ตอนที่33 สถานการณ์ล่อแหลมครับ
“อ้าวพล....มาได้ไง” ผมทักพลที่ขณะนี้กำลังยืนยิ้มอยู่ข้างๆเจ้าสองหน่อ..........
“ก็ตั้งใจมาหาเอกนี่แหละ...ว่าจะแอบมาดูตอนซ้อมซะหน่อย…..อดเลย” พลตอบ...... ขณะที่ไอ้สองคนข้างๆกำลังจ้องพลอย่างกะจะกินเลือดกินเนื้อ
“ฮ่าๆ..ช้าไปๆ...แต่ดีแล้วที่ไม่ได้มาดู...”ผมตอบ...... คือไม่อยากให้ใครมาเห็นมากนักหรอกครับตอนกลายร่างน่ะ
“ทำไมหละ” พลถาม
“ก็เพราะไม่อยากจะทำร้ายจิตใจพลไงหละครับ กลัวว่าเดี๋ยวจะมาเห็นเอกกับพวกเราเข้าขาและรู้ใจกันมากขนาดไหน” ชาร์คชิงตอบ โดยมีพียืนพยักหน้าหงึกๆอยู่ข้างๆ.......... เริ่มกันอีกแล้วใช่มั๊ยพวกมรึง
“อ๋อ...อย่างงี้นี่เอง....เอกยังละเอียดอ่อนเหมือนเดิมเลยนะ.... กลัวว่าเราจะสงสารที่เห็นพวกนายรู้ใจเอกกันได้แค่ผิวเผินน่ะเหรอ ....ไม่เป็นไรๆ.... เราเข้าใจ ของอย่างงี้มันต้องใช้เวลา... เดี๋ยวพวกนายก็จะรู้จักเอกมากขึ้นเหมือนเราเองแหละ” พลพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆแล้วเดินมากอดคอผม...... คงไม่ต้องอธิบายใช่มั๊ยครับว่าตอนนี้หน้าไอ้สองคนนั้นมันเป็นยังไง
“อืมมม...แต่นายก็คงรู้แค่สมัยเด็กๆหละมั้ง.....ยังไงตอนนี้ก็คงสู้...ว่าที่แฟน...อย่างเราไม่ได้หรอกเนอะ” พีปั้นหน้ายิ้มให้บ้าง.......... เฮ้ยยยยยย พวกมรึงคิดจะทำอะไรก๊านนนน
“อ้าวเหรอ.......แต่ไอ้แค่ว่าที่มันยังไม่ได้บอกอะไรซะหน่อย.....มันคงต้องดูกันละว่าสุดท้ายใครจะได้เป็น............ตัวจริง ...” พลตอบอย่างไม่ลดละ...เน้นคำสุดท้ายให้ฟังอย่างชัดเจน…………ตอนนี้พวกมันสามคนก็ได้แต่ยืนจ้องหน้ากันอยู่อย่างงั้นหละครับ........ ตกลงพวกมรึงจะอยู่กันอย่างงี้อีกนานมั๊ยครับ กรูเมื่อย
“น้องเอกครับ..... เดี๋ยวรอพี่ไปส่งนะ แป๊บนึงจะเสร็จแล้ว”ไอ้พี่อั้มวิ่งมาบอก......เออดี.....มายืนจ้องด้วยอีกคนเลยดิ
“ไม่ได้!!” ไอ้สามคนหันมาตอบพร้อมกัน.........
“พอดีพวกผมนัดกับเอกไว้แล้วพี่ ไปก่อนนะครับ บ๊ายบาย” ชาร์คพูดเสร็จ พวกมันทั้งสามคนก็ช่วยกันลากผมออกมาในทันที...ปล่อยพี่อั้มยืนงงไว้อย่างงั้น
“เฮ้ยยย จะลากเราไปไหน เรายังไม่ได้อาบน้ำเปลี่ยนชุดเลย” ผมโวยขณะโดนลาก
“ไว้ถึงที่ปลอดภัยแล้วค่อยคิด” ไอ้พีพูดโดยไม่หันมามองผม...พวกมันเดินจ้ำกันไปยังกะจะไปไล่ควาย…ว่าแต่ที่พูดนี่ไอ้พี่อั้มมันอันตรายขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย
สรุปพวกมันก็ลากผมมาหยุดอยู่ที่ริมถนนครับ......แต่แทนที่มันจะหันมาคุยกะผม...พวกมันก็ดันหันไปยืนจ้องหน้ากันต่อครับ
“…..เอ่อ....เราหิวมากเลยอะ...ไปกินข้าวกันเถอะนะ.....นะ”......ผมจับมือพลกับพีคนละข้าง แล้วก็เอาหัวไปซบชาร์ค .....ผมตัดสินใจอ้อนพวกมันครับ....ดีกว่าให้มายืนทำบ้ากันริมถนนอย่างงี้............ได้ผลครับ….พวกมันรีบถามผมว่าจะกินอะไรดี
สรุปพวกเราก็ไปสยามกันครับ แต่ยังตกลงเรื่องร้านกันไม่ได้...... ต่างคนก็ต่างจะลากผมไปคนละทาง ตอนหลังเลยใช้วิธีจับสลากเลือกร้านครับ.......กรรมอะไรของกรูเนี่ยยยย.......ปรากฏว่าจับได้ร้านสุกี้ครับ.......พวกผมเลยไปรอที่ร้านแต่กว่าจะได้คิวก็ต้องรอกันเกือบยี่สิบนาทีแหนะ.......ระหว่างรอผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำปล่อยให้มันสามคนยืนจ้องคุมเชิงกันไปพลางๆ.........
“อ้าวเอก....มากับใคร”มีคนทักผมระหว่างทางไปห้องน้ำครับ.....ผมหันไปดูปรากฏว่าเป็นเสียงแพมครับ
“มากับเพื่อนน่ะ พึ่งซ้อมบาสกันเสร็จ”ผมยิ้มตอบ
“เออ...แล้วป้องมาด้วยรึเปล่า...”แพมทำท่าเขินบิดตัวไปมา.....ก็น่ารักดีนะครับ....แต่ถ้าไอ้ป้องมันเห็น มันคงได้กรี๊ดใส่แล้ววิ่งหนีแน่เลยครับ
“อ๋อ เปล่าหรอก ป้องกลับไปก่อนแล้ว เห็นว่าจะไปออกกำลังกายที่บ้าน”ผมบอก
“อุ๊ยเหรอ มิน่าถึงได้เท่ขนาดนั้น หุ่นดีมาเลยเนอะ เล่นเวทหละสิ แม๊นแมนเนอะ”แพมพูดทึกทักเอาเองพร้อมสายตาชวนฝัน.......ว่าแต่ไอ้เต้นแอโรบิก ของ ซินดี้นี่มันแมนขนาดนั้นเลยเหรอครับ......... หลงผิดจริงๆเลยผู้หญิงคนนี้
“ว่าแต่แพมมากับใครหละ”ผมถาม
“อ๋อมากับเพื่อน...ว่าจะไปหาร้านตัดเสื้อสำหรับชุดหลีดน่ะ.....”แพมตอบ....แต่ก่อนที่จะคุยกันต่อเพื่อนคุณเธอก็โทรเข้ามาตาม.....เสียงที่ดังลอดออกมาผมได้ยินเป็นเสียงผู้ชายครับ.....ดูแพมทำหน้าเซ็งๆนิดหน่อยก่อนขอตัวแยกไป........ผมเข้าห้องน้ำเสร็จก็ยังเห็นพวกมันยืนกันอยู่ในท่าเดิมเลยครับ.....หนีกลับก่อนดีมั๊ยกรู
ตอนทานนี่พวกมันก็ยังไม่เลิกกัดกันนะครับ....ผมหละกลัวพวกมันจะเอาน้ำซุปสาดหน้ากันมากเลยครับ....ต้องคอยหย่าศึกให้เป็นระยะ......ตกลงผมก็เลยไม่ค่อยได้กินเหมือนเดิม....ฮือๆ.....กลับมาผอมก็งานนี้แหละครับ
ตอนทานเสร็จพวกมันก็แย่งกันจะไปส่งผม.....แถมไปยืนเถียงกันหน้าร้านอีก ผมแทบจะเอาปีบคลุมหัว...อายโคตรเลยครับ.....แต่สุดท้ายผมก็เลือกไปกับพี.....เพราะว่าพีมันกระซิบผมประโยคนึง.....พอผมเลือกได้ไอ้สองคนที่เหลือก็เลยยอมกลับกันไปแบบเซ็งๆ.........
“ดีใจจังที่เอกยอมมากับเรา”ไอ้พีพูดหน้าบานขณะอยู่ในรถ
“อ้าว...ก็เล่นพูดว่า ครบกำหนดวันที่สามแล้วยังไม่ได้ทำอะไรให้สมเป็นแฟนเลยแถมเสียใจมาก อย่างงี้เราก็ต้องมาด้วยอยู่แล้วสิ”ผมตอบ
“โธ่...ก็จริงมั๊ยหละเมื่อวานกับวันนี้ยังไม่ได้ทำอะไรให้สมกับเป็นแฟนกันเลยนะ....เอกตอนนั้นบอกเองนะว่าลองเป็นแฟนกันก็ดีจะได้รู้ว่าตอนคบกันจริงๆเป็นยังไง...แต่นี่ไม่ได้รู้อะไรสักอย่างเลยนี่นา”พีท้วง...ก็จริงอย่างมันว่าแหละครับเถียงไม่ออก
“ว่าแต่อยากทำอะไรหละตอนนี้ก็สองทุ่มกว่าแล้วนะ”ผมบอก
“พาเอกกลับบ้านเรา....ไปอาบน้ำก่อนแล้วก็จะพาไปทานข้าว”พีบอก
“อ้าวก็พึ่งทานไปเองนะ”ผมแย้ง
“เรารู้นะว่าเอกทานไม่อิ่ม...เราดูอยู่...เห็นทานไปแค่นิดเดียวเอง...หิวอยู่อะดิ”พีมันรู้ครับ....แต่จริงๆสาเหตุก็มาจากพวกมรึงนี่แหละครับ.......อืมมม......แต่จะว่าไปพีมันเอาใจใส่ผมดีเหมือนกันนะครับเนี่ย.....
ระหว่างทางเราก็คุยกันไปเรื่อย แป๊บเดียวก็ถึงบ้านพี ....ตอนนี้พ่อพีไม่อยู่แล้วครับบินไปต่างประเทศเรียบร้อยตั้งแต่เช้า....พอถึงบ้านพีผมก็ขึ้นไปอาบน้ำครับ....พออาบเสร็จออกมาก็ปรากฏว่าห้องมืด....จะว่าไฟดับก็ไม่ใช่เพราะว่าไฟห้องน้ำยังติดอยู่....ผมเดินไปหาswitchไฟเพื่อจะเปิด...แต่ก็ต้องสะดุ้งเฮือกครับ.....
“ตกใจอะดิ”ไอ้พีไม่รู้มาจากไหนเข้ามากอดผมไว้จากทางด้านหลัง
“ตกใจดิเล่นไรเนี่ย”ผมบอก จะหันไปก็หันไม่ได้เพราะไอ้พีกอดผมไว้แน่น
“แป๊บนึงนะขอเรากอดเอกไว้อย่างงี้แป๊บนึง”พีกระซิบข้างหูผมครับ.......แต่....เออ.....พีครับ.....ตอนนี้กรูนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวอยู่ผืนเดียวเองนะครับ......เออ.....แล้วมือทำไมมันเลื่อนลง.....เลื่อนลง....อย่างงั้นหละครับ
“เอ่อ....พี....พอแล้วมั้ง เดี๋ยวขอแต่งตัวก่อน….อ๊ะ….”ผมจะแกะมือพีออกแต่พีจับมือผมไว้แล้วไซร้ไปที่ต้นคอผม.......เอาแล้วไงครับ.... งานเข้าแล้วครับ
“พี...อย่าดิ...เฮ้ยยย”ไอ้พีไม่ยอมปล่อยแถมดันผมล้มไปที่เตียง......ว๊ากกก จะทำอะไรกรู
“เอ่อ...พี..อ๊ะ...”ผมยังไม่ทันพูอะไรพีก็..........
ต่อตอนหน้าอะดิ โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: รักจากpanic!!ตอนที่63.3 ความลับของดวงดาว(จบ) (อ่าน 320460 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก