หัวข้อ: #เรื่องสั้น# เหลี่ยม -จบ- ตอนพิเศษ 26 ธ.ค. 2563

[mukmaoY]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
——


ติดตามนิยายและเรื่องสั้นเรื่องอื่นๆได้ที่ เพจ Facebook: mukmaoynovel

[mukmaoY]

เหลี่ยม
(1)



เดือนมกราคม ปี 2562 เป็นเดือนที่ซี่รี่ย์เล็กๆ จัดแคสติ้งนักแสดงหลัก อาวุธ เป็นหนึ่งในนักแสดงที่ร่วมแคสด้วย เขามีผลงานมาแล้วหลายเรื่อง พอมีแฟนคลับอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้โด่งดังมากนัก อันที่จริงเขาก็ไม่ได้หวังโด่งดังอะไรอยู่แล้ว เนื่องจากยังต้องช่วยธุรกิจที่บ้าน การรับงานแสดงเล็กๆ น้อยๆ ถือเป็นงานอดิเรกที่ตัวเองชอบ ครั้งนี้อาวุธออกจะถูกใจบทพระเอกของเรื่องอยู่ไม่น้อย จึงตัดสินใจมาแคส และดูท่าว่าจะเป็นตัวเก็งของงานนี้อย่างไม่ต้องสงสัย  อาวุธเหลือบมองน้องตั้ง วัยรุ่นหน้าตาดีที่ไม่เคยผ่านงานใดๆ มาก่อน น้องหน้าตาเด่นที่สุดในกลุ่มที่ต้องแสดงคู่กับเขา กระนั้นบรรยากาศรอบๆ ตัวของตั้งกลับไม่น่าเข้าหา เด็กน้อยไม่ยิ้มแย้ม ยืนนิ่งๆ คนเดียวไม่คิดจะทักใคร แน่นอนว่าในใจของอาวุธนั้นรู้สึกติดลบกับเด็กคนนี้ไปแล้ว เขาไม่ได้ไม่ชอบ แค่คิดว่าน่าจะทำงานด้วยยาก

วันต่อมาผลปรากฏว่าอาวุธกับตั้งได้แสดงคู่กัน อาวุธไม่แปลกใจนัก เพราะตอนที่แคส ตั้งแสดงได้ดีมากที่สุดในบรรดาเด็กทั้งหมด ตัวเขาเองต่างหากที่แย่กว่า แต่ก็ถูกเลือกมาจนได้ อาวุธกลุ้มใจนะที่ต้องรับมือกับเด็กเงียบๆ เขาไม่ค่อยชอบความพยายามในการที่ต้องเข้าหาใครสักคนขนาดนั้น

Ting!

เสียงเตือนจากแอปพลิเคชั่นสนทนาดังขึ้น อาวุธกดเข้าไปดู พบว่าถูกเชิญเข้าร่วมกลุ่มซี่รี่ย์เรื่องใหม่ ‘ก็บอกอยู่ว่ารักSo Much Inlove’ เขากดเข้ากลุ่ม พี่ๆ ทีมงานต้อนรับทักทายเป็นอย่างดี พร้อมส่งกำหนดการต่างๆ ให้ อีกสองอาทิตย์ก็ต้องเวิร์คช็อปแล้ว อาวุธจดตารางงานลงในปฏิทิน เขาเป็นผู้จัดการตัวเอง จึงไม่ต้องบอกใคร แต่ปฏิทินนี้จะมีเลขาฯของคุณแม่เปิดดูได้ ดังนั้นทุกวันที่มีงานนอก เลขาฯ จะส่งไลน์มาเตือนทุกเช้าอยู่อีกทีเพื่อกันพลาด
ในขณะที่บันทึกงานลงปฏิทิน เสียงเตือนก็ดังขึ้นอีก  เป็นน้องตั้งที่ส่งสติ๊กเกอร์รับทราบเข้ามา สติ๊กเกอร์น่ารักแต่ขัดกับนิสัยที่เจอไปไกล ทำให้อาวุธเริ่มสนใจเด็กคนนี้แล้วสิ จริงๆ แล้วเป็นคนแบบไหนกันนะ


•


เวิร์คช็อปวันแรกสำหรับอาวุธไม่ตื่นเต้นอีกต่อไป ก็แค่ต้องเตรียมตัวเตรียมใจรับมือกับสังคมใหม่ บทบาทใหม่แค่นั้น เขาจึงเดินเข้าห้องมาแบบเอื่อยๆ ยกมือไหว้ส่งยิ้มให้พี่ๆ ทีมงาน เป็นคนมนุษยสัมพันธ์ไม่ดีไม่แย่ อยู่ระดับกลางๆ แต่ที่ทำให้ทุกคนชอบคือบรรยากาศอบอุ่นรอบตัวมากกว่า ซึ่งเหมาะกับบทพระเอกของเรื่องนี้อย่างที่สุด เขาจึงได้รับคัดเลือกมาอย่างไม่ต้องสงสัย
อาวุธดูดน้ำอยู่ได้สองอึก น้องตั้งก็เดินเข้ามา มาพร้อมกับหญิงสาวสวยเฉี่ยว หุ่นนางแบบ น้องยิ้มแย้มแปลกตากว่าที่เคย ส่วนผู้หญิงก็ดูนิ่งเสียแทน คงเป็นแฟนนั่นแหละ เด็กวัยรุ่นหน้าตาดีขนาดนี้จะมีแฟนก็ไม่แปลก ส่วนเขาน่ะเหรอเลยคำว่าวัยรุ่นไปแล้ว การมีแฟนจึงไม่ใช่เรื่องน่าตื่นเต้น และไม่จำเป็นขนาดนั้น อาจมีคนคุยๆ บ้าง แต่ก็ไม่ได้คบกันจริงจัง จะว่าไป อาวุธแค่ไม่เหมาะจะมีแฟนเพราะจู้จี้จุกจิกและชอบสั่งสอนนั่นแหละ คนถึงไม่อยากคบแบบสนิทมาก ก็น่ารำคาญจะตายไป

“สวัสดีครับพี่”

“อืม หวัดดีๆ หิวน้ำมั้ย”
อาวุธส่งขวดน้ำที่ทีมงานเตรียมไว้ให้คู่แสดง ผู้หญิงตัวสูงที่มาด้วยเดินไปนั่งบนพื้นอยู่มุมห้อง ไม่สนใจใคร

“กินได้เหรอครับ”

“ได้สิ เอาไปให้เพื่อนด้วยได้เลย”
ถึงแม้จะดูไม่มืออาชีพที่พาคนอื่นเข้ามาด้วย แต่อาวุธก็ไม่อยากคิดมาก อย่างไรเด็กคนนี้ก็มือใหม่จริง

“แล้ววันนี้ผู้จัดการไม่มาเหรอ”

“มาครับ เดี๋ยวตามมา”
พูดพร้อมฉีกยิ้มอีก หน้าแดง ตัวแดง เขินจนอาวุธงงว่านี่ใช่คนเดิมในวันแคสหรือเปล่า

“ไม่ต้องเกร็งนะ ค่อยๆ เรียนรู้ไป”

“ครับพี่วุธ”


เวิร์คช็อปวันแรกคือการละลายพฤติกรรม โดยเฉพาะพระนายที่ต้องมีเคมีต่อกันให้ได้ อาวุธจึงทำทุกวิถีทางให้น้องตั้งเชื่อใจเขา วางใจเขา ยอมให้เขาสอนหลายๆ สิ่ง ซึ่งบอกเลยว่ายากมาก เพราะถึงน้องจะฟังและเขินเขาไปหลายตลบ แต่พอจบรอบปุ๊บ ตั้งก็จะกลับไปนั่งกับแฟนสาวของเขา ทำให้อาวุธไม่เข้าใจว่าน้องเป็นคนอย่างไรกันแน่ เห็นท่าว่าต้องกลับไปคิดเป็นการบ้านอย่างหนัก เฮ้อ! งานพระเอกเรื่องแรกทั้งที ต้องจริงจังขนาดนี้เลยหรือ


พอกลับบ้าน ทานข้าวจนเสร็จ อาวุธก็ทักแชทส่วนตัวของน้องไปด้วยใจร้อนรุ่ม ลำพังก็เป็นคนใจร้อนอยู่แล้ว พอเขาหาวิธีเข้าหาน้องได้ระหว่างที่ขับรถกลับบ้าน ก็ทนรอไม่ไหวจริงๆ ชอบนักกับการคิดเรื่อยเปื่อยตอนขับรถกับตอนอาบน้ำเนี่ย

//อ่านนิยายกันไหม เราจะได้เข้าใจตัวละครมากขึ้น

::ได้นะครับ ตอนไหนครับ

//ตอนนี้ว่างไหม มาเปิดเล่นๆ ก่อนก็ได้

::ว่างครับพี่

//พี่คอลนะ

::ครับ

อาวุธหลุดขำเมื่อเห็นหน้าตกใจของน้องใหม่ คงไม่คิดว่าจะเป็นวิดีโอคอล

“หน้าแดงจังเลย”

“ก็แดงตลอดครับพี่”

รุ่นพี่ในวงการอมยิ้มกับคำตอบ ก่อนจะบอกให้น้องเปิดนิยายบทแรก โดยอาวุธจะพูดบทบรรยายกับบทพูดตัวเองให้ ส่วนตั้งพูดบทตัวเองกับของคนอื่น
แค่เริ่มแรกก็ตกลงแบ่งกันได้ง่ายๆ ไม่มีอิดออด นั่นยิ่งทำให้อาวุธสนใจในตัวเด็กคนนี้เข้าไปอีก

“เราเก่งนะเนี่ย”

“ข..ขอบคุณครับ”
แล้วสายตาหลุกหลิกแบบนั้นอีก จะเขินเขาอะไรนักหนา ตั้งแต่เจอกัน จ้องตาเขาไม่กี่ครั้งเอง

TBC

เรื่องนี้แต่งจบแล้ว จะมาอัพทุกวันจ้า

[Zry]

คนแต่งเป็นหวานใจมิวกลัฟ หรือเปล่าน้อออ รออ่านต่อเลยย

[mukmaoY]

เหลี่ยม
(2)



ก็ไม่ปฏิเสธหรอกว่าอาวุธกำลังใช้หน้าที่การงานในทางมิชอบ เขาคอลวิดีโอหาน้องทุกวัน แรกๆ คุยแต่เรื่องงาน หลังๆเริ่มเล่าเรื่องตัวเอง บ่นขิงบ่นข่า เล่าประสบการณ์ของตัวเองเสริมเวลาเจอเรื่องขัดใจในนิยาย ไปๆมาๆ น้องก็บ่นกับเขาบ้าง ซึ่งเรื่องที่น่าสนใจที่สุดในตอนนี้ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องแฟนสาวหน้าตาแสนหยิ่งคนนั้น ที่กำลังระหองระแหง เพราะจู่ๆ ตั้งก็ไม่รู้สึกห่วงหาเธอเลย บวกกับเธอที่ห่างเหินออกไปเช่นกัน
เป็นแฟนคนแรกที่คบจริงจัง คบกันมาตั้งแต่เข้าเรียนมหาลัย แต่ทำไมรู้สึกเบื่อขึ้นมาเสียอย่างนั้น

“เราต้องถามตัวเองนะว่าสิ่งที่สนุกตอนนี้คืออะไร แล้วอาจจะเจอคำตอบก็ได้ว่าทำไมถึงเบื่อแฟนคนนี้ หรือว่าแค่ไม่สนุกกับการมีความรักแล้วหรือเปล่า”

“งั้นถ้าผมลองคุยกับคนอื่นดูแล้วเกิดไม่เบื่อขึ้นมาล่ะ แสดงว่าผมคงหมดรักเธอแค่นั้น”
อาวุธมองหน้าสดของตั้งที่เอียงคอคุยโดยไม่รู้ตัวว่าท่าทางนั้นน่ารักขนาดไหน

“แล้วจะหาคนคุยจริงเหรอ ไม่ดีหรอกนะ ยังไงก็ยังไม่ได้เลิก”

“ตอนนี้ก็เหมือนเลิกอยู่ดีแหละ ผมรักเดียวใจเดียวนะ รู้ตัวว่ารู้สึกยังไง”

“แล้วอยากเลิกไหม”

“ใจจริงก็ไม่อยากเพราะเสียดายเวลา แต่เราก็ยังมีโอกาสพบเจอคนได้อีกนะ”

“ไม่รู้สิ สำหรับพี่น่ะนะ ถ้าไม่ร้ายแรงจริงๆ พี่จะจับเข่าคุยถึงปัญหาก่อน สุดท้ายแล้วเราอาจจะรักกันมากกว่าเดิมก็ได้”

“งั้นเหรอครับ”

“อื้ม ลองคุยกับเขาดู”


•


ออกกองวันแรกแล้ว อาวุธสดใสอย่างไม่น่าเชื่อ เขาเฝ้าแต่คิดถึงหน้าน้องตั้งทั้งคืน ไม่เจอกันตั้งสัปดาห์ ท่าทางจะเป็นเอามาก รู้ทั้งรู้ว่าเขามีแฟน แต่ก็ยังไปชอบเข้าจนได้ ใช่แล้ว อาวุธตกหลุมเด็กที่อายุห่างกันเกือบครึ่งรอบ เพราะความน่ารัก น่าค้นหาแบบแปลกๆ จึงยิ่งน่าสนใจสำหรับคนชอบความท้าทายอย่างอาวุธเป็นที่สุด เขาชอบที่น้องชอบทำหน้านิ่ง แต่พอเอ่ยปากพูดออกมากลับมีแต่ภาษาดอกไม้  เขาชอบที่น้องขี้อาย หน้าแดงทุกครั้งที่สบตาแต่กลับกล้าถึงเนื้อถึงตัวเขาเมื่อเป็นงาน
อาวุธชอบน้องตั้งอย่างไม่ต้องสงสัย แต่น้องเป็นชายแท้ จึงต้องเสแสร้งเป็นที่ปรึกษาที่ดีให้ โอกาสที่จะมาชอบกันในเชิงนั้นคงเป็นเรื่องยาก

อาวุธแต่งหน้าเสร็จแล้ว ระหว่างที่รอคนอื่นเข้าฉาก เขาก็มานั่งอ่านบทคนเดียว น้องยังไม่มาถึง แม้เขาจะชะเง้อคอมองแค่ไหนก็ตาม ด้วยความอยากเผือกเรื่องแฟนของน้องด้วยว่าผลเป็นยังไงบ้าง อีกอย่างวันนี้เลิกกองไว เขากะจะชวนเด็กไปหาข้าวต้มโต้รุ่งกินตามที่เคยบ่น ทำงานกันก็ต้องพัฒนาความสัมพันธ์กันให้แนบแน่น ไม่ได้หวังผลอะไรจริงๆ (นั่นเป็นสิ่งที่อาวุธบอกตัวเอง)

“สวัสดีครับ”
เสียงอันเป็นเอกลักษณ์ของตั้งดังเข้าโสตประสาท อาวุธชอบเสียงของตั้งมาก ไม่ทุ้มเกินไป ไม่อ่อนโยนเกินไป
รุ่นพี่โบกมือทักรุ่นน้องที่นั่งลงแต่งหน้าตรงข้ามกัน ตั้งยิ้มให้เล็กน้อย นัยน์ตามีแววเหนื่อยล้า จึงไม่อยากถามเรื่องส่วนตัวในตอนนี้ให้คนอื่นได้ยินเพราะท่าทางจะไม่ใช่เรื่องดีนัก อาวุธจึงรอจังหวะที่ตั้งเข้าห้องน้ำ เขาเดินตามไป

“เป็นไงบ้าง”

“เจ็บปากจัง พี่จูบแรงอะ”

“ไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น”
อาวุธขำพลางมองปากบวมๆ ของน้อง  แอบขอโทษอยู่ในใจที่ห้ามตัวเองไม่ได้ เขาก็แค่อินกับบทผัวหึงเมียมากไปหน่อย

“เรื่องแฟนน่ะ...คุยหรือยัง ดูหน้าเราไม่ดีเลย”

“ก็...ห่างกันสักพัก”

“อ่า..เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น” มือหนาลูบหลังอย่างอ่อนโยน
“ไหนดูหน้าหน่อยซิ”
โอกาสเลิก 99.99% แน่นอน แต่ผู้มีประสบการณ์ก็ทำเป็นปลอบให้กำลังใจไปก่อน

“เดี๋ยวก็ดีขึ้น ปรึกษาพี่ได้ตลอดนะ ว่าแต่วันนี้ติดอะไรมั้ย อยากชวนไปกินข้าวต้มโต้รุ่งที่ตั้งอยากกิน นานๆ ทีจะว่างตรงกัน คลายเครียดด้วยของกินนี่แหละ”

“วันนี้เหรอ...ก็ได้นะครับ เดี๋ยวบอกพี่คิงก่อน”


.
.
.


ข้าวต้มโต้รุ่งที่มีเครื่องดื่มเป็นเบียร์ ผิดแผนไปมากโข
อาวุธมองหน้าแดงๆ ของน้องแล้วอ่อนใจ ถ้ารู้ว่าคออ่อนขนาดนี้จะไม่ให้กินเลย ตั้งดูไม่มีสติเอาซะมากๆ แต่ยังพูดโต้ตอบได้อยู่ แค่คาดเดาคำตอบไม่ได้เท่านั้นเอง
ถ้าพี่คิงรู้ว่าพาเด็กเขามาทำแบบนี้คงโดนด่าตายแน่ คนเป็นผู้ใหญ่กว่ารีบเช็คบิล ก่อนจะพยุงร่างสูงพอกันขึ้นรถ
กลิ่นตัวหอมๆ จากน้ำหอมชาแนลที่ตั้งคุ้นเคยทำให้เจ้าเด็กเกาะไม่ปล่อย ได้กลิ่นแล้วสบายใจ เหมือนคนๆ นี้จะปกป้องคุ้มครอง จึงซุกดมอีก แม้จะอยู่ในรถแล้วก็ตาม

“พี่ขับไม่ถนัดนะตั้ง”

“ก็ขับไปสิ”

“เฮ้อ! เราเนี่ยน้า”
วงแขนใหญ่โอบรอบไหล่ที่ไม่บางนักแต่ดูบางเมื่ออยู่กับอาวุธ เขาจำเป็นต้องขับรถมือเดียวและต้องข่มใจไม่ก้มลงไปมองคนเมาด้วยความเอ็นดู ก็เล่นกอดเขาแล้วยังหายใจรดอกขนาดนี้ ไม่ระวังตัวเอาเสียเลย



“ครับผม...ครับ...ได้ครับผม”
ผู้ปกครองของเด็กโทรมาเช็คความเป็นไปของลูกตัวเอง อาวุธไม่กล้าโกหก จึงพูดความจริงที่ว่าน้องเมาแล้ว ไม่สามารถรับโทรศัพท์ได้ ฝ่ายแม่ของตั้งดูเข้าใจลูกดีและไว้ใจเขา จึงไม่ว่าอะไร แถมยังบอกว่าถ้าตั้งกวนก็จับไปนอนในห้องน้ำได้เลย

ใครจะทำคนน่ารักอย่างนั้นกัน

อาวุธจูงมือตั้งที่มีสติเป็นพักๆ น้องเดินได้แต่เซไปเซมา เขาพาน้องเข้าห้องตัวเอง เป็นคอนโดย่านใจกลางเมืองที่ซื้อไว้นานแล้ว จึงไม่ค่อยใหม่เท่าไหร่ สิ่งอำนวยความสะดวกก็ไม่ทันสมัยเหมือนคอนโดใหม่ๆ คิดอยากจะเปลี่ยนอยู่เหมือนกัน แต่ไม่มีเวลาเลือกเลย

“ร้อนอ่า”
ตั้งบ่นถูกแล้ว เพราะแอร์เก่าๆ ของเขาเย็นช้า

“ไปอาบน้ำก่อนไป อาบได้ปะ ไม่ลื่นล้มนะ”

“อื้อ เดี๋ยวนั่งอาบ”

“เออๆ ดีๆ”
หนุ่มรุ่นพี่ลูบหัว

“โอ๊ย!”

“ไม่ทันขาดคำเลยตั้ง!”
เสียงดุเป็นครั้งแรกที่ตั้งได้ยินทำให้ตกใจจนสะดุ้ง คนเมาอยู่แล้ว ก็มักจะควบคุมสติไม่ค่อยได้ และอาวุธก็ทันเห็นอาการนั้น จึงคว้าเด็กมากอดปลอบ “พี่ไม่ได้ตั้งใจ” เขาเผลอแสดงด้านมืดออกไป รู้สึกผิดมาก

“ผมผิดเองที่เดินชนประตู”

“เออๆ มานี่มา พี่อาบให้”

“เอาจริงดิ”

“ใส่บ็อกเซอร์อาบ”
พูดจบ อาวุธก็จับน้องถอดเสื้อ ถอดกางเกงยีนส์ขาเดฟรัดแน่น โดยไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายลอบมองเขาอยู่พร้อมกับรอยยิ้มจากใจจริง ไม่ใช่คนเมา

“ถ้าเลิกกัน พี่คิดว่าจะดีมั้ย”
ตั้งเอ่ยขึ้นขณะที่อาวุธกำลังขัดหลังให้

“ไม่รู้สิ ดีที่ว่าหมายถึงอะไรล่ะ”

“ก็ไม่ต้องคิดมากเรื่องเขา ไม่ต้องเกรงใจ”

“เกรงใจอะไร”

“เกรงใจที่ไม่มีเวลาให้มั้ง”

อาวุธราดน้ำลงบนตัวชายผิวสีแดง แดงทั้งตัวจนตอนแรกคิดว่าแพ้แอลกอฮอล์

“หนาวมั้ย”

“ไม่ครับ—ผมไม่ชอบการนอกใจเลยอะ ผมรักเดียวใจเดียวนะ แต่ทำไมถึงไม่รักแล้วก็ไม่รู้ แล้วเค้าก็เหมือนมีความสุขกับคนอื่นอะ ส่วนผมก็...”

“บ้างาน”

“...ไม่ใช่สักหน่อย”

“เอาน่ะ ค่อยๆคิดไป การเลิกกันไม่ใช่เรื่องง่ายอยู่แล้ว ถ้าเกิดอยากเลิกแล้วเลิกเลยสิแปลก เราน่ะเป็นคนปกติแล้วแหละ”



คืนนั้น ตั้งตื่นขึ้นมากลางดึก อาจจะเพราะแปลกที่ด้วย แต่สาเหตุหลักน่าจะมาจากท่อนแขนหนักที่โอบกอดเขาอยู่ ตั้งไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะเป็นฝ่ายถูกดูแลได้มากขนาดนี้ รู้สึกแปลกๆ อบอุ่น นอกจากไม่รังเกียจแล้วยังอยากให้พี่เขาดูแลให้มากกว่านี้
จู่ๆ ภาพเขากับพี่อาวุธก็ปรากฏขึ้นมาในหัว
ภาพที่พี่เขายิ้ม ทำสิ่งที่ชอบ
ภาพที่เราอาจได้ไปเที่ยวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน
ภาพที่ไปเยี่ยมบ้านของอีกฝ่าย

ตั้งกำลังสงสัย ว่ามันจะเป็นอย่างไร
ถ้าได้ใช้เวลากับอาวุธมากมายขนาดนั้น
เขาจะยิ้มเหมือนที่กำลังยิ้มอยู่ตอนนี้หรือเปล่า


-TBC-

ใช่แล้ววว คนแต่งบ้ามิวกลัฟมาก55555
เรื่องนี้ก็เหมือนฟิคมิวกลัฟดีๆ นี่เอง แต่กำลังหลอกตัวเองว่าไม่ใช่ ทั้งๆที่เรื่องที่อยู่ในหัวตอนนี้ก็มีแต่แนวดารารักกัน แล้วได้ inspire เหตุการณ์หวานๆ มาจากมิวกลัฟทั้งนั้นเลยค่ะ 

[Zry]

อะเคร คนอ่านก็บ้ามากเหมือน ขึ้นเรื่องมาหน่อยก็แทบกรี๊ดดดล่ะชอบแนวนี้เรื่องจริงปนความเพ้อๆของเรารอร้อรอ เลยค่า

[mukmaoY]

เหลี่ยม
(3)


การถ่ายทำซีรี่ย์ใช้เวลาประมาณสองเดือนเศษ เป็นเวลามากพอที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆ อย่าง ทั้งความสนิทสนมแบบพี่น้องตัวติดกันเสมือนคลอดตามกันมา ทั้งความไม่เข้าใจกันที่ทำให้เข้าใจกันยิ่งกว่าเดิม
“พี่ทำให้นะ”
“พี่ช่วยนะ”
“อย่าโกรธนะครับ”
“จะทำตัวให้ดีขึ้นนะ”
ประโยคเหล่านี้ คนรอบตัวได้ยินจนชินหู
แรกๆ ก็แปลกใจ เพราะมันออกจะดูสนิทเกินเพื่อนร่วมงานมากไปหรือเปล่า แต่พออยู่ไปเรื่อยๆ ก็พบว่า พจนานุกรมของทั้งคู่ น่าจะไม่มีคำว่าเพื่อนร่วมงาน หรือคำว่าพี่น้อง แบบที่ทุกคนเข้าใจ

ขณะที่ความสัมพันธ์อันแปลกประหลาดกำลังพัฒนาขึ้นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ความสัมพันธ์กับสาวสวยร่างสูงของตั้ง ก็จืดจางลง

“ผมเลิกกับเขาแล้วนะ”

นายเอกของเรื่องแอบกระซิบกับพี่ชายที่แสนดีที่นั่งอยู่ข้างๆ ในงานเลี้ยงปิดกล้อง
ตั้งรู้สึกกรึ่มๆ จึงเผลอโพล่งออกไปด้วยความอึดอัด เลิกกันมาได้สองอาทิตย์แล้ว แต่ยังไม่กล้าบอก เพราะตอนนั้นโดนตบกลับมาหน้าชา ไหนจะโดนผลักกระแทกตู้จนเป็นรอยช้ำอีก ตอนนั้นโกหกอาวุธไปว่าซุ่มซ่ามเอง แต่พออาวุธได้ยินแบบนี้ ก็คงจะเดาได้ว่ารอยช้ำที่เขาเป็นห่วงในวันนั้นไม่ได้เกิดจากการหกล้ม
ตั้งไม่อยากให้อาวุธรู้ในทันทีก็เพราะว่าพี่เป็นคนใจร้อน ถ้ารู้ว่าถูกทำอะไรมา จะต้องตามไปฟาดแฟนเก่าแน่ ต่อให้เป็นผู้หญิงก็เถอะ ถ้าเกิดโมโหก็น่ากลัวเอาซะมากๆ คาดเดาไม่ได้เลย
เคยโดนตวาดมาแล้ว ยังสะเทือนใจไม่หาย เวลาอาวุธขึ้นเสียงใส่จะกลายเป็นคนละคน ภาพผู้ชายอบอุ่นและขี้เอาใจหายวับไปกับตา

“น่าจะบอกพี่”

“ไม่เป็นไรแล้ว เขาไปไกลแล้วแหละ”

“ไม่บอกพี่”
เสียงงอนๆ จนตั้งหัวเราะ  อาวุธเป็นคนขี้งอนขี้น้อยใจ ถ้าไม่สนิทกันก็คงไม่รู้

“วันหลังบอกพี่นะ”
วงแขนแกร่งโอบรัดอีกฝ่ายจนแน่น บอกให้รู้ว่ารักว่าห่วง และไม่แคร์สายตาใครว่าจะมองอย่างไร ตอนนี้ตั้งคือคนพิเศษของเขา ตั้งก็คงคิดเช่นเดียวกัน ไม่อย่างนั้นจะปล่อยให้กอดอยู่อย่างนี้หรือ อาวุธโชคดีที่อีกคนใจตรงกัน แต่ก็เข้าใจ น้องยังไม่เคยเจอแบบนี้ ไม่ใช่แค่เรื่องเพศเดียวกันหรอก แต่เป็นเรื่องที่ได้รับการดูแลเอาใจใส่มากจนผิดหลักผู้ชายปกติที่น้องถูกฝังหัวมา
อาวุธจึงยังไม่เร่งรัดขอสถานะ ที่เป็นอยู่ก็ดีมากแล้ว

“แม่กลับก่อนนะตั้ง”
แม่คนสวยของน้องเดินมาบอกท่ามกลางเสียงดนตรีดังสนั่น
ตั้งผละออกจากอ้อมกอดของคนพี่เพื่อกอดลาแม่
วันนี้เขาขอเป็นเด็กไม่ดีสักวัน ว่าจะไปต่อกับแก๊งนักแสดงที่อื่น ถึงแม้ไม่ชอบความวุ่นวาย แต่ว่านานๆ ทีได้เฮฮากับเพื่อนก็สนุกไปอีกแบบ

“ฝากดูตั้งด้วยนะลูก”

อาวุธรับปาก ยกมือไหว้ว่าที่แม่ยายอย่างมีมารยาท เป็นเรื่องดีที่ครอบครัวของตั้งไม่รังเกียจเวลาที่เขานัวเนียลูกชายหัวแก้วหัวแหวน

คืนนั้นพระเอก นายเอก และเพื่อนพระเอกอีกสามคนไปต่อกันที่ผับดังย่านรัชดา โดยที่ตั้งถูกอาวุธประกบตลอดเวลาจนไม่มีสาวๆ เข้าใกล้ได้เกิน 1 เมตร จะว่าโอเว่อร์ก็ได้ แต่อาวุธมีความสามารถจริงๆ ตั้งน่ะน่ารัก เห็นแล้วสดใสซาบซ่า แต่ทว่ามาดแมนมองแล้วดูเป็นชายแท้ หญิงแท้หญิงเทียมชอบนักล่ะแบบนี้ น่าคบหากว่าเขาที่พอดูออกว่าเจ้าสำอางค์ อบอุ่น เป็นผู้ใหญ่ ซึ่งจะตรงสเป็คคนวัยทำงานไปแล้วนั่นแหละ

แต่ใช่ว่าจะไม่มีคนมาหลงเสน่ห์หนุ่มน่ากอดคนนี้
อกแกร่งที่ถ้าใครเห็นก็ต้องอยากมาซบ พร้อมเรียกแด๊ดดี้อย่างไม่เคอะเขิน

“หน้าคุ้นจังเลยนะคะ”
สาวสวยในชุดเดรสสีแดงกำมะหยี่เท้าแขนลงกับเคาท์เตอร์ตรงหน้าอาวุธ พลอยทำให้หน้าอกของเธอเด่นชัดขึ้นเป็นเนินนวลย้อยตามแรงโน้มถ่วงโลก โดดเด่นจนเขาต้องเสตามองทางอื่น

“ครับ”

“เป็นดาราหรอ”
เสียงบีบอย่างตั้งใจเอ่ย

“ก็เคยเล่นบ้างครับ แต่ไม่ดัง”

“มาคนเดียวหรือเปล่า”
สาวเจ้าเอียงคอ ส่งสายตาเชิญชวน
หวังว่าได้ไลน์ก็ยังดี ลุคผู้ดี ดูเป็นผู้ใหญ่ หาไม่ได้ง่ายๆ ในประเทศไทย

“มากับเพื่อนครับ”

“จริงอ๋อ”

“ครับ”
กลับเป็นเสียงของตั้งที่ตอบกลับมา
ตั้งนั่งฟังอยู่ด้านหลังคนพี่ตั้งนานแล้ว เขางงว่าก็นั่งคุยกันอยู่ตั้งนาน ทำไมแม่คุณชุดแดงถึงมองไม่เห็นว่ามีคนนั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้

ลำพังตั้งไม่ใช่คนขี้หึง แต่ทำไมตอนนี้ใจมันร้อนรนแปลกๆ กับแฟนคนก่อนก็ไม่เคยเป็น แต่กับพี่อาวุธ ตั้งรู้สึกว่าโอกาสที่จะเสียเขาให้คนอื่นนั้นมีมากเหลือเกิน ไม่ชอบสายตาที่พี่มองคนอื่น ...สายตาเจ้าชู้ หว่านเสน่ห์ จะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ไม่รู้ แต่ไม่ชอบ

“ท่าทางจะไม่ใช่เพื่อนธรรมดานะเนี่ย”
สาวเจ้ารู้งาน ไม่อยากมีปัญหาจึงเดินจากไปด้วยความเสียดาย

ตั้งไม่พูดอะไรกับคนพี่ เอาแต่กระดกสิ่งมึนเมาเข้าปาก เขาไม่ได้งอน แค่กำลังไม่พอใจตัวเอง ไม่ชอบความร้อนรน ไม่ชอบการที่ตัวเองควบคุมบางอย่างไม่ได้ หรืออาจเป็นเพราะเมาแล้วก็ไม่รู้

“เบาหน่อย ไม่ชอบไม่ใช่เหรอ”

“ก็นานๆ กินที”
ตอบด้วยน้ำเสียงดื้อรั้น อาวุธถอนหายใจ

“กลับกันเถอะ”

เพิ่งจะมานั่งไม่เท่าไหร่ อาวุธก็ชวนกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ตั้งรู้ตัวว่าซวยแล้ว ทำให้อาวุธโกรธ ไม่อยากถูกงอนเลย ชอบมองเขาเป็นอากาศ ครั้งแรกที่ถูกงอนก็เพราะเรื่องที่เขาเอาแต่เล่นเกม ไม่ซ้อมบท ตอนนั้นตั้งประมาทเอง นึกว่าตัวเองจะจำได้ แต่สุดท้ายก็ทำให้คนพี่ไม่พอใจสุดๆ ไม่คุยด้วย ไม่มองหน้า พลิกจากหน้ามือเป็นฝ่าเท้า ทำเอาเข็ดไปเลย

“จะกลับมั้ย”

“กลับครับกลับ”
ตั้งรีบตอบ พยายามใช้สมองมึนๆ คิดหาวิธีง้อ แต่เขาก็ง้อคนไม่เป็น แล้วเขาก็กำลังงงว่าเขาผิดอะไร

พอขึ้นแท็กซี่ได้ ทุกอย่างก็เงียบลง เด็กภาวนาให้ลุงคนขับเปิดเพลงสักหน่อย แต่ก็ไม่เลย ไม่ได้ดังใจ!

“กลับคอนโดเราเลยนะ”

“อ้าว แล้วพี่ล่ะ”

“พี่ก็ลงคอนโดพี่”

“ทำไมล่ะ”

“ก็น่าจะรู้”

“ผมผิดอะไรอีกแล้ว”

“ตั้งทำน้ำเสียงไม่ดีเลยนะ แล้วก็มาพูดขัดตอนพี่กำลังคุยกับคนอื่นด้วย พี่ไม่ชอบ”

คนฟังกำลังเมาอยู่แล้ว พอโดนว่าก็เริ่มออกอาการบ้างด้วยความมีสติน้อยนิด สงสัยว่าเขาผิดถึงขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมต้องว่าด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่รักกันเลย
“ก็เขามาจีบพี่อะ”

“แล้วทำไม”

“ทีคนอื่นจะมาจีบผม พี่ก็กันออกหมด แล้วทำไมผมจะทำบ้างไม่ได้”

“ก็พี่ปกป้องเราอยู่ไง”

“แต่ผมโตแล้ว ผมคิดเองได้ ไม่ได้ซื่อบื้อ”

“พูดเองนะ วันหลังจะได้ไม่ต้องดูแล”

“ก็เอาสิ นิสัยไม่ดี ทำตัวหมาหยอกไก่ พอไม่พอใจก็ทิ้งง่ายๆ งี้แหละ”

“ว่าไงนะ”

“คิดว่าผมไม่รู้เหรอว่าพี่คิดยังไงกับผม”
ตั้งรู้ รู้มาตลอดนั่นแหละ
ใครมันจะไม่รู้ล่ะ ปฏิบัติกับเราพิเศษกว่าคนอื่นจนเห็นได้ชัด สายตาที่มองก็หวานเชื่อม ทำเอาเขินทุกครั้ง

“ก็จะให้ทำไงล่ะ ตั้งไม่เอาพี่อยู่แล้วนี่”

“พี่รู้ได้ไง ถามผมสักคำหรือยัง”

“ของอย่างนี้ไม่ต้องถามหรอก พี่เจอมาเยอะ สุดท้ายก็เลือกผู้หญิงเพราะอยากมีครอบครัวที่ ‘สมบูรณ์’ อยู่ดี”

ตัดสินเองได้ไง ตั้งชักโมโหแล้วนะ!
“พี่เลิกพูดเรื่องจริงจังหรือเรื่องอนาคตได้ปะ พูดถึงตอนนี้ดิ พี่พาลไปเรื่อยอะ คิดเองเออเองแล้วก็มาขึ้นเสียงใส่ผม”

“เอ่อ...ถึงแล้วพ่อหนุ่ม”

เหมือนไฟที่กำลังลุกโชนถูกสาดด้วยน้ำเย็น
สองคนที่ทะเลาะกันถอนหายใจใส่กัน อาวุธเป็นฝ่ายยื่นเงินให้แท็กซี่โดยไม่รอเงินทอน เขาลงจากรถ ตั้งก็ตามลงไปเหมือนกัน
เจ้าของคอนโดเดินนำโดยมีคนเด็กกว่าเดินตามขึ้นคอนโดคนพี่ด้วยใบหน้ามุ่งมั่น ไม่รู้ล่ะ ถ้าวันนี้ไม่เคลียร์ก็ไม่กลับ


พอถอดรองเท้าวางไว้หน้าห้องเสร็จ คนเด็กกว่าก็เริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อคนพี่ยืนหันหลังนิ่งอยู่กลางห้อง ตั้งนับหนึ่งถึงสิบในใจ กะว่าถ้าพี่ไม่พูด ก็จะพูดเอง

“...ตั้งไม่ชอบให้พี่คุยกับคนอื่นเหรอ”
ผิดคาด
เสียงที่เปล่งออกมาอ่อนโยนมากจนตั้งแปลกใจ อาวุธหันมาหาตั้ง สายตาเปลี่ยนไปมาก ดูสำนึกผิดอย่างเห็นได้ชัด

“ถ้าเป็นแบบเมื่อกี๊ก็ไม่ค่อยชอบ”

“อืม งั้นพี่จะไม่ทำนะ พี่ขอโทษ”
ร่างหนาเดินตรงมาหา พร้อมโอบกอดเต็มวงแขน ตั้งสูดลมหายใจลึกเรียกสติ ก่อนจะกอดกลับ ทั้งสองกอดแบ่งปันไออุ่นอยู่นานสองนาน นานจนลืมเลยว่าตั้งเป็นคนที่ไม่ชอบกอดขนาดนั้น แต่เมื่อเป็นอาวุธ เขากลับรู้สึกดีจนลืมสิ้นทุกสิ่งอย่าง

“พี่งี่เง่าเอง”

“อื้อ ผมก็ขอโทษนะ”

“ครับผม ดีกันเนอะ”

“ครับ”

อาวุธผละออกมองใบหน้าคมหวานที่หาได้ยากยิ่งโดยที่มือทั้งสองยังเกาะต้นแขนน้องอยู่
ตั้งมีริมฝีปากรูปกระจับที่เขาชอบนักหนาและพิสูจน์มาแล้วหลายครั้งในกอง แต่ถ้าวันนี้...เขาขอซ้อมบทนอกกอง ตั้งจะว่าไหมนะ

ไวกว่าความคิด ใบหน้าเข้มก็เลื่อนเข้าหา ริมฝีปากประกบกัน อาวุธขบเม้มปากนิ่มแผ่วเบาราวผีเสื้อสัมผัส กลับเป็นตั้งที่แลบลิ้นออกมารุกล้ำจนคนพี่ต้องตั้งรับใหม่ รสชาติหอมหวานของกามาทำให้ทั้งสองยากจะถอยห่าง ยิ่งนานเข้า รสจูบก็รุนแรงขึ้น อาวุธดึงตั้งเข้ามามุมสุดในห้อง ผลักน้องลงบนโซฟาแล้วตามประกบ เขาจูบซับกกหูอันเป็นจุดอ่อนระทวยที่สังเกตมานาน ตั้งร้องครางเบาๆ ในคออย่างไม่รู้ตัว ยิ่งทำให้ได้ใจ จูบซับและซุกไซ้ติ่งหู เรื่อยไปยังซอกคอที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงจัด
แต่ใช่ว่าจะหลงมัวเมาจนไม่นึกถึงผลที่ตามมา อาวุธหยุดสัมผัส เขามองดวงตาหยาดเยิ้มที่เต็มไปด้วยความถวิลหา คนน้องยังคงโอบรอบคอไม่ปล่อย และไม่ทันคิดถึงสาเหตุที่คนพี่หยุดการกระทำ สายตาจึงได้แต่ทอดมอง เรียกร้องให้สัมผัสอีก ต้องการอีก

“แน่ใจเหรอ”

คำถามที่ตั้งไม่จำเป็นต้องตอบ ตั้งรั้งลำคอแกร่งเข้ามาประกบจูบ สอดลิ้นแลกความนุ่มหยุ่นและเปียก เพลิดเพลินกับมัน โดยที่มือดึงรั้งทั้งเสื้อทั้งกางเกงคนพี่ออกอย่างเร่งเร้า
อาวุธถือว่านั่นคือคำตอบ จึงปลดเปลื้องอาภรณ์ของน้องบ้าง จนเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่ทั้งสองเหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่า ตั้งไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย เขายังคงเขินอายในร่างกายอยู่บ้าง แต่ก็ไม่อาจห้ามใจตัวเองได้ อยากให้พี่เป็นของเขา อยากให้เขาทำให้พี่มีความสุข จึงปล่อยร่างกายไปกับการชักจูงของอีกฝ่าย ตั้งถูกอาวุธอุ้มขึ้นตัวลอย พาไปยังเตียงนิ่มลายการ์ตูนขัดกับลุคผู้ใหญ่
อาวุธโลมเล้าเก่งเสียจนตั้งไร้สติยิ่งกว่าดื่มของมึนเมา ทุกส่วนสัดของร่างกายถูกคนโตกว่าสำรวจและทิ้งร่องรอยรักเอาไว้เต็มพื้นที่ กระทั่งส่วนกลางกายที่ถูกปรนเปรออย่างชำนาญ น้องร้องครวญครางน่าอาย เขาพยายามปิดปากตัวเองแต่ก็อึดอัดยิ่งนักถ้าต้องอดกลั้นขนาดนั้น ความรัญจวนอย่างที่ไม่เคยพบมาจากเซ็กส์ใดๆ ทำให้วินาทีนี้ ตั้งกล้าเปิดปากร้องขอสิ่งที่ไม่คิดว่าตัวเองจะได้ทำ

“พี่วุธ...ใส่เลยได้มั้ย”

“หืม..? ใจร้อนจังนะเรา”
อาวุธยิ้มกริ่มอย่างผู้เหนือกว่า พลางหยัดตัวขึ้น เอื้อมหยิบกล่องสี่เหลี่ยมจตุรัสแวววาวในลิ้นชักหัวเตียง เขามีไว้นานแล้ว ของเหลือตั้งแต่แฟนคนเก่า ดังนั้นจึงไม่แน่ใจว่าหมดอายุหรือยัง แต่ก็ต้องแก้ขัดไปก่อน นอกจากนี้ยังมีหลอดเจลอุ่นเต็มหลอดเพราะไม่ค่อยได้ใช้ เพราะทักษะการเล้าโลมของเขาน่ะทำให้ช่องทางของอีกฝ่ายเปิดรับเต็มที่ แทบไม่ต้องพึ่งเจลหล่อลื่นเลยสักครั้ง

“ถ้าเจ็บก็บอกนะ”
อาวุธบีบเจลใส่มือจนชุ่ม เจลใสเปรอะเปื้อนนิ้วเรียวยาวที่ตั้งแอบลอบมองเป็นประจำ ยามที่เรียวนิ้วนั้นลากไล้ผ่านร่างกายของเขา สัมผัสพิเศษทำให้จดจำและนำไปจินตนาการอยู่เสมอ  มาวันนี้นิ้วเรียวนั้นกำลังสอดแทรกเข้ามาในร่าง ตั้งเตรียมใจไว้แล้ว แต่มันก็เจ็บกว่าที่คิดไว้ เขาจึงพยายามผ่อนคลาย ปล่อยอารมณ์ไปกับริมฝีปากที่พรมจูบต้นขา
อาวุธคิดว่าน้องพร้อมแล้ว จึงใส่เครื่องป้องกันให้ตัวเอง จับขาน้องแยกออกกว้าง ยกบั้นท้ายขึ้นเล็กน้อยเพื่อสอดหมอนรองเข้าไปไม่ให้คนเบื้องล่างเมื่อย
ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก จากสีหน้าอันรอคอยของน้อง อาวุธยิ้มยินดี นำพาส่วนหนึ่งของตัวเองชำแรกเข้า คิ้วเข้มของตั้งบิดเบี้ยวเล็กน้อย สองมือเกาะไหล่พี่แน่นจนเกือบจะเรียกว่าจิก แต่พี่ไม่บ่น อาวุธยังคงตั้งใจสอดเข้าจนสุด ก่อนจะค่อยๆขยับเข้า-ออกอย่างบรรจง

“ชอบแบบไหนมั้ย”

“แบบ..ไหน?”

“แรงๆ หรือว่าเบาๆ”

“แรงก็ได้พี่ ไม่เจ็บเท่าไหร่”
น้ำเสียงติดขัดแต่ยังอยากได้แรงๆ อาวุธยิ้มขำกับคำตอบนั้น เขายังไม่ทำแรงตามที่น้องขอใน ‘รอบ’ นี้ คิดว่าของดีต้องใช้เวลา และการที่จะทำให้น้องติดใจได้ ก็ต้องใช้ฝีมือสักหน่อย จะโหมใส่อย่างเดียวไม่ได้ ตอนนี้ตั้งเป็นของเขาแล้ว และจะต้องเป็นตลอดไป เขาจะทำให้เป็นเซ็กส์ที่วิเศษที่สุดจนตั้งต้องร้องขอครั้งแล้วครั้งเล่า

-TBC-

[mukmaoY]

เหลี่ยม
(4)



รสชาติใหม่ของเซ็กส์ทำให้ดาราหน้าใหม่อย่างตั้งหลงใหลจนแทบไม่กลับบ้าน เขาอาศัยนอนคอนโดและอ้างเรื่องงานที่เริ่มรัดตัวเพราะซีรี่ย์ที่เล่นมีผลตอบรับดีเกินคาด จึงเริ่มมีงานเล็กๆ น้อยๆ และเดินสายโปรโมทคู่กับอาวุธแทบทุกวัน  และแน่นอนว่าวันไหนที่เจอกัน ทั้งคู่ต้องจบลงที่คอนโดของใครสักคน ร่วมรักกันทุกท่วงท่าเท่าที่จะนึกออก สนุกสนานกับสัมผัสใหม่ๆ อย่างไม่นึกเบื่อ ยิ่งนานวันเข้า ความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียกนี้ก็แนบแน่นขึ้นและไม่อาจปิดคนรอบตัวได้ แต่ถึงแม้ว่าจะถูกถามว่าเป็นอะไรกัน อาวุธกับตั้งก็ได้แต่ยิ้ม ซึ่งคนถามก็รับรู้ได้ด้วยสัญชาตญาณอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่ซักไซ้คู่นี้มากนัก ถือว่าให้เกียรติกัน
แต่เพื่อความสบายใจยามตอบนักข่าว ตั้งก็เตี๊ยมว่าให้ตอบว่า ‘พี่น้อง’

“เอางั้นจริงดิ”

“อื้ม เซฟสุด”
พูดพลางลากนิ้วชี้วนบนแผงอกแน่นไปมา

ยามนี้ทั้งคู่เปลือยเปล่า นอนพักผ่อนหลังเสร็จสิ้นภารกิจ ทีวีกำลังฉายภาพยนตร์เรื่องเก่าเกี่ยวกับวันปีใหม่ เพราะอีกไม่กี่วันก็ก้าวผ่านอีกปีแล้ว
อาวุธมานึกดู ก็ไม่คิดว่าจะมาลงเอยกับน้องได้ คนที่มีพร้อมทุกอย่างอยู่แล้ว แต่กลับโหยหาความรักจากเขา แม้ตั้งไม่เคยพูดว่ารัก แต่การกระทำนั้นชัดเจนยิ่ง จากคนแข็งๆ งงๆ กลายเป็นคนที่พร้อมเรียนรู้ที่จะดูแลเทคแคร์ เมื่อคนพี่ให้อะไรไป คนน้องก็จะให้กลับด้วยความเต็มใจและพร้อมใจ อาวุธจึงรักตั้งมาก ตอนนี้เรียกว่าหลงจนโงหัวไม่ขึ้น คลั่งรักสุดๆ อยากเจอหน้าทุกวัน บางครั้งก็คิดแต่เรื่องจากกันบ้าๆ บอๆ เพราะเขาไม่เคยรักษาใครได้เกินสองปีเลย แต่กับน้องคนนี้ อาวุธอยากให้เป็นตลอดไป คนที่พิเศษขนาดนี้ ยอมรับในตัวเขาทุกอย่าง พร้อมที่จะเรียนรู้ไปด้วยกัน
ถ้าจากกัน ต้องแย่แน่ๆ ...คิดทีไรก็จะร้องไห้ บ้าจริงๆ นั่นแหละ

“พรุ่งนี้เสร็จงาน เราไปหาอะไรกินกัน นานๆ พี่คิงกับแม่จะปล่อยตั้งมาหาพี่ตอนบ่าย”

“พี่วุธอยากกินอะไร”

“ตั้งอยากกินอะไรล่ะ”

เกี่ยงกันไปกันมา ตั้งเลยตอบเองซะ “ส้มตำ”

“ได้ๆ พี่อยากกินไก่ย่างฉ่ำๆ”

“ไหนบอกจะลดมัน”

“Cheat day วันนึง ไม่เป็นไรหรอก”

“เดี๋ยวซิคแพคก็หายหรอก”

“แหม่ รู้น่าว่าชอบ”
ไม่พูดเปล่า ยังแถมกอดแน่นๆ จนตั้งจมอก อาวุธรู้ว่าน้องชอบถูกกอด ชอบยามที่ตัวหนาของเขาคอยปกป้องอยู่ข้างหลัง 
“น่ารัก!” คลั่งรักไม่ไหวจนต้องเพ้อออกมา

.
.
.

ดูเหมือนว่าคู่จิ้นคู่ใหม่ของวงการจะประเมินความดังของตัวเองต่ำไป ก็คิดว่าการเป็นที่รู้จักเฉพาะกลุ่ม จะไม่ได้ส่งผลกระทบต่อชีวิตประจำวันขนาดนั้น หารู้ไม่ว่า ‘เฉพาะกลุ่ม’ ที่คิดนั้น มีจำนวนมากกว่า ‘เฉพาะกลุ่ม’ ในความหมายของคนทั่วไปอยู่มากโข แน่นอนว่าสาววายมีทุกหย่อมหญ้า แต่ไม่ใช่สาววายทุกคนที่สนใจคู่จิ้น แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับตาลปัตร เมื่อเนื้อหาของซีรี่ย์เป็นที่ถูกอกถูกใจทุกคน วายแนวใหม่พล็อตเข้มข้น ไม่ใช่รักหวานแหวว ไหนจะพระ-นายที่มีเคมีเข้ากันอย่างน่าประหลาด เกินกว่าจะเป็นคู่จิ้น  จะไม่ให้คนเกิดสงสัยในความสัมพันธ์ก็ไม่ได้ ในเมื่ออาวุธแสดงออกว่าตั้งพิเศษกว่าคนอื่น
ดังนั้นภาพจับมือเดินเข้าห้างหาร้านอาหารอร่อยๆ ก็ถูกเผยแพร่ออกไป อาวุธเป็นคนช่างสังเกต เขาจึงเห็นสายตาวิ้งๆ ออกมาจากหลายคนที่เดินผ่าน ตีสัก 70% ก็ได้ ซึ่งนั่นก็มากพอที่จะทำให้เขาเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว

“ยังกินอยู่ใช่มั้ย หรือจะซื้อกลับบ้าน”

“กินที่นี่แหละพี่ ออกมาแล้วอะ”

“จะไม่ส่วนตัวน่ะสิ”

“พี่ก็อย่ารุ่มร่าม ทำปกติ เป็นพี่น้องปกติ”

“...พี่น้องเหรอ”
เคือง
แต่อาวุธทำอะไรไม่ได้ เขาอยากฉีกคำนี้ออกจากพจนานุกรมเสียจริง


•


“เห็นว่าแอบไปกินข้าวกันสองคน”

“ครับ ก็เที่ยวเป็นปกติ”

“อุ๊ยย งั้นบอกได้ไหมคะว่าความสัมพันธ์ตอนนี้เป็นอะไรกัน”

“เป็นพี่น้องกันครับ”

“ครับ..เราเป็นพี่น้องที่รักกันมาก”

.
.

“ทำไมพี่พูดแบบนั้น”

“แบบไหน”

“พี่น้องที่รักกันมาก”

“มันน่ารักดี”
อาวุธรู้ว่าน้องเคือง จึงจูบหน้าผากออดอ้อนท่ามกลางสายตาทีมงานและผู้จัดการ เขาไม่อายเพราะกอดหอมเป็นปกติอยู่แล้วเมื่ออยู่หลังกล้อง

“เราเป็นอย่างนี้กันไปเรื่อยๆ นะพี่ แบบนี้มันก็ดีแล้ว”
คำพูดสวยหรูจากคนๆ เดียว ไม่ได้หมายความว่าอีกคนจะเห็นด้วย

อาวุธเข้าใจน้องทุกอย่าง คิดเหมือนกันทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องนี้ เขาไม่ใช่คนเก็บซ่อน คบกับใครก็ต้องแสดงตัวว่าคนของเขามีเจ้าของแล้ว เพราะเป็นคนขี้หึงด้วย และอยากชัดเจนด้วย ยิ่งกับน้องคนนี้ บอกได้เลยว่าคิดเรื่องแต่งงานแล้วด้วยซ้ำ ถ้ามีโอกาสก็อยากบอก แต่ก็ต้องตามใจตั้งไปก่อน น้องยังเด็ก

“วันนี้กลับบ้านกับแม่มั้ยตั้ง วันเกิดน้องดานะ ไปช่วยหลานเป่าเค้ก”

“อ้าว ไม่ใช่พรุ่งนี้เหรอแม่”

“พรุ่งนี้พ่อเขาไม่ว่าง”

ตั้งมองหาที่ปรึกษาที่กำลังเล่นผมเขาอยู่ แต่พี่ไม่มอง จึงตัดสินใจพยักหน้าตกลงกับแม่
เอาน่ะ ห่างกันวันเดียวมันจะเป็นไรไป


•Tbc•

[mukmaoY]

เหลี่ยม
(5)



“ก็เป็นพี่น้องกันครับ”

“พี่น้องที่สนิทกันครับ”

“เป็นพี่ชายผมคร้าบ”

“รักครับ เพราะเป็นพี่ชายที่แสนดี”

‘พี่น้องที่ไหนเขาเอากันวะ!’
อาวุธอยากจะซื้อคำว่าพี่น้องแล้วโยนลงอ่าวไทยให้รู้แล้วรู้รอด! เวลาที่ได้ยินน้องตอบแบบนี้โดยที่ไม่เว้นจังหวะให้เขาตอบก่อน มันคือการทำลายบรรยากาศดีๆ นี่เอง แล้วอาวุธก็รู้ว่าตัวเองคิ้วกระตุกทุกครั้งที่ได้ยินจนนักข่าวและแฟนๆ เอาไปแซว ซึ่งก็แซวถูกนั่นแหละ ถ้าแฟนๆ รู้คงกรี๊ดกันตาย

“อ้าวพี่นึกว่าแฟนกัน”
เสียงพี่ส้ม นักข่าวสาวสวยลอยเข้าหูระหว่างที่อาวุธกำลังนั่งแต่งหน้า ส่วนตั้งอยู่ถัดไปอีกสองเก้าอี้ คุยกับพี่ส้มเรื่องสัพเพเหระ แต่อาวุธก็เพิ่งมาตั้งใจฟังตรงประโยคเมื่อครู่

“ก็ทำกันเหมือนแฟนใช่มั้ยล่ะครับ แหะๆ”
เสียงอ่อยๆ ของตั้งตอบกลับ เพราะเจ้าตัวโกหกคนไม่ค่อยเก่ง ชอบมีพิรุธเสมอ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้อาวุธรู้สึกดีขึ้นหรอก ตราบใดที่ตั้งยังคงบอกถึงสถานะ ‘พี่น้อง’ ให้ใครต่อใครฟัง

“แล้วหนูชอบสเป็คแบบไหนจ๊ะตั้ง”

“ไม่รู้สิครับ...น่ารักๆ มั้ง ผมยาว ตาโตๆ ครับ”

“ว้ายหน้าเหมือนพี่เลย”

“ฮ่าๆๆ”

หัวร่อต่อกระซิกเข้าไปเถอะ มีความสุขกับความสบายใจของตัวเอง แต่ไม่เคยถามอีกคนเลย กี่ครั้งกี่หนแล้วที่รอ กี่ครั้งแล้วที่ถามหาเหตุผลแต่ไม่เคยได้คำตอบ
อาวุธพอแล้ว เขาจะพอ การถลำลึกลงไปกว่านี้ เบื้องล่างคงไม่พ้นไฟนรกที่พร้อมมอดไหม้เป็นจุณ


•


“ไม่มาหาจริงอะ”

//“อื้ม แค่นี้ก่อนนะ พี่จะขับรถ”//

ตั้งไม่ใช่คนโง่ที่จะไม่รู้ว่าพี่อาวุธคนดีของเขาเปลี่ยนไป ความคิดล้านแปดก่อกวนจิตใจเขาไม่หยุด ตั้งนอนตีสามมาเป็นอาทิตย์แล้ว อาวุธคงไม่รู้ว่าตั้งเครียดแค่ไหน อาวุธชอบคนอื่นหรือเปล่า เบื่อเขาแล้วหรือเปล่า หรือตั้งใจหลอกฟันกันแน่?
 ข้อดีของคนชิลๆ อย่างตั้งคือคนอื่นมองว่าเป็นคนง่ายๆ สบายๆ แต่ข้อเสียคือเมื่อใดที่เขาเครียดขึ้นมา คนอื่นก็ไม่รู้ว่ากำลังคิดมากแค่ไหน
อาวุธเป็นคนพิเศษ ทำให้เขารู้สึกพิเศษอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่เคยมีใครดูแลตั้งแบบนี้ ไม่เคยถูกปฏิบัติเหมือนเป็นเจ้าชาย เป็นคนที่เทิดทูนพร้อมถวายชีวิต แต่อาวุธทำได้ ทำสิ่งที่แม้แต่พระเอกนิยายบางคนยังไม่ทำเลย แล้วทำไมตอนนี้ถึงเงียบไป...เหมือนจะทิ้งกัน

เกิดมายังไม่เคยร้องไห้ให้กับความรักเลย แต่ตอนนี้น้ำตาคลอแล้ว

ถ้าขาดอาวุธไป ตั้งอยู่ได้...แต่จะอยู่อย่างไร?

.
.
.

นักแสดงหนุ่มหน้าใหม่ที่เพิ่งดังเป็นพลุแตกรู้สึกอับจนหนทาง อาวุธไม่จับเนื้อต้องตัวเหมือนอย่างเก่า จนมีข่าวว่าทั้งสองไม่ลงรอยกัน ซึ่งตั้งก็อยากจะตะโกนออกไปว่า “ใช่!” แต่เขาทำไม่ได้ เขาต้องเสแสร้งแกล้งทำว่ายังรักกันดี ถึงแม้อาวุธจะหมางเมินเขาก็ตามที ตอนนี้กลายเป็นว่าตั้งเสียเองที่โหยหาการสัมผัสเสียเต็มประดา ต้องได้แตะได้สัมผัส ไม่อย่างนั้นจะรู้สึกว่าชีวิตขาดอะไรไป ส่วนอาวุธน่ะเหรอ ปากตอบนักข่าวว่ายังรัก แต่การกระทำกลับเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด ตั้งยังเห็นพี่นักข่าวแอบเบะปากอยู่เลย เด็กห้าขวบยังไม่เชื่อ

“พี่วุธครับ คืนนี้เล่นเกมกันมั้ย”
มือน้อยๆ สะกิดไหล่คนพี่ ตอนนี้ทั้งสองนั่งอ่านสคริปต์อยู่ในรายการทอล์คโชว์ มีขายของเล็กน้อย

“พี่ก็อยากเล่นนะ แต่พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า”
อาวุธขยับตัวออกห่าง กำลังบอกว่าอย่ากวนตอนทำงาน ตั้งเข้าใจดี เขาลืมคิดไปว่าอาวุธจริงจังในการทำงานมาก แต่ก็น้อยใจ ตั้งจึงยิ้มได้แห้งเอาซะมากๆ ตอนให้สัมภาษณ์ในรายการ

“เป็นอะไร”
น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามเบาๆ ตอนพักเบรค

“เปล่าครับ”

“มีอะไรบอกพี่ได้นะ”
คนพี่พยายามจะไม่บังคับ ให้อิสระในการตัดสินใจของอีกฝ่ายเสมอ ตั้งประทับใจในเรื่องนี้มาก เขาจึงไม่อยากเสียพี่วุธไปเลย
มือค่อยๆ แตะฝ่ามือหนาของอีกฝ่าย เมื่อพี่ไม่ถอยห่าง ก็หมายถึงอนุญาต ตั้งจึงกุมมืออาวุธไว้แน่น สอดประสานเกี่ยวกระหวัดเพื่อบอกว่าอย่างน้อยอาวุธก็ยังคงอยู่ข้างๆ ไม่ได้หายไปไหนสักหน่อย

.
.
.


“ตั้งลองคุยกับวุธดูมั้ย นางเป็นอะไรของนาง”
พี่คิงผู้จัดการมือโปรชักจะทนไม่ไหว ถ้าอาวุธมาทำให้ลูกชายสุดที่รักเสียใจ เขาทนไม่ได้ เสียใจยังไม่พอ ยังจะมาสร้างเรื่องสร้างราวให้นักข่าวรุมทึ้งอีก ตั้งยังอ่อนหัด โกหกอะไรก็ดูออกหมด ถ้าอาวุธยังเป็นอย่างนี้ คงได้มีแตกหักกันไปข้าง ไม่อยากร่วมงานกับคนไม่มืออาชีพ

“เฮ้อ!”

“อย่ามัวแต่ถอนหายใจ”

“พี่ก็ขับรถเอาผมไปประเคนเขาสิ ดูซิว่าอยากเจอหน้ากันมั้ย”

พี่คิงตกใจ ที่ผ่านมาตั้งไม่เคยพูดจาประชดประชัน มองโลกในแง่ดีเสมอ แต่ประโยคเมื่อครู่ทำเอาเหยียบเบรคหัวทิ่ม

“ใจเย็นๆ”

“พี่เขาเบื่อผมแล้วมั้ง”

“แล้วเขาบอกอะไรตั้งบ้างมั้ยลูก”
ผู้จัดการมือโปรใช้น้ำเสียงปลอบประโลมอย่างที่สุด

“ไม่พูดอะไรเลย อยู่ๆ ก็ทำตัวห่าง”

“มันต้องมีสาเหตุสิ”

“ไม่รู้เลยครับ เขาก็ไม่ได้ดูไม่รักเรานะ แต่เขาแค่ดูมีระยะมากขี้น”

“ยังไงก็ต้องคุย ถ้ามันไม่มีอะไร ถ้าเขาแค่ต้องการรักษาภาพพจน์เรา ก็ค่อยยังชั่วหน่อย”

“ก็แค่เป็นเกย์ มันต้องรักษาชื่อเสียงอะไรครับ”

“วงการนี้มันไม่ได้เปิดกว้างอย่างที่คิดหรอก พวกไดโนเสาร์มันยังเยอะอยู่ แล้วสรุปว่าเรากับเขาเป็นอะไรกัน ได้กันยัง”
พี่คิงถามตรงเกินไป จนคนฟังหน้าแดงก่ำ
“โอเค รู้ละ” แค่เห็นปฏิกิริยาก็เดาได้ พี่คิงกลอกตา ส่ายหัวหน่าย ไม่คิดว่าลูกชายจะไวไฟขนาดนี้  ก็เห็นคบผู้หญิงมาก่อน ก็นึกว่าจะเล่นตัวนาน ที่ไหนได้ ให้เขาไปจนหมดแล้วภายในเวลาแค่ไม่กี่เดือน ถึงว่า...ดูเครียดกว่าปกติผิดจากน้องตั้งผู้โลกสวย
“แต่ไม่ได้คบกันใช่มั้ย”

“ครับ”

“เฮ้อ! ท่าทางคืนนี้จะอีกยาวไกล ข้าวต้มมั้ย”

“แต่พี่จะให้ผมลดน้ำหนักไม่ใช่เหรอ”

“เออวันเดียว เดี๋ยวพาไปส่งที่บ้าน หรือถ้ายังไม่เคลียร์ ก็ไปนอนคุยกันที่บ้านพี่ ไม่จบไม่นอน ไม่งั้นพี่ก็นอนไม่หลับว่ะ ลูกชายออกเรือนทั้งที เราต้องเรียกร้องสิทธิ์ของเมีย ได้แล้วห้ามทิ้งโว้ย”

“รู้ได้ไงว่าผมเป็นเมีย”

“มองจากดาวพลูโตยังรู้เลย!”
พี่คิงออกรถ ขับหาร้านข้าวต้มโต้รุ่งข้างทาง
อย่างที่บอก คืนนี้ต้องจบ ไม่จบไม่นอน!

TBC

[mukmaoY]

เหลี่ยม
(6)



ยิ่งนานวันเข้า แทนที่กระแสจะจางหายไป ทั้งคู่กลับมีแฟนคลับเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ มีงานเข้ามาไม่ขาดสายจนรับเงินไม่หวาดไม่ไหว นับได้ว่าเรื่องงานน่ะดีมาก รุ่งสุดๆ แต่เรื่องรักน่ะสิ...ใครจะบอกได้ ถ้าเจ้าตัวไม่เปิดใจให้กันสักที
เป็นเวลากว่าเดือนแล้วที่อาวุธไม่หยอกเย้าเหมือนอย่างเคย อาจนัดเจอกันบ้าง แต่ก็ไม่มีอะไรเกินเลย เขาสองคนก็แค่นั่งเล่นเกมด้วยกัน กินข้าว แล้วก็แยกย้าย เหมือนผ่านพิธีกรรมบางอย่างให้สำเร็จลุล่วง แล้วก็ลาจาก
เป็นตั้งเองที่เข้าหาก่อน มีทั้งตั้งใจและลืมตัว ช่วยไม่ได้ ในเมื่ออาวุธสอนเขาให้ติดนิสัยการถูกดูแลไปแล้ว รู้สึกดีกว่าตอนที่ต้องเป็นฝ่ายดูแลคนอื่นเสียอีก รู้สึกว่าได้ปลดปล่อยพันธะบางอย่างที่พอเกิดมาก็ถูกเอามาวางไว้บนบ่า ตั้งชอบแบบนี้ แล้วก็ชอบเซ็กส์ของอาวุธมากด้วย แม้ไม่รู้อนาคตว่าเขาจะสามารถชอบผู้ชายคนอื่นได้หรือเปล่า แต่ถ้ามีคนมาจีบจริงๆ เขาก็ไม่รังเกียจที่จะเปิดใจ

“พี่วุธค้าบ”
ตั้งเอ่ยเรียกด้วยเสียงที่สิบแปดท่ามกลางสายตาสตาฟมากมายที่กำลังเซตฉากเตรียมไลฟ์ผลิตภัณฑ์หนึ่ง

“พี่วุธมานี่หน่อยคับ”
คนเรียกเห็นพี่ชายสุดที่รักนั่งเล่นมือถือหน้าเครียด ก็เลยชวนให้มาเล่นกับลูกหมาสองตัวของสตาฟด้วยกัน แต่คนพี่กลับไม่ได้ยินสักที ตั้งก็เลยอุ้มลูกหมาทั้งสองตัวขึ้นมา แล้วเดินไปหาเอง

“น่ารักมั้ย”
หมาน้อยแลบลิ้นพยายามเลียหน้าอาวุธ ซึ่งเรียกความสนใจได้ดีเยี่ยม

“ของใครเนี่ย”
อาวุธรับหมามาอุ้มหนึ่งตัว ส่วนตั้งนั่งเล่นอยู่ข้างๆ

“ของพี่คนนั้น พี่ทำอะไรอะ”

“อ่านบทน่ะสิ มีคนเสนอละครมา แต่พี่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่”

“เป็นยังไงเหรอ”

“หึๆ ขี้สงสัยจังนะเรา เมื่อก่อนไม่เห็นจะสงสัยไปเรื่อยจนกว่าพี่จะเล่าเองเลยนะ”

ตั้งบุ้ยปาก ทำไมความหมายของอาวุธมันดูคล้ายคำว่า ‘เสือก’ ยังไงก็ไม่รู้

“ล้อเล่น”
มือหนาบีบแก้มด้วยความมันเขี้ยว ตั้งเขินหน้าแดง เพราะอาวุธไม่ได้มันเขี้ยวเขามานานแล้ว

“พี่ชอบแกล้งผม”
เด็กน้อยของพี่วุธเอนตัวซบไหล่หนา อบอุ่นเสมอแม้ทำตัวเหินห่าง ตั้งกำลังทำใจว่าจบจากงานนี้ เขาต้องอ้อนให้อาวุธพากลับบ้านเองให้ได้ เกิดมาก็ไม่นึกว่าจะต้องวางแผนอ่อยผู้ชาย

“อยากเลี้ยงหมาเนอะ”
น้องจับหมาของตัวเองให้เล่นกับหมาบนตักพี่ คุยกันงุ้งงิ้งจนคนวงในแอบเก็บภาพได้ไปหลายภาพ

“เลี้ยงตัวเองให้รอดก่อน”

“พี่ก็ชอบพูดขัดผมอยู่เรื่อย”
ตั้งไม่ได้ว่าจริงจัง ปกติเขาก็ยอมให้อาวุธขัดอยู่แล้ว เพราะชอบที่พี่คุยพี่สอน แต่อาวุธ ณ ตอนนี้ที่คิดจิตไม่บริสุทธิ์ไม่เล่นด้วย เจ้าตัวเงียบไปทันทีหลังจากน้องพูดจบ

“ใกล้ได้เวลาแล้วจ้าพี่วุธน้องตั้ง”
สตาฟตะโกนเรียก ตั้งยังไม่ทันได้ง้อเลย เขาแอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ กลัวว่าเก็บความขุ่นเคืองไว้นานแล้วอาวุธจะหนีไป ไม่รู้แหละ ยังไงวันนี้ก็ต้องเคลียร์ อกจะแตกตายอยู่แล้ว เพราะสืบดูแล้ว คนพี่ก็ไม่มีใครใหม่ แต่ตั้งแต่ที่ตกลงกับพี่คิงได้ว่าต้องจับอาวุธให้ได้ ฟ้าฝนก็ไม่เคยเป็นใจให้จับได้สักที ติดงานบ้าง ติดคนบ้าง น่าเบื่อ!
วันนี้แหละ พี่คิงเคลียร์ทางไว้ให้หมดแล้ว อาวุธไม่มีงานที่ไหนต่อ ตั้งต้องใช้มารยาทั้งหมดเอาอาวุธคนเดิมคืนมาให้ได้!

.
.
.

“อ..อ้าว”
อาวุธเกาหัวแกรกเมื่อจู่ๆ พี่คิงกับทีมก็ขึ้นรถหนีหายไป บอกแค่ว่าต้องไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาล ส่วนผู้จัดการเขาก็ร่ำลาไปก่อนหน้าเพราะต้องพาลูกไปหาหมอ คนไม่มีครอบครัวอย่างอาวุธไม่ค่อยเข้าใจนักว่าอาการป่วยมันมาพร้อมกันได้บังเอิญเสียจริง ทิ้งให้เขากับน้องยืนอึ้งกันอยู่สองคนท่ามกลางทีมงานที่กำลังเก็บของ

“กลับแท็กซี่มั้ย เดี๋ยวพี่เรียกให้”
ตั้งรีบส่ายหน้า
“กลับไม่ได้ครับ คอนโดน้ำไม่ไหล”

“ก็กลับบ้านสิ”

“ไม่มีใครอยู่บ้านครับ เขาไปต่างจังหวัดกะทันหัน ไม่มีกุญแจเข้าบ้านด้วยนะ ขอนอนค้างกับพี่สักคืนสิ”

“แล้วเมื่อไหร่คอนโดจะใช้ได้”
เป็นใจกันจริงๆ อาวุธรู้ทันแต่แรกแล้ว แต่ก็ต้องตามน้ำ

“ไม่รู้ครับ ไม่แจ้งอะไรเลย”

“เดี๋ยวพี่จัดการให้”

“ไม่ต้องๆ พี่ไม่ต้องไปเถียงกับนิติหรอก น่ารำคาญจะตาย เดี๋ยวน้ำมันก็มาเองแหละ ปะ เรากลับกันเถอะ เดี๋ยวดึก”
ตั้งตัดสินใจลากแขนพี่ไปยังลานจอดรถ หารถเขาเองเสร็จสรรพ กระเหี้ยนกระหือรือแบบไม่ปิดบัง ตั้งคิดว่ามันไม่เนียนมาตั้งแต่ต้นแล้ว เล่นใหญ่ให้อาวุธเอ็นดูไปเลยแล้วกัน

•

ร่างสูงโปร่งอันงดงามก้าวออกจากห้องน้ำ ทรวดทรงองค์เอวกำลังดีของตั้งไม่เคยทำให้อาวุธผิดหวังได้เลย แม้ต้องพยายามหักห้ามใจไม่ถลำลึก แต่เขาก็ทำได้แค่นี้แหละ สุดท้ายแล้วก็ยังอยากเป็นคนที่คอยเคียงข้างน้อง ให้คำปรึกษาน้อง

“มองตาไม่กะพริบเลยนะ”
ตั้งหน้าแดง เขารีบใส่เสื้อผ้า ถึงแม้จะเห็นอะไรต่อมิอะไรกันมาหมดแล้ว ก็อดเขินไม่ได้

“พรุ่งนี้เราหยุดใช่หรือเปล่า”

“ครับ ไม่ได้หยุดมาเกือบเดือนแล้ว แล้วพี่ล่ะ”

“พี่มีถ่ายงานตอนบ่าย”

“อ้อ”

เกิดเดดแอร์ขึ้นมา ตั้งกะพริบตาปริบๆ ยังนึกไม่ออกว่าจะทำอะไร นึกไปถึงพี่คิงที่บอกแผนมาว่า
“จัดหนักกันก่อน แล้วค่อยคุยทีหลัง อารมณ์มันจะได้สุนทรีย์ ไม่มีซะล่ะที่จะทะเลาะ เชื่อพี่”
แต่ตั้งยังไม่เคยบอกพี่คิงว่า ที่ผ่านมาเขาไม่เคยเริ่มก่อนเลย มากสุดก็ส่งสายตา พี่วุธก็ใส่ไม่ยั้งแล้ว แต่นี่เขาต้องหาวิธีปลุกเร้าอารมณ์อีกฝ่าย แค่คิดก็อยากจะมุดดินหนี

“ตั้งจะนอนไหน ห้องพี่เหมือนเดิม?”

“ครับ จะได้ไม่ต้องลำบากนะพี่”

“ก็ดี ห้องนั้นมันฝุ่นเยอะด้วย แม่บ้านก็มาทำความสะอาดตลอดนะ แต่กลิ่นมันอับอะ พี่ว่าจะสังคายนาใหม่เดือนหน้า ว่าจะหยุดสักสองวัน”

“ฝนตกแน่เลยพี่หยุดสองวัน”

“อย่าพูดงั้นสิ เดี๋ยวมันจะอับกว่าเดิม”

ทั้งสองหัวเราะให้กัน แต่ในใจก็รู้ดีว่าแห้งมาก กระอักกระอ่วนไปหมด

“พี่วุธจะนอนยังครับ”

“ยัง ดูหนังให้จบก่อน”

“งั้นตั้งขอนอนก่อนได้มั้ย”

“ได้สิ เข้าไปนอนเลย พักผ่อนเยอะๆ แหละดีแล้ว”

ตั้งพาร่างตัวเองเข้ามานอนบนเตียงที่เคยคุ้น ภาพระหว่างเขากับอาวุธปรากฏขึ้นมาเป็นฉากๆ  ยังจำได้อยู่เลยว่าอาวุธเคยถามในช่วงแรกๆ ว่าตั้งชอบให้ทำแบบไหน แล้วเขาก็ตอบอะไรไปก็ไม่รู้ จำไม่ได้หรอก ก็ตอนนี้ตั้งชอบทุกแบบเลยนี่นา อาวุธเก่งมาก นึกแล้วก็หมั่นไส้ คงฝึกวิชามาเยอะ พวกที่ทิ้งอาวุธไปจะเสียดายไหมนะที่ตอนนี้พี่เขามีทุกอย่าง ทั้งชื่อเสียง เงินทอง และความใส่ใจ

เด็กน้อยของอาวุธแกล้งหลับจนกระทั่งเจ้าของห้องล้มตัวลงนอน ปิดไฟ ห้องทั้งห้องมืดสนิท ตั้งได้ยินเสียงหายใจยาวราวกับว่าอาวุธเหนื่อยมาก แค่ได้ยินแค่นั้นใจก็สั่นไหว สงสารคนพี่ นี่สินะการที่คนอีกคนมีอิทธิพลต่อความรู้สึก นอกจากพ่อแม่แล้ว ตั้งก็เพิ่งมารู้สึกกับคนอื่นนี่แหละ อยากขอโทษแฟนเก่าเหมือนกันที่เขาไม่เคยเป็นแบบนี้กับพวกเธอเลย นี่อาจเป็นสาเหตุที่เขาคบคนไม่ค่อยยืดก็ได้ แล้วอาวุธล่ะ พี่ไม่เคยเล่าเรื่องเก่าๆ ให้ตั้งฟังเลย ชีวิตของพี่คือการก้าวเดินไปข้างหน้า แต่พอมานึกดูแบบนี้ ตั้งก็อยากรู้เหตุผลเหมือนกัน

“พี่วุธเคยมีแฟนมากี่คน”
ชวนคุยไปก่อน เพื่อรวบรวมความกล้าที่จะอ่อยในภายหลัง

“หือ”
อาวุธลืมตาขึ้นมา คิดว่าตัวเองหูเพี้ยน

“พี่เคยมีแฟนใช่มั้ย”

“อ่า...อื้ม เคยสิ ทำไมเหรอ”

“แล้วเลิกกันเพราะอะไร”

“มันก็หลายอย่างนะ เข้ากันไม่ได้ ไปกันไม่ได้เมื่อมีคนใดคนหนึ่งเปลี่ยนไป”

“อ่อ เรื่องทั่วไปสินะ”

“ใช่ ส่วนมากคนเราก็เลิกกันเพราะแบบนี้แหละ แต่สาเหตุหลักๆ คือหมดรักนะ พอหมดรัก มันก็หาข้อเสียมาจนได้”

“แล้วทำไมคนเราถึงหมดรัก”
เป็นสิ่งที่ตั้งก็สงสัย ทำไมเขาถึงหมดรักคนเก่าๆ แล้วเมื่อไหร่ถึงจะมีคนที่จะไม่หมดรัก

“พี่ก็ไม่รู้ พี่รู้แค่ว่า คนเราที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เรายอมรับได้มั้ย แล้วเราพร้อมที่จะหยุดมั้ย คือชีวิตคนเราอะ มันไม่ได้หล่อเลี้ยงด้วยความรักอย่างเดียวไง ในความรักมันมีความผูกพัน ความเป็นห่วง ความสบายใจ มันมีหลายอย่างมากประกอบกัน สำหรับพี่นะ ถ้าพี่ยังต้องการมีคนๆ นี้อยู่ข้างๆ ถึงแม้ว่าพี่จะหมดรักแบบอยากมีเซ็กส์ด้วยแล้ว แต่ถ้าพี่ยังมีความผูกพัน พี่เป็นห่วงเขา พี่อยากเห็นเขามีความสุขเวลาเขากินข้าวอร่อยๆ หรือตอนที่เขากระโดดลงทะเล แค่นี้พี่ก็ไม่มองใครใหม่นะ ซึ่งถ้าอีกคนคิดแบบพี่เหมือนกัน มันก็ไม่มีวันเลิกกันหรอก ...เอ่อ..แต่ถ้ายังอยากมีเซ็กส์ด้วยก็ดีนะ—พูดยาวเลย หลับยังเนี่ย”

“ตั้งใจฟังอยู่”

“นึกว่าหลับ แล้วนึกไงมาถาม”

“ก็แค่สงสัยเฉยๆ ว่าคนเราหมดรักได้ไง ทั้งๆ ที่ตอนแรกก็รักมาก”

“ใจคนเรามันซับซ้อน บางทีก็ไม่ต้องตั้งคำถามมากหรอก บางทีตื่นมา อาจไม่ชอบขี้หน้าเอาซะดื้อๆ ก็มี”

“แล้วพี่รักผมป๊ะ”
โทษความมืดแล้วกันที่ทำให้ตั้งกล้าขนาดนี้ เขาพลิกตัวเผชิญหน้ากับอาวุธ จ้องมองชายหนุ่มวัยเกือบเลขสามตาแป๋ว

“รักมั้ย”
ถามซ้ำอีกครั้ง พร้อมสัมผัสหน้าอกแกร่ง ลูบไล้เบาๆ ตั้งรู้ว่าอาวุธชอบ แล้วพอคนถูกถามไม่ตอบสักที ตั้งก็รุกหนักขึ้น เขาซุกหน้าลงกับหน้าอก สูดกลิ่นหอมของชายชาตรี อีกสองมือก็เลื่อนต่ำ

“อะไรเนี่ยตั้ง”
เสียงทุ้มเอ่ยติดขัด ไม่ได้ผลักไส เล่นตัวพอเป็นพิธี

“คิดถึง”
ตั้งดันพี่ให้นอนหงาย แล้วเลื่อนตัวเองลงต่ำ ใบหน้าตรงกับเป้านูน แม้ใจเต้นแรงแต่ก็ต้องสู้ ตั้งใช้กลเม็ดทั้งหมดมัดใจพี่ชายที่แสนดี อาวุธเป็นคนเสร็จช้า เขาจึงไม่ยอมใช้แค่ปากแน่ เป็นไงเป็นกัน ตัดสินใจขึ้นคร่อมโดยปราศจากถุงยางเป็นครั้งแรก ความรู้สึกสดใหม่ อาจจะไม่ได้ต่างมาก แต่ก็อิ่มเอมอย่างประหลาดเมื่อเนื้อสัมผัสเนื้อ ไร้สิ่งใดกีดขวาง

อาวุธมองเทวดาตกสวรรค์ร่อนเอวอยู่เหนือเขา แสงจันทร์จากด้านนอกที่สาดส่องเข้ามาเหมือนแสงศักดิ์สิทธิ์จากตัวของตั้งจริงๆ ตอนแรกคนพี่ยินดีให้น้องคุมเกม แต่เมื่ออารมณ์จุดติดแล้ว สัญชาตญาณนักล่าก็ไม่เคยสงบลงได้ อาวุธพลิกตัวตั้งลงใต้ร่าง เขาคือซาตานที่พร้อมฉีกทึ้งเทวดาผู้บริสุทธิ์ เขาจะหลอกล่อให้ติดกับจนหาทางกลับสวรรค์ไม่เจอ

เสียงร้องครางแห่งความสุขสมดังขึ้นในห้องนั้นไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ผ้าห่มกระจัดกระจาย กางเกงหล่นอยู่ปลายเท้า เสื้อห้อยต่องแต่งอยู่บนตู้กระจก ในนั้นปรากฏเงาสะท้อนของคนสองคนกำลังกอดกระหวัด เชื่อมกายเข้าหากันซ้ำๆ ตอกย้ำความเป็นเจ้าของ หยาดเหงื่อผุดพราย ยั่วเย้าอารมณ์ดิบเถื่อน ความโหยหาที่ผ่านมาเป็นเดือนถูกบันทึกลง ณ สมรภูมิแห่งนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า จนบางครั้งคนน้องอยากจะร้องขอชีวิต ร้องบอกให้พอก่อน แต่ด้วยทิฐิที่ถือมาเป็นสำคัญ สองแขนกลับโอบรอบลำคอหนา ไม่ปล่อยให้จากไปไหน และไม่ร่ำร้องใดๆ นอกเสียจากให้ทำอีก ทำแรงๆ จนกว่าพี่วุธของเขาจะพอใจ

TBC

[mukmaoY]

เหลี่ยม
(7)



หลังจากที่สงครามบนเตียงจบลง อาวุธเช็ดตัวให้คนน้องจนเกลี้ยงเกลา ทั้งคู่นอนกอดกันในความมืด ตาใสแจ๋วจ้องมองริมฝีปากที่ขยับไปมายามเอ่ยถ้อยคำ ตั้งไม่ได้ฟังหรอก เขากำลังเมารักอยู่

“.......ก็ดีนะ”

“ครับ?”
สติกลับมา

“พี่บอกว่าทำกันตอนมืดก็ดีนะ แปลกดี ไม่เห็นอะไรเลย”

คนฟังขำ อาจจะทุลักทุเลตอนสอดใส่ไปบ้างเพราะตาพี่วุธไม่ค่อยดี แต่พอได้ใส่แล้ว พี่เขาก็ไม่คิดจะเอาออกเลย ขนาดว่าออกกำลังกายบ่อย ตั้งยังปวดขาไปหมด ต้องยกลอยฟ้า อ้ากว้างเป็นชั่วโมง เหมือนสควอทไปในตัว ทรมานทรกรรม

“ตั้งรักพี่นะ”

“หือ?”

“รักพี่วุธ”

“สงสัยจะโดนของแรงจนเบลอ”

“ไม่ได้พูดเอาใจนะ รักจริงๆ”

“คร้าบ รู้แล้วคร้าบ พี่ก็รักตั้ง”

“รักแล้วก็อย่าทำตัวห่างเหินดิ”

“ก็...”

“ก็อะไร”

“ก็พี่ไม่อยากให้มันดูแรง เราเล่นกันมุ้งมิ้งดีกว่า”
อาวุธบอกเหตุผลส่วนหนึ่งไป ไม่ยอมบอกเหตุผลหลัก

“แรงเหรอเมื่อก่อน”

“แรงสิ เดี๋ยวพี่ก็กอดเราอยู่นั่นแหละ ไม่ได้กอดปกติด้วย เรียกว่าปลุกปล้ำมากกว่า”

“ไม่เป็นไร ตั้งรักพี่ ไม่ว่าหรอก”

“พี่ก็รักตั้ง รักมากเลย”

“ตั้งรักมากกว่า”

“รักแล้วก็ต้องรักจริงนะ”

“รักจริงๆ ตั้งรู้ตัวช้าอ่ะ จริงๆ อยากอยู่กับพี่นะ อยากให้พี่วุธรัก”

“เหมือนกัน พี่ก็อยากให้ตั้งรักพี่ที่สุด รักพี่คนเดียว”

“แน่อยู่แล้ว ไม่รักใครแบบนี้หรอก รักแด๊ดดี้คนเดียว”

“หืมม ไปเอาคำนั้นมาจากไหน”

“แฟนคลับสอนมาครับ”

“ร้ายนะเรา”

“ถึงร้ายก็รักแด๊ดดี้ที่สุด”

“ครับๆ รู้แล้วครับ รักครับ”

งอนกันนาน ก็คืนดีกันนาน
สุดท้ายแล้วคืนนั้น ต่างฝ่ายก็ต่างบอกรัก บอกกันไปกันมาจนถ้าคนอื่นมาเห็นก็คงทนไม่ได้ แต่เพราะความรักทำให้คนตาบอด หูหนวก ทั้งคู่ก็เลยบอกรักกันทั้งคืนอย่างไม่มีใครยอมใคร

•

“วันนี้มีงานคู่สองงานเลยนะ ตอนเช้าถ่ายแบบหน้าปกกับแอล ตอนบ่ายไลฟ์คุยเรื่องทั่วไปกับคมชัดเจน”
พี่คิงสรุปงานให้ฟังทั้งกับตั้งเด็กในสังกัดและกับคนพิเศษของเด็กที่ยืนกินไอติมอยู่ข้างๆ
ปฏิเสธไม่ได้ว่าหมั่นไส้ ทำตัวหล่อไปวันๆ เป็นสเป็คของเก้งกวางบ่างชะนีไปทั่วสารทิศ แต่ดันมาตกหลุมเด็กเอ๋ออย่างตั้งที่ตนอุตส่าห์ทะนุถนอมมาหลายปี

“ไปแต่งหน้ากันได้แล้วไป”
พี่คิงไล่ แต่ไม่ลืมเดินขนาบน้องตั้งเพื่อถามบทสรุปของเมื่อวานซืน

“เป็นไงตั้ง เล่าได้ยัง”
กระซิบกระซาบเพราะกลัวว่าอาวุธกับผู้จัดการเขาจะได้ยิน

“พี่เขารักผม”

“แล้วคบกันยัง”

“ไม่ได้พูดนะ”

“อ้าว ต้องพูดสิ ถามสิ ไม่มีสถานะไม่ได้”

“รักกันก็พอแล้ว เราคืนดีกันแล้ว”

“อะไรวะ เข้าใจละว่าทำไมอาวุธมันงอน ก็เอ็งเป็นซะอย่างเนี้ย”
คุณผู้จัดการอยากจะจับตั้งมาตีให้ก้นลาย รีบลากตั้งออกมาคุยกัน ณ จุดไกลจากผู้คน ดูก็รู้ว่ามีพิรุธ อาวุธเป็นคนช่างสังเกต มองอยู่ตลอด

“อะไรอ่า”

“แกเป็นแฟนกันแล้ว รู้ตัวบางไหมเนี่ย —ทำไมเหมือนพี่ร้องเพลงพี่หนุ่มกะลาวะ—เออๆ แกคบกันแล้วนะ อย่าได้ไปอ่อยใคร เขารักเรา เราก็รักเขา หมายความว่าเป็นแฟนกันแล้ว เข้าใจยัง”

“อ๋อ เรื่องนี้นี่เอง ก็ลืมไปเลยเนอะ”

“ไม่แปลกใจหรอกที่คนเก่าๆ ทิ้งเอ็งไป”

“โหยพี่ อย่าพูดให้เจ็บสิ”

“พี่ว่านะ ที่อาวุธมันไม่ขอคบเป็นแฟนหรือระบุสถานะจริงจังก็เพราะว่ามันยังสงสัยในตัวหนูไงลูก ว่ารักเราแบบที่อยากคบเรามั้ย หรือรักเพราะเด็กเห็นของเล่นใหม่”

“ไม่นะ ผมเชื่อว่าพี่เขารู้”

“ถึงยังไงก็ต้องพูดแหละ กันไว้ก่อน คบไม่คบยังไง ก็จะได้เตี๊ยมเรื่องข่าวไว้ก่อน”

“โอเคพี่ งั้นเดี๋ยวผมเคลียร์เอง”

“เออเคลียร์ให้มันจริง พูดงี้มากี่รอบละ”

จากการพูดคุยกับพี่คิง ก็ทำให้ตั้งพอจะเข้าใจได้บ้าง แน่นอนสิ เขาไม่ใช่เด็กไร้เดียงสา ถูกกระตุ้นเข้าหน่อย เขาก็เข้าใจได้ ดังนั้นการที่จะได้พี่อาวุธสุดที่รักมาตกร่องปล่องชิ้นกันนั้น มันก็ต้องลงทุนฝั่งตัวเองด้วย ไม่ใช่นั่งเฉยๆ รอเขามาหา ก็รู้อยู่ว่าอาวุธน่ะฮอตขนาดไหน ถ้าเล่นตัวมากเกินไป หมามันจะคาบไปได้
ไม่ได้การ วัยรุ่นใจร้อนอย่างตั้ง ต้องรีบทำอะไรสักอย่างนอกจากแค่บอกรักแล้ว

ถ่ายแอลปกนี้เป็นธีมฤดูหนาว เพราะเข้าหน้าหนาวพอดี แต่ไม่ใช่หนาวอย่างยุโรปที่ต้องใส่โค้ทตัวหนา เป็นหนาวแบบไทยๆ ใส่ๆ ถอดๆ คนที่ถอดก็หนีไม่พ้นอาวุธเพราะหุ่นดีกว่า

“พี่ถอดเยอะจัง”
ตั้งไม่รู้ตัวว่านั่นคือคำพูดของคนขี้หึง แต่คนรอบข้างรู้ เลยวี้ดว้ายกันใหญ่

“จะถอดแทนพี่ไหมล่ะ”
อาวุธพูดประชดเพราะรู้ดีว่าตั้งไม่ยอมถอดแน่ เจ้าตัวหุ่นไม่เฟิร์มถ้าไม่ออกกำลังกายมาก่อน ดังนั้นนานๆ ทีจึงจะเห็นน้องถอดเสื้อถ่ายแบบ

“ตัวเองก็ชอบถอด”

“ของดีเขามีไว้โชว์”

“จ้า”

“จ้าเหรอห้ะ จ้าเหรอ”

เฮ้อ!
ถ้าสองคนนี้หันมองรอบตัวและเงียบเสียงหยอกล้อกันสักนิด ก็คงจะได้เห็นสีหน้าเหม็นความรักและเสียงถอนหายใจด้วยความอิจฉา แต่เพราะสองคนนี้อยู่ในโลกที่มีแต่เราสองคน จึงไม่ได้สังเกตว่าคนรอบข้างจะคิดอย่างไร เรียกว่าความรักบังตาก็คงไม่ผิดนัก

.
.
 
ตกเย็นเป็นงานไลฟ์สัมภาษณ์เรื่องทั่วไปกับเพจสื่อออนไลน์เพจหนึ่ง บรีฟคร่าวๆ คือคำถามเรื่องทั่วไปที่ชวนจิ้นไปเรื่อย เนื่องจากการเป็นคู่จิ้นมันค้ำคอ ยังไงก็ต้องคงฐานแฟนคลับในด้านนี้เอาไว้ด้วยการเซอร์วิสบ้าง
แต่จะเรียกว่าเซอร์วิสก็คงไม่ถูกเท่าไหร่ เพราะอาวุธปฏิบัติไม่ต่างกันระหว่างหน้ากล้องกับหลังกล้อง มีก็แต่ตั้งนั่นแหละที่สมัยไม่โสดจะเกร็งๆ หน่อย แต่ตอนนี้ที่ตกเป็นของพี่ทั้งกายทั้งใจแล้ว เจ้าตัวก็ทำตัวปกติ ไม่เกร็ง มีแต่เขินเวลาถูกจีบ
โดยปกติตั้งกับอาวุธจะไม่รู้คำถามล่วงหน้าเท่าไหร่ เน้นตอบแบบสดเพราะจะธรรมชาติมากกว่า แล้วผู้จัดการก็กรองคำถามมาแล้ว จึงไม่เคยกังวลในเรื่องนี้เลย

“วันนี้เราจะมาตอบคำถามที่แฟนๆ ถามกันเข้ามา แล้วช่วงท้ายเราจะมาเล่นเกมกันนะคะ”

“คร้าบ/ครับผม”

“ก่อนอื่นเลยแนะนำตัวก่อน”

“สวัสดีครับ ผมอาวุธครับ”

“สวัสดีครับ ผมตั้ง ตติยบุตรครับ วันนี้ฟินแน่คร้าบ”

อาวุธกะพริบตาปริบๆ หูเขาไม่ได้ฝาดใช่ไหม ร้อยวันพันปี น้องไม่เคยพูดเรื่องฟินไม่ฟิน ไม่เคยต่อประโยคหยอกเล่นแบบนี้ คนพี่เริ่มกังวลเมื่อนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าที่อยู่ๆ พี่คิงก็ลากตั้งออกไปคุยกันงุ้งงิ้งสองคน พร้อมเหลือบตามามองเขาตลอดเวลา
ไม่มีพิรุธเลยจริงๆ (ประชด!)

“ลองเล่าประสบการณ์ตอนเจอกันครั้งแรกหน่อยค่ะ”

“ผมเคยเจอน้องแล้วที่งานเดินแบบงานนึงครับ แต่น้องน่าจะจำไม่ได้ ใช่มั้ย?”

“จำไม่ได้อะ ถ้าไม่ได้คุยกันก็จำไม่ได้”

“ใช่ๆ ไม่ได้คุยกัน แต่เราสวัสดีพี่”

“จริงดิ”

“จริงงง”

“แล้วรู้สึกยังไงตอนที่เจอน้องคะพี่อาวุธ”

“ก็รู้สึกว่าน่ารักดีนะ มีมารยาท สูงเท่าผมเลยด้วย ปกติไม่ค่อยมีคนสูงเท่า แต่ไม่ค่อยประทับใจตอนวันแคส น้องเขาดูนิ่งๆ หยิ่งๆ ที่ไหนได้น้องเขินคนเยอะ”

“เป็นพรหมลิขิต”

“อะไรนะ น้องตั้งคิดว่าเป็นพรหมลิขิตเลยเหรอคะ”

“ครับ คู่กันแล้ว คงไม่แคล้วกัน สุดท้ายผมกับพี่เขาก็ได้มาคู่กัน”

“ทำไมวันนี้น้ำเน่าจัง ฮ่าๆ”
อาวุธยีหัวและแซว แต่หารู้ไม่ว่านั่นคือการห้ามกลายๆ ว่าอย่าพูดไปมากกว่านี้ เริ่มรู้สึกว่ามันแปลกจริงๆ แล้ว อาวุธอยากจะหยุดไลฟ์เพื่อเคลียร์กับตั้ง แต่ก็ทำไม่ได้ มองหน้าพี่คิงที่ยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่หลังกล้องว่าให้ช่วยหน่อย เด็กพี่จะโป๊ะแล้วนะ

“ส่วน first impression ของผมกับพี่วุธก็คงเป็นวันแคสเลย ผมเห็นพี่เขาเดินเด่นมาแต่ไกล แต่งตัวมาดีมาก สง่ามาก เหมือนผมเห็นพระเอกหลุดมาเลย”

“แสดงว่าวันนั้นพี่วุธหล่อมากเลยใช่ไหมคะ”

“ใช่ครับ หล่อมาก เด่นมาก”

“ผ่านมาตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ก็ไม่คิดว่าจะสนิทกันได้ขนาดนี้เลยนะคะ รู้สึกตัวว่า เฮ้ย! เราสนิทกับคนนี้นะ ตั้งแต่ตอนไหน”

“ตอนเวิร์คช็อปครับ พี่วุธเก่งเรื่องละลายพฤติกรรม ชวนผมคุยตลอดเลย แล้วเรื่องที่เราคุยเราก็ชอบเหมือนกัน”

“ความเห็นเราตรงกันครับ เหมือนว่าสิ่งแวดล้อมของเราใกล้เคียงกัน ครอบครัวอบอุ่นเหมือนกัน ชอบเล่นเกม ดูหนังเหมือนกัน รสนิยมเลยคล้ายๆ กัน เข้ากันได้ไว”

“เห็นสนิทกันขนาดนี้ ตอนนี้สถานะของทั้งคู่คืออะไรคะ”

“คืออะไรน้า”
อาวุธจะใช้มุกพี่น้องที่รักกันเหมือนเคย ตอนนี้เขาค่อนข้างเบาใจเรื่องสถานะไปแล้วเพราะน้องบอกรักและเป็นฝ่ายคลั่งรักสุดๆ 
บอกตรงๆ ตอนนี้ก็เหมือนคบกันนั่นแหละ เพียงแค่ไม่ต้องพูดออกสื่อก็ได้ว่าคบกัน เขาเข้าใจดีว่าน้องต้องอยู่ในวงการนี้อีกนาน คนแก่ไดโนเสาร์ยังเหลืออยู่อีกมาก ขอแค่น้องรักเขา ติดเขา เอาใจใส่เขาแบบที่ไม่ทำอะไรโดยไม่ปรึกษา อาวุธก็พอใจ

“ก็คบกันนะครับ”

“ห้ะ?!”
อาวุธทั้งตกใจทั้งสับสน น้องกำลังเล่นมุกอะไรหรือเปล่า คาดเดาไม่ได้ แล้วตอนที่เขาช็อตอยู่ น้องก็กุมมือเขา

“เป็นแฟนกันเหรอคะเนี่ย~”
พี่พิธีกรคิดว่าเขาเซอร์วิสกัน เลยชงตามน้ำ

“ก็ใช่ครับ” น้องมองอาวุธที่กำลังหาข้อแก้ตัวด้วยสายตาหวานเยิ้ม

“เป็นแฟนกัน”

?!

คุณคิดว่าไลฟ์นี้จะจบลงอย่างไร เมื่อคู่จิ้นที่กำลังโด่งดังมากๆ ยอมรับว่าเป็นแฟนกันขนาดนี้
คนที่ต้องแก้ไขสถานการณ์อย่างเร่งด่วนจึงไม่พ้นผู้จัดการของทั้งคู่ที่ตะโกนเข้าไมค์ว่าน้องเล่นมุก กับพิธีกรที่ช่วยเปลี่ยนเรื่องด้วยสีหน้าอ้ำอึ้งอย่างที่สุด ไหนจะพ่อพระเอกที่นิ่งค้างไปแล้ว จะมีก็แต่คนพูดที่ยิ้มหวานดีใจราวกับว่าทำภารกิจสำเร็จ
แน่ล่ะ ตั้งทำสำเร็จจริงๆ ตั้งทำให้หัวใจของผู้ชายคนหนึ่งกลายเป็นของเขาไปแล้ว

[mukmaoY]

เหลี่ยม
ตอนพิเศษ วันสบายๆ



“เป็นแฟนกันแล้วนะ”


อาวุธก็แค่เล่นเกมถอยห่างเพื่อให้เขารู้ตัว
เป็นแค่เหลี่ยมทั่วๆ ไป ที่ไม่ได้ซับซ้อน แต่น้องกลับดูไม่ออก เล่นตามเกมของเขาอย่างง่ายดายและทำสำเร็จซะด้วย
ตอนนี้สถานะแน่นอนแล้วว่าคือแฟนกัน แต่ในทางศัพท์เทคนิคของวงการก็ยังเป็นพี่น้องกันอยู่ แม้วันไลฟ์ของคมชัดเจนจะโป๊ะออกไปขนาดนั้น แต่อาวุธต้องทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เพื่อรักษาภาพพระเอก ถึงแม้ว่าความรักนั้นคือเรื่องส่วนบุคคล แต่สำหรับคนบางคนก็ไม่เปิดรับจริงๆ... กลายเป็นว่าคนที่ไม่ผิดอะไรต้องมานั่งเซฟตัวเองแทน
 
ส่วนน้องตั้ง รายนั้นยิ้มเขินอย่างเดียวเวลาถูกแซว ถูกถามบ้าง แต่ก็ไม่ยอมปริปากพูดแล้ว เห็นว่าฝึกสกิลการตอบคำถามกับพี่คิงไปหลายกระบวนท่า


“วันนี้แม่อนุญาต”
น้องเอ่ยขึ้นเมื่อลงจากรถพี่คิง อาวุธยกมือไหว้พี่คิงในรถที่กำลังขับออกไป เหลือเพียงเด็กตัวสูงยืนยิ้มแฉ่ง

“น้อยใจอะ คบกับพี่ ต้องขออนุญาตแม่ด้วย”

“ก็พี่ไม่เหมือนคนอื่นหนิ แม่กลัวถูกล่อลวง”

“ล่อลวงอะไรล่ะ มีแต่หล่อลวง”

“แหวะ”

“แพ้ท้องแล้วเหรอ!”
คนพี่รีบคลำพุง one pack ของคนน้องด้วยอาการหยอกเย้า

“พี่!!”
แล้วก็โดนตีกล้ามไป 1 แปะ
เวลาตั้งเขินก็ชอบตีแขนแน่นๆ ทุกที

“ฮ่าๆๆ ไปๆ หาอะไรกินกัน”
คนพี่หัวเราะร่าด้วยความสุข ช่วงนี้ทำอะไรก็ยิ้มไปหมด กำลังเวิร์คช็อปละครเรื่องใหม่ก็เอาแต่ยิ้มจนคนคิดว่าบ้าไปแล้ว

หนุ่มหล่อสองคนเดินเคียงคู่กันไป คุยงุ้งงิ้งเหมือนโลกนี้มีเพียงเราสองคน เห็นอะไรก็เอามาคุยกันได้หมด ไม่ได้รักษาระยะห่าง แต่ก็ไม่ได้สัมผัสตัวกัน จากความดังของทั้งคู่ การที่ออกมาเดินห้างแบบนี้ก็ถือว่าเปิดเผยมากแล้ว

“ตั้งอยากกินอะไร”

“ได้หมด”

“งั้น...”
อยู่ด้วยกันจนรู้ว่าตั้งไม่ชอบอาหารอิตาเลียน อาวุธจึงดึงแขนคนรักเข้าร้านอาหารไทยที่ตัวเองก็ไม่ค่อยสันทัดเท่าไหร่ ปกติถ้ากินที่บ้านก็เป็นอาหารไทยพื้นๆ ฝีมือแม่ แต่พอเข้าห้างทีไร เขาจะเดินเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นหรืออิตาเลียนตลอด ดังนั้นอาหารไทยฟิวชั่นแปลกๆ จึงไม่เคยอยู่ในสารบบเท่าไหร่นัก วันนี้ถ้าได้กินอะไรแปลกๆ มันก็คงตื่นเต้นดี จะได้มีเรื่องคุยกับน้องด้วย

“เมื่อวานไปถ่ายเอ็มวีมาเป็นไงบ้าง”
คนพี่เริ่มบทสนทนาหลังสั่งอาหารเสร็จ
อาวุธหยิบมือน้องมาลูบไล้เล่น ไม่กลัวคนเห็นเพราะอยู่ในมุมลับ

ตั้งปล่อยให้พี่เล่นไป คนๆ นี้ติดสัมผัส ต้องจับต้องแตะตลอด ไม่งั้นคงนอนไม่หลับ
“ภาพสวยมาก เขาเล่นสีๆ อะพี่”

“อะไรสีๆ?”

“ที่ปาผงสีๆ”

“อ๋อ เลอะตายเลย”

“อื้อ ลืมถ่ายรูปมาให้ดู”

“เนี่ยลืมตลอด”

“ต้องรายงานทุกอย่างเลยอ่อ ก็มือมันเลอะ”

“ให้คนอื่นถ่ายให้สิ”

ตั้งส่ายหน้า หน่ายกับคนขี้หึง
“เดี๋ยวขอพี่ๆ เขาให้น้า~ ยิ้มหน่อยครับ”

“มานั่งข้างๆ”

ถึงจะแอบกลอกตาใส่คนพี่ แต่ร่างเพรียวก็ลุกขึ้นไปนั่งฝั่งเดียวกับแฟน ง้อเขาหน่อย ถึงจะง้อไม่เก่ง แต่ปกติพี่วุธก็หายง่ายอยู่แล้ว ชอบแกล้งงอนให้ง้อไปงั้น ไม่ได้งอนจริงจัง

“วันนี้นั่งข้างๆ นี่แหละเนอะ กินถนัดดี”
มือหนาโอบรั้งเอวบางเข้าหาตัว ตอนนี้ทั้งสองจึงนั่งชิดกัน แม้แต่อากาศยังผ่านไม่ได้
ตั้งยกแก้วน้ำให้อาวุธดื่มให้ใจเย็นลง มองสีหน้าด้านข้างของคนพี่ด้วยสายตาชื่นชม
หล่อจริงๆ
อาวุธตอนไม่แต่งหน้าหล่อมากๆ
ถ้าสาวๆ มาเห็นคงมองตามเป็นพรวน
ผิดกับตั้งที่หน้าจะง่วงๆ ตาโหลๆ ตอนไม่แต่งหน้ามากกว่า อายครีมกับคอนซีลเลอร์จึงเป็นเหมือนอาวุธประจำกายเมื่อต้องออกงาน ขณะที่อาวุธไม่ต้องแต่งเลยก็ได้ แต่เจ้าตัวเคยบอกว่าเดี๋ยวจะเนื้อหอมเกินไป เลยแต่งหน้ากลบความหล่อ แต่งหน้าให้ถ่ายรูปไม่ขึ้นกล้อง
เอากับเขาสิ

“อยากดูหนังเหมือนกันนะ”
อาวุธเอ่ย ฉุดให้ตั้งหันมาสนใจบทสนทนา แทนที่จะเอาแต่มองหน้าแฟน

“เรื่องนั้นก็น่าดูนะ ที่เป็นสายลับ”

“ดูมั้ย พี่เลี้ยง”

“พี่ก็เลี้ยงทุกที”

“เราออกค่าป็อปคอร์นไง”

“ก็ได้ๆ”

“ตั้งไม่ต้องคิดมากนะ พี่อยากให้ตั้งเก็บเงินเยอะๆ เอาไว้มาขอพี่”

“เกือบจะดีแล้วเชียว”

“แล้วชอบไหมครับ”

“ชอบบบครับ”

พี่คิงเคยบอกตั้งว่าถ้ารู้สึกอย่างไรก็ให้ทำไปอย่างนั้น ให้พูดไปแบบที่ใจคิด ไม่ต้องเก็บเงียบ คนเราจะชอบความจริงใจกันนี่แหละ เสน่ห์ที่มัดใจคนมานักต่อนัก ตั้งก็เลยเล่นกับอาวุธเต็มที่ จีบกันให้เต็มคราบ ทำเหมือนพรุ่งนี้จะไม่ได้จีบ
แต่ตั้งไม่รู้หรอกว่าถ้าพี่คิงมาเห็นลูกชายสุดที่รักอิงแอบกับผู้ชาย จับมือกัน ซบกัน หยอดคำหวานจนคนได้ยินต้องรีบไปฉีดอินซูลีน พี่คิงคงจะอกแตกตายแน่
สอนไป 10 ตั้งเล่นไป 100

บางทีการคลั่งรักมันก็ต้องมีขอบเขตจริงๆ

อาหารรสชาติถูกปากใช้เวลากินไม่นานก็หมด ตบท้ายด้วยของหวานเป็นบัวลอยเผือกกับเต้าทึงคนละถ้วย ผลัดกันป้อนไปมาจนหมด แล้วจึงเช็คบิล
อาวุธจองตั๋วที่นั่งฮันนีมูนผ่านมือถือเรียบร้อยแล้ว ถ้าหนังไม่สนุกจะได้หลับสบายๆ นอนกอดน้องที่ไม่ได้เจอกันตั้งหนึ่งวันให้ชุ่มปอด เพราะกอดที่บ้านมันไม่พอหรอก อยากอยู่ด้วยกันให้มากๆ ให้สมกับความคิดถึง และไม่แปลกเลยที่ตอนนี้อาวุธคิดถึงเรื่องให้น้องย้ายมาอยู่คอนโดเดียวกันกับเขาแล้ว เจอกันแค่ตอนนอนก็ยังดี เพราะทุกวันนี้ต่างคนต่างงานชุก กลับถึงบ้านก็สลบ หมดแรงจะโทรหา ยิ่งเป็นคนหลับง่ายด้วยกันทั้งคู่ หลับได้ทุกที่ถ้าง่วง ทุกวันนี้จึงแทบไม่โทรหากันก่อนนอนเลยในกรณีที่ไม่ได้ค้างด้วยกัน คุยกันผ่านไลน์เท่านั้นในตอนกลางวัน ซึ่งก็แนวถามสารทุกข์สุขดิบ เจออะไรบ้าง ทำอะไรบ้าง มันไม่เท่ากับเห็นหน้า

“ซื้อมั้ย”
ตั้งเขย่าแขนพี่เมื่อเดินผ่านร้านขาย bath bomb เขาจำได้ว่าอาวุธอยากได้ไปใส่ในอ่าง เอาไว้นอนแช่สบายๆ ด้วยกัน

“ความจำดีจัง”
อาวุธลูบหัวแฟนเด็ก ก่อนจะโอบเอวเดินเข้าร้าน เขาให้ตั้งเลือกเพราะปกติก็ชอบทุกกลิ่นอยู่แล้ว ได้หมดไม่ว่าจะแนวหวานหรือสดชื่น ให้น้องเลือกดีกว่า ตามใจเขาให้มากๆ พอไม่มีเรา เขาจะได้อยู่ไม่ได้ อาจเป็นความคิดที่เห็นแก่ตัวไปนิด แต่ถ้าไม่มีเหลี่ยมบ้าง จะได้ใจคนที่อยากได้เหรอ

“อุ๊ย! น้องตั้ง พี่วุธ”
พนักงานในร้านอุดปากกรี๊ด ท่าทางจะเป็นแฟนคลับตัวยง

“มีกลิ่นสดชื่นๆ แนะนำไหมครับ”

“มะ..มีค่ะน้องตั้ง”
แล้วสาวเจ้าก็เข้าสู่โหมดขายของด้วยความมืออาชีพ แม้มือไม้จะสั่นแค่ไหนก็ตาม
ตอนนี้ในใจของคนเป็นแฟนคลับจะมีอะไรดีไปกว่าการที่คนที่เราจิ้นจะเป็นแฟนกันจริงๆ
ถามว่ารู้ได้อย่างไรน่ะเหรอ ก็ฟังจากที่เขาคุยกันน่ะสิ ทั้ง
“กลิ่นนี้ก็ดีนะ ถ้าอยู่บนตัวตั้ง น่าจะเข้ากันดี พี่ชอบ”
“อันนี้หวานไป อาบไปเลี่ยนไป หมด’รมณ์”
“เอ้อน้ำอุ่นมันใช้ได้ยัง ครั้งก่อนไม่อุ่น ลืมซ่อมเลย”
ประโยคชวนคิดลึก กับเอวน้องที่ถูกคนพี่แตะตลอดเวลา และไม่ใช่แค่เอวด้วย เพราะบางครั้งมันก็ไหลไปตรงก้น
ชาติที่แล้วเธอคงไปกู้ชาติมา ชาตินี้ถึงได้โชคดีอย่างนี้ และเมื่อเขาเป็นแฟนกันจริงๆ แล้ว สถานีต่อไปก็เหลือแค่การอวยพรให้ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร รักกันไปนานๆ จนตายกันไปข้าง แต่งงานกันเลยยิ่งดี
แต่แฟนคลับคนนี้ขอสัญญาว่าจะไม่เปิดเผยเรื่องนี้กับใคร จะเก็บไว้จนกว่าเขาจะประกาศคบกันต่อหน้าสื่อ เพราะมันคือการให้เกียรติกันในฐานะเพื่อนมนุษย์ ไม่ใช่แค่แฟนคลับ-ศิลปิน

“ขอบคุณนะครับ”
สุดหล่อสองคนกล่าวขึ้นพร้อมกัน เรียกสายตาหวานฉ่ำจากพนักงานทั้งร้านได้เป็นอย่างดี
ก็ภาวนาว่าขอให้อาบน้ำอย่างสุขสันต์ ไม่ตีกันเหมือนตอนทำงานที่ชอบแกล้งกันตลอด


“หนังใกล้ฉายแล้ว”
อาวุธกระตุกแขนน้องเดินเร็วขึ้น มัวแต่เลือกของจนลืมเวลาไป อย่างนี้ล่ะนะ พออยู่กับคนที่เราสนิทมากๆ สบายใจมากๆ ก็จะลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปเลย ถ้าขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แล้วเป็นจริงได้ ก็คงขอให้เขาได้อยู่กับคนๆ นี้ไปเรื่อยๆ จะไม่ปล่อยมือเด็ดขาดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

หนังเพิ่งเริ่มเรื่องพอดีเมื่อทั้งสองคนไปถึง
อาวุธไม่รอช้า ล้มตัวลงนอน ดึงแฟนเด็กเข้ามากอดไว้ ทั้งสองซุกเกยกันแทบจะเป็นร่างเดียว เพราะอยากให้อุ่นที่สุด และปฏิเสธไม่ได้ว่าเสพติดสัมผัสของกันและกัน ทั้งทางกาย หรือแม้กระทั่งกลิ่น


“อะไรเนี่ย”
ส่ายหัวด้วยความเอ็นดูเมื่อเห็นแฟนตัวเองผล็อยหลับไป
ตั้งขยับตัวใหม่ให้พี่ชายสุดที่รักนอนหนุนไหล่ตัวเองได้สบายขึ้น พอนอนแบบนี้ก็เหมือนเด็ก อาวุธมีนิสัยเด็ก ขี้เล่นอยู่มาก แต่แค่แสดงออกกับคนที่สนิทด้วยเท่านั้น เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ตั้งรู้สึกพิเศษ รู้สึกว่าตัวเองมีค่า ออกจะเหนือกว่าคนอื่นด้วย
อยากอยู่กับพี่เขาไปนานๆ อยากให้พี่เขาคอยปกป้อง และตัวเองก็พร้อมดูแลเช่นกัน
ถ้าตลอดไปมีจริง ก็ขอให้มีกับคนๆ นี้แหละ


มันเหมือนกับคำว่า ‘รัก’ ที่ตั้งเคยเข้าใจมาตลอดเป็นเรื่องหลอกลวงอยู่เหมือนกัน เมื่อเขาได้พบเจอสิ่งที่แตกต่างจากรักครั้งเก่ามากมายขนาดนี้ เชื่อว่าพี่วุธก็คงคิดเหมือนกัน ทั้งความคิดที่ตรงกัน แต่ถ้าไม่ตรง ก็กล้าคุย กล้าเคลียร์ นึกถึงเมื่อก่อนที่จะเก็บเงียบรอวันระเบิด แล้วก็ทะเลาะกับแฟนจนเลิก อาจเป็นเพราะว่าตอนนั้นยังเด็กด้วยส่วนหนึ่ง แต่มันก็มีความรู้สึกที่ต่างกันอยู่ดี พูดไปใครจะเชื่อ
เอาแค่ว่า พูดว่า ‘รัก’ คำเดียว ตั้งยังรู้สึกน้อยเกินไปเลย เขาทั้งเทิดทูน ภูมิใจ อิ่มเอม และอื่นๆ อีกมากมายเกินจะสาธยาย ...กับคนข้างๆ คนนี้

“...หนังจบยัง”
เสียงงัวเงีย ตั้งแอบอมยิ้มไม่ให้พี่เขาเห็น เดี๋ยวพี่เสียฟอร์ม

“ยังเลย เพิ่งผ่านไปสิบนาทีเองครับ”

“โทษที”

“ไม่เป็นไร พี่นอนเถอะ ทำงานเหนื่อย ถ้าพักผ่อนไม่พอแล้วเป็นลมขึ้นมา ผมจะอยู่ยังไง”

“อยู่ได้ แค่เป็นลมเอง”

“อยู่ไม่ได้หรอก ห่วงตายเลย แค่ไม่เห็นหน้าสิบนาทีก็คิดถึงแล้ว”

อาวุธซาบซึ้งกับคำพูดน่ารักๆ ที่เจ้าตัวไม่รู้ว่ามันน่ารักแค่ไหน
เขากระชับอ้อมกอด เก็บเกี่ยวความโชคดีของตัวเองเอาไว้ให้มากที่สุด
รักให้มากที่สุด เต็มที่ให้มากที่สุด
จะไม่ยอมให้ตัวเองเสียใจในภายหลังเลย

“ดูแทนพี่หน่อยนะ”

“ครับผม”

สองมือกุมแน่น ถ่ายทอดความอบอุ่นที่มีอยู่จริง
ไม่ใช่ฝัน เพิ่งรู้ว่ารักที่ตามหามานานมันมีจริง

☀️