Part 29
“อาบน้ำรึยัง?” ผมหันไปถามไอ้ตัวดี ที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ข้างๆ ผม ส่วนผมน่ะเหรอ…มือก็หยิบแซนวิชที่ไอ้มิกกี้ทำไว้ให้มากิน ส่วนอีกก็ลูบหัวอีกฝ่ายเล่น
“…ยัง”
“อาบสิ” ผมยังคงลูบหูมันเล่นอยู่แบบนั้น
“อืม…ดูนี่จบก่อนเดี๋ยวค่อยกลับไปอาบที่ห้อง” เจ้าหนูตอบแบบไม่สนใจผมเท่าไรนัก สักพักถึงหันมาแหวกแซนวิชในมือผม แย่งแฮมข้างในไปกินเล่น
“กินดีๆสิ …แล้วก็อาบห้องนี้แหล่ะ” ผมดีดนิ้วใส่มือไอ้ขี้ขโมยจนมันร้องโอ๊ย ทำหน้างอ…หันไปหยิบชิ้นใหม่บนโต๊ะข้างๆ มากินมั่ง
“อยากกินแต่แฮมอ่ะ…”
“เอ้า” ผมหยิบแฮมของตัวเองจากอีกชั้น เพราะแซนวิชที่มันทำเนี่ยใหญ่เบ้อเริ่มมากครับ มีประมาณสี่ชั้น สองชั้นเป็นแฮม และอีกสองชั้นเป็นผักกับทูน่านานาชนิด
“อ้ามมม” ไอ้หนูอ้าปากรับไปเคี้ยวอย่างสุขสม
“แล้วไมต้องอาบห้องนี้อ่ะ?” มันวกกลับมาเรื่องเดิมหลังจากที่อิ่มหนำในการแย่งของคนอื่นกินแล้ว
“…เถอะน่ะ ยังไงก็ต้องนอนนี่อยู่แล้ว…ไม่ใช่รึไง”
“เปล่า จะนอนห้องผม” อ่าวเชี่ยนี่…หันขวับเลยสิครับ
“ทำไม” รู้ตัวเลยว่าเสียงแข็งมากๆ
“…ไม่ทำไม ก็มีห้องตัวเอง…ก็…ต้องนอนบ้าง เดี๋ยวมันจะน้อยใจ” มิกกี้ตอบโดนที่ไม่ยอมสบตา…ปากก็คว้าหมับแซนวิช เคี้ยวๆ อยู่แบบนั้น แต่ไม่ยอมกลืนเสียที
“ไม่ต้อง”
“ไรอ่า” มันขมวดคิ้วมองผมแบบไม่พอใจ
“งั้นเดี๋ยวไปนอนด้วย”
“…มะ..ไม่เอา” เจ้าหนูทำตาโต รีบส่ายหน้าใหญ่
“ทำไม” เริ่มแล้วครับ…ผมเริ่มไม่พอใจแล้ว ทีเมื่อก่อนล่ะมาทำเป็นขอนอนด้วย เดี๋ยวนี้พอบอกให้มานอนด้วยกันล่ะทำหนี เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย ไอ้มิกกี้
“คืนนี้…มีการบ้าน ผมต้องทำการบ้าน” มันตอบตะกุกตะกักเสียงเบา
“ก็ทำที่ห้องนี้”
“มะ..ไม่ได้”
“ได้” ตอนนี้ผมล็อกคอไอ้หนูที่ทำท่าเหมือนจะลุกหนีผมแล้วครับ …เป็นอะไรวะ กลัวอะไรนักหนา ทุกทีล่ะแทบจะกราบตรีนขอนอนด้วยแท้ๆ
“ไม่ได้” มันทำหน้างอสุดขีด…ดิ้นเพื่อให้หลุดจากกับจับกุมไม่ยอมหยุด
“เฮียอ้า! ปล่อยเดะวะ!”
“เฮียๆๆๆ ปล่อยๆๆๆ จะกลับห้องๆๆๆ จะกลับโว้ยยยยยย”
หลังจากที่โวยวายอยู่นาน…จู่ๆ ไอ้หนูก็นั่งนิ่ง มันเหมือนงงที่ผมปล่อยแขนจากมันกะทันหันจนหน้าแทบคว่ำ ผมจ้องหน้าอีกฝ่าย… คิ้วขมวดแน่น แล้วขยับตัวหนี
“ตามใจ…งั้นก็นอนห้องนั้นไปตลอดนั่นแหล่ะ ไม่ต้องมานอนห้องนี้แล้ว” ผมไม่หันหน้าหนีทันทีที่พูดจบประโยค
“ฮ..เฮีย ผม…”
“ไปสิ” ผมเดินจะเข้าห้องตัวเอง สังเกตน้ำเสียงมิกกี้แล้วดูสั่นๆ ชอบกล
“เฮียไปไหน…”
“อาบน้ำ”
ว่าแล้วก็เดินไปปิดประตูดังปัง แล้วเข้าห้องน้ำไป…ไม่ใช่อะไรครับ แค่อยากดับอารมณ์ร้อนของตัวเองเท่านั้น ไม่รู้ทำไม เวลาอะไรที่มันไม่ได้ดั่งใจแล้วจะรู้สึกโมโหไปหมด เมื่อกี้ผมก็รู้นะว่าทำไม่ถูกที่ไปลงกับเจ้าหนู ที่จริง…ไม่ควรจะบังคับมันเลยด้วยซ้ำ แต่พอไม่บังคับ…เดี๋ยวก็เป็นแบบมาร์ช ปล่อย…ตามใจ…แล้วไงล่ะ สุดท้ายก็ต้องเสียไป คราวนี้พออยากได้ อยากครอบครอง อยากมีไว้เป็นของตัวเองคนเดียว…ก็ไม่ถูกใจอีก ทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจใครทั้งนั้น สมองมันตันไปหมด…จนไม่รู้จะทำยังไง จะจัดการกับปัญหาบ้าบอของตัวเองได้แค่ไหน เลยขอมาสงบสติอารมณ์ก่อนแล้วกัน
ผมรู้ตัวเลยว่าใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานมาก เพราะทั้งนิ้วมือและนิ่วเท้ามันเหี่ยวย่นไปหมด ผมเอนหัวลงกับหมอนรองหัวตรงขอบอ่าง แล้วหลับตาแช่ตัวเองในน้ำอุ่นอยู่แบบนั้น…ป่านนี้ไอ้ตัวยุ่งคงกลับห้องไปแล้วมั้ง ไหนจะเสียงเครือตอนเดินหนีมานั่นอีก แอบร้องไห้รึเปล่าวะ…ไม่หรอก มันโตแล้วนะ อาจจะลัลล้า นั่งทำการบ้าน คุยโทรศัพท์กับเพื่อน…ไม่แน่อาจจะหลับปุ๋ยไปแล้วก็ได้
“เฮีย…” ผมสะดุ้ง มองไปที่ประตูหาต้นเสียง
“เฮีย…เฮีย” เสียงคุ้นเคยยังคงเรียกผมอยู่แบบนั้น เมื่อไม่เห็นว่าคนอยู่ภายในตอบออกไป
“เฮีย…ทำไมอาบนานจัง” เสียงมันดูร้อนรนขึ้นเรื่อย พร้อมทั้งทุบประตูดังปังๆ ทำไมวะ คิดว่าตรูจะจมน้ำตายรึไง -*-
“มีอะไร!” ผมตอบกลับไปเสียงดัง ลอบถอนหายใจนิดๆ
“…อาบนานจัง” มันยังคงรีพีทประโยคเดิม แต่เสียงอ่อยลงไปเยอะ คงเพราะผมดุไปล่ะมั้ง
“ทำไมไม่กลับห้อง”
“ผม…”
“มีอะไร?” ผมเค้นอีกฝ่ายไปเรื่อยเมื่อมันไม่มีที่ว่าจะตอบอะไรเลย มัวแต่อ้ำๆ อึ้งๆ ตะกุกตะกักอยู่แบบนั้นชาตินี้จะคุยกันรู้เรื่องมั้ย
เงียบ… ผมเลยหยุดถาม แล้วค่อยๆ ลุกขึ้นจากน้ำให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้…หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมาพันท่อนล่างตัวเองแบบลวกๆ แล้วเดินไปที่ประตูโดยมีหยดน้ำไหลติ๋งๆ จนพื้นเจ่อนอง…
ผมเอื้อมมือไปหมายจะเลื่อนบานเลื่อนห้องน้ำออก…แต่ก็ดูหนักกว่าปกติ อะไรวะ ว่าแล้วเลยออกแรงให้มากกว่าเดิม…
“เหวออออออออ” ไอ้มิกกี้มันนั่งพิงอยู่นี่เองครับ พอผมเลื่อนประตูไปจนสุด มันเลยหงายหลังลงกับพื้นท้องน้ำทันที
“เฮ้ยยยย” ตกใจเหมือนกันเด่ะ แมร่งเอ้ยยยย แล้วหน้าเจ้าหนูตอนนี้นะ แดงยิ่งกว่าลูกตำลึงอีก ก็มันหงายหลังนอนกับพื้นห้องน้ำ โดยที่มีผมยืนคร่อมหัว เอ่อ…นุ่งผ้าขนหนูผืนสั้น ที่มองด้านหน้าคงจะพอปกปิดส่วนลับได้อยู่ แต่เล่นจ้องจากมุมต่ำแบบนี้…ก็คงเห็นถึงไหนต่อไหนแหล่ะวะ
“เฮียลามก!” อ่าว เวรกำ =*=
“ใครลามกกันแน่วะ จ้องตาไม่กระพริบเลยนะนั่น หึหึ”
ทันทีที่ผมพูดจบ ไอ้มิกกี้รีบลูกขึ้น แล้วเตรียมหนีทั้งๆ ที่หน้าแดงแปร๊ดแบบนั้น ใครจะยอมล่ะครับ…มาให้เจี๊ยะถึงที่แล้วแบบนี้ แถมยังเห็นสุดรักสุดหวงไปแล้วด้วย ไม่รับผิดชอบหน่อยเหรอ (พูดจาเป็นสาวน้อยเชียวกรู)
ว่าแล้วก็คว้าหมับเข้าที่เอวมัน เหนี่ยวขึ้นมาทาบลำตัวทันที
“ไหน..ยังไม่บอกเลยว่าทำไมไม่กลับห้อง หืม?” ผมก้มหน้าลงกระซิบที่หลังใบหูเจ้าหนู ก่อนจะหัวเราะในลำคอเบาๆ เนื้อตัวเสื้อผ้ามันก็เริ่มจะเปียกชื้นจากหยดน้ำพราวบนลำตัวผม
“ฮ…เฮีย ทำไร” ผมไม่ตอบ และไม่ได้ทำอะไรล่วงเกินไปมากกว่านั้น ได้แต่ยืนกอดเอวอีกฝ่ายไว้หลวมๆ พอไม่ให้ดิ้นหนีได้ เจาหนูจากที่ดิ้นเล็กน้อย….เมื่อเห็นว่าผมไม่ได้ทำอะไรจึงปล่อยตัวตามสบาย ยืนนิ่งหันหลังนาบตัวผมอยู่แบบนั้น
“ผม…นึกว่าเฮียโกรธ” มิกกี้พูดขึ้นท่ามกลางความเงียบ และเสียงหยดน้ำหยดลงพื้น ดัง ติ๋งๆ
“…อืม”
“เฮียโกรธผมเหรอ?” เจ้าหนูรีบพลิกตัว เงยหน้ามองผมแบบหงอยๆ
“ใช่” หน้าหงิก แต่ในใจนี่หัวเราะร่าแล้วครับ
“…ขอโทษ”
“ไม่ต้อง” ผมตอบเสียงแข็ง
“เฮีย…”
“มานี่”
ผมดึงตัวไอ้มิกกี้เข้าในห้องน้ำ แล้วปิดประตูทันที…. มันเองก็ยังเหวอๆ งงๆ อยู่ หน้านี่มองหน้าผมตลอด ราวกับกำลังขอร้องให้ยกโทษ…

“อยากให้หายโกรธมั้ย?” ผมถาม ไอ้มิกกี้พยักหน้าหงึกๆ ว่าแล้วเลยจูงไอ้ตัวเล็กไปใกล้อ่างน้ำ ผมจัดการถอดผ้าขนหนูออกทันที
“เฮ้ยยยย เฮียทำไร!” เจ้าหนูร้องเสียงดัง หันหน้าหนี เต้นเหยงๆ จนผมอดหัวเราะออกมาไม่ได้
“อาบน้ำต่อ”
“อาบตั้งนานแล้วยังไม่เสร็จรึไงเล่า!” มันโวยวายทั้งๆ ที่หันหลังอยู่แบบนั้น
“มิกกี้…อยากให้โกรธอีกรึไง” ผมบีบเสียงเข้ม… จนไอ้หนูส่ายหน้าดิ๊กๆ
“งั้นก็มานี่ เอาเก้าอี้ตรงนั้นมา แล้วสระผมให้หน่อย”
ผมชี้นิ้วไปที่เก้าอี้ขาสั้นตัวเล็กใต้อ่างล้างหน้า มันหันมามองตามนิ้วผมแล้วเดินไปหยิบเก้าอี้มาแบบกล้าๆ กลัวๆ ผมบอกให้เอาแชมพูมาด้วย มันก็เดินดุ๊กๆ ไปหยิบ แต่ก้มหน้าตลอดทางจนผมนี่แหล่ะกลัวมันจะลื่นหัวฟาดพื้นกระเบื้องตาย
เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเข้าที่…ผมเลยทิ้งตัวลงในอ่างอาบน้ำอีกครั้ง แต่คราวนี้นั่งในแนวขวาง เอาหลังพิงขอบอ่าง แล้วชันเข่าทั้งสองข้างขึ้น… ส่วนล่างตั้งแต่ช่วงใต้หน้าอกลงไปถูกปกคลุมด้วยน้ำสบู่สีขาวขุ่น
“ล..แล้วทำไงต่ออ่ะ” ไอ้มิกกี้ถามเสียงสั่น…มันดูงกๆ เงิ่นๆ ไปเสียหมด
“ก็เอาฝักบัวมาเปิดน้ำ แล้วก็สระผมแบบที่สระให้ตัวเองนั่นแหล่ะ”
หลังจากที่ผมพูดเสร็จ…มันก็ทำตามโดยลุกขึ้นไปหยิบฝักบัว บิดให้เป็นน้ำอุ่น…ก่อนที่จะค่อยๆ ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ตัวเตี้ยข้างหลังผม ส่วนผมเองก็เอนตัวพิงขอบอ่าง…อา สบายสุดตรีน… มือนุ่มของเจ้าหนูค่อยๆ คลึงหัวผมพร้อมกับน้ำอุ่น จนกระทั่งมันเปียกอย่างทั่วถึง
“ถนัดป่ะครับ?” มิกกี้ถาม โดยที่มือก็ยังนวดๆ แถวต้นคอให้ผมอยู่
“อืมม ดีมาก…จบแล้วไปเป็นช่างสระผมได้เลยนะเนี่ย หึหึ”
“โหย แบบนั้นจะเรียนเพื่ออออ” เจ้าหนูบ่นหงุงหงิง แต่มือก็นวดไม่หยุด…สักพักก็ปิดฝักบัว และหยิบแชมพูมาละเลงบนหัว ผมหลับตาลงตามคำสั่งเพราะมันกลัวแชมพูเข้าตา
“สบายมั้ย?”
“อืม…” ผมหลับตาเคลิ้ม ปากเปื้อนรอยยิ้ม
“หายโกรธผมแล้วนะ” นี่ก็ไม่หยุด…ไอ้มิกกี้กระซิบเสียงเบาที่ข้างใบหูผม มือก็เลื่อนมานวดที่หูเบาๆ พร้อมกับบีบติ่งหู นวดไปมาสองสามที…ห่าเอ้ย… ยั่วกรูใช่มั้ยเนี่ย
ผมไม่ตอบ…แต่ขยับมือใต้น้ำไปบีบนวดคลึงให้กับตัวเองแทน ก็ไอ้ลูกพ่อมันเริ่มทรยศแล้วน่ะสิ ข่มเท่าไหร่ก็ข่มไม่ลง ทางออกทางเดียวคือต้องช่วยให้มันลัลล้าจนถึงที่สุดแล้วคงสงบไปเอง หึหึ…
ตอนแรกเจ้าหนูก็ไม่ได้รู้สึกอะไรหรอกครับ แต่พอมันเห็นมือผมไหวยวบใต้น้ำก็เริ่มหยุดมือที่นวดหัวผมอยู่บ้าง… ขยับบ้าง ผมแอบหรี่ตามองดูมัน… คิ้วขมวดเชียว แล้วตาน่ะ..ไม่เห็นมองที่หัวผม ดันไปมอง หัว…ล่างแทน
“อืมมม ดี ฮ่า…” ผมแกล้งครางเสียงกระเส่า…มือก็ขยับแรงขึ้นและเร็วขึ้น แม้จะไม่สามารถมองเห็นว่าใต้ผืนน้ำผมทำอะไรได้ เพราะฟองสบู่ที่ลอยเกลื่อน แต่ด้วยน้ำเสียงและแขนที่ขยับไปมาก็รู้แล้วล่ะครับ
“ฮ…เฮีย ทำอะไร” ผมได้ยินเสียงอีกฝ่ายกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก…ก็หน้าผมกับคอมันอยู่ใกล้กันแค่ปลายนิ้วเองนี่ครับ เลยแกล้งทำเป็นหายใจแรงๆ ใส่ มันก็ยิ่งกลั้นหายใจหดคอหนี
“มิกกี้…”
“ค..ครับ”
“ขอมือหน่อย”
“ห..หา? มือ?”
“อาฮะ…” ผมยื่นมือที่ตอนแรกอยู่ใต้น้ำออกมา แบเป็นเชิงว่า เร็วๆ ขอมือ… อีกฝ่ายก็งงๆ ไม่ได้คิดอะไร มันละมือจากหัวผม (ที่ไม่ได้นวดแล้ว แต่กลายเป็นเหมือนจับไว้เฉยๆ) มาแปะที่มือผมแทน หึหึ เสร็จโจร! ผมรีบคว้ามือมันแน่น แล้วดึงลงมาใต้น้ำทันที
“เหวออออ ฮ..เฮียยย!”
ผมดึงมือไอ้หนูมาจับลูกชายของตัวเองที่แข็งเป็นท่อนไม้รออยู่แล้ว มิกกี้หดมือกลับแต่ก็โดนแรงต้านของมือผมไว้จึงไม่สามารถทำได้ ตอนนี้ตัวมันก็ถลำเข้ามาในอ่างจนอีกมือต้องเกาะไหล่ผมไว้ เข่าทั้งสองข้างลงไปชันพื้นแทนเก้าอี้ที่กระเด็นหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้….
“ช่วยหน่อย…นะครับ คนเก่ง” ผมพูดเสียงสั่นที่หูเจ้าหนู…มือก็กุมมืออีกฝ่ายให้กอบกุมความเป็นชายของตัวเองไว้
“ม…ไม่เอา เฮียทำเองดิ” มันยังคงไม่ยอม จะชักมือออกอยู่นั่น ผมก็ยื้อเอาไว้ เลยกลายเป็นว่าช่วยชักขึ้นชักลงซะงั้น
“ซี้ดดดด ดี…กำแน่นๆ” ผมใช้มืออีกข้างที่ว่าง ชูขึ้นไปล็อกคอเจ้าหนูไม่ให้หนี แถมแกล้งจุ๊บๆ ที่แก้มขาวของมันสองสามที ครางอยู่แบบนั้น ลองดูสิวะ…ไม่ยอมก็ให้มันรู้ไป
เมื่อเห็นว่าหนีไม่ได้ ตกกระไดพลอยโจรแดนแล้ว…มิกกี้เองก็เลยเริ่มคลายตัว ไม่เกร็งแบบตอนแรก แต่ก็ยังไม่ยอมรูดให้…ผมเลยต้องบังคับจังหวะเองด้วยการกุมมือมันรูดขึ้นลง บิดไปมาตามความเสียว สะโพกก็ขยับไปเรื่อยตามแรงอารมณ์ แอบหรี่ตามองดูอีกฝ่าย….เจ้าหนูหลับตาปี๋ กล้าๆ กลัวๆ เกาะบ่าผมแน่น…มันเองก็คงอยากรู้อยากเห็นเหมือนกันนั่นแหล่ะถึงได้ยอมแบบนี้
ความเสียวสะท้านไม่อ่อนข้อให้ใคร…แม้มือเจ้าหนูจะกำไม่ค่อยรอบและบีบไม่แน่นก็ตาม แต่แค่สัมผัสฝ่ามือนุ่มปนสากเล็กๆ กับกลิ่นตัวหอมๆ จากอีกฝ่ายก็ทำผมแทบคลั่ง… อยากจะจับมันลงมาในอ่างน้ำแล้วปล้ำให้รู้แล้วรู้รอด …
ผมรีบดึงหน้าเจ้าหนูลงมาใกล้เมื่อรู้ตัวว่าใกล้ถึงขีดสุด… แล้วรีบหันไปประกบปากทันที …มือก็เร่งรูดขึ้นลงจนท่อนนั้นแทบลุกเป็นไฟ
“อือออ..อ่ะ…มิกกี้… อึ่ก…” ผมเรียกชื่อมันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะประกบปากลงไปอีกครั้ง และปลดปล่อยเอาน้ำคาวของตัวเองออกมา เจ่อนองเต็มผืนน้ำ
“…ทำเสียงประหลาด” คำแรกที่อีกฝ่ายพูดออกมา หน้าตาแดงแปร๊ด…ไม่รู้ทำไมดูน่ารักชะมัด
“ตัวเองประหลาดกว่านี้อีก” ผมยิ้ม…นั่งนิ่ง มือก็ยังคงกุมมือเจ้าหนูรูดขึ้นลงอยู่แบบนั้นทั้งๆ ที่น้ำออกมาเกือบหมดแล้ว
“ปล่อยมือได้แล้วววว ไอ้เฮียหื่นนนน” ผมจำต้องค่อยๆ คลายมือมันออก แต่ก็ไม่วายดึงขึ้นมาจูบที่นึง
“เก่งมาก เด็กน้อย” ไอ้มิกกี้เม้มปากแน่น รีบลุกขึ้นเดินหนีทันที
“อ่าว ไปไหน ไม่อาบน้ำรึไง” ผมหันไปมองเจ้าตัวที่เดินดุ๊กๆ หนีออกไปนอกห้องน้ำแล้ว
“เฮียก็รีบอาบซักทีสิ! ผมจะได้อาบ!”
“ไม่อาบด้วยกันรึไง? หึหึ” ผมตะโกนตามออกไป แต่เสียงที่ได้ตอบกลับมากลับเป็น แง่งๆ แทน …จะน่ารักไปไหนเนี่ยหืม ไอ้ตัวยุ่งเอ้ยยย
ผมใช้เวลาไม่นานนักในการจัดการธุระของตัวเอง…ตัวนี่เปื่อยแล้วเปื่อยอีก แต่ก็ถือว่าคุ้มล่ะวะ ทันทีที่ออกมาจากห้องน้ำ ไอ้มิกกี้ก็รีบวิ่งสวนเข้ามา พร้อมกับเลื่อนประตูปิดลงกลอนอย่างแน่นหนาทันที ผมเห็นปฏิกิริยามันแล้วโคตรขำ…เดินผิวปาก ไปแต่งตัวอย่างอารมณ์ดี
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หาได้รูปเดียว อย่าถือสาๆ 