Eroticจีนโบราณ>*<นิยายรักเร่าร้อน [ร้อนรัก สำนักคุ้มภัย]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Eroticจีนโบราณ>*<นิยายรักเร่าร้อน [ร้อนรัก สำนักคุ้มภัย]  (อ่าน 431 ครั้ง)

ออฟไลน์ LoveAlone

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ตอนที่1
     ณ เมืองหลินอัน มีคุณชายน้อยอายุประมาณสิบสี่ เขาเกิดอยู่ในตระกูลจางที่ยิ่งใหญ่ นั่นคือสำนักคุ้มภัยเฟยหลงที่มั่งคั่ง มีอิทธิพลในหมู่พ่อค้าและชาวยุทธ คุณชายน้อยผู้นี้มีหน้าตาหล่อเหลาหมดจด เครื่องหน้าถอดแบบความงามมาจากมารดาไม่ผิดเพี้ยน เขาคือจางจื่อหลิง ประมุขน้อยแห่งสำนักคุ้มภัยเฟยหลง ที่นี่รับคุ้มกันภัยให้กับสินค้า รวมทั้งค้าขายอาวุธให้ชาวยุทธและราชสำนักมายาวนาน 

     ความยิ่งใหญ่มีหน้ามีตาของสำนักคุ้มภัยเฟยหลง ทั่วหล้าต่างให้ความนับถือ แต่เมื่ออดีตเจ้าสำนักจางประสบเคราะห์ จางจื่อหลิงเด็กน้อยจึงมีมารดาผู้เดียวที่คอยอบรมเลี้ยงดูสั่งสอน การใช้ชีวิตของคุณชายน้อยผู้นี้ เป็นไปด้วยความอบอุ่นแวดล้อมด้วยความรักจากมารดา จึงทำให้เขามีจิตใจใสซื่อบริสุทธิ์

     อดีตทุกคนในสำนักล้วนรักเอ็นดูจางจื่อหลิงเป็นอย่างมาก ทว่าความสุขอยู่กับเด็กน้อยได้ไม่นาน ก็ต้องพบกับสิ่งที่ไม่คาดฝัน เมื่อมารดาล้มป่วยเสียชีวิตลง ทำให้จางหมิงน้องชายของบิดาขึ้นมาเป็นเจ้าสำนักแทน

     ชีวิตของเด็กหนุ่มวัยสิบสี่ จากที่เคยสุขสบายกับกลายเป็นลำบากชั่วข้ามคืน เขาถูกไล่จากเรือนใหญ่ด้านใน ให้ไปอยู่ในเรือนหลังเล็กลับตาคนด้านหลังของสำนักอย่างไร้เหตุผล จางหมิงคอยจัดแจงไม่ให้เขายุ่งเกี่ยวกับกิจการภายในสำนัก จากที่เคยสดใสร่าเริง เวลานี้มีแต่ความเศร้าหมอง ไม่หลงเหลือล่องลอยแห่งความสุขเช่นอดีตที่ผ่านมา ซ้ำร้ายความทุกข์ความเหงาที่เขาพบเจอ ยังทำให้ ชีวิตเด็กหนุ่มอาจจะต้อง เปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล การที่อดีตเจ้าสำนักและฮูหยินประสบเคราะห์ ทำให้จางหมิงขึ้นเป็นเจ้าสำนักคุ้มภัยเฟยหลง ย่อมต้องมีเรื่องผลประโยชน์ที่สลับซับซ้อนยากคาดเดาอย่างแน่นอน แต่ไม่มีผู้ใดกล้าเอ่ย
 
     ชีวิตของจางจื่อหลิงมีความเป็นอยู่อย่างยากลำบาก เขาต้องทำงานสารพัด ทั้งยังต้องออกเดินทางเพื่อติดตามขบวนคุ้มกันสินค้าทางไกลตั้งแต่วัยเด็กหากทำตัวไม่ดีก็อาจโดนลงโทษด้วยการอยู่ในคุกมืด

     เขาจึงถูกบ่าวบางกลุ่มกลั่นแกล้งอยู่เสมอ บ่าวรับใช้ที่เคยให้ความเคารพ ในยามนี้กับแปรเปลี่ยน ไปจนหมดสิ้น

     วันหนึ่งช่วงบ่ายแก่จื่อหลิงอยากไปลานฝึกยุทธ จึงเดินเล่นผ่านไปทางห้องหนังสือซึ่งเป็นที่อยู่ของจางหมิง เขาก็ต้องแปลกใจเมื่อได้ยินเสียงบางอย่าง

“อื้อ…นายท่าน ข้าเสียว”

     นั่นคือเสียงครวญครางของบุรุษผสมผสานกับเสียงเนื้อกระทบกันดัง ‘ตับ ตับ ตับ’ พอได้ยินเช่นนั้นจื่อหลิงพลันสงสัย จึงค่อยๆก้าวอย่างแผ่วเบาจ้องมอง ก็พบว่าท่านอาตนกำลังร่วมรักกับบ่าวหนุ่มรุ่นเยาว์ ที่เพิ่งรับเข้ามาใหม่

“อื้อ…นายท่าน…ข้าไม่ไหวแล้ว เสียวขอรับ…อื้อ..”

     เสียงครวญครางของบ่าวรับใช้ ทำให้ตาคู่งามจับจ้องมองการกระทำของคนทั้งสองด้วยใจระทึก ช่วงเอวของจางหมิง มีท่อนเนื้อลำอวบกำลังผลุบเข้าออกตรงช่องรักด้านหลังของบ่าวหนุ่ม
 
“อูย ซี้ด… รูเจ้าตอดรัดหัวบานข้าเสียวสุดๆไปเลย อูยย…เสียวจนแทบกลั้นไม่อยู่แล้ว”

‘เพี๊ยะ!’

“โอ๊ย! อื้อ…”
      จางหมิงใช้มือตีก้นขาวจนเห่อแดง ดูวาบหวาม หวั่นไหว ทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขา ทำเอาเด็กหนุ่มอย่างจื่อหลิงถึงกับเผลอหนีบขาตัวเอง กดข่มบางสิ่งที่กำลังพองโต เมื่อรู้สึกได้ถึงความตื่นตัว

 “นายท่าน เร็วอีก!”

“อูยย…ร่านนักนะ ทำงานได้ไม่กี่วัน ก็วิ่งนำรูมาเสนอรับท่อนเอ็นข้าถึงห้องหนังสือ อูย…ซี้ด”
“อื้อ ข้าเสียว…ข้าเห็นดุ้นใหญ่นายท่านตอนอาบน้ำวันนั้น ข้าก็…โอ๊ย!”
     ยังไม่ทันพูดจบจางหมิงก็กระแทกส่งท่อนลำอวบ ผลุบเข้าร่างของบ่าวหนุ่มอย่างรุนแรง ‘พั่บ พั่บ พั่บ’

“เจ้าเลยอยากให้เอ็นข้ามุดเข้าไปอยู่ในรูเจ้าแบบนี้ ใช่หรือไม่?” 
‘พั่บ พั่บ พั่บ’
“อื้อ…ขอรับ ข้าจะไม่ไหวแล้ว นายท่าน อู้ย!”
     เสียงครวญครางบ่าวหนุ่ม ถูกจางหมิงกระแทกกดส่งท่อนลำยักษ์ใหญ่ผลุบเข้าออกผ่านทางรักอย่างรุนแรงบ้าคลั่ง ดูน่าหวาดเสียววาบหวามใจ
 
“อูยยย….ข้าจะแตกแล้ว”
“ข้าก็..จะแตก…ข่ะ..ขอรับ”
‘พั่บ พั่บ พั่บ’
“ซี้ด…อูย…อ้า….แตกแล้ว!”
     บ่าวหนุ่มร่างสั่นระริก ขยับเอวต้านทานแรงกระแทกที่หนักหน่วงจากจางหมิงเพื่อโต้ตอบ เป็นไปด้วยความสุขสม ไม่นานร่างของจางหมิงก็โถมเข้าหาบ่าวหนุ่มกอดจูบนัวเนียซอกไซร้ใบหน้าที่ลำคอขาวของบ่าวหนุ่มพัลวัน
“เจ้าชอบหัวบานข้าหรือไม่” เสียงแหบพร่าจางหมิงถาม
“อื้อ! ชอบขอรับ”
“เช่นนั้นก็ทำความสะอาดมันซะ”
     จางหมิงถอนท่อนเอ็นออกมา ลำอวบใหญ่ยังคงชูชันมีคราบน้ำเมือกขุ่นขาวเยิ้มไหลออกมาจากส่วนหัวบาน แล้วกดร่างบ่าวหนุ่มลง จับใบหน้าเขามาซุกไซร้ ลิ้มเลียลำอวบเพื่อทำความสะอาดท่อนลำยักษ์ใหญ่นั้นทันที

     จื่อหลิงไม่เคยเห็นเหตการเช่นนี้ ทำให้เขาใจ เต้นโครมครามด้วยความตื่นตะลึง พอขยับกายหวังคิดจากไปโดยเร็ว กับไปทำให้เกิดเสียงดังมือไปชนกับกระถางต้นไม้ จนทั้งคู่หยุดกระทำแล้วหันมองมายังต้นเสียง ห้องหนังสือด้านนี้ ไม่มีใครมาได้ หากไม่มีคำสั่ง จางหมิงรู้ได้ทันที ว่าจะต้องเป็นจื่อหลิงอย่างแน่นอน

“จางจื่อหลิง!” จางหมิงขบเขี้ยว
“นายน้อยหรือขอรับ?”
     ด้วยความตกใจ จื่อหลิงไม่สนใจจึงรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าท่านอาตนจะจับได้
“นายท่านจะทำอย่างไรดีขอรับ หากนายน้อย นำเรื่องของบ่าวกับนายท่าน ไปพูดทำให้นายท่านเสื่อมเสีย เกรงว่าจะไม่ดีนะขอรับ”

     จางหมิงหน้านิ่งเงียบ “เจ้าจะกลัวไปทำไมสำนักคุ้มภัยนี้ข้าใหญ่ที่สุด เจ้าเด็กนั่น ไม่นานมันก็กลายเป็นคนไร้ค่าแล้ว”
“ขอรับ”
“เจ้าไปตาม มู่หยวน เจียเผิง มาหาข้า”
     มู่หยวน เป็นหัวหน้าตึกช่างตีเหล็กประจำสำนัก กายใหญ่บึกบึนทั่วร่างมีแต่มัดกล้ามกำยำอายุราวสามสิบปี เมื่อนึกถึงท่าทางใบหน้าดุคมเข้มของมู่หยวนล้วนทำให้บ่าวหนุ่มผู้นี้ รู้สึกเกรงกลัวอยู่หลายส่วน เพราะเขาเคยเห็น มู่หยวนมาแล้ว บ่าวหนุ่มหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ ก่อนจะเดินออกไปตามพ่อบ้านเจียเผิง กับมู่หยวน อย่างเร่งรีบ
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ LoveAlone

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
quote author=sarawit link=topic=73551.msg4064346#msg4064346 date=1693511630]
Reinterpreted Love / รัก...ความหมายใหม่

*

อ้างถึง
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง)

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17


เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
[/quote]

ออฟไลน์ LoveAlone

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ตอน2

     จื่อหลิงรีบเข้ามาในเรือนเล็กของตนด้วยความกังวล เพราะกลัวว่าจะถูกท่านอาลงโทษ ที่ดันไปแอบดูเขากับบ่าวหนุ่มร่วมรักกันในห้องหนังสือ

“จะทำเช่นไรดี ท่านอาต้องฆ่า ข้าแน่ๆ”

     เด็กหนุ่มนั่งครุ่นคิด ก็นึกถึงพ่อบ้านบ่าวคนสนิทเก่าแก่ของมารดาตน
“เรานำเรื่องนี้ไปปรึกษาพ่อบ้านเจีย เผื่อเขาจะช่วยข้าได้”

     เจียเผิงพ่อบ้านผู้นี้เป็นบ่าวคนสนิทมารดา ที่เชื่อใจได้เพียงคนเดียวในสำนักคุ้มภัยแห่งนี้ เมื่อพบพ่อบ้าน จึงนำเรื่องที่ตนพบเห็นมาปรึกษากับเขาในทันทีเมื่อพ่อบ้านรู้เรื่อง

“เช่นนั้นบ่าวจะให้ซีหยางพานายน้อย ไปที่บ้านสกุลซุนนะขอรับ”

      สกุลซุนเป็นบ้านเดิมของมารดาจางจื่อหลิงและน่าจะเป็นสถานที่เดียวที่พอจะให้เขาพำนักหลบภัยอยู่ได้
“ขอบคุณท่านลุงมาก”

     เด็กหนุ่มซาบซึ้งในน้ำใจของเจียเผิงเป็นอย่างยิ่ง สมแล้วที่มารดาของเขาเชื่อถือและไว้ใจ เด็กหนุ่มกลับไปหยิบสัมภาระตนที่มีอยู่ไม่กี่ชิ้น รีบเร่งเดินออกทางประตูหลังเพื่อหลบสายตาคนและรอซีหยางคนสนิทเจียเผิงเป็นคนนำทางตน ไปยังบ้านสกุลซุน

“นายน้อยขอรับ บ่าวมาแล้ว”

     จางจื่อหลิงหันไปมองดูบุรุษหนุ่มสูงใหญ่หน้าตาคมคาย ทั่วร่างดูสมส่วนบึกบึนกำลังเดินมาหา ผู้นี้คือซีหยางคนสนิทพ่อบ้านเจีย คอยช่วยงานเจียเผิงทำงาน ในอดีตยังเคยเป็นผู้คุ้มกันมารดาของจื่อหลิงด้วย ทั้งสองจึงคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี

     จื่อหลิงพยักหน้า ให้กับซีหยางก่อนจะพากันเดินทางออกจากสำนักคุ้มภัยเงียบๆ บนถนนในเมืองหลินอันยามเย็นเต็มไปด้วยผู้คน

     จางจื่อหลิงไว้วางใจซีหยางมากเพราะเห็นเขาเป็นเหมือนดั่งพี่ชาย เพราะเคยคุ้มกันดูแลตนกับมารดาตั้งแต่จำความได้ จึงเดินตามซีหยางไปเงียบๆ เนื่องจากตัวเขาเองไม่ได้ไปบ้านเดิมของมารดาตนนานมาก ความทรงจำในวัยเด็กจึงเลือนลางไม่รู้ว่าบ้านสกุลซุนอยู่ที่ใด

     ซีหยางพาจื่อหลิงออกไปนอกเมือง ขี่ม้าลัดเลาะป่าตามชายเขามีต้นสนสูงตระหง่าน ยิ่งเดินยิ่งเข้าไปยังป่าลึกหุบเขาสูง ยิ่งลึกเข้าไปยิ่งห่างไกลบ้านเรือนผู้คน

“พี่ซีหยาง บ้านสกุลซุนอยู่ไกลขนาดนี้เลยหรือ?” จื่อหลิงเห็นว่าเดินทางมาทั้งวันทั้งคืนจึงรู้สึกเหนื่อยล้า จึงอยากพักสักหน่อย

“ข้ามเขาลูกโน้น ก็ใกล้ถึงที่พักแรมแล้วขอรับนายน้อย”
     
     เด็กหนุ่มพยักหน้าแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ด้วยความเชื่อใจ จึงเดินตามซีหยางไปอย่างเงียบๆ แต่หนทางที่ซีหยางพาไปนี้มันช่างน่ากลัวขึ้นทุกที จื่อหลิงเองก็ไม่คุ้นเคยเส้นทางเพราะในความทรงจำนั้นเลือนลางเหลือเกิน

“สถานที่นั้นมันเรียกมันมีชื่อเรียกว่าอะไร หรือพี่ซีหยาง” จื่อหลิงชวนคุยเพราะตอนนี้รู้สึกกลัว
“หุบเขาสามยอดขอรับนายน้อย”
“อ้อ”

     เด็กหนุ่มมองดูบรรยากาศป่ารอบๆตัวด้วยใจระทึก สนต้นใหญ่ขึ้นเป็นทิวยาว ทั่วทั้งหุบเขายามนี้เริ่มรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล แต่ก็ไม่กล้าทักท้วง เพราะเขาคิดว่าซีหยางน่าจะพาเขามาเส้นทางลัด เพื่อหลบเลี่ยงสายตาคนของสำนักคุ้มภัย

“ถึงหุบเขาสามยอดแล้วขอรับ”
“อื้อ เราจะพักกันที่นี่หรือ?”
“ใช่ ตามข้ามาขอรับ”
 
     สถานที่นี้มองดูเป็นหุบช่องเขา มีทางเดินแคบๆ ยิ่งเดินเข้าไปยิ่งดูลึกลับ ช่องทางเดินแคบทอดยาวผ่านม่านน้ำตก พอเดินลึกไปอีกหน่อยก็เจอลานกว้างมีต้นไม้ดอกไม้ เป็นพุ่มสวนขนาดย่อมดูสวยงามสดชื่นยิ่งนัก แต่บรรยากาศกลับเงียบสงัดเกินไป

“มาด้านนี้ขอรับนายน้อย”

     ซีหยางชี้มือไปยังด้านหน้าก็พบปากถ้ำ เมื่อเดินไปด้านในดูเหมือนสถานที่นี้จะเคยมีคนอยู่อาศัยมาก่อน แต่ถูกทิ้งรกร้างไว้นานแล้ว พอฉุกคิดจื่อหลิงก็เอ่ยถามคนตรงหน้าทันที

“นี่มันที่ไหน หรือพี่ซีหยางข้ากล้ว”

     ดวงตาใสซื่อมองไปที่ใบหน้าบ่าวหนุ่ม สีหน้าของเฉินซีหยางหวั่นไหว เขาคงปิดบังไว้ไม่ได้แล้ว ก่อนหันไปพูดกับจื่อหลิง

“ข้าขอโทษ ด้วยขอรับ”

     เฉินซีหยางชักกระบี่ออกมา “ท่านจะทำอะไรข้าเอากระบี่ออกมาทำไม?” เด็กหนุ่มหวาดกลัว รีบถอยก้าวเท้าไปด้านในถ้ำ

“บ่าวจำเป็นต้องทำขอรับนายน้อย ขอโทษด้วย นี่เป็นคำสั่งของนายท่าน” ซีหยางชี้ปลายกระบี่ไปยังหนุ่มน้อยยามนี้กายสั่นระริกหวาดกลัว

“ท่านอาเป็นคนสั่ง ให้ท่านสังหารข้าหรือ?”
“ใช่ขอรับ” ซีหยางพยักหน้าตอบ
“ทำไมท่านจึงต้องทรยศความไว้ใจข้ากับท่านแม่ด้วย อึก!”

“นายท่าน บอกว่าเมื่อนายน้อยอยากออกมา ก็อย่ากลับไปอีกตลาดกาล”
“ท่านอา…อึก..ช่างอำมหิตนัก”
“นายน้อยรู้เรื่องของนายท่านมากไป ถ้าบ่าวไม่สังสารนายน้อย ข้ากับพ่อบ้านเจียก็ต้องตาย!”

“น่ะ...นี่หมายความว่าลุงเจียก็ร่วมมือกับท่านด้วย?”
“ใช่ ทุกคนในสำนักล้วนแต่เป็นคนของนายท่านทั้งหมด”
“อึก…ท่านอาคงวางแผนการมานาน การตายของท่านแม่ท่าน อาข้าก็คงจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย” ซีหยางพยักหน้า
“ขอรับ นายน้อยกับฮูหยินทำอะไรล้วนอยู่ในสายตาของนายท่านทั้งหมด”
     เด็กหนุ่มตาแดงกร่ำ รู้สึกเสียใจที่เขาต้องมาเผชิญชะตากรรมอันเลวร้ายเช่นนี้
“พวกท่านล้วนคือทรยศ…อึก…ความไว้ใจของท่านแม่และข้า…ทำไมพวกท่านจึงกล้าหักหลังท่านแม่ อึก..อึก”
“พวกข้าไม่เคยลืมสิ่งที่ฮูหยินดีกับพวกเราแต่พวกข้าทำไปเพราะความจำเป็น”
“อึก…อึก ความจำเป็นบ้าบออะไรกัน!”
“ครอบครัวของพวกข้า ตกอยู่ในอันตราย ข้าไม่อาจขัดคำสั่งนายท่านได้”
“อึก…พวกท่านนั้น…ล้วนคือใจร้าย พวกท่านคือคนทรยศ!”
“ข้าเองก็ไม่อยากทำเช่นนี้ ขอโทษด้วยขอรับ”

     ซีหยางแววตาเศร้าเมื่อมองดูร่างหนุ่มน้อยตรงหน้ามีท่าทางสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว

“พี่ซีหยาง ท่านก็เป็นคนใจร้าย ท่านไม่สงสารจื่อหลิงเลยหรือ อึก…อึก.…ปล่อยข้าไปเถอะนะ…ได้หรือไม่”

     ซีหยางสีหน้าลังเลเป็นกังวลเพราะเขาเคยได้รับความเห็นใจในอดีตจากฮูหยินเจ้าสำนักนางล้วนให้ความช่วยเหลือเขาในหลายหน ยามนี้ซีหยางเห็นจื่อหลิงในตาโศกเศร้า แทบไม่เหลือความหล่อเหลาน่ารักซุกซนดังเช่นอดีต จึงรู้สึกเห็นใจ

     จื่อหลิงเห็นปลายกระบี่ในมือซีหยางสั่นไหว สีหน้าสับสน จึงฉวยโอกาสใช้เท้าถีบกระบี่ในมือของซีหยางหลุดกระเด็นไป แล้วพยายามจะวิ่งหนีแต่เนื่องจากปากถ้ำเป็นทางแคบ ซีหยางได้สติเมื่อเห็นเด็กหนุ่มร่างบางจะหนี จึงใช้มือคว้าร่างของเด็กหนุ่มรั้งไว้ ทำให้ไม่สามารถหนีไปได้
“ปล่อยข้า! พี่ซีหยางปล่อยจื่อหลิงนะ”

     ซีหยางเป็นคนมีรูปร่างสูงใหญ่แข้งขายาว จึงสามารถรวบกอดเด็กหนุ่มไว้ แต่ก็ยังดิ้นรนขัดขืนเต็มกำลังจนหลุด ซีหยางกระโจนคว้าร่างเด็กหนุ่มทั้งคู่สะดุดล้มลงบนพื้นมือเขาดึงทึ้งเสื้อผ้าจื่อหลิงฉีกขาด ล้มกลิ้งกอดฟัดเด็กหนุ่มที่ตัวเล็กกว่าแต่ก็ต่อสู้ดิ้นรนอยู่กับพื้นเต็มกำลัง  ซีหยางเห็นกระบี่ใกล้มือจึงคว้ากระบี่ที่ตกอยู่มาจ่อที่คอจางจื่อหลิงทันที

“นายน้อยอย่าดิ้น!”
“อึก!”
     จื่อหลิงเห็นปลายกระบี่จ่อมารู้ว่าตนเสียเปรียบจึงหยุดนิ่งไม่กล้าขัดขืนต่อ “ท่านไว้ชีวิตข้าเถิดพี่ซีหยาง ได้หรือไม่”
     เด็กหนุ่มยกมืออ้อนวอนด้วยความกลัว ใบหน้าที่เคยนวลเนียน ตอนนี้แปดเปื้อนมอมแมม ซีหยางเห็นเด็กหนุ่มนัยน์ตาแดงกร่ำ เอ่ยอ้อนวอนจึงชะงักไม่อาจลงมือ
“ท่านอย่าใจร้ายกับจื่อหลิงเลย ท่านทำอะไรก็ได้ แต่อย่าฆ่าจื่อหลิงเลยนะ อึก อึก”

     ร่างคนตรงหน้าสั่นเทาราวกับลูกนก เขาเห็นเด็กน้อยคนนี้มา ตั้งแต่หัดพูดเดินเตาะแตะวิ่งตามเขาต้อยๆ เรียกต้าเกอ ต้าเกอ ความรู้สึกไม่ต่างจากน้องชายตน
“ท่านอย่าฆ่าข้าเลยพี่ซีหยาง อึก..อึก”

     เด็กหนุ่มร้องขอชีวิตด้วยเสียงสั่นระริก “นายน้อย ข้าปล่อยให้ท่านกลับไปไม่ได้ไม่งั้น นายท่าน…เอ่อ.. ฆ่าบ่าวแน่ขอรับ หากข้าไม่ลงมือ ก็ยังมีอีกหลายคนที่พร้อมจะลงมือ”

 “แต่ข้ากลัวตาย! พี่ซีหยางไว้ชีวิตข้าได้ไหม…อึก ได้โปรด” เด็กหนุ่มฟูมฟาย

“ท่านอาไม่อยากให้ข้ากลับไป ถ้าไม่กลับก็ได้”

     เด็กหนุ่มพูดมาด้วยความตื่นกลัว  ยามนี้เด็กหนุ่มนึกอะไรไม่ออกแล้ว หากเขาไม่ไปเห็นเหตุการณ์ที่จางหมิงกำลังร่วมรักกับบ่าวหนุ่มในวันนั้น ก็คงไม่พบจุดจบเร็วไวเช่นนี้

     บ่าวหนุ่มผู้นั้นใช้ร่างกายตนเองสนองตัณหาจางหมิงได้ จื่อหลิงเปรียบเทียบรูปร่างหน้าตาผิวพรรณตนเองล้วนดีกว่าบ่าวผู้นั้นทั้งสิ้น หากตัวเขาใช้ร่างกายตนเสนอให้ซีหยางแลกกับการมีชีวิตต่อ…เช่นนั้นคงได้แต่ต้องลองดูแล้ว

“อึก ท่านปล่อยข้าไปได้หรือไม่”

“ข้า…เอ่อ” ซีหยางลังเล

     เด็กหนุ่มมองเป้านูนเด่นกลางหว่างขาชายหนุ่มตรงหน้าก่อนตัดสินใจรวบรวมความกล้า เอ่ยสิ่งที่กำลังคิดอยู่ออกไป
“ข้าจะอมท่อนสวรรค์ให้ท่าน! อึก… หากท่านยอมปล่อยข้า”

     ซีหยางชะงักหยุดไปทันที เขาแทบไม่เชื่อหูตนเองจ้องมองไปยังที่ใบหน้า นวลเนียนนัยน์ตาหงส์ที่ใสชื่อ ด้วยความตื่นตระหนกทั้งยังรู้สึกไม่เข้าใจในเหตุผล กับสิ่งที่เด็กหนุ่มหน้าตาจิ้มลิ้มตรงหน้า เอ่ยออกมา เพื่อแลกกับการรอดชีวิต

     เมื่อมองผ่านไปที่เรือนร่าง เห็นเสื้อผ้าฉีกขาด เผยให้เห็นผิวพรรณที่เนียนละเอียด พอผ่านสายตาก็นึกภาพตนเองกำลังย่ำยีร่างนี้ ก็พลันทำให้ก่อเกิดความตื่นเต้นในจิตใจพลุ่งพล่านขึ้นทันที

     นึกภาพหน้าหนุ่มน้อยคิ้วเรียวงามริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อ หากจินตนาการไปว่า ริมฝีปากนั้นเข้ามางับแล้วใช้ลิ้นเลียตวัดท่อนสวรรค์ของตน จะรู้สึก ซาบซ่านสุขสมมากเพียงใดกัน
     
     ในที่สุดซีหยางก็ต้อง ยอมจำนนต่อข้อเสนอนี้ หากเขาได้เสพสมกับเด็กหนุ่มที่ยังบริสุทธิ์ไร้เดียงสามันน่าจะตื่นเต้นและสุขหฤหรรษ์มากขนาดไหนกัน เขาเก็บกระบี่ที่อยู่ในมือแล้วพยุงร่างของเด็กหนุ่มขึ้น

“ตามข้ามา!”
********
#ฝากเม้นขอกำลังใจด้วยนะฮะ ขอบคุงกั๊บ^.^"
[หมี่หยกฮกเกี้ยน]

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด