบบนั้นอ่ะ
แต่ก็ช่างเหอะ
ด้านได้อายอด
ท่องไว้ให้แม่นๆ
แต่ขณะที่กูและเพื่อนๆกำลังสาละวนกับการสวาปามอยู่นั้น
"แสบกินนี่ดิ อร่อยว่ะ" ไอ้เชี่ยบิดตักหอยแมลงภู่อบใส่จานให้ไอ้แสบกินสีหน้าสอพลอชิบหาย
ส่วนไอ้แสบก็มองหน้ากูเจื่อนๆ คงไม่กล้ากินกลัวกูโกรธ
"พ่อกินนี่ดิครับ อร่อยๆ" กูตักหอยให้พ่อไอ้แสบกินมั่ง แต่ตาจ้องไอ้ตัวเชี่ยอยากจะแดกเลือดแม่ง
"พ่อไม่ชอบกินหอย" พ่อไอ้แสบตอบขำๆ
แล้วตักหอยตัวที่กูตักให้มาคืน
กูก็ก้มลงมองหอยในจาน
อ้าวตายห่า
มีแต่เปลือก
ไม่มีเนื้อหอย
กูก็ได้แต่ยิ้มแหยๆกลบเกลื่อน
"งั้นเอาใหม่นะคับ" กูไม่ลดความพยายาม
พ่อไอ้แสบก็อดยิ้มในความพิกลของพวกกูไม่ได้
"คุณคะ มีโทรศัพท์ถึงคุณค่ะ" เสียงพี่นอมบอกพ่อไอ้แสบ
"งั้นทานกันไปก่อนนะ พ่อขอตัวก่อน"
ทีนี้ล่ะมึงเสร็จกูแน่
ยิ่งเห็นหน้าแม่งยิ่งอยากจะเอาส้อมจิ้มตาแม่งแล้วควักออกมาเหยียบเล่น
สัด
แค้น
...
"ฝากด้วยนะนอม" พ่อไอ้แสบบอกพี่นอมก่อนไป
อ้าว
ไม่ต้องเฝ้าก็ได้มั้งพี่นอม
รอดไปก่อนนะมึงไอ้เชี่ยบิด
ไม่งั้นมึงได้เป็นโจรสลัดแน่
(มีลูกตาข้างเดียวไงไอ้ควาย) โง่ไม่หายนะพวกมึงเนี่ย
..
จู่ๆๆ
ก็มีขาลึกลับมาเขี่ยที่หลังตีนกู
กูชำเลืองลงไปมอง
อ่ะ
เป็นขาไอ้แสบนี่เอง
แล้วมันก็เขี่ยไปเรื่อยๆ
แต่หน้ามันนิ่งมากอ่ะ
ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
มันยิ่งเขี่ยสูงขึ้นมาเรื่อยๆ
จนเกือบถึงเข่า
มันเขี่ยอย่างแผ่วเบา
สีหน้ามันอมยิ้มทะเล้นๆ
อย่างมีความสุขที่ได้แกล้งกู
วินาทีนั้นเหมือนทั้งโต๊ะมีแค่กูกะมันสองคน(อีกแล้ว)
มึงคิดว่ามันทำแบบนี้แล้วจะแกล้งให้กูเงี่ยนได้มั้ย
มึงคิดถูก
กูเงี่ยนจริงๆๆ
แล้วก็เงี่ยนมากๆด้วย
ค้างมาตั้งแต่กลางวันละ
เดี๋ยวก็จับแม่งราดน้ำสลัดแล้วเย็-ดซะเลย
อ้อล้อดีนัก
กูกะลังเคลิ้มๆเลย
ไอ้แสบก็หดขากลับ
ยกไหล่ขึ้นสะดุ้งเล็กน้อย
กูก็แปลกใจว่ามันเป็นไรของมัน
หยุดทำไม
กูจ้องหน้ามัน
มันก็ได้แต่ก้มหน้าลงจนกูสงสัย
แล้วกูก็ก้มลงมองใต้โต๊ะ
เห็นไอ้เชี่ยบิดเอามือลูบขาอ่อนไอ้แสบชอนเข้าไปในขากางเกง
เลือดขึ้นหน้าเลยกู
อยากลุกขึ้นกระโดดถีบแม่งซะเดี๋ยวนี้
กูจ้องหน้าไอ้แสบด้วยความโกรธ
ประมาณว่า
อีเชี่ยนี่ก็นั่งให้เค้าลูบอยู่ได้
ขัดขืนไม่เป็นเลยว่างั้น
ไอ้เชี่ยบิดก็ยักคิ้วท้าทายกูอีกตะหาก
แล้วกูก็หยิบน้ำขึ้นมาแดกแล้วกระแทกแก้วกับโต๊ะน้ำ(เปล่า)กระจาย
แล้วเดินขึ้นข้างบนทันที
ไอ้แสบก็วิ่งตามมา
ท่ามกลางความงุนงงของไอ้พวกที่เหลือ
ที่ตั้งหน้าตั้งตาแดกอย่างเดียว
ยังกะงานเลี้ยงโต๊ะจีนเด็กอดอยากที่โซมาเลีย
แล้วมันก็คงงงแป๊บเดียวแล้ว "แดก" ต่อ
ดีแล้วที่ไอ้เชี่ยแสบวิ่งตามมา
ไม่งั้นแม่งมีเจ็บอ่ะ
กูเดินขึ้นมานอนบนเตียงเปิดหนังดู
"เก่งเป็นไรอ่ะ" มันถามทันทีที่ตามขึ้นมา
กูไม่สนใจทำเป็นไม่ได้ยินที่มันถาม
"เก่งครับ... เป็นไรอ่ะ" มันถามแล้วโน้มตัวลงมาท้าวคางมองหน้ากู
กูเอนหัวหลบมันที่บังจอทีวีเหมือนมันไม่มีตัวตน
"งอนเหรอ" มันถาม
"เอ๊.....หรือว่าหึงอ่ะ" มันซ้ำ
กูไม่ตอบจ้องโทรทัศน์อย่างเดียว
"แบบนี้สงสัยทั้งหึงทั้งงอนล่ะม๊างงง..." แม่งเน้น
"หึงพ่อมึงดิ" กูตอบพยายามทำหน้าไร้อารมณ์
"ไม่หึงแล้วเป็นไรอ่ะ" แม่งยังตื๊อ
"ถอยไปกูจะดูหนัง" กูพูดแล้วดันหัวมันหลบออก
มันกลับไม่ถอยก้มลงเอาปากงับค-ยกูที่นอนสงบอยู่ในกางเกง
"ไม่ยอมตอบเหร๋อ....." มันพูดจบก็พยายามเอาปากงับค-ยกูให้ได้
สันดานแบบกูก็ไม่รู้เป็นเชี่ยไร
ใจละลาย ละลาย ละลาย
อิอิ
กูเอาสองมือประคองหน้ามันเอาไว้
"มึงสองคนทำไรกัน" กูถามซีเรียส
"ก็ไอ้บิดมันเอามือมาลูบจะให้ทำไง" มันตอบ
"มึงถามกูว่าจะให้ทำไงเนี่ยนะ แกล้งโง่ป่ะเนี่ย"
"ก็ไม่กล้าเอะอะ เดี๋ยวคนอื่นมันรู้อ่ะ" ดูมันตอบ
"ทีหลังมึงก็ปล่อยให้มันเย็-ดให้น้ำแตกไปเลยดิ" กูตอบประชด
"เกินไปป่ะเก่ง พูดแบบนี้ไม่ไว้ใจกันเลยอ่ะ" มันทำท่างอน
"หรือว่าไม่จริง" กูย้อน ไม่ง้อแม่งหรอก
"เท่าที่รู้จักกันมากูเชี่ยแบบนั้นในสายตามึงเลยเหรอ" มันย้อนถามอารมณ์ขึ้น
"มั้ง" กูตอบสั้นๆเย็นชาๆ
"ตกลงนี่มึงหึงหรือมึงงอนเนี่ย" มันยังกล้ามาถามกูอีกอ่ะ
"ถ้าอยากได้กันนักนะ มึงไปบอกให้มันมาขอกะกูนี่มา กูจะยกให้ฟรี" กูตอบ
"พูดแบบนี้เลยเหรอวะ กูรู้ว่ามึงไม่แคร์กูอยู่แล้วล่ะ แต่ไม่คิดว่ามึงจะทำกับกูขนาดนี้ ทำยังกับกูเป็นสัตว์ไม่มีหัวใจยกให้ใครก็ได้งั้นอ่ะ" อ่ะ แม่งมาไม้นางเอกเจ้าน้ำตาละ
"กูไม่สน" พูดไปได้ทั้งๆที่ใจสั่นๆ
แล้วก็คว้าหมอนคนละใบมากอดนั่งดูโทรทัศน์เสียงเงียบกริบ
ตาดูแต่ใจคิดไปเรื่องอื่น
นานเลยอ่ะ
นั่นอยู่แบบนั้นนานเลย
"ก๊อกๆๆ" เสียงคนเคาะประตู
แล้วไอ้แสบก็เดินไปเปิด
"เฮ้ยกูขอนอนด้วยคนดิ" ไอ้เชี่ยนี่แม่งสมเป็นปลิงควายจริงๆ
"มึงคิดถึงพ่อมึงรึไง มานอนดูดนิ้วตีนกูมั้ยไอ้สัด ชะตาจะขาดยังไม่รู้ตัว" กูพูด
"อ้าวมึงก็นอนกะอีหวานไง ห้องละสองคนอ่ะ" ไอ้แสบถามมัน
"อีหวานไปเล่นเกมกะพวกไอ้ชิ้นไอ้กระรอกอ่ะ กูอยู่คนเดียวกลัวผีแม่ไอ้แสบอ่ะ" มันตอบทำท่ากลัวผี
"ผีแม่มึงดิสัด แม่กูยังไม่ตาย แค่เลิกกะพ่อกูเฉยๆ ไอ้เชี่ยนี่แม่งปากดี"
กูเพิ่งเคยได้ยินไอ้แสบสบถเต็มๆก็คราวนี้แหละ สมน้ำหน้าไอ้ปากหมาแม่ง..
แล้วมันก็ปรี่ขึ้นมาแทรกระหว่างกลาง
เอาหมอนวางลง
แล้วกูก็เอาตีนเตะหมอนมันลงไปข้างเตียง
"ไรวะไอ้เก่ง แม่ง ไม่แฟร์ว่ะ" มันพูดทำหน้ากวนตีน
แล้วกูก็อดใจไม่ไหวเอามือบีบคอมัน
แล้วกดลงกับเตียง
"มึงจะเอาเชี่ยไรกะกูวะ ไอ้สัดมันจะเกินไปมั้ง กูว่ากูเย็นกะมึงมานานแล้วนะ" สัด เลือดขึ้นหน้าเลยกูอ่ะ
"กูขอโทษ" มันตอบสั้นๆ
"กูห้ามใจตัวเองไม่ได้ มึงอย่าทิ้งกูอยู่คนเดียวเลยนะ จะฆ่ากูให้ตายก็ยอม" มันพูดเสียงสั่น น้ำเสียงห้าวๆแบบมันกลับทำให้กูสงสารมันขึ้นมาจับใจ
"เก่งปล่อยมันเหอะ มันเจ็บนะน่ะ" ไอ้แสบพยายามดึงแขนกูที่บีบคอมันอยู่ออก
นี่กูเป็นเชี่ยอะไรของกู
ทั้งโกรธ
ทั้งแค้น
ทั้งหึง
ทั้งงอน
ทั้งสงสารมัน
พวกมึงคงคิดว่ามันน่าสงสารที่สุด
แต่กูว่าน่าจะเป็นกูซะมากกว่า
"นะนะ ให้กูนอนด้วยคนนะ" ไอ้เชี่ยบิดทำเสียงอ้อน
"นะนะนะ" มันทำเสียงเซ้าซี้ แล้วขยับมานอนบนตักกู
พฤติกรรมไม่เข้ากับใบหน้าเอาซะเลย
"นะนะ ไม่ต้องเอากันก็ได้นะ นอนกอดกัน รักกัน รักกัน นะนะ" มันทำหน้าปัญญาอ่อนอีกแล้ว
กูหัวเราะทั้งๆที่พยายามกลั้นไว้แล้วนะเนี่ย
"มึงอย่าได้ทำหน้าแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นนะมึงกูทุเรศว่ะ" แล้วกูก็ล้มตัวลงนอนดูทีวีกับพวกมัน
เอาขาข้างขวาก่ายไอ้บิด
เอาขาข้างซ้ายก่ายไอ้แสบ
แล้วพวกมึงอย่าได้คิดว่ากูจะปี้กันอีกนะ
อย่าได้คิดเหมือนกะกูทีเดียวเชียว
อิอิ
แต่งานนี้กูจะทำไงกะไอ้เชี่ยบิดดี
แม่งเป็นเอามากว่ะ
ออดี้
ออดี้อีกแล้ว
.
....
.
.
งงอีกแล้วอ่ะดิไอ้พวกควายซ้ำซาก
ออดี้............. ก็หน้าเป็นห่วงไง
ไอ้ควายพวกนี้โง่จนน่าเป็นห่วง
อิอิ
ปล.ขอสงวนมุขออดี้เป็นทรัพย์สินทางปัญญากูนะ
55555+
ขำว่ะ
.........................
ปล.มุกไอเก่ง น่าอนาถจริงๆ กล้าเล่นนะคนเรา