พี่รหัสตัวร้ายกับน้องรหัสตัวแสบ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: พี่รหัสตัวร้ายกับน้องรหัสตัวแสบ  (อ่าน 1482 ครั้ง)

ออฟไลน์ maiezapeza

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 2
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************



สวัสดีครับ สมาชิกชาวเล้าเป็ดทุกท่าน ผมยอดมนุษย์ไอร้อนไบค์ วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องเอ้ย เขียนนิยายเรื่องเเรกในชีวิต ให้ทุกคนได้ฟังกันนะครับ ถ้ามีข้อผิดพลาดอะไร บอกได้นะครับ
เริ่มเลยเนอะ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อินทะโร โนชื่อเรื่อง...

"เฮ้ยมึง!! สโมประกาศรายชื่อน้องรหัสแล้ว" คำพูดของเพื่อนคนนึงในกลุ่มกำลังตะโกนบอกเพื่อนในคลาส ระหว่างวันเปิดเทอมวันแรกของชั้นปีสาม ชั้นที่แม่งรายวิชายาวเป็นหางว่าว แม่งเอ้ย จะเอาเวลาไหนไปเที่ยวห้างวะเนี่ย
"ที่ไหนวะมึง" เพื่อนคนนึงแทรก
"หน้าเพจสโมสร คณะเว้ย" ไอตัวที่มันตะโกนบอก
"เฮ้ย!!! จริงด้วยวะ กูส่องน้องรหัสกูแปป" ผมพูด

ทันทีที่ผมเปิดเพจคณะ ผมก็ได้เจอกับรายชื่อและรูปภาพของน้องรหัสตัวเอง 'แม่งเอ้ยยย คนเหี้ยไรวะ น่ารักฉิปหาย ต้องดูแลให้ดีแล้ววะ'

นั่นคือความรู้สึกแรกที่ผมได้เจอกับน้องรหัสตัวเอง และอาจเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์นี้รึป่าววะ

-------------------------------------
สวัสดีครับ ผมชื่อว่าวิษณุ เรียกสั้นๆ ไอวิทย์ เป็นนักศึกษาปีสาม คณะม่วงดอกอัญชัน ของมหาวิทยาลัยชั้นนำแห่งการสร้างสรรค์ ฮั่นแน่ รุ้นะว่าหมายถึงมหาลัยไหน  ไปหาเองละกัน!!
เอาหละบ้าน้ำลายมากพอแล้ว
หลังจากผมเปิดเรียนไปได้หนึ่งวีค ไม่สิ หลังจากที่ไอเต้ เพื่อนสุดรักได้เป็นกามเทพเอ้ย ผู้สื่อข่าวให้ผมได้เจอกับน้องรหัสตัวเอง ผมแม่งก็ใจชื้นอยากได้มันมาเป็นแฟน เอ้ยดูแลน้อง ทุกวัน  แต่แม่งก็ไม่กล้า คิดดูสิครับ เด็กอะไร ขาว ตี๋ แว่น มองดูกี่ทีกี่ทีก็น่ารัก และที่สำคัญใจผมเต้นแรงทุกครั่งที่เห็นรูปมัน 
บอกก่อนครับว่า ผมเป็นเกย์ ผมเคยมีแฟนคนนึงสมัยเรียนมหาลัยเก่า และทุกวันนี้ก็ยังลืมไม่ได้ ผมว่าไอน้องคนนี้แหละ จะเป็นยารักษาหัวใจให้ผมได้ 

"มึงทำอะไรไอวิทย์ ไปแดกนมโจกัน" ระหว่างที่ผมกำลังเพ้อฝันในสิ่งที่มันอาจจะเป้นไปได้ (มั้ง) อยู่ๆก็มีเพื่อนผมคนนึง ชื่อนาเดียร์ (นาเนียร์สิไม่ว่า)  ซึ่งแม่งไม่น่าเจอมันตอนคลาสปี 1 ก็มาแอบกระชิบข้างหูผม  อห.. ขนลุกสัส คนเหี้ยไร ขาว สวย หมวย ตัวเล็ก แต่แม่งนิสัยปญอ. ถ้ารู้งี้มึงเป็นแบบนี้นะ กูจะไม่ลงคลาสนั้นเด็ดขาด เพืือนๆ เชื่อไหมครับว่า มันแม่งลงตามผมทุกคลาส 
" มึงเลิกมโน วิชานี้วิชาบังคับของเอกกู ส่วนมึงวิชาโท ไม่อยากเจอกูก็ถอนไปซะ"  ดูมัน เป็นสาวเป็นนาง แต่พูดไม่เพราะเอาเสียเลย  อ่อ ลืมบอกมันเคยเป็นดาวด้วยนะ (สำหรับผมดาวน์ซินโดม) แล้วไอเต้ แม่งตัวดีไปจับผมจิ้นกับผม แม่งเอ้ย โดนล้อมา3 ปีแล้ว.....

