หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201

[hipolymer]

ฮ่าๆๆ ขอบคุณมากเลยเฮลิคอปเตอร์ ฟ่าน่ากัวมากอ่ะ ฮ่าๆๆ เฮลิคอปเตอร์ก็ช่างกล้ามาเม้าท์ตั้งยาวคราวนี้ ไม่ใช่โดนฟ่าจัดการไปแล้วหรอเนียะ ฟ่าอ่ะระวังตัวหน่อยนะน่ากัวเกิน คนไม่ดีอย่าไปยุ่งกะมาน แผ่เมตตาๆๆๆ AAA นะทั้งเฮลิคอปเตอร์ กะ alpha radiation สู้ๆปิดเทอมเด๋วไปเที่ยว ไปล่ะอ่านหนังสือต่อก่อน

[HydrA]

ขอบคุณนะเตอร์ ครั้งหน้าเข้ามาเล่าอีกนะ เข้ามาเลาความเซี้ยวของฟ่าให้พวกเราฟังอีก อยากฟังๆๆ
ฟ่าโดนก่อกวนบ่อยเลยอ่ะ ครั้งต่อไปถ้ามีใครมันมาหาเรื่องฟ่าอีก ฟ่าเอาเชลท๊อกซไปฉีดมันเลยเนอะ พวกปลวกนี่  มาตู่ว่าเป็นแฟนเตอร์ได้งัย
คนพวกนี้ไม่กลัวบาปกรรมเลย รู้ว่าเตอร์เค้าคบกับฟ่าอยู่แล้วยังจะไปก่อกวนเค้าอีก ต้องจับไปปีนต้นงิ้วซะให้เข็ด

[SJ]

น้องเตอร์มาเล่าเองเลย นุ้งฟ่าก้อนะ เซี้ยวจริงๆ ยากูซ่าตัวจริงมาเอง 55555

แล้วคอปเตอร์จอมซ่า แต่แพ้ยากูซ่าเมียรักผู้นี้

^
^
ชอบ ชอบอ่ะ

[mma419109]

     ถูกใจจริงๆเลยคอปเตอร์ เผากันจะๆเผากันเห็นๆ แต่สงสัยป่านนี้คง
 โดนยากูซ่าอัลฟ่าซ้อมน่วมไปแล้ว

[HydrA]

ดันรอฟ่าก่อน

[MaIOcEaN]

เผากันสดๆ  ยิ่งกว่าแฉแต่เช้า  แต่เค้าชอบนะ
อยากให้มีเผาภาค2อีกอ่ะ  รับรองเรตติ้งเตอร์กระฉูดแน่

[Forever_ever]

คิดถึงนุ้งฟ่า นุ้งเตอร์
ไม่มาส่งอาหารเช้า เรตติ้งตกไปไหนแล้ววววววว

ดัน ดัน ดัน

[MaIOcEaN]

ช่วยดันๆๆๆๆ  ฮึบๆๆๆๆๆ

[pukpra]

นุ้งเตอร์ กับนุ้งฟ่า สอบเสร็จกันยังจ๊ะ สู้ ๆ น่า เอาใจช่วย
แล้วมาเล่าวีรกรรมคนงามให้ฟังต่อนะจ๊ะ น้องเตอร์สุดหล่อ 

[namtaan]

นุ้งฟ่าสอบเสร็จหรือยัง
สู้ๆจ้า
 

[tutu]

5555!!!!!~ ..

[potery]

ฟ่าหายเงียบเลย  คิดถึงนะครับ   

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

เผาสุดๆ

พี่ฟ่าสุดยอดเลย

ทั้งรัก ทั้งหวง 

ใครโดน ใครก็อึดอัดเนาะ !!!

ทำไมสองคนนี้มัน...ตลอดเวลา T^T

[hipolymer]

คิดถึงฟ่า คิดถึงฟ่า คิดถึงฟ่า คิดถึงฟ่า คิดถึงฟ่า คิดถึงฟ่า คิดถึงฟ่า คิดถึงฟ่า คิดถึงฟ่า คิดถึงฟ่า คิดถึงฟ่า คิดถึงฟ่า






เปงไงจามบ้างป่ะ

[SJ]

สอบเสร็จรึยังจ๊ะ นุ้งฟ่า
ผ่านฉิวฉิว เลยชิมิ คิดถึงนะจ๊ะ 

สู้สู้

[อัลฟ่าบ้าบอ]

มาแล้วครับบบบบบบ
สอบเสร็จแว้ววววววว
แต่ที่หายไปเพราะเข้าบอร์ดไม่ได้อ่ะ ไม่รู้ทำไมอ่ะ
เพิ่งจะเข้าได้เนี่ยดีใจยิ่งกว่าได้มงกุฏมิสยูนิเวิร์ส
บอกได้สามคำว่า "โคตรคิดถึง"
เท่านั้นแหละ

ขอบคุณทุกคนนะครับที่มาให้กำลังใจกันแล้วก็ไม่ลืมนุ้งฟ่า
หวังว่าคงไม่ไปรักคนอื่นที่มันชอบแอบเข้ามาจนหมดหัวใจไม่หลงเหลือให้นุ้งฟ่าผู้น่าสงสารคนนี้ซะแล้ว
ถึงวาจาไม่น้ำเน่าเท่าคนนั้น แต่ก็จะพยายาม
ฮ๋าๆๆๆๆ
รักฟ่ามากมาก มากกว่าใครๆ รักฟ่าหมดใจ รักให้นานแสนนานนนนนนน
อิอิ

"กลับมาแล้วครับบบบบบ" ผมกลับมาถึงห้องก็เห็นไอ้ตัวดีนั่งจัดกระเป๋า ของเต็มบ้านไปหมดแต่ส่วนมากจะเป็นของเล่นของมันนะ นี้มันจะไปไหนกันแน่เนี่ยย หาาาาาาาาาาาาาา
"มาก็ดีแล้ว รอนานแล้วเนี่ย หิวเเล้วด้วย ของก็ยังจัดไม่เสร็จ" แล้วเกี่ยวอะไรกะกุหล่ะ
"เอ้า..หิวก็ไม่หาอะไรกินอ่ะปากติดกันรึ แล้วของอ่ะก็จัดเองก็ได้ โตแล้ว" บ่นซะหน่อย แล้วผมก็ไปค้นในตู้เย็นหาขนมเค้กมานั่งกิน สวยๆ
"ก็เตอร์รอฟ่า จะได้กินพร้อมกันไง ปากไม่ได้ติดกันหรอกแต่ใจอ่ะมันติดกัน" มันเริ่มโมโห นี่มันไปกินรังแตนที่ไหนมาเนี่ย
"คมซะด้วย" ยังคงกวนทรีนมันต่อไป พร้อมกับเค้กในมือใส่ปาก สวยๆ
"ไม่จงไม่จัดมันแล้ว ไม่ไปแล้วเว้ย" มันเริ่มโวยวาย แล้วก็เดินลุยข้าวของแหวกออกไปเข้าห้องนอน ผมอ่ะเกลียดคนนิสัยแบบนี้ที่สุดอ่ะ ทำล้ายข้าวของถึงแม้มันจะไม่พังก็ตามเถอะ ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นอะไร แต่ทีรู้ๆผมไม่พอใจมันมากๆที่มันแสดงอาการแบบนี้ แต่ถ้าผมทำให้มันเป็นเรื่องขึ้นมานี้มันก็จะไปห้าวันเลยนะ ถ้าไม่ได้พูดกันผมคงตายแน่ ผมเลยนั่งสงบสติอารมณ์สักพักแล้วก็มานั่งเก็บของที่มันกระจัดกระจายให้เป็นระเบียบ ไอพอด เกมส์ กล้อง แล้วก็สายชาร์จแบตต่างต่างนานา น้ำหอม ตุ๊กตา เสื้อผ้าที่กองรวมๆไว้ยับยู่ยี่ นี่ตกลงมันไปค่ายหรือว่ามันไปตากอากาศผมยังไม่เห็นของใช้ที่มันจำเป็นเวลาฉุกเฉินสักอย่าง สงสัยอินี้ไม่ได้เรียนลูกเสือมาแน่ๆเลย ผมเริ่มอารมณ์ดีขึ้นเริ่มสนุกกับการนั่งจัดเสื้อผ้าที่มันเอามากองๆรวมไว้ ผมเลือกที่จะเอาเสื้อเชิ๊ตออก เพราะมันคงจะยับง่าย เปลี่ยนเป็นเสื้อยืดที่มีปกเป็นเชิ๊ตเหมือนใส่เสื้อสองตัวดีกว่า เพื่อต้องเอาไว้ในโอกาสที่เป็นพิธีการ ไม่เห็นมีชั้นในเลยอ่ะ หรือว่ามันจะไม่ใส่ แต่ถ้าเดินไปเอาในห้องตอนนี้มันต้องรู้แน่ว่าผมจัดกระเป๋าให้มันอยู่ แต่อย่าทิฐิมากสินั้นมันคนรักของเรานะนั้นอ่ะ ผมเดินไปเอากางเกงในกะเสื้อกล้ามในห้องนอนมันดันเปิดประตูออกมาพอดี ผมก็เดินสวนมันเข้าไปไม่มองหน้า นี้ขนาดลดทิฐิลงแล้วนะ อิอิ
   ในขณะที่ผมยืนเลือกเสื้อผ้าในตู้เพิ่มนั้น มันก็เดินเข้ามากอดผมจากทางด้านหลัง
"ขอโทษนะ เตอร์ไม่อยากไปอ่ะไม่อยากจัดกระเป๋าไม่อยากทำอะไรที่เกี่ยวกับค่ายทั้งนั้นอ่ะ มันเลยหงุดหงิดมากไปหน่อย ขอโทษนะที่มาลงกับฟ่าอ่ะ"ผมก็ตอบสั้นๆไปว่า
"ช่างเหอะ ชินแล้ว" แล้วก็เดินออกไปจัดของต่อ พร้อมกับหยิบไอพอดที่เจ้าของมันเดินเตะเมื่อกี้มาใส่หูไว้แต่ไม่ได้เปิดเพลงหรอก กันไอ้บ้านั้นมันมาพูดอะไรเซ้าซี้   แล้วมันก็เดินออกมาจริงจริง แล้วก็มานั่งมองผมจัดของ ผมเริ่มอึดอัดกับการไม่พูดจากัน เลยต้องลดทิฐิ(อีกแล้ว)พูดกับมันก่อน
"ฟ่าเอากางเกงในใส่ไปให้สิบตัว เตอร์พอใส่หรือเปล่า"
"พอๆๆๆๆ"
"มันคงไม่มีที่ให้ตากที่ให้ซักนะ เตอร์ไม่ต้องใส่มันอาบน้ำนะ " นิสัยเตอร์คือเวลาอาบน้ำเนี่ยมันจะระแวงคนแอบดู ซึ่งไม่รู้ว่าทำไมแต่ถ้าอยู่กับผมสองคนหรือมีผมอยู่ไหนด้วยมันจะไม่อาย แก้ผ้าเดินรอบห้องได้ แต่ถ้าไปในลักษณะนี้มันจะอาย เวลาอาบน้ำก็ใส่ กกน. อาบด้วยแล้วมันก็จะชอบเอาใส่ถุงไว้ ถ้าเป็นวันเดียวก็ว่าไปอย่างแต่นี้มันห้าวัน ไม่อยากจะนึก  เน่า
"จ้ะ" มันนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่ผมพูดกับมัน
"เตอร์ไปหยิบกล่องยามา แล้วก็เอาตลับยาของฟ่าบนหลังตู้เย็นมาด้วย"
"ได้จ้ะ" ให้มันว่านอนสอนง่ายแบบนี้สิคนเรา
"แล้วเตอร์ก็เอายาแก้ปวด ยาแก้ท้องเสีย ยาแก้อาหารเป็นพิษ ยาแก้แพ้ อ่ะใส่ตลับยาไป ถ้าไม่พอก็ไปหยิบตลับยาในตู้มาอีกอัน"
"อืม ที่ค่ายเค้าก็มีหน่วยพยาบาลนะ"
"แต่เค้าไม่มียาที่เราต้องการทุกอย่างหรอกเชื่อดิ  เอายาทากันยุงไปด้วยนะ" ผมนั่งพับผ้าไปด้วยในขณะที่กำลังพร่ำบ่น
"เห้ยๆๆตุ๊กตาเอาไปด้วยดิจะเอาออกทำไม" ผมหยิบตุ๊กตาหมีตัวเล็กๆที่มันซื้อให้ผม เพราะมันบอกว่าหน้าเหมือนผมเวลาขี้แย
"เอาไปทำไม จะเอาไปนั่งเล่นรึไง ฟ่าว่าเอาบาร์บี้ไปนั่งหวีผมเล่นดีกว่ามั้ย"
"เอาไปเหอะเวลาคิดถึงฟ่าจะได้เอามาหอมๆ มันมีกลิ่นฟ่าติดอยู่ไม่เชื่อดมดิ"
"บ้าไง ติงต๊อง ไปหยิบรองเท้าในตู้รองเท้าให้หน่อยดิที่ฟ่าซื้อมาเมื่อวานอ่ะ" แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำ พร้อมกับถุงซิปล็อคที่มันกันของหกในกระเป๋า ไปหยิบพวกอุปกรณ์การอาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน แล้วก็เดินเข้าไปหยิบครีมกันเเดดในห้องนอน  แล้วก็ยินคิดนิดหน่อยว่าจะลืมอะไรรึเปล่า แล้วผมก็มานั่งเทพวกครีมต่างๆใส่ขวดแบ่งจะได้พกพาสะดวก
"เตอร์ไม่เคยทำแบบนี้เวลาไปค่ายเลยนะ ปรกติก็ลืมอ่ะแล้วก็ยืมเพื่อนเอา หรือไม่ก็ไปหาซื้อเอาข้างหน้า โดยเฉพาะแปรงสีฟันนี้ทุกครั้งเลย"
"พร้อมไว้ก่อนอ่ะดี ถ้าคนอื่นเค้าลืมเหมือนเราแล้วเราจะทำไงอ่ะ"
"อยากให้ฟ่าไปด้วยจัง"
"เลิกคิดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้เถอะ"
"โห แค่คิดก็กีดกัน"
"หิวรึป่าว"
"หิว"
"ครัวกรุงเทพมั้ย"
"โอเค"
"รอแปปนะ ฟ่าจัดของจะเสร็จแล้ว"
"อื้มมมมรอได้นานแค่ไหนก็รอได้" แต่มันเริ่มเลื้อยไปนอนบนโซฟาแล้วหันหัวมาทางผมที่ตอนนี้นั่งอยู่กับพื้นหลังพิงโซฟาอยู่
"มานอนดมหัวฟ่าอยู่นี้แหละ โรคจิตป่าวเนี่ย"
"ก็มันหอมนิ"
"ฟ่า" มันเรียกผมเบาๆ ผมให้ไปมอง แก้มใสๆของผมก็ต้องปะทะกับจมูกโด่งๆของมัน โป๊ะเชะ
"อ่าาาาาาา ชื่นใจ" มันฟังดูโรแมนติกชิมิ แต่ผมมองมันดูโรคจิตยังไงไม่รู้อ่ะ เริ่มกลัวๆๆระแวงต้นคอตัวเองแล้วอ่ะ
"ฟ่าเริ่มกลัวเตอร์ขึ้นมาหน่อยๆแระ"
"ทำไมอ่ะ"
"ดูจิตมากมากอ่ะ"
"เจงดิ"
"จริง"
"ก็กะฟ่าคนเดียวแหละ ฟ่ารู้ป่ะว่าบางคนอ่ะฉีดน้ำหอมอ่ะมันจะฉุนมากมากทั้งๆที่เป็นกลิ่นที่เราชอบอ่ะ แต่ทำไมฟ่ามันหอมเรื่อยๆๆๆอ่ะ หอมอ่อนๆๆๆมาเป็นระยะๆเหมือนลอยมาตามคลื่นลมอ่ะ"
"ช่างจินตนาการนะ ก็ฉีดตามจุดชีพจรไง"
"ที่ให้เตอร์ทำอะหรอ"
"ช่าย คนเราอ่ะอุณหภูมิในร่างกายก็ต่างกัน น้ำหอมขวดเดียวกันฉีดออกมายังกลิ่นต่างกันเลย"
"งั้นเตอร์ก็โชคดีที่มีเมียตัวหอมมมมม"
"แต่ฟ่าชอบกลิ่นของสบู่มากกว่านะ แต่ว่ามันติดไม่นานแค่นั้นเอง เวลาอาบน้ำเสร็จใหม่ๆนะเช็ดตัวให้แก้งอ่ะตัวหอมดีฟ่าชอบ"
"งั้นอาบน้ำกันเถอะ"
"ไม่หิวข้าวแล้วหรอ"
"หิวอย่างอื่นมากกว่าแล้วววว  โหห้าวันจะทำไงเนี่ยยยยยยย"
"ให้ไอ้ยุ่งมันช่วยสิ"  ฮ๋าๆๆๆๆขำหว่ะ แต่ถ้ามันช่วยกันจริงๆจะขำออกมั้ยเนี่ย
"ทำมาตลก ไม่เอาหรอก ไม่มีใครแทนที่ได้ "
"ให้มันอย่างนี้ตลอดไปเถอะนะ ป่ะ เสร็จแล้วกินข้าวกัน อยากกินติ่มซำมากมากกก"
"โอ้ยๆๆๆๆๆๆๆ" อยู่ดีดีมันก็ร้องตะโกนออกมาไอ้นี้ถ้าจะเป็นเอามาก
"เป็นบ้าอะไร ไปดิ ไม่ไปหรอ งั้นฟ่าไปกินคนเดียวนะ ไม่รอแล้วลีลาเยอะ"  
"ดึงหน่อย"
"เร็วๆๆอย่าดื้อดิเดี๋ยวไม่รักนะ"
"คับๆๆๆ"  เราสองคนเดินไปกินติ่มซำ คงไม่ต้องบอกใช่ป่ะว่าที่ไหน ใครเป็นแฟนพันธ์แท้ก็คงรู้ อิอิ
"เป็นอะไรมากป่ะเนี่ย"  ผมหันหน้าไปถามมันในขณะที่เราเดินทางไปกินติ่มซำข้างๆคอนโดเนี่ย ที่มันอยู่ดีดีก็เอามือมากอดคอผมแล้วก็เอาหัวมาวางที่ไหล่
"ก็คนมันรักง่ะ"
"โอ๊ยยยยยยยยร้อนจะตายห่า " ผมเอามือผลักหัวมันออกไป รำคาญจริงๆนะเนี่ย
"ทำมาเป็นผลักเดี๋ยวพรุ่งนี้นอนร้องไห้ขี้มูกโป่งเถอะจะรู้สึก"
"โถๆๆๆๆๆไมม่มีทางอ่ะ ใครกันแน่"
"เออแล้วจะคอยดู"
เราสองคนเดินไแถึงแล้ววร้านติ่มซำเจ้าประจำ แล้วพวกเราก็จัดการสั่งของที่ชอบมาอย่างละลานตา เวลาหิวทีไรความยับยั้งชั่งใจมันจะเป็นศูนย์ตลอดๆ ณ จุดๆนี้ก็ขอแนะนำให้มีสติตอนสั่งอาหารเวลาหิว ฮ่าๆๆๆๆๆ
"อ้าปากหน่อยค๊าบที่รัก" มันคีบฮะเก๋ามาจะใส่ปากผม
"อ้ามมมมมม"
"อร่อยป่าว"
"อร่อยแต่ช่วยอายมั้งอะไรมั้งก็ได้นะ"
"อายทำไมคนเยอะแยะ" ไอ้หน้าด้านนนนนนนนน
หลังจากที่เราจัดการของบนโต๊ะจบเรียบราบ ก็เดินกลับคอนโดแต่เมื่อถึงหน้าคอนโด
"ไปเดินเล่นกันเถอะ"
"ตอนนี้อ่ะนะ"
"ขอร้อง" วันนี้ไอ้นี้มันเป็นอะไรมากป่ะเนี่ย แปลกๆวุ้ย
"เตอร์ไม่สบายรึป่าวอ่ะ" ผมเอามือไปแตะที่หน้าผากมันเบาๆ แล้วทำหน้าเเบ๋วๆ อิอิ
"ป่าวแค่กังวล"
"กังวลอะไร"
"ไม่ร้ดิ "
"เอ้า"
"ขอร้องอะไรอย่างหนึ่งได้ป่าว"
"ได้ ให้สิบอย่างเลย" มันเอามือมาจับมอผมแล้วเราก็เดินไปด้วยกัน โดยที่ผมกำลังตั้งใจฟังว่ามันจะพูดว่าอะไร มันอยู่อยู่ที่รางรถไฟ เอ้ากูกลัวนะเนี่ย
"ฟ่า"
"หยุดทำไมตรงนี้อ่ะ เดี๋ยวรถไฟมาก็ตายห่ากันทั้งคู่หรอก ไม่เอาฟ่าไม่ยืนตรงนี้" ผมดึงมันให้เดินผ่านรถไฟไป
"ฟ่า"
"อื้มมม"
"ถ้าเตอร์ทำอะไรผิด ฟ่าจะดุจะว่าจะทำอะไรเตอร์ก็ได้นะเตอร์ยอม แต่อย่าบอกเลิกเตอร์ได้มั้ย"
"เป็นไรป่ะเนี่ย สงสัยจะไข้ขึ้น ตัวก็ไม่ร้อนนี้หว่า"
"ฟ่า"
"อ่ารายยยยย ไหนบอกชวนมาเดินเล่น เพ้อเจ้ออยู่ได้"
"ได้มั้ย"
"ได้อะไรอ่ะ ได้กันอยู่ทุกคืนยังไม่พออีกหรอ"
"อย่ามาตลก ได้รึป่าว"
"ได้"
"สัญญา" มันยกมืออีกข้างหนึ่งที่ไม่ได้จับมือผมยกนิ้วก้อยขึ้นให้ผมเกี่ยวก้อยสัญญากับมัน
"อื้ม สัญญา"
"เห้ออออค่อยสบายใจหน่อย"
"ท่าจะบ๊อง กลับยังอ่ะเมื่อยแล้ว มันถึงสาวรีย์แล้วนะ"
"งั้นไปช็อปปิ้งตรงโน้นป่ะ" ไอ้เรามันได้ยินคำนี้ไม่ได้ซะด้วยสิ อาการเมื่อยหล้าหายเป็นปลิดทิ้งทีเดียวเชียว
"โอเค๊" เราสองคนขึ้นบันไดเลื่อนบีทีเอสแล้วเดินตามทางไปลงตรงที่ขายก๋วยจั๊บแล้วก็มีของขายเยอะๆๆอ่ะ แล้วก็เดินดูโน้นดูนี้แต่ไม่ได้อะไรอ่ะ สงสัยไม่ใช่แนวของพวกเรา แต่ก็เดินไปดูไปก็สนุกอีกแบบหนึ่ง เดินเรื่อยไปจนถึงเซนเตอร์วัน ก็ใกล้จะปิดแล้วเพราะนี้มันก็ดึกมากแล้ว ผมเลยชวนเตอร์กลับ
"กลับเหอะ ร้อนอ่ะ เมื่อยด้วย "
"เเปลกเนอะวันนี้ไม่ได้ของ"
"อย่ามาแซว เดี๋ยวซื้อนะ"
"โอเคๆๆๆกลับๆๆๆขืนอยู่เปลืองแน่"
เราสองคนก็กลับห้องโดยบีทีเอส แต่ไอ้นี้มันไม่อยากกลับซะงั้น สงสัยเป็นเอามาก แน่ๆผมเริ่มสงสัยแล้วว่ามันเป็นอะไรถึงไม่อยากกลับห้องนัก
"ไปเดินสยามป่าว ของขายพอดีเลยตอนเนี่ย คนไม่แน่นแล้วด้วย"
"เตอร์ มองหน้าฟ่าดิ เป็นไรป่าวเนี่ย"
"ป่าวๆๆเตอร์แค่อยากได้เสื้อยืดสวยๆไปใส่ที่ค่ายเท่านั้นเอง"
"แน่นะ"
"แน่"
"โอเค ไปก็ไป แต่วันนี้ เราโทรมมากเลยนะ เดี๋ยวแฟนคลับเห็นเค้าจะว่าเอามั้ย"
"เธอมีแฟนคลับตั้งแต่เมื่อไร"
"สมมุติเอาดิว่ามี"
"ช่างเหอะ เราจะได้มีภาพหลุดให้ปาปารัซซี่ไปส่งแหล่งข่าวไง"
"จ้ะ"
เราสองคนก็ลงบีทีเอส สถานีสยาม แล้วก็ลงสู่ลานสินค้าที่สยามสแควร์ มาที่นี้ทีไรกระเป๋าเบาตลอดๆๆๆๆๆๆ ระรานตามากมาก
"ฟ่าๆๆๆเก็บอาการหน่อย ตาฟ่าอ่ะเป็นประกายมาก"
"หรอ ฟ่าออกอาการขนาดนั้นเลยหรอ"
"อื้ม"
"ไม่แคร์สื่อ"
"อื้มทราบจ้ะว่าไม่แคร์สื้อ เพราะสื่อต้องแคร์เธอ"
"ถูก" ปรกติผมมาที่นี้ผมจะต้องเดินสองรอบเป็นอย่างต่ำแล้วร้านที่ผมชอบมากที่สุดคือร้านรองเท้ามือสองแถวๆธนาคารกรุงเทพ แล้วก็ร้านกางเกงยีนต์มือสอง ซึ่งทุกครั้งผมจะต้องได้ของจากร้านนี้เสมอๆๆ ผมเคยได้กางเกงยีนต์ซีเอ็นจีตัวละสองหมื่นที่นี่ในราคา800บาทเท่านั้น อิอิ อย่างว่าแหละตาดีได้ตาร้ายเสียยยย
"เตอร์ๆๆๆเสื้อร้านนี้ก็สวยนะ ถูกด้วย ลองมั้ย"
"ฟ่าเลือกให้เตอร์เหอะเตอร์ใส่ได้หมดแหละ"
"ดูเหมือนเตอร์ไม่อยากได้จริงๆเลยนะ หลอกฟ่ามาทำไมเนี่ย"
"ป่าว แค่คนมันเยอะอ่ะ ฟ่าเลือกเหอะ"
"เตอร์รู้ป่ะทำไมฟ่าถึงชอบที่นี้"
"ทำไม"
"คนขายที่นี่อ่ะหล่อๆทั้งน้านนนนนนนน" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆเรื่องจริงนะหรือใครจะเถียง
"งั้นต่อไปเตอร์จะไม่ให้ฟ่ามาที่นี้อีกแล้ว"
"ล้อเล่นน๊า" พูดจริงๆนะ ที่นี้คนขายหล่อเพียบ
เราสองคนเดินซื้อโน้นนี้นั้นมากมายแล้วก็ได้เวลากลับผมชวนเตอร์ขึ้นรถตุ๊กตุ๊ก อิอิ แล้วให้เค้าขับอ้อมเพื่อดูโน้นดูนี้ตอนกลางคืน แล้วเราก็ถึงห้องซะที ด้วย
ร่างกายที่อ่อนหล้าเต็มที ผมเดินถึงห้องก็ถอดเสื้อผ้าอาบน้ำ แล้วเตอร์ก็ตามเข้ามา
"แช่น้ำอุ่นกัน" เตอร์ชวนผมแช่น้ำอุ่นพร้อมทั้งเดินไปเปิดน้ำแล้วเอาอณมาหยดลงไปในอ่าง แต่ตอนนี้ผมตาจะปิดอยู่แล้วแต่ก็ไม่อยากขัดใจอ่ะ เอ้าแช่ก็แช่ จะได้ถามด้วยว่าวันนี้มันเป็นอะไรกันแน่
"เตอร์" ผมเรียกเตอร์เบาๆในขณะที่ผมนั่งซ้อนอยู่บนตัวของมัน
"ฮึ"
"เตอร์เป็นไรป่าววันเนี่ยดูแปลกๆๆ"
"แปลกยังไง"
"ก็ดูเหม่อๆทำอะไรแปลกๆ มีอะไรเล่าให้ฟ่าฟังได้นะ"
"เตอร์เคยมีอะไรปิดบังฟ่าที่ไหนอ่ะ มีอะไรก็เล่าให้ฟังทุกเรื่อง"
"แต่วันนี้เตอร์ดูแปลกๆนิ"
"หรอ แต่เตอร์ไม่ได้มีอะไรปิดบังฟ่าจริงๆนะ"
"แล้วเป็นไรอ่ะ"
"สงสัยคงคิดมากไปอ่ะ ว่าห้าวันที่เตอร์ไม่อยู่ ฟ่าจะเป็นยังไง"
"กลัวว่าฟ่ามีคนอื่นหรอ"
"เรื่องฟ่าจะมีคนอื่นอ่ะเตอร์ไม่กลัวหรอก เพียงแต่เป็นห่วงอ่ะถ้าฟ่าต้องอยู่คนเดียว กลัวไอ้โน้นจะเกิดไอ้นี้จะเกิด"
"ไอ้บ๊องเอ๊ย ฟ่าอยู่คนเดียวมาก่อนที่จะมีเตอร์นะ"
"ก็รู้แต่มันก็อดห่วงไม่ได้นิ กลัวคนเข้ามาข่มขืนฟ่าด้วย"
"ไอ้บร้า ฟ่าเป็นผู้ชายนะใครจะมาข่มขืน"
"ใครจะไปรู้อ่ะ เดี๋ยวนี้คนเรามันรู้หน้าไม่รู้ใจ ดูไอ้พี่หน้าโหดคนนั้นดิ ที่ร้านขนมจีนอ่ะ ใครจะไปรู้ว่ามันเป็นตุ๊ด" เราเคยเจอพี่คนหนึ่งในร้านอาหารแห่งหนึ่งหน้าตาเค้าหน้าสงครามมากมาก ไม่มีแววจะเป็นตุ๊ดเลย อารมณ์ประมาณดาวร้ายสมัยก่อนหนวดงี้เฟิ้ม แต่พอเพื่อนแกมาเท่านั้นแหละหลุดแต๋วเลย เราสองคนนี้ งง มากกกกกกก ไม่กล้าฮาเสียงดังกลัวพี่แกเดินมาปาดคอเอา
"ฟ่าคงไม่ซวยขนาดนั้นมั้ง แล้วอีกอย่างฟ่าก็ไม่ใช่คนที่อ่อยใครเค้าไปทั่วแบบเตอร์ซะหน่อย"
"เอ้า ไหงมาว่าเตอร์แบบนั้นอ่ะ ใครอ่อย ไม่เคยอ่ะ"
"หรอออออออออ"
"ทำเสียงยังงี้อีกแระ"
"แล้วจาทำไม ขึ้นเหอะ เดี๋ยวไม่สบาย"
"อยากไม่สบายจังจะได้ไม่ต้องไปค่าย"
"คิดตื้นๆหน่ะ ป่ะขึ้นได้แล้ว" ผมเดินออกจากอ่างแล้วดึงมันขึ้นมา เราสองคนไปอาบน้ำเย็นอีกสักพักก็ไปแต่งตัว เตรียมนอน
"นอนซะนะวันนี้ครูไม่ให้การบ้านนะ"  ผมเอาผ้าห่มมาห่มให้มันหลังจากที่ผมทาครีมเสร็จ ซึ่งมันนอนมองผมอยู่บนเตียง แล้วผมก็เดินไปปิดไฟแล้วก็มาไหว้พระเตรีมที่จะนอน เมื่อสวดมนต์เสร็จผมก็นอน ในขณะที่ผมกำลังจะหลับมีมืออุ่นๆมาจับมือผมแล้วเอาไปนาบไว้ที่อกข้างซ้าย  แต่ด้วยมือขวาของผมมันขัดๆๆทำให้ไม่ถนัด ผมจึงนอนตะแคงแล้วเปลี่ยนอีกมือหนึ่งมาทาบไว้ที่อกเดิม แล้วผมก็หลับไป พร้อมกับเสียงของหัวใจ ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
จิ้มนุ้งฟ่า แล้ว   คิดถึงตะเองจังเลยอะหายไปนานมาก กอดๆ
อ่านจบแล้วรู้สึกดีที่ฟ่า ลดทิฐิ ทำตัวให้เย็นลง อะไรๆจะได้ไม่เป็นเรื่อง
แต่อ่านไปเรื่อยๆแล้วแอบเป็นกังวลว่าทำไมวันนี้เตอร์มาแปลกๆ
มันส่อซึ่งพิรุธ แม้ว่าจะไม่มีอะไรปากบอกว่ากังวลเรื่องฟ่าอยู่คนเดียว
แต่มันก็แปลกๆอยู่ดี ไม่รู้เหมือนกันสินะ ได้แต่หวังว่าความกังวลที่เกิดจะเป็นอย่างที่พูดจริงๆ
หลายๆครั้งในชีวิตมันสอนให้รู้จักระแวง ด้วยความบังเอิญที่มันสะกิดใจ
มันมักจะเกิดขึ้นจริงๆได้ และความบังเอิญมันไม่เคยเกิดแค่ครั้งเดียวนะ
แปลกไหมล่ะ กำลังจะหายไป 5 วัน พอกลับมาก็มาอาละวาด แล้วยังชวนให้คิดมากอีก
แต่หลายๆครั้งมันก็สอนให้รู้จักทำใจให้โล่ง อย่าคิดมากเพราะบางทีมันอาจไม่มีอะไรเลยจริงๆ
ทุกอย่างมันก็แค่ความฟุ้งซ่านชั่วครั้งชั่วคราวก็เท่านั้น
แล้วจะรออ่านต่อ ฝากกอดเตอร์ด้วยนะคิดถึงทั้งคู่เลย  
นิว(กว้่างๆอย่างชนิดที่เตอร์เรียกว่า เธอไม่แคร์สื่อ แต่สื่อต้องแคร์เธอ  )

 
ขอกอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดให้หายคิดถึงเลยคนดีหุหุ
กลัวโดนสามีใครสักคนมาตบจังว่ะ 555+
+1 ให้เลยทำตัวน่ากอดขนาดนี้ ไม่หอมคืนนะ แต่จะ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

^
^

จึ๊กๆๆๆๆๆๆ

จิ้มตอนดึก คิดถึงมากมาย
จ๊วฟฟฟฟ
อยากโน้มคอมาหอมฟ๊อดใหญ่ๆๆๆ

อิอิ

[namtaan]

^
^
จิ้มนุ้งฟ่าด้วย จึ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆ 
บวก 1 แต้มให้ก่อนเลย ลงยาวๆอีกแล้ว จุใจๆ สมกับที่ไม่ได้เจอกันนาน

นุ้งฟ่าเข้าเล้าไม่ได้หลายวันไม่แปลกจ้า เพราะหลายคนก็เข้าไม่ได้
นุ้งฟ่าใช้เน็ตของ แมกเน็ตปะล่ะ ถ้าใช่ก็คงเพราะกรณีเดียวกัน คือโดน cat บล็อกเนื่องจากมีคอมฯของเด็กเล้าฯที่ติดไวรัส
แต่ตอนนี้แก้ไขเรียบร้อยแล้วจ้า

เข้าเรื่องๆ ตอนนี้เตอร์คงไม่อยากห่างนุ้งฟ่าจริงๆหละ
แล้วที่เตอร์ให้นุ้งฟ่าสัญญาแบบนั้นก็คงเพราะเตอร์อาจจะมีอะไรค้างคาใจอยู่
เช่น มีใครมาหลงเสน่ห์เตอร์อีกแล้วเปล่า คาดเดาไปก่อน รอนุ้งฟ่าคนน่ารักมาเฉลย

แก้คำผิดหน่อยนะจ๊ะ ละลานตา ใช้ ล ลิง จ้า

ปล ไปกินติ่มซำที่ครัวกรุงเทพใช่มิล่ะ
อิจฉาอ้ะ อยู่ใกล้ๆ ไปได้บ่อยๆ เลยสิ
ว่าแล้วก็อยากกินฮะเก๋า กล้วยหอมทอด และอื่นๆอีกมากมาย

[hipolymer]

สบายอ่ะดิสอบเส็ดแล้ว ทำได้ป่าวอ่ะ เฮ้อ อ่านเรื่องนี้ทีไร เซงทุกที อิจฉาคนรักกัน จะน่ารักกันไปไหนนเนียะคู่นี้ 

[pukpra]

คิดถึงนุ้งฟ่าคนเก่งจังเลย สอบเสร็จแล้วใช่ป่าวคะ ขอให้เกรดออกมาได้เอทุกวิชาน้า

เอ..นุ้งเตอร์อ้อนนุ้งฟ่าจังเนี่ยะ ส่วนนุ้งฟ่าร์พูดถึงคำว่าชอปปิ้งมะได้เลยเนอะ 555

[l3iZal2l2e]

น่ารักตลอดดดดคู่นี้อะ
อิจฉาได้ทุกตอนจริง ๆ อิ อิ
 

ห่างกัน 5 วันเตอร์ยังแปลกขนาดนี้ เหมือนฟ่ามีลูกเลยอ่ะ 5 55+
ถ้าห่างกันนานกว่านี้จะเป็นยังไงเนี่ยยย

+1 ให้เป็นกำลังใจฟ่า
 

[DexTunG]

ทำไมเตอร์ดูเศร้า ๆ อะ มีเรื่องรัยในใจป่าวนะ

    

[StillLoveThem]

...5 วันเนอะ จะต้องจากกัน มันก็อย่างนี้แหละ
...กังวล ห่วงหา อาทรณ์ เลยกลายเป็นเหมือนผิดปกติ
...แต่อย่างนึงนะที่ชอบน้องฟ่า มากๆๆทำอะไรก็มี..สติ ลดทิฐิ เหมาะที่จะอยู่กับเตอร์มากๆๆ
...น้องเตอร์เหมือนจะเป็นคนอารมณ์ร้อนๆๆ ต้องการคนดูแล ห่างกันแค่ปีเดียวเอง
...ความคิดความอ่านต่างกันมากๆๆ..อย่างที่เคยบอก..ทั้งสองเป็นสิ่งเติมเต็มของกันและกัน
...ชอบที่น้องเตอร์ เอาน้องฟ่า มาแฉนะ พึ่งได้อ่านเขียนได้ดีนะ อ้อนมากๆๆ
...เชิญมาแฉบ่อยๆๆนะ...อยากเห็นมุม..น่ารักแปลกๆๆ ของน้องฟ่าบ้าง

[koo_jarm]

นุงฟ่าหายไปนานรู้มั้ยเค้าไม่มีกำลังใจจะสอบเลยนะ 
แต่ตอนนี้นุงฟ่ากลับมาแล้ว กำลังใจในการสอบของเค้าก็กลับมาด้วยเช่นกัน (อิจฉาคนสอบเสร็จแล้วจัง)

-
-

เฮ้อ!! นุงเตอร์เป็นอะไรรึเปล่านะหรืออาจจะเป็นห่วงนุงฟ่าจนคิดสาระตะมากมาย
หรือว่านุงเตอร์จะกลัว 5 วันจากชาตรีเป็นอื่น กร๊ากกกกกกกกกกก

รำลึง นุงฟ่า กะ นุงเตอร์ ยิ่งชีพ 

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

อ๊ากกก

คิดถึงพี่ฟ่า (หึหึ)

พี่เตอร์เป็นไรอีกละ

มีแต่ให้คิดมาก T^T อะซิก อะซิก

[potery]

มาต่อแล้ว ดีใจจัง

เตอร์ต้องมีอะไรแน่ๆเลย แต่ไม่กล้าบอก

หายไปนานมาก มาต่อบ่อยๆนะ คิดถึง

[HydrA]

ฟ่าน่ารักมากกกก ใจเย็นแบบนี้สิน่ารักสุดๆ แต่เตอร์มันแปลกๆยังงัยชอบกล นี่เตอร์นายไม่ได้ไปทำความผิดอะไรมาอีกใช่มั๊ย หวั่นยังงัยก้อไม่รู้
หรือว่าตอนเตอร์ไม่อยู่จะมีใครมาราวีฟ่าอ่ะ  คนพวกนี้นี่น่าจับเอาไปขายที่ตะเข็บชายแดนจริงๆชอบทำร้ายคนสวยอยู่เรื่อยเลย ฟ่าทางที่ดีนะฟ่าไปเรียนยูโดมาเถอะเอาไว้สู้กับเหล่ามารร้าย แต่อย่าไปเรียนชกมวยนะเดี๋ยวกล้ามขึ้นหมดสวยกันพอดี

[RAKDEK_KA]

ดีใจด้วยที่สอบเสร็จนะจ๊ะ   
เด๋ว ไปอ่านเรื่องก่อน 

[อัลฟ่าบ้าบอ]

สามวันจากสามีเป็นอื่น

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอบคุณทุกคนนะครับทึยังคิดถึงนุ้งฟ่าอยู่

ครูพี่น้ำตาลนุ้งฟ่าแก้คำผิดแว้ววน๊า  เขิลๆๆๆๆอายจัง

นุ้งฟ่าก็คิดถึงทุกคนเช่นกันน๊า

"สามีเปรียบดั่งทองหมายปองกัน
โน้นของฉัน นี้ของเธอ ต่างเพ้อหา
แต่บางคน มักไม่สน ของเอ็งข้า
มีราคา ก็ไขว่คว้า อยากจับจอง

คนหนึ่งแย่ง แก่งชิง อีกคนเสีย
คนเป็นเมีย เสียผัวไป ใจโหยหา
คนขโมย ก็สุข ทุกเวลา
แต่คุณค่า ความเป็นไท ไฉนเมิน

เที่ยวท่องบิน ลักของกิน ขโมยกิน
น้ำตาริน ของคนรัก มักไม่เห็น
ได้ไปแล้ว ฆ่าอีกคน อย่างเยือกเย็น
เลือดกระเด็น จากดวงตา ข้าอุทรณ์

อยากฝากไว้ ในพื้น พระธรณี
ดินแห่งนี้ รู้ไว้ ในคำสอน
ทำลายรัก ของคนอื่น ดั่งคำกลอน
นั่งยืนนอน ธรณี สูบชีวีตน........