ตามอ่านเรื่องนี้มานานมากแล้ว
ก็ไม่นานมากหรอกมั้ง ?
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
แต่มันมีไม่กี่เรื่องหรอกนะค่ะ ที่จะทำให้คนอ่านรู้สึกได้ว่า รักของตัวละครในเรื่อง
เป็น "รักนิรันดร์"
เรื่องนี้ให้ความรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
โดยเฉพาะตอนที่มิคกี้กำลังสับสน ว่าจริงๆแล้วตัวเองชอบผู้ชายหรือเปล่า แล้วผู้หญิงยังชอบอยู่มั๊ย แล้วก็มีผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิต
มันรู้สึกถึงคำว่า เรียล ไลฟ์ เพราะจริงๆ แล้วทุกคนต้องมีช่วงเวลาแบบนี้ทุกคน
ตอนนั้นที่อ่าน รู้สึกเจ็บมาก T_T ขนาดเราไม่ได้เป็นคนที่โดนหักหลัง แต่อิืนไปด้วย อารมณ์เหมือนเป็นเฮียแดน
ขอบน้ำตารื้น น้ำตาไหล ทำใจไม่ได้ กดปิด ! กลัวมิกกี้จะเลือกคนอื่น ที่ำไม่ใช่เฮีย
ฮืออออออออออออ
ยังจำไ้ด้อยู่เลย ประโยคที่มิกกี้ทวนซ้ำๆ ไม่รักเค้าแล้วเหรอ แล้วเฮียแดนก็พูดว่า ใครกันแน่ที่ไม่รัก
โอ้ยยยยยยยยยยย ช้ำใจมากกกกกกกกกกก
สุดท้ายแล้วมันก็เป็นมรสุม เป็นบทเรียนของชีวิตที่ดีที่สุด
ว่าแท้จริงแล้ว เราอยากจะเป็นใครในเรื่องของความรัก อยากจะเป็นคนที่ถูกดูแล หรืออยากเป็นคนดูแล มากกว่ากัน
ซึ้งมากเลยนะค่ะ มีนักเขียนไม่กี่คนหรอกค่ะที่จะเอาจุดๆ นี้มาใส่ไว้ในเรื่องด้วย มันทำให้เรื่องดูเป็นธรรมชาติขึ้นมาก
เรื่องนี้มีทุกรส
บางทีก็ฮาขำจนน้ำตาไหลน้ำตาเล็ด บางทีก็ซึ้ง .... จนพูดอะไรไม่ออก
บางทีก็หวาน . . เสียจนไม่คิดว่าจะหวานแบบนี้ได้
บางทีก็หื่น !! เสียจน
บางทีก็ .. เศร้า จนน้ำตาไหล ........
ช่วงที่เฮียต้องไปทำงานที่อเมริกา โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ช็อคมากกกกกกก
เรื่องจริงสินะ
มิกกี้กับเฮียต้องทนทรมานขนาดไหน เฮียกับน้องต้องเปลืองค่าโทรศัพท์ขนาดไหน (ไม่ใช่และ . . . )
กว่าจะฝ่าฝันอุปสรรคกันมาได้
แล้วรับรู้ว่า คนคนนี้คือคนที่"ใช่"สำหรับตัวเอง
มันไม่มีคนอื่นอีกแล้ว ทำเอาคนอ่านลุ้นเสียจนนึกว่าตัวเองเป็นมิกกี้ไม่ก็เฮียไปซะแล้ว
555555555555555
ขอบคุณตอนพิเศษที่เรียกเลือดกันได้เสมอมา
ตอนพิเศษเบญจเพศนี้ น้องกี้ก็เล่าเรื่องได้ฮาแตกตามแบบฉบับตัวแกอีกแล้ว 55555555555
เฮียน่ารักอะ
โรแมนติก ไม่มีเขิน ไม่มีอายเลย ทำแบบนี้รู้มั๊ยกี้เขาเขิลลลลลลลลลล
อร้ายยยยยยยย น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณมากๆ เลยนะค่ะ
เรื่องนี้เป็นนิยายที่ดีมากกกกกกก จริงๆ
ไรท์เตอร์ไม่คิดรวมเล่มหราาาาาาาาาาาาาาาา