"เออกูผิดเองแหละ แดกไรนมโจ" ผมย้อนถามมัน
"ลาเต้เย็น"
"แดกแต่ลาเต้ มึงไม่แดกอยากอื่นบ้างวะ" ผมพูด
"ใครจะเหมือนมึงละ วันๆแเดกนมเย็น กับน้ำส้ม มึงคิดว่ามึงเป็นใคร พระเอกซีรีส์เหรอ" ดูมันย้อนกลับ
"เสือก"
"เออ!! มึงก็เสือก" มันย้อนผม
 โอเคดีล เพื่อนๆ ไม่ต้องตกใจครับ ผมกับมันพูดกันแบบนี้ประจำ สุดท้ายผมต้องถ่อสังขารอันสุดแสนจะเหนื่อยล้าจากการใจเต้นที่ได้แองส่องน้องคนนั้นไปร้านกาแฟของมหาลัย

"เมื่อกี้มึงบอกคนอ่านนิยายมึงว่าไรนะ ร้านกาแฟมหาลัยเหรอ มึงกล้าใช้คำนั้นเหรอ"
ดูมันครับ สาระแนเรื่องผมในชีวิตจริงไม่พอ ยังตามมาสาระแนในนิยานที่ผมเขียนอีก ผมบอกแล้วอินี้มันร้ายยย
"เออ ร้านกาแฟ มีไรป่ะ" ผมถามมัน
"กูว่า มันก็แค่ซุ้มปะ"
"งั้นมึงก็ไม่ต้องแดก จะซุ้มจะร้าน กูก็เห็นมึงลากกูมาซื้อทุกวันมึงไม่เบื่อบ้างเหรอ"
"ไม่เบื่อหรอก กูมีพ้อยต์ของกู"
"พ้อยต์อะไรของมึง กูรู้แล้ว พ้อยต์มึงเดินมาโน่นแล้ว"
ที่มันมาซื้อนมโจทุกวัน ไม่ใช่ว่ามันง่วงนอน หรืออยากเป็นเบาหวานหรอก แต่มันจะมาแอบส่องเด็กจิตรกรรมคนนึงครับ ชื่อน้องยิ้ม คนบ้าไรยิ้มทั้งวัน ยิ้มจนกูนึกว่าเมากัญชา


"เอ้าพี่วิทย์ พี่นาเนีย เอ้ย พี่นาเดียร์ ไปไหนกันอะ" ไอยิ้มทักผมกับเพื่อนผมระหว่างคณะถาปัด
"นมโจ" มันแย่งผมตอบ (หึๆ ผมนึกในใจกูว่าแล้ว)
"ไปด้วยดิ" มันพูด
" เออ ไหนๆมึงก็มาแล้ว มึงเอาเพื่อนกูไปด้วยละกัน เดี๋ยวกูนั่งรอตั้งลานอาจารย์ศิลป์" ผมตัดบท (รำคาญอินาเนีย ตอนนี้แม่งเอาอะไรไม่รู้มาข่วนผมเนี่ย เขินบอกเขิน ไม่เขินก็บอกเขินสิวะ)
"พี่ก็ไปด้วยกันสิ เดี๋ยวมื้อนี้พี่นาเดียร์เขาเลี้ยง ใช่ไหมครับพี่" บ๊ะ ไอ้น้องกูเริ่มเห็นข้อดีของมึง
"คะ"
"ใช่ไหมครับพี่นาร์เดียร์" 'มึงแพ้แน่' ผมนึกในใจ
"จ๊ะ พี่เลี้ยงเอง เลี้ยงน้อง เลี้ยงเพื่อนพี่เลี้ยงได้ แค่นี้เอง" ผมบอกแล้วอิเนี่ยอะ บ้าผู้ชาย ถ้าใครอ่อยมันนะ มันจะระทวยแบบนี่แหละ

ระหว่างทางเดินไม่กี่ก้าว มันแม่งข่วนผมยิ่งกว่าแมวมันอีก แมวบ้าไรชื่อเบงกอล ชื่ออังกอร์ก็หรูแล้ว ว่าแมวมันไม่ได้นะ มันรักของมัน (...)
"มึงเลิกนินทากูก่อน จากนั้นสั่งกาแฟ แล้วรีบไปซะ" แม่งมันเขินอิน้องยิ้มแล้วมาลงที่ผม
"ขอคิดเมนูก่อน" ผมตอบ
"นมเย็นแก้วนึงครับ" เห้ย อะไรวะ ใครบังอาจมาสั่งตัดหน้ากู  จังหวะนี้ผมมองซ้ายขวาแล้วครับใคร
แม่งเอ้ยยย ไอน้องรหัสผมนิหว่า มันชื่อไรนะ ชื่อเต๋าปะวะ
"งั้น เอานมเย็นเพิ่มอีกแก้วครับ" ผมพูดกับเจ้าของร้าน
"นมเย็น2แก้วได้แล้วครับ"
"น้องค่ะ!! " อินาเนีย เริ่มทำงานแล้วครับ มีแต่มันที่รู้ว่าข้างๆคือน้องรหัสผม แต่น้องยังไม่รู้ว่าใครเป็นลุงรหัส
"ครับ"
"ลุงรหัสน้อง ฝากมาบอกว่าเขาซิ่วไปแล้วค่ะ"
"เหรอครับ แล้วตอนนี้เขาซิ่วไปเรียนที่ไหนครับ"
"เห้... กูยืนหัวโดว่ตรงนี้" ผมนึกในใจ
"เขาซิ่วไปม.ข้างๆนี้แหละ"
''หรอครับ"
ไอน้องยิ้ม กูกำลังส่งสายตาให้มึงลากอิเพื่อนเวรนี้ออกไปจากตรงนี่ มันกำลังแกงหม้อใหญ่ใส่น้องเเว่นหั่นเต๋า แต่แม่งมันก็มัวม่อสาวอื่น กูไหว้ละ มึงหันมาทางกูหน่อยยยยยยยยยยยย ในเมื่อคำอ้อนวอผมไม่เป็นผม อิเพื่อนเวรก็บรรลัยผมต่อไป

"น้องค่ะ!! พี่รหัสจ่ายตังให้แล้วค่ะ"
เดี๋ยวๆ กูไปจ่ายให้มึงตอนไหนไม่ทราบ อิเพื่อนเวรนี่ก็เอาคืนกูจริงๆ ที่มันเลี้ยงผมไป35บาทถ้วน (มันปาไป 120 สมน้ำหน้า)
"ฝากขอบคุณพี่รหัสด้วยนะครับ"
"ได้ค่ะ เดี๋ยวบอกให้ ว่าแต่น้องชื่อไรนะคะ" สรน.จบจบ
"เต๋าครับ" หนีไปลูก หนีไป
"ชื่อน่ารักมาก จนพี่อยากทอยเลยค่ะ"
"555 ครับ" กูไหว้ละ พามันออกไปจากตรงนี้ที
"ยิ้ม กาแฟมึงได้แล้ว รีบมาเอาเเล้วรีบไปเรียน"
"เครๆ พี่"
"เออ ยิ้ม เรียนเซคเดียวกับพี่ดั๊คป่ะ พอดีพี่จะฝากเอารายงานวิชาเสรีให้มันหน่อย"
"ได้ๆ" มึงบรรลัยกู กูจะบรรลัยมึง อิดั๊คเนี่ยชอบน้องยิ้มครับ ชอบมากกกก  ถามว่าผมรู้ได้ไง ก็แม่งเล่นเพ้อในไอจีซะขนาดนั้น  ส่วนอิเพื่อนเวรมันเริ่มชักสีหน้าแล้วครับ แต่ยังไม่วายที่จะคุยกับน้องรหัสผมต่อ จนผมสุดท้ายน้องมันต้องตัดบท เพราะเพื่อนโทรมาตาม

"เออมึง น้องรหัสมึงฝากขอบคุณมึงมา เอาตังมาด้วยค่ะ"
"ค่าไร"
"ค่ากาแฟมึงกับน้องรหัสมึง"
"กูจ่ายให้น้องเขาตอนไหนไม่ทราบ"
"ตอนนี้แหละค่ะ เอามาค่ะ ของมึงด้วย รวม75เร็วๆ" ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆครับ แค้นนี้กูต้องเอาคืนมึงแน่ แต่ตอนนี้ฝากมึงก่อนนะ


นั้นแหละครับ วันแรกที่ผมเจอกับน้องรหัสผมจริงๆสักที มันก็ดูเฟรนด์ลี่ดีนะ น่ารักด้วย น่ารักมากกกกกกกก น้องครับลุงรหัสน้องคนนี้เขากำลังจะตาย  รบกวนมาช่วยพาเขาออกไปจากคานสนิมหน่อย เดี๋ยวอีกหน่อยพี่จะอ่อยน้องเองง
------------------------------------------------

"มึงๆ พี่ผู้หญิงคนนั้นเขาบอกว่าลุงรหัสกูซิ่วไปแล้วว่ะ"
"ซิ่วหาไร มึงก็ใส่รหัสในReg สิ"
 

035xxxxx4 นายวิษณุ   สถานะปกติ
-------------------------------------------------
้เป็นอย่างไรบ้างครับ สำหรับอินโทร อาจจะผิดบ้าง ผมขอโทษด้วยนะ เรื่องแรกเลย เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04-09-2021 19:20:29 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ maiezapeza

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 2
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
เปิดเทอมผ่านไปในเวลาไม่กี่สัปดาห์ พี่รหัสก็เริ่มมีการหาของเทคให้น้องรหัสตัวเองกันบ้างแล้ว ส่วนผมนะเหลือ น้องอดไปก่อนนะ พี่จะกินแกลบแล้ว เงินเดือนที่พ่อแม่หามาให้ในแต่ละวัน ผมและเพื่อนต้องเอาไปใช้ในการเดินทางไปเรียนที่อื่น ทำไมไม่เรียนที่มหาลัยนะเหรอ แม่งเอ้ย มอปิดปรับปรุง (มาปิดปรับปรุงทำไมช่วงนี้วะ) ส่วนนมโจในตำนานเหรอ ไปได้เฉพาะเวลาว่าง และไปห้องสมุดเท่านั้นครับ พูดแล้วก็คิดถึงนมโจเนอะ
ณ ใต้ตึกเช่าเรียน ไม่สิ ตึกของคณะอันไกลโพ้น ก็มีตะกร้าสำหรับพี่รหัสฝากของเทคให้น้อง หรือ น้องรหัสฝากของให้พี่รหัสหรือพี่เทคอยู่ ตะกร้าแต่ละใบก็มีของตั้งเยอะแยะเลย โดยเฉพาะสาขาวิชาอื่น ที่ไม่ใช่สาขาวิชาผม อ่อ ลืมบอก ผมเรียนสาขาที่ชื่อเดียวกับคณะนั้นแหละ อิอิอิ พอเดาออกกันยังครับ (คณะหมูหรอบ แฮ่)
“เอ้ยไอ้วิทย์ มึงเจอน้องรหัสมึงยังวะ” ไอ้เต้ถาม
“เจอแล้วครั้งหนึ่งวะ  มีไรวะ” ผมตอบ
“ป่าว ๆ กูแค่เห็นว่าน้องรหัสมึงขึ้นเตตัสว่า ลุงรหัสซิ่วไปแล้ว อดแดกขนม”
“จริงปะ แล้วมันว่าไรบ้างวะ”
 “ก็ไม่ว่าไรนะ” อยากรู้ไหมครับว่าทำไมไอเต้ถึงรู้ มันแม่งทำงานสโม ส่วนกูนะเหรองานกิจกรรมไม่แตะ เพราะเบื่อแม่งตั้งแต่เรียนที่เก่า เหนื่อย ฉิปหาย
“เอ้อ ไอเต้ แล้วน้องรหัสกูเข้ากิจกรรมบ้างปะ”
“ไม่เห็นเลยวะ แต่วันนี้มีชนช้างวะ มึงเองก็เข้าดิ ไปยืนดูคณะสู้กับคณะอื่น” (สำหรับชนช้าง คือกิจกรรมรับน้องสุดฮิต ของมหาลัยลาเวนเดอร์ เพราะเป็นกิจกรรมคล้ายๆกับการประชันเชียร์ แต่มันพีคตรงที่มันจะมีการแต่งตัวตามฟรีสไตล์ คล้ายๆกับใครมีของดี ก็เอามาประชันกัน ผมเคยเข้าตอนปี ๑ แม่งสร้างสรรค์สุด เพื่อนผมแม่ง โคฟเป็นลุงแถวบ้านด้วย ฮ่าๆ)
“เออๆ เดี๋ยวกูดูเวลาก่อนละกัน ขอบใจมาก”
“เดี๋ยวกูไปประชุมสโมก่อนนะ เดี๋ยวมีไรกูทักบอก”
“ โอเค”
ผ่านไปยี่สิบนาที ที่ผมนั่งใต้ตึกคณะ แม่งบุคคลที่ผมไม่อยากเจอแต่ต้องเจอก็มา นั้นคือนาเดียร์ คู่เวรในตำนานของผม แต่วันนี้มันมาแปลกมาครับ มาสะสวยยิ่งกว่าทุกวัน (บรื๋อ.... มันมาอ่อยน้องยิ้มแหละ)
“ มึงไม่มีเรียนเหรอวะ”
“ จารย์งดคลาสวะ แล้วมึงอะ”
“เรียนเสร็จแล้ว แต่ไม่อยากกลับบ้าน จะมาดูน้องปี ๑ ชนช้าง”
“แน่ใจ ว่ามึงไม่ได้มาดูยิ้ม”
“เออ  แล้วนี้มึงนั่งทำไรวะ”
“อ่อยเด็ก เผื่อโชคดีจะมีเด็กมาชอบบ้าง”
“หลงตัวเองนะมึงเนี่ย”
“เรื่องของกู” ตอนนี้นาเดียร์ยังไม่รู้นะครับว่าผมแอบมองน้องปีหนึ่ง
“เฮ้ย มึง ปี๑ เริ่มมาที่ลานหินแล้ววะ”
“แล้วไงวะ”
“ไปยืนกดดันเด็กกัน” (คณะผมไม่มีโซตัสนะครับ เลิกไปนานแล้ว แต่จะมีกดดันด้วยวิธีอื่น แทน)
“บ้าบอ เพื่อ”
“เอาน่า  มึงยืนเฉยๆน้องก็กลัวแล้ว”
“พ่องงงง”
ระหว่างทีรอปีหนึ่งจัดแถว สายตาผมก็แอบไปสะดุดตากับคนคนนึง แม่งสะดุดตาผมมาก หน้าคุ้นๆ เหมือนคนที่ผมแอบชอบ
“ปีหนึ่ง จัดแถว” เสียงไอ้เต้ ตะโกน
“เฮ้” เสียงปีหนึ่ง
“ให้เวลา ๕ นาที รีบจัดแถวให้ตรง ไม่นั้นจะไม่ให้กลับบ้าน” มันขู่น้อง เอาจริงกว่าจะเลิกแม่งก็มืด แต่เดี๋ยวมันจะเรียกประชุมน้องอีก ไม่ต้องกลับบ้านของจริง สงสารน้องวะ
“เฮ้ย รหัส ๑๑๔ คุยอะไรกับเพื่อน” รหัส ๑๑๔ รหัสกูนี่หว่า  ไอเต้เพื่อนรัก มึงจะทำไรน้องกู
“ป่าวครับ” น้องรหัสผมตอบ
“กูเห็นมึงคุย”
“ไม่ได้คุย”
“คุย” มันกวนตีนน้องผม 
“ไม่ได้คุยแล้วมึงแหกปากทำไม พี่รหัสมันเป็นใครวะ ทำไมไม่มาดูน้อง” อ้าวไอ้เพื่อนเวร มึงพาดพิงกูเพื่อกูยืนเฉยๆ ก็ดีพออยู่แล้วปะ
“พี่รหัสซิ่วไปแล้วครับ” โธ่ๆ สงสารวะ น้ำเสียงเหมือนคนจะร้องไห้(ทำไมผมไม่พูดถึงปีสองนั้นเหรอ มันก็น่ารักสำหรับผมนะ แต่ตอนนี้มันไม่ว่างมาอยู่ในเรื่อง มันโดนเพื่อนผมเต๊าะอยู่ ไม่ใช่ยัยนาเนียร์แน่ๆ แต่เป็นแทนกาย พี่ร้องเพลง ที่นับวันแม่งอ่อยน้องทุกวัน หมั่นไส้ว่ะ อย่าให้กูมีบ้างนะมึงง
“เออ อยากรู้ไหมพี่รหัสมึงเป็นใคร มึงลองมองไปแถวๆ ตึกดิ”
อ้าวไอ้เพื่อนเวร มึงจะบอกทางให้มันทำไม กูอุตส่าห์จะแกล้งมันสักหน่อย มึงนะมึง น้องมึงเป็นใครกูจะเอาคืน แต่เอาจริงต่อให้มันชี้มามันก็ไม่รู้หรอก ใต้ตึกมีเพื่อน พี่ๆปี ๔ คณะผม คณะอื่นๆ ยืนกันเยอะแยะ แต่มีแปลกหน่อยก็นินาเดียร์นี้ละ มันนึกคึกไรไม่รู้ ยกมือมันแล้วชี้มาที่ผมให้น้องดู แล้วเพื่อนๆคิดดูสายตาปี ๑ ร้อยกว่าคนมองมาที่ผม อายๆก็อาย เขินก็เขิน
เอาละ ในเมื่อทุกคณะพร้อม พวกพี่ๆพร้อม กิจกรรมชนช้างก็เริ่ม ผมเองก็ยืนอยู่ไม่ห่าง ดูความคิดสร้างสรรค์ของปีหนึ่งแต่ละคณะ ปีนี้แม่งดีวะ เอาความเป็นการเมือง มาสะท้อนออกมาในรูปแบบศิลปะ คณะผมก็เอามนุษย์หินมายืนข้างไดโนเสาร์ และทำเป็นกะลาครอบ จิด-กำ ก็เอาภาพถ้วยขนมหวานหลากสีมาร้องเพลงเราจะทำตามสัญญาขอเวลานานๆ แล้วแผ่นดินที่งดงามจะไม่คืนกลับมา (กล้ามาก) ส่วนถาปัด แม่ง ก็เอาโควทเด่น มาชมจิด กำ “เก่งมาก...กล้ามาก...” ทันใดนั้นเดค ก็เอานกหวีดมาเป่า ไอสัสส กูวิ่งก่อนแล้ว  ส่วนเด็กดุ ริ ยางค์ ก็เอาต้นไผ่ กระดาษทราย และคนโคฟนกเพกวิน มาร้องเพลงของเอมมี่ ลองบัททอม โอเคถ้าพรุ่งนี้มหาลัยนี้จะโดนยุบ กูจะหาที่เรียนใหม่ เห็นไม่ครับศิลปะต้องไม่รับใช้เผด็จการ ผมแม่งโคตรดีใจเลยยยยยย
ผ่านไป ๑๐ นาที สายตาผมแม่งมองไปเห็นตัวไรไม่รู้ ดุกดิ๊กๆ ในแถวของคณะ มันแต่งตัวเป็นเลข ๑ เพื่อนอีกคนก็เลข ๑ อีกคนให้ทาย.... (เลขระหว่าง ๑ กับ ๓) เห้ย ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน อย่ารีบเข้าคุกสิว่ะ  ดีนะเนี่ยว่าภาพกิจกรรมวันนี้จะไม่มีการเผยแพร่ผ่านสื่อออนไลน์เพราะทุกคนที่เข้ากิจกรรมจะโดนเก็บมือถือ เหตุที่เก็บมือถือไม่ใช่ทำไมหรอกครับ กลัวว่าเวลาน้องๆเต้นๆ กันจะหล่นแตก จึงมาอยู่ในความดูแลของพี่ๆ ที่ไร้ประโยชน์ นั้นคือสวัสดิการอย่างนาเดียร์ ส่วนผมไร้ประโยชน์กว่านั้น เพราะกูมามองปี ๑ เฉพาะ
๑๘.๐๐ น. ทุกคนร่วมร้องเพลงชาติไทย เพื่อแสดงออกความรักชาติ ก่อนจะแยกย้ายไปเก็บของกลับบ้านกัน ระหว่างนี้ไอ้เต้ ประธานสโม แม่งก็ปล่อยแถวน้องๆ มาเอาของกลับบ้าน พร้อมให้น้องๆ ได้เอาเบรคไปกินกันบนรถเมลล์ที่คาดว่าจะติดสักที่ เผื่อให้น้องๆแก้หิว
ผมเองแม่งก็ยังไม่ได้เทคของให้น้อง นอกจากนมเย็นที่นาเนียร์สาว บอกจะเลี้ยงแต่มาเก็บตังค์ที่ผม ผมจริงเอาขนมคุกกี้อร่อยๆ ฝากไอ้เต้ ให้เต้เอาไปให้ ไอ้เต้ก็รู้งาน เอาไปให้อย่างดี ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน
___________________________________________________
แอฟสีฟ้ามีสัญลักษณ์ตัว F
มนุษย์ลุงในคณะ : วันนี้เก่งมากเลยนะ กล้ามาก และขอบใจมากที่เข้าร่วมชนช้าง (ไอสัส กูก็เนอะไม่พ้นตาราง)
JJ. : ใครครับ
มนุษย์ลุงในคณะ : ไม่บอก
JJ : พี่รหัสเหรอ
มนุษย์ลุงในคณะ : ป่าว
JJ : ก็จริง ลุงรหัสซิ่วไปนานแล้ว  (เออ กูซิ่วไปแล้ว แล้วคนหล่อที่ไหนมาแชทกับมึง)
มนุษย์ลุงในคณะ : เออกูซิ่วแล้ว แดกขนมแล้วนอนนะเด็กน้อย
JJ : ขอบคุณ
------------------------------------------------------------------------------------
Wis_S น้องรหัสบอกว่าปีสามซิ่วไปนานแล้ว ๑ minute ago
นาเดียร์ สาวน้อยมหัศจรรย์ : เออ ซิ่วแล้ว พรุ่งนี้มันเขียนใบลาออก
TEA U LONG : ซิ่วแล้ว แต่มาแอบดูปีหนึ่ง
Tan Guy : น้องรหัสน่ารักบอกต่อด้วย
Wis_S : @Tan Guy เลิกอ่อยน้องกู แล้วบอกมันทักมาหากูบ้าง ไม่นั้นจะตัดสาย
เต๋ ที่ไม่ใช่โอ้เอ๋ว: พี่เค้าไม่ได้อ่อย แต่บอกหน่อยอร่อยมาก
Wis_S : ตัดสาย....
เต๋ ที่ไม่ใช่โอ้เอ๋ว:พรุ่งนี้จะไปเลี้ยงปีหนึ่ง ไปด้วยกันปะ
Wis_S : ก็บอกแล้วไงว่าปีสามมันซิ่วไปแล้ววววววววว จวย...
นาเดียร์ สาวน้อยมหัศจรรย์: น้องนมเย็นของพี่ ดีแล้วหนู มาเป็นเด็กเจ้ มาลูก
ดูเพื่อนๆ แต่ละคนของผมสิ
____________________________________________________________
เต๋ ที่ไม่ใช่โอ้เอ๋ว: ผมมีเฟสน้องด้วย แหละ (เออกูก็มี)
Wis_S : ลากเข้าสายด้วย เดี๋ยวกูบล๋อกน้องก่อน
เต๋ ที่ไม่ใช่โอ้เอ๋ว: ผมเห็นน้องโพสต์รูปคุกกี้ด้วย ใครซื้อให้อะ ใช่พี่ปะ
Wis_S : หมาแถวบ้าน (ว่าตัวเองทำไม)
เต๋ ที่ไม่ใช่โอ้เอ๋ว: ภาพคุกกี้ พร้อมแคปชัน “ขอบคุณสำหรับคุกกี้  จากพี่รหัสที่ซิ่วไปแล้ว” Like by Wis_S
Wis_S : เลี้ยงน้องมาเอาตังที่พี่นะ  มีบ้านขายบ้าน มีรถขายรถ (เออดิ เงินหมด)
เต๋ ที่ไม่ใช่โอ้เอ๋ว: น้องอยากกินชาบู พูดแล้วนะ
Wis_S : กูบล็อกมึงแน่
____________________________________________________________________
เรื่องราวเริ้มต้นอันประสาทแดกของผม เพื่อน น้อง และคนคนนึง ตอนหน้าผมจะได้คุยกับปีหนึ่งจริงๆ แล้วนะ มันจะกวนตีนผมแบบนี้ไหมนะ





ออฟไลน์ AkuaPink

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2033
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-1

ออฟไลน์ Keane

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 247
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +192/-0

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด