เรื่องสั้น | บทส่งท้ายของเรื่องราววัยเยาว์ [END]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องสั้น | บทส่งท้ายของเรื่องราววัยเยาว์ [END]  (อ่าน 1752 ครั้ง)

ออฟไลน์ 0825

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 11
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

❄️⭐️

[/cente
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-06-2021 08:46:13 โดย 0825 »

ออฟไลน์ 0825

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 11
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: บทส่งท้ายเรื่องราววัยเยาว์
«ตอบ #1 เมื่อ29-06-2021 08:42:34 »


บทส่งท้ายของเรื่องราววัยเยาว์


 

“พยากรณ์อากาศวันนี้ จะมีลมเย็นพัดผ่านตอนเหนือและตอนกลางของประเทศ กรมอุตุนิยมวิทยาคาดการณ์ว่าหิมะแรกของปีจะมาภายในช่วงสองถึงสามวันนี้ อุณหภูมิในสัปดาห์หน้าอาจลดต่ำถึงสององศาเซลเซียส ขอให้ทุกคนเตรียมเครื่องนุ่งห่มพร้อมรับมือกับอุณหภูมิที่ลดลงค่ะ ต่อไปเป็นข่าวกีฬา...”

“ไปก่อนนะ” มาฮิโตะคว้ากระเป๋าเอกสาร เตรียมออกจากบ้านไปทำงาน

“ไปดีมาดีนะคะ” วันนี้ก็เช่นเคยที่ภรรยาจะมาส่งเขาที่หน้าประตูบ้าน เธอจัดชุดสูทของเขาให้เข้าที่ ก่อนจะยื่นกล่องข้าวกลางวันให้พร้อมกับมอบรอยยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน

ชายหนุ่มหลุบตาต่ำ “วันนี้... ผมน่าจะกลับมืดสักหน่อยนะ” เอ่ยบอกภรรยาเป็นนัยว่าไม่ต้องรอเขากินข้าวเย็น เธอชะงักไปครู่หนึ่งแต่ก็ยังคงรอยยิ้มอ่อนโยนไว้เหมือนเดิม

 

ใช้เวลาไม่นานในการเดินทางจากบ้านมาถึงบริษัทที่มาฮิโตะทำงานอยู่ เขาแวะทักทายเพื่อนร่วมงานเล็กน้อยระหว่างเดินเข้าห้องทำงานส่วนตัวอันเป็นห้องของหัวหน้าแผนก เคลียร์งานเอกสารทั้งวันจนใกล้เวลาเลิกงานประตูห้องทำงานก็ถูกเคาะโดยคนในทีมที่คุ้นเคย

“หัวหน้าครับ วันนี้พวกผมว่าจะไปเลี้ยงฉลองสละโสดให้คิริซากะกัน หัวหน้าสนใจไปด้วยกันไหมครับ” เพื่อนร่วมงานคนสนิทเอ่ยชวน

“วันนี้ตอนเย็นผมมีธุระนิดหน่อย อาจจะอยู่ได้ไม่นานมากนะ” ชายหนุ่มตอบ

“โธ่ ฉลองสละโสดก็ต้องเมาหัวทิ่มกันหน่อยสิครับ นาน ๆ ทีคนในแผนกเราจะขายออก” หลังจากเอ่ยปฏิเสธไปถึงได้เห็นว่าสมาชิกในทีมคนอื่นก็แอบฟังอยู่หลังบานประตู

“หัวหน้าจะรีบกลับไปหาภรรยาที่บ้านล่ะสิ ถ้าผมเป็นหัวหน้าก็คงไม่อยากไปกับพวกนี้หรอก กลับบ้านไปกอดภรรยาดีกว่าเยอะเลย”

“หัวหน้าน่ะจะน่าอิจฉาเกินไปแล้วนะครับ ได้กินข้าวกล่องจากภรรยาสุดน่ารักทุกวัน เห็นใจคนโสดแบบพวกผมหน่อยสิ”

“ใช่ ๆ เพราะหัวหน้านั่นแหละพวกผมเลยขายไม่ออก สาว ๆ แผนกอื่นมาก็โดนออร่าความหล่อหัวหน้าดูดสายตาไปหมด ไม่เหลือบมองพวกผมเลย”

“ใช่เลย ขนาดรู้ว่าแต่งงานแล้วก็ยังไม่เลิกมอง หัวหน้าจะน่าอิจฉาเกินไปแล้ว!”

“พวกนายก็พูดเกินไป ชีวิตฉันไม่ได้น่าอิจฉาขนาดนั้นหรอก”

“น่าอิจฉามากเลยครับ!!”

“หน้าตา หน้าที่การงานก็ดี ภรรยาก็สวยสุด ๆ”

“นอกจากสวยแล้วยังทำอาหารอร่อยอีกต่างหาก”

หลังจากเผลอลืมเอกสารสำคัญไว้ที่บ้านจนต้องลำบากภรรยาให้นำมาให้ พวกคนในทีมก็พูดชมภรรยาของเขาไม่ขาดสายจนเขาเบื่อจะบ่น ได้แต่ทำหน้าเอือมระอาใส่ ไล่พวกตัววุ่นวายให้กลับไปทำงานให้ครบตามเวลางาน

 

----

 

เสียงร้องเพลงไม่ค่อยจะตรงจังหวะดังก้องห้องอาหารส่วนตัว แต่ไม่มีเสียงทักท้วงจากเพื่อนร่วมงานที่คอยนั่งฟังสักคนเพราะทั้งคนร้องและคนฟังต่างก็ดื่มกันจนสติเลือนราง

“ข้างนอกหิมะตก อากาศหนาวสุด ๆ เลย” หนึ่งในเพื่อนร่วมงานที่กลับมาจากข้างนอกบ่นกับเพื่อน

“ผมขอกลับก่อนนะ” เมื่อเห็นว่าพอจะเหลือมนุษย์ที่มีสติอยู่บ้างชายหนุ่มก็ขอตัวกลับก่อน เขาทิ้งเงินไว้ให้ผู้มาใหม่จำนวนหนึ่ง ปลายทางไม่ใช่บ้านของเขาเหมือนที่พวกเพื่อนร่วมงานแซว แต่เป็นพื้นที่รกร้างแห่งหนึ่งที่ห่างจากบ้านเขาไปสองซอย

หิมะแรกของปีโปรยปราย เขายืนมองพื้นที่ว่างเปล่า ในมือถือผ้าพันคอที่เตรียมมาจากบ้าน ยืนนิ่งอยู่พักใหญ่จนคนที่เดินผ่านมองอย่างสงสัย

เหมียว~~~

ปลายเท้าที่เบี่ยงเตรียมเดินกลับบ้านชะงักเมื่อหางตาเหลือบเห็นเงาสีขาวเดินออกมาจากมุมมืด ชายหนุ่มฉีกซองขนมแมวเลียที่ซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อ ย่อตัวยื่นมือออกไปข้างหน้ารอให้เจ้าแมวตัวน้อยเดินเข้ามาหา

เจ้าตัวน้อยหรี่ตามอง จ้องหน้ากันอยู่พักใหญ่ก็ยอมเดินเข้ามาดมกลิ่นอาหารใกล้ ๆ ทำจมูกฟุดฟิดอยู่สามรอบลิ้นน้อย ๆ ก็ตวัดเลียอาหารเข้าปาก มาฮิโตะทำใจกล้ายื่นอีกมือที่ว่างไปลูบขนเจ้าแมวขาวตัวน้อย มันทำหน้ารำคาญเขานิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้เบี่ยงตัวหนี

เขาหลุดยิ้มออกมา นิสัยเจ้าตัวน้อยช่างเหมือนใครบางคนที่เขาเคยรู้จัก

ฉับพลันภาพที่มองเห็นด้วยสายตาเกิดการบิดเบี้ยว พื้นที่รกร้างกลายเป็นบ้านไม้ทรงเก่าขึ้นมาแทนที่ ไม่ต้องรอให้เห็นชัด เขาก็เดินเข้าไปในตัวบ้าน เดินเข้าไปในห้องรับแขกตามทางที่คุ้นเคยในความทรงจำ

“ว่าแล้วว่าต้องเป็นนาย” ชายหนุ่มเจ้าของบ้านเอ่ยทักเขาแม้ยังไม่เงยหน้าขึ้นมอง “ไม่เจอกันนานแค่ไหนแล้วนะ”

“สามปีแล้ว งานทางนั้นยุ่งมากเลยเหรอ”

“อืม ค่อนข้างวุ่นวายเลยล่ะ เพิ่งจะได้พักหายใจนี่แหละ” เจ้าของบ้านบิดกายอย่างเกียจคร้าน ลุกขึ้นยืนเดินนำผู้มาเยือนไปยังชานเรือนด้านหลัง

“ฉันได้รับจดหมายเชิญไปงานแต่งของนายนะ แต่ช่วงนั้นมีธุระต้องจัดการเยอะมากเลยล่ะ จริงสิ เดี๋ยวฉันไปหยิบของขวัญแต่งงานมาให้นะ ถึงจะช้าไปเป็นปีแต่ยินดีด้วยนะ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับ ปล่อยให้เจ้าของบ้านเดินไปหยิบของขวัญตามที่เจ้าตัวกล่าว เหม่อมองทิวทัศน์คุ้นตา เขาทิ้งตัวลงนั่งที่เดิม เหมือนที่เคยทำเป็นประจำในอดีต

“เธอตอนสวมชุดแต่งงานต้องสวยมากแน่เลย นายนี่โชคดีชะมัดที่ได้แต่งกับคุณมิวะ อ่า... ต้องเป็นคุณนายคุโรเบะแทนแล้วสินะ” เจ้าของบ้านกลับมาพร้อมขวดสุราในมือขวา มืออีกข้างถือแก้วมาด้วยอีกสองใบ

“นายยังชอบเธออยู่หรือเปล่า” มาฮิโตะถามเข้าประเด็น ในเมื่อเจ้าตัวเปิดเรื่องแต่งงานของเขามาเอง เขาก็คงมีสิทธิที่จะถาม

“ฉันจะไปชอบภรรยาของเพื่อนได้ยังไงกันเล่า” มือเรียวเทสุราลงใส่แก้วทั้งสอง ยื่นแก้วหนึ่งให้เพื่อนอีกแก้วถือไว้กับตัวเอง

“แต่นายเคยบอกว่านายรักเธอนี่” มาฮิโตะรับแก้วมาจากอีกฝ่าย ชนแก้วกันเป็นพิธีก่อนยกขึ้นดื่ม รสชาติสุราแสบร้อนแต่ก็ทิ้งกลิ่นหอมและรสหวานติดปลายลิ้นไว้ในปาก

“อา ก็อย่างที่นายรู้ เธอเป็นรักแรกของฉัน แต่เธอแต่งงานกับเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ฉันมั่นใจว่านายจะดูแลเธออย่างดี ทางนี้เองก็มีเรื่องที่ต้องจัดการอีกมาก ไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นแล้วล่ะ”

“นายจะอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหน” มาฮิโตะหยิบขวดสุราขึ้นมาเติมให้ตัวเองและชายผู้ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนของเขา

“ประมาณสองสัปดาห์มั้ง ฉันโดนลูกน้องยัดวันหยุดมาให้น่ะ ที่จริงพวกนั้นให้ฉันหยุดเดือนหนึ่ง แต่พวกนั้นทำงานแทนฉันทั้งเดือนไม่ไหวหรอก ก็น่าจะกลับก่อนวันหยุดหมดละนะ” อีกฝ่ายว่าจบก็หัวเราะในลำคอเสียงเบา ในหัวคงนึกไปถึงลูกน้องที่พูดถึง

มาฮิโตะพิจารณาเพื่อนตรงหน้า อีกฝ่ายยังคงมีรูปร่างหน้าตาแบบเดิม ดวงตาเรียวสวยที่ปลายหางตายกขึ้นเล็กน้อย จมูกเชิดรั้นเหมือนนิสัยดื้อดึงของเจ้าของ มุมปากที่คอยยกยิ้มอยู่ตลอดเวลา ต่างไปเพียงบรรยากาศรอบตัวที่ดูจะโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ไม่รู้ว่าที่ผ่านมาไปเจออะไรมาบ้าง

 

 

ชายหนุ่มทั้งสองคุยย้อนความหลังถึงวันวาน ถึงเรื่องราวในอดีตตั้งแต่ตอนที่บังเอิญพบกันครั้งแรก บังเอิญว่ามาฮิโตะสามารถมองเห็นเขาได้ทั้งที่ยังติดอุปกรณ์พรางตัวอยู่ และบังเอิญอีกว่าภารกิจมีปัญหาจึงต้องรั้งรออยู่ที่โลกมนุษย์เป็นเวลานาน โชคดีที่มีมาฮิโตะ มนุษย์ที่มีพลังเหมือนกับคนในโลกฝั่งเขาและมิวะ เพื่อนวัยเด็กของมาฮิโตะคอยช่วยเหลือ เรื่องบังเอิญและเรื่องโชคดีทั้งหลายที่เกิดขึ้นรวมกันเป็นความทรงจำวัยรุ่นที่น่าประทับใจ คนทั้งสามเคยวิ่งวุ่นปราบปีศาจไปด้วยกัน ใช้ชีวิตท่องเที่ยวพักผ่อน สืบหาคนร้ายที่หวังจะสร้างความวุ่นวายให้โลกทั้งสองฝั่ง

เรื่องราวจบลงด้วยดีเหมือนในภาพยนตร์ คนร้ายได้รับการลงโทษ โลกทั้งสองฝั่งได้รับการช่วยเหลือและคงอยู่อย่างสงบสุข และในท้ายที่สุดตัวเอกก็ต้องเดินทางกลับโลกที่ตัวเองเคยอยู่ มาฮิโตะและมิวะเป็นคนของโลกฝั่งนี้ ส่วนเขาเป็นเกิดและเติบโตที่โลกอีกด้าน ยังมีครอบครัว ภาระหน้าที่การงานอีกมากที่ต่างฝ่ายต่างต้องรับผิดชอบ การลาจากจึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

“น่าเสียดายเหมือนกันนะ ถ้ามิวะยังจำฉันได้ฉันคงเอาของขวัญแต่งงานไปให้นายถึงที่บ้านแล้วล่ะ” ชายหนุ่มเจ้าของบ้านเอ่ย ยื่นมือออกไปรองหิมะนอกหลังคา “ที่จริงน่าแปลกใจมากกว่าที่นายยังไม่ลืมฉัน” เขาหัวเราะ แต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าตัวเองแอบดีใจที่อย่างน้อยการกลับมาพักร้อนยังมีคนรอคอยเขาอยู่

“ต่อให้นายลบความทรงจำฉัน ฉันก็จะยังคงจำนายได้อยู่ดี” มาฮิโตะตอบอย่างมั่นใจ

“เหลวไหลน่า ฉันมีอำนาจไปลบความทรงจำใครที่ไหน อย่างมากก็เหมือนกับที่เคยทำกับนายแล้วก็มิวะ เอาความทรงจำที่เกี่ยวกับฉันไปซ่อนไว้ให้ลึกที่สุด” ชายหนุ่มยู่ปาก ท่าทางเหมือนตอนยังเป็นเพียงเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ที่จริงก็ยังคงคาใจไม่หาย ทั้งที่ตั้งใจว่าพอซ่อนความทรงจำเกี่ยวกับเขาเสร็จจะหนีกลับไปที่โลกอีกฝั่งแต่วันกลับดันเจอคนตรงหน้ามาดักรอตั้งแต่เช้า

“ดึกแล้ว นายกลับเถอะ ปล่อยให้ภรรยาคนสวยรอนานไม่ดีนะ” เอ่ยไล่ผู้มาเยือน หิมะสีขาวเต็มพื้นสนามจนมองไม่เห็นสีของหญ้าด้านล่าง แม้จะรู้สึกเหงานิดหน่อยแต่เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว

“อืม แล้วพรุ่งนี้ฉันจะมาใหม่” เจ้าของบ้านหลุดยิ้มออกมาเมื่อได้ยิน ลุกขึ้นเดินไปส่งอีกฝ่ายถึงหน้าบ้าน

“บาย ดูแลคุณมิวะให้ดี ๆ ด้วยนะ” มาฮิโตะส่ายหน้าระอา ปากบอกไม่ได้ชอบแล้วแต่ก็ยังคงเอ่ยถึงภรรยาของเขาอยู่บ่อยครั้ง และเมื่อเท้าพ้นเขตรั้วบ้านภาพตรงหน้าก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง

 

เหมียว~~~

เจ้าแมวขาวตัวเดิมร้องเรียกเขา เขายื่นผ้าพันคอให้เจ้าตัวน้อยตามที่ตั้งใจ

“ขอโทษนะ หายไปนานเลย” เอ่ยขอโทษเจ้าตัวขาว หยิบซองขนมแมวเลียที่ว่างเปล่าขึ้นมาเพื่อนำไปทิ้งถังขยะ แมวน้อยร้องครางในลำคอ ปากคาบผ้าพันคอของเขาแล้ววิ่งหนีหายไปในมุมมืด

 

มาฮิโตะหันกลับไปมองด้านหลังที่เปลี่ยนกลับจากบ้านไม้เป็นพื้นที่รกร้างตามเดิม

“ฉันสัญญาว่าจะดูแลเธอให้ดี”

 

 

 

 

เพราะเธอเป็นคนที่นายรัก

 

 ————————————

 

จบแล้วค่ะ

ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่หานิยายเรื่องนี้เจอนะคะ

ขอบคุณมาก ๆ เลยที่อ่านมาจนถึงตรงนี้  ติชมกันได้เต็มที่นะคะ

ตอนนี้ที่จริงจะว่าเป็น One Shot จบแล้วก็ได้ แต่ก็เคยวางพล็อตให้เป็นบทนำของเรื่องยาวล่ะ ถ้าวางพล็อตจนจบแล้วมีไฟเขียนต่อจะมาปั่นต่อให้อ่านกันนะ!



 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด