VILE GENTLEMEN!::จัดหนัก!รักร้าย::หึงแหล่ะ...ดูออก
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: VILE GENTLEMEN!::จัดหนัก!รักร้าย::หึงแหล่ะ...ดูออก  (อ่าน 7232 ครั้ง)

ออฟไลน์ keisarinna

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครั



ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

                                                       *****************************************************************************************
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-11-2024 08:56:45 โดย keisarinna »

ออฟไลน์ keisarinna

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: Vile Do I! ร้ายนักต้องจัดหนัก!
«ตอบ #1 เมื่อ19-08-2024 11:11:10 »

Title:  VILE GENTLEMEN!? - ร้ายนักต้องจัดให้!                                                                         
Author: Keisarinna
Rating: PG13-R
Genre: Suspense
Length:
Status: Incomplete
Paring:
Summary: อย่าเป็นพ่อพระถ้าไม่คิดเสียสละให้ใคร ห้ามเป็นตัวร้ายถ้าไม่คิดทำลายตัวเอก
และอย่าริเป็นพระเอกหากไร้เล่ห์ร้อยกล จงอยู่เป็นคนธรรมดาถ้าคิดร้ายแล้วไม่สุด หยุดครึ่งๆกลางๆ!
แนะนำเรื่อง
         ชีวิตไม่ต้องมีคติพจน์มากมายจรรโรงใจ อยากได้อยากมีต้องพยายามทำสุดความสามารถเพื่อให้ได้มา เงิน งาน อำนาจ คนรัก คนเกลียดข้อนี้มีคนเกลียดได้แต่อย่าเยอะแล้วจะอยู่ลำบากเหมือนสุภาษิตคนรักเท่าผืนหนังคนชังเท่าผืนเสื่อคนจะเบื่อจนเลิกคบจบที่หมายังไม่มอง!
        เว้นเว้อมาเสียมากน้ำท่วมปากเจรจาท่วมทุ่งไม่ได้ใจความอะไร เข้าเนื้อเรื่องกันวรรคนี้ดีกว่า เราทุกคนทำงานก็ต้องอยากก้าวหน้าเลียแข้งขาเจ้านายบ้างพอครั้งคราวเพราะขนหน้าแข้งคงไม่หวานขบอร่อยเหมือลูกอม แต่ถ้าชีวิตเดินเป็นเส้นตรงเหมือนไม้บรรทัดหน้าที่การงานก็จบลงแค่ฟุตแรกไม่ต้องต่อรอแต่หัก!
        คนชอบบอกว่าหน้าตาดีมีชัยไปกว่าครึ่ง จะว่าจริงก็เป็นแค่บางอาชีพและสายงาน เป็นดาราก็ต้องมีหน้าตาเป็นส่วนเสริมยิ่งมีฝีมือมีผลงานก็ดังเป็นพลุแตก ทำงานสำนักงานต้องอ่อมน้อมยอมอ่อนให้ผู้ใหญ่แต่งกายสะอาดสอ้านหน้าตาหน้ามองไม่หงิกงอไม่หน้าแข็งไม่ง้อคน งานข้าราชการเป็นอีกเรื่องละไว้ไม่อยากกล่าวถึง สำหรับบางคนไม่ต้องเก่งแค่ให้ติดหน่วยตกได้สักงานยิ่งหากมีผู้ใหญ่ชักนำอุปถัมภ์งานน่าเบื่อก็มั่นคงก้าวหน้าได้
         ก็ยังบ่นไม่เลิกเนื้อหาก็ยังไม่ได้เริ่ม แต่ไม่เป็นไรให้เรื่องราวเล่าเนื้อเรื่องให้ได้อ่านแทนแนะนำเรื่่องแล้วกัน

อย่าหลงมาอ่านหากคุณเองยังไม่ร้ายระดับแอดวานซ์ แต่ถ้าอยากอ่านเตรียมตัวร้ายรอไว้เลย
VILE! DO I? - (เลว) ร้ายนักสั่งสอนด้วยรักจะได้เข็ด!(ซับนรกคนแต่งชอบ)



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-11-2024 08:57:10 โดย keisarinna »

ออฟไลน์ keisarinna

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: Vile Do I!::ร้ายนักต้องจัดให้!
«ตอบ #2 เมื่อ19-08-2024 18:46:02 »

บทที่หนึี่ง ร้ายฝึกหัด

VILE! DO I?-หน้าเป็นมิตรจิตแอบร้าย!

        "เกลียดนัก! ฉันเกลียดแก ...ฮือๆ ...ทำกับฉันอย่างนี้ได้ไง ทำได้ยังไง เลว! เลวมาก! แกทำลายความไว้ใจฉัน...แก" เสียงแหลมแผดดังสนั่นภายในห้องคอนโดมีเนียมขนาดมาตรฐานเหมือนขังคนไว้ในระฆังใบใหญ่ที่มีใครสักคนกระหน่ำตีอยู่ด้านนอก
         มือเรียวกระหน่ำทุบตีชายหนุ่มหน้าใสสูงสล้างลำตัวบางเหมือนหนุ่มไอดอล ฝ่ามือพุ่งปะทำเขาใส่ใบหน้าไม่ยั้งโดยมีมือทั้งสองข้างของเขาปัดป้องพันละวัน อีกทั้งความคมของเล็บสีสวยที่ถูกแต่งอย่าดูดีฝากรอยขีดข่วนจนแสบร้อนตามผิวหนังจนดวงตาทั้งสองข้างเอ่อชื้นด้วยน้ำตา ผลของแผลเหล่านั้นแสบๆ เจ็บๆ คันๆ แต่ยังทนได้ครั้นจะให้ตบตีผู้หญิงโต้ไปดูจะใช้พละกำลังเกินเลยใครรู้เข้าจะเป็นข้อติฉินนิทาเขาได้
         ความเกรียวกราดโมโหโธโสถูกปลอดปล่อยผ่านมือทั้งสองนานหลายนาที หญิงสาวที่คงจะเคยดูดีแต่ตอนนี้ใกล้เคียงกับคนบ้าไร้สติควบคุมตัวเองอย่างไงอย่างงั้น
        "อะไรกันครับพี่! หยุดทำร้ายผมซักทีได้ไหม พูดกันให้รู้เรื่องก่อน" หนุ่มรุ่นน้องพยายามใช้น้ำเสียงสุขุมเข้าปลอบอารมณ์และดึงสติหญิงรุ่นพี่
         "ฮือ ฉันต้องพูดอะไร ถามตัวแกเองสิ โปรเจคฉันแกเอาไปอย่างหน้าด้าน ๆ ยังมีหน้ามาตีหน้าซื่อถามฉันว่าทำอะไรอีกเหรอ"
         เปรี๊ยะ! ฝามือเรียวเล็กฟาดมาหนักๆ บนใบหน้าจนชาไปครึ่งหนึ่ง เมื่อได้โอกาสเด็กหนุ่มรุ่นน้องกำลังอึงกับความเจ็บฝ่ามือเดิมก็ได้ฟาดไปบนใบหน้าอ่อนเยาว์วัยกอีกครั้งอย่างเต็มแรง รอยแดงเต็มรูปฝ่ามือประทับอยู่บนใบหน้าทั้งสองข้างอย่างไม่ต้องสงสัย
         "ระยำนัก...รุ่นน้องที่ฉันไว้ใจ" มือบางพลักชายร่างสูงกว่าล้มลง แล้วค่อมทับโดยไม่เปิดโอกาสให้อีกคนได้ต่อต้าน
         "นี่คือความรู้สึกของฉัน" คนอารมณ์ร้ายระดมมือตบและตีทั่วตัวมัวไม่หมดตีได้ตี ตบได้ตบ หมัดลอยไปกระทบร่างกายหลายแห่ง
         รู้สึกเจ็บปวดเหรอ...ไม่เลย คนที่เจ็บปวดไม่ใช่ผมแน่นอน คนโดนสารพัดมือและหมัดบัดออกทันบ้างปล่อยให้โดนบ้างบางส่วนที่เห็นพ้นเสื้อผ้า หน้าตาเด็กหนุ่มไม่ได้สะทกสะท้านอะไรกับหญิงอารมณ์ร้อนเป็นไฟคนนี้
         "ทำอะไร! หยุดนะ! หยุดก่อน!" ร่างสูงใหญ่เปิดประตูออกมาจากห้องที่น่าจะเป็นห้องนอนของเจ้าของห้องในขณะ เหตุเพราะกมลออกมาคุยด้านนอกนานเกินไปและเสียงผู้หญิงที่เอะอะโอยวายเป็นเสียงที่เขาคุ้นเคยดี
         "ใครอีกล่ะที่แกจะไปสวมงานเขาอีก ขอฉันดูสิ...?" สาวรุ่นพี่สติหลุดหันขวับมายังต้นเสียงของชายหนุ่มผู้เข้าร่วมปาร์ตี้คนใหม่ ร่างของเธอถูกยกให้ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วจากที่นั่งคล่อมร่างไร้ทางสู้เบื้องล่างด้วยกำลังแขนกำยำ
         "อเดล! คุณทำอะไรน่ะ" มือหนารีบเดินไปฉุดผู้หญิงที่นั่งคร่อมเพื่อนร่วมสายงาน เตรียมพร้อมจะทำร้ายคนเบื้องล่างได้ทุกเวลา ทั้งที่อีกฝ่ายอยู่ในท่าเสมือนไร้ทางสู้ให้แยกออกมา
         "คุณ! นี่มันอะไร? บอกสินี่มันอะไร? บอกสินี่มันบ้าอะไร!" เมื่อหญิงสาวได้เห็นใบหน้าชายที่โผล่หน้าออกมาจากห้องรุ่นน้องคนเคยสนิทความมึนงงสับสนประสมประสานการถูกหักหลังความรู้สึกมากล้นที่มีนั้นแสดงออกทางสีหน้าแทบจะทันที
         ‘โดนสวมเขา’...แฟนหนุ่ม รุ่นน้องคนสนิท ห้องของรุ่นน้องสารเลวนี่ ไม่มีคำพูดไหนดังกว่าประโยคนี้สะท้อนอยู่ในหัว
         "ใจเย็นก่อนมันไม่มีอะไรทั้งนั้น เมื่อคืนผมเมากลับบ้านไม่ไหวเลยนอนที่นี่" เหมือนบุคคลที่สามจะรู้ดีว่าเขาเองทำให้สถานการณ์ดูแย่ขึ้นไปอีก
         "เมากลับบ้านไม่ไหว" หญิงสาวหันควับไปยังชายเดินโซเชพึ่งลุกขึ้นยืนได้ เล็บได้รูปสวยที่บรรจงตัดแต่งไว้อย่าดีฉีกขาดจนปาดลึกไปถึงผิวข้างของขอบเล็บ เธอจงใจกระชากเสื้อเชิ้ตของหนุ่มหนุ่มใบหน้าชวนมองจนกระดุมกระเด็นหล่นกระจายลงบนพื้น
         แคว๊ก! เสื้อผ้าเหมือนเป็นใจให้มือเรียวๆ ไร้แรงมากนักกระชากขาดได้โดยง่าย ร่างเพรียวสมส่วนผิวสีน้ำผึ้งสะท้อนแสงยามเช้าตรู่น่ามองจนหญิงสาวหมั่นไส้อยากกระชากแขนขาทิ้งให้หายไปจากสายตา
         "เหรอ? แล้วนี่อะไร มดกัด? หมาขบ!" ดวงตากลมโตของฝ่ายหญิงสาวที่มองกลับมาหาคำตอบพร้อมด้วยคำพูดเผ็ดร้อน จนทำเอาชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรักถึงกับอธิบายไม่ถูกเพราะเขาเองก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง ตัวเองก็ยังตกใจกับร่องรอยบนแผ่นอกบางนั่นเช่นกัน
         "ผม...นี่คุณหยุดแว๊ด ๆ เป็นคนไร้สาระสักทีได้ไหม!" ด้วยความหงุดหงิดและอาจด้วยอีกหลายสาเหตุที่ตัวเขาเองก็ยังสับสนและหาคำอธิบายไม่ได้ทำให้เผลอตวาดกลับไป แต่กว่าจะรู้ตัวใบหน้าซีกหนึ่งก็ชาดิกจนเขาเองไม่ทันจะได้พูดอะไรออกไป
         เปรี๊ยะ!พลัก!! ฝ่ามือบางร่วมกับหมัดน้อย ๆ ลอยมากระทบแก้มและมุมปากอย่างพอดีพอดีบนแก้มทั้งซ้ายและขวานี่เป็นการเริ่มต้นเช้าวันใหม่ได้มึนงงที่สุดในรอบหลายปี
         "ถ้าคิดว่าทุกอย่างที่คุณกับไอ่เลวระยำนี่ทำกับฉัน มันไร้สาระคุณมันก็ควาย! รอโดนสวมเขา!ได้เลย"
         "อเดล!!" เสียงแข็งตวาดกลับจนหญิงสาวถึงกับชะงักพยัคฆ์ไม่เคยขึ้นเสียงใส่เธอ เพราะมันใช่มั้ย... เพราะไอ้เด็กวานซืนชื่อกมล ที่มีเชื้อชาติเดียวกันใช่ไหมอะไรๆ ถึงเชื่อมติดกันได้ง่าย!
         "ทำไม...โครงการของฉัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันคิดและทำมากับมือ โดนคนหน้าด้านโกยผลประโยชน์เชิดเอาทั้งตำแหน่งการงาน และความทุ่มเทไปต่อหน้าต่อตา อ๋อ! หรือคุณสมรู้ร่วมคิดกัน" หญิงรุ่นพี่ไม่เหลือสติที่จะควบคุมความอดทนของตัวเองรัวคำพูดมากมายร่างกายสั่นเทาด้วยความโกรธ
         มาถึงตอนนี้จะให้เธอคุมตัวเองคงทำได้ไม่ง่ายนัก เมื่อตื่นมาตอนเช้าต้องพบกับคำสั่งระงับโปรเจคชิ้นสำคัญของตัวเอง และเป็นงานชิ้นเอกของบริษัทพร้อมกับข้อความสั้น ๆ ในอีเมลล์ แม้แต่จะสื่อสารกันทางคำพูดก็ไม่มี ทิ้งไว้เพียงข้อความที่เข้าใจได้เพียงว่า โครงการนี้ได้ถูกระงับ จงพาตัวออกจากโปรเจคนี้ไป...(เขาก็ไม่ได้พูดแบบนั้นนะแม่คูณใจเย็นหน่อยค้าเดี๋ยวผู้ชายหายหมดฟาดงวงตีงาไปทั่วแบบนี้)
         'เราได้โปรเจคใหม่ที่เหมาะสมและมีความเป็นไปได้สูงที่จะนำไปใช้ได้จริงและทันทีดังนั้นตั้งแต่พรุ่งนี้ คุณกมลรองหัวหน้าโปรเจคจะรับงานต่อจากนี้เป็นต้นไป เรามีงานโปรเจคใหม่ให้คุณอเดลได้รับช่วงต่อโปรดเข้าประชุมโปรเจคในวันจันทร์หน้าเวลาตามนัดหมายด้วย’ ข้อความทั้งหมดคงจะไม่อารมณ์เดือดขนาดนี้ ถ้าคนคุมโปรเจคคนใหม่ไม่ใช่รุ่นน้องที่ตัวเธอตัดสินความไว้เนื้อเชื่อใจด้วยคำพูดง่าย ๆ ว่าถูกชะตาทำให้เธอให้ความไว้วางใจมากกว่าคนวิจัยร่วมคนอื่น ๆ
         "โครงการนั่นเป็นของกมลจริง ผมกับเขาคุยกันก่อนหน้าคุณมาก่อนแล้ว" เมื่อพยัคฆ์ต้องการจะอธิบายแต่อีกฝ่ายกลับไม่ได้อยู่ในสภาวะที่ตั้งใจฟังอะไรต่อมิอะไรได้อีกต่อไปแล้ว
         "เหรอพยัคฆ์ ก่อนหน้าที่มันจะเข้าแผนกหรือเปล่าคุณคุยกับมันก่อนฉันเป็นแฟนคุณหรือเปล่า"
         "ใจเย็นก่อนได้ไหม" ชายหนุ่มพยามใช้น้ำเย็นเข้าลูบเพราะอีกคนเดือนพล่านยิ่งกว่าองศาของน้ำร้อน
         "ใจเย็น?...หึ!...เล่นรักกับเพศเดียวกันจนสมองฝ่อสินะ!"
         เปรี๊ยะ! มือผู้ชายตบเบาแค่ไหนเมื่อโดนหน้าผู้หญิงสักคนหนึ่งสร้างความเจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจอีกทั้งความอับอายโหมเข้าใส่จนอยากจะหนีไปให้พ้นจากตรงนี้ แต่ปากไวด้วยความโกรธสุดจะห้ามไว้ได้ให้อยู่แค่ในความคิดได้เธอไม่เสียใจที่พูดมันออกมา
         "พี่ยัค!" กมลถึงกับตาค้างกับเหตุการณ์ที่ได้เห็นตรงหน้า
         "ผมขอโทษ" มือหนาพยายามรั้งร่างของหญิงสาวมาสวมกวดแทนคำขอโทษ แต่อีกฝ่ายเบี่ยงตัวออกห่างจากท่อนแขนแข็งแกร่ง ชายหนุ่มที่เคยอบอุ่นอ่อนโยนกล้ายกมือตบหน้าเธอเพราะรุ่นน้องตัวร้ายนี่
         "อย่าเลย...เก็บคำขอโทษคุณไว้เก็บเอาไว้โทษตัวเองแล้วกัน" หญิงสาวกล่าวจบก็ผละหนีไปไม่เหลือเยื้อขาดใย
ช่วงเวลาเหมือนหยุดชะงักให้พยัคฆ์ตกอยู่ในห้วงความคิดตัวเอง เขาควรวิ่งตามไปปรับความเข้าใจหรือรอให้อเดลใจเย็นลงก่อนแล้วค่อยเข้าหาพูดคุยเรื่องวันนี้อีกครั้ง
         หรือเขาควรปล่อยให้แฟนตัวเองเดินจากไปแล้วความสัมพันธ์เป็นอันสิ้นสุด...หรือเขาควรอยู่ที่นี่เพราะร่องรอยพวกนั้นบนร่างกายกมล เขาควร....
         "พี่ยัค" น้ำเสียงแผ่วเบากับความเบาหวิวด้วยฝ่ามือบนแผ่นหลังกว้างเรียกสติเขาให้กลับมา เพื่อนร่วมงานร่างเล็กขานชื่อเรียกแบบสั้นๆ มีเพียงกมลเท่านั้นที่เรียกเขาด้วยชื่อนี้
         "ฉันกลับก่อนแล้วกัน" ชายหนุ่มผู้เป็นต้นเหตุทะเลาะวิวาทให้ใหญ่โตไปอีกขอตัวหลบจากสถานการณ์ตรึงเครียดเรื่องนี้ไปก่อน
         "ผม...ผมขอโทษ" น้ำเสียงตะกุกตะกักผลุบหายเข้าไปในลำคอยิ่งทำให้คนฟังเหมือนตัวต้นเหตุให้คนร่างบาง ต้องมาเจอกับเรื่องเลวร้ายแบบนี้
         "อย่าคิดมากน่ะ ...ผมไปก่อนนะ เรื่องโปรเจคน่าจะเข้าบอร์ดวันจันทร์ ผมว่ากลมคงโชคดีอย่างน้อยก็กว่าวันนี้" รอยยิ้มจริงใจปรากฏเด่นชัดอยู่บนริมฝีปากหยักน่ามอง
         "พี่ยัค...ถ้ารุ่นพี่คิดว่าผมเอาโปรเจคไปก็ให้พี่เขาทำต่อเถอะครับ"
         "อย่าคิดมากน่า ผมกับอเดลคุยเรื่องนี้กันก่อนจริงและความจริงที่ว่าของกลมดีกว่าของอเดลเป็นเรื่องจริง ไม่ต้องคิดมาก ไว้เจอกันที่แผนก" มือหนาประคองไหล่บางที่สั่นน้อย ๆ คล้ายกับจะปลอบใจว่าไม่มีอะไรมากอย่าพึ่งกังวลไป
         พยัคฆ์เป็นหัวหน้าแผนกระดับสูงรวมทั้งเป็นที่ปรึกษาหลากหลายโครงการของบริษัท รุ่นพี่อาวุโสเรียกเพื่อนร่วมงานที่เข้ามาทีหลังอย่างสนิทสนมจากกมลเป็นกลม เพราะแก้มยุ้ยๆ น่าฟัดทั้งสองข้างของเจ้าตัว กมลเข้ากับคนได้ง่ายเข้ากับใครก็ได้ไม่สร้างปัญหาและมักทำตัวหน้ารักแต่เรื่องงานถึงไหนถึงกันทุ่มเทตั้งใจจริงจัง
         "พี่ยัคเลือด!" นิ้วเรียบทาบลงบนมุมปากอย่างแผ่วเบาให้ผิวเนื้อซับรอยเลือดให้จางจากรอยแผลแตก ความร้อนผ่านปลายนิ้วมือปะทะความเจ็บปวด จนเกิดเป็นความรู้สึกแปลกใหม่จนคนถูกสัมผัสต้องยืนแข็งเกร็งตัวไม่ให้กระดุกตระดิกไปไหน
         "?" ดวงตาสุขสกาวเหมือนแมวน้อยจ้องไม่กระพริบเมื่อพยัคฆ์อยู่ดีๆ ก็ตัวแข็งทื่อกระทันหัน
         "เอ่อ! ไม่เป็นไร หน้าน้องกลมก็.." มือของพี่ร่วมงานประคอมหน้าตาจิ้มลิ้มที่มีรอยแดงเป็นปื้นทั้งสองข้าง
         "ไปเคลียร์เรื่องของพี่สองคนก่อนดีกว่าครับ" กมลเบี่ยงตัวหนีสัมผัสที่คาดว่าอ่อนโยนบนฝ่ามือนั่น ไม่อยากคิดไกลทุกอย่างต้องรู้จักขอบเขตอยู่ในลิมิตเดินสายกลางแล้วจะไม่เจ็บปวด
         "ไปนะแล้วเจอกัน อย่าลืมทายาด้วย" เมื่อคำสั่งสุดท้ายสิ้นสุดชายหนุ่มตัดสินใจกลับเข้าไปเก็บกระเป๋าและเสื้อนอกที่เจ้าของห้องเตรียมไว้พร้อมบนโซฟา เพื่อนร่วมงานกลมบอกเขาว่าเมื่อคืนมาโดยรถแท็กซี่ส่วนรถของเจ้าตัวจอดไว้ที่สถานีรถไฟใกล้กับคลับที่กลุ่มของพวกเขาไปดื่มสังสรรค์กัน กุญแจรถถูกยื่นให้เขารับไว้แล้วจากไปด้วยใบหน้าครุ่นคิดและสับสน
         คลิ๊ก!! เสียงประตูแนบสนิทตามระบบคีย์การ์ดทุกสรรพนิ่งสนิทยกเว้น...
         "หึ..ฮ่ะๆ ...ฮ่าๆ" กมลส่งเสียงหัวเราะที่อดกลั้นไว้นานรอให้การละครเรื่องนี้จบไปเสียก่อนเขาจะได้ระเบิดความสะใจได้อย่างเต็มเสียง
         “ฉันเกลียด! เกลียดแก” เสียงเล็กเสียงน้อยทำน้ำเสียงและท่าทางล้อเลียนอเดลพนักงานสาวรุ่นพี่ที่โดนปั่นจนหัวหมุน(แกมันร้ายนายกมล)
         "ใครใช้ให้มารักผมไม่ทราบ? ไม่เคยขอ! ทำเองทั้งนั้น!" (ต๊าย!ฉันเป็นอเดลฉันจะฟาดก้นแก)
มือเรียวถอดเสื้อเชิ้ตประกอบฉากออก ทายาบาง ๆ บนรอยช้ำสีแดงตามแผงอกบรรเทาอาการอักเสบของผิวหนังรู้สึกพอใจกับรอยบนเนื้อตัวเองถึงจะเจ็บแต่มันก็สุดคุ้ม
         เขาใช้น้ำยาเช็ดเครื่องสำอางลบรอยจ้ำแดงรอยปื้นยาวออกช้าๆ จนเผยผิวสีน้ำผิ้วสวยหาได้มีรอยตำหนิใดๆ จากการกระทำรักๆ ใคร่ๆ
         ตากลมโตมองไปยังเตียงนอนที่ยับย่นยู่ยี้ อยากให้เข้ามาดูอุปกรณ์ประกอบฉากชิ้นนี้จัง เสียดายที่อุตส่าห์รื้อผ้าคลุมจัดร่องรอยการนอนจนสภาพเหมือนผ่านศึกรักชิงสวาทมาร่วมค่อนคืนแต่กลับไม่ได้ใช้
         กมลนั่งทรุดตัวอยู่ตรงปลายเตียง เอียงคอมองตรงไปข้างหน้าไร้การจัดจดต่อสิ่งใดเป็นพิเศษ เขากำลังคิดหลักฐานที่เขาสร้างขึ้นมาหลักล้างถ้าพี่อเดลไม่ยอมเลิกลาหาเหตุต่างๆ มาคัดค้านเขา...โครงการนั่นจะทำยังไงให้เป็นของเขาโดยสมบูรณ์! สะอาดไร้ราคีไม่ให้ใครมานินทาลับหลังว่าเขาขโมยงานรุ่นพี่มาเป็นของตน
         “แซมเพื่อนรัก กมลเองนะ” เขาโทรหาชายข้ามเพศเพื่อนสุดรัก กรอกความต้องการให้เพื่อนตัวดีไปปลอบใจรุ่นพี่สาวสุดสวยสายหวานที่เจ้าตัวหมายตาไว้ จะให้เพื่อนมันขุดทองคงไม่ได้เร่งให้มันเจาะเขื่อนให้น้ำกระจายไปเลยจะเข้าท่ากว่า (อุ้ยอินายน่าตีจริงๆ)
         ‘ร้ายนักนะเจ้าตัวแสบ ระวังเจอตอกระทุ้งจนจุกร้ายไม่ออกแล้วกัน’ เพื่อนปลายสายตักเตือนด้วยความหวังดีแต่ก็ขอบใจที่หาโอกาสเปิดทางให้เขาได้จังหวะดีๆ เหมาะเจาะแบบไม่เจาะจงจะได้ทำความรู้จักอย่างสนิทใจเสียที ไม่ต้องระวังแฟนเจ้าตัวจะดักต่อยจนต้องคอยพกอาวุธไว้ป้องกันตัว
         ร่างบางปล่อยโทรศัพท์หลุดจากมือไปกองบนที่นอน นั่งทบทวนเหตุการณ์ตั้งแต่เมื่อคืนยันตอนเช้าอีกครั้ง และจัดการห้องนอนตัวเองให้เป็นระเบียบเรียบร้อยจัดเก็บเครื่องดื่มที่ประเคนให้พี่ยัคกรอกเข้าปากเรียกว่าแบบไม่หยุดให้หายใจ คนตัวใหญ่ท่าจะชอบให้เขาประจบประเจง
         "บ้ายอชะมัดจะหาเมียยังไงก่อนคออ่อนแบบนี้!" เขาหันไปมองกองกระป๋องเบียร์ที่มีอยู่ครึ่งโหลแค่นั้นแต่พี่ยัคเมามาก่อนแล้วยังจะมาต่อเบียร์กับเขาได้อีกก็ไม่น่าคออ่อนสินะ หรือมันยังไง?
         กมลกระเด้งตัวเดินไม่ดูหยิบยาเคลิ้มที่ได้มาจากเพื่อนที่โต๊ะข้างเตียงออกมาพิจารณาหลังจากใช้ไปแล้วสองสามหยด คนที่ถูกว่างยาไม่ใช่คนอื่นไกล เขาใช้มันกับพี่ยัคผู้เป็นทั้งหัวหน้างานและพี่ที่แสนดีในที่ทำงานสุดเคร่งเครียดที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน
         ไม่มีอันตรายไม่ใช่สารเสพติดที่เป็นตัวยาที่ทำให้เคลิ้มสนุกไปกับเสียงเพลงและเรื่องอย่างว่าของคนชอบปาร์ตี้  แปลกจัง...เมาเหล้าแต่ดื้อยามีคนแบบนี้ด้วย!

         TBC...
 :z2: น้องกลมของเราร้ายใช่ไหมล่ะ  :a5: ฝากติดตามตอนต่อไปนะคะทุกคน ตอนนี้กำลังจัดการกับนิยายแฝดอัพทีสองเรื่องงานหนักเหลือเกิน :mew5:

ออฟไลน์ keisarinna

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
เล่นรักหักมุมลุ้นหลังแทบหัก

          พยัคฆ์รีบออกมาจากห้องพักของพนักงานรุ่นน้อง เรียกบริการแท็กซี่ตรงดึ่งกลับบ้านของตัวเองแล้วเรียกคนขับรถให้ไปนำรถตัวเองที่จอดทิ้งไว้ที่ลานจอดรถหน้าร้านอาหารที่พาเพื่อนร่วมงานไปเลี้ยงฉลองเมื่อคืน ระหว่างทางคิดทบทวนเรื่องราวเมื่อคืนที่ผ่านมา
          หนุ่มใหญ่ถอนหายใจออกมายาวๆ ที่ผ่านช่วงเวลาวุ่นวายใต้เข็มขัดที่มีมือเล็กๆ ของเด็กเจ้าเล่ห์ลูบไล้ถูไปมาตามต้นแขนและมัดกล้ามเนื้อช่วงหน้าขาใต้สะโพก นับหนึ่งถึงพันและคงจะถึงล้านถ้าไม่รีบจัดการน็อคตัวเองด้วยเบียร์ แต่มันมีอาการบางอย่างที่ไม่เหมือนคนเคยเมาหัวราน้ำหลายต่อหลายครั้งอย่างเขามีอาการร่างลอยๆ สายตาพร่ามัว ร่างกายร้อนรุ่มครุ่นคิดเรื่องทะลึ่งมุ่งแต่เรื่องทางเพศ
          “นายตามไปดูอเดลให้ฉันหน่อย” เมื่อกลับเข้าบ้านบอกลูกน้องตัวเองทันทีให้รีบไปดูลูกสาวของเพื่อนพ่อที่สนิทกันมาแต่เด็กและเจ้าตัวเองไม่ได้คิดอะไรเกินว่าน้องสาวแต่ยังจัดการปัญหาการมั่นหมายระหว่างผู้ใหญ่ยังไม่ได้ต้องเล่นตามน้ำไปก่อน
          “เป็นอย่างไรบ้างครับคุณหนู” พ่อบ้านเดินเข้ามาทักทายลูกชายคนเล็กลูกนอกสมรสของตระกูลผู้มีอิทธิพล
          “ดีกว่าที่วางไว้ อย่างน้อยเรื่องที่คาราคาซังตัดจบได้แล้วหนึ่งเรื่อง” ร่างสูงใหญ่นั่งลงบนโซฟาหนังคลายปมคับแน่นของเนทไทแล้วพาดเสื้อสูทตัวนอกไว้บนพนักแต่แขนของชายสูงวัยยื่นมารับพาดไว้
          “คุณหนูให้ผมจัดการอะไรเพิ่มไหมครับ” พ่อบ้านถามไถ่ชายหนุ่มเพราะวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์นอกจากบริหารงานในบ้านตามปกติแล้วอาจมีงานเลี้ยงเพื่อนฝูงหรือเพื่อนคนสำคัญในวงการจะได้เตรียมการรอไว้ไม่ฉุกละหุก
          “อาทิตย์นี้พักเถอะครับลุงหว่อง” พยัคฆ์เยียดขายาวๆ ของตัวเองพาดบนโต๊ะเล็กข้างหน้าแอนหลังพิงหัวนั่งพักหลับตาอยู่กลางห้องรับแขก พ่อบ้านหว่องเห็นเจ้านายกำลังพักผ่อนเลยปลีกตัวออกมาปล่อยให้พยัคฆ์ได้พักตามสบาย
          “โอ้ว! ขัดจังหวะไหมพี่” ผู้มาเยือนมาดเท่ห์แสดงการทักทายด้วยท่าทางแทนคำกล่าวสวัสดีกับพ่อบ้านเหมือนคุ้นเคยกับคนในบ้านหลังนี้ดีจนถึงขั้นสนิทสนม
          “ว่าไงสา” เจ้าบ้านพูดทักทายด้วยการเรียกชื่อผู้มาเยี่ยมในช่วงวันหยุดนี้ ลูกพี่ลูกน้องคนนี้เป็นญาติห่างออกไปจากตระกูลหลักเพราะเจ้าตัวเหลือเชื้อชาติต้นกำเนิดเพียงเสี้ยวเดียว
          “แซม!” เสียงแหบสูงขึ้นเสียงเข้มเคืองพยัคฆ์ที่มักจะเรียกชื่อเขาแบบนี้ แต่เป็นทุกครั้งที่เรียกแซมก็ทำเรื่องให้พี่ชายคนนี้ต้องตามไปแก้ไขนั่นแหล่ะ
          “ลืมชื่อตัวเองหรือไงสาวิตรี” คนปากร้ายรู้ดีว่าน้องสาวข้ามเพศเกลียดชื่อนี้อย่างกับอะไรดี แต่ครั้งนี้เขาต้องมารับเคราะห์จากเจ้าของบาร์ชื่อดังที่บรรดาเหล่าเสรีภาพทางเพศแห่แหนกันไปใช้บริการจนติดอันดับสถานบันเทิงสุดเสรี การ์ดในร้านก็ลูกน้องของพี่ชายคนนี้นั่นแหล่ะถึงไม่ค่อยจะมีเรื่องมีราวชกต่อยตบตี นอกจากเจ้าของร้านจะเปิดก่อน
          “ปัดโธ่! มาดแมนอย่างนี้เรียกชื่อนั้นได้ไง” แซมยืดอกแบนๆ ด้วยความภูมิใจ รู้ตัวว่าทำเรื่องเข้าให้แต่ก็รีบมารับผิดชอบสุดชีวิตแล้วหลังจากปลอบหญิงที่ตัวเองหมายตาไว้แต่ดันเป็นคู่หมั่นคู่หมายของสายเลือดผู้ทรงอิทธิพลรุ่นที่สาม
          “เล่นอะไรแผลงๆ มาหรือเปล่า”  ร่างสูงใหญ่ยังกึ่งนั่งกึ่งน้องอยู่บนโซฟาเช่นเดิมแต่สายตาเบิกกว้างเหล่ตามองแซมที่เดินมานั่งประจันหน้าฝั่งตรงข้าม
          “นิดหน่อยน่า ก็รีบมานี่ไงแต่พี่ชายก็ดูสบายดีนะ” ถึงจะถูกมองคาดโทษแต่ก็รู้ว่าพี่คนนี้ไม่ได้โกรธจริงจังอะไรหรอก แต่ตำหนิที่เขาสำเพร่าที่ริเป็นเด็กส่งยาให้คนอื่นมาเล่นงานพี่ตัวเอง
          “ไม่เอาน่าไม่ทำอย่างนี้มันก็ไม่สมจริงนะวินวินกันทั้งคู่” แซมพยายามไม่กวนน้ำให้ขุ่นเขาเองก็มาคิดได้ว่าเผอเรอเล่นสนุกเกินมือไปนิดหน่อย
          แซมหรือชื่ออดีตสาวิตรี นำเครื่องดื่มสมุนไพรดับแฮงค์ แก้อาการเมาค้างมาฝากเจ้าของบ้านด้วยเขาลงมือต้มเองกับมือเคี่ยวจนกลิ่นสมุนไพรหอมฉุยรับรองสรรพคุณเพราะทำดื่มเองบ่อย ได้แต่หวังว่าเด็กแก้มป่องคงไม่ใส่ยาผสมในเบียร์เยอะเกินไปเพราะน้ำสร่างเมาแก้อาการคนโดนตกด้วยยาไม่ได้
          “แสบไม่เบานะทั้งคู่นั่นล่ะ ” คนอยากพักยื่นมือมารับแก้วเก็บความร้อนมีน้ำสมุนไพรอุ่นๆ บรรจุอยู่ภายใน กลิ่นของผักบางอย่างตีขึ้นจมูกไม่ฉุนมากมีกลิ่นของขิงตีขึ้นตามมาดมแล้วสมองทึ่มทึบตอนนี้โปร่งโล่งขึ้น รสชาติเปรี้ยวติมขมหวานปลายดื่มง่ายมีกลิ่นคล้ายโหระพาไม่ก็สาระแหน่เบาๆ
           แซมนั่งมองพยัคฆ์เงียบๆ นิ้วอยู่ไม่สุขเคาะเบาๆ บนที่วางแขนของโซฟาหนัง ความคิดหลากหลายเรื่องวนเข้ามาในความคิดแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว เขาไม่ได้อยากเข้าไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของพี่ชายคนนี้ความคิดของพวกเขาสองคนไม่ค่อยสอดคล้องไปในทางเดียวกันแบบต้องแยกทางกันเดิน
          หนุ่มร่างจำแลงแค่อยากมีคนที่เขาชอบมาอยู่ข้างกายแม้จะต้องใช้เวลาฟูมฟักความรักแต่ถ้าหากเธอคนนั้นยังมีพันธะผูกรั้งไว้อยู่คงจะเป็นเรื่องยากที่จะดึงอเดลออกมาจากพี่พยัคฆ์ ต้องให้เรื่องรักทำให้เธอต้องหักดิบหัวใจเขาจะได้เข้าไปเยี่ยวยา
          “อย่าให้กมลรู้ล่ะเรื่องนี้” เสียงเข้มสั่งกำชับลูกพี่ลูกน้องอีกครั้งไม่อยากทำเรื่องให้บานปลายมากไปกว่านี้
          “ใครจะกล้าให้รู้ ตายหมู่พอดี” แซมยักไหล่ตอบกลับแบบไม่ต้องคิดหากกลมรู้ว่าเขากับพยัคฆ์ร่วมมือกันทำเรื่องลับหลังเช่นนี้ถึงเจ้าตัวจะแสบซ่าร้ายลึกแต่ต้องสะอึกกันบ้าง และเขาก็ไม่อยากเสียเพื่อนดีๆ ไปกับเรื่องรักร้ายร้อยแผนการ!
          “พี่จะจัดการยังไงเรื่องกมลล่ะที่นี้ เจอมาหลายนี่ดูท่าทาง” สาวข้ามเพศนั่งไขว่ห้างขาตีฉากถามข้อสงสัย ไม่อยากให้เพื่อนต้องมาเจอเรื่องยากเกินกำลังจะแก้ไข อย่างน้อยให้รู้ความคิดคนเจ้าแผนการเสียหน่อยว่าคิดกับกมลไปทางไหน
          “ปล่อยให้เล่นตามบทไปก่อน เจ้าตัวอยากทำอะไรก็ให้ทำไป ขอดูเรื่องสนุกๆ กว่านี้ก่อน” คนพูดยกตัวขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปยังห้องนอนส่วนตัวชั้นบน
          “เบามือหน่อยนะพี่ เพื่อนกมลน่ารักน่าฟัดจะตายอย่าทำเสียของ!” แซมตะโกนไล่หลัง ไม่มีทางที่เขาจะได้เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เต็มสิบให้ร้อยของพี่ชายทรงอำนาจคนนี้แน่นอน
          ชีวิตธรรมดาเกินไปช่วงนี้ขอสร้างเรื่องให้ตัวเองลำบากคิดแก้เกมกู้สถานการณ์ไม่คาดฝันเสียหน่อย ถ้าเจอคนเรียบร้อยไม่สู้คนเขาก็หมดสนุกกันพอดี น้องกลมก็สู้สุดชีวิตดีพอฟัดพอเหวี่ยงพอบรรเทาความน่าเบื่อในชีวิตได้บ้าง แสบๆคันๆ พอได้เกาๆ แก้คันแล้วก็หาย!!!
          ลูกน้องรายงานผ่านโทรศัพท์ว่าคู่หมั่นหมายอยู่ในการดูแลของแซม สาวิตรี ลูกพี่ลูกน้องของเขา หวังว่าโอกาสทองครั้งนี้จะทำให้แซมเอาชนะใจอเดลได้สมรักสานรักกันจริงจังเสียที อย่าให้หญิงสาวแสนดีเข็ดขยาดกับรักครั้งใหม่ก็แล้วกันเขาคงยื่นมือไปยุ่งเกี่ยวกับความรักของใครไม่ได้ ได้เห็นความพยายามหลากหลายวิธีของแซมที่จะเข้าไปวิ่งวนวุ่นวายรอบตัวคนที่หลงรักแล้วอดอยากจะช่วยส่งเสริมเป็นสร้างกลกามเทพให้คู่นี้ไม่ได้
          เขามองหาทางพาอเดลออกเดินไปบนทางที่เหมาะสมและดีพอสำหรับผู้หญิงดีๆ คนหนึ่งเช่นเธอเพราะพยัคฆ์ไม่ได้คิดฉุดรั้งใครไว้ข้างกายหากไม่ได้มีใจและไร้ประโยชน์ใช้งานอะไรไม่ได้ เขาเลือกคนไม่ผิดเมื่อได้เห็นกมลพ่นพิษเล็กๆ ใส่เขาเมื่อคืนคิดได้เช่นนั้นเจ้าตัวก็ยิ้มเล็กยิ้มน้อยทำภารกิจส่วนตัวในห้องนอนนานสองนาน!...TBC.

:katai5: พี่ยัคฆ์มาพร้อมความเหนือ o13 ใครจุะเหนือใครเดี๋ยวจะได้รู้กัน อิอิ ติดตามตอนต่อไปเรื่องของคนร้ายๆ ด้วยนะคะชาวเล้าเป็ดทุกคน

ออฟไลน์ keisarinna

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
บทที่สอง ร้ายสั่งสอน

Get Me Wrapped Around Your Little Prime! : เบบี้มาให้พี่ดูแลซะ!

          กลมหน้าตาชะแล่มแช่มชื่นต้อนรับวันใหม่ที่เป็นดั่งอรุณรุ่งแห่งหน้าที่การงานของเขาที่กำลังก้าวหน้าถึงจะไม่ชอบธรรมด้วยเล่ห์เหลี่ยมเล็กๆน้อย แต่ทุกอย่างจะสะอาดบริสุทธิ์ผิดธรรมชาติเมื่อเขาได้เป็นหัวหน้าโปรเจคอย่างเต็มตัว
          "ยินดีด้วยน้องกมล” เหล่าเพื่อนร่วมงานเมื่อได้รู้ว่าผู้ร่วมงานนิสัยน่ารักได้เลื่อนเป็นหัวหน้าของพวกเขาไม่มีใครคิดคัดค้านกลับแสดงความยินดีจนออกนอกหน้าที่เพื่อนคนเก่งนิสัยดีได้มีโอกาสแสดงความสามารถและพาทีมพวกเขาเป็นเบอร์หนึ่งของแผนก
          “พวกเรา!ตบมือต้อนรับหัวหน้าคนใหม่หน่อย ฮิ้วๆ”คนในห้องประชุมขนาดเล็กในที่ทำงานต่างส่งเสียงเอ็ดตะโลโห่ร้องยินดีกับอดีตเพื่อนร่วมงานในตำแหน่งใหม่กลุ่มพนักงานยังคงพูดเจื้อยแจ้วต่อไป
          "เห็นไม่เท่าไหร่มาเป็นหัวหน้าเสียแล้วร้ายนะเราเนี่ย แต่เป็นกมลก็ดีคุณอเดลทำงานด้วยแล้วเกร็งเมื่อยทั้งตัวเพลียทั้งใจ"
          "ขอบคุณครับ...อย่าไปพูดถึงพี่เขาแบบนั้นเลยครับเรามาเริ่มงานของเราดีกว่า อะแฮ่ม! กลับไปทำงานครับ!"
          "โห้ว! นี่จะไม่ฉลองกันหน่อยหรอ ว้า...หัวหน้าบ้างานอีกคนแล้ว"
          "ฮ่ะ...ฮ่า" บรรยากาศการร่วมงานเป็นไปอย่างชื่นมื่นทั้งหัวหน้าและลูกทีมทุกคนจัดการหน้าที่ของตัวเองอย่างตั้งอกตั้งใจทั้งที่โปรเจคนี้ต่างเคยทำมาก่อนด้วยเพราะบรรยากาศการทำงานที่แตกต่างทำให้งานของพวกเขาทุกคนก้าวหน้าอย่างน่าพึงพอใจ
          ต้องทำงานสิ...ต้องทำลายหลักฐานของผู้หญิงคนนั้นให้หมด หนึ่งอาทิตย์ของการเปลี่ยนตำแหน่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว เขาจัดการคัดลอกเอกสารไม่ให้หลุดลอดกระเด็นไปแตะตาใคร ตั้งใจอ่านตั้งใจจับผิดทุกถ้อยคำ ปรับเปลี่ยนรูปแบบประโยคให้เข้าใจง่ายด้วยรูปแบบภาษาแบบฉบับตัวเองเหมือนที่ได้เสนอให้พยัคฆ์ฟัง และที่สำคัญ...อ่านแล้วต้องไม่ทำให้นึกถึงผลงานของหัวหน้าผู้ริเริ่มโครงการคนก่อนและเปรียบเทียบกันแล้วงานของเขาต้องดีกว่า
          งานไม่ง่ายแต่เขาก็สามารถทำมันได้อย่างง่ายดาย พรสวรรค์!...ในแนวทางสร้างความชิบหายให้คนอื่น ไม่เอาอย่าไปคิดว่าตัวเองร้ายแบบนั้นเราทุกคนก็แค่ต้องการสิ่งที่ดีให้แก่ตัวเอง แม้ว่าเขามักต่อว่าตัวเองบ่อยๆ แต่ก็ยังทำเรื่องแนวนี้อีก คิดได้แต่กลับทำผิดซ้ำอีกเหมือนไร้สำนึกผิด เจ้าตัวคงหลงเข้าข้างตัวเองว่าสำนึกตัวว่าผิดแสดงว่าไม่ได้ทำชั่วทำเลว
          กมลวางแผนไว้ว่าหากทำโปรเจคนี้จบเรียบร้อยได้ตำแหน่งและเงินเดือนเพิ่มแล้วจะลาออกไปสมัครงานที่ใหม่ในเขตอื่นและแผนกงานและได้ตำแหน่งงานที่สูงขึ้น เขาจะได้ใช้ตำแหน่งหัวหน้าโครงการไปต่อยอดวิชาชีพในตำแหน่งหน้าที่ที่สูงขึ้นไปอีก
          ขอบคุณครับรุ่นพี่ที่เก็บหลักฐานทุกอย่างไว้อย่างครบถ้วน กลมพร้อมเก็บวาดการก็อปปี้ไฟร์อย่างรวดเร็ว ข้อมูลปลดล็อคถึงจะยากไปหน่อยแต่ผมก็รู้เพราะผมมีเพื่อนช่วยปลดรหัสให้ถ้าหาพาสเวิร์ดไม่ได้
          ด้วยความที่รุ่นพี่เชื่อใจผม...ทุกอย่างมันก็ง่ายขึ้น คงรักพี่พยัคฆ์มากสินะถึงใส่รหัสผ่านเป็นวันเกิดของพี่เขาแบบนี้ หมูในอวยกล้วยเข้าปากช้างไม่ต้องทำอะไรมากทุกอย่างก็วางอยู่บนมือ
          ดวงคนจะทำชั่ว เอ้ย! ทำตัวกบฏ สรรพสิ่งบทพื้นโลกเหมือนจะเป็นใจเปิดโลกแห่งความเลวร้ายให้เด็กหนุ่มได้จมลึกความความดำมืดไร้สำนึก เขาตามหากลุ่มนักโจรกรรมตามใบสั่งด้วยปลายนิ้วบนโลกอินเตอร์เน็ตบนเว็ปดาร์คไซด์ ทำเลวง่ายได้ขนาดนี้ไม่แปลกที่คนทำดีจะท้อใจ
          คนเจ้าแผนการยอมเสียเงินจ้างให้โจรงัดแงะบ้านของอเดล ดีที่เธอมีรายได้มากพอที่จะครอบครองบ้านมีพื้นที่ไม่ใช่อยู่อาศัยบนคอนโดมิเนียมสุดรัดกุมแน่นหนาด้วยความปลอดภัย ผมได้โน๊ตบุ๊คคู่ใจมาอยู่ในมือ ทรัพย์สินที่เหลืออยากได้อะไรแล้วแต่โจรย่องเบาอยากได้ยกไปได้หมด งานโจรกรรมเสี่ยงสำหรับโจรแต่ผลประโยชน์มันน่าสนใจ
          เขาใจดีกับคุณพี่อเดลแล้วนะที่นัดแนะให้เพื่อนแซมรั้งตัวไม่ให้เธอกลับบ้านมาตามเวลาที่นัดโจรให้ปล้นบ้านของเธอ
แต่...ต้องตามเช็ดตามล้างจ่ายค่าปิดปากไปก็มากเพราะความสะเพร่าของคนชั้นล่างชอบใช้แต่กำลังจนสมองพิการใช้งานไม่เป็น..แล้วนี่ถ้าใครสักคนปากเปราะเขาไม่แย่หรอกหรือ? ผมมีวิธีเชือดไก่ให้ลิงดู ซักตัวสองตัวก็กลัวจนขี้ขึ้นสมองเอง
          พระเจ้าครับ...ผมชำระล้างคนบาปหนาซักคนแบ่งเบาภาระให้ คงไม่ทำให้พระองค์ลำบากใจที่จะปกป้องคุ้มครองคนธรรมดาแต่ทำเกินหน้าที่อย่างผมนะครับ... เพราะทุกอย่างเป็นอุบัติเหตุที่ผมตั้งใจ! (แต่งไปใจหายไปเธอจะร้ายอย่างนี้ไม่ได้น้า)
          กมลเคยนั่งคิดทบทวบสิ่งที่ตัวเองได้ลงมือทำไป คำว่า ‘ทำไม’ ดังวนเวียนอยู่ในความคิดตลอดเวลาทุกเหตุการณ์ดำเนินการได้ง่ายดายอยากได้อะไรอยากทำอะไรก็สามารถทำได้สะดวกเหมือนสวรรค์เปิดทาง ถ้าเป็นได้เขาเองไม่อยากทำเรื่องไม่ดีไม่งามเช่นนี้อีก...ก็เหมือนครั้งอื่นๆ จะตัดใจเลิกทำแต่ก็ยั้งความดำมืดในจิตใจเพราะความอยากได้อยากมีจนไม่มีที่สิ้นสุดหยุดไม่ได้เสียที
          เช้าวันใหม่ที่สดใสอีกหนึ่งวัน สัญญาณโทรศัพท์เตือนว่ามีสายเข้าระบบสั่นครางเบา ๆ บนโต๊ะข้างเตียง แม้จะสงสัยแต่ก็เอื้อมมือไปกดรับแล้วแนวหูฟังเรื่องเร้าใจ ‘ยังเช้าอยู่เลยใครโทรมานะ แผนผมสำเร็จแล้วใช่ไหม?’
          "ครับ...ห๊ะ!ผมจะรีบไป" ร่างบางผิวสีน้ำผึ้งรีบรุกขึ้นจากเตียงแล้วรีบทำธุระส่วนตัวพร้อมเดินทางไปยังสถานีตำรวจทันที
เขาเปิดโทรทัศน์ทิ้งไว้แก้เหงาตั้งแต่เมื่อคืนและมันทำหน้าที่กล่อมให้เขาหลับได้ดีจนถึงเช้าวันนี้ เสียงรายงานข่าวแว่วมาตอนกมลอาบน้ำ
          ...."ขณะนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ทำการตรวจค้นบ้านต้องสงสัย ได้ของกลางเป็นจำนวนมาก และหนึ่งในนั้นเป็นเชฟเก็บข้อมูลและเงินส่วนกลางของบริษัท-- รีเสิร์ทเซอร์ ที่ได้เคยลงแจ้งความไว้เมื่อหลายวันก่อน...ผู้ร้ายได้ถูกวิสามัญและเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ จากการตรวจค้นพบทรัพย์สินมีค่าหลายรายการอยู่ในการครอบครองของผู้ร้ายรายนี้ หาผู้เสียหายท่านอื่นต้องการตรวจสอบทรัพย์สินว่าเป็นของท่านหรือไม่ขอให้มาแสดงเจตจำนงค์ดูหลักฐานได้ที่สถานี่ตำรวจ...."
          เป็นโจรก็ต้องตายด้วยมือตำรวจ! ไม่ก็เพื่อนโจรด้วยกัน แต่คุณตำรวจครับปิดข่าวได้เนียนกริบยิงผู้เสมือนผู้ร้ายที่ถือปืนปลอมเป็นอาวุธ! ทุเรศชะมัดโลกมนุษย์ทุกวันนี้!...ก็คงเส็งเครงแบบนี้แหล่ะ! ตัวแปลแรกโดนเก็บไปหนึ่ง คนอื่นๆ คงจะสำนึกได้ในไม่ช้าเก็บเนื้อซ่อนตัวซ่อนหน้าไปอีกพักใหญ่
          ...อย่าคิดหักหลังกมล ยลใจพักตร์ คนนี้แล้วกัน...(เข้าใจตั้งนามสกุลให้น้องนะเนี่ย)
          ยังไม่ทันที่กมลคนเก่งจะได้เดินทางไปยังสถานีตำรวจสมดังตั้งใจเสียงเคาะประตูก็ดังมาจากประตูด้านหน้าห้องพัก ด้วยที่เป็นอาร์ตเม้นท์แบบเก่าคนด้านนอกสามารถเดินเข้ามาภายในได้เลยโดยไม่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย สิ่งที่ปกป้องจากคนนอกได้คือคีย์การ์ดที่ต้องรหัสผ่านโดยเจ้าของห้องที่ติดตั้งไว้หน้าประตูเขาคิดอยากจะย้ายไปอยู่ในที่พักที่มีการดูแลความปลอดภัยที่ดีกว่านี้แต่ต้องรอให้ทุกอย่างลงตัวเสียก่อนแล้วย้ายไปยังสถานที่อื่น
          "กมล ผมพยัคฆ์ อยู่ห้องหรือเปล่า" คนร่างสูงยืนพึงประตูหน้าห้องรอเจ้าของห้องอนุญาตให้เข้าไปด้านใน
          "ครับพี่ยัค แป๊ปนะ" ยังไม่ทันเปิดประตูออกจนหมดบานคนที่รอคอยรีบก้าวเข้าห้องด้วยความใจร้อน
          "มันไม่จริงใช่ไหม!" คนร่างสูงใหญ่พุ่งพรวดเข้ามาทันทีที่ประตูเปิดออก ไม่รอฟังเสียงคัดค้านจากเจ้าของห้องเลยซักนิด ร่างบางอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำเพียงตัวเดียวถอยร่นไปที่โถงกลางห้องนั่งเล่นขนาดเล็ก เว้นระยะห่างเพื่อความปลอยภัยแต่ส่งผลอันตรายให้มาถึงตัวในไม่ช้า
          "พูดเรื่องอะไรครับพี่ยัค?” มือสีน้ำผึ้งสั่นเทาพยายามกระชับชุดคลุมมัดร่างกายเปล่าเปลือยไว้ เขารู้สึกไม่ไว้วางใจชายหนุ่มผู้เคยอ่อนโยนกับตัวเองในเวลานี้เลยสักนิด แววตาตัดพ้อต่อว่าเจือปนความขุ่นแค้นที่เขามองเห็น ไม่อาจคาดเดาอารมณ์คนตรงหน้าว่ารู้สึกอย่างไรกันแน่
          ก่อนที่สติจะตัดสินใจให้ทำอะไรซักอย่างเพื่อคลี่คลายสถานการณ์ มือหนาคว้าหมับที่ข้อมือเรียวตวัดร่างบางขึ้นบ่าแบกเข้าห้องนอนแล้วโดนร่างเพรียวลมกระเด็นไปนอนจุกขวางลำตัวอยู่บนเตียงนอนทันที ชุดคลุมถลกร่นหมิ่นแหม่จนคนเห็นหัวใจเต้นตุ๊บๆ
          กลมดันตัวลุกนั่งมองหน้าพยัคฆ์ที่เหวี่ยงร่างเขาลงบนเตียงเช่นนี้ เจ็บน่ะมันไม่เท่าไหร่หรอกเพราะมีฟูกแข็งๆ รอรับร่างกายอยู่แต่จะให้เขาขอบคุณที่แบกมาทุ่มบนเตียงดีกว่าทุ่มลงพื้นคงไม่ใช่เรื่องที่ใครเขาทำกัน
          ฝ่ายพยัคฆ์ก้าวย่างสามขุมดันตัวขึ้นมาคล่อมร่างกลมรุ่นน้องผู้น่ารักไว้ไม่ให้หนีไปจากวงแขนของเขาได้ ครั้งนี้ตั้งใจจะต้องรีบพิษเจ้าแมลงตัวกระจ้อยร่อยที่ชอบกัดชอบต่อยทิ้งแผลกวนใจเล็กๆน้อยๆ ให้รำคาญใจ
          ปล่อยคาราคาซังแบบนี้ไม่รู้วันไหนน้องกมลคนดีจะลากเขาลงไปชมเมืองนรกเข้าสักวัน อยากจะปล่อยให้สนุกสนามวิ่งเล่นบนฝ่ามือให้นานอีกสักหน่อย แต่อย่างน้อยตอนนี้น้องกมลต้องมีโซ่คล้องลำคอเรียวระหงท่าทางหยิ่งทะนงให้ก้มมองพื้นดินบ้าง
          คลิ๊ก!...เสียงเข้าล็อคลงสลักของบางอย่างรอบลำคอของกมล เด็กหนุ่มก้มหน้ามองไปยังอกของตัวเองเห็นสร้อยเส้นหนึ่งอยู่รอบคอตาที่โตอยู่แล้วของเจ้าตัวเบิกขยายขึ้นอีกหลายเท่า

          เฮ้อ มาค่ะร้ายกันให้สุด จัดให้หนักกันมาเลยสิคะคุณพี่คุณน้อง ม๊ามาค่าอ้าแขนรับแล้วจ้า หุหุ
          ติดตามตอนต่อไปนะคะ
:mew1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-09-2024 15:32:12 โดย keisarinna »

ออฟไลน์ keisarinna

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
บทสอง::ตอน2::สอนสั่งคนคลั่งร้าย

          สร้อยคอสวมใส่เพื่อสวยงามส่วนปนลอกคอมีไว้ให้เจ้าของบังคับชักจูง สร้อยประเภทไหนกันที่มีรูปแบบแนบชิดติดลำคอสร้อยเพชรเจียระไนฝังทองคำขาวคู่สร้อยทองผิวเกลี้ยงในเส้นเดียวกัน สวยเก๋แสนแพงแต่รูปแบบเหมือนจำกัดการใช้กับสัตว์เลี้ยง
          “เล่นแบบนี้ไม่ตลกนะพี่ยัค!”  กลมเชิดหน้ามองตาดุดันที่กำลังจ้องมองมาที่เขา ทำไมต้องคล้องสร้อยให้เขา คนนะไม่ใช่สุนัขเขาไม่ต้องการเจ้าของมาคอยจูงเดินถึงจะใช้สร้อยราคาแพงแบรนด์ดังเขาไม่เคยต้องการ
          “น้องกลมไม่ต้องกลัวสายจูงของพี่ทนน้ำทนไฟไม่หลุดไม่ลอกและถอดไม่ได้” มือใหญ่หักรีโมตปลอดล็อคเหมือนหักตะเกียบที่แถมมาพร้อมกล่องอาหารจีน
          ส่วนน้องกมลได้แต่มองตาค้างสมองประมวลคำพูดเหมือนกับสูญญากาศตอบสนองไม่ทัน ได้แต่นั่งจับสร้อยคอสไตล์แปลกตาหรูหราแต่ดันคล้าย...สร้อยคอคือสร้อยคนนั่นแหล่ะ!
          เมื่อคล้องสร้อยรักชักจูงคนหน้ารักให้อยู่ในร่องในรอยไม่ให้เดินผิดเดินถูกไปเหยียดเท้าใครได้อีก การได้เห็นร่างเพื่อนร่วมงานโชว์ผิวเนื้อเรียบเนียนยามต้องแสงแดดยามเช้าผิวสีน้ำผึ้งสุกสกาวจนพยัคฆ์กลืนน้ำลายเหนียวหนึดลงคอ เขารวบร่างเล็กกว่าเข้าหาตัวเองมือหนากระชากใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักน่าใคร่ที่ชอบคลี่ยิ้มเป็นประกายโชว์เรียวฟันขาวนั้น น่าฟัดน่ารักน่าใคร่นักเชียว!
          "อย่าไร้เดียงสานักเลย คิดจะหักหลังผมหรือไงใจร้ายจังเลยน้องกลม" คนขึ้นควบคุมเค้นเสียงเข้มบอกอารมณ์ไม่ถูกว่าโกรธหรือต้องการข่มขู่
          ‘กลม’ ชื่อที่รุ่นพี่หน้าเคร่งขรึมมักเรียกแทนกมลด้วยความเอ็นดู และจะเรียกตอนที่อยู่ทั้งคู่อยู่ด้วยกันแค่สองคนเท่านั้น ดังนั้นเจ้าตัวยังเรียกรุ่นน้องตัวแสบด้วยชื่อที่สนิทสนมอยู่คงไม่ได้มีความโกรธเกี้ยวจนอยากบดขยี้คามือทีเดียวนัก
          พยัคฆ์กระชากชุดคลุมหลุดออกอย่างไม่ไยดี ตวัดชุดคลุมสีขาวออกจากร่างกายสวยยั่วตาแล้วมัดรวบข้อมือทั้งสองข้างไว้เหนือหัวด้วยเสื้อคลุมเนื้อดี
          เนื้อผ้าผูกรัดแน่นแทนเชือกถึงจะไม่ทิ้งรอยแดงบนผิวขาวแต่ความแน่นบีบรัดทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่าง ร่างกายเปล่าเปลือยพยายามขดตัวบดบังความน่าอายของตัวเองไม่ให้อีกฝ่ายได้เห็นชัดไปกว่านี้
          "เป็นอะไรไปของมันเคยๆ ไม่ใช่หรือ?" ในเมื่อเขาและคนตรงหน้าเลยผ่านคืนวันฉ่ำรักกันมาแล้วจนเนื้อตัวเต็มปื้นด้วยรอยจูบขบเม้นจนขึ้นจ้ำ หรือกมลจะเสกกลเล่นลิ้นแสดงละครตบตาเขาทั้งที่ไม่เคยได้แตะเนื้อต้องตัวจนสอดใส่ได้ร่วมรัก จักฉากได้เหมาะเจาะนักนะ กลมคนน่ารักไม่ต่างอะไรกับนังตัวดีหลายคนที่เขาเคยเจอ!
          มือหนาขยุ้มกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มนิ่มลื่นด้วยความหลงไหลในเส้นสัมผัส ก้มหน้าลงต่ำหวังจะดับพฤติกรรมต่อต้านด้วยบทจูบสั่งสอน ร่างบางพยายามดิ้นหนีอย่างทุลักทุเลสะบัดหน้าหนีปากเรียวยาวที่กำลังพยายามครอบครองริมฝีปากตัวเอง
          ชายหนุ่มกระชากร่างบางให้คว่ำหน้าลงบนเตียงใช้ลำตัวหนาขึ้นคร่อมไม่ให้คนใต้ล่างดิ้นหนีไปไหนได้ มือหนาที่ขย้ำกลุ่มเส้นผมกระชากดันให้ใบหน้าหวานลอยเด่นขึ้นมาจากผิวเตียงสีสะอาด
          "ริอาจจะแบล็คเมลกันง่าย ๆ แบบนี้หรือกลม คราวนี้จะได้เห็นหน้าคาตาว่าผิวสวยๆกับเสียงร้องกระเส่าที่พี่ยัคกำลังบุกปล้ำคือกมล หัวหน้าทีมคนใหม่หมาดๆ " คนเสียงทุ้มขบเขี้ยวเคี้ยวฟังกรอกคำพูดข้างหูพ่อตัวดีด้วยความหมั่นหน้าหมั่นใจ
          เขาโดนจับได้!...กมลตระหนักในความคิดเขาทำเรื่องไว้เยอะเลยทีเดียว จับต้นชนปลายไม่ถูกว่าที่พยัคฆ์พูดมันเรื่องไหนกันแน่ เรื่องรุ่นพี่อเดล เรื่องที่แกล้งทำว่ามีอะไรกัน เรื่องงาน เรื่องจัดฉากโจรขโมยของ โอ้ย! อยากจะบ้ากับความคลั่งร้ายของตัวเอง!
          “ตำแหน่งกล้องวางได้สวยวีดีโอคงออกมาน่าดูชม” หนุ่มหน้าคมมาดร้ายในวันนี้หรี่ตามองกล้องสอดแนมที่เปิดอัดวิดีโอไว้รอท่า
          กมลงงเล็กน้อยเขานิ่งคิดครู่หนึ่งประมวลผลว่าพี่ร่างสูงที่กำลังกดหลังอยู่พูดเรื่องอะไร จนมาสะดุดกับดวงไฟจุดเล็กๆ เรืองแสงโหมดอัดวีดีโอ ให้ตาย! มือพลาดไปกดอัดตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?
          พยัคฆ์ยักคิ้วใส่กล้องพร้อมก้มลงหอมแก้มยุ้ยเกินชายไปฟอดใหญ่ด้วยความหมั่นเขี้ยว พร้อมงับใบหูเรียวจมเขี้ยวจนขึ้นรอยแดงเป็นเรียวฟัน ร่างสีน้ำผึ้งเปล่าเปลือยร้อยเสียงหลงจะเจ็บหรือจะเสียวก็สร้างความขบขันให้เขาทั้งสองความหมาย
          "มองอะไรพี่ยัค!" กลมกระเฟียดกระฟัดคนตาคมหลี่ตามองเขาพร้อมรอยยิ้มเยาะ
          "ผิดหวังหรือไง กล้องไม่เพลนอารมณ์ไม่แล่นหรือน้องกลม แต่ผมเซ็กซ์ได้นะพร้อมตลอด” มือหนาดึงผ้าห่มคลุมร่างของกลมส่งๆ
           เจอคนมากเหลี่ยมทำให้เขาต้องคิดทบทวนแผนการที่วางไว้ให้รอบคอบมากขึ้น ความคิดตื้อตึงเขาจึงหยิบยาสูบขึ้นมาจัดการความเครียดเสียหน่อย
          “โป๊อยู่ได้ไม่อายฟ้าอายอายดินหรือไง หรือว่าอยากอวดว่ารูปร่างดี?" ร่างสูงนั่งสูบซิก้าปล่อยอารมณ์ทำตัวสบาย ๆ ที่ปลายเตียงของเจ้าของห้อง
          "จดเข้าบัญชีไว้ก่อน ทิ้งผมกลางอากาศเลยนะถึงฝั่งแล้วจะถีบเรือทิ้งหรือไง" คนนั่งสบายๆ กำลังพ่นควันไปพรางพูดไปพราง
          ขณะที่ร่างบางมุดตัวสอดใต้ผ้าห่มบนที่นอนหนาไม่ได้สนใจอะไรมากไปกว่าทำหน้างง ๆ ให้แล้วหันหนีไปอีกทางหนึ่ง เรียกว่าถีบเรือก็ไม่ถูกเขายังไม่ได้หนีไปไหนเสียหน่อยถึงจะวางแผนอยากจะตีจากก็เถอะ
          “ไม่คุยกันให้รู้เรื่อง อยากจะเสี่ยนอย่างเดียวสินะ!” คนสุขุมถอนใจคนน่ารักที่เคยวิ่งเล่นรอบฝ่ามือของเขากลายร่างเป็นเสือโคร่งตั้งแต่เมื่อไหร่กันน้า เขาหันหน้ามาประทะแผ่นหลังคนที่ห่มตัวด้วยผ้าห่มปากก็พ่นระบายควันเผายาไปเรื่อยๆ
          “เหม็น! พี่ยัคพูดมาก! เหมือนตาแก่...ลามก!” กมลพูดจะฉะฉานเน้นคำท้ายประโยคชัดเจนโดยไม่ยอมมองหน้าชายที่นั่งอยู่ปลายเตียง
          “หึๆ เชิญชวนแบบนี้ผมไม่กล้าหรอก ไม่อัดวีดีโอเกิดติดวงจรปิดผมก็แย่สิมีข้อหามัดตัวอีก เชิญนอนหง่าวไปคนเดียวเลยน้องกลม...คนดี!” เขาเปลี่ยนมุมไปนั่งพิงพนักเตียงนอนเอกขเนกเหมือนห้องตัวเอง มือหนายอมดับยาสูบเมื่อกมลตัดพ้อว่าเหม็นเขาเองก็เอ็นดูกมลอยู่เหมือนกันอะไรที่ทำให้น้องได้เขาก็ยินดีตามใจ
          “อย่าฉลาดมากนักชีวิตพี่ยัคจะไม่สงบสุขนะครับ” คนร่างเล็กกว่าดันตัวลุกขึ้นมานั่งในระดับเดียวกันรอยยิ้มเหนือกว่าฉาบเคลือบบนเรียวปากหยักของพยัคฆ์ยิ่งทำให้คนเห็นถึงกับอยากเอาชนะรอยยิ้มร้ายนั่นให้ได้
          “ผมเป็นคนเลือก-คุณ” มือหนาเชิดปลายคางมนยกสูง ริมฝีปากกดจูบบนเรียวปากสีสวยแรง ๆ คนน่ารักขมวดคิ้วเรียวเข้าหากันด้วยความเจ็บ
          "อย่าให้ทำ-ลาย รอให้เบื่อแล้วผมจะปล่อยไป" คนตากลมถลึงตาเข้าใส่สะบัดหน้าหนีมือคีมบีบใบหน้า ขู่แบบนี้เขาก็กลัวเป็นเหมือนกันใครจะไปทนสายตาทำลายล้างคู่นั้นได้
          ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้ แต่ต่อไปก็ไม่แน่! เรียวแขนโน้มคนหน้าหล่อร้ายมาแนวเลวสายโหดคนตัวเล็กดูท่าทางจะชอบคนแบบนี้ไม่น้อยเลย
          กมลเบียดตัวเข้าใกล้จงใจปล่อยผ้าห่มที่เคยพันห่อร่างกายให้ร่วงหล่นไปกองอยู่บนสะโพก ปิดปังความต้องการบางอย่างช่วงสะโพกด้วยรอยยิ้มเขินอายดูน่ารักแต่เจ้าเล่ห์แสนร้าย
          "คิดจะมาจะไปง่าย ๆ หรือครับมาแค่เตือนผมแน่นั้น? " รอยยิ้มยั่วกระตุ้นความกำหนัดได้บ้างแต่ไม่ใช่กับพยัคฆ์เขาไม่ได้อยากจะขย้ำคนน่ารักตอนนี้
          นายตัวร้ายทำแสบนัก เล่นกวาดข้อมูลในคอมพิวเตอร์ของเขาไปจนหมดพร้อมสาดไวรัสเข้าใส่ จนฐานข้อมูลหายเกลี้ยง แน่นอนข้อมูลสำรองยังอยู่ที่เขาแต่ข้อมูลเก่าที่ละเอียดกว่าตอนก่อร่างร่วมงานตอนเริ่มทำกับอเดลหายไปเกือบทั้งหมดและแน่ใจเลยว่าน้องหน้ามนต้องลักลอบคัดลอกไฟล์สำคัญไว้
          และแน่นอนเจ้าตัวไม่รู้เรื่องนี้เพราะทั้งสองทำร่วมสร้างโครงงานกันมาก่อนจะเจอกมลเสียอีก เวรกรรมวิ่งเข้าหาเร็วจริงๆ โน๊ตบุ๊คที่ตัวแสบได้ไปนั่นเป็นของเขาที่ให้เป็นของขวัญวันเกิดอดีตเพื่อนหญิง! คนสนิทและเธอก็ใช้เจ้าเครื่องนี้สาระพัดงานทั้งส่วนตัวและบริษัท
          อยากจะจับหักคอมากกว่ามีเซ็กส์!...ร้ายแบบนี้น่าดัดสันดานให้เข็ดนัก! เขาตวัดผ้าห่มคลุมกลับไว้ตามเดิมตบไหล่บางเบาๆ ให้กำลังใจว่าถ้าจะยั่วคนอย่าเขาให้ไปเตรียมตัวมาใหม่งานลวกๆ เร็วๆ เขาไม่ซื้อ
          "อย่าทำตัวน่าเบื่อขายตัวต้องสร้างมูลค่านะน้องกลมพี่ยักถึงพร้อมจะควักเงินซื้อ" ใบหน้าคมก้มต่ำในระยะประชิดบรรจงกระซิบคำพูดกัดกินข้าง ๆใบหูเรียว เป็นครั้งแรกเลยที่เขายอมเรียกตัวเองว่าพี่ยัคแทนคำว่าผม
          "ไม่สนคนขายตัวงั้นสนลูกตะกั่วสินะ!ครับพี่ยัค" มือบางกระชากคอเสื้อจ้องกลับด้วยสายความดุดันเขาพอเรียนวิชาต่อสู้มาบ้างไว้ป้องกันตัว แม้ปกติทำตัวก๋องแก๋งแต่ก็ไม่แตกหักง่ายๆ เหมือนภาพลักษณ์ที่สร้างไว้
           คนฟังเลิกคิ้วเมื่อได้ยินคำขู่ของลูกเสือตัวน้อยๆ อยากจะรู้ว่าพ่อตัวดีไปกินดีหมีสวมหัวใจเสือมาจากไหน นี่คงไม่ใช่มีปืนซ่อนไว้ใต้หมอนรอพร้อมจ่อยิงเขาหรอกนะ ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง…ตายฟรีคามือน้องกลมแน่คราวนี้
          ใครจะอยากให้เรื่องสนุกต้องมาจบง่ายๆง่อยๆแบบนี้กันล่ะ เสียเชิงชายนายพยัคฆ์คนนี้กันพอดี

          คุณพี่จะทำอะไรรีบๆ เถอะค่า :hao6: คนแต่งพิมพ์จนคีบอร์ดพังแล้ว :katai4: เกี่ยวไหมเนี่ย ฝากนิยายเรื่องของคนร้ายๆ ด้วยนะคะท่านผู้อ่านชาวเล้าเป็ดทั้งหลาย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-09-2024 00:35:53 โดย keisarinna »

ออฟไลน์ keisarinna

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
https://pic.in.th/image/cover.001.19bbNy
ซีซั่นแรกออกมาแล้วนะคะนักอ่านเล้าเป็ดทุกท่าน
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiNjg3MDQwMyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjMyMTQwNCI7fQ
ก่อนจะไปเข้าบทเรียนร้าย ขอฝากบอกท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน ตอนนี้เรือง Waiting for,Loving around ออก e-book แล้วนะคะ o18 ขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับการสนับสนุนผู้แต่งนะคะ ซี่ซั่นที่สองจะออกตามมาค่ะ เนื้อเรื่องในเล่มเป็นฉบับ uncut ไม่ปรับไม่ตัด ตามไปจิ้มกันได้นะคะ

เรามาเข้าสู่บทเรียนสอนร้ายกันเลยจ้า


บทที่สาม :: หมาดุต้องล่าม คนดุต้อง...ปรับพฤติกรรม

          ปิ๊ดๆ! ระบบล็อกถูกปลดอย่างรวดเร็ว ปัง! ปัง! ตามด้วยเสียงประตูเปิดออกมาเสียงดังสนั่นห้องพักเพราะโดนผู้บุกรุกพังเข้ามาชายชุดดำสองคนกรุเข้ามาให้ห้องนอนเหมือนรู้ว่าเจ้านายและเด็กนายอยู่ที่ไหน
          "ไม่มีอะไรแค่ลูกแมวหมั่นเคี้ยวฟันพึ่งขึ้น" รอยยิ้มร้ายกาจสมทบทับคำพูดเปรียบเปรยนั่นสั่งการลูกน้องให้นิ่งไว้ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องขี้ปะติ๋วเขาแค่เล่นสนุกๆ กับน้องกมลเท่านั้น
          "ระวังตัวจริง" ลูกแมวที่โดนกระทบกระเทียบค้อนใส่ให้ทีหนึ่ง ทำไมเขาต้องรู้สึกแพ้อย่างราบคาบต่อผู้ชายคนนี้อยู่เหนือเขาทุกอย่างเลยหรือไง
          สักวันเถอะน่ะ...จะทำให้หลงจนโงหัวไม่ขึ้นเลย ร้ายนักอยากรู้จะกลัวเมียหรือเปล่า!
          "ไม่ได้หรอกกับน้องกมลไม่กลัวทำชั่วไม่เกรงกลัวคนร้าย” แต่อย่าคิดว่าใครๆ จะตามเกมส์คนเก่งไม่ทัน ดวงตากรุ้มกริ่มมองทะลุถึงความคิดคนตรงหน้าได้ไม่ยาก
          "พูดบ้าอะไร! อีกพี่ยัค!" ซองสีน้ำตาลโยนลงมาตรงหน้าคนอารมณ์เสีย มือเรียวเปิดซองออกอย่างรวดเร็วภาพถ่ายของเขาหลายสิบใบกับทุกเหตุการณ์ที่เขานัดเจอกับบุคคลร่วมแผนการ
          “ไม่คิดหรือ ว่าโกดังร้างน่ะมันหาง่าย...ทำไมตำรวจต้องบ้าจี้ตามไปที่นั่นหลัง...โจรมันหน้าโง่ไปไหมที่ยอมรับงานคนจ้างหน้า” พยัคฆ์หันหน้าไปยังลูกน้องของตัวเองกระดึกนิ้วเรียกชายคนหนึ่งออกมาถอดแมสเปิดหมวกเบสบอลโชว์หน้าค่าตาให้เห็นกันชัดๆ
          "โจรนั่น!" ตาที่โตอยู่แล้วถึงกับเบิกกว้างเหมือนคนทรงเจ้าเปิดเนตรที่สาม...(เกี่ยวตรงไหน?)
          "ครับโจรนั่น! ลูกน้องมือหนึ่งของพี่ยัคเอง" เจ้านายแนะนำลูกน้องอย่างภาคภูมิใจ
          "ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณกมล ยลใจพักตร์ กะจะเล่นให้ผมไปเกิดใหม่เชียวนะร้ายไม่เบาๆ" โจรแอบอ้างยิ้มอย่างยินดีที่ได้เจอเด็กน้อยแต่ใจเด็ดหวังฆ่าตัวเองปิดปาก นี่ถ้าไม่อยู่ในแผนซ้อนแผนเขาคงจะรอดได้อย่างทุลักทุเลพอดู
          "ออกไปเลยไป๊! ทั้งหมดนี่แหละ ซ่อมประตูให้ด้วย!" ใบหน้าสวยงองุ้มด้วยความคับแค้นใจนี่เขาโดนลูกชายเจ้าของบริษัทต้อนให้เดินตามเกมส์หรือไงเนี่ย เจ็บใจเว้ย!
          "ร้ายได้พี่ยักชอบแต่น้องกมลพลาดเองดันมาเดินเล่นในสวนของพี่ยัคน่าเห็นใจๆ" มือยาวคว้ารีโมทเปิดโลกทัศน์ให้หนุ่มน้อยที่ริหัดเป็นคนร้ายได้รับทราบข่าวสารที่น่าสนใจ
          "ได้เวลาพอดี" น้ำเสียงกระซิบเบา ๆ เป่ารดข้างใบหูจนอีกฝ่ายต้องหันหนีด้วยความรำคาญ
          “...จากการค้นหาเบาะแสทราบว่า หญิงดังกล่าวเกิดอาการเครียดจากการลดตำแหน่งทางการงาน ตรวจพบของมึนเมาภายในบ้านจำนวนหนึ่ง คาดคะเนว่านี่คงเป็นที่มาของการพลัดตกจากระเบียง...” ทีวีถูกปิดข่าวถูกตัดยังไม่ทราบเนื้อความทั้งหมด
          ผลลัพท์ของคนหักหลัง หรือหมดประโยชน์ หรือคนโดนเขี่ยทิ้ง?...ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดทางเดียวที่จะได้รับคือความตาย นี่พี่ยัคโหดเลวร้ายขั้นชั่วช้าสามารเลยหรือ?
         "รุ่นพี่อเดล! พี่ยักฆ่า…"
         "ชู่ส์! ว่าที่แฟนคนใหม่คงไปช่วยทันหล่ะมั้ง" นิ้วมือยาวกดลงบนริมฝีปากเจื้อยแจ้ว
          สายตาแห่งจิตวิทยาของทั้งสองคนแย่งกันโต้ตอบแทนคำพูด คนแก่ประสบการณ์อายุอานามก็มากกว่าหนุ่มน้อยเริ่มทำงานมาหลายปีหาได้สะทกสะท้าน กับดวงตากลมโตที่จ้องมามองเขาจนลูกตาแทบถโลนออกมา
          กลมตกใจจนยกมือทาบอกเมื่อได้ยินว่าแฟนคนใหม่ของอดีตรุ่นพี่ นี่พี่ยัคเจอกับแซมแล้ว ความบรรลัย!กำลังจะตามเขามาอีกหรือเปล่านี่ ต้องรีบโทรหาเพื่อนรักเสียแล้วไปเจออะไรมาบ้าง สงสารรุ่นพี่อเดลก็วันนี้แหล่ะ ถูกเจ๊กลากไปไทยลากมาสะบักสะบอมน่าดู
           จูบละมุนกดทาบลงบนหน้าผากเรียบเนียน ดึงสติคนจิตหลุดไปไหนต่อไหนให้กลับมาที่ห้องนี้ เรียวปากจิ้มลิ้มจะอ้าปากถามบางอย่าง แต่พยัคฆ์กดปากลงจูบสอดลิ้นปิดช่องทางเสียหมด เหล่าลูกน้องรู้ใจรีบสลายตัวทันทีแล้วรีบไปซ่อมประตูตามทำสั่งว่าที่แฟนคนต่อไปของเจ้านายตน
          นี่จะเป็นจูบลา หรือจูบร่าน หยุด! ใครจะไปคิดอะไรแบบนั้นได้ในตอนนี้
          เรื่องครั้งนี้สอนให้รู้ว่า หากคิดจะร้ายต้องร้ายจนสุดขั้ว หากคิดชั่วต้องตามทันคนชั่วกว่า อย่ามัวร้ายจดๆ จ้องๆ ร้ายกล้าๆ กลัวๆ อย่าทำชั่วเสียเลย...เสียเวลาเป็นคนเลว! กลับตัวกลับใจทำดีคิดดีเป็นคนดีศรีเมืองซะแต่ตอนนี้ยังทัน!...แต่กมลกลับตัวแล้วไม่ทันแล้วนี่สิจะทำอย่างไรดี?
          กมลยังนั่งตัวเปลือยมึนงงกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นแวลาเกือบชั่วโมงเหมือนเขาเจอเรื่องราวต่างๆเป็นพันเรื่อง ระบบสมองเบลอไปชั่วขณะ กลับมารู้ตัวอีกทีก็มีเสื้อผ้าที่พยัคฆ์จับใส่มือให้เขารีบสวมใส่
          “รีบแต่งตัวพี่หิวแล้วจะได้ไปทานข้าว” คนสั่งเสร็จสรรพก็เดินออกไปรอด้านนอกปล่อยให้กมลได้แต่งตัวให้เรียบร้อย
          ด้วยความที่เจ้าตัวสติสตางค์หลุดไปพักใหญ่ทำให้ลืมว่าต้องไปสถานีตำรวจ เพราะต้องการให้เขาไปดูของกลางที่ยึดมาเพราะในบรรดาของเหล่านั้นดันมีชื่อของเขาติดไว้ที่เครื่องสำรองข้อมูลในตู้เชฟ แต่กมลต้องมาเดินตามแผ่นหลังกว้างร่างสูงใหญ่ของลูกชายเจ้าของบริษัทที่ถูกโจรกรรมข้อมูลไป
          วันนี้ขอเดินตามหลังผู้ใหญ่สักวัน สุภาษิตบอกไว้ว่า ‘เดินตามหลังผู้ใหญ่หมาไม่กัด’ ใครจะมากล้า! คนเดินด้านหน้าดุยิ่งกว่าหมาแถวนี้เสียอีก! (กล้านะน้องกลมว่าพี่เขาเป็นหมา)
         เจ้านายแสนดุพูดกับคนติดตามสองสามคำแล้วลากลูกสมุนคนใหม่ขึ้นรถขับออกไปยังร้านอาหารทันทีไม่ได้ถามความสมัครใจของเจ้าตัวสักนิดเลย
          คนคุมทุกสถานการณ์หยิบมือถือขึ้นมาอ่านข้อความที่พ่อบ้านหว่องส่งข่าวของอเดลให้ทราบ ถึงจะเฉียดความตายยิ่งกว่าเส้นยาแดงผ่าแปดแต่ยังผ่านไปได้ไม่ส่งผลถึงชีวิต
          เขาไม่อยากเล่นเกมแรงๆ เช่นนี้แต่กมลเริ่มลงแรงหนักเกินไปที่จะกวาดข้อมูลทั้งหมดจากอเดล ไหนจะเลยเถิดไปถึงจ้างขโมยขโจรนี่เรียกว่าเรียกอาชญกรมาทำอาชญกรรมหมิ่นแหม่ท้าทายกฎหมายเป็นที่สุด ต้องนี้กมลต้องมีคนคุมให้อยู่ในร่องในรอยน่ารักน่าเอ็นดูเหมือนหน้าตาบ้างแล้ว
          อีกฝากฝั่งที่โดนพยัคฆ์ทิ้งระเบิดไว้ให้ไปรีบเก็บกู้ ไม่รู้จะทำภารกิจสำเร็จได้หรือไม่แต่กร่นด่าพี่ชายร่วมเครือญาติจนนับคำไม่ได้แล้วขณะนี้...TBC
:a5: แห่ะๆ หอมปากหอมคอนะคะ เจอคนร้ายๆ ในตอนต่อไปจ้า น้องแซมของเราจะไปทันไหมหนอหนู
           ขอเม้าส์น้องแซมหน่อยนะคะน้องอายุน้อยแต่หลงรักรุ่นพี่อเดลที่อายุมากกว่าหรือจ๊ะเนี่ย มาไล่เลี่ยลำดับดูพยัคเป็นลูกพี่ลูกน้อง และอเดลเป็นอดีตคู่หมั่น สองคนนี้อายุไล่เลี่ยกัน เดี๋ยว! หนูแซมหน้าหล่อของฉันก็เป็นหญ้าอ่อนให้พี่ๆ เคี้ยวเล่นสิค้าท่านผู้อ่าน! คนแต่งช็อคค่า 555+ ตายๆ แต่งไม่คิดอารมณ์และมือพาพิมพาออกนอกคู่หลักไปเรื่อย
o13
          พรุ่งนี้มาตามต่อกันค่า :z2: อะน้า คนแต่งกำลังพาน้องแซมไปเป็นฮีโร่ มือมันพาลดันส่งบทต่อให้หนูแซมขอคนแต่งไปรับผิดชอบก่อนค่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-09-2024 08:04:13 โดย keisarinna »

ออฟไลน์ keisarinna

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ตอนนี้เพื่อแซมมี่ อยากตีมือตัวเองที่หาบทมาเพิ่มให้ต้องเหนื่อยมากกว่าพี่ยักและน้องกลม มาต่อให้แล้วจ้าน้องแซมมี่ได้คะแนนพิศวาสจากผู้เขียนเป็นกรณีพิเศษยิ่งกว่าใช้เสน่ห์น้ำมันพราย นิ้วมือพี่นี่พิมพ์บทให้น้องแซมมือระวิงเลยจ้า
บทที่สาม (ตอนพิเศษแค่น้องแซมมี่) :: คนเหลี่ยมจัด...ต้องขัดให้ทู่

          อีกฝากฝั่งที่โดนพยัคฆ์ทิ้งระเบิดไว้ให้ไปรีบเก็บกู้ ไม่รู้จะทำภารกิจสำเร็จได้หรือไม่แต่กร่นด่าพี่ชายร่วมเครือญาติจนนับคำไม่ได้แล้วขณะนี้
          แซมมี่หรือสาวิตรีในชื่อเดิม สาวหล่อกำลังเตรียมตัวไปทำงานร้านคาเฟ่เปิดใหม่ที่กิจการกำลังดำเนินไปได้ดี ถึงจะเหนื่อยจากงานบาร์เทนเดอร์ช่วงกลางคืนแต่เมื่อเจ้าของร้านมาชักชวนให้ร่วมลงทุน
          ด้วยความเกรงใจเพราะรู้จักและช่วยเหลือกันและกันมานาน จึงไม่อยากขัดเลยลองทำเล่นๆ ไม่คิดว่าธุรกิจกลับไปได้สวย ถึงกำไรไม่ได้มากแต่ลูกค้าเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วลูกน้องของแซมจะได้มีรายได้เสริมนอกเหนือจากงานกลางคืน
          แซมมี่กำลังจะเปิดรถสปอร์ตขับไปทำงานแบบเท่ห์สมตำแหน่งหน้าที่ผู้จัดการร้าน ดันได้รับสายจากพยัคฆ์ให้รีบมาหาอเดล เขายังเถียงว่าเธอพักอยู่กับเขาหลังจากเกิดเหตุโจรขึ้นบ้านแต่บ้านที่อเดลอยู่ตอนนี้ลูกพี่กลับย้ำว่าคือบ้านของเธอเอง
          เรื่องนี้ทำให้แซมหัวเสียอย่างมาก อเดลอาจจะกังวลว่าข้าวของที่ถูกโจรกรรมอาจมีอุปกรณ์การทำงานรวมอยู่ด้วย โดยเฉพาะโน้ตบุ๊คคู่ใจที่เก็บสำรองข้อมูลการทำงานของเธอไว้ทุกอย่าง เขาจึงต้องรีบขับมอเตอร์ไซด์คู่ใจบิดไปหาทันที
          “เฮ้! อเดล!” แซมตะโกนสุดเสียงเมื่อเห็นร่างของอเดลล่วงมายังสระน้ำข้างตัวบ้านตั้งแต่นอกประตูรั้วเขารีบปีนข้ามแล้ววิ่งกระโดดเข้าช่วยเหลือทันท่วงที
          เสียงตูม! ของร่างกระทบน้ำตามด้วยร่างคุ้นตาหายลงไปในสระน้ำแสดงว่าเพื่อนหญิงไม่มีสติครบถ้วนไม่เช่นนั้นเธอต้องแหวกว่ายดันตัวขึ้นมาเหนือน้ำไม่จมดิ่งไปแบบนี้ แซมไม่รอช้ารีบกระโจนตัวลงสระเข้าช่วยเหลือหญิงที่ตนรักทันที
          “ให้ตายเถอะ! ไอ้พี่บ้าระห่ำเอ้ยอย่าให้เจอหน้านะจะอัดซักหมัด” ว่ายน้ำไปปากก็ด่าว่าตัวต้นเหตุ มือก็ต้องลากดึงร่างที่ตกลงน้ำ ปากบ่นด่าลูกพี่ลูกน้องของตัวเองไม่หยุด ห่วงอเดลก็ห่วงโกรธพยัคฆ์ก็โกรธที่เล่นกันแรงขนาดนี้ ถ้ามีใครต้องตายไม่ว่าใครก็ต้องมีฝ่ายต้องเสียใจ
          แซมรีบดูอาการคนจมน้ำเธอหมดสติตามที่เขาคาดไว้แต่หัวใจยังเต้นและยังมีลมหายใจอยู่เขาโทรเรียกรถพยาบาล เขาจับไหล่เขย่าเรียกคนหมดสติ เสื้อแจ็คเก็ตถูกนำมาคลุมลำตัวเอาไว้
          แต่จู่ๆเหตุการณ์ที่คิดไว้ดันเกิดขึ้นจริง มือทั้งสองข้างของอเดลหล่นตกไปข้างตัวศรีษะหงายพับไปด้านหลังแล้วคนในอ้อมแขนก็หยุดหายใจ
          “ให้ตาย! อย่าล้อเล่นกันแบบนี้อเดล” การตัดสินใจอย่างรวดเร็วรีบทำ CPR ประสานมือกดบริเวณอกเป็นจังหวะกับการเป่าปากช่วยให้หายใจ
          พ่อบ้านหว่องไม่รู้โผล่มาจากที่ไหน รีบเข้ามาให้การช่วยเหลือด้วยการสลับการปั๊มหัวใจแล้วบอกให้แซมโทรเรียกรถพยาบาลทันที
          แซมรีบทำตามถึงมีคำถามมากมายอยากจะถามพ่อบ้านแต่ต้องพักความคิดนั้นไปก่อนช่วยชีวิตคนสำคัญกว่า
          รถพยายาลมาได้เร็วดั่งใจหวังยิ่งกว่าจังหวะชิตคอม เมื่ออเดลได้เข้าไปอยู่ในความดูแลของหน่วยแพทย์กู้ชีพเรียบร้อย เมื่อรถกำลังจะออกแซมหันหน้าจะไปคุยกับพ่อบ้านอย่างจริงจัง ก็โดนมือคนสูงวัยดันพรืดเข้าไปนั่งหน้าแป้นไปไม่เป็นบนรถพยาบาล แล้วโดนปิดประตูใส่ไล่ให้เขาตามไปดูแลแถมด้วยโบกมือส่งพร้อมรอยยิ้มสุภาพเหมือนที่เคยทำ
          “ให้ตายเถอะ! นี่อยู่ในสงครามรักแบบไหนเนี่ย” แซมได้แต่บ่นเขาไม่คิดว่าเกมระหว่างพี่พยัคฆ์กับกมลจะเล่นแรงกันถึงขนาดหวังเอาชีวิตเช่นนี้ หวังว่าทั้งสองคนคงจะมีคำแก้ตัวดีๆ มาแก้ไขข้อข้องใจของเขา
          ส่งต่องานสำคัญให้พ่อทอมหน้าหล่อเรียบร้อย พ่อบ้านตรงปรี่ขึ้นไปยังชั้นบนรีบดำเนินการก่อนที่จะมีตำรวจเข้ามาตรวจสถานที่เกิดเหตุ เขาเรียกลูกน้องให้ออกจากที่ซ่อนตัว ในห้องนอนด้านบนด้านเดียวกับสระน้ำ
          ขวดเหล้าและเบียร์ถูกจัดฉากวางระเกะระกะ ข้าวของกระจัดกระจายจากการต่อสู้ เขาสั่งการให้จัดการข้าวของที่ตกหล่นให้เรียบร้อย มองดูตามพื้นว่าของที่ตกเกลื่อนเดิมตั้งวางอยู่จุดไหนแล้ววางกลับให้ตรงจุดเดิม
          “ให้เธอดื่มเยอะไหม” พ่อบ้านถามไถ่คนได้รับมอบหมายงานทันที
          “สามกระป๋องและอีกหลายชอท” ชายที่ซ่อนตัวอยู่ภายในห้องเปิดเผยตัว เตรียมรายงานการทำงานกับหัวหน้าประจำบ้าน
          “รุนแรงไหม” คนตรวจงานหันไปสำรวจสภาพเหล่าลูกน้องสามคน เห็นคนหนึ่งหัวแตกมือกดเลือดอยู่บนหัวเสื้อผ้าแต่ละคนหลุดลุ่ยฝ่ายที่ใช้ความรุนแรงไม่น่าใช่คนของพยัคฆ์
          “มองก็รู้ครับคุณหว่องคุณอเดลแรงเยอะไม่รู้ไปโกรธใครมาลงกับพวกผมซะน่วมเลย” ต่างคนต่างตอบไปในทางเดียวกันว่าไม่ได้รุนแรงกับคู่หมั่นของเจ้านาย ใครจะกล้า! ไม่อยากหาเรื่องเสี่ยงชีวิตหรือเจ็บตัว
          “เอาน่าเป็นกระสอบทรายให้เธอหน่อย ไม่ได้ทำร้ายเธอแน่นะ” พ่อบ้านหว่องถามซ้ำอีกครั้งย้ำให้แน่ใจสายตาจ้องมองจับข้อพิรุท ทำเอาลูกน้องแต่ละคนถึงกับถอนหายใจ
          “ไม่กล้าหรอกครับ เราโปะยาสลบแล้วจับเธอกรอกเหล้า” คนได้รับการรายงานพยักหน้ารับแล้วเดินไปทำแผลให้ลูกน้องที่หัวแตกและให้ทุกคนแยกย้ายรีบทำงานจัดการให้เรียบร้อยและตรงสภาพเดิม
          “ไม่ได้เปิดหน้าให้เธอเห็นใช่ไหม” ถึงจะเห็นว่าผ้าคาดจมูกไม่ได้ถูกถอดออกแม้แต่อยู่กับพ่อบ้านแต่ถามย้ำอีกครั้งและทุกคนตอบรับพร้อมกันว่าไม่มีใครเปิดหน้าให้คุณอเดลได้เห็น
          อเดลเธอเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นและมีความสามารถในการจดจำ นอกจากการทำงานที่เก่งแล้วทางครอบครัวของเธอถือว่ามีอิทธิตระกูลหนึ่งในเมืองนี้ ที่เธอยอมลดมาทำงานให้กับคุณชายลูกนอกสมรสนอกจากความรักแล้ว เขามองไม่เห็นความจริงด้านอื่นที่ดึงเธอลงมาจากกองเงินกองทองของครอบครัว
          เมื่อจัดเก็บงานเรียบร้อยถึงเวลาที่ต้องรีบออกจากที่เกิดเหตุ พ่อบ้านโทรไปกำชับคุณแซมมี่อีกครั้งว่าห้ามบอกว่าเจอเขาที่บ้านของเธอ พร้อมกำชับให้เก็บความลับครั้งนี้ไว้ด้วยเผื่อทั้งสองคนได้สมรักกับจริง เรื่องครั้งนี้ทำให้ชีวิตรักทั้งคู่แตกหักแน่นอน
          พ่อบ้านหว่องได้ยินปลายสายบ่นกระปอดกระแปดที่ต้องเข้าไปมีส่วนรู้เห็นเรื่องนี้กับเขาด้วย ความจริงแซมมี่เข้ามาเกี่ยวข้องตั้งแต่ต้นจนจบเรื่องไปเรียบร้อยแล้ว เพราะเป็นทั้งญาติคุณชายและเป็นเพื่อนกับคุณกมล
          คุณแซมมี่จะรู้ตัวไหมว่า ความน่าจะเป็นที่จะได้สมรักกับคุณอเดลมันคือระเบิดมือ ที่ถูกถือไว้ตลอดเวลา รอคนดึงสลักแล้วระเบิดตูมตาม สะเก็ตระเบิดกระจายถูกทุกคนที่อยู่รอบข้างคนที่โดนนักที่สุดคือคนถือลูกระเบิด
          ซึ่งคนที่ถือก็คือคุณแซมนั่นแหล่ะ...ตายร่างเละศพไม่สวย! ต้องขอโทษด้วยที่วิเคราะห์ชีวิตรักของใครคนหนึ่งรุนแรงขนาดนี้ หวังดีอยากจะเตือนแต่คงไม่เข้าตาเข้าใจ
ปล่อยคุณแซมเผชิญกับความรักด้วยตัวเองคงดีกว่า...TBC
          หลงเสน่ห์ตัวละครน่ากลัวแบบนี้นี่เอง  :really2: ขอฝากประกาศรวมเล่ม e-book นะคะ เรื่องรอรัก ตามไปอุดหนุนผู้เขียนกันได้ค่ะ https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiNjg3MDQwMyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjMyMTQwNCI7fQ เจอกันตอนต่อไปค่า
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-09-2024 20:43:43 โดย keisarinna »

ออฟไลน์ keisarinna

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
บทที่สี่ : ปลอกคอคล้องใจ

          คืนวันศุกร์สุดครึกคักในตรอกซอกซอยที่เต็มไปด้วยร้านกินดื่มผับและบาร์พากันดึงดูดลูกค้าให้เข้ามาใช้บริการ จ่ายเงินแลกความสุขภายในร้าน ไม่ว่าจะซื้อเครื่องดื่ม จ่ายทิปให้สาวๆ ชงเหล้าเชียร์เบียร์ หรือซื้อเวลาให้คนมาเอาใจเล่นเกม จัดปาร์ตี้ส่วนตัว หรือเรียกตัวท็อปในบาร์โอสด้วยการถลุงเงินซื้อดริ้งค์ทาวเวอร์
          เอนเตอร์เทนและเซอร์วิสแบบแนบชิดทุกกระบวนการด้วยการทุ่มเงินสุดตัวแต่ถ้าพอใจทำแล้วไม่เดือดร้อนก็ทำไปเถอะถือซะว่าส่งเสริมอาชีพน้องๆ ให้มีงานทำ งานบริการให้เคยทำให้ใครฟรีๆ อยู่แล้ว
          “ไงพ่อหนุ่ม สร้อยสวยนะมีเจ้าของตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ” แซมทักทายเพื่อนเพราะสร้อยคอเส้นสั้นติดคอแทบจะรัดลูกกระเดือก
          “เฮ่อะ! เหมือนเดิมหนึ่ง” กมลเดินหน้าบึ้งเข้ามานั่งหน้าเคาน์เตอร์ ในสุดชิดกำแพงคือที่ประจำสั่งเครื่องดื่มม็อกเทลเวอร์จิ้นโมจิโต้ มันคือสไปรท์ฝานมะนาวใส่ใบสะระแหน่เป็นกำมือ!
          เจ้าของร้านบาร์เล็กๆ ที่เจ้าตัวเปิดตามเวลาว่างและส่งข่าวเปิดปิดร้านบนเว็ปไซด์ออนไลน์  ‘The True Face’ แหล่งรวมคนหลากหลายเพศ เพราะความดังด้านหน้าตาและหน้าที่การงานบนโลกโซเชียลของเจ้าของร้านที่เป็นหนุ่มข้ามเพศผู้ช่วยคนดังแห่ง ‘Midnight Circle’ สถานบันเทิงชื่อดังของเหล่าชาวหลากสี ที่ขึ้นชื่อเรื่องงานโชว์รอบเที่ยงคืน
          “เอ้า! ดับเครียด” เครื่องดื่มถูกตั้งวางด้านหน้าคนอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก
          “คนน้อยนะวันนี้” คนตาโตมองสำรวจลูกค้าในร้านเล็กๆ ที่เคยแน่นไปด้วยลูกค้าหลากหลายสไตล์
          “แน่นอน คืนนี้ควีนกลับวังไม่มีใครมัวมาดริ้งค์อยู่ที่นี่หรอก” บาร์เทนเดอร์สาวหล่อลากเก้าอี้ทรงสูงมานั่งคุยกับเพื่อนอย่างจริงจัง ปล่อยให้เด็กในร้านอีกสองคนคอยดูแลลูกค้าแทนเขาไปก่อน
          “ควีน?” เด็กหนุ่มมุ่งแต่ทำงานไม่สนใจงานโชว์งานแสดงเท่าไหร่ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องที่เพื่อนทอมสุดหล่อพูด
          “ชั่งมันเถอะว่างๆ จะพาไปเปิดโลก ว่าแต่มาทำไมล่ะวันนี้ยังไม่ได้เวลาเลยนี่นา” แซมชวนพูดคุยตามปกติ
          ถึงจะพอเดาได้ว่าเพื่อนกมลอยากจะมาถามข่าวคราวของอเดลแต่ไม่อยากพูดนำทาง เรื่องของสาวเจ้าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงนอกจากอาการตื่นตระหนกเพราะเจ้าตัวว่ายน้ำไม่เป็นและมีความแพนนิคกับเรื่องน้ำแต่วัยเด็ก แต่ดันมีสระน้ำส่วนตัวอยู่ในบ้านเป็นคนย้อนแย้งน่าดู
          “พี่อเดล...เป็นไงบ้าง” เพื่อนหนุ่มเอ่ยปากถามเรื่องที่ตัวเองอยากรู้ในที่สุด
          “สบายกว่านายเยอะ” พูดไปแล้วอยากตบปากตัวเองที่เผลอพูดเหมือนรู้ทุกเรื่องรอบตัวเพื่อน จะไม่ให้เขารู้ได้อย่างไรในเมื่อญาติตัวดีรายงานให้ฟังถี่ยิบยิ่งกว่าเปิดเพลงโปรดฟัง
          กมลมองเพื่อนด้วยความงุงงงไม่รู้ว่าความหมายที่ว่า สบายกว่าตัวเขา มันเป็นเรื่องอะไรกันแน่ ส่วนคนปากไวทำเฉไฉแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นใบหน้าขี้สงสัยของเพื่อนจะได้ปล่อยผ่านความสงสัยไป
          “แซมถามแกจริงๆ นะ อยากเป็นแฟนพี่อเดลจริงๆ เหรอ” กลมยกแก้วม็อคเทลขึ้นดื่มให้ร่างกายได้รับความสดชื่น
          “ถามบ้าๆ แน่นอนสิ ฉันรักเขาตั้งแต่ยังไม่แปลงสภาพเลยนะ” มือทั้งสองยกมือมาประคองอกเหมือนหญิงยั่วเสน่ห์บนอกแบนๆ ของตัวเองที่มีรอยสักดั่งงานศิลปะเต็มแผงอก
          “ไม่กลัวเขารู้เหรอว่านายรู้จักฉัน อาจจะคิดว่าเราร่วมมือกันทำร้ายเธอ” จากแผนที่ร่วมกันทำขยายผลไปไกลเกินกว่าที่กมลจะควบคุมให้อยู่แค่กับเรื่องที่เขาอยากให้เป็น
          “ทำไมต้องให้อเดลรู้ด้วยละ เราก็ต่างเหยียบให้มิดสิเพื่อน” มือเรียวเอื้อมไปตบไหล่เพื่อนรักเบาๆ เป็นกำลังใจ
          “แซมนายไม่มีอะไรปิดบังฉันอีกใช่ไหม” ถามทักกันตรงๆ ทำให้คนฟังสะอึกได้เหมือนกัน
          “วันนี้มาแนวไหนล่ะเนี่ย ความลับฉันมีเยอะจะตายอะไรมันกวนใจนายล่ะ” แซมระมัดระวังคำถามถ้าหากเพื่อนรู้ว่าเขาเป็นญาติกับพยัคฑ์คงไม่ฟาดอวัยวะบางอย่างใส่เขาแน่นอน ก็ไม่ได้อยากปิดแค่ไม่อยากบอกเพื่อนจะเข้าใจเขาไหม
          “พี่พยัคฑ์ทำเรามึนหว่ะ โดนตัดหน้าดักหลังจนงงไปหมด” เด็กหนุ่มนั่งเอามือกุมหัว รุ่นพี่น่าเคารพที่เขาคิดอยากจะคบหาเพื่อสืบเสาะหาความสำเร็จกลับเป็นคนหลากเล่ห์ร้อยเหลี่ยมมีด้านมืดจนเขาอื้มไปไม่ถึง ถึงตัวเองจะไม่ใช่คนดีก็เถอะด้านร้ายของเขาสู้พี่พยัคฑ์ไม่ติดไรฝุ่นเลย
           “อย่าบอกนะว่าพี่ท่านเขาสวมปลอกคอให้นายน่ะ” นิ้วชี้จี้ตรงไปยังสร้อยบนคอจะว่าไม่ตกใจก็คงไม่ใช่ แต่มันน่าแปลกใจว่าญาติสุดโหดจะดึงรั้งเพื่อนเขาให้ติดตัวไว้ทำไม คงไม่ใช่ติดอกติดใจเพื่อนเขาให้แล้วหรอกน่ะ ขนหัวลุกแทนกมลเลยคราวนี้
          “อืม! มันมองชัดขนาดนั้นเลยเหรอ” มือของกมลเอื้อมไปลูบสร้อยที่คอเขามองในกระจกก็ดูเก๋มีสไตล์ ไม่ได้เหมือนปลอกคล้องคอหมาเสียหน่อย
          “คนคิดดีน่ะก็ว่าสวยอินเทรด...แต่คนคิดในทางดีไม่ได้อย่างฉันเนี่ย นายมันโดนมาสเตอร์ใส่ปลอกพร้อมจูงแล้วละครับคุณกมล” แซมพูดยิ้มๆ ไม่ได้ไซโคเพื่อนให้กลัวแต่อย่างไร คนหน้ารักชอบทำตัวร้ายๆ อาจจะชอบชีวิตสไตล์ใหม่แบบใส่โซ่ลากจูงก็ได้ เล่นๆ กันสนุกๆ (ตรงไหนฟระแซม? คนแต่งคิดไม่ออกค่ะ)
          “เฮ้อ! พอเถอะมองสร้อยให้เป็นสร้อย! พอ” กมลตัดจบได้ชัดเจน หยุดพูดเรื่องสร้อยเส้นนี้เสียที
           แซมมีเวลาว่างมากพอที่จะชวนเพื่อนกมลคุยคลายเครียด เพื่อนก็เล่าทุกสรรพเรื่องที่ผ่านมาให้ฟังอย่างละเอียดยิบไม่มีปิดบัง คนรับฟังก็ตั้งใจรับฟังไม่ขัดไม่แทรกเป็นผู้ฟังที่ดีให้เพื่อนรักได้ระบายออกประเดี๋ยวจะเป็นโรคเครียดทำลายสุขภาพจิตเสียเปล่า
           เจ้ามือถือตัวดียังดังไม่ยอมหยุด คนที่โทรตรงมาหาไม่ใช่คนอื่นคนไกลคือพยัคฑ์นั่นเอง แซมปล่อยสายให้หลุดและต่อสายเข้ามาใหม่แล้วยังคงปล่อยให้หลุด ญาติผู้พี่คงหัวเสียไม่น้อยแต่ตัวเขาเองก็รับสายพูดตอนที่กมลยังอยู่ที่นี่ไม่ได้เหมือนกัน
กว่าจะส่งเพื่อนกลับบ้านเรียบร้อยด้วยสภาพจิตใจที่ดีขึ้นก็เป็นเวลาเกือบชั่วโมง กมลเริ่มเป็นเพื่อนกมลคนเดิมดวงตาเริ่มสว่างไสวคลายทุกข์หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูเริ่มหายหม่นหมอง เพื่อนอย่างเขาคงทำได้เพียงแค่นี้ให้เพื่อนคนดีของเขาแต่ร้ายสำหรับคนอื่น
          “ไงพี่ใหญ่ยัค! ปลอกแพงไหมสั่งทำที่ไหนล่ะบอกหน่อยสิ” เขาโทรกลับทันทีเมื่อกมลออกจากร้านไปได้ครู่ใหญ่
          “น้องกมลอยู่ที่ร้านเหรอ” เสียงคุณพี่พูดถึงเพื่อนญาติห่างๆ ด้วยทำแทนตัวกมลว่า ‘น้อง’ พูดโดยไม่เคอะเขินอีกด้วย
          “กลับไปได้พักใหญ่แล้ว ทำไมเพื่อนกมลไม่ใช่หมานะฮะ อย่าสับคอคนเล่นๆ” แซมเตือนสติพี่ชายเขาไม่รู้หรอกว่าจะเข้าหูเข้าหัวบ้างหรือเปล่าอย่างน้อยก็ขอให้ได้เตือน
          “อย่าห่วงนะแพงนะสร้อยนั่นน่ะ เพื่อนนายไม่ใช่หมาอยู่แล้วเป็นน้องที่ทำงานสุดน่ารักต่างหาก” ปลายสายหัวเราะหึๆ เหมือนพึงพอใจบางอย่างแล้วขอวางหูไป
          แซมนวดหน้านวดตาที่ต้องตีหน้าไม่รู้กี่บทดีที่ไม่ต้องไปเจออเดลอีกหลังปิดร้าน ทั้งที่ไม่ชอบโกหกเพราะหากลืมว่าโป้ปดแล้วพูดซ้ำไม่เหมือนเดิมมันเหมือนประจานตัวเองว่าเป็นคนอย่างไร แต่ต้องฝืนทำการแสดงไปถึงไม่อยากเสแสร้งแต่ต้องแกล้งๆ ทำส่งๆ ไปแล้วจดจำใส่กะโหลกหนาๆ เอาไว้ว่าได้พูดอะไรไปบ้างถ้าเป็นไปได้หุบปากไว้คงสติให้มั่นแล้วเป็นฝ่ายนั่งฟังดีที่สุด
          กลุ่มลูกค้าท้ายสุดเดินเข้ามาพูดคุยทักทายกับแซมอย่างสนิทสนม แซมต้อนรับขับสู้เหล่าลูกค้าด้วยหน้าตาแช่มชื่นพูดคุยหยอกเย้าเหมือนลูกค้ารายอื่นๆ ไม่น้อยหน้ากัน อาชีพงานบริการเป็นจิตวิญญาณของเขาไปแล้ว อันนี้ไม่ได้แสดงแต่เขาเรียกว่ามืออาชีพ!

          กมลเดินขึ้นบันไดอพาร์ตเมนต์มาที่ห้องตัวเองที่ชั้นสอง คิดอะไรไปเรื่อยจนจะเอื้อมมือไปกดรหัสปลดล็อคห้องเห็นชายร่างสูงคุ้นตายืนพิงพนังรอเขาอยู่ก่อนแล้ว
          “เก็บของใช้ส่วนตัวแล้วไปอยู่คอนโดพี่” พยัคฑ์ออกคำสั่งให้รุ่นน้องย้ายไปอยู่คอนโดเดียวกันกับเขา
          “ทำไมล่ะครับ? ผมอยู่นี่สบายใจกว่า” เด็กหนุ่มเปิดประตูห้องค้างไว้เชิญคุณพี่ชายเข้ามานั่งพักรอเขาก่อน ใจจริงอยากให้ทำอะไรเขาก็ต้องทำอยู่แล้วขัดอะไรได้ที่ไหน
          “พี่สบายใจกว่าถ้าเราไปอยู่คอนโดพี่...กลัวหรือไง?” คนถามเห็นร่างบางยักไหล่ให้ไม่ได้สนใจอะไรเดินไปเก็บของใช้ส่วนตัวลงกระเป๋าเดินทาง
          “เฮ้อ! ผมอยากจะย้ายออกจากที่นี่อยู่แล้วไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้” กมลหยิบชุดทำงานและสูทตัวนอกใส่กระเป๋าชุดลำลองชุดนอนอีกไม่กี่ชุด รวมกับเครื่องประดับส่วนตัวอีกเล็กน้อยเป็นกล่องใส่นาฬิกา มีสร้อยข้อมือแฟชั่นสองสามเส้นใส่บ้างไม่ใส่บ้างเพราะมันเกะกะเวลาทำงาน
          กมลเดินเข้าห้องน้ำจะไปหยิบสบู่ แชมพู ก็มีเสียงขัดว่าไม่ต้องเอาไปให้ใช้ของพยัคฑ์ คนตัวสูงจัดการรวบแค่แปรงสีฟันอัตโนมัติมาให้ติดตัวไปอันเดียว
          “เอาแค่ชุดทำงานไปก็พอ พี่เตรียมชุดให้เราแล้ว” พยัคฑ์หยิบชุดอื่นออกเหลือเพียงชุดสูทและเสื้อเชิ้ต จัดแจงหยิบของที่กมลเตรียมจะเก็บไปเข้ากระเป๋าจัดการปิดและเดินลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของด้านในโหลงเหลงเดินนำหน้าออกจากห้องไป
          “แล้วของที่เหลือของผมจะเอาไปไว้ไหนล่ะครับ” กมลถามขณะมองของต่างๆ ในห้องของตัวเองอย่างเสียดาย ไหนจะเครื่องใช้ไฟฟ้าอื่นๆ อีกยังใช้ได้ไม่นานเลย กระเป๋าทำงานอีก รองเท้าใส่ทำกิจกรรมต่างๆ อีก
          “พี่จะให้คนมาเก็บใส่กล่องแล้วเอาไปให้เราทีหลัง” ร่างสูงเจ้ากี้เจ้าการเดินออกไปรอหน้าห้องเรียบร้อย บอกขั้นตอนการเตรียมงานขนย้ายให้ฟังจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงของส่วนตัว
          “โอ้ว! ฮะ” เด็กหนุ่มคลายกังวลนิดหน่อย เดินต้อยตามหลังรุ่นพี่ร่างสูงไป คงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้จะหนีก็มีสร้อยเส้นนี้บอกพิกัดจะกระชากออกกลัวจะบาดคอขาดตายทั้งหนาทั้งติดคอสร้อยบ้าสร้อยบอมันปลอกคอชัดๆ!
          หากชีวิตมีหนุ่มใหญ่คอยเลี้ยงดูส่งเงินทองให้ใช้ซื้อบ้านให้อยู่เป็นอนุน้อยเด็กเสี่ย รับรองได้เลยเขาคงเป็นเด็กเสี่ยที่ดวงกุดมากที่สุด
          เก็บความพยศไว้ก่อนรอดูสถานการณ์เขาเองเป็นผู้ชายมาดแมนไม่มีอะไรต้องเสียอยู่แล้ว!
          อาการมึนๆ อึนๆ ของเด็กแสบในวันนี้ทำให้พยัคฑ์แปลกใจเหมือนกัน น้องกมลพูดจาว่าง่ายให้ทำอะไรก็ทำหรือเจ้าตัวยังปรับตัวไม่ทัน หรือไม่ก็กำลังคิดแผนการอะไรอื่นอีก รีบๆ แสดงผลงานให้เห็นได้แล้วพี่รอดูรอชมผลงานความแสบซ่าของน้องกมลหน้ากลมคนน่ารักอยู่นา...
TBC...

ส่งเรื่องคนร้ายๆมาเสริฟเป็นออเดิร์ฟ ก่อนจะเข้าเรือนหอรอรักนะทุกคน
ฝากผลงานและ E-book ทั้งสองเรื่องด้วยนะคะ

Waiting for, Loving around รอจนเจอ(เธอที่รัก)
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiNjg3MDQwMyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjMyMTQwNCI7fQ
CALL Me : special the Myth
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiNjg3MDQwMyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjMyMzkyOSI7fQ
:mc4: o13
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-10-2024 15:28:19 โดย keisarinna »

ออฟไลน์ keisarinna

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ส่งตรงมาให้อ่านกันก่อนจะหยุดพักเรื่องนี้สักอาทิตย์นะคะพี่ต้องหยุดคลั่งรักน้องแซมแล้วค่ะงานพี่่ล้นมือเกิน
ตอนนี้ก็มีน้องตะวันลอยคอรอพี่คนแต่งอยู่ค่ะ o22


ใครอยากพูดคุยกับผู้เขียนส่งหลังไมค์มาได้นะคะตอนนี้ยังไม่ได้ทำเพจมีแต่เวปที่ลงนิยายวายค่ะ :katai3:
รอสักครู่จ้า ซับนรกเน้นฮานะท่าน อย่านำไปใช้เด้อ 555+ สำนวน under one's belt คือประสบการณ์สู่ความสำเร็จนะจ๊ะ

บทที่ห้า : I've got nothing but something best!-ผมไม่มีหนึ่งดุ้นสองตุ้ม แต่must!มีดิล...โด้
          กลุ่มลูกค้าท้ายสุดเดินเข้ามาพูดคุยทักทายกับแซมอย่างสนิทสนม แซมต้อนรับขับสู้เหล่าลูกค้าด้วยหน้าตาแช่มชื่นพูดคุยหยอกเย้าเหมือนลูกค้ารายอื่นๆ ไม่น้อยหน้ากัน อาชีพงานบริการเป็นจิตวิญญาณของเขาไปแล้ว อันนี้ไม่ได้แสดงแต่เขาเรียกว่ามืออาชีพ!
         วันนี้หนุ่มข้ามเพศปิดร้านเร็วกว่าเดิมลูกค้าต่างเฮโลกันไปที่แหล่งบันเทิงชื่อดัง เขาเองก็อยากไปดูโชว์ของจินนี่เช่นกันแต่รู้ช้าเกินไปบัตรไม่เหลือแล้ว อยากจับจองวีไอพีซีทนั่งดูจินนี่จ๋าใกล้ๆ
          ถึงจะรู้ว่าร่างจริงเป็นชายมาดแมนก็เถอะแต่การแสดงท่านจินนี่ตื่นเต้นหวาดเสียวถึงใจจริงๆ ผาดโผนแต่เซ็กซี่สี่หน้าดวงตาแสดงออกได้ใจจริงๆ ยิ่งได้แสงสีเสียงดนตรีประกอบจากทีมงานของมาม่าเซอร์ มันคือมิวสิคัลฮอตหน้าร้อนผ่าวหัวใจเต้นตุบๆ ร่างกายอยู่เฉยไม่ได้
          คุณไม่มีทางได้เจอโชว์สุดเร้าร้อนแบบมิดไนท์เซอเคิลในโรงละครทั่วไป เขาล่ะนึกไม่ออกเลยว่าชีวิตจริงเจ้าตัวดำเนินชีวิตยังไงต้องไปกระซิบถามเด็กคนโปรดของมาม่าเซอร์แพทริคเสียหน่อยแล้ว
          วันนี้ตั้งใจนอนที่ร้านชั้นบนเพราะต้องไปทำงานที่เดอะเดย์คาเฟ่ในตอนเช้าที่นี่ใกล้กว่าคอนโดของพยัคฑ์จะได้ไม่ต้องซิงรถสุดรักไประยะทางไกล
          “โอ้ว! ปิดเร็วจัง รับแขกอีกคนไหมแซมมี่” เสียงหวานติดแหบนิดหน่อยวันนี้เนื่องจากเพิ่งออกมาพักผ่อนที่บ้านใหญ่หลังออกจากโรงพยาบาล
          “โห้! มาได้ไงเนี่ยอเดล เข้ามาก่อนสิผมเปิดส่วนตัวให้เลย” แชมยิ้มแย้มแต่ใจลึกๆ แล้วรู้สึกกระอักกระอ่วนยังไม่อยากเจอเธอคนนี้แบบกระชับมิตรแบบนี้เลย
          เมื่อคนมาเยือนเดินเข้ามาในร้านด้วยภาพลักษณ์ที่เปลี่ยนไปจนแซมแทบจะจำเธอไม่ได้ จากผมสีเข้มหยิกเป็นรอนเป็นลูกคลื่นตอนนี้เป็นทรงบ็อบเสมอใบหูทรงเปิดข้างสุดเท่ห์ด้วยทำผมเป็นสีเทาแซมไฮไลท์เป็นช่อเล็กๆ สีน้ำเงินที่ท้ายทอยด้านหลัง
          การแต่งเนื้อแต่งตัวไม่ได้ประโคมด้วยแบรนด์แนมสุดหรูเหมือนก่อน ท่าทางเธอคงมีปัญหากับน้ำจริงๆ หลังฟื้นคืนสติขึ้นมาจากการจมน้ำกระบวนความคิดโหวงเหวงไปมาก
          “นี่ใครกันนี่? ลุกซ์นี้ผมชอบนะจี๊ด!ดีเหมือนเจอเพื่อนพวกเดียวกัน” แซมทักทายพร้อมเอ่ยชมภาพลักษณ์ใหม่ที่แปลกตาของอเดล
          แซมไม่ได้ปากหวานกับใครนักหรอก แต่กับเธอคนนี้เขาต้องระมัดระวังคำพูดมากยิ่งกว่าเพื่อนหน้ากลมเสียอีกแต่กับพี่ยัคคนใหญ่ตัวโตเขาสามารถปากยื่นปากยาวพูดไปเรื่อยโดยไม่ต้องเกรงออกเกรงใจ แค่คนรอบตัวสุดใกล้ชิดสามคนเขาก็ได้ขัดเกลาการแสดงแบบมืออาชีพไปในตัวจนเป็นดราม่าแมนตัวแม่!
          “เปลี่ยนตัวตนนิดหน่อย เป็นตัวเองก็สนุกดี ขอดราย มาร์ทีนี” อเดลพูดยิ้มๆ สั่งเครื่องดื่มเบาๆ แต่ดีกรีแรงแก้เซ็งเพราะเสียเวลาเกือบทั้งวันกับผมทรงใหม่ถึงซาลอนชื่อดังจะมีอาหารว่างเตรียมไว้ให้แต่กลิ่นสีย้อมผมกับสารพัดอุปกรณ์ที่ประโคมอยู่บนหัวทำให้กินอะไรไม่ลงนอกจากกาแฟกับคุกกี้อบนิดหน่อย
          “ครับคุณผู้หญิง” บาร์เทนเดอร์ส่วนตัวเตรียมเครื่องดื่มอย่างรวดเร็วทันใจ
         “หิวข้าว นายมีไรให้กินบ้างไหม กว่าจะได้ทรงนี้มาหิวจนท้องกิ่วแล้ว” อเดลนั่งจิบมาร์ทีนี่อย่างสบายอารมณ์เมื่อท้องเริ่มร้อนจากน้ำมีดีกรีก็อยากทานอาหารขึ้นมาถามเพื่อนหน้าหล่อส่งๆ ไปแต่ไม่คิดว่าจะได้ทานอะไรได้ในร้านเหล้าแบบนี้
          “ถามหาอาหารในร้านเหล้า? แต่! วันนี้คุณโชคดีอเดลผมขโมยคีซแซลมอนรมควันจากแม่บ้านเมื่อตอนบ่ายมา” ตอนตื่นนอนจะมาเปิดร้านแม่บ้านนำออกจากเตากลิ่นหอมจนเจ้าตัวอดใจขโมยมากินเองไม่ได้พี่ใหญ่คงไม่กินของแบบนี้หรอกป้าแม่บ้านทำให้กินผิดคนแล้ว
          แซมหายไปด้านหลังร้าน เขามีไมโครเวฟอุ่นอาหารและตู้เย็นขนาดกระทัดรัดไว้ใช้ส่วนตัว หยิบคีซที่แช่เย็นไว้ไปอุ่นเตรียมให้หญิงที่แอบชอบได้ทานรองท้อง คาดว่าน่าจะอิ่มถ้าคำนวณแคลอรีโดยรวมแล้วควรจะอิ่มและพอที่สองชิ้นจากคีซถาดใหญ่ที่เขาหยิบมา
          ผู้หญิงห่วงสวยกลัวหุ่นไม่น่ามองทุกคนล่ะน่าแบ่งของอร่อยให้ทานนิดๆ หน่อยๆ ไม่เป็นไรหรอกเขายังมีเก็บไว้อีกหนึ่งถาด! จัดเต็มแซลมอนสโมคและเบิ้ลชีชฉ่ำๆ
         กลิ่นหอมชวนอร่อยทั้งที่ยังไม่ได้กินทำเอาท้องน้อยๆ ของอเดลร้องโครกครากอยากหยิบช้อนตักเจ้าคีซยั่วน้ำลายเข้าปากทันที แต่ก็ต้องอดใจรอนั่งชะเง้อมองหลังร้านว่าเมื่อไหร่เพื่อนหน้าหล่อจะออกมาพร้อมอาหาร
          “พร้อมเสริฟ! ผมให้เบิ้ลสองชิ้นเลยครับคุณผู้หญิง” แซมบริการด้วยใจส่งคีซสุดอร่อยดับความหิวแล้วยืนมองสาวเจ้านั่งกินอย่างเอร็ดอร่อย
          เมื่อท้องอิ่มเรียบร้อยสาวเจ้าสั่งคอกเทลหลากสีล้างปากอีกแก้ว แซมจะห้ามอะไรได้นอกจากคอยเอาอกเอาใจทำอะไรอย่างอื่นอีกไม่ได้หรอก
          “นายชอบฉันใช่ไหม มาลองคบกันดีไหม?” อเดลโพล่งถามออกมาโต้งๆ เธอพอจะรับรู้ความรู้สึกเกินเพื่อนจากแซมได้แต่เธอก็ยังหลงใหลชายหนุ่มสุดเย็นชาอย่างพยัคฑ์อย่างตัดใจไม่ได้เสียที
          ทั้งที่รู้ว่าฝ่ายชายไม่ได้รู้สึกรักๆ ใคร่ๆ แบบชายหญิงกับเธอเลย แอบหวังว่าหากได้เป็นคนรู้อกรู้ใจทำงานด้วยกันได้ดีลผลประโยชน์ลงตัวจะทำให้ยกระดับหญิงข้างกายเป็นคนรักได้บ้างสักวัน
          เธอไม่ติดใจอะไรหรอกที่พยัคฑ์จะชอบหญิงหรือชาย เธอเองรู้ตัวว่าหวั่นไหวและหลงรักเพศเดียวกันบ่อยครั้งเหมือนกันและคนที่รักมักเป็นผู้หญิง แต่พยัคฑ์เหมือนผู้ชายสายดำที่น่าหลงใหลสำหรับเธอมันก็แค่นั้นไม่ได้คิดพิศวาสเรื่องรื่นเริงบนเตียง หากจุดธูปบูชาเทียนเติมน้ำมันใส่น้ำว่านได้ชายของขลังคงมีอิทธิพลมนต์วิเศษเหนือคนแล้ว
          “เมาหรือเปล่านี่ ไม่ใช่พรุ่งนี้แตะผมตกเตียงหรอกนะ” สาวหล่อเย้าเล่นไม่เคยคิดว่าจะโดนหญิงขอคบหาด้วยคำพูดโต้งๆ หน้าตายอย่างนี้
          “อะไรอ่ะ? คบกันต้อง...ด้วยเหรอ” คนเอ่ยปากหน้าหวอทันที มันคงดูน่ารักสำหรับคนที่กำลังยืนดูหญิงใจกล้าคนนี้เรียกร้องอยากหาคู่ในร้านเหล้า
          “เมาก็กลับบ้านครับคุณผู้หญิง ผมจะได้ปิดร้านนอน” ถึงแซมคาวหวังความสัมพันธ์ว่าอยากได้อเดลเป็นคู่รัก แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่เหมาะสมเท่าไหร่ ตัวเธอเองก็พึ่งเจอเรื่องกระทบจิตใจมาทั้งยังโดนพี่ใหญ่จัดหนักจัดฉากแรงเพิ่มให้อีกสมองเธออาจกระทบกระเทือนก็ได้
          เกิดนึกได้ขึ้นมาว่าพลั้งเผลอแค่อยากจะเล่นตลกลมปากแซวเล่น แล้วจะมาขอเลิกเพราะวันก่อนเมาถึงพูดจาไร้สาระ มาพูดอย่างงี้ไม่ได้หรอกนะเขาเสียเชฟหมดไม่กล้าขอสาวอื่นคบเป็นแฟนอีกแน่
          “ก็...คบแบบเพื่อนสนิทไปก่อนไม่ได้เหรอ แบบว่าสนิ๊ทสนิทน่ะ” คนทำตัวไม่ถูกพูดเลิกลั่ก เธอไม่ได้เมาอยากจะเดินตามทางที่ตัวตนเป็นและรู้สึกได้เองโดยธรรมชาติ ได้เจอแซมเหมือนเธอได้กลับไปเจอเด็กน้อยคนหนึ่งที่ยังติดอยู่ในใจ
          ในความคิดของเธอมีภาพจำถึงเด็กน้อยก๋ากั๋นคนหนึ่ง ท่าท่างทะมัดทะแมงชอบชวนคุยคอยวิ่งมาเล่นกับเธอตอนไปบ้านพี่พยัคฑ์ ยามมีงานเลี้ยงของครอบครัวใหญ่
          จากไม่ค่อยชอบงานเลี้ยงน่าเบื่อของเหล่าผู้ใหญ่กลับอยากจะไปและคอยมองหาเด็กหญิงคนนั้นตลอดเธอชื่อแปลกๆ จำได้แต่ว่า วิตทรี่ อะไรทำนองนี้
          แต่หลังๆ มาตั้งแต่คบหากันในนามกับพี่พยัคฑ์ ก็ไม่เจอสาวน้อยหน้าหล่อที่กำลังโตเป็นสาวทำตัวเป็นนักเลงหัวไม้คนนั้นอีกเลย
          “กลับบ้านไปครับ สติสตางค์ครบเมื่อไหร่เราค่อยคุยกันอีกที เรื่องคบกันเป็นแฟนน่ะ” แซมเดินเข้ามาประคองหญิงสาวให้ลุกขึ้นคอยดูว่าเมาดิบหรือเมาจริง
           แซมสะดุ้งสุดตัวขนลุกตั้งชันเมื่อเรียวปากนุ่มนิ่มของอเดลกดจูบเบาๆ มาที่ริมฝีปากของเขา แชมมี่ไม่เสียเชิงจูบตอบอย่างรวดเร็วปรับองศาทิศทางสอนหญิงสาวว่าจูบที่ถูกต้องอย่างมืออาชีพเขาทำกันเช่นไร! (คุณพ่อ เอ้ย! น้องแซมม)
          “จะมาเสียใจที่หลังไม่ได้นะผมไม่มีดุ้น มีแต่ดิลโด้” จูบเสร็จจนหนำใจหญิงสาวในอ้อมกอดถึงกับตาลอยตัวอ่อนร่างเปลี้ย
          มือเรียวทั้งสองข้างของเธอพยายามจับไหล่ของแซมพยุงตัวแล้วตบอกเบาๆ เรียกสติทั้งตัวเองและคนส่งจูบดูดวิญญาณ ให้กลับมาสถาณการณ์ตรงหน้าก่อนไปไกลถึงเรื่องบนเตียง
          ว่าแต่เมื่อกี้ได้ยินอะไรผิดไปหรือเปล่า...ไม่มีดุ้น...มีดิลโด้! มือไวกว่าความคิดคว้าหมับไปที่เป้ากางเกงของแซมมี่ทันที มันต้องไม่นูนแบบนี้สิถ้าไม่มี...
          “อ่ะ! นา..ย ” อเดลตกใจอ้าปากหวอตาโตสิ่งที่มือเธอจับและบีบไว้ตอนนี้ไม่เหมือนของเธอสักนิด
          “กางเกงในเสริมเป้าน่ะคนสวยแบบมีตุ้มด้วย! หายเมาแล้วกลับบ้านเถอะครับ” แซมยิ้มกริ่มไม่ได้อายอะไรเลยที่มือสวยๆ กอบกุมเป้ากางเกงรัดติ่วของตัวเองอยู่ตอนนี้
          แซมอยากแกล้งอเดลอีกสักหน่อยด้วยการดันร่างหญิงสาวติดกับเคาน์เตอร์บาร์ใช้แขนทั้งสองข้างของตัวเองขังสาวใจกล้าใต้ร่างอุ่นระอุของตัวเอง
          ภายใต้รูปลักษณ์ภาพนอกแซมก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งเหมือนชายหนุ่มทั่วไปด้วยการเพิ่มฮอร์โมนเพศเทสโทสเตอโรนในร่างกาย อะไรที่มันอึ๋มบึ้มบ้ำเกะกะไม่สบายตัวก็แค่ตัดมันออก! เสียอย่างเดียวใจยังไม่กล้าทำท่อนโทงเทง? ได้แต่เสริมของท่านชายเอา ส่องเป้าเนินสูงตุงกว่าหลังเต่า เอ๊ะ! ต้องเป็นท่อนตุงเป็นซุงอยู่กลางเป้าดูเท่ห์คักๆ!! (เท่ห์มากๆ)
           อเดลหน้าแดงทำตัวไม่ถูกผิดกลิ่นผิดรูปร่างแต่หอมอบอุ่นจนอยากซุกหน้าเข้าไปซบให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ยังไม่กล้าหน้าด้านหน้าทนที่จะทำอย่างใจหวังได้
          เธอชอบกลิ่นหอมสบายจมูกหอมหวานเย้ายวนบนตัวแซมมี่มากกว่ากลิ่นหอมรุ่นแรงด้วยพลังเพศชายมาดแมนสุดแข็งแกร่งเหมือนพี่พยัคฑ์  เธอเผลอเปรียบเทียบเพื่อนข้างกายหน้าหล่ออยู่บ่อยครั้งไม่อยากโกหกตัวเองว่าสบายใจและอบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้แซมมี่ และด่าตัวเองอยู่บ่อยๆ ที่เผลอใจให้ชายอื่นนอกจากบุรุษเพศในดวงใจ
          “คุณอย่ารีบร้อยเลย ผมไม่หนีไปไหนคุณรู้อยู่แล้วนี่ ตอนนี้กลับบ้านไปพักก่อน” เสียงนุ่มนวลพูดข้างหูส่งคนกลับบ้านนอนให้หลับฝันดี
          เขาไม่อยากรีบร้อนเรื่องความรัก รอมาได้ตั้งแต่ยังเป็นเด็กหญิงวัยกระเตาะ จนเป็นหญิงมาดแมนวัยถมึงทึง จนกลายเป็นหญิงร่างชายสุดภาคภูมิ  ก็รอมานานขนาดนี้ รออีกหน่อยคงไม่คงเป็นหญิงชราร่างเฒ่าไปเสียหรอก

          ด้วยความหวังดีจากพี่ใหญ่พยัคฑ์ เขาส่งคนของเขามาเฝ้าดูเหตุการณ์ที่หน้าร้านของแซมกลัวว่าอเดลจะมาก่อเหตุไม่คาดฝันหากน้องสาวหน้าหล่ออดใจโกหกไม่ได้ว่าเป็นญาติห่างๆ ที่สนิทกันมากกับเขา และซ้ำยังเป็นเพื่อนกับกมลคนหักหลักจอมน่ารักอีกด้วย
          “ไอ้บ้านี่! ดูอยู่ได้มารยาทกับเจ้านายมีบ้างไหม” บอดี้การ์ดที่ซุมดูเหตุการณ์อยู่บนรถหน้าร้านแซม ดุเพื่อนพร้อมทั้งเหวี่ยงมือหนาๆ ตบตาเพื่อนร่วมงานที่เบิกตามองสถานการณ์อุกอาจคุกคามทางอารมณ์จนหน้าหงาย
          “ก็แหม มีกล้องก็ต้องดูสิเผื่อคุณอเดลคว้ามีดแทงคอคุณแซมจะทำไมล่ะ” หน้าที่มีก็ต้องทำอย่างแข็งขันนะอย่าได้ขาดตกบกพร่อง
          “แค่เห็นเขาจูบกันเอ็งก็หยุดดูได้แล้ว เขาคงไม่ใช้มีดแทงปากกันหรอกมั้ง” ทำหน้าที่ยังไม่รู้จักคิด โตจนโทงเทงแล้วยังตื่นเต้นกับคนจูบกันอยู่อีก
          “น่าเพื่อน...หน้าที่ๆ” เพื่อนร่วมอาชีพหน้าทิ่มอีกครั้งพร้อมจอภาพจากกล้องภายร้านที่ถูกถ่ายทอดสดดับลงเพราะถูกปิดไป ส่วนคนโดนตบหัวตอกเข้าอีกครั้งอย่างแรงถึงกับเกาหัวแรงๆ ไล่ความเจ็บ
          อเดลเดินออกมานอกร้านพอดีคงไม่มีเรื่องร้ายแรงอะไรแล้วตอนนี้ เพราะคุณแซมหน้าหล่อยิ้มแช่มชื่นหน้าระรื่นออกมาส่งสาวสวยที่หน้าร้าน ชะเงอคอมองหญิงสาวจนลับตาแล้วปิดประตูกลับเข้าร้านไป วันนี้คุณแซมคงนอนค้างที่ร้านเหล้านี่คงจะต้องไปทำงานที่ร้านคาเฟ่พรุ่งนี้เช้า 
          “เฮ้อ! ชีวิตรักพวกเจ้านายแปลกประหลาดขึ้นกันทุกวัน” เป็นแบบก็ดีเหมือนกันชีวิตการทำงานจะได้ไม่น่าเบื่อตืนเต้นเป็นพักๆกระชุ่มกระชวยเป็นช่วงๆ
          อย่าเอากล้องไปติดในห้องนอนแล้วกัน ประเดี๋ยวพวกผมจะอยุ่กันไม่เป็นสุข ทิ้งคราบบางอย่างไว้บนรถต้องเสียเวลาหาล้างให้ต้องวุ่นวาย

         
แซมเอ้ยพี่ไม่ไหวแล้วนะน้องขอหยุดคลั่นน้องนะปัดนี้ เพี้ยง!!!

***แก้ไขเนื้อหานิดหน่อยนะคะ ตอนพิมพ์ตอนน้องแซมมันมือไปหน่อย พึ่งจะได้คีบอร์ดใหม่พิมพ์นุ่ม เร็วด้วย ดูสิกี่วันจะพัง 555+ :hao3:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-10-2024 16:40:17 โดย keisarinna »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ keisarinna

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
แก้ไขเนื้อหาเพิ่มเติมค่ะ รอตอนต่อไปนะคะขอไปอัพเดตเรื่องอื่นๆ ก่อนค่ะ
ไคซ์ได้ขจัดความคลั่งน้องแซมให้มีน้อยลงบ้างไปแล้ว :impress3:

บทที่ห้า(ตอนจบ) : It's under their belts! - รวบรัดสำเร็จเสร็จเรื่องใต้สะดือ!

          รุ่นพี่เผด็จการพารุ่นน้องไปยังคอนโดด้วยตัวเอง ทั้งขับรถไปรับลากกระเป๋าเดินทางนำหน้าคนเดินตามหน้าตาบอกบุญไม่รับ เดินตัวตรงไหล่ตั้งเป็นยักษ์ปักหลั่นเดินนวยนาดเหมือนเดินบนแคตวอล์กน่าหมั่นไส้ คนหน้าตาดีมีมาดก็ต้องดึงดูดสายตาให้คนมองนั่นแหล่ะ พี่แกไม่ผิดอะไรหรอกแค่มองแล้วหมั่นไส้คนได้รับดีเอ็นเอมาดี
          ชะตากรรมอะไรหนอ...เมียน้อยก็ไม่ใช่ รุ่นน้องที่ทำงานก็...เป็นจริงตามนั้น แต่ไม่เห็นต้องทำอะไรเวอร์วังอลังการเหมือนพาอนุเมียเข้าบ้านแบบนี้เลย เป็นอนุชาย(า)น้อย จะก้าวขาไปเดินบนพรมเพลิงดีไหมเนี่ย?
          คนมีเงินนี่ความเป็นอยู่มันดีอย่างนี้นี่เอง คอนโดหรู ความปลอดภัยยอดเยี่ยม มีสระว่ายน้ำมียิมให้ใช้ออกกำลังกายไปมองฟ้ามองวิวมุมสูงไป สุขภาพกายสภาพจิตใจคงดีน่าดู แล้วรุ่นพี่หัวหน้างานจะมาพาเขาทัวร์เที่ยวคอนโดตัวเองทำไมไม่เข้าใจตรงนี้นี่ล่ะ
          “น้องกมลอยู่ที่นี่ไปก่อน พี่ไม่ค่อยได้อยู่คอนโดอยากได้อะไรให้บอกแม่บ้าน” เขาพาขึ้นลิฟท์ที่ส่งตรงถึงหน้าห้องแค่แนบบัตรแสกน ร่างสูงส่งบัตรสุดเอ็กซ์คลูชีฟให้เก็บไว้พร้อมบอกวิธีใช้
          “แล้วพี่ยัคฑ์จะไปอยู่ไหนล่ะครับ ให้ผมอยู่ที่นี่” คนแกล้งทำตัวน่ารักถามด้วยความสงสัย
          “ใครบอกว่าพี่ไม่อยู่ที่นี่” คนพูดตีหน้ามึนเขาไม่เคยบอกว่าไม่ได้อยู่ที่นี่ อยู่บ้างไม่อยู่บ้างแล้วแต่วันไหนต้องการความสะดวกจะมานอนที่คอนโด
          เจ้าแซมน้องสาวหน้าหล่อยังมากินมานอนที่นี่เยอะกว่าเจ้าของอย่างเขาอีก ประเดี๋ยวต้องห้ามให้แซมมาวุ่นวายที่นี่ หรือจะปล่อยให้เรื่องที่แซมเป็นญาติเขาให้น้องกมลรู้ไปซะเลยจะได้ไม่ต้องมาระมัดระวัง ถึงน้องกมลจะอกแตกตายแต่เขาจะได้สบายใจไม่ต้องปกปิดอะไรเด็กแสบคนนี้อีก เขาไม่ปล่อยให้คนที่ถูกใจตายตรงหน้าแน่นอนอุ่นใจแทนคนน่ารักภายใต้การปกครองได้เลย
          “อ้าว! ก็พี่ให้ผมอยู่ที่นี่” รุ่นน้องถึงกับย้อนถามเสียงสูง
          “พี่ไปๆ มาๆ น้องกมลก็รอต้อนรับพี่กลับมานอนบ้านแล้วกัน” คนเจ้าเล่ห์เน้นคำกำกวมอย่างตั้งใจ
          “เอ๋!” ร่างกายเด็กหนุ่มเหมือนตกลงในหลุมดำกลางอากาศ พูดได้แค่เพียงคำอุทาน
          “อะแฮ่ม! วันนี้พี่นอนนี่ ห้องพี่อยู่ชั้นบนมีห้องนอนแขกอยู่ด้านล่าง เลือกว่าจะนอนตรงไหนตามใจเราเลย หรือไปนอนกับพี่ก็ได้พี่ยินดี” มือหนาคว้าปลายคางมนเชิดขึ้นมามองตาคมกริบของเขา ดวงตากลมโตสั่นไหวเล็กน้อยแล้วกลับมากล้าจ้องตาสู้กลับ เจ้าตัวยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าแอบยกยิ้มชมชอบความใจสู้ของคนร่างเล็กในอุ้มมือ
          “ขอผมดูก่อนที่ไหนสบายที่สุด” เอากับเขาสิลองดูกันสักตั้งสองตั้ง แพ้เกมส์นี้ใช่ว่าจะไม่มีเกมส์ต่อไป
          คอยดูนะจะก่อกวนให้บ้านไม่เป็นบ้านเลย จะกางมุ้งนอนมันกลางห้องโถงใหญ่โตนี่หล่ะ จะทำส้มตำปลาร้าแซ่บๆ ให้กลิ่นฟุ้งคลุ้งไปทั่วบ้านเลยคอยดู ดูสิจะทนเลี้ยงเขาในบ้านได้นานไหม!
          “โอ้ว! นี่คงเตรียมเล่นงานพี่แล้วสินะ ขอสนุกๆ นะน้องหน้ากลม” พยัคฑ์หัวเราะปิดท้ายแล้วปล่อยให้รุ่นน้องยืนอยู่กลางโถงส่วนเจ้าตัวเองขึ้นไปห้องนอนตัวเอง เตรียมรอการต้อนรับอันอบอุ่นของเด็กรู้ใจคนใหม่? (คุณพี่ถามน้องเขายังค้า)
          “คนบ้า! ร้ายกาจได้ทุกเวลา ไม่ปล่อยวางซะบ้างเลย ฮึ้ย!!” ร่างเล็กเดินกระทืบเท้าปึงปังเหมือนจะพังบ้านบนคอนโตให้พินาศคาส้นเท้า
          คนตัวโตที่แอบดูผ่านม่านกันสายตาหัวเราะชอบใจจนกลั้นไว้ไม่อยู่ เมื่อเด็กรุ่นน้องลากกระเป๋าไปยังห้องนอนแขกด้านล่างก็ส่งเสียงจิ๊ปากไม่พอใจ นึกว่าคนน่ารักจะใจกล้ารับคำท้ามานอนร่วมเตียงในห้องนอนตัวเองซะอีก (คุณพี่! เขาหลับก็ไปอุ้มมาสิเคอะ)
          คนร้ายกาจอารมณ์ดีเดินผิวปากเข้าไปอาบน้ำสบายใจเสียชิบ คืนนี้คงมีเรื่องให้เขาสนุกอีกหลายเรื่องเลยที่คิดได้ คำสุภาษิตโบราณท่านว่าไว้อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย นวดตัวปรนนิบัตร่างเจ้านายเมื่ออยู่ใกล้ท่าน! (คุณพี่ไปจำมาจากไหนคะ คนแต่งพึ่งได้ยิน หุหุ)
          กลมรู้สึกขนลุกซู่ทั่วตัวเหมือนจะมีเรื่องไม่ดีเกินขึ้น รางสังหรณ์เขาไม่เคยแม่นแต่พี่พรายกระซิบที่ไปซื้อมาในเน็ตต้องกระซิบบอกลางร้ายให้เขารู้แน่ๆ
          ว่าแต่ของดีของขลังทั้งหมดยังอยู่ในห้องของเขาที่พึ่งย้ายออกนี่นา...ตายแล้ว คอนโดสุดหรูก็มีสายมูด้วยหรือเนี่ย!
          พี่ยัคร้ายส่วนตัวยังไม่พอยังเล่นของชั่วร้ายอีกด้วย ร้ายตัวพ่อว่าร้ายกาจแล้ว แต่นี่บรรพบุรุษพ่อโครตร้ายของแทร่!!!
          โชคชะตาเกลียดขี้หน้าอะไรเขานักหนาถึงได้สร้างคนหน้าตาน่ารักอย่างเขา  แต่ผลักไสชีวิตน้อยๆ ให้มาเผชิญชะตากรรมกับคนร้ายสุดขั้วขนาดนี้
          พยัคฑ์กะไว้หลังจัดการเรื่องส่วนตัวเสร็จจะลงมาแหย่รุ่นน้องตัวเล็กข้างล่าง แต่เขาเผลอทำงานไปไม่นานก็เลยมื้อดึกไปมากโขแล้ว เจ้าของห้องแต่งตัวง่ายๆ ด้วยกางเกงนอนผ้าพลิ้วสุดหมิ่นเหม่คาค้างไว้รอบสะโพกเกี่ยวเกาะส่วนนูนเด่นโชว์หลาไม่อายใคร
          ร่างสูงเดินตรงไปห้องเตรียมอาหารมีคีซแซลมอลสโมคเหลืออยู่ถาดหนึ่ง แต่ยามดึกยามดื่นกินแล้วนอนคีซเป็นทางเลือกที่ไม่ดีต่อสุขภาพนัก เก็บไว้ให้กมลกินเป็นของว่างแทนดีกว่า
          สายตาคมมองหาอาหารที่คุณแม่บ้านจัดเตรียมไว้ให้ หวังว่าจะเจอสลัดซักจานไม่ก็กรีกโยเกริ์ตผลไม้รวมสักถ้วยจัดไว้ให้เขา นิสัยส่วนตัวของพยัคฑ์เข้มงวดในการกิน เป็นคนรักสุขภาพชอบการออกกำลังกาย
          ไม่อยากแก่ไม่อยากตายเร็วด้วยโรคร้ายและไม่อยากมีสภาพเหมือนพ่อตัวเองที่พุงพุ่งออกด้านหน้าลามไปด้านข้างย้อยลงด้านล่างทุกวันๆ
          กำลังจะจิ้มผักย่างบนจานสลัดใส่เข้าปากก็เจอร่างเล็กแนบกายแอบอยู่ข้างตู้เย็น คนหิวดึกไม่สนใจกินสลัดผักย่างที่พึ่งอุ่นใหม่ๆ หน้าตาเฉย
          “รอตั้งนาน ผมก็หิวเหมือนกันนะ” กมลตัดพ้อดื่มแค่ม็อคเทลไปแก้วเดียวตั้งแต่หัวค่ำ ยังไม่มีอาหารเย็นให้ห้องเขาได้ย่อยเลย รอเจ้าของห้องเปิดงานเลี้ยงต้อนรับจนหลับคาเตียง ตื่นอีกครั้งก็กลิ่นอาหารนี่แหล่ะพาเขาเดินมาที่นี่
          “แล้วน้องกมลจะทานอะไรล่ะ ดึกมากแล้วนะ” ปากก็เคี้ยวไปมือก็ตักคำใหม่รอเข้าปากแต่ยังมีน้ำใจถาม คิดถึงคีซถาดใหญ่ขึ้นมาได้เตรียมอบอุ่นร้อนให้รุ่นน้องกินคลายหิว
          ร่างสูงจัดการคีซกลิ่มหอมน่าอร่อยให้น้องในที่ทำงานสุดน่ารักได้ชิมรสชาติ เหมือนคนตัวเล็กกินจุจะยังไม่พอใจมองที่จานสลัดผักย่างที่คนพี่กำลังกินอยู่อีกด้วย ในเมื่อใจดีแล้วต้องทำให้ถึงขีดสุด ยอมเสียของอร่อยยามดึกให้เด็กหิวโหยอีกหนึ่งจาน เหลือแค่ดื่มน้ำแร่หนึ่งขวดดับกระหายแทนความหิว
          “พี่ยัคอิ่มแล้วเหรอ อันนี้อร่อยกินสิครับ” พูดจบก็ตักคีซคำใหญ่ให้คนร้ายที่ใจดีให้อาหารเขากินเลยอยากแบ่งของดีให้ทานสักคำสองคำ
          พยัคฑ์ไม่พูดพร่ำอ้าปากงับอาหารแคลอรีสูงเข้าปากอย่างไม่ต้องคิด คีซที่คุณแม่ป้าทำก็อร่อยตามมาตรฐานนั่นแหล่ะ แต่พอน้องหน้ากลมป้อนเข้าปากมันอร่อยขึ้นไปอีก อร่อยปากรวมทั้งยังอิ่มใจ น้องกมลยังมีใจให้เขาได้สาวไส้บ้างหล่ะ! (ว้ายยคิดอะไรขุนพี่)
          ยอมอ้วนสักวันคงไม่เป็นไร คราวนี้คนน้องป้อนอะไรคนใจร้ายก็อ้าปากงับไม่หยุด สองหนุ่มเลยอิ่มจนจุกเพราะแซลมอลคีซถาดใหญ่เชื่อมสัมพันธ์ทางการกิน
          รุ่นน้องกินอิ่มจนหน้ากลมรวบอุปกรณ์การกินที่ใช้แล้วไปล้าง คุณพี่หน้าดุขว้ารับวาง จับเรียงเข้าเครื่องล้างจานเสร็จจบงานคน ให้เทคโนโลยีจัดการงานบ้านแทน เขาอยากจะนอนคุยเล่นกับรุ่นน้องน่ารักเสียแล้ว
          ร่างสูงใหญ่อุ้มรุ่นน้องในท่าเจ้าสาวพาขึ้นห้องหอไปเสียชิบ โดยมีขาน้อยๆสองข้างของกมลตีพึบพับดิ้นกะดื๊บๆ อยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงแนบอกแน่นมัดกล้ามไร้เสื้อมาเกะกะ
          คนอุ้มมองเห็นว่าคนในอ้อมอกดิ้นกระดี้กระด้า? ยิ่งได้ใจจัดแกล้งชุดใหญ่ส่งสัมผัสความเป็นชายสุดมาดแมนดันแอ่นทอนล่างถูไถหลังคนน่ารักทันที
          กมลตัวแข็งเกร็งเป็นหินเมื่อแผ่นหลังไปถูกเข้ากับอวัยวะบางอย่างนูนใหญ่แข็งสู้ผิวเนื้อเขาแปลกๆ กว่าจะประมวลผลว่าเจ้าอวัยวะส่วนที่สามสิบสองคืออะไร ก็หน้าร้อนผ่าวจนต้องใช้มือตัวเองปิดบังความเขินอาย
          “คนบ้า! ทำไมไม่ใส่กางเกงในห๊ะพี่ยัค” การต่อต้านทุกอย่างหยุดนิ่งทันทียอมเป็นเจ้าสาวให้เจ้าบ่าวพาเข้าห้องหอโดยสะดวก
          ‘จะใส่ทำไม เดี๋ยวก็ต้องถอด’ พยัคฑ์คิดไว้ในใจไม่ได้พูดออกไปให้เหยื่อในคืนนี้รู้ตัวก่อนหรอก หมดสนุกกันพอดี
TBC...

         ฝากสองตอนรวดเรื่องนี้ขอพักใจให้ทุกคู่เข้าสุ่สมรภูมิรบเอ้ย! รัก กันเงียบๆ ไปก่อนด้วยเทอญ.....สาป เอ้อย! สาธุ! :-[

ฝากอี-บุ๊คสองเรื่องด้วยนะคะ :haun4:
Waiting for, Loving around รอจนเจอ(เธอที่รัก)
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiNjg3MDQwMyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjMyMTQwNCI7fQ
CALL Me : special the Myth
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiNjg3MDQwMyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjMyMzkyOSI7fQ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-10-2024 20:52:37 โดย keisarinna »

ออฟไลน์ keisarinna

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ก็ว่าจะหยุดพัก...เฮ้อ!
ก่อนอื่นขอบฝากบอกชาวเล้าเป็ดที่เคยเป็นสาวกคู่จิ้นในตำนานยุนแจและยูซู ไคซ์ได้ทำการปลุกเหล่าสาวกขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยการนำฟิคสองเรื่องมาออก E-Book ไม่มีลงบอร์ดเปิดที่ไหนนะจ๊ะทำเพื่อเรียกสาวกกลับมาฟินเฟอร์กันอีกครั้งเป็นการปลุกตำนาน แม้จะไม่ยิ่งใหญ่แต่อยากให้คนที่รักยุนแจ และ ยูซู เข้าสู่วังวนอีกครั้งหนึ่ง
ตามลิ้งค์กันไปนะคะ
CALL ME:The Legend Tvxq Fiction
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiNjg3MDQwMyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjMyNzkyNyI7fQ
A DAY : ย้อนคืนวันวาน TVXQ Fiction
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiNjg3MDQwMyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjMyNzkzMSI7fQ

บทที่หก - หลับสยองนอนหลอนทั้งคืน...สุดกล้ำกลืนหลอกหลอนถึงกลางวัน

         ณ ห้องนอนใหญ่ของเจ้าของห้องสูทคอนโดสุดหรูหรา ห่างไกลจากเวลานอนมานานมากแล้วแต่สองร่างยังนอนมองอากาศรอบตัวตาปริบๆ โดยเฉพาะคนตัวเล็กที่นอนตัวเกร็งใต้อาณัติของพี่พยัคฑ์
         “เป็นอะไรไปน้องหน้ากลมของพี่ นอนแข็งทื่อเป็นท่อนไม้ แล้วพี่จะหลับลงได้ยังไงล่ะครับ” ลำแขนแข็งปั๋ง! ด้วยมัดกล้ามเนื้อโอบรัดร่างกะทัดรัดไว้แทนหมอนข้าง ทั้งคู่นอนตะแคงประคองกอดโดยมีชายหนุ่มตัวใหญ่กว่าซ้อนช้อนตัวเองอยู่ด้านหลัง
         คนตัวใหญ่อะไรๆ ของคนๆ นั้นก็ใหญ่ตามไปด้วย แล้วยังจะมานอนซ้อนตัวกัน แนบก้นกระดกกระโด่อยู่แบบนี้ ใครมันจะไปนอนหลับ...คนนะไม่ใช่ตอไม้!
         มือหนาหาเรื่องแกล้งเจ้าตัวร้าย ด้วยการดันเอวของเจ้าตัวเข้ามาแนบชิดสะโพกส่วนหน้าของเขา ซึ่งเจ้าพวงอะร้าอร่ามกำลังตื่นตัวชูคอรอสู้อยู่ไม่เหงาหงอย
         “โอ้ย! พี่ยัค! อะไรกันครับเนี่ย ผมจะไปนอนข้างล่าง” กมลหมดความอดทนกับเจ้าดอกเห็ดบานฉ่ำกวนก้นกวนตัวของเขาอยู่อย่างนี้ ไม่ต้องนอนแล้วบนเตียง ห้องนอนนี่เนี่ยไม่ไหวจะทน
         “เป็นอะไรล่ะครับ หิวก็ให้กินแล้ว ง่วงก็พามานอน แล้วหงุดหงินเรื่องอะไรอีกละ ครับคนดีของพี่ยัค” คนเจ้าเล่ห์ข่มน้ำเสียงไม่ให้แสดงออกถึงความสนุกสนานส่วนตัว คนกินอิ่มแล้วจะให้นอนเลย คนอย่างเขานอนไม่หลับหรอกท้องตึงงวงกระโดกยกขึ้นๆ ลงๆ อยู่แบบนี้
         กมลลุกขึ้นนั่งหันหน้ามามองคนนอนอารมณ์ดี ความโด่งนูนกลางลำตัวชูหลาสะกดสายตา มองไปทางไหนเหมือนมันตามหลอกหลอนสายตาไม่หยุดหย่อน มือไวคว้าหมอนใกล้มือตีป้าบแรงๆ ไปตรงจุดรวมสายตานั่น เรียกเสียงหัวเราะของพยัคฑ์ได้ยกใหญ่
         คืนนี้ไม่ต้องหลับต้องนอนกันล่ะ
         “น้องกมลพี่ง่วงแล้ว นอนกันน่าพรุ่งนี้พี่มีประชุมด้วย” เจ้านายในชีวิตจริงอ้าแขนกวักมือเรียกให้คนนั่งหน้างออยู่ปลายเตียง
         ใจจริงอยากจะหาเรื่องกอดกกร่างรุ่นน้องนั่นแหล่ะ นานๆ จะมีคนมานอนให้กอดอุ่นๆ ดีกว่านอนกอดหมอนข้างเย็นๆ ตั้งเยอะ
         “ไม่นง!ไม่นอน!แล้ว พี่ยัคหลับไปเลย ผมไปแล้ว!” สองขาจะก้าวลงจากเตียง
         คนมือไวตัวยาวก้าวย่างรวดเร็วกระโจนตัว มารวบร่างคนเล่นแง่แม่งอน ให้มาอยู่กลางอ้อมอกนั่งบนตักพอดิบพอดีกับช่วงกลางลำตัว
         “โอ้ว! คุณพยัคฑ์!” คนโดนแกล้งหนักขึ้นเริ่มมีอารมณ์โมโห
         ก่อนที่เจ้าตัวจะได้พูดด่าทออะไรออกไป เพราะเริ่มไม่สบอารมณ์กับคนตัวใหญ่ขี้แกล้งเหมือนหัวหน้าแก๊งแกล้งลูกกระจ๊อก จูบไม่ทันตั้งตัวก็ถูกป้อนในปากจิ้มลิ้มของกมลคนรมณ์บ่จอยทันที
         คนมีชั้นเชิงไม่รอช้าส่งลิ้นสเน่ห์หาเคล้าคลึงช่องปาก จนเจ้าตัวจะถอนออกก็ไม่ได้จะคายลิ้นคนอื่นที่ดันเข้ามาจู่โจมโลมเลียก็หนีไม่พ้น เพราะตัวของเขาถูกกักกันไว้กลางอกแน่นมัดกล้าม
         ยื้อเย่ยักยันกึกกักไปมา กลายเป็นเอื้ออำนวยให้คนรุกร้าย ทำการอุกอาจ จัดจบงานสะดวกไปเสียทุกองศา จนตัวเองต้องตัวอ่อนตัวโอนให้อ้อมแขนนั้นคอยประคองกอด ไม่ให้ล้มตัวไปนอนตัวงอบนเตียงนอน
         เสียงหอบหายใจรุนแรง เพราะคนส่งจูบป้อนลิ้นไม่ยอมอ่อนข้อ ไม่ปล่อยจังหวะให้ร่างในอกได้คิดหาแผนการหนีไปไหนได้อีก
         แต่คนใจร้ายยังให้โอกาสให้กมลได้หลงไปกับบทจูบนุ่มละมุน ล่อลวงให้เขาได้ลูบไล้ร่างอ่อนไหวปลุกเร้าให้ก้าวเดินสู่หลุมพรางแรงอารมณ์
         เด็กหนุ่มอ่อนต่อโลกราคะ มือไม้สะเปะสะปะจัดวางไม่ถูกว่าต้องจับวางไว้ที่ไหน มือหนาจับรวบแล้วดึงให้มาคล้องรอบลำคอแกร่งของเขาไว้ไม่ให้ล้ม ยกร่างด้านหน้าให้นั่งค่อมดันขาเรียวทั้งสองขนาบข้างแนบสะโพกของตัวเอง
         บทจูบจบลงตามด้วยคนแก้มยุ้ยหน้ามน หอบหายใจจนหน้าดำหน้าแดง ใบหน้าน่ารักซุกเข้าซอกคอของคนร้ายใต้ร่างด้วยความงุงงง เพราะแรงอารมณ์ที่ถูกกระตุ้นปลุกเร้า เกินกว่าร่างกายตัวเองจะเก็บกดต้านทานไหวต้องปล่อยกายให้ระเริงด้วยเพลิงโลกีย์
         “คนบ้า! พี่ยัคเลวที่สุด นิสัยไม่ดี พี่...” ยังไม่ทันได้ด่าให้สมใจ เจ้าตัวต้องอ้าปาค้างกลางอากาศ ใบหน้าสะบัดสะบี้ไปมาบนแผงบ่าของพยัคพ์
         มือหนาทำหน้าที่บริการเสน่ห์กายเฉพาะที่ นวดคลึงถูไถ่ไล่เส้นตามแนวลำทวนอย่างชำนาญการ กมลผู้ไม่เคยเดินทางสายรักด้วยการปรนิบัติปรนเปรอด้วยแรงสวาท เด็กหนุ่มยอมสิโรราบให้มือหนาอุ่นจัดนวดเคล้าร่างสองทรงกระบอกของคนทั้งคู่เข้าสู่ดินแดนแห่งธารน้ำไหลสีขุ่น สาดสายน้ำนมข้นหนืดชโลมส่วนตึงแน่นเบิกบานจนอ่อนนุ่มทิ้งตัวเหมือนสงบนิ่งเหนื่อยอ่อนจนหลับไป
         “น้องกมล...กมล...น้องกลม?” คนพี่สุดร้ายก้มมองคนทิ้งตัว วางหน้าพาดบ่าของเขาด้วยความสงสัย ได้ยินเสียงงัวเงียไม่รู้พึมพำต่อว่าเขาว่าอะไร เพราะจับใจความไม่ได้
         เมื่อดันร่างเล็กออกมานอกตัว ร่างอ่อนแรงหงายไปด้านหลัง จนมือทั้งสองข้างของพยัคฑ์ต้องรีบขว้าเอาไว้ เพราะด้านหลังนั้นเป็นพื้นห้องนอน ไม่ใช่ผิวเตียงอ่อนนุ่นเหมาะแก่การทิ้งตัว
         เขาจับร่างเด็กรุ่นน้องให้กลับไปนอนบนเตียงหนานุ่ม อยากจะจัดการร่างกายให้สะอาดเอี่ยมแต่เขาเองก็ง่วงงุนเต็มที อยากจะปิดตาและนอนกอดร่างน้องสุดสวาทให้สบายกายสุขใจเต็มประดาแล้ว
         “ให้ตายเถอะ! อยู่ด้วยกันแบบนี้ทุกวันไม่ดีแน่” พูดไปก็ยิ้มไปไม่ได้ห่วงอะไรมากมายนักหรอก
         ทั้งพี่ทั้งน้องก็กลับมาประคองนอนกอดกันท่าเดิม เหมือนที่พาขึ้นมานอนตั้งแต่แรก เจ้าอวัยวะไม่มีสมองมีแต่ส่วนหัวและตัวรับอารมณ์ สะกิดนิดโดนถูโดนไถนิดๆ หน่อยๆ ก็ตื่นตัวกระโต๊กกระต๊าก ตื่นเต้นได้ตลอดเวลาเมื่อนอนติดชิดร่างคนน้อง
          “อืม...งึมๆ...บ้าเอ้ย! เดี๋ยวจะเฉือนทิ้งให้เป็ดกิน!” กมลบ่นพึมพำเหมือนคนนอนละเมอ ไม่อยากสนใจเจ้าท่อนกระบอกทรงตันนั่นอีก คิดเสียว่าเป็นท่อนไฟฉายที่เอาไปวางไว้ตรงก้นแล้วกัน!
          อย่าเผลอไปจับมันมาเปิดไฟเล่นแค่นั้นพอ!
          เช้าวันใหม่สองชายตื่นสายกว่าปกติเล็กน้อย เพราะกว่าจะนอนหลับกันได้ ก็เลยเวลาหลับลึกของคนทั่วไปจนใกล้จะสว่างแล้ว
          กมลตื่นก่อนแล้วรีบไปชำระล้างร่างกาย คราบขุ่นข้นเกาะติดต้นขาจนตึงไปหมด รู้สึกแปลกๆ เหมือนโดนคราบน้ำหนืดๆ ใสๆ เคลือบต้นขาเขาไว้
          คนใจกล้าก้มหัวดมกลิ่นคราบรัก ที่คงไม่มีใครหน้าไหนกล้าทำ กลิ่นไม่ดีไม่เลวแต่ไม่หอมติดความคาวประหลาดๆ บอกไม่ถูกระบุไม่ได้ว่าเหมือนกลิ่นของอะไร
          กมลทำจมูกย่นไม่ชอบกลิ่นแบบนี้เท่าไหร่มองดูน่ารักน่าใคร่เพิ่มขึ้นอีก ยิ่งได้ย้อนนึกถึงเรื่องกลางดึกเมื่อคืน ยิ่งอยากจะวิ่งหนีกลับบ้านไปนอนในห้องกระจิ๊ดริ้ดของตัวเองแทบจะทันที
          พยัคฑ์นอนยิ้มกรุ้งกริ่ม ยอมให้รุ่นน้องวิ่งหนีเขาไปก่อน แล้วจึงจัดแจงร่างกายตัวเอง ผิวปากรับวันใหม่อย่างอารมณ์ดี อาบน้ำแต่งเนื้อแต่งตัวสวมชุดสูทสีโทนสว่างกว่าเดินเล็กน้อย เหมือนอารมณ์คนใส่ตอนนี้ไม่มีผิด
          เจ้านายรุ่นพี่พาน้องพนักงานคนสนิทไปทำงานด้วยกัน เขาเป็นคนลงแรงขับรถไปส่งด้วยตัวเอง วันทั้งวันคนหน้าเข้มอมยิ้มอยู่ตลอดเวลา การทำงานสะดวกราบรื่น อดทนสู้งานไม่มีเหน็ดเหนื่อย เป็นคนทำงานที่มีความสุขเหมือนวันพรุ่งนี้เป็นวันหยุดยาว จะได้พักผ่อนลากกระเป๋าออกเที่ยวให้หนำใจ
          ส่วนรุ่นน้องหน้ามนคนหน้างอ หน้าตาสดใสเป็นประจำกลับบึ้งตึง จนเพื่อนร่วมงานแซวกันสนุกสนาน ว่ากมลคงตื่นสาย เลยไม่ได้ขับถ่ายของคงค้างทางลำใส้ใหญ่! ได้ทัน ถ่ายไม่ออกของเสียกระจุกตัวรอรัวกระสุน! น้องกมลคงไม่สบายท้องเป็นแน่ถึงหน้าตาบอกบุญไม่รับกรรมเลยขยับมารับทำหน้าที่แทน
          กมลได้แต่ยิ้มเขินๆ จะให้เขาทำหน้ายังไง กับความรู้สึกว่าไฟฉายท่อนใหญ่ ยังคับคาร่องก้นเขาอยู่เลยตั้งแต่เมื่อคืน ยิ่งคิดยิ่งหลอน ยิ่งยังรู้สึกยิ่งขนลุกขนชัน
          เรื่องสัมพันธ์ทางกายเป็นเรื่องธรรมชาติเขาไม่ได้หวงเนื้อห่วงตัวอะไรมากนักหรอก ลูกผู้ชายไม่มีรูตรงไหนให้เสียหายสักหน่อยมีแต่รูทวารระบายของเสีย! (นั่นล่ะคะหนูรูแห่งความเสี่ยง!)
          นอนคืนแรกกับพี่พยัคฑ์หลอกหลอนเขาไปทั้งวันตั้งแต่ลืมตาตื่นขึ้นมา!
          “จำไว้เลยนะพี่ยัค จะเอาถ่านไฟฉายออกให้หมดให้ใช้งานไม่ได้อีกเลย” ทำงานไปบ่นไปคนที่โดนมาดร้ายไม่ยักจะรู้ตัว ยิ้มกรุ่นอารมณ์อิ่มเอมจนผู้บริหารที่ร่วมประชุมต้องเอ่ยปากแซว ว่าอาจมีข่าวดีฉลองสละโฉด!เอ้ย... โสด ของผู้จัดการบางคนแน่ๆ เร็วๆ นี้
TBC...

เรื่องอื่นยังไปไม่ถึงไหน คนแต่งก็ยังไม่วายวกกลับมาหาเรื่องคนร้ายๆ อีกแล้ว ท่าทางน้องแซมยังร่ายมนต์ดำใส่ไม่หยุดหลังบอกว่าจะเลิกรักเลิกหลงน้องแซมให้ได้ :ling1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-10-2024 18:58:58 โดย keisarinna »

ออฟไลน์ keisarinna

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ยัง ยังไม่ยอมหยุด แซมมี่แสกของใส่ยังไม่หยุด :katai4:

หึงแหล่ะ...ใครก็ดู(ว์)ออก

        เสียงกระหึ่มของรถสองล้อคันใหญ่คู่ใจเจ้าของร้านมาถึงตรงเวลาทุกวัน ประตูด้านหน้าของร้านเปิดออกพร้อมร่างสูงพอประมาณสวมเจ็กเก็ตหนังและชุดรัดรูปพอดีตัว ใบหน้าหล่อละมุนตาดูอิดโรยในวันนี้ แซมถอดแจ๊กเก็ตและสวมผ้ากันเปื้อนเครื่องแบบของร้านทับไปกับชุดที่สวมมา
         “เป็นไรไปคะ แซมวิตรี” หนุ่มมาดแมนหนวดเฟิ้มดำขลับแต่หางเสียงกลับลงคำคะขาฟังดูกระมิดกระเมี้ยนเป็นคนสาว
         “ไม่มีอะไรหรอก นอนไม่ค่อยหลับ” แซมเข้ามาทำงานในร้านคาเฟ่เดอะเดย์แต่เช้า ไม่อยากจะยอมรับว่าเมื่อคืนเขานอนไม่หลับ คร้านจะว่าตัวเองตื่นเต้นเป็นความรู้สึกดีใจ แต่ลางร้ายกำลังรอตะคลุบอะไรบางอย่างในชีวิต
         “เห๋! หุ หุ นอนไม่หลั๊บหัวใจกระซับกระซ่าย” ร่างอุดมด้วยกล้ามเนื้อเต้นกระดี้กระดุ๊กล้อเลียนคนพูด แต่มือยังคงง่วนกับการเปิดร้านให้ทันตามเวลาทำการ
         “ล้อกันเข้าไป! ตอนตัวเธอร์อกหักร้องไห้โวยวายเหมือนหนูแฮมเตอร์ ก็มีแต่ฉันล่ะที่ปลอบใจ” ร่างกะทัดรัดจัดการเปิดหน้าร้านด้วยความคล่องแคล้ว แล้วเริ่มจัดการกับเครื่องทำกาแฟเตรียมพร้อมการขาย
         “โถ โถ่ว โถ้! คุณแซมวิตรีหล่อดีย์! แข็ง...แร๊ง! แบบนี้สาวคนได้ไปก็สวมมงองค์ลงหัวแล้วจ้า” ปีเตอร์สาวร่างชายมาดแมนพูดกระเซ้ากระแซะ
         ด้วยเห็นชีวิตรักของแซมนอกจากตามรักเขาแล้ว คบกับใครก็ไปไม่รอด ที่ไม่รอดเพราะแซมคนดีบอกเลิกก่อนทุกทีจนสาวเจ้าตามมาอาละวาดทั้งร้านเหล้าของเจ้าตัวและที่คาเฟ่ จนมาม่าเซอร์ต้องส่งหญิงเหล็กอย่างปีเตอร์มาเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของร้าน...ก็ ได้ผลดีอยู่
         แซมจัดการหน้าร้านและหน้าเคาน์เตอร์เสร็จจึงเดินไปสำรวจความพร้อมในครัว เมื่อได้รับสัญญาณว่าพร้อมผู้จัดการร้านปีเตอร์ทำการเปิดรับออร์เดอร์ออนไลน์ทันที
         การทำงานช่วงเช้าวุ่นวายตามปกติโดยเฉพาะบาริสต้าอย่างแซมที่ต้องดูแลเครื่องดื่มร้อนกลิ่นหอมกระตุ้นร่างกายให้พร้อมทำงานตอนเช้า แถวยาวเป็นปกติรวมทั้งเป็นลูกค้าสาวๆ ซะส่วนใหญ่นี่ก็เป็นเรื่องปกติ สาวหล่อแทบจะไม่ได้พูดคุยกับใครเพราะออร์เดอร์รันเป็นตีกลอง ลูกค้าสาวก็มาอุดหนุนได้ทุกวัน
         แซมมี่มักจะทักทายลูกค้าประจำอย่างเป็นธรรมชาติ ทั่วทุกเพศไม่น้อยหน้ากันคำทักทายพูดคุยถามทุกข์สุขเล็กน้อยสร้างความประทับใจอย่างมากกับลูกค้าที่รีบมาเข้าคิวซื้อกาแฟเพื่อรับคำทักทายสุดธรรมดาจาก สาวหล่อข้ามเพศผู้มีสัมพันธ์ดี...การตลาดมาม่าเซอร์ร้ายกาจจริงๆ ที่จัดแซมมาเป็นมาสคอตของร้านได้
         “โอ้ย! เวลาแห่งนรกผ่านไปแล้ว รีบเข้างานกันได้แล้วน้าสาวๆ” มือหนาโบกมือไล่หลังสาวออฟฟิสกลุ่มสุดท้าย
แซมบริการลูกค้ายังไม่พอเขาบริการปีเตอร์ชายสายสุดในร้านด้วยกาแฟกลิ่นหอมถึงหน้าแคสเชียร์ ใจรักบริการแบบนี้ถึงเรียกรักจากคนอื่นได้ง่ายๆ แต่ถ้าจะให้พูดแซมก็ทำเช่นนี้กับคนบนโลกของเขาทุกคนเท่าเทียมกัน
         “นี่พ่อคนหล่อทำดีย์เรี่ยราด รอฟังจนหน้ามันแล้วเนี่ยพร้อมเป็นที่ปรึกษาใจนะฮ้า” ปีเตอร์เอ่ยถาม
         “ก็ยังไม่มีปัญหาอะไร มีสาวมาขอคบ” เมื่อหน้าที่เสร็จแซมจึงมานั่งคุยสบายๆ กับผู้จัดการร้านพร้อมดื่มค็อฟเทล กาแฟรสส้มของตัวเอง
         “ว๊าย!...ใครหนอใจช่างกล้า” เสียงหัวเราะคิกคักชอบใจที่เจ้านายจะได้มีเมียกับเขาเสียที เพราะไม่เคยเห็นแซมจะหนักใจกับสาวหน้าไหน เอ๊ะ!
         “เป็นชายหรือฮ๊า ถึงคิดหนักแบบนี้” คนถามเบิกตากว้างแทบจะสำลักกาแฟ คิดไม่ออกว่าแซมคบแฟนชายจะเป็นอย่างไร
         ไม่มีคำตอบอะไรรอดออกมาจากคนอารมณ์ดีเขาได้แต่ยิ้มน้อยๆ แล้วสั่นหัวปฏิเสธหัวข้อนี้ไป อยากจะบ้าตายกับความคิดของผู้จัดการคนสนิท เพราะทำงานด้วยกันมาตั้งแต่ร้านยังขายกาแฟได้ไม่ถึงสิบแก้วต่อวัน และก็ยังคอยจัดการอดีตรักสาวอกหักที่เขาบอกเลิกอีก ไม่สนิทชาตินี้ชาติหน้าก็ขอให้เกิดมาเป็นหญิงสาวให้สมใจปีเตอร์เสียทีแซมคอยอวยพรให้
         “รักแรก...อเดล”
         “อกจะแตกตาย! นี่คงไม่ได้ทำอะไรร้ายๆ ไปหรอกนะ สาวเจ้าถึงสติกลับมาบอกรักน้องคู่หมั่นเนี่ย” ปีเตอร์ตกใจจริงไม่เสแสร้ง แซมก็ร้ายอารมณ์แรงเหมือนพยัคฑ์นั่นแหล่ะแค่หน้าหล่อใจดีกว่านิดหน่อย
          นิ้วเรียวดีดไปกลางหน้าผากคนน่ารักตัวโตดัง เป๊อะ! มือหนาลูบหน้าผากตัวเองน้ำตาคลอหยอกแรงแบบนี้ทุกทีเมื่อพูดแทงใจดำ
         กริ๊งๆ! เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้นอีกครั้ง ทั้งสองคนแปลกใจที่เลยเวลาเข้างานแล้วยังมีใครมารับบริการของร้านอีก เพราะช่วงนี้จะมีแต่เสียงโทรศัพท์สั่งเพื่อออร์เดอร์อาหารเช้าและไรเดอร์มารับอาหารไปส่งช่วงสาย
         ปีเตอร์ตาค้างเล็กน้อยแต่ยังเก็บอาการได้ดีอยู่เธอว์กล่าวต้อนรับผู้มาเยื่อนคนล่าสุด รู้สึกตกใจเล็กน้อยที่เห็นสีหน้าและท่าทางที่ไม่ค่อยสบอารมณ์นักของคนที่เป็นรักแรกของแซม…ต๊าย! หรือเจ้านายจะตายคาอกว่าที่เมียร์คนนี้
         “แซม!” อเดลทักทายเสียงชัดฟังห้วน อารมณ์ที่พุ่งขึ้นเมื่อเห็นแซมเที่ยวดีกับคนอื่นไปทั่วแล้วยังถึงเนื้อถึงตัวกับผู้จัดการหนุ่มร่างสาวคนนี้อีก
         “อ้าว! กาแฟไหม มิ้นท์ลาเต้ค็อฟฟี่เหมือนเดิม?” เจ้าตัวหันมาถามคนที่พึ่งบอกรักเขาไปหมาดๆ เมื่อคืนนี้พร้อมเสนอเครื่องดื่มที่เจ้าตัวชอบสั่งเวลามาหาดื่มกาแฟเป็นประจำ
         “อืม! หวานน้อยนะ” อเดลยังกดความหึงหวงไว้ไม่ได้ ได้แต่นั่งกำมือมองคนทำดีกับผู้หญิงอื่นๆ ไปทั่วไม่เลือกหน้าและเพศ
         อเดลนั่งคุมสติและก็คิดต่อว่าตัวเองที่แสดงกิริยาไม่ดีกับปีเตอร์ที่หน้าเคาน์เตอร์ นั่นไม่ใช่ความผิดของเขาเสียหน่อยทั้งคู่สนิทกันและคุยเล่นกันแบบนี้อยู่แล้ว เห็นมาก็หลายครั้งตอนมากับพยัคฑ์ ต้องโทษตัวต้นเหตุที่ชอบเซอร์วิสมายด์ไปทั่วอย่างแซมมี่ ถึงจะถูก!
         คนโดนอาฆาตก็ยังคงไม่มีทีท่าอะไร รอยยิ้มร้ายที่แซมซ่อนไว้หลังจากเป็นกริยาอเดลทำให้กระหยิ่มยิ้มย่อง ใจพองฮึกเฮิมไม่น้อยเลย
         โถ่! ว่าที่แฟนหึงแม้กระทั้งกับนายสาวปีเตอร์!
        วันนี้เหมือนวันผีขี้หึงเข้าสิงร่างอเดล เพราะคนมาใหม่เป็นสำคัญ เข้าร้านมาก็ตรงรี่ปรี่มาจูบแก้มของแซมจุ๊บจั๊บ มือก็โอบร่างล้อมเอวปากยังกระซิบกระซาบข้างๆ หูของแซมอีก เสียงหัวเราะกันคิกคักฟังแล้วตากระตุกหน้าชาหูแดงเหมือนระเบิดแตกอยู่บนนัตย์ตา จะสนิทสนมอะไรกันขนาดถึงเนื้อถือหนังกันขนาดนี้ไม่ทราบ
          นึกต่อว่าคนไม่หวงตัว ก็คนที่มายุ่งวุ่นวายกับว่าทีคนรักใหม่นั่น ผู้ชายเห็นๆ ทำเป็นแต่งตัวดีมีคลาสผมเผ้าสีเทาทรงบ๊อบครอบกระโหลกขนาดนั้นลมพัดผมจะกระดิกไปไหนได้ สูงวัยขนาดนั้นไม่ดูตัวเองมายุ่งกับคนหนุ่มคนสาวเขาทำไมไม่ไปหาคนอายุใกล้เคียงกันโน้น ไปกอดปีเตอร์โน้นไป๊!ลุง...โอ้ย! จะบ้าตาย
         “อยากจะบ้า! กาแฟทำไมมันขมอย่างนี้เนี่ย!” อเดลบ่นพอให้ตัวเองได้ยิน
         กริยาต่างๆ ของเธอไม่พ้นสายตาของปีเตอร์ไปได้ เขาได้แต่ใช้มือที่ประดับด้วยเล็บเจลสีรุ้งสดใสบิดปากปังรอยยิ้มกว้างสะใจไว้ ไม่ได้โกรธอะไรเธอคนนี้หรอกแค่อยากหยิกนิดๆ หยอกๆ พอหมั่นเขี้ยว
         คบกับพี่ชายแซมวิตตี้มาตั้งนาน ปล่อยให้เจ้านายที่รักชีช้ำกระหล่ำดอกตั้งนานนม พอจะบอกรักก็สลัดพี่ชายของแซมไปง่ายๆ ไหนเลยยังตามมาหึงมาหวงถึงในร้าน แซมคงดึงดูดหญิงรักแร๊งว์แบบนี้มั้งนะ...เอ๊ะ! อีตาแซมคงไม่ได้ทำอะไรร้ายๆ ให้เจ้าหล่อนสติแตกมาใช่ไหม? ถึงเพี้ยนได้ขนาดนี้ ผิดกับหญิงไว้องค์แต่งตัวแพงแบรนด์หรูมือควงคู่คล้องแต่แขนของพยัคพ์
          อเดลเธอเปลี่ยนไปจริงตั้งแต่ภาพลักษณ์ เพราะตอนที่เดินเข้าร้านมาปีเตอร์ก็จำแทบไม่ได้ถ้าไม่ได้ยินเสียงที่พุ่งออกมาด้วยความไม่พอใจ แซมวิทตี้ต้องรับผิดชอบไปที่ทำให้อเดลเปลี่ยนไปขนาดนี้ สมหวังเสียทีจะร้ายหรือดีเจ้านายก็รับผิดชอบไปแล้วกัน อย่าให้เขาต้องแสดงบทบาทมาดแมนปกป้องร้านเหมือนอดีตรักรายอื่นแล้วกัน...สาวจิตใจบอบบางรับไม่ได้ ฮื้อ! มันไม่ใช่ตัวตน
         ความวัวไม่ทันหายความควายเข้ามาแทรก เมื่อชายร่างสูงหุ่นแน่นกล้ามเนื้อในชุดสูททรงนำสมัย ใบหน้าหล่อคมเข้มดูเกรงขาม เดินตรงดิ่งผ่านประตูเข้ามาพร้อมกับน้องนายหน้ามน คนหน้าจิ้มลิ้มคนหนึ่ง ทำเอาเสียงกระดิ่งดั่งกรุ๊งกริ๊งฟังแล้วเงียบกริบไปชั่วขณะ
         อเดลหันไปมองผู้มาลูกค้ารายใหม่ แล้วสายตาคนทั้งสามได้ประสานเข้าด้วยกัน ยังไม่รวมแซมมี่ที่มองดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ กับมาม่าเซอร์ บรรยากาศอึดอัดทำให้คนมากประสบการณ์ต้องกระซิบถามเจ้าของร้าน กลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์ระเบิดอารมณ์ทำลายร้านเหมือนเรื่องก่อนๆ
         “ห่านเอ้ย! เจ้าพี่หอกหักจะพากันมาทำไมวันนี้ฟระเนี่ย!”
         ร้อยวันพันปีสองพ่อตัวดี กับอีกหนึ่งแม่อารมณ์แรงไม่เคยเดินปะทะหน้ากันสักวัน แล้ววันนี้ใครหน้าไหนกันกล้าเรียกให้มารับบริการที่ร้านคาเฟ่ของเขา นึกว่าจะได้ลงห้องหอ คงต้องจองหลุมลงโลงแล้วหลังจบงานนี้

TBC...รอวันนินาศสันตะโร

:katai2-1: ไคซ์ทำเฟสที่ลงแต่เรื่องนิยายไว้แล้วนะคะท่านผู้อ่านตามไปพูดคุยเม้ามอยแก้เหงาทวงนิยายหรือพูดคุยเกี่ยวกันนิยายเรื่องอื่นๆได้จ้า Keisarinna Novel Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=61568112267298

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด