สวัสดีครับทุกๆคน
ก่อนอื่นต้องขอโทษทุกคนด้วยที่หายไปนานโดยไม่ได้ส่งข่าว
งานมันยุ่งจริงๆอ่ะครับ ทำงานไม่ค่อยเป็นนที่ด้วย
ไปโน้นมานี้ตลอดเวลา เลยถูกตัดขาดจาดโลกอินเตอร์เนต
อยากบอกว่า"คิดถึงทุกคนมากมาก"
แล้วทุกคนหล่ะ "คิดถึงนุ้งฟ่าไหม?"
ฟ่าจะพยายามมาต่อเรื่องให้ได้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้นะครับ
ขอบคุณทุกคนมากที่ยังรอ ยังรัก ยังคิดถึงกันเหมือนเดิม
"ซารางแฮ"
เก้านิ้ว เอ๊ย เก้าวัน ที่ต้องอยู่ห่างกันมันเป็นอะไรที่ทรมานมาก
ฟ่าได้รับบัญชาเจ้านายใหญ่ให้ไปทำงานต่างจังหวัดอีกแล้วT T
คราวนี้ไปนานด้วยไปตั้งเก้าวันแหละหรือ อาจจะมากกว่านั้น
พอได้รับรู้เรื่อราวข่าวร้ายแบบนี้ ก็กลับ้านด้วยใจห่อเหี่ยว
วันนี้สามีไม่มารับ เลยต้องกลับเอง เจิ๊กนั่งบีทีเอสกลับมาด้วยใจตุ้มๆต่อมๆ
จะบอกไอ้เตอร์ยังไงดีหว่าให้มันไม่โวยวาย รถไฟฟ้าวิ่งมาถึงสถานี สยาม
ก็แวะพารากรอนซักหน่อย เติมกำลังแรงใจ ฮ๋าๆๆๆๆๆ
ก็เลยกดโทรศัพท์หาสามีอันเป็นที่รักยิ่ง
"ที่รักอยู่ไหน" เตอร์รับโทรศัพท์เร็วมากสงสัยขับรถอยู่
"ขับรถอยู่ครับ กำลังจะลงตรงสาวรีย์อ่ะ"
"อยู่พารากรอนนะ มาป่าว"
"โอเคร เดี๋ยวเจอกันจ้ะ"
"อื้ม ขับรถดีดีนะ"
"ค๊าบ"ผมวางโทรศัพท์ก็เดินดูโน้นดูนี้ไปเรื่อย ประมาณยี่สินาทีเตอร์ก็มาถึง
แล้วเตอร์ก็โทรหาผมว่าอยู่ตรงไหนแล้ว เตอร์เดินมาหาผม วันนี้มันหล่อจัง
"ทำไมวันนี้ดูหล่อจัง"
"เตอร์ก็หล่อของเตอร์ทุกวันนะ "
"วันนี้หล่อกว่าทุกวัน"
"มีอะไรป่ะเนี่ย จะอ้อนเอาไร"
"โห เห็นฟ่าเป็นคนไงเนี่ย ชมจากใจอ่าสิ"
"จริงอ่ะงั้นมารับรางวัลหอมทีสิ๊"
"เห้ย..ไอ้บ้านิกลางห้างนะ"
"ไม่แคร์"
"แต่ช้านแคร์ย่ะ เห้ย ไอ้นี้นิ "แล้วมันก็ฉวยโอกาสจนได้ เดี๋ยวนี้รุ่มร่ามใหญ่แล้ว
"หอมจัง ป่ะหาไรทานกันเถอะ เตอร์หิวมากแล้ว"
"ออตโตย่านะ"
"ตามใจเมียเถอะจ้ะ"
"ดีมาก"
เราไปทานอาหารกัน ก็คุยโน้นคุยนี้ แล้วก็ไปเดินซุปเปอร์ซื้อของเข้าบ้านกัน
เพราะผมไม่อยู่เกือบสองอาทิตย์ต้องหาอะไรตุนไว้ให้มัน
เพราะนอกจากมันจะขี้เกียจแล้วมันอาจจะตรอมใจจนไม่ทำมาหากินก็ได้
เอาอีกแล้วพารากรอนมอบโชคให้อิช้านอีกแล้ว
"น้องครับ"
"ครับ" ชายแปลกหน้ากล้ามเป็นมัดๆคนหนึ่ง เดินเข้ามาทักทายผม
รองเท้ากุชชี่ เข็มขัดแอร์เมส บ่งบอกความเป็นชายให้ชีมากมาก
"มาคนเดียวหรอครับ"
"ป่าวครับ" ผมบรรจงเลือกผักสลัดต่อไป
"แล้วมากับใครหล่ะครับ" โอ๊ยอะไรนักหนากะนู๋คะเนี่ยคุณพี่ ผัวนู๋ยืนอยู่ข้างๆ
กัดกราม งืดๆ เนี่ยค่ะ มันจะงับหัวนู๋อยู่แล้ว แล้วเราจะตอบว่ามากะใครดีฟร่ะ
"มากับแฟนครับ"
"มีแฟนแล้ว ว๊า เสียดายจัง" คุณพี่สาวขนาดนี้จะเอานู๋ไปทำเมียหรือผัวคร่ะ
ถ้าเอาไปทำสามีนู๋เกรงว่านู๋จะลืมท่าไปแล้วอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ เพราะหลังๆมานี้โดนตัลหร๊อดๆ
"ฟ่า เตอร์ไม่เอาข้าวโพดนะ"
"ทำไมอ่ะ"
"เตอร์ไม่ชอบ" มันพูดแบบกระแทกเสียง แล้วเหวี่ยงไปที่ชายแปลกหน้าคนนั้น
"เมื่อวานยังนั่งแทะอยู่เลยนิ" อิช้านก็พาซื่ออ่านะ
"ก็วันนี้ไม่ชอบแล้ว เลือกเสร็จยัง จะได้เอาไปชั่ง"
"เอาน้ำสลัดอันไหนอ่ะ วาซาบินะ"
"อืม"
"ขอตัวก่อนนะพี่"
"ครับ แล้วเราจะได้เจอกันอีกไหมครับ" โอ๊ยคุณพี่ แค่นี้ผัวนู๋ก็จะเตะนู๋แล้วคร๊าาาาาาา
"คงไม่แล้วแหละครับ" ผมไม่ได้ตอบนะ ไอ้เตอร์ตอบ หุหุ
เห้อออ เกิดมาสวยก็ทำตัวลำบากนะ ฮ๋าๆๆๆ อย่าเพิ่งอ้วกกันนะ
แต่อีพี่คนนี้ก็แปลกเนอะ หรือว่าชีจะเป็นสาวเสียบ เจ้ยยยยยย
"ทำหน้าบูดเเบบนี้ไม่หล่อเลย" ผมเอามือไปหยิกแก้มเตอร์เบาๆ
"เมื่อกี้ยังชมว่าหล่ออยู่เลยนะ"
"ก็เมื่อกี้ไม่ได้ทำหน้าบูดนิหว่า"
"ถ้าไม่อยู่กลางห้างนะ จะชกให้คว่ำเลย"
"ชกใคร"
"ชกไอ้นั้นง่ะ"
"โหยย พ่อคนเก่ง เค้าตัวเบ้อเริ่ม สู้เค้าไหวหรอ"
"ไหวสิ สู้เพื่อเมีย"
"ชิส์" พักหลังมานี้ตั้งแต่เราผ่านอะไรต่ออะไรมาด้วยกันมากมาย
เตอร์โตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ถ้าเป็นเมื่อก่อนอะหรอ งอลกลับบ้านไปแล้ว
ก็ต้องมาตามง้อกันอีก บอกแล้ เกิดมาสวยก็ทำตัวลำบากนะคะนะคะ ฮ่าๆๆๆๆ
"ทำไมวันนี้ซื้อของเยอะจัง"
"หิ้วๆไปเหอะ ทำมาบ่น"
"ฟ่า"
"หืมมมมม"
"ฟ่าเคยเบื่อเตอร์บ้างไหม"
"เอาจริงๆป่ะหล่ะ"
"เอาจริงๆดิ"
"เคย"
"ทำไมอ่า" มันทำหน้าผิดหวังมาก ฮ๋าๆๆ
"ก็เบื่อเวลาเตอร์พูดไม่รู้เรื่อง ง่ะ"
"ไม่ได้หมายความอย่างนั้นซะหน่อย"
"แต่ว่าฟ่าไม่เคยเบื่อที่จะรักเตอร์นะ"
"จริงอ่ะ" แค่นี้มันก็ยิ้มหน้าบานแล้ววววววว ฮ๋าๆๆ
เราขับรถกลับบ้านกัน ก็หวานกันมาเรี่ยราดตลอดทางอ่ะ ฮ๋าๆ
จนลืมไปเลยว่า จะต้องบอกมันว่า จะต้องไปทำงานต่างจัวหวัดตั้งสองอาทิตย์แหนะ
เห้ออออออออออ
เราสองคนถึงบ้านก็ช่วยกันเอาของเก็บแล้วก็มานั่งจัดการกับอาหารที่ซื้อมา
"เตอร์ ฟ่าต้องไปทำงานต่างจังหวัดอีกแล้วอ่ะ" เตอร์นิ่งไปพักหนึ่ง
"กี่วันอ่ะ"
"เก้า หรือ ไม่ก็มากกว่านั้น"
"ดูแลตัวเองด้วยแล้วกัน แล้วไปที่ไหนอ่ะ"
"โซนภาคเหนืออ่ะ"
"เตอร์อยู่คนเดียวได้นะ"
"ได้สิ ทำไงได้อ่ะ ฟ่าต้องทำงานนี้นา งานต้องสำคัญกว่าเตอร์อยู่แล้ว"
เอาแล้วไง เห้ออออออ
"ทำไมพูดแบบนี้อ่ะ ฟ่าเสียใจนะ" ชิงอลมันก่อนดีกว่า ก่อนที่มันจะงอลเรา
แล้วก็เดินสะบัดตูดเข้าห้องนอนไปตามระเบียบละครไทย
"ฟ่า เตอร์ขอโทษ โหย แค่แหย่เล่นเท่านั้นเองอ่ะ"
"ไม่รู้ไม่ชิ้" แล้วในที่สุดมันก็ต้องเป็นเรื่อง(บนเตียง)
"เตอร์ขอโทษ นะๆๆๆๆ" เตอร์เดินมากอดผมทางด้านหลัง ผมมองหน้าเตอร์
ผ่านกระจกจากตู้เสื้อผ้า เตอร์ก็มองผมจากกระจกเช่นกัน
นี้ไม่ใช่ทวิภพนะ อย่าเข้าใจผิด
"ฟ่าไม่ได้อยากไป ฟ่าอยากอยู่กับเตอร์ทุกวัน เตอร์เข้าใจฟ่าไหมอ่ะ"
"เข้าใจ เตอร์มันปากไม่ดีอ่ะ ขอโทษนะ เตอร์แค่เป็นห่วงฟ่ามากไปอ่ะ ฟ่าคิดดูสิ แค่เตอร์ห่างจากฟ่าวันเดียว เตอร์ก็จะแย่แล้ว นี้ไปตั้งหลายวัน เตอร์จะคิดถึงฟ่าแค่ไหน เห็นใจเตอร์นะ "
"ฟ่าก็ไม่ได้อยากไปหรอก แต่จะทำไงได้อ่ะ ไม่ใช่เตอร์นะที่จะแย่แค่คนเดียวเวลาเราห่างกันอ่ะ"
"ฟ่า ฟ่าหางานอื่นทำไหมอ่ะ ทำงานอะไรก็ได้ที่มันไม่ต้องไปต่างจังหวัดอ่ะ"
"เดี๋ยวให้กลับมาก่อนแล้วกัน ค่อยพูดเรื่องนี้กันอีกที"
"จริงนะ"
"อื้ม"
"สัญญา"
"เออ"
"น่ารักที่สุดเร้ยยยย"แล้วมันก็เริ่มคลอเคลีย ซุกไซร้ มือไม้อยู่ไม่สุข
หนุ่มน้อยในชุดทำงานกับหนุ่มน้อยในชุดนักศึกษา
เสื้อเชิ๊ตสงอตัวของเราสองคนถูกปลดเปลื้องออกอย่างรวดเร็ว
ในไม่ช้าเราก็ไม่เหลืออาภรณ์ไว้ห่มกายเลยสักชิ้น
แล้วทุกอย่างก็ไปจบลง ที่ เรื่องบนเตียง หุหุ จินตนาการเอาเองน๊า
เค้าห้ามมีฉากเรียกเลือด ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
พายุที่โหมกระหน่ำ สงบลง ร่าางเปลือยเปล่าแนบชิดกันบนเตียง
ผมหนุนแขนเตอร์ มือก็กอดเอวเตอร์ไว้
"เตอร์"
"จ๋า"
"ฟ่าไม่อยู่ ห้ามไปซุกซนที่ไหนนะ"
"ค๊าบ"
"ถ้าฟ่ารู้นะ ฟ่าเอาตายแน่"
"ไว้ใจเตอร์เถอะนะ อย่าลืมสัญญาอ่ะ กลับมาแล้วจะเปลี่ยนงานอ่ะ"
"ใครบอกจะเปลี่ยน"
"ฟ่านั้นแหละ"
"ฟ่าแค่บอกว่าจะพิจารณาดูอีกทีต่างหากอ่ะ"
"ขี้โกง"
"เตอร์นั้นแหละมั่ว"
"ไม่รุ้สิ แต่ตอนนี้เตอร์ว่า เตอร์ตุนอะไรเก็บไว้ตอนที่ฟ่าไม่อยู่ดีกว่า"
"ฟ่าซื้อของมาให้แล้วไง เต็มตู้เย็นเลย"
"หมายถึงแบบนี้ต่างหากหล่ะ"
แล้วทุกอย่างก็ไปจบลง ที่ เรื่องบนเตียง(2) หุหุ จินตนาการเอาเองน๊า
เค้าห้ามมีฉากเรียกเลือด ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วเราก็หอบร่างอันเหนื่อยล้าไปอาบน้ำก่อนที่จะมานอน
ด้วยความเพลียจึงทำให้เราหลับไปโดยไม่รู้ตัว
ผมตื่นมาอีกทีก็เก้าโฒงเช้าแล้ว ก็เลยตื่นมาทำอาหารให้สามีทาน
วันนี้ขอทำง่ายๆแล้วกันไม่มีแรง เพราะเมื่อคืนร้าวรานมาก
แล้วสักพักไอ้ตัวดีก็เดินออกมาด้วยร่างกายเปลือยเปล่า
"เห้ย ทำไมไม่หาอะไรใส่หน่อยหล่ะพ่อคุณ"
"หาไม่เจอก็เลยเดินออกมาหาข้างนอกเนี่ย"
"ตู้เสื้อผ้ามันอยู่ข้างใน ไอ้ทุเรศ อุบาทว์ชิปเป้ง"
"แหม๋ เมื่อคืนไม่เห็นบ่นอุบาทว์เลย เห็นบ่นแต่ อิคึอิคึ"
"ไอ้ทุเรศ ไปแต่งตัว ล้างหน้าล้างตาแล้วมาทานข้าว"
"ค๊าบบบ" ดีนะที่เช้านี้เราไม่มีแขก - -"
เตอร์เดินมาที่โต๊ะอาหาร
"ข้าวผัด ต้มจืด หมูทอด ไข่เจียว"
"เอออ่าสิ ทำไม"
"กำลังอยากทานอยู่พอดี"
"ก็นั่งซะทีสิ จะยืนอยู่เพื่อ"
"ป้อนหน่อยสิ เมื่อคืนใช้เเรงไปเยอะอ่ะเช้านี้เลยไม่มีแรง"
"อ้อน"
"นะ"
"ไม่"
"นะ"
"ไม่"
"นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"เออก็ได้" ตกลงนี้เป็นเมียหรือแม่เนี่ย เห้อ ต้องมานั่งป้อนข้าวสามี
แล้วไอ้นี้ก็เรื่องมากชิพ จะเอาโน้นเอานี้ เดี๋ยวก็ปล่อยให้แด๊กเองเลย
"หมูๆๆๆๆๆ ข้าวน้อยๆหน่อยดิ"
"นิเทอ อย่าเยอะส์"
"เอาไข่ เห้ยๆร้อนๆ เป่าก่อนดิ"
"นิหล่อน" ป้อนมันมั้งผมมั้ง กว่าจะจบมื้อเช้าก็เล่นเอาตาจะหลุดออกจากเบ้าเพราะต้องมานั่งตาเขียวใส่มัน
"เตอร์ล้างจานนะเดี๋ยวฟ่าจะไปเก็บกระเป๋า"
"ใครทำหล่นไว้อ่ะ"
"หมายถึงเตรียมเสื้อผ้า"
"อ่าหรอ"
"กวนประสาท"
ผมเดินเข้าห้องนอนลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ออกมา เตรียมเสื้อผ้าของใช้ออกมากองไว้บนเตียง
แล้วก็มายืนมองว่าขาดอะไรบ้าง
"อย่าลืมเอายาไปนะ" แล้วเตอร์ก็เดินเข้ามา พร้อมกับกล่องยาต่างต่างนานาของผม
"ขอบคุณครับ"
"ไม่เอาหมวกไปหรอ เผื่อมันร้อนนะ เอาร่มไปด้วยก็ดีอากาศบ้านเราเอาแน่เอานอนไม่ได้อ่ะ"
"อื้ม"
"แผ่นมาร์คหน้าอเอาไปไมเนี่ย"
"เอ้า เผื่อเจอแดดมาทั้งวันกลางคืนก็ได้นอนมาร์คไง"
"แล้วคราวนี้นอนกับใครอ่ะ"
"นอนคนเดียว ฟ่าขอบอสนอนคนเดียวอ่ะ"
"แล้วเค้าไม่ว่าเอาหรอ"
"เค้ารู้" ผมอมยิ้มเบาๆ เพราะบอสรู้ว่าผมไม่ชอบนอนกับใคร
แล้วคราวนี้มันก็เหลือตัวเศษพอดี คนๆนั้นเลยเป็นผม อิอิ
"นอนคนเดียวไม่กลัวหรอ โรงแรมต่างจังหวัดอ่ะ"
"ไม่ได้ไปนอนโรงเเรมจิ้งหรีดนะ นอนสี่ดาวห้าดาวย่ะ"
"รวยเนอะบริษัทนี้"
"เงินลูกค้าต่างหาก"
"อย่าให้ใครมาจีบนะ"
"เอ้า ใครเค้าจะมาจีบจะไปห้ามเค้าได้หรอ"
"งั้นก็อย่าไปพูดกะเค้าสิ"
"เอ้า ไม่ได้เป็นใบ้นะ เชื่อใจฟ่าเถอะ ในโลกนี้ไม่มีใครจะทำให้ฟ่ารักได้อีกแล้วนอกจากเตอร์"
"บ้า เขิลนะ เดี๋ยวก็ปล้ำซะนิ" เข้าใจเลือกวิธีเขิลนะ ไอ้เตอร์
"พอเหอะ แค่นี้ก็ไม่รู้จะมีแรงลากกระเป๋ารึป่าวเลย"
"เดี๋ยวเตอร์ไปส่งนะ"
"เครๆ"
"ใส่เสื้อผ้านอนด้วยนะ"
"อื้ม"
"เดี๋ยวเผื่อใครเค้าเข้าห้องผิดเห็นนอนแก้ผ้าอยู่ เค้าเกิดมีอารมณ์ ปล้ำขึ้นมา เตอร์ก็แย่อ่าสิ"
"ไอ้คนที่แย่มันควรเป็นฟ่าไม่ใช่หรอ"
"นั้นแหละ เหมือนกัน แล้วก็ไม่ต้องแต่งตัวให้มันเต็มที่มากนะ หวง"
"เรื่องนี้คงทำให้ไม่าได้หรอก"
"ทำไมอ่ะ"
"ผิดคอนเซป" ฮ่าๆๆๆๆ
"โหย ไรเน่ย แล้วถ้าว่างต้องโทรหาเตอร์นะ"
"อื้ม"
"แล้วอันนี้สำคัญสุด ต้องสัญญาก่อนว่าจะดูแลตัวเองให้ดีดี"
"โอเครครับผม" เห้อมีสามีน่ารักขนาดนี้จะไม่ให้หลงได้ไง
ผมเดินไปตักเตอร์ แต่หันหน้าเข้าหา แล้วสองมือของผมก็ประคองที่แก้มเตอร์
ก่อนจะจุ๊บลงเบาๆ แล้วก็โอบกอดไปที่คอ
"ฟ่าคงคิดถึงเตอร์แย่เลยอ่ะ"
"กลัวว่าจะสนุกกับงานจนลืมเตอร์มากกว่าหล่ะมั้ง"
"ไม่จริงหรอก งานมันอยู่ในสมอง แต่เตอร์อ่ะอยู่ในใจ"
"ไม่ต้องเป็นห่วงเตอร์นะ เตอร์ดูแลตัวเองได้"
"เตอร์ก็เหมือนกันนะ"
"ค๊าบบบ" ผมคลายกอดออกจากเตอร์แล้วก็ไปเอาของทุกอย่างใส่ลงกระเป๋า
ผมไปอาบน้ำพร้อมกับเตอร์ แล้วก็ออกมาแต่งตัว เตอร์ไปส่งผมที่สนามบิน
พอถึงสนามบินก็เจอพี่ที่ทำงานกำลังเดินลากกระเป๋าอยู่พอดี
"พี่นุช"
"อ้าวน้องฟ่า มาไวเหมือนกันนะเรา ปรกติ สายเสมอ"
"เม้าท์"
"แล้วพ่อหนุ่มคนนี้เป็นใครกัน น่าเคี้ยวมาากๆ"
"เตอร์ นี้พี่นุช ไหวป้าเค้าซะ"
"สวัสดีครับ"
"พี่ก็พอย่ะ หน้าคล้ายๆกันเลย หล่อทั้งพี่ทั้งน้องเลยว่ะ พ่อแม่เค้าตั้งใจทำเนอะ"
"ฟ่าหล่อกว่าเยอะ"
"ฮ่าๆๆๆ"
"เดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำแปปนะ ฝากกระเป๋าด้วย"
"โอเค" ผมไปหาที่นั่งรอพี่นุช
"เตอร์กลับบ้านเถอะ เดี๋ยวฟ่าอยู่กับพี่นุชได้ เดี๋ยวคนอื่นๆมาขี้เกียจให้เค้าแทะโลมสามีฟ่าอ่ะ"
"เอางั้นหรอ"
"เอางี้แหละ"
"ดูแลตัวเองดีดีนะ ถึงแล้วโทรหาเตอร์ด้วย
"ครับผม"
แล้วสามีผมก็เดินจากไป แต่ก็ยังหันมามองอยู่เรื่อยๆ
นี่เป็นครั้งแรกที่เราห่างกันนานขนาดนี้
ห่างกันแล้ว แก้วตา อย่าเศร้าไป
ถึงตัวไกล ใจไม่ห่าง อย่างคนหนี
จะกี่วัน กี่เดือน กี่เลื่อนปี
ใจดวงนี้ ก็อยู่ข้าง อย่างที่เคย
ตลอดระยะเวลาที่ผมไปทำงานจะเป็นเช่นไร โปรดติดตามกันต่อไปนะเจ้าค่ะ
รักทุกคนแตแต๊นะเจ้าาาาาาาาาาาาาา
เดี๋ยวจะมาต่อ ช่วงเวลาเก้าวัน ให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้นะครับ
รักทุกคนเสมอนะ
หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201 (อ่าน 1051422 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก